Καθαρή πόλη των Ανέστη Αζά και Πρόδρομου Τσινικόρη

22 Δεκεμβρίου -  8 Ιανουαρίου 2017 (έναρξη παραστάσεων 21:00)

Η Καθαρή Πόλη μετά την επιτυχημένη περσινή παρουσίασή της στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και την περιοδεία σε διάφορα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, επιστρέφει στην Αθήνα για να επαναπροσδιορίσει  τα στερεότυπα μέσα από το βλέμμα και τις προσωπικές μαρτυρίες πέντε μεταναστριών καθαριστριών, «ειδικών» σε θέματα καθαριότητας. 
Ως θέατρο της πραγματικότητας, η παράσταση διερευνά την ιστορική, φιλοσοφική και πολιτική διάσταση της έννοιας του «καθαρού», ενός όρου που αποτέλεσε τον βασικό πυλώνα της ρατσιστικής προπαγάνδας και οδήγησε στο ιδεολόγημα της «καθαρής» φυλής.
Στην παράσταση μιλούν πέντε πραγματικές καθαρίστριες από διαφορετικές χώρες (Αλβανία, Βουλγαρία, Νότια Αφρική, Μολδαβία, Φιλιππίνες).
Οι ιστορίες τους διαμορφώνουν νέες εικόνες της καθαρίστριας μετανάστριας. Από καθηγήτριες πανεπιστημίου μέχρι αρχιτεκτόνισσες στις χώρες καταγωγής τους, μητέρες και αγωνίστριες, οι γυναίκες αυτές θυσιάζονται στην Αθήνα του σήμερα για τους δικούς τους και παλεύουν με υπερφυσική δύναμη, σαν σούπερ ηρωίδες της καθημερινότητας.

Ταυτότητα παράστασης

Έρευνα, κείμενο και σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς, Πρόδρομος Τσινικόρης
Δραματουργία: Μαργαρίτα Τσώμου
Σκηνoγραφία - ενδυματολογία: Ελένη Στρούλια
Βοηθός Σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Ζαΐρα Φαληρέα
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
Βίντεο: Νίκος Πάστρας
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ιωάννα Βαλσαμίδου, Λιάνα Ταουσιάνη
Διεύθυνση Παραγωγής: Βασίλης Χρυσανθόπουλος
Εμφανίζεται στο βίντεο: Νέλλη Καμπούρη
Κατασκευή κούκλας: Γιάννης Κατρανίτσας

Παίζουν οι: Mable Mosana, Rositsa Pandalieva, Fredalyn Resurreccion, Drita Shehi, Valentina Ursache.

Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2016 σε συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και του Goethe Institut.
Eυχαριστούμε τη Στέγη για την ευγενική παραχώρηση των δικαιωμάτων παρουσίασης στην Αθήνα. 

Φωτογραφία παράστασης: Χριστίνα Γεωργιάδου

ΕΡΩΦΙΛΗ

Πένυ Παπακωνσταντίνου - Δημήτρης Παπαβομβολάκης

«Trigger Point»

  Μουσική Σκηνή Σφίγγα

Συμμετέχουν φιλικά:

Μπάμπης Στόκας - Κώστας Παρίσσης 19/12

 Μία μουσική συνάντηση τριών κόσμων -και τριών φίλων-  η Ερωφίλη, ο Δημήτρης Παπαβομβολάκης και η Πένυ Παπακωνσταντίνου, στη μουσική σκηνή Σφίγγα, που έχει σκοπό να πυροδοτήσει συναισθήματα, εκπλήξεις, χαρά και διασκέδαση ή αλλιώς μία δυνατή και ουσιαστική σύμπραξη μέσα από ένα "trigger point", με σκοπό την άμεση «ανακούφιση» που προσφέρει η μουσική! Φιλικά συμμετέχουν οι Κώστας Λειβαδάς και Σταύρος Σιόλας την πρώτη Δευτέρα (12/12) και οι Μπάμπης Στόκας και Κώστας Παρίσσης την δεύτερη Δευτέρα (19/12).

Αντιθέσεις και  συνθέσεις επάνω σε διαφορετικά ηχοχρώματα (παραδοσιακή ελληνική μουσική με αμερικάνικη country/folk, jazz με ρεμπέτικο, alternative rock με λαϊκό) με κεντρικό πρόσωπο την Ερωφίλη, που μετρά αρκετά χρόνια αξιόλογης παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι μέσα από την προσωπική της δισκογραφία όσο και με το Τρίφωνο, να μας παρουσιάζει μια άκρως ενδιαφέρουσα μουσική πρόταση.

 Δίπλα της, η ταλαντούχα ερμηνεύτρια - μουσικός Πένυ Παπακωνσταντίνου, γνωστή από την παρουσία της ως ιδρυτικό μέλος της ορχήστρας Smyrna, πάντα «ανήσυχη» δημιουργικά  με τη μουσική μας παράδοση και ο ξεχωριστός τραγουδοποιός Δημήτρης Παπαβομβολάκης, που εκτός από τη συνεργασία τους με το Τρίφωνο στο τραγούδι «Της χαράς μαγαζί», φέρνει μαζί του τον ήχο της country/folk μουσικής με την οποία ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια μέσα από το διακεκριμένο ελληνικό συγκρότημα της country μουσικής “The Replete Brothers”, μας προτείνουν φρέσκιες εκτελέσεις – αναπάντεχες διασκευές και δημιουργούν μια παράσταση – έκπληξη για πολλούς. Από την Ήπειρο στην Αμερική του ’40, από τον Κραουνάκη στον Ray Charles και από τη Natalie Merchant στον Βαγγέλη Περπινιάδη, δημιουργούν ένα μαγευτικό ταξίδι στην καλή ελληνική και ξένη μουσική που αγαπούν, μέρος του οποίου βεβαίως είναι και τα πιο αγαπημένα τραγούδια από την προσωπική δισκογραφία των τριών καλλιτεχνών.

 Μαζί τους ο Γιάννης Τσόλκας (πλήκτρα) και Σοφία Κακουλίδου (τύμπανα - κρουστά).

 Πολίτικο λαούτο –  ακουστική κιθάρα – κρουστά – φλογέρες: Πένυ Παπακωνσταντίνου

Ακουστική κιθάρα: Δημήτρης Παπαβομβολάκης

Μουσική σκηνή Σφίγγα

Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής

(είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2114096149, 6987844845

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ώρα έναρξης: 21.30

Τιμή εισόδου: 12 ευρώ με μπύρα ή κρασί

 Η θεατρική σεζόν 2016-2017 ξεκίνησε πολύ δυναμικά και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Δεκάδες παραστάσεις έχουν ήδη ανέβει, ενώ πρεμιέρες πραγματοποιούνται κάθε βδομάδα. Δύο δημοσιογράφοι του texnes-plus επιλέγουν εν όψει των εορτών τις παραστάσεις που ξεχώρισαν μέχρι τώρα. Διαβάστε το top 5 του Δημήτρη Χαλιώτη και της Γιώτας Δημητριάδη. Όπως θα διαπιστώσετε, υπάρχει και ταύτιση απόψεων!

Top 5: Δημήτρης Χαλιώτης

 1. H ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ 

Μια συναρπαστική παράσταση-στοχασμός πάνω στην έννοια της αγάπης. O Νίκος Μαστοράκης σκηνοθετεί υποδειγματικά το έργο του Ζοέλ Πομερά, μιας από τις σημαίνουσες μορφές της σύγχρονης γαλλικής δραματουργίας, έχοντας στη διάθεσή του ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών. Η ανάγκη του καθενός μας να νοηματοδοτήσει την αγάπη με έναν εντελώς διαφορετικό και αυστηρά προσωπικό τρόπο καθιστά την ίδια την έννοια της αγάπης έωλη. Τι είναι αυτό λοιπόν που το λέμε αγάπη; Ένα συναίσθημα ή μήπως μια έμμονη ιδέα; Ένστικτο που μας χάρισε η ίδια η φύση ή μια ανθρώπινη κατασκευή για να αισθανθούμε πλήρεις και ασφαλείς; Ποιον αγαπάμε όταν αγαπάμε, τον άλλον ή κατά βάση τους εαυτούς μας; Ένα σπονδυλωτό κείμενο, εξαιρετικά δουλεμένο στη δομή και στη φόρμα, παρουσιάζεται πραγματικά εμπνευσμένα από τον Μαστοράκη στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης δίνοντας την ευκαιρία σε όλους τους ηθοποιούς του θιάσου (Κ. Τάκαλου, Χ. Φραγκούλης, Μ. Καλλιμάνη, Ι. Μαυρέα, Κλ. Γρηγοριάδης, Δ. Πασσάς, Κ. Λυπηρίδου, Χρ. Παπατριανταφύλλου, Α. Σαββάκη) να ξεδιπλώσουν το εκρηκτικό τους ταλέντο.

 Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

 2. ΦΑΥΣΤΑ 

Το βιτριολικό –και κλασικό πια– έργο του Μποστ παρουσιάζεται με έναν αναπάντεχα διαφορετικό, αλλά καθ’ όλα ταιριαστό στην ουσία του κείμενου, τρόπο μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της Μάρθας Φριντζήλα. Πίσω από τη βιτρίνα της «ιλαροτραγωδίας» και της ανάλαφρης σουρεαλιστικής μουσικής κωμωδίας ο Μποστ στη «Φαύστα» ασκεί μια οξεία και ουσιαστική κριτική στην κουλτούρα του Έλληνα. Κατανοώντας το αυτό η Φριντζήλα έφτιαξε μια «Φαύστα» πιο αφαιρετική, που με έναν αλλόκοτο τρόπο διατρέχει ολόκληρη την ιστορία του νεοελληνικού κράτους καυτηριάζοντας τη βαθύτερη νοοτροπία του Έλληνα. Αυτή την κουλτούρα που χωράει από φουστανέλες, «Μεγάλες Ιδέες» και επικλήσεις στο αρχαίο κάλλος μέχρι «χριστιανούς-ταλιμπάν», χούντες και σκυλάδικα. Μέσα από ένα αλλόκοτο τούνελ-σκουληκότρυπα (μια ευφυέστατη σκηνική κατασκευή του Άγγελου Παπαδημητρίου) ξεπηδούν όλοι οι ήρωες του έργου, όλο αυτό το «τσίρκο» που ήταν, είναι και θα είναι η Ελλάδα. Η Ελένη Κοκκίδου ως Φαύστα είναι απολαυστική. Το ίδιο υψηλές ερμηνευτικές αποδόσεις πετυχαίνουν και οι Τάσος Γιαννόπουλος (Γιάννης), Βαγγέλης Χατζηνικολάου (Ριτσάκι), Μενέλαος Χαζαράκης (κος Ιατρού), Γιώργος Γιαννακάκος (κα Ιατρού) και Γιώργος Οικονόμου (Υιός Ιατρού). Αυτός όμως που πραγματικά κλέβει την παράσταση είναι ο Κώστας Μπερικόπουλος ως Μαριάνθη. Αυτή η «Φαύστα» θα σας χαρίσει πολύ γέλιο, αλλά το γέλιο αυτό δεν θα είναι καθόλου αθώο.

