Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Μαρκουλάκης, Γουλιώτη, Παπασπηλιόπουλος και Μιχαλοπούλου μιλούν και φωτογραφίζονται για το Texnes-plus!

 «Τα παιδιά διαλέγουν τους καλύτερους για να παίξουν μπάλα. Για να ευχαριστηθούν το παιχνίδι», μου είπε ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος κατά τη διάρκεια της κουβέντας που είχαμε με αυτόν και τους συμπρωταγωνιστές του στο Θέατρο Αθηνών. «Εμ, βέβαια!» συλλογίστηκα. «Αφού είναι η dream team του ελληνικού θεάτρου, πώς να μην κάνουν επιτυχία;» Όμως τη σκέψη μου αναίρεσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Αυτό που ζούμε εδώ δεν συμβαίνει συχνά και δεν είναι μόνο επειδή είναι πολύ καλοί οι ηθοποιοί. Και σε άλλες παραστάσεις που κάνω είναι. Δεν αρκεί να είναι πολύ καλοί οι ηθοποιοί, να βλέπουν τα πράγματα από την ίδια σκοπιά, χρειάζεται να υπάρχει και κάτι ακόμα που να τους συνδέει. Σε αυτή την τετράδα αυτό συμβαίνει».

Τα κορίτσια της παρέας, η Στεφανία Γουλιώτη και η Λουκία Μιχαλοπούλου, έμοιαζαν εξοικειωμένα πλέον με τους ποδοσφαιρικούς όρους και η συνεννόηση των τεσσάρων ήταν εφικτή ακόμα και με το βλέμμα. 

Πώς έφτασαν όμως έως εδώ; Τι σχέση έχει η επιτυχία τους με το τένις;

papaspilipoulos_texnes-plus.jpg

 

200 plus παραστάσεις και ο κίνδυνος της τυποποιημένης ερμηνείας

Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος: Αν δεν αντιλαμβάνεσαι το παρελθόν ως παρελθόν και το μέλλον ως μέλλον, αλλά αντιλαμβάνεσαι μόνο το τώρα ως τώρα, έχεις τελειώσει. Αρκεί να πιστέψεις ότι τώρα έχεις μια παράσταση μπροστά σου και όχι 190 πίσω σου. Αν το πιστέψεις αυτό, εστιάζεις μόνο στη συγκεκριμένη παράσταση. Αν σκεφτείς ότι έχεις παίξει ότι ίδιο έργο 200 φορές, τελείωσες!

Λουκία Μιχαλοπούλου: Επίσης έχει να κάνει πολύ με το ποιος είσαι και με ποιους είσαι. Όταν βρίσκεσαι σε μια ομάδα και αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι δημιουργικό, αυτό σου δίνει δύναμη και έμπνευση. Νιώθεις ότι είσαι καλά εδώ.

Στεφανία Γουλιώτη: Εγώ θα συνεχίσω τη σκέψη του Οδυσσέα και θα πω ότι το ζήτημα της επικοινωνίας είναι τόσο θεμελιώδες, ειδικά σε αυτή την παράσταση, που, αν θέλεις να είσαι ουσιαστικά παρών, δεν μπορείς να σκέφτεσαι ούτε τι έγινε χθες ούτε τι έγινε στην πρώτη ή στην τρίτη παράσταση. Επειδή το συζητούσαμε και χθες, καταλήξαμε ότι μπορείς να αιφνιδιάσεις τον εαυτό σου κάθε φορά με πολλούς τρόπους. Αρκεί να μπορείς να τους ακούς. 

Λουκία Μιχαλοπούλου: Είναι πολύ σημαντικό που η παράσταση και η εξέλιξή της μας απασχολεί ακόμη και ψάχνουμε πράγματα.

Στεφανία Γουλιώτη: Εγώ δεν μένω στο τέλος, αλλά τα αγόρια κάθονται και ξενυχτούν συζητώντας για τη 210η παράσταση.

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Προκύπτει όμως σε κάθε παράσταση, όχι μόνο στη συγκεκριμένη. Το έργο αυτό μπορεί το κοινό να το αποδέχεται απνευστί, ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθούν οι ισορροπίες. Επειδή δεν είναι αμιγώς ούτε κωμωδία ούτε δράμα. Είναι ένα περίεργο είδος, που ισορροπεί σε μια κόψη στην οποία πρέπει να ισορροπήσουμε και εμείς. 

 

 goulioti-texnes-plus2.jpg

 Δύσκολο να παίζεις κωμικό έργο και να μην παίζεις κωμικά.

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Ναι, όταν έχουμε να κάνουμε με χαρακτήρες που είναι σε απόγνωση και όσα τους συμβαίνουν τους προκαλούν άγχος, στενοχώρια και εκνευρισμό, και όλα αυτά το κοινό τα εισπράττει με τρόπο που το ευφραίνουν. Ωστόσο δεν παίζουμε κωμωδία, δεν θα έπρεπε να παίζουμε κωμωδία, και αυτό είναι και το βασικό μας μέλημα, να μην ξεφύγουμε. Δεν είναι πολύ εύκολο να συμμετέχεις σε ένα έργο το οποίο είναι κωμικό και να μην παίζεις κωμικά. Ειδικά όταν έχουν κλειδώσει στα αυτιά σου, άρα έχουν εντυπωθεί στο ασυνείδητό σου, τα σημεία στα οποία ευχαριστιέται το κοινό. Η ικανοποίηση του κοινού μπορεί να επηρεάσει τις ερμηνείες μας.

