Ο Κωστής Ζαφειράκης σε μεγάλα κέφια, αφηγείται ιστορίες από το φαρ-ουέστ της πραγματικότητας και δίνει ιδέες για το πώς μπορούμε να μονομαχήσουμε με το παράλογο!

Στις πόσες πληροφορίες καίγεται του ανθρώπου ο νους;

Πόσο άγρια είναι η Δύση που ζούμε;

Μπορεί ένα έξυπνο ψυγείο να γίνει Νίκος Φώσκολος;

Ποιά γεγονότα του 1986 άλλαξαν τη ροή της ιστορίας;

Μπορείς να τρως  φρουτοσαλάτες βλέποντας House of cards ή χρειάζεσαι κάτι πιο χορταστικό;

Τί παθαίνει ο εγκέφαλος από τους πολλούς Πυξ- Λαξ;

Τί ακριβώς είναι οι ολοτροπικές αναπνοές;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα ενδέχεται να απαντηθούν στην πιο απολαυστική διαδραστική διάλεξη- εξομολόγηση που έγινε ποτέ... ίσως... μπορεί και ναι.

Ο Κωστής Ζαφειράκης σε μεγάλα κέφια, αφηγείται ιστορίες από το φαρ-ουέστ της πραγματικότητας και δίνει ιδέες για το πώς μπορούμε να μονομαχήσουμε με το παράλογο.

«Αγελάδες και Διαφωτισμός»

Μια ανατρεπτική παράσταση κατά της πλήξης –υπέρ της αγελάδας. Ή αλλιώς ένα ψυχολογικό παιχνίδι για να γίνουμε όλοι φίλοι (to know us better)- το φινάλε είναι σκέτο γλέντι.

 

 

Ταυτότητα της παράστασης

Κείμενο: Κωστής Ζαφειράκης

Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος

Είδος: Κωμωδία

Διάρκεια Παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Σκηνικά: Ό, τι χωράει στη βαλίτσα του Κωστή.

Κοστούμι (ναι, ένα): Από την ντουλάπα του Κωστή.

 

ΚΩΣΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ | Μικρό Βιογραφικό

Σαββατογεννημένος, χορτοφάγος, ταξιδιώτης και γραφιάς. Έχει φάει την Ελλάδα με το κουτάλι, μέσα από τις ταξιδιωτικές του εκπομπές (Exodus, Οξυγόνο, Ilovegr) σε ΕΤ3 και ΣΚΑΙ. Από τον Οκτώβριο του 2015 υπογράφει το σενάριο στηνταξιδιωτικήσειρά ντοκιμαντέρ «Ελλάδα Α-Ω», που προβάλλεται στο OTE HISTORY (OTE TV).

 

Αγαπάει και ψάχνει διαρκώς το Ελληνικό τραγούδι.Μετράει άπειρες ώρες στον ραδιοφωνικό αέρα της πόλης, ως δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός. Ανήκει στους περιπατητές της ομάδας «ThessalonikiWalkingTours», αναδεικνύοντας και παρουσιάζοντας σε ταξιδιώτες και ντόπιους γνωστές και άγνωστες ιστορίες της Θεσσαλονίκης.

 

Φτιάχνει θέματα για sites και περιοδικά («Greece is» και «Ταξίδια» της «Καθημερινής», GLOW, «Παρατηρητής της Θράκης», «ΕXPOSED in Thessaloniki»...) σκαρώνει ιστορίες, γράφει σενάρια (π.χ. «Ένα μήλο την ημέρα»- ΕΡΤ)... υποδύεται τον εαυτό του στην παράσταση (κάτι σαν διαδραστική διάλεξη με μπόλικο χιούμορ) «Αγελάδες και Διαφωτισμός»- πάνω σε δικά του κείμενα. Μετά την περσινή τους επιτυχία στην Θεσσαλονίκη,  οι «Αγελάδες» βγαίνουν στο δρόμο, κάνουν δηλαδή περιοδεία

 

Info

Πού: IANOS |  Σταδίου 24 - Αθήνα

 

Πότε: Δευτέρα 21 & Δευτέρα 28 Νοεμβρίου.

 

Είσοδος: 8€ / Ελάχιστη κατανάλωση: 5€

 

Οι πόρτες ανοίγουν στις 22:30

 

Η βραδιά θα μεταδίδεται ζωντανά από τo IANOS RADIO

Προπώληση: Στα ταμεία του ΙΑΝΟΥ, Σταδίου 24 & Golden Hall (Λ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι) και στο www.ianos.gr

Πληροφορίες:IANOS | τηλ. 210 32 17 810. 

 

 

 

 

 

 

Το έργο του Λαζαρίδη ''Δεν είναι αυτό που νομίζεις'' είναι μια φάρσα που έγραψε για τον Κωνσταντάρα και τον Ρίζο αλλά δεν παίχτηκε ποτέ. 

Είναι μια ιστορία απιστίας που αφορά δύο ζευγάρια που περιπλέκεται από την αναπάντεχη εισβολή στο σπίτι του ενός ζευγαριού ενός επισκέπτη. Για να τον καλύψουν όλοι αλλάζουν ρόλους και το μπέρδεμα καλείται να το λύσει η αστυνομία. Είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία παρεξηγήσεων.

 

Ταυτότητα παράστασης :

Διασκευή -Σκηνοθεσία: Χάρης Βορκάς 

Σκηνικά -Κοστούμια:  Καίτη Μαλέσκου 

Φωτισμοί: Γιώργος Κωστής 

Μουσική επιμέλεια: Νίκος Ιωαννίδης 

Βοηθός σκηνοθέτη:  Σωτήρης Σχίλλος 

 

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά)   

Θεόφιλος Βανδώρος

Χάρης Βορκάς 

Κατερίνα Γεωργούση 

Μαίρη Ευαγγέλου 

Σπύρος Μπιμπίλας 

Καίτη Φίνου 

Ελίνα Χατζή 

 

Χώρος:  Θέατρο  Χατζηχρήστου 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:  

Δευτέρα: 20:00

Τρίτη:  21:00 

Διάρκεια: 125’ (με διάλειμμα)

Εισιτήρια: 15 ευρώ (πλατεία) , 12 ευρώ (εξώστης)

 και 10 ευρώ (μειωμένο για φοιτητές και ανέργους, άνω των 65 ετών ) ισχύουν εισιτήρια ΟΓΑ και ατέλεια ηθοποιών  

 

ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ : Για τις αγορές εισιτήριων διαρκείας  για όλη τη σεζόν  μέσα στο μήνα Νοέμβριο από το ταμείο του θεάτρου και το viva.gr  ειδική προσφορά στα 6 ευρώ το εισιτήριο. 

Κρατήσεις:  210 3604618

 

Facebook: www.facebook.com/theatroxatzixristou

Προπώληση εισιτηρίων:  Viva.gr  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κάθε Κυριακή στις 11:00-12:00 θα υλοποιείται στο Μουσείο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ταξιδεύοντας με το Νεράιδα. Ένα παιχνίδι εν πλω», που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-12 ετών. Οι γονείς που ενδιαφέρονται να δηλώσουν συμμετοχή παρακαλούνται να αποστείλουν email στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.δηλώνοντας το ονοματεπώνυμό τους, το ονοματεπώνυμο και την ηλικία του/των παιδιού/ών, την ημερομηνία που τους ενδιαφέρει και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται, επίσης, δεκτές και στην υποδοχή του Μουσείου κατά τις ημέρες και ώρες λειτουργίας του.

Ωράριο Λειτουργίας του Πλωτού Μουσείου Νεράιδα στη Μαρίνα Φλοίσβου

Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο: 16:00 – 19:00 (τελευταία προσέλευση: 18:30)

Κυριακή: 12:00-18:00 (τελευταία προσέλευση: 17:30)

Η είσοδος είναι δωρεάν. Παρακαλούνται οι επισκέπτες να συμβουλευτούν τις χρήσιμες πληροφορίες.

 

 

 

To «Ταξίδι στο κέντρο της γης» του αγαπημένου συγγραφέα, μικρών και μεγάλων, Ιουλίου Βέρν παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου 104  κάθε Κυριακή στις 15:00, διασκευασμένο για παιδιά από την θεατρική ομάδα "Νεάπολις". 

 Ένα μαγικό ταξίδι περιπέτειας πλούσιο σε εικόνες, συναισθήματα, περιπέτεια, γνώση, φαντασία, μουσική και τραγούδια. Οι μικροί θεατές  συμμετέχουν ενεργά στο συναρπαστικό αυτό ταξίδι στα έγκατα της γης για να αναζητήσουμε όλοι μαζί τον κεντρικό πυρήνα της ζωής, μέσα από δυσκολίες, αγώνες, διλήμματα, συντροφικότητα, περιπέτεια κι ελπίδα.

 

Σκηνοθεσία : Άγγελος Χατζάς - Αλέξανδρος Κομπόγιωργας 

Μετάφραση -Διασκευή : Άγγελος Χατζάς 

Μουσική επεξεργασία - επιμέλεια : Νεφέλη Κουλούρη

Μουσική ενορχήστρωση - σύνθεση : Αντώνης Δελαπόρτας 

Κίνηση: Άρτεμις Ιγνατίου  

Σκηνικά - κοστούμια - Φωτισμοί : Αλέξανδρος Κομπόγιωργας 

Φωτογραφίες παράστασης : Γιάννης Τσιανάκας

Σχεδιασμός αφίσας : Σωκράτης Κατσάνος

 

Ερμηνεύουν οι Αλέξανδρος Κομπόγιωργας  ,Νεφέλη Κουλούρη , Άγγελος Χατζάς 

Παραστάσεις:

Κάθε Κυριακή στις 15.00 

Γενική είσοδος : 8€ 

Διάρκεια παράστασης: 60’ 

 

Καθημερινές για σχολεία και συλλόγους μετά από συνεννόηση στο τηλέφωνο 6943477680.

 

 

Πληροφορίες

Θέατρο 104: Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα (μετρό Κεραμεικός) - Τηλ. κρατήσεων 210 3455020 – 6940290312

 

9 - 11 Δεκεμβρίου 2016 | Κεντρική Σκηνή | 20:30

Ο βραβευμένος Laurent Chétouane χορογραφεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μετά την πρεμιέρα της στο Βερολίνο, η διεθνής συμπαραγωγή της Στέγης, Khaos, έρχεται στην Αθήνα.

Το χάος, η γένεση και ό,τι μεσολαβεί: καλλιτεχνικά πειράματα με το ανεξέλεγκτο.

Στην αρχή ήταν το Χάος… Όταν το χάος χορογραφείται από τον Laurent Chétouane με μουσική από τον Johann Sebastian Bach, ξεκινάει το Khaos στη Στέγη. Πώς μεταφράζεται το χάος στη χορογραφία; Υπάρχει τρόπος να είναι πραγματικά χαώδης μια χορογραφία, δηλαδή να μην επαναλαμβάνει κανένα μοτίβο ή φράση και να ανοίγεται στο άγνωστο; Ερωτήματα όπως αυτά, που έχουν διατυπωθεί και σε παλαιότερα έργα του Laurent Chétouane, βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας του δουλειάς Khaos, σε συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που παρουσιάζεται από 9 έως 11 Δεκεμβρίου. 

Αν η πραγματικότητα γύρω μας αρχίζει και προσομοιάζει όλο και περισσότερο στο χάος, αν κάθε μας προσπάθεια να επαναφέρουμε την τάξη μάς οδηγεί ακόμα πιο βαθιά σε αυτό, τότε θα πρέπει να μάθουμε να το αναγνωρίζουμε, να σκεφτόμαστε πάνω σε αυτό και να δημιουργούμε με αυτό, γιατί σύντομα θα είναι το μοναδικό μοντέλο μας για το μέλλον. 

Το Khaos είναι ένα καλλιτεχνικό πείραμα, που επιχειρεί να πάει κόντρα στο ρεύμα της «χαοφοβίας», να ενσωματώσει το χάος και την αστάθεια που επιφέρει και να το κάνει δημιουργικό, δηλαδή απολαυστικό για τους χορευτές και για το κοινό. Χάρη σε ένα ειδικά σχεδιασμένο σύστημα ηχείων, η ακουστική σύλληψη του έργου δημιουργεί ασταθείς χώρους «μουσικού χάους» για τους θεατές και τους ερμηνευτές – τέσσερις χορευτές και τρεις μουσικούς. Η μουσική αφετηρία του πειράματος είναι κομμάτια των J.S. Bach, John Cage και Wolfgang Rihm, συνθετών που έβαλαν στο παιχνίδι της σύνθεσης το άγνωστο και το ανεξέλεγκτο. Μέσα από την καλλιτεχνική διαδικασία, ο Λωράν Σετουάν επανατοποθετεί το χάος στο ρόλο της γενεσιουργού δύναμης και μας προτείνει μια εντελώς ξεχωριστή εμπειρία, που θα μας κάνει να ξαναδούμε στη διασάλευση της τάξης την ευκαιρία να αναδυθούν μπροστά στα μάτια μας νέοι κόσμοι.

 

Συντελεστές

Χορογραφία: Laurent Chétouane και οι χορευτές

Μουσική Σύλληψη: Laurent Chétouane και οι μουσικοί

Χορευτές: Bilal Elhad, Mikael Marklund, Kotomi Nishiwaki, Tilman O’Donnell

Μουσικοί: Mathias Halvorsen (πιάνο), Tilman Kanitz (τσέλλο), 

Artiom Shishkov (βιολί)

Σχεδιασμός Φωτισμών: Jan Maertens

Σχεδιασμός Ήχου: Johann Günther

Σχεδιασμός Κοστουμιών: Lydia Sonderegger

Δραματουργία: Marten Weise

Βοηθός Σκηνοθέτη: Sarah Blumenfeld

Βοηθός σχεδιασμού κοστουμιών: Anna Philippa Müller

Παραγωγή: Christine Kammer, Hendrik Unger

 

Μουσική:

J.S. Bach, Allemande και Chaconne από το Partita No. 2

Wolfgang Rihm, Klavierstück No.1, op.8a © Universal Edition AG Wien

John Cage, Études Boreales, Νos. 3 και 4 για σόλο τσέλο

 

 

Πρεμιέρα: 11 Νοεμβρίου 2016, HAU Hebbel am Ufer, Βερολίνο

 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Τρίτη 6 & Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου

Masterclass από τον Laurent Chétouane

 

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του

κοινού με τους συντελεστές

 

Διαβάστε περισσότερα

Η μουσική βάση του έργου είναι η “Chaconne” του Johann Sebastian Bach, πέμπτο και τελευταίο μέρος της Παρτίτας σε Ρε Μινόρε για σόλο βιολί, γραμμένη μεταξύ 1717 και 1720. Κατά τον Yehudi Menuhin, είναι «η πιο υπέροχη δομή που υπάρχει για σόλο βιολί». Πιο συγκεκριμένα, η βάση είναι τα περάσματα ανάμεσα στις variations. Αυτά τα αποσπάσματα αποτελούν πρόκληση για τους μουσικούς, γιατί πρέπει να ξεκινήσουν και να τελειώσουν τις μουσικές φράσεις ταυτόχρονα.

  

Στη Θεογονία του Ησίοδου, το Χάος, η Γαία και ο Έρως αποτελούν τη γενεσιουργό δύναμη του κόσμου. Σε άλλες εκδοχές της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας, το Χάος προϋπήρχε όλων. Η Βίβλος ξεκινά με τη φράση «εν αρχή ην το χάος».

  

Η Θεωρία του Χάους είναι τομέας των μαθηματικών με εφαρμογές στη φυσική, τη μηχανολογία, τα οικονομικά και τη βιολογία. Η Θεωρία του Χάους μελετά τη συμπεριφορά ορισμένων μη γραμμικών δυναμικών συστημάτων, που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις αρχικές συνθήκες, ένα αποτέλεσμα το οποίο ευρέως αναφέρεται ως «φαινόμενο της πεταλούδας». Η ντετερμινιστική φύση αυτών των συστημάτων δεν τα κάνει προβλέψιμα. Αυτό συνοψίζεται από τον Edward Lorenz στη φράση: «Χάος: Όταν το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον.»

 

Η παράσταση Khaos είναι συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, ενώ ο Λωράν Σετουάν παρουσιάζει για πρώτη φορά έργο του στην Ελλάδα.

  

Ο Λωράν Σετουάν γεννήθηκε το 1973 στο Σουαγιό της Γαλλίας, σπούδασε μηχανικός και, αφού πήρε το δίπλωμά του, σπούδασε θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και σκηνοθεσία στη Hochschule für Musik und Darstellende Kunst (Ανώτατη Σχολή Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών) στη Φρανκφούρτη. Εργάστηκε ως σκηνοθέτης από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και άρχισε χορογραφεί το 2006. Από το 2012 είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών στη Δραματουργία, στο Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης.

  

Στα έργα του, “Tanzstücken” #1 έως #4. διερευνά την αναγκαιότητα και τη σημασία της κίνησης. Το ντουέτο “M!M” είναι μια σπουδή στη φιλία, που χορογράφησε ο Σετουάν το 2013, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 ετών από την υπογραφή της Συνθήκης των Ηλυσίων, έρευνα που συνεχίστηκε με το “15 Variations of Openness”.

  

Το 2008 του απονεμήθηκε το βραβείο RUHR.2010 Wild Card award για τα έργα του “Tanzstück #1: Bildbeschreibung von Heiner Müller” (Κομμάτι χορού #1: Εικόνα περιγραφής του Χάινερ Μύλλερ). Τον ίδιο χρόνο, το κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας του απένειμε το βραβείο για τους ιδιαίτερα ξεχωριστούς νέους καλλιτέχνες.

  

Είναι η πρώτη φορά που ο Λωράν Σετουάν παρουσιάζει χορογραφικό του έργο στην Ελλάδα. Ωστόσο, στο παρελθόν έχουν παρουσιαστεί δύο έργα σε δική του σκηνοθεσία: η περφόρμανς Εγκλεισμός πάνω σε κείμενα του Χάινερ Μύλλερ, στο πλαίσιο της Μπιενάλε Θεσσαλονίκης “Heterotopias” (2007), και το θεατρικό έργο Λεόντιος και Λένα του Georg Büchner, στη Σκηνή Νίκος Κούρκουλος του Εθνικού Θεάτρου (2010).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πληροφορίες 

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

Πληροφορίες: 210 900 5 800

9 - 11 Δεκεμβρίου, 20:30

Κεντρική Σκηνή

 

Εισιτήρια

 

Κανονικό: 15 - 20 - 28 - 35 €

Μειωμένο, Φίλος ή Μικρή Παρέα (5-9 άτομα): 12 - 16 - 22 - 28 €

Μεγάλη Παρέα (10+ άτομα): 11 - 14 - 20 - 25 €

ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 5 €

Συνοδός ΑΜΕΑ: 10 €

 

Η προπώληση ξεκινάει αποκλειστικά στην πλατεία της αίθουσας. Tα θεωρεία θα ανοίξουν στη συνέχεια, λόγω ειδικών αναγκών της συγκεκριμένης παραγωγής.

 

Γραμμή εισιτηρίων

Τ.: 210 900 5 800

ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00

 

Γραμμή Φίλων της Στέγης

Τ.: 213 017 8200

ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-20:00

 

Οι Φίλοι της Στέγης πραγματοποιούν τις αγορές των εισιτηρίων τους μέσα από το ηλεκτρονικό προφίλ τους, κάνοντας login με τον προσωπικό τους κωδικό χρήστη και το password τους, για να ξεκλειδώσουν τις εκπτώσεις και τις προπωλήσεις τους.

 

Με την υποστήριξη:

 

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Η υπηρεσία print@home είναι διαθέσιμη για τις online αγορές εισιτηρίων. Τυπώστε το εισιτήριό σας από όπου κι αν βρίσκεστε και μπείτε με αυτό απευθείας στην αίθουσα.

ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

Συγγρού 107

Ωράριο λειτουργίας: ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00

Γίνονται δεκτές πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες Amex,Visa, MasterCard & Diners.

 

ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ

•    ΓΕΡΜΑΝΟΣ & COSMOTE σε όλο το δίκτυο καταστημάτων

•    IANOS στο κατάστημα οδού Σταδίου

http://www.sgt.gr/gre/SPG1786/

 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη και τον Δημήτρη Χαλιώτη

 Μερικές παρουσίες είναι τόσο έντονες που μένουν ανεξίτηλες στο χρόνο. Άνθρωποι που περνούν και αφήνουν το στίγμα τους. Ο Μηνάς Χατζησάββας έφυγε ξαφνικά από κοντά μας στις 30 Νοεμβρίου του 2015, όμως είναι ακόμη εδώ. Στις κουβέντες μας, στις αναμνήσεις μας, στις παραστάσεις στις οποίες μας μάγεψε με τις ερμηνείες του, στις επαναλήψεις τηλεοπτικών σειρών, στις ταινίες και φυσικά στο θέατρο που αγάπησε με πάθος. Στο φυσικό του χώρο, όπου πάντα ήταν παρών. Από το φουαγιέ του πιο μικρού θεάτρου της πόλης, όπου παρευρισκόταν για να εμψυχώσει ένα νέο συνάδελφό του, μέχρι την Επίδαυρο, όπου αναμετριόταν με τους αρχαίους τραγικούς. Εκεί τον Ιούλιο, στη «Λυσιστράτη» του Μαρμαρινού, ο θίασος έκανε πρόποση στον ξάστερο αργολικό ουρανό «Για τον Μηνά!»

Για τον Μηνά λοιπόν μίλησαν στο texnes-plus αγαπημένοι φίλοι και συνάδελφοι και όλοι είχαν έναν κοινό παρονομαστή, τα μάτια και την παιδικότητά του.

"Κρίμα που είναι πόρνη" Μηνάς Χατζησάβας και Καρυοφυλλιά Καραμπέτη 

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη 

 Ένας χρόνος χωρίς τον Μηνά. Γράφω τη φράση. Τη βλέπω γραμμένη. Ξέρω το νόημά της. Δεν την κατανοώ.  Δεν μπορώ να δεχτώ τον θάνατο. Πώς γίνεται ο πιο ζωντανός άνθρωπος, ο πιο τρυφερός, ο πιο αληθινός, να μην είναι κάπου εδώ γύρω. Η μνήμη τον διατηρεί ολοζώντανο. Το γέλιο του, τα μάτια του, η φωνή του, η πιο εκφραστική φωνή που άκουσες ποτέ. Η λογική δεν μπορεί να δεχτεί την απώλεια. Να την ονομάσει οριστική. Ο παρατατικός είναι αδιανόητος.

Ο Μηνάς δεν χωράει σε λόγια. Καμιά λέξη δεν μπορεί να εκφράσει την ομορφιά τής  ψυχής του, την ευγένεια, την εντιμότητα, το πάθος, την αθωότητα, τη γενναιοδωρία, την  ακεραιότητά του. Όσοι είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν, ξέρουν τι λέω. Ο Μηνάς φάρδαινε τις λέξεις, τους έδινε άλλο νόημα, άλλη αξία. Λίγη ώρα μαζί του και γινόσουν καλύτερος άνθρωπος.

Τι να πρωτοθυμηθώ από τον Μηνά. Την παιδικότητά του, τα αστεία του και τα πειράγματά του, τις ατέλειωτες συζητήσεις μας, την οργή του για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, το νοιάξιμό του για τα ανθρώπινα, την αγάπη του για την τέχνη, για ό,τι πιο αντισυμβατικό, καινούργιο και πρωτοποριακό, το πώς υπήρχε πάνω στη σκηνή, πόσο εξαίσια χειριζόταν τον λόγο,  πόσο βαθιά σού άνοιγε την ψυχή του όταν έπαιζες μαζί του... Όλα ήταν εύκολα δίπλα του, αδιαπραγμάτευτα, όλα με εμπιστοσύνη και αγάπη. Θήτευα στο πλάι του. Μου μάθαινε να παίζω. Όχι με διδαχές και οδηγίες, αλλά με ολόκληρο το είναι του. Βλέμμα, σώμα, αίσθημα, ρυθμός• αλήθεια και ποίηση.  

Έρχονται η μια μετά την άλλη οι εικόνες του μέσα στα χρόνια, οι μορφές που δάνεισε στους ρόλους του, από την υπέροχη νεότητά του μέχρι την χρυσή του ωριμότητα. Πάω να τους απαριθμήσω έναν-έναν και βλέπω πως δεν το επιτρέπει ο περιορισμένος χώρος τού κειμένου. Κρατάω τα επίθετα: λαμπερός, χαριτωμένος, βελούδινος, γοητευτικός, βαθιά ανθρώπινος, παθιασμένος, μοναδικός, θυελλώδης, πολυδιάστατος.

Τι να πρωτοθυμηθείς από μια ολόκληρη ζωή. Δεν μπορείς να συμπυκνώσεις το μεγαλείο του μόνο σε ένα περιστατικό. Το έχω ξαναπεί, αλλά δεν μπορώ να μην το επαναλάβω. Αυτό που δείχνει περισσότερο απ' όλα τι άνθρωπος ήταν ο Μηνάς, έγινε τον Ιούνιο του 2013. Ετοιμάζαμε τον ''Αγαμέμνονα'' του Αισχύλου για μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα αναγκάστηκε να διακόψει την πρόβα λόγω έντονης αδιαθεσίας, μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο και οι γιατροί τού συνέστησαν να μη δουλέψει και να κάνει εγχείρηση στην καρδιά του. Ο Μηνάς αποφάσισε να αναβάλει την επέμβαση για τρεις μήνες και να υποστεί όλη την ταλαιπωρία της περιοδείας, εξηνταπέντε παραστάσεις μέσα στο καλοκαίρι, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή. Για να μη μείνουν άνεργοι οι συνάδελφοί του. 

 

Η Καρυοφυλιά Καραμπέτη και ο Μηνάς Χατζησάββας στον "Αγαμέμνονα" του Αισχύλου 

 

Ντίνα Μιχαηλίδη

Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσα να μοιραστώ για τον Μηνά, όπως ότι, όταν τον πρωτοείδα ένα πρωινό στο θέατρο, σκέφτηκα πως δεν έχω ξαναδεί μεγαλύτερα και πιο καθαρά μάτια από τα δικά του. Ότι η ευγένειά του απέναντι σε όλους, μικρούς ή μεγάλους, μεγαλύτερους ή νεότερους, γνωστούς ή άσημους, ήταν μοναδική, ιδανική! Ότι το πάθος του γι’ αυτή τη δουλειά ήταν παραδειγματικό, όπως και το ήθος του. Ο Μηνάς ήταν σπάνιος. Όχι μόνο για όλα αυτά, αλλά και για κάτι ακόμα, γιατί ήταν οικογένεια. Η πιο βαθιά συγγένεια που μας δώρισε ο χώρος του θεάτρου. Ακόμα και όταν έλειψε, υπήρχε πάντα κάτι από εκείνον ολόγυρά μας. Στις φωτογραφίες, στα αντικείμενα, στις ιστορίες που διηγούμασταν. Ο Μηνάς Χατζησάββας, ιδρυτικό μέλος του Ανοιχτού Θεάτρου, έφυγε μαζί με μια ολόκληρη εποχή. Όπου και αν πήγε, ας είναι καλοτάξιδος. Έμειναν πίσω του ο άνεμος μιας αρχοντιάς που χάνεται και σβήνει, καθώς και φίλοι που δεν ξεχνούν.

 

Ο Μηνάς Χατζησάββας με την Ντίνα Μιχαηλίδη πέρα από τις σπουδαίες τους συνεργασίες στο Ανοιχτό Θέατρο ευτύχησαν να συνεργαστούν και σε σημαντικές τηλεοπτικές σειρές. Η φωτογραφία από το "Νυκτερινό Δελτίο".

 

 Σπύρος Μπιμπίλας 

Ο Μηνάς ήταν ένας ποιητής της ζωής, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Επέλεξε να αφιερωθεί από νεαρή ακόμη ηλικία στην τέχνη και έτσι κατέκτησε την ευτυχία και έκανε πραγματικότητα το όνειρό του. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω μέσω του Γιώργου Μιχαηλίδη, που τον πίστευε παρά πολύ ως ηθοποιό και ως άνθρωπο, αμέσως μετά την επιστροφή του από το Παρίσι, τότε που με το ψευδώνυμο Πρόδρομος Σαββίδης έγραφε εξαιρετική ποίηση, βγαλμένη από τα βάθη της καρδιάς του. Με είχε συνεπάρει η αγάπη του για το θέατρο, καθώς και ο τρόπος που μελετούσε τους ρόλους, η ευαισθησία του, η ποιότητα των προσωπικών του σχέσεων στις οποίες δινόταν με γενναιοδωρία και παραφορά. Ήταν για μένα, αν και δεν μας χώριζαν πολλά χρόνια, ένα είδος καθοδηγητή. Συνεργαστήκαμε για δώδεκα ολόκληρα χρόνια στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη, όπου ο Μηνάς έπαιξε σημαντικούς ρόλους με μεγάλη επιτυχία.  Ταιριάζαμε πολύ στις απόψεις για τη ζωή, για το τι σημαίνει άνθρωπος. Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Είμαστε σε μόνιμη διαπραγμάτευση με το θάνατο, κανένας δεν ξέρει το τέλος, αν θα έρθει σύντομα ή όχι. Δεν πιστεύω πως υπάρχει τίποτα μετά το ταξίδι της ζωής. Η ζωή είναι ό,τι είμαστε εδώ, μετά τελεία και παύλα...» Πολλές φορές τα συζητούσαμε και συμφωνούσαμε και αναζητούσαμε τις απόψεις των άλλων, μήπως είχαν δίκιο σε κάτι. Πόσες υπέροχες ώρες έχουμε περάσει μαζί δουλεύοντας και μελετώντας… Πόσες όμορφες στιγμές έχουμε ζήσει μαζί στο θέατρο... Θυμάμαι τη σπουδαία του ερμηνεία στον «Άμλετ». Τον παρατηρούσα από το πλάι της σκηνής. Έπαιζε ακόμα και ακροδάχτυλό του. Μετουσιωνόταν. Θυμάμαι μια φορά στην παράσταση «Πολύ κακό για τίποτα» του Σαίξπηρ που υποδυόταν τον Βενέδικτο και έπαθε σεντόνι. Ζήτησε πολύ ευγενικά συγγνώμη από το κοινό και έγινε ένα μικρό διάλειμμα.

Στην παράσταση "Πολύ κακό για το τίποτα"

 Ήταν ένας μεγαλόψυχος άνθρωπος που φρόντιζε το συνάνθρωπο και έδινε τα πάντα, ειδικά στους συνοδοιπόρους και συντρόφους του στη ζωή. Ευτύχησε και γι’ αυτό έφυγε γεμάτος, αλλά πολύ νωρίς. Μόνο για το κάπνισμα διαφωνούσαμε, τη βασική αιτία για τον πρόωρο χαμό του. Το τελευταίο βράδυ πριν φύγει ήμασταν μαζί σε στιγμές χαράς. Παρακολουθούσαμε θέατρο που τόσο λατρεύαμε... Τέλος ο θάνατός του αποτέλεσε μοχλό πίεσης για να περάσει και στην πατρίδα μας από τη δύστοκη Βουλή και την άκαμπτη ελληνική κοινωνία το σύμφωνο συμβίωσης και γι’ αυτό του χρωστάμε πολλά ευχαριστώ.  

 

 Νικαίτη Κοντούρη

«Σκηνές από ένα γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Η συνεργασία των τριών μας ήταν εκπληκτική! Αυτό που κατάφεραν ο Μηνάς και η Καρυοφυλλιά, «να γεννούν τα λόγια κάθε φορά σε κάθε παράσταση», ήταν πράγματι μοναδικό! Στις πρόβες ήταν κοντά μας το μεγαλύτερο διάστημα ο φίλος Μανώλης Καζαμίας. Έστελνε το υλικό που τραβούσε στο μεταφραστή Ζαννή Ψάλτη στη Σουηδία και έτσι η όλη διαδικασία κατέληξε σε ένα documentary  film.

Ο Μηνάς σκορπούσε χαρά σε κάθε πρόβα. Και μετά ρωτούσε επίμονα: «Πώς ήμουν; Πώς ήμουν;» Οι συναντήσεις μαζί του, είτε προσωπικές είτε επαγγελματικές, ήταν ένα γλέντι. Γλεντούσαμε ακόμα και με τις διαφωνίες μας, τους τσακωμούς μας, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας. Του συγχωρούσες τα πάντα. Ανέβαινε στη σκηνή και σου έπαιρνε την ψυχή. Καθόταν στο τραπέζι και η ευωχία δεν έλεγε να τελειώσει... Τον αγαπώ και μου λείπει.

 

Με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στην παράσταση "Σκηνές από ένα γάμο" 

 

 

 

Γιάννης Μπέζος 

Η καθαρή ματιά. Η θερμή χειραψία. Το πηγαίο γέλιο. Η μόνιμη απορία στα μάτια. Η αγάπη για το καλό φαγητό. Ο σπάνιος επαγγελματισμός και η αφοσίωση στο αντικείμενό του. Ο Χατζησάββας  δεν ήταν απλά ένας σπουδαίος ηθοποιός. Πάνω απ' όλα ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος. Ένας υπέροχος συνδυασμός σκέψης και αισθήματος. Ένα παράδειγμα!!

 

 

 Κόρα Καρβούνη

Ο Μήνας μου στάθηκε σαν πατέρας από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα με τον Κώστα στην παράσταση «Συρανό ντε Μπερζεράκ», στην οποία παίζαμε όλοι μαζί το 2003 στην Πάτρα. Από τότε είχα την ευτυχία να δουλέψω μαζί του πολλές φορές και να υποδυθώ όντως την κόρη του... Ήταν κυριολεκτικά ένα παιδί! Ένας βαθιά γενναιόδωρος και ειλικρινά καλός άνθρωπος, γεγονός που, πέραν του ταλέντου του, τον κατέστησε ένα μεγάλο ηθοποιό. Δεν ξεχνώ ποτέ πόσο με φρόντισε και με βοήθησε εκτός και εντός σκηνής. Έζησα πολλά μαζί του και δεν ξέρω τι να πρωτοπώ... Επιλέγω να σας μεταφέρω κάτι πιο αστείο. Ο Μήνας λάτρευε το φαγητό και ήταν σε μόνιμη δίαιτα! Στα γυρίσματα, αφού έτρωγε το προσωπικό ειδικό του γεύμα, ερχόταν πάντα από πάνω μου και τελικά έτρωγε και το δικό μου, έτσι απλά για να δοκιμάσει λίγο! Ή στις πρόβες έφερνε καθημερινά κρουασανάκια γεμιστά με κρέμα λεμόνι από τα οποία δεν έπρεπε να φάει. Γι’ αυτό με έβαζε να τρώω μπροστά του πεντέξι! Όταν έμαθα για το χαμό του, θυμήθηκα το συγκλονιστικό του φινάλε στον «Συρανό», που «πέθαινε» λέγοντας «τα φτερά μου», και τον φαντάστηκα σαν έναν πραγματικό άγγελο.

 

Ο Μηνάς Χατζησάββας ως "Συρανό" με την Πέγκυ Σταθακοπούλου 

Από την παράσταση «Μαρά/Σαντ» στη φωτογραφία ο Κώστας Βασαρδάνης, η Κόρα Καρβούνη και ο Μηνάς Χατζησάββας 

 

 

Δημήτρης Πασσάς

Γενναιόδωρος, χαρισματικός, νέος, πιο νέος από τους νέους, με οξεία ευαισθησία και αντίληψη. Οι φάπες που έριχνε για να σε χαιρετήσει, το γέλιο και τα μάτια του θα μείνουν αξέχαστα σε όσους συναντήθηκαν μαζί του, έστω και για λίγο. Πρώτη φορά γνώρισα αυτόν το μοναδικό ηθοποιό, συνάδελφο και άνθρωπο το 2009 στις πρόβες του «Μαρά/Σαντ» της Έφης Θεοδώρου. Ακόμη θυμάμαι τη φωνή του στους μονολόγους του Σαντ. Από εκεί και η φωτογραφία – την κοιτάζω και σκέφτομαι: μπες με ειλικρίνεια και κόπο στη στιγμή για να την κάνεις μνήμη.

 

 

 

Δημήτρης Πασσάς και Μηνάς Χατζησάββας στις πρόβες του «Μαρά/Σαντ»

 

 

 

 

 

Η «Σονάτα του Κρόιτσερ» είναι η νουβέλα του Λέοντος Τολστόι που γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1880, την ύστερη περίοδο της λογοτεχνικής ζωής του συγγραφέα αποτελώντας μια ψυχολογική μελέτη πάνω στον έρωτα, το γάμο και τη ζήλια, ενώ αποτυπώνει με τον πιο καταφανή τρόπο μια περίοδο προσωπικής πνευματικής και ηθικής κρίσης. Η Σονάτα Κρόιτσερ τονίζει την αμφιλεγόμενη άποψη του Τολστόι για τη σεξουαλικότητα, υποστηρίζοντας ότι η σαρκική επιθυμία αποτελεί στην πραγματικότητα τροχοπέδη στις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών ενώ μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε  μικρές ή μεγαλύτερες τραγωδίες. Η νουβέλα, έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα αρτιότερα παραδείγματα στην τέχνη της αφήγησης. 

Ο Π. βρίσκεται στο τρένο. Έχει μόλις αθωωθεί για τη δολοφονία της γυναίκας του. Διηγείται την ιστορία του και προσπαθεί να πείσει το ακροατήριό του ότι ακόμα και η μουσική, αυτό το ισχυρότατο -όπως τη χαρακτηρίζει- αφροδισιακό, μπορεί να γίνει η αφορμή για μια καταστροφή. Εξοργισμένος, σκότωσε τη γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του, νομίζοντας πως έχει εραστή τον άνθρωπο με τον οποίο μοιραζόταν τη  χαρά του να παίζουν μαζί μουσική. 

Αυτή η τελευταία ιδέα εξηγεί και τον τίτλο της ιστορίας, η μουσική σύνθεση του Μπετόβεν προυπήρξε του έργου. Πολύ συχνά μάλιστα, κριτικοί, συνδέουν τη δομή της ιστορίας με τη δομή της σονάτας του Μπετόβεν παραθέτοντας ορχηστρικά μοτίβα που εκδηλώνουν ακραίες συναισθηματικές εναλλαγές. 

Πώς άκουγε ο Π. εκείνη τη μουσική; Πώς καλλιεργήθηκε μέσα στην ψυχή του το πάθος που κατεύθυνε τα πράγματα ώστε να συμβεί αυτό που φοβόταν περισσότερο; 

 

Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς και η Μαρία Ξανθοπουλίδου είχαν μιλήσει για την παράσταση σε συνέντευξη τους στο texnes-plus διαβάστε περισσότερα εδώ.

Παίζουν: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Κατερίνα Φωτιάδη.

Επί σκηνής στο πιάνο ο Θοδωρής Οικονόμου.