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

 3. ΦΛΟΡΕΝΣ ΦΟΣΤΕΡ ΤΖΕΚΙΝΣ – ΕΝΘΥΜΙΟ 

Η Φλόρενς Φόστερ Τζέκινς έχει μείνει στην ιστορία ως η πιο φάλτσα σοπράνο. Πίσω όμως από το κωμικό του πράγματος βρίσκεται μια τραγική φιγούρα. Ο Γιάννος Περλέγκας, ο οποίος σκηνοθέτησε το έργο του Στίβεν Τέμπερλεϊ στο Θέατρο Θησείον, έσκαψε βαθιά στο δραματικό υπόβαθρο αυτής της γυναίκας, που χτυπημένη από τη σύφιλη σε νεαρή ηλικία πάλεψε μέχρι τέλους στα ίσα τη φθορά και το θάνατο με όπλο της την τέχνη. Ποιο είναι το νόημα της πίστης στη ζωή μας; Ποιος βάζει τα όρια ανάμεσα στο σωστό και το λάθος στην τέχνη; Πώς η τελευταία αναμετριέται με το θάνατο; Πώς η μουσική λειτούργησε ως καταφύγιο για τη Φλόρενς και τον έμπιστο πιανίστα της, το έτερο πρόσωπο του θεατρικού αυτού έργου; Ο Περλέγκας αποκρυπτογραφεί αυτή τη μυστηριώδη –τρελή στα μάτια των πολλών– γυναίκα μέσα από τη μάχη της με τη σύφιλη αφήνοντας στην άκρη την κωμική πλευρά της ιστορίας της. Η Ναταλία Τσαλίκη πετυχαίνει στο ρόλο της Φλόρενς την πληρέστερη, κατά τη γνώμη μου, ερμηνεία της μέχρι σήμερα, ενώ δίπλα της στέκεται υποδειγματικά –σχεδόν αγνώριστος– ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος. Μια πολύ δυνατή σκηνική εμπειρία.

 Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

4. ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ 

 Το αριστούργημα του Τενεσί Ουίλλιαμς σε μια υποδειγματική παράσταση, που πατάει γερά στις ρεαλιστικές καταβολές του έργου. Η Ελένη Σκότη, βαθιά γνώστρια του αμερικανικού θεάτρου και του σκηνικού ρεαλισμού, επέλεξε τους ηθοποιούς της με βάση όχι μόνο το ταλέντο τους, αλλά και την ηλικία των ηρώων που υποδύονται. Έτσι την τριαντάχρονη Μπλανς δεν την ερμηνεύει για ακόμα μια φορά μια ηθοποιός που έχει ξεπεράσει ή πλησιάζει τα πενήντα. Την ίδια στιγμή η Σκότη αφήνει στην άκρη τη μυθολογία που ακολουθεί τους κεντρικούς ρόλους του έργου –την οποία διαμόρφωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό η κινηματογραφική ταινία του Καζάν το ’51 με τη Βίβιαν Λι και τον Μάρλον Μπράντο– και τους ξαναβλέπει ως απλούς ανθρώπους σε μια υποβαθμισμένη συνοικία της Νέας Ορλεάνης του 1948. Η σκηνοθεσία σε εντάσσει ομαλά στη δράση, σε αφήνει να ταυτιστείς με στοιχεία των ηρώων, χαρίζει μια αναπάντεχη αλήθεια σε πολλές από τις σκηνές του έργου και σε εμπλέκει ασυνείδητα στο όλον, με αποτέλεσμα, όταν η «τρέλα» της Μπλανς παίρνει το πάνω χέρι στο μυαλό της, εσύ να μένεις καρφωμένος να παρακολουθείς με την καρδιά σου να χτυπά ασταμάτητα και τα μάτια σου να βουρκώνουν. Η σκηνή του βιασμού της Μπλανς από τον Στάνλεϊ είναι, κατά τη γνώμη μου, σκηνή ανθολογίας. Το ίδιο και η επόμενη και τελευταία που κορυφώνει το έργο. Η Κόρα Καρβούνη πετυχαίνει μια εξαιρετική ερμηνεία ως Μπλανς. Δίπλα της στέκονται επάξια όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί του θιάσου (Γ. Τσορτέκης, Η. Μαυρομάτη, Α. Αλεξοπούλου, Γ. Δάμπασης, Γ. Γερωνυμάκης, Μ. Γιαννικάκης, Γ. Δαμάλας, Χ. Δημητριάδη, Β. Κουντουριώτης).

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης.

 5. Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ Κ.

Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Φραντς Κάφκα μεταφέρεται στη σκηνή μέσα από μια εξαντλητικά δουλεμένη και άρτια παράσταση. «Κάποιος θα έπρεπε να είχε συκοφαντήσει τον Γιόζεφ Κ., καθώς, χωρίς να έχει κάνει τίποτα κακό, ένα ωραίο πρωί συνελήφθη». Έτσι ξεκινάει το έργο του Κάφκα. Το παράδοξο είναι ότι ο Γιόζεφ Κ. δεν ξέρει για ποιο πράγμα ακριβώς κατηγορείται. Κανένας δεν του λέει. Ίσως κανένας να μην ξέρει. Πιθανότατα να έχει και ελάχιστη σημασία. Συλλαμβάνεται και ύστερα αφήνεται ελεύθερος να συνεχίσει να ζει τη ζωή του με μια δίκη να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Μια δίκη που θα γίνει κάποια στιγμή. Και όσο εκείνος αναζητά το πώς και το γιατί τόσο βυθίζεται σε έναν παράλογο εφιάλτη, που όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Είναι ο Γιόζεφ Κ. αθώος ή ένοχος; Ο Γιόζεφ Κ. είναι ένα μικρό γρανάζι ενός πελώριου, αφανούς συστήματος, που ενώ μέχρι χθες τον ήθελε ανώτερο τραπεζικό στέλεχος, ξαφνικά τον βάζει στο στόχαστρο. «Α, τώρα κατάλαβα! Εσείς είστε του συστήματος!» φωνάζει ο Γιόζεφ Κ. σε μια ομάδα ανθρώπων σε κάποια σκηνή του έργου. Έχει την ψευδαίσθηση ότι αυτός δεν ανήκει στο σύστημα. Όμως τι θα ήταν το σύστημα χωρίς εμάς; Ποιο είναι το σύστημα αν δεν είμαστε εμείς; Ο Γιόζεφ Κ. είναι απλώς ένας από εμάς. Και όχι, δεν είναι καθόλου αθώος. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος, που διασκεύασε και σκηνοθέτησε το έργο στο Θέατρο Πόρτα, επέλεξε να κινήσει την παράσταση μέσα από μια έντονη φόρμα, η οποία όμως δεν είχε ως στόχο της να τη σκοτεινιάσει βυθίζοντας τη στο μαύρο ενός εφιάλτη χωρίς τέλος, αλλά το αντίθετο, να τη φωτίσει αποκαλύπτοντας το υποδόριο χιούμορ του κειμένου. Άλλωστε το χιούμορ ήταν και παραμένει το μεγαλύτερο όπλο για να παλέψεις την… «καφκική» πραγματικότητα. Η κινησιολογία της Σοφίας Πάσχου είναι ένα πραγματικό επίτευγμα, αφού το 90% της παράστασης είναι χορογραφημένο, ενώ εντυπωσιακή είναι και η λειτουργία των ηθοποιών επί σκηνής ως μιας απίστευτα δεμένης ομάδας. Από αυτές που σπάνια συναντάς.

 Top 5: Γιώτα Δημητριάδη

1. H ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ
Μια παράσταση ύμνος στην αγάπη. Μη σας μπερδεύει το τίτλος και πάει το μυαλό σας σε κάποιο ιστορικό ή πολιτικό έργο. Ο Ζοέλ Πομερά γράφει για όλα αυτά που θέλουμε να πούμε, γι’ αυτά που νιώθουμε και κρύβουμε στην ψυχή μας. Τι είναι άραγε η αγάπη; Η παράσταση σίγουρα δεν απαντά σε αυτό το ερώτημα, αλλά σε γεμίζει. Ο Νίκος Μαστοράκης έχει κάνει για μια ακόμα φορά το θαύμα του και το επιτελείο των ηθοποιών του είναι σπουδαίο! (Κ. Τάκαλου, Χ. Φραγκούλης, Μ. Καλλιμάνη, Ι. Μαυρέα, Κλ. Γρηγοριάδης, Δ. Πασσάς, Κ. Λυπηρίδου, Χρ. Παπατριανταφύλλου, Α. Σαββάκη).

 2. 1984 

Στο προφητικό μυθιστόρημα-σταθμό για την πολιτική σκέψη του 20ού αιώνα «1984» ο Τζωρτζ Όργουελ περιγράφει μια κοινωνία τρόμου και αυτό που καθιστά το βιβλίο του μοναδικό, και όχι απλώς επίκαιρο, είναι το γεγονός ότι είναι μπροστά από την εποχή του.

Δυστυχώς κουνάς το κεφάλι αναλογιζόμενος πού οδήγησαν τα καθεστώτα και οι πολιτικές ιδεολογίες τους λαούς, και το κυριότερο αναρωτιέσαι πόσο ελεύθερος είναι κανείς. Ή μάλλον «είναι όσο ελεύθερος νομίζει πως είναι;» Η παράσταση βασίστηκε σε μια εμπνευσμένη διασκευή (Ρόμπερτ Άικι και Ντάνκαν Μακμίλαν), στο πλαίσιο της οποίας παρουσιάζεται η ιστορία υπό το πρίσμα του Ουίνστον/Όργουελ εν είδει εγκεφαλογραφήματος. Ο ήρωας είναι αντιμέτωπος με τα παιδικά του βιώματα, με το παρόν που αδυνατεί να συλλάβει μέσα σε μια κοινωνία που υποτάσσεται στο καθεστώς του Μεγάλου Αδερφού και με ένα καλύτερο μέλλον που ονειρεύεται.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθετεί μια αριστουργηματική παράσταση. Καταφέρνει να συγχρονίσει κάθε σκηνή με τις ανάσες του κοινού. Συγκλονιστική ατμόσφαιρα θρίλερ (που ενισχύει η μουσική του Γιώργου Πούλιου), κινηματογραφικές εικόνες, εντυπωσιακά γρήγορες εναλλαγές και άρτια αξιοποίηση των τεχνικών μέσων. Σπάνια συναντά κανείς τέτοιο μοναδικό συγκερασμό πλάνων οθόνης και σκηνών.