 

 markoulakis_texnes-plus.jpg

 

Επιτυχία με Γιασμίνα Ρεζά

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έργο. Όταν το πρωτοδιαβάζεις, νομίζεις πως δεν συμβαίνει τίποτα. Είναι τέσσερις άνθρωποι σε ένα δωμάτιο, οι οποίοι εμπλέκονται σε τέτοιο σημείο που φτάνουν σε τρομερές ακρότητες. Αυτό προϋπέθετε ένα ανέβασμα που να μπορούσε να αποδώσει αυτή την πολύ λεπτή ισορροπία στην οποία κινούμαστε παίζοντας. 

Στεφανία Γουλιώτη: Εγώ νομίζω πως έχουμε πετύχει μια ισορροπία που δεν αφορά μόνο το πώς παίζουμε, αλλά και τις σχέσεις που διαμορφώνονται. Ο καθένας αντιπροσωπεύει μια κοινωνική συμπεριφορά και επέρχεται η σύγκρουση. Δεν είμαστε στο περίπου. Δείχνουμε κάτι ξεκάθαρο. Κάθε χαρακτήρας δηλαδή με τη συμπεριφορά του χαράσσει μια γραμμή, πολύ συγκεκριμένη, έρχεται σε αντιπαράθεση με τον άλλον και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Αυτό το καταφέραμε χάρη στον Κωνσταντίνο, στον τρόπο με τον οποίο έστησε την παράσταση και διαχειρίστηκε τον κάθε ήρωα. Έτσι ο καθένας έμεινε πάρα πολύ πιστός στη συμπεριφορά της ομάδας που εκπροσωπεί.

goulioti-tenxes-plus1.jpg 

«Θεός της Σφαγής»: χωρίς σφαγές σε σκηνή και καμαρίνια

 Λουκία Μιχαλοπούλου: Νομίζω πως αυτό οφείλεται στον Κωνσταντίνο, γιατί ο Κωνσταντίνος διαθέτει αυτό το χάρισμα, να σε κάνει να αισθάνεσαι συνδημιουργός. 

Στεφανία Γουλιώτη: Πιστεύω πως αυτό μας το μαθαίνει και το ίδιο το θέατρο. Με την πάροδο του χρόνου μαθαίνεις πώς να κρατάς ισορροπίες και δεν εννοώ στο καμαρίνι αλλά στη σκηνή. Γι’ αυτό λέω ότι είναι σημαντικό το πώς αλληλεπιδρά ο ένας με τον άλλον και συνάμα διατηρεί και στοιχεία της προσωπικότητάς του. Νομίζω πως το ότι έχουμε κρατήσει τις ισορροπίες φαίνεται και στη σκηνή.

Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος: Εγώ θα συμφωνήσω με αυτό που είπε η Λουκία για τον Κωνσταντίνο και θα ήθελα να υπογραμμίσω την ακομπλεξάριστη στάση του ως σκηνοθέτη. Επειδή ακριβώς είναι ακομπλεξάριστος, γίνεται και γενναιόδωρος και, εκτός από γενναιόδωρος, είναι ισότιμος και συνδημιουργός. Αυτό είναι θεμελιώδες στοιχείο στη συνεργασία με τον Κωνσταντίνο και επηρεάζει σαφέστατα το τελικό αποτέλεσμα, καθώς και την ανάγνωση του έργου. 

 

 mixalopoulou-texnes-plus.jpg

Τένις ή ρακέτες; 

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Οι προηγούμενες γενιές, τουλάχιστον όπως τις έχουμε εμείς στο μυαλό μας, αντιλαμβάνονταν το θέατρο και την υποκριτική σαν ένα τουρνουά τένις. Σκοπός ήταν να πετάξεις έτσι το μπαλάκι ώστε ο αντίπαλος να το χάσει. Οι γενιές από τη δική μου και μετά, καθώς και μια μερίδα ηθοποιών, κάποιοι εκ των οποίων βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε τούτο το καμαρίνι, αντιλαμβάνεται την υποκριτική επί σκηνής και τη σχέση με τους άλλους ως ρακέτες. Στις ρακέτες οι παίκτες παίζουν μαζί και στόχος είναι η μπάλα να μείνει στον αέρα όσο το δυνατόν περισσότερο. Εμείς δεν παίζουμε τένις, παίζουμε ρακέτες!