 

Θεατρική Μεταφορά: Αντώνης Πέρης

Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Σκηνικά- Κοστούμια: Αριάδνη Βοζάνη

Κίνηση: Κατερίνα Φωτιάδη

Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη

Video: Αλέξανδρος Κακλαμάνος

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Χαρίτα Αρβανίτη, Μάρα Γαργαλάκου, Δημήτρης Μαργαρίτης

Βοηθός Σκηνογράφου: Μαρία Πιτσούλη

Κατασκευή Σκηνικού: Ιωάννης Ξανθοπουλίδης

Ειδική Κατασκευή: Σπύρος Δουκέρης- Another Kind Art

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Βίντεο Τρέιλερ; Μιχαήλ Μαυρομούστακος

Συμπαραγωγή:   Kart Productions

Φρυνίχου | Πρεμιέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης) | τηλ: 2103222464 & 2103236732

Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη 21.15 | προπώληση: www.viva.gr

Τιμές εισιτηριων: 15€ κανονικό, 10€ μειωμένο, 5 Ανέργων

 

 

α μ ά ρ α ν τ α

μια κωμωδία της bijoux de kant 

σε κείμενα Παύλου Μάτεσι και Γλυκερίας Μπασδέκη

σε παραγωγή του Faust

 

Ο Μέμος, ο Στάμος, η Μερόπη, η νεκρή καλλιτέχνης Αντώνα λίγο πριν τους φάνε τα σκυλιά.

Ένας θίασος ζώντων και νεκρών στην έσχατη παράσταση τους.

Πεινασμένοι θεατές, πεινασμένη χώρα στο αιώνιο θέατρο της απόγνωσης.

Μια συνάντηση του Παύλου Μάτεσι με τη Γλυκερία Μπασδέκη στη βαθιά Ελλάδα των μπουλουκιών.

Αμάραντα : μια κωμωδία ζωής και θανάτων από τη bijoux de kant.

 

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο Μέμος (Αλέκος Συσσοβίτης) ένας περιφερόμενος μπουλουκτζής, έχει μόλις κηδέψει τον για χρόνια συνεργάτη και σύντροφό του Στάμο (Άγγελος Μαυραειδής). Μην έχοντας συνέλθει ακόμα από την πρόσφατη απώλεια, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του για να ανέβει στη σκηνή και να παίξει για πρωτή φορά μόνος. Μαζί του αυτή την παράξενη και ταραγμένη νύχτα, στο παρασκήνιο του τσίρκου, βρίσκεται και η Μερόπη (Μαρία Πανουργιά), πρώην σύζυγος του Στάμου και άσπονδη φίλη του Μέμου. Μια παράξενη βουή πλησιάζει, το κοινό είναι ταραγμένο και η νεκρή καλλιτέχνις Αντώνα (Μπέττυ Βακαλίδου) αφηγείται τους θανάτους της έναν προς ένα, λίγο προτού βγει ο Μέμος στη σκηνή.

 

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Παύλος Μάτεσις, Γλυκερία Μπασδέκη

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Μουσική: Κώστας Δαλακούρας

Βοηθός σκηνοθέτης: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη

Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός σκηνογράφου: Νίκος Παπαδόπουλος

Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

 

Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Μαρία Πανουργιά, Μπέττυ Βακαλίδου, Άγγελος Μαυραειδής

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Μέρες παραστάσεων: Πέμπτη έως Κυριακή

Ώρες παραστάσεων: Πέμπτη έως Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό 12ευρώ, Φοιτητικό-ανέργων 10ευρώ

Προπώληση: www.viva.gr, τηλ. 11876, Public

 

 

Μετά τη θριαμβευτική πρεμιέρα στο φημισμένο Sadler’s Wells του Λονδίνου το πιο λαμπερό χορευτικό ζευγάρι έρχεται στην Αθήνα 1, 2 και 3 Δεκεμβρίου 2016

 

Αναμφισβήτητα, το πιο εκρηκτικό χορευτικό ζευγάρι της εποχής μας (ζευγάρι και στη ζωή) συνυπογράφουν -στην πρώτη, κοινή τους μοντέρνα σκηνική προσέγγιση- το σημαντικότερο χορευτικό γεγονός της φετινής χρονιάς, σε όλη την Ευρώπη, με την κορυφαία τεχνική, το αψεγάδιαστο στυλ αλλά και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο και την ερμηνευτική τους δεινότητα. 

 Από τη μία, λοιπόν, η διάσημη Natalia Osipova που πρόσφατα πήρε την περίοπτη θέση της θρυλικής Sylvie Guillem στο ρόστερ του διασημότερου κέντρου σύγχρονου χορού στον κόσμο, το ένα και μοναδικό Sadler’s Wells.Η Ναταλία Οσίποβα, που χαρακτηρίστηκε ως μία από τις κορυφαίες Ζιζέλ -του ομώνυμου μπαλέτου- και Οντέτ-της Λίμνης των Κύκνων- όλων των εποχών. Το πρώην μεγάλο αστέρι των Μπολσόι που συνεχίζει πλέον την τεράστια καριέρα της χορεύοντας όλους τους κορυφαίους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου στο American Ballet Theatre, στο Royal Ballet, στη Σκάλα του Μιλάνου, σε όλα τα μεγάλα θέατρα διεθνώς. 

 

Από την άλλη, ο Sergei Polunin. Ο νέος Rudolf Nureyev,το τρομερό παιδί της χορευτικής σκηνής, ο νεότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία της Covent Garden, ο επίτιμος προσκεκλημένος των Μπολσόι με τα αμέτρητα βραβεία: Χρυσό μετάλλειο και βραβείο κοινού στο Grand Prize της Λωζάνης αλλά και της Αμερικής, καλύτερου χορευτή στην Αγγλία (2007,2011), Ψυχή του χορού από το περιοδικό «Ballet» (2014). Το ταλέντο του όμως είναι πολυδιάστατο: πριν δύο χρόνια, έλαβε μέρος στο μουσικό βίντεο «Take me to Church» του Hozier, με περισσότερες από 15.000.000 προβολές στο youtube, ενώ το Νοέμβριο θα βγει στις ελληνικές αίθουσες η ταινία «Dancer», ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί σε σκηνοθεσία Steven Cantor.

Λίγα Λόγια για την παράσταση: Η παράσταση χωρίζεται σε τρία μέρη, με τις υπογραφές και δημιουργικές ματιές εξαίρετων χορογράφων:

 1. Qutb, σε χορογραφία Sidi Larbi Cherkaoui

Qutb στα αραβικά σημαίνει «άξονας», «στύλος» κι έχει πολλαπλές  συμβολικές και μυστικιστικές αναφορές στην παράδοση των Σούφι. Εδώ, η Natalia Osipova ενώνει δυνάμεις με τους σπουδαίους σολίστες Jason Kittelberger και James O’Hara, δημιουργώντας την αίσθηση μίας μυστικιστικής αποκάλυψης. Αίσθηση η οποία εντείνεται μοναδικά από τον υπέροχο συνδυασμό της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής με τους παραδοσιακούς ήχους των Σούφι.

 

2. Silent Echo σε χορογραφία Russell Maliphant

Έχοντας ως βάση το κλασικό «pas de deux» -ντουέτο, σόλο, σόλο, ντουέτο- οι Natalia Osipova και Sergei Polunin δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε ένα θέαμα, που παντρεύει μαγευτικά τον χορό με τη μουσική και το φωτισμό.

 

3.Run Mary Run σε χορογραφία Arthur Pita

Μία ιστορία τοξικής αγάπης, εμπνευσμένη εν μέρει από τη σχέση της Amy Winehouse και του Blake Fielder-Civil, η αφήγηση της οποίας ξεκινά από το τέλος και έχει ως ηχητικό background τη μουσική της Shangri-Las, που μεσουρανούσε στους εφήβους του 1960, και του Frank Moon. 

 

 Ταυτότητα Παράστασης:

 

Μέρος Α’ : Qutb

Χορογραφία: Sidi Larbi Cherkaoui

Σχεδιασμός Φωτισμού: Fabiana Piccioli

Χορεύουν: Natalia Osipova, Jason Kittelberger and James O'Hara

Διάρκεια: 22’

Διάλειμμα 20 λεπτών

 

Μέρος Β’: Silent Echo

Χορογραφία: Russell Maliphant

Επιμέλεια Μουσικής/ Σχεδιασμός Φωτισμού: Michael Hulls 

Χορεύουν: Natalia Osipova και Sergei Polunin

Διάρκεια: 22’

Διάλειμμα 20 λεπτών

Μέρος Γ: Run Mary Run

Χορογραφία: Arthur Pita

Μουσική: Shangri-Las, Crystals και David Lynch (mixed by Frank Moon) 

Χορεύουν: Natalia Osipova και Sergei Polunin

Διάρκεια: 36’

 

 

Στοιχεία Παράστασης

Ημερομηνίες και Ώρα Έναρξης παραστάσεων: 

Πέμπτη 1,Παρασκευή, 2 και Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου

 Διάρκεια: 120’ (με διάλειμμα)

 

Τιμές Εισιτηρίων: Ζώνη Δ: 40€  || Ζώνη Γ: 50€ || Ζώνη Β: 65€ || Ζώνη Α: 75€ || Διακεκριμένη Ζώνη: 95€ 

 

Για παιδιά, μαθητές, φοιτητές, έκπτωση 20% στη Ζώνη Δ’: 32 €

Για ανέργους, ειδική τιμή στη Ζώνη Δ’: 30€

 

Προπώληση Εισιτηρίων: 

Ηλεκτρονικά στο viva.gr (https://www.viva.gr/tickets/dance/theatro-pallas/natalia-osipova-sergei-polunin) και τηλεφωνικά στο 11876 || Στα ταμεία του Παλλάς (Βουκουρεστίου 5) || Σε όλα τα καταστήματα Public και MediaMarkt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το κλασικό έργο Ο Πέτρος και ο Λύκος  μαζί με τη Πρώτη Συναυλία του Αρκούδου Πάντινγκτον παρουσιάζονται με τη συνοδεία των Μουσικών της Καμεράτα – Ορχήστρας Φίλων της Μουσικής  σε αφήγηση Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, από την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και για 6  μόνο παραστάσεις στις  26, 27, 28, 29 και 30 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα <Χρήστος Λαμπράκης> του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. 

Η Καμεράτα θα ζωντανεύσει το μουσικό παραμύθι <Ο Πέτρος και ο Λύκος>, σε λιμπρέτο και μουσική του Σεργκέι Προκόφιεφ, και την <Πρώτη Συναυλία του Αρκούδου Πάντινγκτον> του Χέρμπερτ Τσάπελ, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στην οθόνη θα ζωντανεύσουν οι αγαπημένοι μας ήρωες  συστήνοντας στα παιδιά την μαγεία της κλασικής μουσικής.

Ο μοναδικός Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ως αφηγητής μαζί με τους Μουσικούς της Καμεράτα -  Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής σε μουσική διεύθυνση της Ζωής Ζενιώδη θα ταξιδέψουν μικρούς και μεγάλους σε ένα χριστουγεννιάτικο όνειρο. Ο Σουηδός εικαστικός Daniel Egneus μαζί με την βραβευμένη Ελληνίδα σκηνοθέτη και animator  Έφη Παππά θα ντύσουν οπτικά με τις ατμοσφαιρικές εικόνες τους την Χριστουγεννιάτικη αυτή συναυλία.   

 

Συντελεστές:

Αφηγητής: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Οι Μουσικοί της Καμεράτα – Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής

Μουσική Διεύθυνση: Ζωή Ζενιώδη

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ντικράν Οβακιμιάν

Εικονογράφηση: Daniel Egneus

Σκηνοθεσία animation: Έφη Παππά

Εκτέλεση animation : Χρήστος Παπανδρεόπουλος

Οργάνωση παραγωγής : Λήδα Κοζάκη

Διεύθυνση παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή

Παραγωγός: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος

Συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και της Lykos Productions.

 

Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης

Διάρκεια παράστασης 90’ με διάλειμμα 

Ημέρες και ώρες  παραστάσεων:

26 Δεκεμβρίου: Πρεμιέρα στις 16.30

27 Δεκεμβρίου: 16.30 & 19.00

28 Δεκεμβρίου: 19.00

29 Δεκεμβρίου: 16.30 

30 Δεκεμβρίου: 16.30 

Η προπώληση ξεκίνησε

Τιμές εισιτηρίων:

30€, 22€, 15€, 9€ και παιδικό με έκπτωση 30%

Φοιτητές, ΑΜΕΑ, Άνεργοι και άνω των 65 ετών 8€ 

Φέτος κλείνουν 20 χρόνια από την έναρξη της συνεργασίας του τότε Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων και της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών για την από κοινού διοργάνωση των «Βραβείων Κάρολος Κουν» του Δήμου και των Βραβείων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής της Ένωσης. Γεννήθηκε τότε ένας θεσμός με το συνδυαστικό κύρος της παλαιότερης και κεντρικής οργανικής και λειτουργικής δομής της πρωτεύουσας, δηλαδή του Δήμου Αθηναίων, και ενός από τα παλαιότερα πνευματικά σωματεία της πόλης αυτής και της χώρας εν γένει, της Ενώσεως Ελλήνων Θεατρικών και μουσικών Κριτικών, μιας συλλογικότητας μόλις 2 χρόνια νεότερης από την Ακαδημία Αθηνών. 

 

Στην Επιτροπή Θεάτρου και Χορού, με πρόεδρο την Αριστούλα Ελληνούδη, συμμετέχουν περαιτέρω οι κριτικοί Κωστής Δ. Μπίτσιος, Λέανδρος Πολενάκης, Καλλιόπη Ραπανάκη και Ανδρέας Ρικάκης, ενώ η Επιτροπή Μουσικής, με πρόεδρο τον Κυριάκο Λουκάκο, συναριθμεί επίσης τους Κωνσταντίνο - Πατρίκιο Καράμπελα - Σγούρδα, Γιώργο Λεωτσάκο, Αλέξη Σπανίδη και Ευτύχιο Χωριατάκη.

 

Το σύμβολο για τα Βραβεία Θεάτρου και Μουσικής είναι επίχρυσο ακριβές αντίγραφο στεφάνου, ο οποίος ανακαλύφθηκε σε βασιλικό τάφο της Αττικής Ελληνιστικής Εποχής και φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη. Το βασικό σύμβολο των βραβείων Καρόλου Κουν, είναι αντίγραφο του «Ήλιου», το οποίο φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Διαμαντής Διαμαντόπουλος για τις ανάγκες της σκηνοθεσίας της «Άλκηστιδος» του Ευριπίδη, που υπήρξε και το πρώτο αρχαιοελληνικό έργο που σκηνοθέτησε ο Κάρολος Κουν.

 

Περισσότερες πληροφορίες στο www.opanda.gr και στο www.greekcriticsunion.gr

 

Οι υποψηφιότητες :

 

Βραβείο «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ» σκηνοθεσία και ελληνικού έργου

Φώτης Μακρής για τη σκηνοθεσία του έργου «Το κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου, που παρουσιάστηκε σε μορφή μονολόγου στο Studio Μαυρομιχάλη.

Ελένη Σκότη για τη σκηνοθεσία του έργου «Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου, που παρουσιάστηκε στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ.

Δημήτρης Τάρλοου για τη σκηνοθεσία του δραματοποιημένου μυθιστορήματος του Μ. Καραγάτση «Η μεγάλη χίμαιρα», που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2014 και επαναλήφθηκε στο Θέατρο και στο Θέατρο Απόλλων Σύρου.

 

Βραβείο ερμηνείας  «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ» ερμηνείας ηθοποιού σε ελληνικού έργου

Άκις Βλουτής για την ερμηνεία του ως «Στροχάιμ» στο ομώνυμο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, στο Από Μηχανής Θέατρο.

Ανθή Ευστρατιάδου για την ερμηνεία της στο έργο «Αλμανάκ» της Μαριάννας Κάλμπαρη, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, στο Θέατρο Τέχνης.

Ελένη Ουζουνίδου για την ερμηνεία της στο έργο «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

 

Βραβείο «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ» δραματουργίας ελληνικού έργου

Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη για το έργο «Έξοδος», που παρουσιάστηκε στο Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία της συγγραφέως.

Βασίλης Παπαβασιλείου για το μονόλογο «Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή, θα πεις κι ένα τραγούδι!», που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία του ιδίου.

Ομάδα Elephas Tiliensis για το έργο «Αλεξάνδρεια, υπάρχουν αλήθεια και ψεύδος άραγε;», που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία των συγγραφέων.

 

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΧΟΡΟΥ 2016

 

ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟΥ

Μίκης Θεοδωράκης, για τις 40 και πλέον μουσικές του για το Θέατρο και το Χορό, από την Όμορφη Πόλη μέχρι τη Γειτονιά των Αγγέλων, από τον Προδομένο Λαό μέχρι τους Πολίτες Β’ Κατηγορίας, και από τον Ζορμπά μέχρι τον Ορφέα και Ευρυδίκη, ένα συνολικά σημαντικό κεφάλαιο της δημιουργίας του άξιο περαιτέρω έρευνας και εμβάθυνσης.

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Χριστίνα Αργυροπούλου για τη μελέτη «Η ποιητική του χώρου στα ομηρικά έπη-σκηνοθεσία, σκηνογραφία, εικονοποιΐα, χώροι και ειδικές χωρητικότητες», εκδόσεις Γαβριηλίδης, Ιαν. 2016.

Σπύρος Ευαγγελάτος για το βιβλίο «Γεώργιος Μόρμορης-Αμύντας του Τάσσου», εκδόσεις «Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης», 2012.

Δήμητρα Κονδυλάκη για το βιβλίο «Ο θεατρικός Δημήτρης Δημητριάδης-εξερευνώντας τη δυνατότητα του αναπάντεχου», εκδόσεις Νεφέλη, 2015.

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ

Σεραφείμ Βελέντζας για τη μετάφραση του έργου «Η σφαγή των Παρισίων» του Κρίστοφερ Μάρλοου, που παρουσιάσθηκε από την ομάδα «Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων / Little Things Orchestra» στο Φεστιβάλ Αθηνών 2016, σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη.

Γιώργος Δεπάστας για τη μετάφραση των έργων «Η όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που παρουσιάσθηκε στο θέατρο ΠΑΛΛΑΣ το 2016, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, και «Ο Αδαής και ο Παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ, που πρωτοπαρουσιάσθηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 2016, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα.

Σάββας Στρούμπος για τη σκηνοθεσία του στα έργα «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, που επαναλήφθηκε στο Νέο Χώρο του Θεάτρου Άττις την περίοδο 2014-15, και «Εμείς» του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν, που πρωτοπαρουσιάστηκε στον ίδιο χώρο το 2015.

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΝΕΟ Ή ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Βαγγέλης Αμπατζής για τις ερμηνείες του ως «Πάνος» στο έργο του Ανδρέα Φλουράκη «Κόκκαλα», που παίχθηκε στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη, και ως «οικότροφος Τέρλες» στο δραματοποιημένο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Μούζιλ «Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες», που παρουσιάσθηκε στο Θέατρο ΠΟΡΤΑ, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.

Ελεάνα Γεωργούλη για τις ερμηνείες της ως «Μαρία», στο έργο «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, που επαναλήφθηκε στο Νέο Χώρο του Θεάτρου Άττις, και ως «Ι-330», στο έργο «Εμείς» του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν, που πρωτοπαρουσιάσθηκε στον ίδιο χώρο, αμφότερα σε σκηνοθεσία του Σάββα Στρούμπου.

Αιμιλιανός Σταματάκης για την υποκριτική και μουσική ερμηνεία του ως «Τζούλιαν» στη ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα «Οι Καμπάνες του Edelweiss», που παρουσιάσθηκε στο Pantheon Theater το 2015 σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη για το ρόλο της «Κλυταιμνήστρας» και τη μεταμόρφωσή της σε «Ερινύα» στην αρχαία τριλογία «Ορέστεια» του Αισχύλου, που παρουσιάσθηκε σε συντετμημένη μορφή στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2016, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Μιχαήλ Μαρμαρινός για τη σκηνοθεσία της παράστασης «Νέκυια» (βασισμένη στη ραψωδία λ της Οδύσσειας) σε συνεργασία με το Ροκούρο Γκένσο Ουμεουάκα, που παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2015.

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΟΡΟΥ

Η Ομάδα Ακροποδητί για την παράσταση «Medusa», που παρουσιάσθηκε στο Θέατρο Απόλλων της Ερμούπολης Σύρου τον Οκτώβριο του 2014, σε σκηνοθεσία και χορογραφία Αγγελικής Σιγούρου.

Οι Τάσος Καραχάλιος και Γιάννης Νικολαΐδης για τις ερμηνείες τους στην παράσταση «Ντυμένοι-Γυμνοί/Dressed-Undressed», που παρουσιάσθηκε στο Θέατρο Σημείο το 2015, σε χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου.

Ο Αντώνης Φωνιαδάκης για τη χορογραφία του στο μπαλέτο σε τρία μέρη «LINKS», που παρουσιάσθηκε στο Θέατρο Ολύμπια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το 2016.

 

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ 2016

 

ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Βύρων Φιδετζής για τα μαθήματα μουσικής πατριδογνωσίας που παραδίδει, μέσω των μέχρι σήμερα 12 κύκλων Ελληνικών Μουσικών Γιορτών, καθώς και για την εν γένει ανεκτίμητη προσφορά του στην έντεχνη Ελληνική μουσική 2 αιώνων, που άλλαξε δραματικά τη θεώρησή μας γι’ αυτήν.

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

 

Αύρα ΞΕΠΑΠΑΔΑΚΟΥ: «Παύλος Καρρέρ», Αθήνα: εκδόσεις Fagotto Books [Σειρά: Βιογραφίες Ελλήνων Συνθετών, τόμος 1], 2013.

Συλλογικός τόμος ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ «Γιώργος Σισιλιάνος 1920-2005. Επετειακό Αφιέρωμα», Αθήνα, 2016.

Lydia ZERVANOS: «Singing in Greek: A Guide to Greek Lyric Diction & Vocal Repertoire», Λονδίνο: εκδόσεις Rowman & Littlefield, 2015.

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΟΥ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου (Λέσβου), για τη σοβαρότητα και τον όντως διεθνή χαρακτήρα της διοργάνωσης σε ένα συμβολικό χώρο που αποτελεί γεωγραφική και πολιτισμική έπαλξη μιας ενωμένης Ευρώπης.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

Τα 6 κουαρτέτα εγχόρδων του Θεόδωρου Αντωνίου από το Κουαρτέτο εγχόρδων L’AΝΙΜΑ (L’Anima String Quartet), διπλό άλμπουμ, έκδοση της δισκογραφικής εταιρείας Subways (2014).

«Lamento» του Συνόλου παλαιάς μουσικής Latinitas Nostra υπό τη μουσική διεύθυνση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου (Μarkellos Chrysiko[poulo]s), με καντάτες των Carissimi, Strozzi, Rossi & Provenzale, ερμηνευμένες από την Ιταλίδα μεσόφωνο Romina Basso, παραγωγή της εταιρείας συναυλιών Φόρμιγξ και έκδοση της δισκογραφικής εταιρείας Naïve (2014).

Πάρις ΤΣΕΝΙΚΟΓΛΟΥ (Paris Tsenikoglou) – προσωπικός δίσκος με έργα Debussy (Images) & Chopin (Préludes), έκδοση της δισκογραφικής εταιρείας Oehms Classics (2013).

“Great Romantics” προσωπικός δίσκος από τον πιανίστα Απόστολο ΠΑΛΗΟ με έργα Chopin (4 Ballades ; Grande Valse Op. 42) & Schumann (Davidsbündlertänze), έκδοση της δισκογραφικής εταιρείας Subways (2015).

«3 Sonatas for Violin and Piano» με τους Στέλλα ΤΣΑΝΗ (Stella Tsani) – βιολίστρια & Τίτο ΓΟΥΒΕΛΗ (Titos Gouvelis) – πιανίστα σε σονάτες για βιολί και πιάνο των Franck, Ives & Αλ. Ξένου, έκδοση της δισκογραφικής εταιρείας Subways (2015).

 

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΝΕΟ Ή ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Jonian Ηλίας KADESHA, για το ρεσιτάλ βιολιού που έδωσε (8-3-2016) στην «Αίθουσα Δημ. Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με έργα Σκαλκώττα, Enescu & Ravel, υπό τη συνοδεία του πιανίστα Nicholas Rimmer.

Κατερίνα ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΥ, για 2 ρεσιτάλ πιάνου που έδωσε στο θέατρο «Πόρτα» (5-1-2016) με έργα Copland, Liszt, Γ. Ιωαννίδη, Rachmaninov & Scelsi και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (24-5-2016) στο πλαίσιο του κύκλου «Μια γέφυρα μουσικής πάνω από τη Συγγρού» της Ωνασείου Στέγης με έργα Γ. Ιωαννίδη, Απέργη, Vivier, M. Feldman, Ν. Ιωακείμ & Μιχ. Παρασκάκη.

Santa Barbara Guitar Orchestra, για την εμφάνισή της στο «Φουαγέ Μουσών» («Αίθουσας Αλεξ. Τριάντη») του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (29-12-2015) στο πλαίσιο των Χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεών του, υπό τη μουσική διεύθυνση του κιθαρίστα Αλέξανδρου Παπαρίζου.

 

 

 

Η έμμετρη μετάφραση του κειμένου στα Νέα Ελληνικά και η μουσική του διεθνώς καταξιωμένου μουσικοσυνθέτη Νίκου Παπακώστα, εικονογραφούνται με έργα του γλύπτη Θεόδωρου Παπαγιάννη και του χαράκτη Νίκου Δεσεκόπουλου. Απαγγέλουν σε μορφή θεατρικού αναλογίου ο Νίκος Παπακώστας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και δημοσιογράφος Γιάννης Γαβρίλης.

 Το κείμενο γίνεται πηγή έμπνευσης για τους τρεις καταξιωμένους στο χώρο τους καλλιτέχνες, σε μια πραγματικά πρωτόγνωρη παρουσία για το μουσικό και το εικαστικό γίγνεσθαι, ενώ φαντάζει περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Τα εικαστικά έργα που το πλαισιώνουν είναι έξι γλυπτικές μικροσυνθέσεις και γλυπτά του Θ. Παπαγιάννη και εννέα ξυλογραφίες μεγάλου μεγέθους του Ν. Δεσεκόπουλου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο της έκθεσης, θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το e-museum-athanasiadis, δεκαέξι χαρακτικά (ξυλογραφίες) του Albrecht Durer του 1498, στα οποία τα κείμενα της Αποκάλυψης του Ιωάννη ζωντανεύουν, όπως έχουν τυπωθεί στην πίσω όψη τους,

Η παράσταση ακολουθείται από εκκλησιαστική χορωδία και βίντεο με εικαστικές απεικονίσεις και μουσικά μοτίβα που ευελπιστούν να αναδείξουν την εντυπωσιακή, πυκνή και αέναο μάχη των δυνάμεων που περιγράφονται στο πρωτότυπο έργο. Κύρια στοιχεία η εικόνα, ο χώρος, ο ήχος και ο λόγος. Το Φως απέναντι στο σκοτάδι, οι Άγγελοι απέναντι στους Δαίμονες και τις χθόνιες δυνάμεις, η Αρχέγονη Γνώση απέναντι στον Ανθρώπινο Φόβο. Ο ήχος με την σιωπή του, το φως με την σκιά του. 

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη ένα πανανθρώπινο έργο, που κινείται ανάμεσα στην προφητεία και το όραμα, την αγωνία και την υπέρβαση, αποκτά μια νέα δυναμική μορφή μέσα από αυτή την πρισματική σύγχρονη απόδοση.

Ο διάλογος μεταξύ των τεχνών δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια σφαιρική προσέγγιση του κοινού, που αναζητά ποιότητα και επικοινωνία με τους δημιουργούς, όταν έχουν να προτείνουν μια άλλη θεώρηση και άποψη: «Αν δεν έχεις κάτι να πεις, καλύτερα να σωπαίνεις».

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη κατά Νίκο Παπακώστα, με την απαγγελία του ίδιου και του ραδιοφωνικού παραγωγού και δημοσιογράφου Γιάννη Γαβρίλη και σε μορφή θεατρικού αναλογίου, παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στην Ελλάδα και το εξωτερικό και οι κριτικές που απέσπασε υπήρξαν διθυραμβικές από όλα τα ΜΜΕ. Να σημειωθεί ότι το έργο, όπως ανέβηκε στο θέατρο Saint Michel των Βρυξελλών, μεταδόθηκε από την ΕRΤ WORLD σε ολόκληρο τον κόσμο, η δε παράσταση από τον καθεδρικό ναό του Τιμίου Σταυρού και του Αρχαγγέλλου Μιχαήλ στο Λονδίνο παρουσιάστηκε από την HELLENIC TV σε ολόκληρη την Ελληνική ομογένεια.

Η όλη προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη και από την Πινακοθήκη του Δήμου Πειραιά ξεκινά ένας νέος κύκλος παραστάσεων σε πολιτιστικούς χώρους και πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.

           Παρασκευή 25, Σάββατο 26 και Κυριακή 27 Νοεμβρίου στις 19.30.

                  Πινακοθήκη του Δήμου Πειραιά (Καραολή & Δημητρίου 14)

 

 Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Ζεστό καφέ, ένα μπουκάλι νερό, τσιγάρα, μακιγιάζ.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Από άποψη χώρου, β) Με ποιους συναδέλφους.

α) Στο Βασιλικό Θέατρο, το οποίο ανήκει στο ΚΘΒΕ.

Ευρύχωρο, με μια αίσθηση ζεστασιάς και κρυμμένες φωνές πολλών ηθοποιών που είχαν περάσει από εκεί.

β) Με τις συναδέλφους μου, Λορίνα Κατσιώτη και Νάταλι Δήμου, από την παιδική παράσταση «Ψαρόσουπα» στο Θέατρο Ακροπόλ. Ανυπομονούσα να ξυπνήσω και να τις συναντήσω για τον πρωινό καφέ μας πριν από την παράσταση.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Στο θέατρο της Royal Academy of Dramatic Arts (RADA).

Θυμάμαι είχα μπει μέσα και σκέφτηκα: «Ποπό, θα μπορούσα να μένω εδώ!»

 

 Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Η απάντηση είναι δύσκολη. Είναι τόσες οι στιγμές χαράς, συγκίνησης, γλυκιάς αγωνίας... Τόσες ωραίες συζητήσεις και αγκαλιές. Το καμαρίνι με ωραίους συναδέλφους είναι ένα δεύτερο σπίτι.

 

 Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Πίνω μια γερή γουλιά νερό, παίρνω μια βαθιά ανάσα και σκέφτομαι τη μητέρα μου.

Η Βιργινία Ταμπαροπούλου πρωταγωνιστεί στο "Μαυροπούλι" του David Harrower  μαζί με τον Αλέξανδρο Μυλωνά στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας β' σκηνή. 

 

 

Ως άνθρωπος που προσπαθώ για μια τέχνη που αγαπάω, που με παθιάζει και που αφιερώνω σχεδόν όλη τη ζωή μου για να την υπηρετήσω όσο καλύτερα μπορώ, (ειδικά σε χρόνους που η μοίρα μου όρισε να παλέψω για το όποιο αυτονόητο), δε θα ήθελα να επιτρέψω στον εαυτό μου να μιλήσει για κάτι που «καίει»  προσωπικά εμένα. Για κάτι που αφορά μόνο τη καθημερινότητά μου ή την εν γένει αντίληψη του άμεσου και έμμεσου περιβάλλοντός μου. Θα ήθελα να προσπαθήσω να εκφράσω αυτό που.. «μας» καίει. Αυτό που πιθανώς να ήθελαν να πουν σύγχρονοι και άξιοι νέοι άνθρωποι που χτίζουν τα όνειρά τους στο κενό και που δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν αυτό το «βήμα», αυτή την ελευθερία έκφρασης.

 

Κι ίσως τελικά αυτό να είναι το θέμα που με καίει πάνω απ όλα. Το «εμείς». Η αλλαγή της αραχνιασμένης πια νοοτροπίας του μικρό-βολέματος, η αληθινή και ανιδιοτελής έγνοια για το κοινό καλό, το συνολικό «κέρδος» σε συναισθήματα κι αξίες που φέρνουν πρόοδο και  προκοπή. Κι αυτό γιατί, βλέπω γύρω μου έναν λαό που το αξίζει. Έναν λαό φιλότιμο που είναι έτοιμος να θυσιάσει ατομικές «ανέσεις» όταν διαπιστώνει πως πραγματικά ο διπλανός του παλέυει για την επόμενη στιγμή του, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν ανήκει. Βλέπω έναν λαό, έτοιμο να ρισκάρει για το δίκιο του άλλου, έτοιμο να μοιραστεί ακόμη κι αυτό που του λείπει για να ζήσει αξιοπρεπώς, όταν νιώθει πως θα κρατήσει ψηλά στο «θρόνο» του το μεγαλείο του ανθρώπου. Βλέπω έναν λαό που είναι ολοφάνερο πως κάθε φορά που δεν πέφτει στην παγίδα της χειραγώγησης, κάθε φορά που καταφέρνει να μη «φοβηθεί» τις διάφορες «συνέπειες» και σκέφτεται πάνω και έξω από μικρο-συμφεροντολογικές λογικές, πέρα από χρωματισμένες σημαίες –«ιδέες» και στερεότυπα, τότε λάμπει ως άνθρωπος του κόσμου.   Κάποιοι πιθανώς να διαφωνήσουν με τη σκέψη μου αυτή.. και να φέρουν μερικά ανατρεπτικά   επιχειρήματα και αντι-παραδείγματα που να αναιρούν πράγματι τα όσα καταγράφω. Κι αυτό θα είναι επίσης σωστό γιατί όντως μας αναλογεί ταυτόχρονα και πολύ μεγάλη ευθύνη σε πάρα πολλά που αφορούν την συμπεριφορά μας ως λαός.

Ας συμφωνήσουμε όμως σε κάτι : Κάτι υπάρχει που ρυθμίζει και καθορίζει την εξωστρέφεια ή την εσωστρέφειά μας…κάτι υπάρχει ή…δεν υπάρχει, που μας κρατά ή μας αποκόπτει απ τον ομφάλιο λώρο του πολιτισμού μας.

 

Τι είναι λοιπόν, αυτό που μας καίει.. τι είναι αυτό που μας λείπει..; Ποιος είναι ο παράγοντας που μας κάνει να κινούμαστε ως εκκρεμές μεταξύ του ζενίθ και του ναδιρ του ανθρώπινου είδους..; Τι είναι τελικά αυτό που καθορίζει αν θα μείνουμε κλειστοί σε ένα μίζερο καβούκι μικροβολέματος, ή αν θα ανοίξουμε όλες τις αναμφισβήτητες αρετές μας ως λαός..; 

Οι φίλοι, οι άξιοι άνθρωποι που συναντώ και συναναστρέφομαι στο κοινωνικό περιβάλλον μου, οι άνθρωποι της γενιάς μου αλλά και της επόμενης γενιάς, οι πολύ καλά πληροφορημένοι, μορφωμένοι και ικανότατοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας σε κάθε τους κουβέντα μιλούν για… σωστό πολιτικό-κοινωνικό περιβάλλον. Για μια, επιτέλους σωστά δομημένη ενημερωμένη και εξελιγμένη Παιδεία και αξιοκρατία. Τα λόγια που μεταφέρω απ τα νεανικά «πηγαδάκια» : «Δώσε μου την ευκαιρία, δείξε μου ο,τι προσπαθείς αληθινά για μένα ρε φίλε και εγώ θα μεγαλουργήσω σε αυτό που υπηρετώ. Θα τα καταφέρω για μένα, για τον διπλανό μου, για τους γονείς μου που στερήθηκαν τη ζωή τους για να με σπούδασουν, για τη χώρα μου, για την επόμενη γενιά. Μη με διώχνεις απ το σπίτι μου επειδή δεν ΘΕΛΕΙΣ να μου δώσεις πίσω το αυτονόητο που μου άρπαξες μέσα απ τα χέρια. Μη μου ζητάς να ματώσω μάταια όταν βλέπω πως εσύ αποφεύγεις ακόμη και να γρατζουνιστείς. Δώσε μου κάτι.. κύριε «μπλε», κύριε «πράσινε», κύριε «κόκκινε», κύριε «πολύχρωμε», κύριοι «όλοι μαζί» . Μην είσαστε «ροζ» γιατί δε μου αξίζει να είμαι πειραματόζωο στη μία και μοναδική ζωή που πιθανώς να διανύω σε αυτό το σύμπαν. Δείξτε μου ότι υπάρχει μέλλον και κάπως αλλιώς , εκτός από αυτοματοποιημένα λόγια και νέα πολιτικάντικα σκαρφίσματα. Είσαστε άνθρωποι…  είμαι κι εγώ άνθρωπος. Έχετε εξουσία… σας την έδωσα. Δείτε με μια φορά σαν να ήμουν δικό σας παιδί, Είμαστε όλοι άνθρωποι…»

 

Αυτό που μας «καίει» σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή του χρόνου είναι κάποιος να εμπνεύσει, κάποιος να μπει μπροστά για έναν λαό που το αξίζει. Μια αυτονόητη, αγνή έμπνευση που θα κάνει έναν ικανό λαό να ηρεμήσει, να ξαναπιστέψει να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη.

 

Δεν είναι καποιο «άλλοθι» όλη αυτή η σκέψη, ούτε θα δικαιολογήσω τη συμπεριφορά πχ  του κοινού που τρώει τηλεοπτική «τέχνη» ως μασημένο junk food και ταυτίζεται με τη «μεγάλη ευκαιρία» του καναπέ του «φαίνεσθαι» και της στυμένης λεμονόκουπας του 4μήνου..όχι!  Αλλά..ταυτόχρονα έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στις νέες γεννιές. Χρειάζονται μόνο επαναπροσδιορισμό των προτύπων τους. Κι απ τον μικροκοσμό μου, τη μουσική μου, την καθημερινότητα μου, κάθε πρωινό που ξημερώνει, κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να αλλάξω τον κόσμο στο βαθμό που μπορώ.

 

Παρακαλώ… παρακαλούμε.. κύριοι που…ξέρω..ξέρω..εμείς σας ψηφίζουμε και μπλα μπλα μπλα..  Αυτά πέρασαν. Σας παρακαλούμε…βγάλτε μας τη θηλιά, δώστε μας μια γουλιά νερό και λίγο οξυγόνο, ζητήστε συγγνώμη και αποδείξτε μας ότι είναι και ο ίδιος Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ κάπου στο ματαιόδοξο «ΚΑΔΡΟ» σας κι εμείς θα λάμψουμε ως άξιοι άνθρωποι του κόσμου.

 

Κι αν όλο αυτό ακούγεται ρομαντικό εν μέσω της υλοποίησης ενός παγκόσμιου οικονομικό- τεχνοκρατικού σχεδίου… τότε, δεν πειράζει…ας ακουστεί κι αυτό..πού ξέρετε..μπορεί να είναι αυτός τελικά ο αστάθμητος παράγοντας, και πάλι το «ένστικτο» του ανθρώπου στο παρά πέντε να κάνει την υπέρβαση. 

 

Γιώργος Παντελιάς 

ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ

 

Τα Κίτρινα Ποδήλατα επιστρέφουν με νέο album συμπράττοντας με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Στο Vol.2 «Κίτρινα Ποδήλατα - the Orchestra project», το δεύτερο μέρος της μουσικής τους τριλογίας, επανέρχονται στο γνώριμο ηλεκτρικό τους ήχο, ζωηρεύοντας εκ νέου την έντονη πειραματική τους διάθεση. Άλλοτε με ένταση, εξωστρέφεια και δυνατά ηλεκτρικά riffs κι άλλοτε αφήνοντας το λυρισμό και την εσωτερικότητα να κυριαρχήσουν, τα Κίτρινα Ποδήλατα ενώνουν τις δυνάμεις τους με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Αλέξιου Πρίφτη, και προτείνουν 10 tracks με επανεκτελέσεις γνωστών τραγουδιών της 16ετούς πορείας τους  («Μη μ’ αγγίζεις», «Yara-Yara» σε ποίηση Ν. Καββαδία κ.α.) αλλά και νέες συνθέσεις  («Ονειρεύομαι ακόμα» , « Άγραφος Νόμος» ). Ιδιαίτερη στιγμή του album αποτελεί το σολιστικό ντουέτο που τα Κίτρινα Ποδήλατα συναντούν τον παγκοσμίου φήμης Ιταλο-αμερικανό δεξιοτέχνη κιθαριστή Al di Meola. Τις ενορχηστρώσεις των κομματιών υπογράφει ο Γιάννης Γκίκας. Μία δυνατή γεύση της νέας τους δισκογραφικής τους δουλειάς μπορείτε να απολαύσετε live στην μουσική σκηνή Kremlino στον Πειραιά, όπου και θα εμφανίζονται στις 26 Νοεμβρίου και στις 3 Δεκεμβρίου. Στην  τρίωρη  αυτή νέα live- πρόταση, κάθε κίνηση της δυναμικής ροκ μπάντας επί σκηνής συγχρονίζεται απόλυτα με τους εντυπωσιακούς φωτισμούς, τα υψηλής αισθητικής art-videos και τη real-time κάλυψη από τις HD cameras που θα σαρώνουν τον συναυλιακό χώρο. Το άψογο ηχητικό αποτέλεσμα, η ιδιαίτερη σκηνοθεσία και η ισορροπημένη χρήση της τεχνολογίας, θα επιτρέψουν στα Κίτρινα Ποδήλατα  να πραγματοποιήσουν «ντουέτα» με σημαντικούς καλλιτέχνες, ερμηνευτές και ηθοποιούς αλλά και να αγκαλιάσουν με τη μουσική τους διαφορετικές  μορφές τεχνών και δραστηριοτήτων (χορός, ποίηση, αθλητισμός). Το κοινό θα κληθεί να συμμετέχει διαδραστικά σε συγκεκριμένα σημεία της παράστασης και να συναποφασίσει για την εξέλιξή της!

Μία μουσική παράσταση για τον Έρωτα. Λόγια και μουσικές, που σιγομουρμουρίσαμε όλοι κεραυνοβολημένοι από τον φτερωτό θεό. Είτε πετώντας στα ουράνια είτε πεσμένοι στα πατώματα! Στις 26 και 27 Νοεμβρίου στα Χανιά, στον Αρμονικό Πολυμορφικό Χώρο Φι, ξεφυλλίζουμε το κεφάλαιο «Έρωτας» μέσα από ένα μουσικό ταξίδι με άφθονο χιούμορ και θεατρικές πινελιές.

Από τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι και τον Ξαρχάκο μέχρι τον Κραουνάκη, τον Κηλαηδόνη, τον Μικρούτσικο και τον Λοΐζο. Με ενδιάμεσες στάσεις στον Καλδάρα, τον Ζαμπέτα, τον Σπανό, τον Νικολόπουλο, τον Λειβαδά… Τραγούδια που γράψανε ανεξίτηλα στις καρδιές μας. Τραγούδια που ζωντανεύουν όλες τις πτυχές του έρωτα. Γιατί ο έρωτας κρύβει μέσα του όλα τα συναισθήματα στο κόκκινο. 

Η Νεκταρία Σφιγκάκη στο τραγούδι και στις σύντομες ενδιάμεσες πρόζες, η Χριστίνα Αλεξανδρή στο πιάνο, ο Δημήτρης Χαλιώτης στα κείμενα και στην επιλογή των τραγουδιών και η Μαρία Λεκάκη στη σκηνοθετική (και συνολικότερη) επιμέλεια της παράστασης μας προσκαλούν αυτό το Σαββατοκύριακο να ερωτευτούμε, να χωρίσουμε και να γελάσουμε… μετά μουσικής.

Κι επειδή η αγάπη θέλει δύο, η Νεκταρία καλεί μαζί της στη σκηνή τον Κωνσταντίνο Λεβάκη σε μία guest εμφάνιση.

«Είναι το στρώμα μου… διπλό!» Μια μουσική παράσταση που θα σας βρει να τραγουδάτε αγκαλιά με τον διπλανό σας!

 

Σάββατο 26 και Κυριακή 27 Νοεμβρίου  στις 21:30

στον Αρμονικό Πολυμορφικό Χώρο Φι (Πλατεία 1866, Μέγαρο Πάνθεον)

Είσοδος: 7 ευρώ

Κρατήσεις θέσεων: 6939243831

 

Ο Περικλής Κανάρης παρουσιάζει για πρώτη φορά ζωντανά τη δουλειά του στην Ελλάδα σε μια σύμπραξη με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες

Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016 στο Θέατρο Παλλάς. 

“H εμφάνιση κάθε νέου συνθέτη είναι πάντα μια παρηγοριά. Πόσο μάλλον όταν έχει ταλέντο και όταν η πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση είναι κιόλας μια σπουδαία κατάθεση στην “Τράπεζα του Μέλλοντος”, δηλώνει ο Μάνος Ελευθερίου για τον συνθέτη και ερμηνευτή Περικλή Κανάρη.

 

Ο Περικλής Κανάρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική και επικοινωνία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ και τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Κέρδισε την υποτροφία B.E.S.T. από το Berklee College of Music της Βοστώνης, από το τμήμα μουσικής κινηματογράφου του οποίου αποφοίτησε με άριστα λαμβάνοντας επίσης δύο βραβεία σύνθεσης.

 

Η ελληνική μουσική αποτελούσε πάντα ανεξάντλητη πηγή πάθους και έμπνευσης για εκείνον, από το ξεκίνημα της καριέρας του. Η αγάπη του Περικλή Κανάρη για την πλούσια ελληνική μουσική παράδοση, σε συνδυασμό με τα ακούσματα και τα ερεθίσματα που έλαβε τα τελευταία 20 χρόνια ζώντας στο εξωτερικό, τον έχουν οδηγήσει στη δημιουργία ιδιαίτερων, ευαίσθητων μουσικών συνθέσεων, στις οποίες συνυπάρχουν διαφορετικοί κόσμοι, το παραδοσιακό με το σύγχρονο, η Ανατολή με τη Δύση, η εσωτερική αναζήτηση με την εξωστρέφεια.

 

Το 2007, τον επέλεξε το Metropolitan Museum of Art για να επιμεληθεί το “Music of Greece,” την πρώτη συλλογή ελληνικής μουσικής που κυκλοφόρησε στην ιστορία του μουσείου, με αφορμή τα εγκαίνια των νέων αιθουσών ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης.

 

Τo 2014 κυκλοφόρησε στην Αμερική το άλμπουμ «Aόρατος» σε στίχους του μεγάλου Έλληνα στιχουργού και ποιητή Mάνου Eλευθερίου, με τη συμμετοχή κορυφαίων ερμηνευτών όπως οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Κώστας Μακεδόνας, Ρίτα Αντωνοπούλου, Λαμπρινή Καρακώστα καθώς και μουσικών διεθνούς κύρους από τις σκηνές της Αθήνας και της Νέας Υόρκης.

 

Ο Περικλής Κανάρης είναι επίσης ο συνθέτης και στιχουργός του τραγουδιού «Στην Υγειά μας», που έγινε γνωστό στο πανελλήνιο ως το τραγούδι των τίτλων της επιτυχημένης τηλεοπτικής εκπομπής του Σπύρου Παπαδόπουλου. Τον Μάρτιο του 2016, ο «Αόρατος» κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Η Καθημερινή έγραψε: «Τα λόγια του Ελευθερίου «ντύνονται» πολυμορφικά από τον συνθέτη: ελληνική ταυτότητα με διεθνή ακούσματα». 

 

Το πρώτο single με τίτλο «Η Άνοιξή σου» ερμηνεύει ο ίδιος ο Περικλής Κανάρης σε ποίηση του Μάνου Ελευθερίου. Πρόκειται για μια μελαγχολική, υπαρξιακή μπαλάντα που δένει με την αισθαντική φωνή του συνθέτη και συνδυάζει την εσωστρέφεια με μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Στις 23 Νοεμβρίου, στο θέατρο Παλλάς, ο Περικλής Κανάρης θα παρουσιάσει για πρώτη φορά ζωντανά τη δουλειά του στην Ελλάδα σε μια σύμπραξη με Έλληνες ερμηνευτές και καταξιωμένους μουσικούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

 

 

Σειρά συζητήσεων για «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου

2η σαιζόν –Συζήτηση 7η 

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

 

Το «Κιβώτιο», το εμβληματικό έργο του Άρη Αλεξάνδρου, παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο  Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου, με τον Φώτη Μακρή στον κεντρικό ρόλο. Ο κύκλος συζητήσεων με το κοινό συνεχίζεται και φέτος, με καλεσμένο για την έβδομη συζήτηση τον κριτικό λογοτεχνίας και ίσως τον σημαντικότερο μελετητή του Άρη Αλεξάνδρου, τον Δημήτρη Ραυτόπουλο.

Ο κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος Δημήτρης Ραυτόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μαρξιστικής κριτικής στη μεταπολεμική περίοδο. Από τα εφηβικά του χρόνια αναμίχθηκε στις κινήσεις της πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς και πολύ νωρίς ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος (στην "Ελεύθερη Ελλάδα" 1946-1947, στο περιοδικό της ΕΠΟΝ "Νέα Γενιά" 1944-1945). Μετεμφυλιακά εργάστηκε στις εφημερίδες "Η Αυγή", "Ελεύθερος" και "Ώρα". Μαζί με τον Κ. Κουλουφάκο, τον Τ. Πατρίκιο, τον Κ. Πορφύρη, κ.α. σχημάτισαν τη συντακτική ομάδα του περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης", όπου με τα κείμενά του αναδείχθηκε σε έναν από τους δυναμικότερους και σημαντικότερους νέους βιβλιοκριτικούς και μελετητές της μεταπολεμικής περιόδου. Κατά την περίοδο της δικτατορίας, ο Ραυτόπουλος διέφυγε στη Γαλλία. Ιδιαίτερα διαπλαστική για τις πολιτικές θέσεις του και για τη μετέπειτα ιδεολογική εξέλιξή του ήταν η φιλική σχέση του με τον Άρη Αλεξάνδρου, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι οξύτατες αντιδογματικές θέσεις του. Μετά τη μεταπολίτευση ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Ηριδανός", πραγματοποιώντας ανοίγματα προς νέες τάσεις της λογοτεχνίας, ενώ παράλληλα συνέχιζε την αρθρογραφία του στην "Αυγή" και στην "Απογευματινή". 

Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Εξέδωσε πλήθος κριτικών έργων, μεταξύ των οποίων η σημαντική μελέτη αναφοράς "Άρης Αλεξάνδρου: ο εξόριστος" (1996), για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο δοκιμίου-κριτικής το 1997. Το 2008 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε το 2009 με το βραβείο "Διδώ Σωτηρίου" της Εταιρείας Συγγραφέων για και το 2013 απέσπασε ομόφωνα το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας.

Τη συζήτηση με το κοινό θα συντονίσει η θεατρολόγος Μάρθα Κοσκινά.

Η σειρά των καλεσμένων στις συζητήσεις διαμορφώνεται ως εξής: στις 2 Δεκεμβρίου για τη συζήτηση με το κοινό προσκεκλημένη θα είναι η εφημερίδα Αυγή με επικεφαλής τη δημοσιογράφο Πόλυ Κρημνιώτη και στις 9 Δεκεμβρίου καλεσμένος θα είναι ο Δημήτρης Παπαχρήστος. Η συμμετοχή στις συζητήσεις είναι δωρεάν.

Το έργο

Στα τέλη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο ήρωας αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει, το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει. 

Ο Φώτης Μακρής ερμηνεύει, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, τον ταραγμένο αυτόν ήρωα που σταδιακά αμφισβητεί κάθε είδους πεποίθηση. Το Κιβώτιο, είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον εμφύλιο και ως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου

Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης

Μουσική : Γιώργος Νινιός

 

Παίζει ο Φώτης Μακρής

 

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :                                                                                             

Κάθε Παρασκευή  στις 21.00 

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : 

Κανονικό : 10 ευρώ

Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών : 8 ευρώ 

Άνεργοι, Ατέλειες : 5 ευρώ

Προπώληση VIVA.GR :  https://www.viva.gr/tickets/theater/studio-mavromixali/to-kivotio/

 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

 

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.studiomavromihali.gr

Υπεύθυνος : Φώτης Μακρής, τηλ. 6972556344

 

 

 

 Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Τα υλικά για το μακιγιάζ μου, έναν καθρέφτη, πετσέτα, απολυμαντικά μαντιλάκια, γενικά τα απαραίτητα για τη μεταμόρφωση. Το μακιγιάζ είναι ιερή ώρα, με συγκεντρώνει απίστευτα και με βοηθά να αδειάσω από τις σκέψεις της μέρας.

 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ: α) Ως χώρος, β) Με ποιους συναδέλφους.

Το πιο ωραίο καμαρίνι από άποψη χώρου ήταν στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, στην παράσταση «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ με το θίασο του Κώστα Καζάκου. Το έργο παίχτηκε δύο σεζόν, το 2006-2007 και το 2007-2008, και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Είχα λοιπόν τη δυνατότητα να «ζω» για δύο χρόνια σε ένα εξαιρετικά καλόγουστο, ευρύχωρο καμαρίνι με υπέροχους συναδέλφους. Εδώ ταυτίζεται ο χώρος με τους συναδέλφους. Θα πρόσθετα όμως και το καμαρίνι μου στο Θέατρο Παρκ, στην παράσταση «Αντίο κορίτσι μου» του Νιλ Σάιμον σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη, που πρωταγωνιστούσε κιόλας. Μετά την παράσταση πολλές φορές στηνόταν μια άλλη αυτοσχέδια παράσταση στα καμαρίνια, όπου κυριαρχούσαν τα γέλια, η  ευφορία και η συγκίνηση.

 

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Στο Her Majesty’s Theatre, όπου είχα την τύχη να βρεθώ μετά την παράσταση «Phantom of the Opera», στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής ξενάγησης από το φίλο μου Μάριο Φραγκούλη που υποδυόταν  τον Ραούλ. Μαγικές στιγμές που δεν τις ξεχνώ ποτέ.

 

 Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Πολλές και ευχάριστες, και  κανονικές και δυσάρεστες, όπως ακριβώς και η ζωή.

 

 Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Σκέφτομαι μόνο το έργο και το ρόλο μου, τίποτε άλλο, ιδιαίτερα φέτος με το μονόλογο, διότι τα πράγματα είναι πολύ απαιτητικά και χρειάζεται να είμαι χίλια τοις εκατό συγκεντρωμένη.

 

Η Τζούλη Σούμα πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Το πράσινο μου το φουστανάκι" στο θέατρο Αλκμήνη. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

 

 

 

Πώς είναι μια ολόκληρη προσωπικότητα;  Όπως κι αν είναι, αντέχεται;  Ένα φουτουριστικό video clip εισάγει την πιο γραμμική κινηματογράφηση, ένας κλασσικός πίνακας μέσα σε μια υπερμοντέρνα κορνίζα, μια στρωτή ιστορία με ενοχλητικά πολλές και απειλητικά ισοδύναμες ερμηνείες, ένας ατελείωτος μονόλογος με δύο πρόσωπα, ή μήπως πολλά περισσότερα ή μήπως ούτε κι αυτό, μήπως…; Μια από τις σημαντικότερες ταινίες του εικοστού αιώνα στη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.   Η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Βόγκλερ κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ξαφνικά σταματάει να μιλάει και στέκει ακίνητη μπροστά στους θεατές. Έκτοτε στέκει ακίνητη και βουβή ενώπιον όλων. Από τη σκηνή του θεάτρου βρίσκεται στο λευκό, ψυχρό δωμάτιο ενός νοσοκομείου κι από εκεί στην ανησυχητική θαλπωρή μιας ιδιωτικής εστίας. Η θεραπεία της ηθοποιού αφήνεται στα λόγια της στοργικής νοσηλεύτριας, Άλμα, στα λόγια της όχι και τόσο στοργικής, στα λόγια της όχι και τόσο νοσηλεύτριας, στα όχι και τόσο αποκλειστικά δικά της λόγια. Η θεραπεία θα αφεθεί στον Λόγο κι εκείνος θα αναλάβει και τις δύο γυναίκες. Οι αρχικά διάφανοι και με ακρίβεια προσδιορισμένοι ρόλοι θα αναμειχθούν, θα αλλάξουν, θα υπονομευθούν, θα ισορροπήσουν οριακά, θα καταφύγουν σε διαδοχικές διάτρητες κρυψώνες, θα φτάσουν μια σπιθαμή από το να ανατιναχθούν· ακόμη περισσότερο θα κινδυνέψουν να γίνουν ένας.  Μια ιστορία για την μεθοριακότητα εντός, για τον πιο επικίνδυνο σωσία, εκείνον που επιλέγει μόνος του πότε θα εμφανιστεί, για το διπλό που είναι ένα, για την άλλη εκδοχή (μας), για το υποσκιασμένο μισό της προσωπικότητας· μια αναμέτρηση κυριαρχίας χωρίς αντίπαλο. Πώς είναι, άραγε, μια ολόκληρη προσωπικότητα; Κι όπως κι αν είναι, αντέχεται;  Η ομάδα Elephas Τiliensis αναμετριέται με την αισθητική και την αντανάκλαση ενός έργου τέχνης καθοριστικού για το βλέμμα που κληροδότησε ο προηγούμενος αιώνας στα μάτια μας. Πειραματίζεται με ένα «κείμενο» κλινικής ακρίβειας κι αφαίρεσης που εγκολπώνεται (συμπυκνώνεται) στην πιο απαιτητική υποκριτική, σε μια παράσταση για έναν μόνο ρόλο, που είναι δύο. 

Σκηνοθετικό σημείωμα | Persona  Στην παράσταση “Persona” του Ingmar Bergman, πάνω στην οποία επιλέξαμε να δουλέψουμε, παρακολουθεί κανείς την ιστορία δύο γυναικών που φορούν ψάθινα καπέλα και συγκρίνουν τις παλάμες τους, όπως γράφει στον “Μαγικό Φανό” ο σπουδαίος Σουηδός σκηνοθέτης. Συγκρίνουν τις γραμμές της ζωής τους, της τύχης και της μοίρας τους. Και αυτό, σύμφωνα με μια σουηδική παροιμία, είναι γρουσουζιά. 

Το μαγικό και ονειρικό θέατρο, αυτό που έχει να κάνει με ό,τι πιο ενστικτώδες μπορούμε να ανασύρουμε από μέσα μας, είναι βασικός άξονας στη δουλειά μας. Η θεατρική συνθήκη παρέχει το απαραίτητο ασφαλές πλαίσιο -του οποίου οι όροι και οι τελετουργίες είναι κοινό βίωμα, είτε μετέχουμε ως θεατές, είτε ως δημιουργοί- προκειμένου να πιστέψουμε το κατά συνθήκη ψεύδος που είναι το ίδιο το θέατρο, να βρούμε δηλαδή στο ψέμα την αλήθεια και στην αλήθεια το ψέμα. Στην “Persona” παρατηρούμε δύο πρόσωπα που ρισκάρουν να εξομολογηθούν, να ευχαριστηθούν, να παίξουν, να αφεθούν, να συνδεθούν και να ταυτιστούν, ενώ εμείς τα παρατηρούμε, παρατηρώντας ταυτόχρονα τον εαυτό μας. Το κείμενο του Bergman είναι ένα υπαρξιακό θρίλερ, μια κωμωδία της κατάστασης του καλλιτέχνη που διερωτάται εναγωνίως για την αλήθεια, ενώ έχει τέλεια επίγνωση της συνθήκης του ψεύδους που κατασκευάζει. 

Η συνάντηση της ηθοποιού Ελίζαμπεθ Βόγκλερ και της νοσοκόμας Άλμα έχει προκαλέσει πολλές ερμηνείες και όλες ισχυρές. Η μαγική όμως αξία της για εμάς είναι ότι ”δεν πειράζει". Δεν πειράζει να μην επιλέξουμε, γιατί μπορεί όντως να ισχύουν όλες αυτές οι ερμηνείες ή καμία. Διότι εν τέλει εδώ τα πρόσωπα δεν επικοινωνούν βάσει περιεχομένου, αλλά βάσει νοήματος και το νόημα γεμίζει από την ξεχωριστή ανάγκη του καθενός και της καθεμιάς μας, από το έλλειμμα και το πλεόνασμά μας. Αλλά βασικά από το έλλειμμα. Και είμαστε γεμάτοι από έλλειμμα. 

Ο Βergman, απόλυτος ανατόμος της ψυχής, με το πιο ευαίσθητο νυστέρι και την πιο γλυκιά νάρκωση, μας καταβυθίζει στον εαυτό μας. Και αυτό είναι η πιο απλή, η λαϊκή τέχνη του θεάτρου: να βλέπεις κάτι λίγο από εσένα επί σκηνής, ό,τι και αν αυτό σου προκαλεί. Δέσποινα Αναστάσογλου - Δημήτρης Αγαρτζίδης

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία - Μετάφραση: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου

Δραματουργική επιμέλεια: Αλέκος Λούντζης, Αναστασία Μητροπάνου

Μουσική: Σαβίνα Γιαννάτου

Σκηνικός χώρος - Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Προβολές: Μικαέλα Λιακατά

Επιμέλεια κίνησης: Έντι Λάμε

Βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Ρεμεδιάκη

Κοστούμι Ηλέκτρας: Ιωάννα Πλέσσα Βοηθός κατασκευής κοστουμιού Ηλέκτρας: Κωνσταντίνος Χαλδαίος 

Παίζουν οι ηθοποιοί: Δέσποινα Κούρτη, Βίκυ Κατσίκα

Φωνή Ηθοποιού: Μαρία Κεχαγιόγλου 

 

ΧΩΡΟΣ

Δώμα

Από 2.12.2016 μέχρι 19.2.2017

 

ΩΡΕΣ

Τετάρτη 21:15

Πέμπτη 21:15

Παρασκευή 21:15

Σάββατο 21:15

Κυριακή 19:00 

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή 

Κανονικό 12€

Φοιτητικό 10€

Ανέργων 8€

Σάββατο-Κυριακή

Κανονικό 13€

Φοιτητικό / Ανέργων 10€

 

 

Η Ομάδα Κύκλος, μετά την «Δευτέρα Οδύσσεια» με ποιήματα του  «κοσμοπολίτη» Καβάφη, δημιουργεί μία πρωτότυπη παράσταση, ένα θεατρικό ντοκιμαντέρ για τον «κοσμοκαλόγερο» Παπαδιαμάντη. Μια βιογραφία όπου ο εξαίρετος λογοτέχνης ανεβαίνει στην σκηνή χωρίς να τον υποδύεται κανείς.

Το κεντρικό θέμα της παράστασης είναι ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης όπως σκιαγραφείται μέσα από τα ντοκουμέντα της εποχής, την αλληλογραφία και τις ελάχιστες φωτογραφίες του, όπως τον φέρει ο κάθε ηθοποιός μέσα από τα δικά του βιώματα, όπως αναδύεται μέσα από χαρακτήρες και αποσπάσματα των έργων του. Σε σημεία της παράστασης χρησιμοποιείται η τεχνική live filming.

Μία σύγχρονη ματιά σ᾽ έναν διαχρονικό συγγραφέα.

Κίνητρο για να ξεκινήσει αυτό το θεατρικό ταξίδι ήταν το Λεύκωμα του Dr. Φώτη Δημητρακόπουλου από τις εκδόσεις Ergo.

Συντελεστές  παράστασης :

Σύλληψη-Σκηνοθεσία : Μαριάννα  Λαμπίρη

Δραματουργία :           Ομάδα Κύκλος

Σκηνικά :                     Έλλη Σπάνια

Κοστούμια :                Ιωάννα Τιμοθεάδου

Φωτισμοί :                   Ελευθερία  Ντεκώ

Μουσική :                    Γιάννης Στρατάκης

Φωτογραφίες : Στέλιος Αγγελίδης

Β. σκηνοθέτη/video: Ελένη Κορακάκη

Επιστημονικοί συνεργάτες :Δρ. Φ. Δημητρακόπουλος, Δρ. Β. Λαμπροπούλου

Ηθοποιοί :Μαριάννα Λαμπίρη,  Σοφία Λιάκου,  Σοφία Νικολαΐδου, Βαγγέλης Παπαδάκης,  Μάριος Σουγιουτζόγλου, Γιάννης Στρατάκης,  Μαρία Τριανταφύλλη-Γλύκα

Αποσπάσματα που θα παρουσιαστούν στην παράσταση

Τὰ Πτερόεντα δῶρα (1907)

Ὁ Σημαδιακός (1889)

Ἡ Μαυρομαντηλού (1891)

Ἡ Μετανάστις (1879)

Οἱ Ἔμποροι τῶν Ἐθνών (1882)

Ἡ Γυφτοποῦλα (1884)

Ὄνειρο στὸ κῦμα (1900)

Ἡ Φόνισσα (1903)

Νεκρὸς Ταξιδιώτης (1909)

 

Info:

 

Προγραμματισμένη πρεμιέρα 2-11-2016, στις 21:00

Διάρκεια παράστασης : 60΄

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

 

 

Τιμές εισιτηρίων :γενική είσοδος € 12, μειωμένο € 8,  ατέλειες / ανέργων € 5.

 

Θέατρο Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ)

Πειραιώς 256  τηλ. Κρατήσεων: 6972717186