Τολμά και φτάνει στα άκρα το εγχείρημά της και σοκάρει με τις σκηνές βασανισμού. Σκηνές ιδιαίτερα σκληρές, που δεν βλέπουμε εύκολα και που ομολογώ ότι με δυσκόλεψαν. Αρωγοί της στη συγκεκριμένη προσπάθεια τα καταπληκτικά σκηνικά της Εύας Μανιδάκη (φωτισμένα εκπληκτικά από τον Νίκο Βλασόπουλο), που ήταν αποκάλυψη και χάρισαν στην παράσταση, κατά την άποψή μου, την πιο δυνατή στιγμή της, τη στιγμή της εισβολής των αστυνομικών στο παλαιοπωλείο.

Το «1984» ευτύχησε στη διανομή. Με τους εξαιρετικούς Αργύρη Πανταζάρα, Νίκο Κουρή και Λένα Δροσάκη στους κεντρικούς ρόλους, αλλά και έναν υπέροχο θίασο.

 Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

3. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ & ΦΛΟΡΕΝΣ ΦΟΣΤΕΡ ΤΖΕΚΙΝΣ – ΕΝΘΥΜΙΟ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Μπορεί το θεατρικό έργο του Τρέισι Λετς «Αύγουστος» να έχει κάνει θραύση στις αμερικανικές και τις βρετανικές σκηνές, στην Ελλάδα όμως ανεβαίνει για πρώτη φορά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Στη χώρα μας η ιστορία είναι γνωστή από την επιτυχημένη κινηματογραφική ταινία με τη Μέριλ Στριπ και την Τζούλια Ρόμπερτς.

Η σκηνοθεσία κατάφερε να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο τις βαθύτερες πληγές της οικογένειας, τα ψυχικά τραύματα των ηρώων, ισορροπώντας παράλληλα μοναδικά το δραματικό και το κωμικό στοιχείο. Στον «Αύγουστο» και οι έντεκα ηθοποιοί χαρίζουν στο κοινό σπουδαίες ερμηνευτικές στιγμές. Από τη Μαρία Πρωτόπαππα που καθηλώνει στον πρωταγωνιστικό ρόλο μέχρι την Ορόρα Μαριόν στο ρόλο της βοηθού-νοσοκόμας.

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

ΦΛΟΡΕΝΣ ΦΟΣΤΕΡ ΤΖΕΚΙΝΣ – ΕΝΘΥΜΙΟ
Στο νούμερο 3 λοιπόν δύο παραστάσεις με ένα κοινό σημείο. Ποιο είναι αυτό; Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον κινηματογράφο ερμήνευσε η Μέριλ Στριπ. Και στο «Ενθύμιο» η Ναταλία Τσαλίκη σε κάνει να την ξεχνάς! Χαρίζοντας μια απολαυστική ερμηνεία σε μια παράσταση διαμάντι. Ύμνο για την ανθρώπινη θέληση. Ο Γιάννος Περλέγκας μετά τον υπέροχο «Αδαή και Παράφρονα» αποδεικνύει για μια ακόμα φορά τις σκηνοθετικές του ικανότητες. Όσο για τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο, είναι ένας μοναδικός παρτενέρ σε αυτό το απολαυστικό ταξίδι.

 Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

 4. ΔΕΙΠΝΟ ΗΛΙΘΙΩΝ 

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος επιλέγει τη γνωστή ιστορία του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Φρανσίς Βεμπέρ «Δείπνο ηλιθίων» («Le dîner de cons», 1998), διάσημη από τον κινηματογράφο, και σκηνοθετεί μια απολαυστική παράσταση, που μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις χαρίζει αβίαστο γέλιο, ενώ παράλληλα προβληματίζει και συγκινεί βαθιά.

Με αρωγό του την εύστοχη μετάφραση της Νικολέτας Κοτσαηλίδου επιτυγχάνει το σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου, ατού σε μια κωμική παράσταση, ένα μοναδικό ρυθμό. Κουρδίζει εξαιρετικά το θίασό του, τίποτα δεν περισσεύει, τίποτα δεν μοιάζει υπερβολικό. Αναδεικνύει ευφυέστατα τις κωμικοτραγικές καταστάσεις δημιουργώντας στο θεατή το αίσθημα της ταύτισης. Παράλληλα, με την εμπειρία του σε αυτό το είδος της κωμωδίας, δεν αφήνει ατάκα να πάει χαμένη – ακόμα και οι ηχογραφημένες που ακούγονται στα τηλεφωνήματα εκμαιεύουν το γέλιο της πλατείας.

Όλα αυτά μπορεί να τα περιμένει κάποιος από μια δυνατή κωμωδία, αλλά αυτά που κάνουν, κατά την άποψή μου, τη συγκεκριμένη παράσταση να ξεχωρίζει είναι οι διαρκείς εναλλαγές, η σαφής ανάγνωση του κειμένου και μια υποβόσκουσα μελαγχολία που εξελίσσεται σε μία από τις πιο συγκινητικές σκηνές της φετινής θεατρικής σεζόν στο φινάλε του έργου. «Ξέρω από πρώτο χέρι πώς είναι να πεθαίνει κανείς από έρωτα…» θα πει το θύμα στο θύτη του.

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι ένας απολαυστικός Φρανσουά και η χημεία του με τον Πιερ, τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, είναι σπάνια.

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

5. ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ
Μπορούν τα συγκαλυμμένα μυστικά και τα ψέματα μιας οικογένειας να απειλήσουν το μέλλον της και να αποβούν καταστροφικά; Αρκεί η αγάπη για να επέλθει η συγχώρεση; Στο αντιπολεμικό αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» ένα τραγικό λάθος ενός βιομήχανου πατέρα, του Τζο Κέλλερ, οδηγεί στο θάνατο είκοσι έναν ανθρώπους και διαλύει τις ζωές των αγαπημένων του για πάντα.

Η σκηνοθετική πρόταση του Γιάννη Μόσχου, που υπογράφει και τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, είναι σαφέστατη: μια καθαρή ανάγνωση του εκπληκτικού κειμένου, την οποία στηρίζει ένα σπουδαίο καστ ηθοποιών.

Πρωτεργάτης ο Δημήτρης Καταλειφός, ο οποίος υποδύεται υπέροχα τον Τζο Κέλλερ, με απίστευτη εσωτερική ροή, που όχι μόνο απογειώνει το συγκλονιστικό μονόλογο του ήρωα, αλλά κάνει ακόμα και τις καθημερινές στιγμές του να φαντάζουν απαράμιλλα γοητευτικές. Επίσης εξαιρετική στο ρόλο της συζύγου η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. Αφοπλιστική στη λιτότητά της, μετατρέπεται σε μια σπαρακτική μάνα που είναι αδύνατο να σε αφήσει ασυγκίνητο.

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική της παράστασης. 

Top 3 επαναλήψεις
Από τις παραστάσεις σε επανάληψη ξεχωρίσαμε το «Κουκλόσπιτο», τον «Άγριο Σπόρο» και τον «Θεό της Σφαγής».

Σας περιμένουμε όλους μαζί να σεργιανίσουμε σε διαδρομές μοναδικές … να ταξιδέψουμε σε ένα πλανήτη διαφορετικό, χαρούμενο και φωτεινό … να αισθανθούμε παιδιά και μαζί με τα παιδιά μας να καλωσορίσουμε  και τα φετινά Χριστούγεννα, στον Πλανήτη παι.δ.υ. … στον πλανήτη της αγάπης, της προσφοράς και της αλληλεγγύης …

 Η Κάλω και οι Καλικάντζαροι, ο Πρίγκιπας Ύπνος, ο Σπασίκλας, ο dr. Piramatix και o Σκρουτζ, παρέα με τον Αι Βασίλη θα μας ξεναγήσουν στον μαγικό κόσμο του παι.δ.υ. και θα μοιραστούνε μαζί μας όμορφες, διασκεδαστικές στιγμές, γεμάτες αγάπη και αγκαλιές πολλές … με θεατρικές παραστάσεις, εργαστήρια, facepainting, διαδραστικό κινηματογράφο, μουσική, αφηγήσεις και άλλα πολλά…!!!

Αφετηρία: Ίδρυμα Ευγενίδου, Λ. Συγγρού 387, Παλ. Φάληρο

Ημέρα εκκίνησης: Κυριακή 18 Δεκεμβρίου

Ώρα εκκίνησης: 11:00

Ώρα επιστροφής: 21:00

Διαδώστε το και ας γίνουμε συνταξιδιώτες σε ένα ταξίδι ξεχωριστό και όλοι μαζί μία αγκαλιά να προσπαθήσουμε να πετύχουμε το στόχο της εκδήλωσή μας: Η προμήθεια ενός διαγνωστικού μικροσκοπίου για τα ΩΡΛ Εξωτερικά Ιατρεία του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών "Καραμανδάνειο" και

μίας θερμοκοιτίδας για το τμήμα νεογνών του Νοσοκομείου Κρήτης, συνολικής αξίας 12.000,00€

Για τα παιδιά και το ΠΑΙ.Δ.Υ

ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΙΑΤΙΚΗ FIESTA ΤΟΥΣ

Αυτά τα αγόρια της μουσικής βιομηχανίας, style icon και τροβαδούροι της καρδιάς μας, ακολουθώντας τις sold out εμφανίσεις τους στο Tiki Athens bar, θα πάρουν το γιουκαλίλι, τις τρομπέτες και τα τύμπανα τους και θα προσγειωθούν ξανά στο Tiki,  ανήμερα Χριστούγεννα την Κυριακή 25 Δεκέμβρη, για ένα ανεπανάληπτο Χριστουγεννιάτικο live που θα αφήσει πίσω του καμένες καρδιές, πεταμένα εσώρουχα και τον Άη Βασίλη να απορεί. 

Tiki Bar στο Κουκάκι, Φαλήρου 15 και Μακρυγιάννη, μετρό Ακρόπολη. Η είσοδος θα είναι 5 ευρώ και η ώρα προσέλευσης θα ξεκινήσει στις 21:00!

Special Guests: 

Ευαγγελία Καρακατσάνη

Καλά Χριστούγεννα!

Σύνθεση Polkar:

Γιώργος Παπαγεωργίου  (φωνή, ukulele)

Γιάννης Κυρατσός  (κιθάρες, φωνή)

Λάζαρος Πλιάμπας  (τύμπανα)

Γιώργος Αβραμίδης  (τρομπέτα)

Χρήστος Γκαϊλας  (μπάσο)

Μιχάλης Καρανίκος  (τρομπόνι)

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου στις 21:30

Είσοδος 5 ευρώ

 Polkar Christmas live! Στο Tiki Athens Bar, Κυριακή 25/12 στις 21:30.

Το μεγάλο βραβείο θεάτρου παρέδωσε στον Μίκη Θεοδωράκη ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, τιμώντας την 70χρονη προσφορά και διαδρομή του, στη μουσική και τον πολιτισμό. Ο κ. Καμίνης επισκέφθηκε την Τρίτη(13/12) τον κ. Θεοδωράκη στο σπίτι του και παρέδωσε στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη το μεγάλο βραβείο θεάτρου της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών. Η συνάντηση κράτησε πάνω από μιάμιση ώρα, κατά τη διάρκεια της οποίας, ο Μίκης Θεοδωράκης, με τον γνωστό γλαφυρό του τρόπο, διηγήθηκε γνωστά και άγνωστα γεγονότα που σημάδεψαν τα ελληνικά μουσικά και θεατρικά δρώμενα, πρόσωπα που επηρέασαν την πορεία του, καθώς και το παράλληλο ενδιαφέρον του για τα πολιτικά πράγματα.

Η Ομάδα Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ, έπειτα από 33 δράσεις και παραστάσεις στην Αθήνα και όλη τη χώρα στήνει την πρώτη της παράσταση για θεατές κάθε ηλικίας, επιλέγοντας ένα άπαικτο ελληνικό λαϊκό παραμύθι, με μεσαιωνικές καταβολές.«Η φτέρενη κόρη» είναι μια μαγεμένη κοπέλα που από πεντάμορφη κατάντησε πουλί, αποδεχόμενη στωικά τη μοίρα της. 

Με δύναμη ψυχής και καρτερία θα υπομείνει το «γραφτό» της, θα αντιμετωπίσει την αποκρουστική όψη της αλλά κυρίως τον εμπαιγμό και τα γέλια που αυτή προκαλεί στον κόσμο που δεν έμαθε να αποδέχεται το άλλο, το διαφορετικό∙ αυτό που δεν είναι.  Η κόρη μετά από πολλές περιπέτειες θα εξασφαλίσει το θρόνο στο βασιλόπουλο που την αγάπησε σφόδρα, ξαναβρίσκοντας συνάμα τη χαμένη ομορφιά της.

Το παραμύθι

Στα πολύ παλιά τα χρόνια, τότε που οι δράκοι ζούσαν σε απλησίαστους πύργους και οι βασιλιάδες διαφέντευαν τον κόσμο από ταπεινά σπίτια, ένα νεαρό βασιλόπουλο ρίχνει τη σαΐτα του για να παντρευτεί∙ υπακούοντας έτσι στις προσταγές του γέρου πατέρα του, μα δοκιμάζοντας, την ίδια ώρα, την τύχη του.

Η σαΐτα θα καρφωθεί μακριά σε έναν θεόρατο πύργο που μέσα του ζει φυλακισμένη μια κόρη εκπάγλου καλλονής∙ παιδί μιας τρομερής οικογένειας δρακόντων. Οι νέοι θα σμίξουν και γρήγορα θα αγαπηθούν ενώ δεν θα αργήσουν να αποφασίσουν να φύγουν πέρα, στη γενέθλια καστροπολιτεία του βασιλόπουλου. Όμως, οι δράκοι θα τους κυνηγήσουν επιστρατεύοντας διάφορα μαγικά τεχνάσματα. Ακόμα κι όταν καταφέρνουν να τους νικήσουν και να απομακρυνθούν, η λύπη και η ντροπή θα τους καταδιώκουν μιας και η κόρη έλαβε τη σκληρή κατάρα της μάνας της: «από τη μέση και πάνω να γίνει πουλί!». Ο κόσμος θα τους κοροϊδεύει και θα γελά στη θέα της νέας ώσπου τα μάγια να λυθούν και ο βασιλέας να τους πάρει μαζί του στο παλάτι, αναγνωρίζοντας την καλοσύνη της Φτέρενης Κόρης και την ομορφιά που σκορπίζει το σπάνιο παράδειγμά της. Αυτό της υπομονής, της καλοσύνης, της δικαιοσύνης και της αποδοχής του «άλλου», ακριβώς, όπως είναι.

Η παράσταση

Μια παράσταση που συγκεντρώνει ισόποσα και πλήρως εναρμονισμένα τις παραστατικές τέχνες: το θέατρο και το χορό (κλασικό και σύγχρονο), τη χρήση της κινηματογραφικής προβολής, τη μουσική με λαϊκά τοξωτά όργανα της Γηραιάς Ηπείρου (κρητική λύρα, σουηδική νικελάρπα, νορβηγικό βιολί), αλλά και την εικαστική τέχνη του οριγκάμι από την Άπω Ανατολή που δημιουργείται μπροστά στους θεατές, μετουσιώνοντας μορφές και στοιχεία του μύθου σε έναν ισχυρό διαπολιτισμικό διάλογο του χθες με το σήμερα. 

Η φωνή του λαϊκού αφηγητή, αποδίδει πολυφωνικά το κείμενο ενώ παράλληλα συντονίζεται με το σώμα και τα εκφραστικά μέσα της μοναδικής ερμηνεύτριας που αντανακλά με αφαιρετικό τρόπο  τα συναισθήματα που δοκιμάζει κάθε τόσο η κεντρική ηρωίδα της παραμυθιακής αφήγησης. Μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση ενός παλαιού παραμυθιού από τη λαϊκή προφορική μας παράδοση που ενέχει το θέμα της ετερότητας και αντιμετωπίζει εν τη γενέσει του το μέγα ζήτημα της ψυχολογικής κακοποίησης του ατόμου λόγω εξωτερικής εμφάνισης (σ.σ.: είδος bullying) και το θρίαμβο του καλού και του δίκαιου με την αποδοχή (και την επιβολή) της διαφορετικότητας.    

Συντελεστές

Θεατρική προσαρμογή – αφήγηση - σκηνοθεσία: Δημήτρης Φοινίτσης

Ερμηνεία – χορογραφία: Μικαέλα Κεφαλογιάννη

Μουσική: TOKSO Quartet / Κέλυ Θωμά – Sigrun Eng – Eleonore Billy – Anne Hytta

Κοστούμι: Diana Ender

Σκίτσα – κατασκευές: Άννα Χατζηδάκη 

Ηχογράφηση: Βαγγέλης Ζαχαράκης

Βίντεο: Μαρία Χατζημηνά 

Σχεδιασμός έντυπου υλικού: Δημήτρης Παναγιωτάκης

Φωτογραφίες: Χρήστος Τσουμπλέκας

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 & ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στις 8 το βράδυ 

στο Χώρο Τέχνης Ασωμάτων (Αγ. Ασωμάτων 6, Θησείο – πλησίον ηλεκτρικού σταθμού)

Τηλέφωνο: 21 1800 9838 

Γενική είσοδος: 7 ευρώ

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ «ΘΕΑΤΡΟ ΚΡΗΤΗΣ»

www.protasi.org 

ΟΜΑΔΑ προΤΑΣΗ

Η Ομάδα Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ συγκροτήθηκε το φθινόπωρο του 2005 από επαγγελματίες του θεάτρου. Έχει έδρα της την Αθήνα. Όραμα της να «προτείνει» το νέο, το δημιουργικά ουσιώδες, το διαφορετικό, το «άλλο» στην τέχνη του θεάτρου και των λοιπών παραστατικών τεχνών μέσω ενός γόνιμου διαλόγου της τέχνης και του ανθρώπου, σχηματίζοντας συνάμα μια «τάση» στην έκφραση∙  ριζοσπαστική, ελεύθερη, αναγνωρίσιμη στο ευρύ κοινό την οποία και επιθυμεί σταδιακά να διαμορφώσει, κατά τη διάρκεια της πορείας της στην καλλιτεχνική σκηνή της χώρας αλλά και πέρα από αυτήν. 

Ο μινιμαλισμός και η αφαίρεση είναι τα κυριότερα ρεύματα που τροφοδοτούν καλλιτεχνικά το σχήμα. Τα κλασσικά έργα αλλά και η νέα γραφή, τα καινούργια -ιδιαίτερης τεχνοτροπίας- κείμενα αποτελούν τις πρώτες ύλες για έμπνευση και δημιουργία σε χώρους, κυρίως, μη θεατρικούς. Η ανατρεπτική «ιδέα» προσδιορίζει πρώτιστα το σκηνικό ύφος και την γενικότερη αισθητική της. Η ομάδα δεν χρηματοδοτείται από κανέναν κρατικό ή ιδιωτικό φορέα. «Αυτοχρηματοδοτείται», ωστόσο, από την ανεξάντλητη δεξαμενή της φαντασίας και τη ζωογόνα ανάγκη για πειραματισμό και καλλιτεχνική έκφραση.

Παραστάσεις και Δράσεις της Ομάδας προΤΑΣΗ : 

• «Πολυέλαιος δια χειρός Καβάφη» - Θέατρο Τόπος Αλλού, «1ο Φεστιβάλ Νέων Θεατρίνων» (Αθήνα) 

• «Στη δίψα σου!» της Δ. Σ. Πόρτογλου - Booze Cooperativa (Αθήνα) / Μικρό Θέατρο (Θεσσαλονίκη) Πρώτη Παρουσίαση 

• «Κάσσυ» του Ανδρέα Φλουράκη – Τραπεζαρία Ξενώνα Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών,  «Συνάντηση Νέων Δημιουργών» της ΧΙΙΙ Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος 2007 (Δελφοί) Πρώτη Παρουσίαση 

• «Η σιωπή στο στόμα» της Κ. Φ. Ντάγκινη – Χώρος Τέχνης Ασωμάτων (Αθήνα) / Μικρό Θέατρο (Θεσσαλονίκη) Πρώτη Παρουσίαση 

• «Balance» της Νάνσυ Σπετσιώτη – Πύργος Μπαζαίου, «9ο Φεστιβάλ Νάξου» 

• «Τζούλια» του Γιόχαν Άουγκουστ Στρίντμπεργκ – Nixon, Screening Room (Αθήνα) 

• «Φιλοκτήτης» του Γιάννη Ρίτσου – Θέατρο Έναστρον, Φεστιβάλ Μονολόγων από την Τέταρτη Διάσταση (Αθήνα) / Θέατρο Θεμέλιο (Αθήνα, β΄ περίοδος) Πρώτη Παρουσίαση 

• «Πραγματικότητα» της Κλαίρης Λιονάκη – Εθνικό Θέατρο, Αναγνώσεις 2010 – Αίθουσα Εκδηλώσεων Κτηρίου Τσίλλερ (Αθήνα) Πρώτη Πανελλήνια Παρουσίαση 

• «Οι πληγές του ανέμου» του Χουάν Κάρλος Ρούμπιο – Συνεργείο (Αθήνα) Πρώτη Πανελλήνια Παρουσίαση 

• «Dominatrix» της Μ. Ρ. Αναστασάκη – γκαρσονιέρα, Πεδίον του Άρεως / γκαρσονιέρα, Κυψέλη (Αθήνα) Πρώτη Παρουσίαση  

• «ταξιθέτρια(SOLO)» βασισμένο σε μέρος του μυθιστορήματος La Maschera της Έλενας Σοπράνο – Αίθουσα Εκδηλώσεων Ροδιακής Έπαυλης (Ρόδος, α΄ και β΄ περίοδος) / Πρώην Εβραϊκή Συναγωγή (Κως) / Μέγαρον Μακέδου (Αθήνα) Πρώτη Παρουσίαση

• «Πασχαλινά Διηγήματα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη - Ναΐσκος Αγίου Ελισσαίου (Αθήνα)

• «Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη - Κατάλυμα της «Γλώσσας» της Ισπανίας (Ρόδος)

• «Οι πιο δυνατοί» του Γιόχαν Άουγκουστ Στρίντμπεργκ – Philipp champagne bar (Αθήνα) / Τεχνουργείο art cafe (Ρόδος) 

• «ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ή Τοπίο Γυναίκας στο Ύψος της Νύχτας» του Άκη Δήμου – Καλλιτεχνικός Σταθμός Ρόδου Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών / Θέατρο Πολυχώρος Σφαγείο (Κως) / Κήπος Πύργου Μπελλένη (Λέρος) / Τεχνοχώρος (Σητεία) / Πρώην Χαμάμ - Θόλος (Ρέθυμνο) / Πύλη Αγίου Γεωργίου – Λαζαρέτο (Ηράκλειο) / Αίθουσα Τέχνης, Δημοτική Πινακοθήκη Κέρκυρας

• «Πασχαλινά Διηγήματα Ελλήνων Συγγραφέων» των Δημήτρη Καμπούρογλου, Ανδρέα Καρκαβίτσα, Κώστα Κρυστάλλη, Στρατή Μυριβήλη – Αναπαυτήριο Πικιώνη Λόφου Μουσών (Αθήνα)

• «Soterrani (Υπόγειο)» του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ ι Ζουρνέτ - Φουαγιέ Altera Pars, «Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Θεάτρου» (Αθήνα) Πρώτη Πανελλήνια Παρουσίαση 

• «Nora» του Henrik Ibsen – Πολυχώρος CAMP!, «Φεστιβάλ Page_31» (Αθήνα) 

• «Χίλιες και μία Νύχτες» αραβικά παραμύθια - Νέα Δημοτικά Λουτρά Yeni Hammam (Ρόδος) Πρώτη Παρουσίαση

• «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου – Τρούλος, Πηγές Καλλιθέας (Ρόδος)

• «Οδύνη του Έρωτα» σε ποίηση Ράινερ Μαρία Ρίλκε (Duineser Elegien) – Αμφιθέατρο, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (Αθήνα) / Φουαγιέ, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης / Αίθουσα Εκδηλώσεων, Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας

• «Λαμπριάτικος Ψάλτης» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη – ξωκλήσι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης & Αγίων Αναργύρων (Σητεία) / Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης «Αγία Αικατερίνη Σιναϊτών» (Ηράκλειο)

• «Πασχαλινά Διηγήματα Ξένων Συγγραφέων» των Ruben Dario, Anatol France, Corando Albaro, Ernest Hemingway – Αγγλικανική Εκκλησία Αγίου Παύλου (Αθήνα)

• «Ράδιο Βαγδάτη» ολονύκτιο ακρόαμα παραμυθιών της Χαλιμάς – Σπίτι του Θεάτρου της Σητείας 

• «Λεονώρα» του Γκότφριντ Άουγκουστ Μπύργκερ – Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη Πολύκεντρου Δήμου Σητείας, «Κορνάρεια 2013» / Κάστρο Μονολίθου (Ρόδος) / Δημοτικός Ανθόκηπος «Ήχος & Φως», 7ο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ Ρόδου / Δημοτικό Κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις, «Ηράκλειο – Καλοκαίρι 2013» / Θέατρο Altera Pars, «7ο Φεστιβάλ Νύχτες Nova Pars» (Αθήνα) / Ιόνιος Βουλή, 4ο SEVEN FESTIVAL (Κέρκυρα) / Περιστύλιο Αγίου Γεωργίου (Ναύπλιο) Πρώτη Πανελλήνια Παρουσίαση

• «Tro(i)ktika» εμπνευσμένο από το θεατρικό έργο Happy Days του Σάμιουελ Μπέκετ – Δημοτικό Θέατρο Ρόδου

• «Κορφιάτικες Ιστορίες (3)» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη – Πολύτεχνο (Κέρκυρα) / Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας / Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας, Κάστρο Αγίου Ανδρέα / Αίθουσα Εκδηλώσεων «Εύη Λάσκαρι» Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Κέρκυρας (με παράλληλη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα)

• «ΕΓΚΑΤΑλελειμμένοι» του Δημήτρη Φοινίτση – Αποθήκη Εκδόσεων Αιγόκερως (Αθήνα) Πρώτη Παρουσίαση

• «opus IV – Ο ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ» του Γιόχαν Άουγκουστ Στρίντμπεργκ – Στούντιο Όξω Νου (Χανιά) / Θέατρο Κρήτης (Ηράκλειο) / The Garage (Ρέθυμνο) / Τεχνοχώρος (Σητεία)

• «Στη θέα των λέξεων: Ηράκλειο» των Γαλάτειας Καζαντζάκη, Ηλία Βενέζη, Λιλής Ζωγράφου, Γιώργη Γιατρομανωλάκη / Φεστιβάλ «Αθέατη Πόλη» 2015 – Προμαχώνας Μαρτινέγκο, Τάφος Καζαντζάκη (Ηράκλειο Κρήτης)

• «Στην τάξη της κυρίας Μαργαρίτας» εμπνευσμένο από το θεατρικό έργο Apareceu a Margarida του Ρομπέρτο Ατάυντε – 14ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών «Δημήτρης Πικιώνης» / Παλαιά Τάξη, Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης (Αθήνα) / εικαστική εγκατάσταση «Λοξή Τάξη», πρώην θερινό Θέατρο Αλίκη (Αθήνα)

• «Η Ωραία Αθοκουτάλα» κρητικό λαϊκό παραμύθι σε καταγραφή Γιώργη Γρ. Σταματάκη – Θέατρο Κρήτης (Ηράκλειο), Το Πλουμί (Αρχάνες), Σπίτι του Θεάτρου της Σητείας, The Garage (Ρέθυμνο), Χαρουπόμυλος Πανόρμου (ν. Ρεθύμνης), Παραδοσιακό Ρακοκάζανο «Η Χαρουπιά» (Πρινιάς Μαλεβιζίου – ν. Ηρακλείου), Δημοτικό Θέατρο Ρόδου, Αμφιθέατρο 3ου Γενικού Λυκείου Ηρακλείου, Θεατρικός Σταθμός Ηρακλείου, Χώρος Τέχνης Ασωμάτων (Αθήνα), Πέτρινο Θέατρο Σαρακήνικου (Γαύδος) Πρώτη Παρουσίαση

• «Εις το φως της ημέρας» του Κ. Π. Καβάφη – Χαμηλή Πλατεία Πύλης Βιτούρι (Ηράκλειο), Κάστρο Άρτας

• «Η Φτέρενη Κόρη» λαϊκό δωδεκανησιακό παραμύθι – Θέατρο Κρήτης (Ηράκλειο), Πολύκεντρο / Αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» (Σητεία), Τhe Garage (Ρέθυμνο)

Σύντομα βιογραφικά βασικών συντελεστών:

Μικαέλα Κεφαλογιάννη 

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Αποφοίτησε από τη Βασιλική Ακαδημία Χορού του Λονδίνου με πτυχίο (Bachelor) στην τέχνη και διδασκαλία του Μπαλέτου και κατέχει τον τίτλο Licentiate of the Royal Academy of Dance - Διπλωματούχος της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού. Επίσης, αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Μέλισσα» της Έλντας Πανοπούλου. Τη θεατρική περίοδο 2015-16 πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Το Κουκλόσπιτο» του Ίψεν  (Νόρα) που ανέβηκε από την Κεντρική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης σε σκηνοθεσία Δημήτρη Φοινίτση. Συνεργάζεται ως χορογράφος, ηθοποιός και χορεύτρια με την Ομάδα Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ και τον Δημήτρη Φοινίτση, την ομάδα Norforsale Open Αrt Community και έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την Πράξη Τέχνης Ίμερος του Γιωργή Τσαμπουράκη και Στέλιου Νερολαδάκη, τον Αντώνη Διαμαντή και το Όμμα Στούντιο, την ομάδα Thearto της Νατάσας Παπαμιχαήλ, την ομάδα χορού X-Art  της Κατερίνας Ανδριοπούλου, με το σύλλογο της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού στην Ελλάδα, με την παιδική σκηνή της Αιμιλίας Υψηλάντη, τον Κώστα Πρέκα, την καλλιτεχνική ομάδα Eather, το Rainbow Theater  του Maki Marseilles, τη Μαρία Φιλίππου, την Έλντα Πανοπούλου, τον Κώστα Δράκο, το χορόδραμα της Ε. Μακρή, το Λύκειο Ελληνίδων Ηρακλείου Κρήτης στο ιερό δράμα «Μινωική Τελετουργία»,  το Δικηγορικό Σύλλογο Ηρακλείου κ.α. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια χορού και θεάτρου στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει βραβευτεί με υποτροφία σε διεθνές σεμινάριο της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού του Λονδίνου (Αθήνα, 1995). Από το 2013 προπονείται στις κινέζικες παραδοσιακές πολεμικές τέχνες: Κουνγκ-φου, Tang Lang Kung Fu και Yang's Taiji Quan (Shifu: Ιωάννης Σφακιανάκης). Διδάσκει σύγχρονο χορό, αυτοσχεδιασμό, θεατρική κίνηση και κλασικό μπαλέτο σε παιδιά και ενήλικες.

TOKSO Quartet 

To μουσικό σχήμα TOKSO δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Νορβηγία το καλοκαίρι του 2008. Το κουαρτέτο αποτελείται από τέσσερις νέες μουσικούς και συνθέτιδες, την Anne Hytta (hardanger fiddle) από τη Νορβηγία, την Eléonore Billy (nyckelharpa) από τη Γαλλία, την Κέλυ Θωμά (λύρα) από την Ελλάδα και την Sigrun Eng  (τσέλο) επίσης από τη Νορβηγία. Το ρεπερτόριο τους αποτελείται αποκλειστικά από δικές τους συνθέσεις τις οποίες ερμηνεύουν με δεξιοτεχνία και μουσικότητα, δίνοντας έμφαση στη φρεσκάδα της νέας δημιουργίας και στην ελευθερία της καινοτομίας. Κάνουν εκτενή χρήση του αυτοσχεδιασμού καθώς και ποικίλων τεχνικών εμπνευσμένες από τις διάφορες μουσικές παραδόσεις από τις οποίες προέρχονται. Το νορβηγικό hardanger fiddle, το τσέλο, η σουηδική nyckelharpa και η κρητική λύρα είναι όλα όργανα που παίζονται με δοξάρι, και ποτέ ως τώρα δεν έχουν βρεθεί μαζί στην ίδια ορχήστρα ούτε μοιράζονται κοινό ρεπερτόριο. Ωστόσο, στο TOKSO Quartet, χάρη στις προσωπικότητες των μουσικών που το απαρτίζουν, με την ανοιχτή τους προσέγγιση σε νέες ιδέες, τα όργανα αυτά συνδυάζονται με έναν ιδιαίτερα αρμονικό τρόπο με αποτέλεσμα ένα συνολικό ήχο αξιοσημείωτης συνοχής που αμέσως εντυπωσιάζει τον ακροατή με την ωριμότητα και το βάθος του. Το TOKSO έχει δώσει συναυλίες στη Νορβηγία, τη Δανία, τη Γαλλία και την Ελλάδα.

Δημήτρης Φοινίτσης

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης σε μικρασιατική οικογένεια. Σπούδασε στο μεταπτυχιακό τμήμα Δημιουργικής Γραφής της Παιδαγωγικής Σχολής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (διπλωματική εργασία στο Θεατρικό Έργο), στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών – Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (κατεύθυνση Θεατρολογίας με διπλωματική εργασία στη Σκηνοθεσία), στο Scuola di Lettere e Filosofia - Universita degli Studi di Genova, στη Δραματική Σχολή Αθηνών, στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης «Θεμέλιο» και στη Σχολή Δημοσιογραφίας «ΑΝΤ1». Έχει γράψει θεατρικά έργα, μονολόγους, διηγήματα και παραμύθια. Εργάστηκε επί σειρά ετών στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο της Αθήνας και της περιφέρειας ως πολιτιστικός συντάκτης, εκφωνητής ειδήσεων και ραδιοφωνικός παραγωγός. Μετά από συνεργασίες στις κρατικές σκηνές και το ελεύθερο θέατρο εγκατέλειψε το επάγγελμα του ηθοποιού για να στραφεί –καλλιτεχνικά- στη σκηνοθεσία. Δημιουργός και σκηνοθέτης της «Ομάδας Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ» (www.protasi.org), έχει ανεβάσει κλασσικά και σύγχρονα έργα σε, κυρίως, μη θεατρικούς χώρους. Μεταξύ άλλων έχει καταπιαστεί με κείμενα των Γιόχαν Άουγκουστ Στρίντμπεργκ («Δεσποινίς Τζούλια», «Η πιο δυνατή», «Ο Πελεκάνος»), Γιάννη Ρίτσου («Φιλοκτήτης», «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος»), Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (πασχαλινά και χριστουγεννιάτικα διηγήματα), Έλενα Σοπράνο («Η Ταξιθέτρια»), Χουάν Κάρλος Ρούμπιο («Οι πληγές του ανέμου»), Μαρία Μπενέτ Ι Ζουρνέτ («Υπόγειο»), Άκη Δήμου («Ανδρομάχη ή Τοπίο Γυναίκας στο Ύψος της Νύχτας»), Ανδρέα Φλουράκη («Κάσσυ»), Κλαίρης  Λιονάκη («Πραγματικότητα»), Ράινερ Μαρία Ρίλκε («Ελεγείες του Ντουίνο»), Γκότφριντ Άουγκουστ Μπύργκερ («Λεονώρα»), Κωνσταντίνου Θεοτόκη («Κορφιάτικες Ιστορίες»), Γιώργη Γρ. Σταματάκη («Η Ωραία Αθοκουτάλα»). Εκτός ομάδας ανέλαβε τη σκηνοθετική επιμέλεια των θεατρικών έργων «Balance» στις Αναγνώσεις του Εθνικού Θεάτρου, «Μήδεια show» στο Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας του Ι.Τ.Ι. στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, την επετειακή συναυλία της Φιλαρμονικής Εταιρείας Μάντζαρος «Μάνος Χατζιδάκις: 20 χρόνια μετά…» στο ανοιχτό θέατρο του Μον Ρεπό της Κέρκυρας και την απόδοση - διασκευή - σκηνοθεσία του θεατρικού έργου «Το Kουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν στην Κεντρική Σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής σε δημόσια σχολεία στη Ρόδο, την Κέρκυρα και την Κρήτη, ενώ παράλληλα διοργανώνει εργαστήρια θεατρικής γραφής στα μέρη που εργάζεται. Από τις Εκδόσεις Αιγόκερως κυκλοφορούν η πρώτη τετραλογία θεατρικών έργων του με γενικό τίτλο «Dominatrix», ένα δίπτυχο έργων docudrama με γενικό τίτλο «ΕΓΚΑΤΑλελειμμένοι» και μια τριλογία αρχαιόθεμων έργων με γενικό τίτλο «BELLEΛΕΝ». Το τελευταίο έργο του «BELLEΛΕΝ – Η (αιώνια) τραγωδία της Ελένης», σε παραγωγή του Χοροθεάτρου Λυδία Λίθος, περιοδεύει στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε σκηνοθεσία του ίδιου.

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων στο πλαίσιο των xριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων περιμένει τους μικρούς του φίλους να φτιάξουν το δικό τους καλικαντζαροχωριό την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου στις 12 το μεσημέρι την παιδική βιβλιοθήκη του Εθνικού Κήπου, παρέα με το συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλο στην παρουσίαση του βιβλίου του Ο ΚαλΟκάντζαρος σώζει το Καλικαντζαροχωριό των εκδόσεων Πατάκη.

Πανικός!!!

Το Καλικαντζαροχωριό κινδυνεύει να χαθεί.

Ποιος θα σώσει τους καλικάντζαρους; Ο Μανόλης με τον ΚαλΟκάντζαρο! Δυο φίλοι διαφορετικοί,που πάντα είναι μαζί,αποφασίζουν να μας πείσουν να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα παραδοσιακά!

Για παιδιά 4 έως 7 ετών.

Είσοδος ελεύθερη.

Ειρεσιώνη, νήματα και Χριστουγεννιάτικες ευχές

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 18:00

Εργαστήρι για γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικούς

Η Ειρεσιώνη (από το είρος = έριον, μαλλίον) στην αρχαία Ελλάδα ήταν κλαδί αγριελιάς στολισμένο με κορδέλες (ταινίες) από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Αποτελούσε σύμβολο ευφορίας και γονιμότητας. Παιδιά που και οι δυο γονείς τους βρίσκονταν στη ζωή γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και εύχονταν στους οικοδεσπότες τραγουδώντας ευχές και παινέματα. Στην Αθήνα, γιορτάζοντας τα Πυανέψιa ή τα Θαργήλια ή τα Διονύσια, το μήνα Ποσειδαίωνα (15 Δεκεμβρίου – 15 Ιανουαρίου) κρεμούσαν την Ειρεσιώνη στο ιερό του Απόλλωνα και στις εξώπορτες των σπιτιών για ένα χρόνο, ενώ στη συνέχεια την έκαιγαν σε φωτιά.

Το συγκεκριμένο εργαστήριο απευθύνεται σε γονείς, παιδιά, εκπαιδευτικούς και σε όλους όσους επιθυμούν να  κάνουν τις χριστουγεννιάτικες ευχές τους με διαφορετικό τρόπο.

Σκοπός της δράσης είναι να γνωρίσουν οι συμμετέχοντες το έθιμο της Ειρεσιώνης, να  πουν κάλαντα που σχετίζονται με το συγκεκριμένο έθιμο και να παίξουν διασκεδαστικά παιχνίδια.

Είσοδος ελεύθερη / Απαραίτητη η κράτηση

Eπιμορφώτρια: Νίκη Κάντζου

Διάρκεια: 60΄

Ε: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

T: 2103250341

Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Τριπόδων 23, Πλάκα

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Όλα τα γνωστά: μακιγιάζ, ντεμακιγιάζ, νερό, καφέ, καπνό, μουσική...

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο β) Με ποιους συναδέλφους.

Δεν νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από άποψη χώρου. Ακόμα και αν δεν με κερδίσει εξαρχής, στη συνέχεια ο χρόνος που περνάω εκεί με κάνει να οικειοποιούμαι το χώρο. Αγαπώ τις στιγμές μου σε οποιοδήποτε καμαρίνι. Είναι σαν ένα σύμπαν μετάλλαξης. Αναφορικά με τους συναδέλφους, τι να πρωτοπώ! Στο καμαρίνι του Θεάτρου Βρετάνια πρωτοσυναντήθηκα με την έως και σήμερα αγαπημένη μου φίλη Ζαχαρούλα Βαλαβάνη, η οποία ήρθε να κάνει κάποια αντικατάσταση και μοιραστήκαμε το καμαρίνι. Αυτή την περίοδο είμαι σε δύο υπέροχες καμαρινάτες παρέες. Στο Θέατρο ΠΚ, όπου παίζω το μονόλογο του Ντάριο Φο «Γύρισα Σπίτι» σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσούκα. Μπορεί να είμαι μόνη στη σκηνή, αλλά μοιράζομαι το καμαρίνι με την αγαπημένη φίλη και make-up artist Ελισσάβετ Πέτρου, με την οποία την ώρα που με μακιγιάρει ακούμε μουσική και αμπελοφιλοσοφούμε. Είμαι επίσης στο Χώρο Τέχνης και Ασωμάτων στη μιμική περφόρμανς «Ο Παλιάτσος και η Κούκλα» σε δική μου σκηνοθεσία, όπου μοιράζομαι το καμαρίνι και τη σκηνή με την αγαπημένη μου φίλη Αγάπη Βατιάνου. Και εκεί έχουμε φτιάξει την απαιτούμενη ατμόσφαιρα και είναι σαν στο σπίτι μας.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Δεν έχω συγκρατήσει κάποιο καμαρίνι ως χώρο, γιατί για μένα το καμαρίνι είναι ο ηθοποιός. Αυτό που έχει «κλειδώσει» στη μνήμη μου είναι όταν πριν από χρόνια πήγα να δω τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο που έπαιζε τον «Επιστάτη» του Πίντερ και ένιωσα την ανάγκη να τον συγχαρώ από καρδιάς στο καμαρίνι… Ο τρόπος, η ευγένεια, η μεγαλοσύνη με την οποία άνοιγε το καμαρίνι του στο κοινό ήταν κάτι που δεν έχω ξανασυναντήσει.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Το καλοκαίρι του 2013 είχα σκηνοθετήσει το «Shopping and fucking and dra(u)gging» σε μια αυλή του 1820 στου Ψυρρή. Εκεί ο χώρος, προτού αρχίσει να μπαίνει το κοινό, ήταν ένα μεγάλο ενιαίο καμαρίνι. Όλοι μαζί, ηθοποιοί, τεχνικοί, μακιγιέρ, όλοι σε ένα μεγάλο ανοιχτό καμαρίνι (αφού ήταν εσωτερική αυλή). Όλοι έρχονταν τρεις ώρες πριν από την παράσταση. Ήταν κάτι σαν ιεροτελεστία. Βάφονταν στο ηλιοβασίλεμα, έκαναν ζέσταμα φωνής, έπιναν καφέδες, γελούσαν, έβγαζαν φωτογραφίες, ο τεχνικός ήχου και φωτισμού έβαζε μουσικές... Ήταν υπέροχη συγκυρία.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Δεν ξέρω. Δεν υπάρχει κάτι στάνταρτ. Είναι πάντα πολύ περίεργη η στιγμή της μετάβασης από το καμαρίνι στη σκηνή. Δεν συνηθίζεται (για μένα τουλάχιστον).

Την  Βάσια Βασιλείου απολαμβάνουμε στην παράσταση "Ο Παλιάτσος και η κούκλα" πληροφορίες εδώ.

Χριστουγεννιάτικη Συναυλία θα πραγματοποιηθεί από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου και ώρα 21.00, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έργα των L. v. Beethoven, W. A. Mozart, Δημήτρη Θαβώρη, καθώς και Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα και μελωδίες.

Διεύθυνση Ορχήστρας, Δημήτρης Δημόπουλος.

Η Ορχήστρα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου έχει πραγματοποιήσει σειρά συναυλιών στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ, στην Αίθουσα Συναυλιών του Ο.Μ.Μ.Θ., στις εκδηλώσεις των Δημητρίων, στο Ηράκλειο, στην Κοζάνη, στα Ιωάννινα, στη Βέροια, στη Νάουσα στη Σύμη κ.α. Επίσης, έχει πραγματοποιήσει με ιδιαίτερη επιτυχία συναυλίες στο εξωτερικό, ενταγμένες στα προγράμματα καταξιωμένων διεθνών φεστιβάλ ορχηστρών νέων.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Τα εργαστήρια που πραγματοποιήθηκαν από τον Παύλο Κουρτίδη το περασμένο δίμηνο με στόχο την εκμάθηση της κινησιολογίας για το νέο έργο του, ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Υπολείπεται, ωστόσο, η ακρόαση για άνδρες επαγγελματίες χορευτές.

Η νέα παράσταση που ετοιμάζει ο Παύλος Κουρτίδης θα κάνει πρεμιέρα τον Απρίλιο του 2017. 

Για να δηλώσετε συμμετοχή, είναι απαραίτητη η αποστολή του βιογραφικού σας και δύο πρόσφατων φωτογραφιών μέχρι και την Κυριακή 18/12/16. Η ακρόαση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου το πρωί. 

Η ακρόαση θα γίνει κατ’ επιλογή και όσοι επιλεχθούν να λάβουν μέρος, θα ειδοποιηθούν μέσω e-mail.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ – ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Θέατρο ΠΚ 

Τηλ. 210 9011677

e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. & 

Αλφρέ ντε Μυσσέ, Λορεντζάτσιο

Alfred de Musset, Lorenzaccio

Μετάφραση:  Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης

Επιμέλεια: Ανδρέας Στάικος

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ

Το λαμπρότερο υπόδειγμα του ρομαντικού θεάτρου.

Η μελαγχολία της ματαιωμένης επανάστασης.

Η απελπισία ενός άλλου, αλλά εξίσου πολυσύνθετου, Άμλετ.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ το θεατρικό έργο του Αλφρέ ντε Μυσσέ «Λορεντζάτσιο» σε μετάφραση Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη και επιμέλεια Ανδρέα Στάικου.

Ο Λορέντζο, ο επονομαζόμενος υποτιμητικά Λορεντζάτσιο, πλήρης νεότητας, σαγήνης και χαρισμάτων, για να διασφαλίσει την εμπιστοσύνη και τη φιλία του τυραννικού και σεξομανούς δούκα Αλεξάνδρου των Μεδίκων, άρχοντα της Φλωρεντίας, μετέρχεται θεμιτά και αθέμιτα μέσα, εξυπηρετεί τις άνομες και χυδαίες ορέξεις του δούκα, εξευτελίζεται στον έσχατο βαθμό, προδίδει τις ιδέες και τις αρχές του… πριν τον δολοφονήσει.  Η μοναχική επανάσταση του Λορεντζάτσιο εναντίον της τυραννίας δεν συναντά την αποδοχή της «επαναστατημένης» κοινωνίας της Φλωρεντίας, και ο ήρωας ανταμείβεται με απόγνωση και θάνατο.

Λίγα λόγια για το έργο

Πρόκειται για ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό έργο της ρομαντικής περιόδου γραμμένο το 1834. Η δράση εκτυλίσσεται στη Φλωρεντία το 1537.  Ο κεντρικός ήρωας, ο Λορέντζο συνεργάζεται ακόμη και με τον χειρότερο εχθρό του, ταπεινώνεται και εξευτελίζεται από την κοινή γνώμη, ακόμη και από την ίδια του την οικογένεια, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από την κατάργηση της τυραννίας στην πατρίδα του.  Η τελική ηρωοποίησή του δεν αποσκοπεί σε προσωπικό όφελος. Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχτεί την απελευθερωτική του πράξη. Είναι και ο ίδιος θύμα του ίδιου του αγώνα του. Το αλαλάζον πλήθος, μακράν του να συνειδητοποιεί την πράξη του Λορέντζο, τον καταδικάζει σε θάνατο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η δίκαιη φωνή που εκφράζει την πολιτική ανυπακοή, σιωπά, ενώ ευνοείται η δύναμη της εξουσίας: Ο αγώνας του Λορέντζο αποδεικνύεται άγονος και μάταιος.

Απόσπασμα του έργου:

«Λορέντζο: Αν δεν ήσουν κουτσός ή τρελός, γιατί θα παρέμενες σε μια πόλη όπου εξαιτίας των ιδεών σου περί ελευθερίας, ο πρώτος τυχών υπηρέτης ενός Μεδίκου θα μπορούσε να σε σκοτώσει χωρίς να δώσει λογαριασμό;

Τεμπαλντέο: Αγαπώ τη μητέρα Φλωρεντία και γι’ αυτό θα παραμείνω εδώ. Το ξέρω ότι ένας πολίτης μπορεί να δολοφονηθεί μέρα μεσημέρι στη μέση του δρόμου γιατί έτσι αρέσει στους κυβερνήτες. Γι’ αυτό κουβαλάω στη ζώνη μου αυτό το στιλέτο».

Alfred de Musset, Lorenzaccio, Πράξη ΙΙ, Σκηνή 2

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα μεταφραστή

Ο Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (Υπότροφος ΙΚΥ), εργάζεται ως κριτικός θεάτρου, μεταφραστής και καθηγητής γαλλικών. Από τον Οκτώβριο του 2016 εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ με θέμα «Το γαλλόφωνο θέατρο στην ελληνική σκηνή του 21^ου αιώνα». Κείμενα και κριτικές του για το θέατρο δημοσιεύονται σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδικτυακές σελίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετέχει ενεργά σε ομιλίες και συνέδρια. Έχει υπογράψει μεταφράσεις γαλλόφωνων θεατρικών έργων που έχουν εκδοθεί και παρουσιαστεί από ελληνικούς θιάσους. Μέλος του Κέντρου Σημειολογίας του Θεάτρου και της Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού «Θεατρογραφίες».

Σειρά: Παγκόσμιο Θέατρο

(σελ. 160, 11 ευρώ)

ISBN 978-618-5139-51-3

Δεκέμβριος 2016

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΟΚΟΛΗ

Σπυρίδωνος Τρικούπη 3-5

Αθήνα ΤΚ 106 83

τηλ/fax: 210 3805520-210 3822732

http: www.sokolis.gr

e-mail: mari@sokolis.gr

Μια solo-performance που βασίζεται στην ιδέα ενός ταξιδιού, που οργανώνεται και βιώνεται από έναν άνθρωπο, παρουσιάζει 17 και 18 Δεκεμβρίου το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. 

Η παράσταση διερευνά την έννοια της αλλαγής και της μετατόπισης από ένα σημείο σ’ ένα άλλο, την περιπλάνηση, την επανεκκίνηση και εν τέλει τη δράση που καλείται να διαχειριστεί μέσα σ ένα τοπίο χωρίς σύνορα και χωρίς όρια, άχρονο, κενό, λευκό. 

Με τη συνεργασία του μουσικού Σάκη Κλεισιάρη (πρωτότυπη μουσική σύνθεση) δημιουργείται ένα ηχητικό περιβάλλον, ως μουσική παρτιτούρα, πάνω στο οποίο ξεδιπλώνεται σταδιακά η κινητική δράση. 

Ο performer-χορευτής, Τάσος Καραχάλιος, ως ταξιδιώτης στο χώρο και στο χρόνο, πειραματίζεται μ’ ένα λιτό, αφαιρετικό κινητικό λεξιλόγιο, επαναπροσδιορίζοντας κάθε φορά τη θέση και την οπτική του.

Συνδυάζοντας τη συνεχή μετατόπιση του σώματος, μέσα από εναλλαγές βάρους, άξονα, θέσης και βλέμματος, με την ιδέα ενός κόσμου ο οποίος βρίσκεται σε μία όλο και πιο βίαιη και διαρκή ανακατανομή, αναζητούνται κοινοί τόποι και σημεία αναφοράς μεταξύ τους. 

Η περφόρμανς, που ανατρέχει  στη διαχρονικότητα της ανθρώπινης μετατόπισης, εμπνέεται από το βιβλίο του Φερνάντο Πεσόα «Ο οδοιπόρος» και με εργαλεία το σώμα και τον ήχο προσεγγίζει και καταγράφει μία διαδρομή ανατροπών, παύσεων, εγρήγορσης, επαναπροσδιορισμού και ανασυγκρότησης.

Η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο των Προ λεγομένων, των δράσεων που πραγματοποιούνται εν αναμονή της ολοκλήρωσης των διαδικασιών που θα το οδηγήσουν στην πλήρη λειτουργία του. 

Καλλιτεχνικές δράσεις που στοχεύουν αφενός στην ανάπτυξη συνεργιών με ελληνικά και διεθνή ιδρύματα συναφούς σκοπού και αφετέρου στη γνωριμία του κοινού με το νέο του κτήριο. 

Η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία εισόδου που θα διανεμηθούν στο ΕΜΣΤ με σειρά προτεραιότητας μία ώρα πριν από την εκδήλωση.

Σύλληψη - Χορογραφία: Πέρσα Σταματοπούλου

Ηχητικό περιβάλλον: Σάκης Κλεισιάρης

Αφαιρετική περφόρμανς στο ΕΜΣΤ -Εν αναμονή της επίσημης λειτουργίας του [εικόνες]

Ερμηνεία: Τάσος Καραχάλιος

 (Διάρκεια παράστασης: 40 λεπτά)

 Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), Λεωφ. Καλλιρρόης & Αμβρ. Φραντζή (πρώην εργοστάσιο Φιξ)

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου. 

Ρούχα πρόβας και ένα ζευγάρι ζεστές κάλτσες για το ζέσταμα πριν από την παράσταση.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο. β) Με ποιους συναδέλφους.

Το πιο ωραίο καμαρίνι από άποψη χώρου δεν ήταν ακριβώς καμαρίνι, αλλά το μέρος στο οποίο ηρεμούσα, στο πρώτο στούντιο, στα γυρίσματα της «Zenaida». Είχε γίνει απόλυτα δικός μου χώρος, κάτι που σίγουρα είχε να κάνει με το ανθρώπινο δυναμικό σε αυτή την ταινία και το μεταξύ μας δέσιμο.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. 

Το καμαρίνι στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης που μοιραζόμασταν με τις άλλες κοπέλες του χορού στον «Φάουστ» της Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι. 

Τον πατέρα μου να εμφανίζεται με ένα μάτσο λουλούδια σε μια εφηβική παράσταση, στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα, στην οποία έπαιζα την Αδέλα.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου. 

Κλείνω τα μάτια και εισπνέω τη στιγμή.

Η Μαρία Στεφανίδου πρωταγωνιστεί στη "Γυναίκα Βόμβα" στη Β' σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας.

Τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016, στις 20:30, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΡΤ, στην καθιερωμένη τους Χριστουγεννιάτικη συναυλία, παρουσιάζουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, χριστουγεννιάτικα έργα των Rutter, Poulenc, Καραγιάννη, Δαπέργολα και Μπαλτά.

Σολίστ: Μίνα Πολυχρόνου (σοπράνο) και Μαργαρίτα Συγγενιώτου (μέτζο σοπράνο)

Διεύθυνση χορωδίας: Δημήτρης Κτιστάκης

Μουσική διεύθυνση: Αναστάσιος Συμεωνίδης

Προπώληση εισιτηρίων στο τηλέφωνο 210.7282 000 και στο site του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών 

Η ΕΡΤ διαθέτει 400 δελτία δωρεάν εισόδου για ανέργους.

Η προμήθειά τους θα γίνεται από τα ταμεία του Μεγάρου την Πέμπτη 15 και την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016, 12:00-18:00, με επίδειξη της κάρτας ανεργίας.

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 26ων γενεθλίων του, το Πρόγραμμα Απεξάρτησης ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ, παρουσιάζει μία  θεατρική παράσταση με ηθοποιούς στη σκηνή, ζωντανή ορχήστρα που ερμηνεύει τραγούδια με πρωτότυπους στίχους σε παραδοσιακές μελωδίες και χορευτική ομάδα ελληνικών παραδοσιακών χορών από τις δημιουργικές ομάδες θεάτρου, μουσικής και χορού των Κοινοτήτων του ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ (Πρωινή Κοινότητα και Βραδινή Κοινότητα) σε συνεργασία με μέλη της Κοινωνικής Επανένταξης (πρωινού και βραδινού προγράμματος). 

Το έργο που θα παρουσιαστεί είναι μία διασκευή των Ορνίθων του Αριστοφάνη. 

Σε μια κοινωνία που το χρήμα είναι η υπέρτατη αξία, οι άνθρωποι έχουν απαξιωθεί και το μόνο που κάνουν είναι να χρωστούν και να πληρώνουν. Η ομορφιά, η ανθρωπιά και η τέχνη έχουν χαθεί. Ο Ευελπίδης και ο Πισθέταιρος απελπισμένοι από τα χρέη συναντούν το Βάγγο που τους πληροφορεί ότι οι καλλιτέχνες, για τους οποίους η ουσία είναι ο άνθρωπος, ζουν κάπου μυστικά και ζουν σαν τα πουλιά! Οι τρεις τους πηγαίνουν σε αναζήτηση της δίκαιης αυτής κοινωνίας, όπου συναντούν τους καλλιτέχνες και προσπαθούν να τους πείσουν να κάνουν αυτό που είχε κάνει και ο Αριστοφάνης στους Όρνιθες, δηλαδή εν προκειμένω να κλέψουν από τους ανθρώπους κάθε μορφής τέχνη. Διαδραματίζονται από τους καλλιτέχνες σκηνές από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη. "Αυτά όμως έγιναν παλιά… Τώρα τι γίνεται; Μπορεί η τέχνη να σώσει τον κόσμο;". Βέβαια, αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας… όπως λέει ο ποιητής. 

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου στις 21:00 Κινηματογράφος Τριανόν (Κορδικτόνος 21 και Πατησίων 101) Είσοδος Ελεύθερη

Η Άννα Κοκκίνου επανέρχεται στο Θέατρο Σφενδόνη για να παρουσιάσει δύο θεατρικές μινιατούρες, βασισμένες στο έργο της Σοφίας Τρικούπη, Ο Παπαγάλλος μου (1903) και στο έργο Ο Κήπος: Σύνθεση κειμένων των Βιζυηνού, Yeats, Proust, Schiller κ.ά.

Η πρώτη θεατρική μινιατούρα κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου και είναι βασισμένη στο σπάνιο κείμενο-αντίκα της  Σοφίας Τρικούπη Ο Παπαγάλλος μου (1903) –  Ένα θησαύρισμα εκ βαθέων για τον χαμό ενός αγαπημένου πλάσματος όπου αναμιγνύονται καλειδοσκοπικά εικόνες της πολιτικής ζωής του 19ου αιώνα.

Η δεύτερη θεατρική μικρογραφία που θα ακολουθήσει την άνοιξη με τίτλο: Ο Κήπος, μια σύνθεση κειμένων Βιζυηνού, Yeats, Proust, Schiller κ.ά θα έχει και αυτή χαρακτήρα επίκλησης.  

Ένα δίπτυχο για την απώλεια – επίκληση ψυχών,  φαντάσματα αξιών που μας στοιχειώνουν, θα είναι οι δύο μικρογραφίες της  Άννας Κοκκίνου στη Σφενδόνη.

Σοφίας Τρικούπη Ο Παπαγάλλος μου (1903)

Η Άννα Κοκκίνου παρουσιάζει στο θέατρο Σφενδόνη την πρώτη θεατρική μινιατούρα βασισμένη στο σπάνιο κείμενο-αντίκα της Σοφίας Τρικούπη Ο Παπαγάλλος μου (1903) σε δραματουργική επεξεργασία του Νίκου Φλέσσα και της ίδιας από την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017.

Η Σοφία Τρικούπη ήταν κόρη του Σπυρίδωνος και της Αικατερίνης Τρικούπη, το γένος Μαυροκορδάτου και αδερφή του Χαριλάου Τρικούπη. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1838. Μεγάλωσε και μορφώθηκε στην αγγλική πρωτεύουσα και γαλουχήθηκε στον κύκλο της ανώτερης κοινωνικής τάξης του Λονδίνου με την οποία συναναστρεφόταν η οικογένεια της ως πρέσβης της Ελλάδας που ήταν ο πατέρας της. Η Σοφία διέθετε ισχυρό και σπινθηροβόλο πνεύμα κι έγινε κοινωνός των ιδεών και των σκέψεων του μεγάλου αδελφού της για τον οποίον αισθανόταν θαυμασμό, αφοσίωση και λατρεία. Μετά τον θάνατο των γονιών της αφιερώθηκε στην υπηρεσία του Χαριλάου Τρικούπη.

Το σπίτι της υπήρξε κέντρο διπλωματικών, πολιτικών και κοινωνικών συγκεντρώσεων και το όνομά της έτυχε πανελληνίου φήμης. Δεν υπήρχε μέλος ηγεμονικής οικογενείας της Ευρώπης, δεν υπήρχε επίσημος ή επιφανής διερχόμενος εξ Αθηνών ο οποίος δεν επισκεπτόταν τη Σοφία Τρικούπη - είτε βρισκόταν στην αρχή ο αδελφός της είτε όχι. Πρόκειται για μία εξαιρετική φυσιογνωμία της νεότερης Ελλάδας. Η ζωή της Σοφίας Τρικούπη, αναπόσπαστη από την ύπαρξη τού Χαριλάου Τρικούπη, έληξε ουσιαστικά με τον θάνατο του αδελφού της στις Κάννες (Μάρτιος 1896). Έκτοτε έζησε μόνη στο σπίτι της μέχρι το θάνατό της το 1916 διατηρώντας όλη τη διαύγεια της διάνοιας.

Το κείμενο Ο Παπαγάλλος μου το έγραψε η Σοφία Τρικούπη στις 26 Αυγούστου του 1903, την επομένη του θανάτου του μικρού Πουλιού - μια επίκληση της αθώας αυτής ύπαρξης - για να παρηγορηθεί. Η γλώσσα της έχει μεγάλο εκφραστικό πλούτο και οι περιγραφές της θαυμαστή δύναμη και ακρίβεια. Καταλαβαίνει κανείς αμέσως πως έχει να κάνει με μια σπάνιας καλλιέργειας Ελληνίδα.

Είναι συγκινητικό πώς ένα δημόσιο πρόσωπο όπως η Σοφία Τρικούπη ασχολούμενη με την πολιτική ζωή εκφράζει τόσο λεπτά αισθήματα για το χαμό ενός μικρού πλάσματος.  Μέσα από την έκφραση αυτής της οδύνης προβάλλεται κι ένα μεγάλο μέρος της ζωής της με τον Χαρίλαο: η λατρεία της γι' αυτόν και η θλίψη για την απώλειά του.

Ένα πρόσθετο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η μεταφορά στη σκηνή αυτού του κειμένου σήμερα  είναι οι διαφορές στο ποιόν και το ήθος των ανθρώπων της πολιτικής ζωής και μια λησμονημένη πτυχή του ελληνικού χαρακτήρα: η αισθαντικότητα.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Κείμενο: Σοφίας Τρικούπη Ο Παπαγάλλος μου (1903)

Σκηνοθεσία:  Άννα Κοκκίνου

Δραματουργική επεξεργασία: Νίκος Φλέσσας, Άννα Κοκκίνου

Σκηνικά- Κοστούμια: Laurice Lotfy

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Επεξεργασία ήχων: Μηνάς Εμμανουήλ

Παίζουν:  Άννα Κοκκίνου, Αμαλία Βλάχου, Θοδωρής Θεοδωρακόπουλος

Πρεμιέρα 25 Ιανουαρίου 2017

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων)

Θέατρο Σφενδόνη: Μακρή 4, Μακρυγιάννη, Αθήνα 117 42

Τηλ ταμείου : 215 515 8968