 

goulioti-texnes-plus.jpg

 

Ατόφια ανάγνωση του έργου 

Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος: Η ακομπλεξάριστη συμπεριφορά του Κωνσταντίνου τον οδήγησε και στο να διαβάσει τον «Θεό της Σφαγής» με αυτό τον τρόπο. Όταν αντιμετωπίζεις ένα κείμενο απλώς ως έργο, χωρίς να έχεις τη διάθεση να προβείς σε μια έντεχνη ανάγνωση, γιατί έτσι τα πράγματα θα γίνουν τάχα πιο σημαντικά, ή να εκμαιεύσεις το γέλιο για να γίνεις πιο λαϊκός και να προσεγγίσεις περισσότερο κοινό, αυτό είναι πολύ βασικό, σπάνιο, φαντάζει αυτονόητο, αλλά τελικά είναι απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας. 

 

 DSC_0512.jpg

 

 Στεφανία Γουλιώτη: Συζητούσαμε και λέγαμε ότι υπάρχουν σπάνιες περιπτώσεις σκηνοθετών που ένα έργο το αναδεικνύουν γι’ αυτό που πραγματικά είναι. mixalopoulou-texnes-plus2.jpg

Αυτο-σκηνοθετούμαι, αυτο-αναιρούμαι και χαίρομαι!

 Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Αν μια παράσταση τη στήνεις με αγάπη στη λεπτομέρεια, κινδυνεύεις η συνολική σου ματιά να υπερτερεί. Ταυτόχρονα όμως, ως ηθοποιός, μαζί με τους άλλους δεν υπακούς στο σκηνοθέτη. Ενώ δηλαδή επιθυμώ κάτι για την παράσταση σκηνοθετικά, παράλληλα το παραβαίνω ως ηθοποιός, γιατί το σώμα μου με πάει κάπου αλλού. Θέλω όμως να επισημάνω ότι, αν έχανα την ιδιότητα του ηθοποιού, δεν θα με πείραζε ιδιαίτερα. Με ευχαριστεί τόσο, μα τόσο πολύ να βλέπω τους άλλους να παίζουν, που ώρες ώρες όντως το ξεχνώ. Θα σκεφτόταν κανείς ότι σε ένα έργο που κάποιος σκηνοθετεί και παίζει θα τον ενδιέφερε πολύ τι θα πουν γι’ αυτόν όσον αφορά την υποκριτική του. Εμένα με ενδιαφέρει λιγότερο. Αυτό ίσχυε και στον «Πουπουλένιο», όταν άκουγα τόσο θετικά σχόλια για τον Γιώργο (Πυρπασόπουλο), τον Οδυσσέα (Παπασπηλιόπουλο) και τον Νίκο (Κουρή), αλλά και στη συγκεκριμένη παράσταση. Αισθάνομαι τρομερή χαρά. Επίσης πάνω από όλους είναι η παράσταση, η παράσταση υπερβαίνει το άθροισμα των ποσοτικών μερών της. 

 

 markoulakis-texnes-plus.jpg

 Γονιός ηθοποιός 

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Το γεγονός ότι ο Οδυσσέας και εγώ έχουμε παιδιά επηρέασε σίγουρα την οπτική μας και μας βοήθησε να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο διάφορες πτυχές του κειμένου. Ωστόσο οι ηθοποιοί δεν καλούμαστε να παίξουμε πράγματα τα οποία έχουμε ζήσει. Συνήθως δεν έχουμε τα ανάλογα βιώματα, όπως όταν καλούμαστε να ερμηνεύσουμε το θάνατό μας. 

 mixalopoulou-texmes-plus3.jpg

 «Θεός της Σφαγής»: στο κέντρο της πόλης

 Στεφανία Γουλιώτη: Μου ανέφεραν ένα παρόμοιο περιστατικό που συνέβη αυτές τις μέρες σε ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. Ένα παιδί χτύπησε κάποιο άλλο. Το θύμα, με μάτι μπλαβιασμένο, πήγε στο νοσοκομείο γιατί είχε αιμάτωμα κ.λπ. Πήρε τηλέφωνο ο πατέρας του παιδιού που χτύπησε το παιδί στο μάτι στο σχολείο και η διευθύντρια του είπε ότι το άλλο παιδί τραυματίστηκε. Εκείνος, έξαλλος, ενώ είναι και ο ίδιος γιατρός, της υπογράμμισε: «Μη χρησιμοποιείται τον όρο ‘‘τραύμα’’! Δεν είναι τραύμα αυτό!» Νομίζω δηλαδή πως τελικά σε αυτές τις περιπτώσεις ταράζεσαι τόσο πολύ εσωτερικά που δεν μπορείς να δεχτείς αυτό που συμβαίνει, γιατί αισθάνεσαι ότι δεν είσαι καλός γονιός.

 papaspiliopoulos-texnes-plus.jpg

«Ο Θεός της Σφαγής» για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Αθηνών

Βουκουρεστίου 10,Κέντρο

Τηλ :2103312343

Παραστάσεις :Απόγ.: Σάβ. (λαϊκή) 6.15 μ.μ. Βραδ.: Τετ.-Κυρ. 9.15 μ.μ.

 theos-tis-sfagis2.jpg

 Φωτογράφιση για το Texnes-plus Βαγγέλης Αγγελόπουλος 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία