Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου με στόχο την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινότητας σε θέματα ψυχικής υγείας και την προώθηση πρωτοβουλιών στήριξης της ψυχικής υγείας. Επίσης, η ημέρα αυτή είναι μια αφορμή για όλους τους εμπλεκόμενους στον τομέα της ψυχικής υγείας να μιλήσουν για το έργο τους και τις δράσεις που πρέπει να εφαρμοστούν ώστε να ενισχυθεί η παρεχόμενη φροντίδα στους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Όταν χτυπά μια κοινότητα η τραγωδία, όπως για παράδειγμα μια τρομοκρατική επίθεση, μια επιδημία, μια φυσική καταστροφή ή ένα σοβαρό ατύχημα, όλοι μπορούμε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στους πληγέντες. Είτε είμαστε απλοί πολίτες είτε εργαζόμενοι στον τομέα της περίθαλψης, όλοι μπορούμε να προσφέρουμε ψυχολογικές πρώτες βοήθειες σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.

Οι ψυχολογικές πρώτες βοήθειες καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα δράσεων ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Ενδεικτικά, οι ψυχολογικές πρώτες βοήθειες περιλαμβάνουν:

- την ανθρωπιστική, υποστηρικτική και πρακτική βοήθεια προς τα άτομα αυτά που πρόσφατα ήρθαν αντιμέτωπα με ένα σοβαρό και στρεσογόνο συμβάν

- τη μη επεμβατική φροντίδα και υποστήριξη

- την αξιολόγηση των αναγκών και των ανησυχιών των πληγέντων

- την υποστήριξη των πληγέντων με στόχο την κάλυψη των βασικών τους αναγκών (π.χ. στέγη, νερό, τροφή)

- την προθυμία και διάθεση να ακούσουμε έναν άνθρωπο που βιώνει μια τραγωδία, χωρίς πίεση

- την παροχή βοήθειας ώστε οι πληγέντες να αισθάνονται ήρεμοι

- τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε χρήσιμες πληροφορίες και υπηρεσίες

- την προστασία των πληγέντων από περαιτέρω αρνητικές συνέπειες

bigstock Support Help Unity Togethernes 118375838

Όπως επισημαίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, οι ψυχολογικές πρώτες βοήθειες δεν παρέχονται μόνο από ειδικούς στον τομέα της ψυχικής υγείας, αλλά είναι υπόθεση όλων μας να στηρίξουμε μια κοινότητα που υποφέρει.

Η παροχή ψυχολογικών πρώτων βοηθειών έπειτα από ένα σοβαρό συμβάν εξασφαλίζει μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας, καθιστά δυνατή την πρόσβαση σε δομές κοινωνικής, σωματικής και συναισθηματικής υποστήριξης και αποκαθιστά το αίσθημα ελέγχου. 

Πηγή:http://www.onmed.gr/

UNICEF: Τα κορίτσια δαπανούν 160 εκατ. περισσότερες ώρες από τα αγόρια για να κάνουν δουλειές του σπιτιού καθημερινά

Τα κορίτσια ηλικίας μεταξύ 5 και 14 ετών δαπανούν 40% περισσότερο χρόνο, ή 160 εκατομμύρια περισσότερες ώρες την ημέρα, σε μη αμειβόμενες οικιακές εργασίες και τη μεταφορά νερού και καυσόξυλων, σε σύγκριση με τα αγόρια της ηλικίας τους, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από τη UNICEF ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Κοριτσιού στις 11 Οκτωβρίου.

Η έκθεση με θέμα «Αξιοποιώντας τη δύναμη των δεδομένων για τα κορίτσια: Απολογισμός με το βλέμμα στραμμένο προς το 2030» περιλαμβάνει τις πρώτες παγκόσμιες εκτιμήσεις για τον χρόνο που δαπανούν τα κορίτσια κάνοντας δουλειές του σπιτιού, όπως το μαγείρεμα, η καθαριότητα, η φροντίδα για μέλη της οικογένειας και η μεταφορά νερού και καυσόξυλων.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η δυσανάλογη επιβάρυνση με οικιακές εργασίες αρχίζει νωρίς, με τα κορίτσια ηλικίας μεταξύ 5 και 9 ετών να δαπανούν 30% περισσότερο χρόνο, ή 40 εκατομμύρια περισσότερες ώρες την ημέρα στις δουλειές του σπιτιού, σε σχέση με τα αγόρια της ηλικίας τους. Οι αριθμοί αυξάνονται καθώς τα κορίτσια μεγαλώνουν, με τις ηλικίες 10 έως 14 ετών να δαπανούν 50% περισσότερο χρόνο, ή 120 εκατομμύρια περισσότερες ώρες κάθε μέρα.

«Το φορτίο της μη αμειβομένης οικιακής εργασίας αρχίζει στην πρώιμη παιδική ηλικία και εντείνεται, καθώς τα κορίτσια φτάνουν στην εφηβεία», δήλωσε η Κύρια Σύμβουλος Φύλων της UNICEF Anju Malhotra. «Ως αποτέλεσμα, τα κορίτσια θυσιάζουν σημαντικές ευκαιρίες για να μάθουν, να αναπτυχθούν και απλά να χαρούν την παιδική τους ηλικία. Αυτή η άνιση κατανομή της εργασίας μεταξύ των παιδιών διαιωνίζει επίσης τα στερεότυπα των φύλων και τη διπλή επιβάρυνση για τις γυναίκες και τα κορίτσια από γενιά σε γενιά.»

Η έκθεση επισημαίνει ότι η εργασία των κοριτσιών είναι λιγότερο ορατή και συχνά υποτιμημένη. Πολύ συχνά, ευθύνες ενηλίκων, όπως η φροντίδα για μέλη της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων και των άλλων παιδιών, επιβάλλονται στα κορίτσια. Ο χρόνος που δαπανάται σε οικιακές εργασίες περιορίζει το χρόνο ενός κοριτσιού για να παίξει, να συναναστραφεί με φίλους, να μελετήσει και να είναι παιδί. Σε ορισμένες χώρες, η μεταφορά καυσόξυλων και νερού θέτει τα κορίτσια σε κίνδυνο σεξουαλικής βίας.

Η έκθεση διαπίστωσε επίσης ότι:

• Τα κορίτσια μεταξύ 10 και 14 ετών στη Νότια Ασία και τη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική δαπανούν σχεδόν διπλάσιο χρόνο στις δουλειές του σπιτιού σε σύγκριση με τα αγόρια.

• Οι χώρες όπου τα κορίτσια μεταξύ 10 και 14 ετών έχουν την πιο δυσανάλογη επιβάρυνση από τις δουλειές του σπιτιού σε σύγκριση με τα αγόρια είναι η Μπουρκίνα Φάσο, η Υεμένη και η Σομαλία.

• Τα κορίτσια 10 έως 14 ετών στη Σομαλία δαπανούν τον περισσότερο χρόνο στις δουλειές του σπιτιού συνολικά: 26 ώρες κάθε εβδομάδα.

«Η ποσοτικοποίηση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια είναι το πρώτο κρίσιμο βήμα προς την επίτευξη των Στόχων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη για την ισότητα των φύλων και την άρση των εμποδίων που αντιμετωπίζουν τα 1,1 δισεκατομμύρια κορίτσια σε όλο κόσμο», δήλωσε ο Επικεφαλής Δεδομένων και Ανάλυσης της UNICEF Attila Hancioglu.

Η έκθεση σημειώνει ότι τα στοιχεία για τα δύο τρίτα των 44 δεικτών που σχετίζονται με τα κορίτσια, των Στόχων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (ΣΒΑ) - τον παγκόσμιο οδικό χάρτη για τον τερματισμό της φτώχειας, την προστασία του πλανήτη και τη διασφάλιση ευημερίας για όλους - είναι είτε περιορισμένα ή ανεπαρκή. Εκτός από τις δουλειές του σπιτιού, η έκθεση παρουσιάζει στοιχεία για θέματα που αντιμετωπίζονται από τους ΣΒΑ συμπεριλαμβανομένης της βίας, των γάμων σε παιδική ηλικία, τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων και την εκπαίδευση. Η επίτευξη των ΣΒΑ που αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα και η ενδυνάμωση των κοριτσιών με τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τους πόρους που χρειάζονται για να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους, δεν είναι μόνο καλό για τα κορίτσια, αλλά μπορεί να οδηγήσει την οικονομική ανάπτυξη, την προώθηση της ειρήνης και τη μείωση της φτώχειας.

Η έκθεση και επιπλέον οπτικοακουστικό υλικό για δημοσιογράφους και ΜΜΕ είναι διαθέσιμη στο: http://weshare.unicef.org/Package/2AMZIFM2ONZ 

 

Το δημοφιλές εικαστικό φεστιβάλ που διακρίθηκε στις επιλογές του κοινού και αυτό το καλοκαίρι, ρίχνει αυλαία παρουσιάζοντας την τελευταία έκθεση του στον εικαστικό πολυχώρο “The Loft” στο κέντρο της Αθήνας. Για μια ακόμη χρονιά, το παλιό εργαστήρι υφασμάτων του Χυτήρογλου που η εικαστικός Κέλλυ Αθανασιάδου μετέτρεψε σε εκθεσιακό χώρο, φιλοξενεί το Ελληνο- Ολλανδικό φεστιβάλ. 

Επιλογές έργων των σύγχρονων Ελλήνων και Ολλανδών καλλιτεχνών- υπό τον τίτλο “Fata Morgana”- που αποτέλεσε το φετινό εννοιολογικό πλαίσιο του Orange Water και υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του Αποστόλη Ζολωτάκη, παρουσιάζονται στο “The Loft” από την Παρασκευή 14 έως την Τρίτη 25 Οκτώβρη.

Το Σάββατο 22 Οκτώβρη στις 20:30 θα γίνει από τον Ολλανδό Πρέσβη κ. Caspar Veldkamp η παρουσίαση του καταλόγου του φετινού φεστιβάλ με φωτογραφίες των εκθέσεων και των έργων των καλλιτεχνών.

Η έκθεση είναι ανοιχτή για το κοινό με ελεύθερη είσοδο από τις 10:00 έως τις 23:00 καθημερινά.

Εργο της Μαριγώ Κάσση

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Gert van Oortmerssen, Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, Δήμητρα Χανιώτη, Henk Crouwel, Κατερίνα Βασιλοπούλου, Eef de Graaf, Μελίνα Καχριμάνη, Frans Horbach, Μαριγώ Κάσση, Jan Mulder, Γιάννης Κολιός, Francesca Lai, Ευγενία Κουμάνταρου, Frank Lenferink, Βαγγέλης Λιουδάκης, Kelly, Anja Nieuwold, Ιωάννα Βασδέκη, Jeff Vanderpool, Bert van Santen, Εύα Βασδέκη, Digna Weiss, Ελένη Ζούνη 

Επιμέλεια : Αποστόλης Ζολωτάκης

Έργο της Κατερίνας Ζαφειροπούλου

«Fata Morgana”, εννοιολογικό πλαίσιο:Η Fata Morgana ήταν, σύμφωνα με την μυθολογία, αδελφή του βασιλιά Αρθούρου. Με τις μαγικές της δυνάμεις μπορούσε να εμφανίζει ψεύτικες εικόνες κάστρων που αιωρούνταν επάνω από τις ακτές. Από αυτήν δανείστηκαν το όνομά τους πληθώρα φαινομένων ανά τους αιώνες, που εξηγούνται μέσω της φυσικής επιστήμης με απλή ή σύνθετη μορφή: από την εμφάνιση νερόλακκων στην έρημο και «υγρού οδοστρώματος» σε δρόμους με αυξημένη θερμοκρασία, μέχρι την όρθωση κάστρων και πόλεων που πλέουν στα σύννεφα, Ο μύθος του Ιπτάμενου Ολλανδού, η βύθιση του Τιτανικού, η οροσειρά που είδαν οι πρώτοι εξερευνητές στον παγωμένο Βόρειο Πόλο, οι παρελαύνοντες Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης, η επιπλέουσα πόλη του πατέρα Domenica Giardina και πλήθος άλλων γεγονότων δύνανται να σχετισθούν με τις οπτικές ψευδαισθήσεις της Fata Morgana και τα αποτελέσματα αυτών.

 

 

 

Για δεύτερη συνεχή χρονιά το Ίδρυμα Ωνάση δίνει την ευκαιρία σε παιδιά με μέτρια νοητική υστέρηση και στους γονείς τους να πειραματιστούν με ήχους και χρώματα μέσα από εξειδικευμένα ομαδικά παιχνίδια στο πλαίσιο του προγράμματος Έλα κι εσύ, ζωγραφίζω μουσική. Τα εργαστήρια θα πραγματοποιηθούν στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση σε δύο κύκλους (Α΄ κύκλος: Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2016 & Β΄ κύκλος: Φεβρουάριος - Μάρτιος 2017).

Τα παιδιά αναπτύσσουν τις γλωσσικές, ακουστικές και κινητικές τους ικανότητες, ενώ παράλληλα βελτιώνουν την προσωπική τους οργάνωση, σε ένα ασφαλές προς τις ανάγκες τους εκπαιδευτικό περιβάλλον, με την καθοδήγηση εξειδικευμένων παιδαγωγών. Κύριος στόχος του εργαστηρίου είναι να ενθαρρύνει το παιδί να εκφραστεί μέσα από τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες, αλλά και να σχετιστεί θετικά με την υπόλοιπη ομάδα. Μέσα από το εργαστήρι, παιδιά και γονείς έρχονται σε επαφή με διάφορα μουσικά όργανα, παράγοντας ήχους και μελωδίες, ενώ το μουσικό παιχνίδι εναλλάσσεται με τις εικαστικές δραστηριότητες. Τα παιδιά γνωρίζουν τα χρώματα και τα σχήματα και, με διαφορετικά εικαστικά υλικά, αποτυπώνουν στο χαρτί έννοιες που σχετίζονται με τη μουσική, όπως ο ρυθμός, η ένταση, το τονικό ύψος και η μελωδική γραμμή. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η λεπτή τους κινητικότητα, η αίσθηση του χώρου και του χρόνου, η αυτοεκτίμησή τους και η φαντασία τους. Δημιουργώντας άλλοτε ατομικά και άλλοτε ομαδικά έργα, τα παιδιά ωφελούνται σημαντικά καθώς, με την καθοδήγηση των παιδαγωγών, μαθαίνουν να εκφράζονται και να συνεργάζονται με άλλα παιδιά. Επιπλέον, οι γονείς τους ανακαλύπτουν νέους δημιουργικούς τρόπους να επικοινωνήσουν με το παιδί, μέσα από τους μαγικούς δρόμους της μουσικής και της εικαστικής έκφρασης. Υπεύθυνες εργαστηρίων: Χριστίνα Παναγιωτάκου - μουσικολόγος και μουσικοθεραπεύτρια Ελένη Παλλέ - εικαστική θεραπεύτρια

 

Συντελεστές: Τα εργαστήρια πραγματοποιούνται από μια ομάδα εξειδικευμένων συνεργατών. Πρόγραμμα εργαστηρίου Έλα κι εσύ ζωγραφίζω μουσική!: Α΄ Κύκλος, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2016 Τετάρτες 2, 9, 16, 23, 30 Νοεμβρίου και 7 Δεκεμβρίου 2016 Παιδιά 5-7 ετών: 16:00-18:00 Παιδιά 8-11 ετών: 18:00-20:00 Β΄ Κύκλος, Φεβρουάριος -Δεκέμβριος 2017 Σάββατα 11, 18, 25 Φεβρουαρίου και 4, 11, 18 Μαρτίου 2017 Παιδιά 5-7 ετών: 10:00-12:00 Παιδιά 8-11 ετών: 12:00-14:00 Προϋποθέσεις: 1. Το εργαστήρι απευθύνεται σε παιδιά των οποίων το νοητικό δυναμικό δεν είναι χαμηλότερο από αυτό που αντιστοιχεί στη μέτρια νοητική υστέρηση. 2. Κάθε παιδί συνοδεύεται από έναν μόνο γονέα. 3. Η πρώτη συνάντηση κάθε κύκλου απευθύνεται μόνο στους γονείς, που θα συνοδεύουν τα παιδιά στο εργαστήρι. 4. Υποχρεωτική η συμμετοχή και στις έξι συναντήσεις του κάθε κύκλου. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση θέσης. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Χώρος: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (Λεωφόρος Συγγρού 107, Νέος Κόσμος, Αθήνα)

Πληροφορίες - Κρατήσεις: 210 3713000 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

 

Το " The S- Cape/ Quartet " είναι μια μπάντα από κορυφαίους καλλιτέχνες με αναγνωρισμένη διεθνή καριέρα. Νέες συνθέσεις , επαναδιατύπωση παλαιότερων που οδηγούν σε αυτοσχεδιασμό με μια εντελώς διαφορετική ματιά μέσα από τους δρόμους της jazz / ethnic, mainstream μουσικής. Ένα ακρωτήρι αντιπροσωπεύει συνήθως μια σημαντική αλλαγή στην τάση της ακτογραμμής. ο " The S- Cape/ Quartet " προσδοκά στην αλλαγή μετά από μια αποστασιοποίηση από τις γνωστές μεθόδους στη μουσική παράδοση. Μια απόδραση από τις συμπαγείς και στέρεες μορφές τέχνης. Η αποστασιοποίηση λοιπόν από την σαφή χαρτογράφηση, αλλά και οριοθέτηση αυτών των σημείων φωτισμού, εντός μια σκοτεινής μη εγγεγραμένης φόρμας, οδηγούν σε μια σημαντικότατη ανάπτυξη, πρακτικής λειτουργίας, η οποία μετά τόσων αιώνων απραξίας, έχει λησμονηθεί...Η ευκαμψία...Η απόρριψη της οριστικοποίησης, το format δηλαδή αυτού του πακετου, βάσει της προηγηθείσας χαλάρωσης, ανοίγει ένα ουσιαστικό τομέα, ο οποίος θα μας οδηγήσει στην αποκωδικοποίηση.....Το λιώσιμο αυτό της ενέργειας, η οποία σαν άλλο καμμένο μολύβι, εκχύεται αναβλύζοντας, αυτήν την ικανοποίηση της αιώρησης.Η δημιουργικότητα εδώ θα βρει πλούσιο υπέδαφος, να καλλιεργηθεί...Όπως άλλωστε και η επαναδιατύπωση των διαστάσεων, αλλά και ο ορισμός του χώρου.Η νέα αυτή φόρμα, με σαφείς αναφορές σε μια πυκνότητα που παραμένει ασάλευτη, λύνει πολλά από τα σημεία όπου διατηρούνταν τόσο συμπαγή και αμετάλλακτα, επί μακρόν.Η μόνη στέρεη αναφορά και πλατφόρμα πλοήγησης τώρα, είναι αυτό το τόσο εύκαμπτο τίποτα, που όλως τυχαίως μας φέρνει ενθυμήσεις με μορφές θαμπωμένες, από την βρεφική μας ηλικία.Έτσι ξεκινά η κάθοδος ή άνοδος,( ανάλογα με τον ορισμό των σταθερών) στην επόμενη πίστα...(" The S - Cape/ Quartet" _the core)

'THE S-CAPE QUARTET''

ΤΕΤΑΡΤΕΣ, 22:00 / €5

Manos Achalinotopoulos: Clarinet

Andreas Papas: Percussions

Antonis Apergis: Quitars

Nikolaos George Chaldeakis: Simulations

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

 

Γράφει η ψυχολόγος Χριστίνα Καγγέλη

«Ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα» (Ουίλιαμ Σαίξπηρ).

 

Για τα παιδιά μια παράσταση δεν τελειώνει με το χειροκρότημα, καθώς αποτελεί αφορμή για αναζήτηση, προβληματισμό και αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων που λαμβάνουν, ενώ φεύγοντας από αυτή παίρνουν μαζί τους και διάφορες εικόνες. Μια παράσταση συνιστά πηγή έμπνευσης για την καθημερινότητα και τις πράξεις τους, και επηρεάζει ως ένα βαθμό τις σχέσεις τους με τα υπόλοιπα μέλη των κοινωνικών ομάδων στις οποίες ανήκουν. Η συμπεριφορά και η στάση των ηρώων, τα ηθικά διλήμματα και οι αποφάσεις τους βοηθούν τα παιδιά να σφυρηλατήσουν την προσωπικότητά τους, καθώς είτε επιδοκιμάζουν ορισμένες επιλογές τους και τις υιοθετούν είτε τις απορρίπτουν.

 

Για τα παιδιά το θέατρο αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και τις προκλήσεις της ζωής και μέσα από αυτό έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Στο πλαίσιο μιας παράστασης βιώνουν διάφορες εκφάνσεις της πραγματικότητας, αφού οι ήρωες τους οποίους παρακολουθούν αντιπροσωπεύουν ένα συγκεκριμένο αξιακό σύστημα. Οι χαρακτήρες τα εντυπωσιάζουν και συχνά η συμπεριφορά τους αποτελεί πρότυπο και την ενστερνίζονται. Γι’ αυτό οι γονείς επιλέγουν με μεγάλη προσοχή μια παράσταση, με αυστηρά πάντα κριτήρια. Στόχος τους είναι αποκτήσουν τα παιδιά νέες προσλαμβάνουσες, να αποκομίσουν ερεθίσματα που θα συμβάλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και στην καλλιέργεια της ψυχής και της προσωπικότητάς τους. Να έρθουν σε επαφή με αξίες που θα τους φανούν χρήσιμες στην πορεία της ζωής τους.

 

Μια θεατρική παράσταση όμως δεν προάγει μόνο μεγαλόπνοες ιδέες και υψηλές αξίες. Είναι επίσης το μέσο εκείνο που προωθεί τη συνεργασία των ατόμων, καθώς θεωρείται το αποτέλεσμα της αρμονικής συνύπαρξης μιας ετερόκλητης συνήθως ομάδας ανθρώπων, με διαφορετική αφετηρία, επαγγελματική διαδρομή και εμπειρία. Όσοι συμμετέχουν σε αυτή εργάζονται για την επίτευξη ενός κοινού στόχου και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Τα παιδιά ως θεατές παρακολουθούν το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης διαφορετικών χαρακτήρων και εκτιμούν την αξία του ομαδικού πνεύματος, της αλληλοϋποστήριξης και του αμοιβαίου σεβασμού. Παράλληλα αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται και ενθαρρύνονται να υιοθετήσουν πνεύμα αλληλοβοήθειας για την υλοποίηση και την ευόδωση ενός κοινού στόχου. Έτσι μαθαίνουν ότι πρέπει να δουλεύουν ομαδικά, κάτι που θα τους χρησιμεύσει στη σχολική τους ζωή –όπου μεταξύ άλλων θα χρειαστεί να γράψουν μια εργασία, να κατασκευάσουν κάτι, να παίξουν– και αργότερα και στο επαγγελματικό περιβάλλον στο οποίο θα επιλέξουν να ενταχθούν.

 

Όπως λοιπόν γίνεται σαφές, τόσο το θέατρο καθαυτό, στο οποίο συνυπάρχουν διαφορετικοί χαρακτήρες, όσο και η εκάστοτε παράσταση, που είναι το αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς και αποτυπώνει την πραγματικότητα, βοηθούν τα παιδιά αφενός να κατανοήσουν την ανθρώπινη φύση, τις ανθρώπινες σχέσεις και τις αξίες των ηρώων και αφετέρου να τα εντάξουν όλα αυτά στην καθημερινότητά τους, να τα αποκωδικοποιήσουν, να τα κάνουν κτήμα τους και να καταλήξουν στο δικό τους αξιακό κώδικα. Αυτή η πολλαπλή λειτουργία του θεάτρου αποδεικνύει ότι τελικά για τα παιδιά όλα είναι μια παράσταση!

Χριστίνα Καγγέλη Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Τρείς γυναίκες, Φωτεινή Βελεσιώτου – Αναστασία Μουτσάτσου - Μυρτώ Αλικάκη εξομολογούνται ιστορίες, μελωδίες και πάθη μιας ζωής.

 

Συναισθήματα καταπιεσμένα από γυναίκες και άνδρες, εγκλωβισμένους σε ρόλους αρχετυπικούς.

Ένας αγώνας για την επιβίωση και την ελευθερία και ουσιαστικά η αναζήτηση της μοναδικής συγκολλητικής ουσίας, που είναι η αγάπη.

 

Μια μουσικοθεατρική παράσταση, όπου ο λόγος πλέκεται μαγικά με τη μουσική και τα τραγούδια, με σκοπό την κάθαρση μέσω της εξομολόγησης, σκηνοθετημένη από την Ελένη Γκασούκα. Το κείμενο υπογράφει η Αναστασία Μουτσάτσου, που είχε και την ιδέα της παράστασης.

 

Οι «Γυναίκες» θα μας ταξιδέψουν φέτος το χειμώνα, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο ξεκινώντας τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου.

Σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρία Φιλίππου

Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Οπτικοακουστικός σχεδιασμός και Video Installation: Λουκάς Ζιάρας & Χρήστος Καλαϊτζόγλου / LOOX.media

Βοηθός σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη

Καλλιτεχνική υποστήριξη: Πάνος Σουρούνης

 

Πιάνο, πλήκτρα και επιμέλεια ορχήστρας: Γιώργος Τσοκάνης

Μπουζούκι: Γιώργος Καραμφίλλης

Ακορντεόν: Νίκος Παπαναστασίου

Κιθάρα: Βασίλης Κετεντζόγλου

 

Επιμέλεια παραγωγής: Γιώργος Γκώνιας

 

Σκηνοθεσία: ΕΛΕΝΗ ΓΚΑΣΟΥΚΑ

 

 

 

Ιδέα- κείμενο: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥΤΣΑΤΣΟΥ

 

 

 

Κάθε

 

Δευτέρα & Τρίτη

 

  

Πληροφορίες

Ώρα προσέλευσης: 20:00

Ώρα έναρξης: 21:00

 Τιμές

12 ευρώ εισιτήριο εισόδου σάλας

10 ευρώ εισιτήριο εξώστη

 Ελάχιστη υποχρεωτική κατανάλωση

8 ευρώ με μπύρα |ή κρασί (2η μπύρα | ή κρασί 6 ευρώ)

10 ευρώ ποτό (2ο ποτό 8 ευρώ)

Φιάλη κρασί ανά 2 άτομα 35 ευρώ

Φιάλη ποτού ανά 4 άτομα 70 ευρώ

 

Προπώληση εισιτηρίων

www.viva.gr 

11876

σε όλα τα καταστήματα

Public, Seven Spots, Reload, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης

 

Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

Λεωφόρος Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη,

Τηλ. 210 9315600

www.gialino.gr 

 

Η Άλκη Ζέη στο Studio Μαυρομιχάλη 

Σειρά συζητήσεων για «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου

2η σαιζόν –Συζήτηση 1η 

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

 

Το «Κιβώτιο», το εμβληματικό έργο του Άρη Αλεξάνδρου, παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο  Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου, με τον Φώτη Μακρή στον κεντρικό ρόλο. Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου ξεκινά και ο κύκλος συζητήσεων με το κοινό που εγκαινιάστηκε πέρσι, με πρώτη καλεσμένη για τη φετινή σαιζόν τη συγγραφέα Άλκη Ζέη. Τη συζήτηση με το κοινό θα συντονίσει η Δρ. Θεατρολογίας Κωνσταντίνα Ζηροπούλου.

Η Άλκη Ζέη, μία από τις σημαντικότερες και πιο αγαπημένες Ελληνίδες συγγραφείς (Το Καπλάνι της Βιτρίνας, Η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου κ.α.) συμμετείχε στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, γεγονός που καθόρισε την προσωπική ζωή της. Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, το θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, σαν πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση. Επέστρεψαν στην Ελλάδα το 1964 για να ξαναφύγουν το 1967 στο Παρίσι, όπου παρέμειναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 λόγω της δικτατορίας. 

Όπως και πέρσι, οι συζητήσεις με το κοινό θα ακολουθούν μετά από κάθε παράσταση, με καλεσμένο ένα διαφορετικό πρόσωπο από διάφορους χώρους της δημόσιας ζωής. Οι καλεσμένοι προσεγγίζουν με τον δικό τους τρόπο το έργο του Αλεξάνδρου και τα ζητήματα που προκύπτουν από αυτό, αναδεικνύοντας τις προεκτάσεις του μέχρι σήμερα. Το κοινό αγκάλιασε με πρωτοφανές ενδιαφέρον τόσο την παράσταση όσο και τις συζητήσεις και είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει απόψεις, να εκφράσει απορίες, να συμμετέχει σε γόνιμο διάλογο. Οι επόμενοι καλεσμένοι στο Studio Μαυρομιχάλη θα είναι ο συγγραφέας Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (14/10) και ο συγγραφέας και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Θανάσης Βαλτινός (21/10). 

Το έργο

Στα τέλη του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο ήρωας αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει, το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει. 

Ο Φώτης Μακρής ερμηνεύει, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, τον ταραγμένο αυτόν ήρωα που σταδιακά αμφισβητεί κάθε είδους πεποίθηση. Το Κιβώτιο, είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον εμφύλιο και ως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.

Το blog της παράστασης : http://kivotio.tumblr.com/

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου

Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης

Μουσική : Γιώργος Νινιός

 

Παίζει ο Φώτης Μακρής

Ομάδα θεατρολόγων : Μελίνα Πλαστή, Εύη Κουκοράβα, Μάρθα Κοσκινά.

 

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :                                                                                             

Κάθε Παρασκευή  στις 21.00 

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : 

Κανονικό : 10 ευρώ

Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών : 8 ευρώ 

Άνεργοι, Ατέλειες : 5 ευρώ

Προπώληση VIVA.GR :  https://www.viva.gr/tickets/theater/studio-mavromixali/to-kivotio/

 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

 

 

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.studiomavromihali.gr

Υπεύθυνος : Φώτης Μακρής, τηλ. 6972556344

 

 Ο Ερωτόκριτος επιστρέφει στη σκηνή της Φρυνίχου του Θεάτρου Τέχνης,  από την ομάδα ακροβατών «Κι όμως κινείται» και τους Χαϊνηδες μόνο για 3 παραστάσεις: 7, 8 & 9 Οκτωβρίου.

 Μια διαφορετική ανάγνωση του Ερωτόκριτου,  προτείνουν οι Χαΐνηδες και η ομάδα χορού ελλήνων ακροβατών «Κι όμΩς κινείται», σε μια μουσική παράσταση βασισμένη στην κορυφαία έμμετρη μυθιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου. Μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 30 Ιουνίου του 2014 και έκτοτε περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Μια τραγουδαφήγηση, που πότισε, με τέτοιο απόλυτο τρόπο τη μουσική παράδοση, έπλασε σε μεγάλο βαθμό τη γλώσσα που μιλιέται σε αυτόν τον τόπο, συγκίνησε γενιές ανθρώπων, τους δάνεισε εικόνες και σύμβολα για τον έρωτα, τον ηρωισμό, τη φιλία, τη γενναιότητα, την αξιοπρέπεια, τον πόνο, το σωστό, το λάθος και τελικά υιοθετήθηκε απόλυτα ως σύμβολο - αντιπρόσωπος  του πολιτισμού τους.

 

 

Κι όμΩς κινείται (κίνηση/χορός/ακροβασία): Αμέντας Γιώργος, Δημάς Βασίλης, Μακατσώρης Χριστόφορος, Μαλκότσης Ερμής, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Χριστίνα Σουγιουλτζή, Χαμηλοθώρη Λία

 Χαΐνηδες (μουσική): Δημήτρης Αποστολάκης λύρα, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης  τραγούδι –κιθάρα, Μαρία Κώτη τραγούδι, Τάκης Κανέλλος κρουστά, Κλέων Αντωνίου ηλεκτρική κιθάρα, Μιχάλης Νικόπουλος λαούτο, μαντολίνο, Ρέλλος Θοδωρής  σαξόφωνο, Παλαμιώτης Γιώργος μπάσο

 

 Φωτισμοί: Bentancor Camilo

 Σκηνικός χώρος: Κι όμΩς κινείται

 Ηχοληψία:  Σάκης Γκίκας

 

 Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν

 

 

 Πρεμιέρα 7 Οκτωβρίου

 

 Παραστάσεις 7, 8 & 9 Οκτωβρίου | Ώρα έναρξης: 21.15

 

Τιμές εισιτηρίων: 15€ κανονικό, 10€ φοιτητές, ΑμεΑ, κάτω των 21 και άνω των 65 , 5€ άνεργοι

 

 

 

Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν

 

Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης)

 

τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732

 

προπώληση: www.viva.gr 

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ / Κύκλος «Δημιουργία Ρεπερτορίου»

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

του Δημήτρη Παπαδημητρίου

 

 

18 & 19 Οκτωβρίου 2016 | Κεντρική Σκηνή | 20:30

Ο «Ερωτικός Λόγος» του Γιώργου Σεφέρη γίνεται σημείο αναφοράς για το νέο συμφωνικό έργο του Δημήτρη Παπαδημητρίου αποκαλύπτοντας έναν ποιητικό μουσικό κόσμο μέσα από τη δημιουργική φαντασία του.

 

Στις 18 και 19 Οκτωβρίου 2016, παρουσιάζεται σε πρώτη εκτέλεση στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση το νέο συμφωνικό έργο του συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου, Ερωτικός Λόγος. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, με αναφορά το ομώνυμο έργο του ποιητή Γιώργου Σεφέρη, προχωρά σε μια απόπειρα μεταφοράς της ποιητικής φόρμας σε μουσική. Μέσα σε μόλις τρία χρόνια, ο συνθέτης συνέθεσε και παρουσίασε 4 μεγάλης φόρμας συμφωνικά έργα: Μύθοι του Αισώπου, Μέρες Επιταφίου, Σατυρικόν και Το χρονικό ενός πρώιμου φθινοπώρου. Τα έργα, διαφορετικά μεταξύ τους σε φόρμα και περιεχόμενο, δημιούργησαν νέο ρεπερτόριο για σολίστες, διευθυντές ορχήστρας, χορωδίες και για τις δύο σημαντικότερες ορχήστρες στην Ελλάδα, την Καμεράτα και την ΚΟΑ-Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Με το νέο συμφωνικό έργο του, ο συνθέτης εξερευνά ερωτήματα φόρμας για να αποκαλύψει ακόμα ένα κομμάτι της δημιουργικής φαντασίας του και της αντίληψης για τον κόσμο και την τέχνη μέσα από τη μουσική του.

 

Καλλιτεχνική επιμέλεια: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Σύνθεση: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Διεύθυνση: Μιχάλης Οικονόμου

Αφήγηση: Νίκος Καραθάνος

Ορχήστρα: Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ

 

Σημείωμα του συνθέτη

Ο «Ερωτικός Λόγος» του Γιώργου Σεφέρη με στοιχειώνει από την πρώιμη εφηβεία μου. Βέβαια, τότε νόμιζα πως αντιλαμβανόμουν απόλυτα όσα σήμερα θεωρώ απολύτως δισυπόστατα και αινιγματικά...

Παράδειγμα, ο ίδιος ο τίτλος. Ο «Λόγος», ως κείμενο, πάει καλά. Ως λογική, όμως; Πόσο αντέχει ο Λόγος απέναντι στην έννοια ερωτικός; Και άλλο τόσο, το αντίθετο. Είναι ένας πόλεμος διαρκής. Ύστερα υπάρχει και ο Λόγος στην έννοια της αρμονίας, κι αυτό αίτημα σε μια σχέση. Αλλά και ο λόγος ως «η αιτία». 

Το μεγάλο πνεύμα του Σεφέρη, νέο ακόμα όταν έγραφε αυτό το έμμετρο και ομοιοκατάληκτο ποίημα, έδινε στον έρωτα το... αιώνιο ποιητικό βραβείο της ματαιότητας και της θνησιγένειας, έναντι όμως μιας διαρκούς αναγέννησης δεμένης στο άρμα της ενστικτώδους επιθυμίας που αναζητά πάντα αυτό που δεν έχει. Σκληρή αντινομία για μένα, τον ρομαντικό έφηβο. Τοπίο γνωστό για όλους μας τώρα. 

Έζησα στη σκιά του Ρόδου της Μοίρας πολλά χρόνια. Μελοποίησα αρκετά ποιήματα του Σεφέρη, όχι όμως τον «Ερωτικό Λόγο»! Το νεανικό αυτό ποίημα με ενθουσιάζει τόσο που δεν τόλμησα μέχρι τώρα να επιχειρήσω να το αιχμαλωτίσω, ντράπηκα να πιάσω στα δάχτυλά μου το σώμα του. 

Ώσπου είδα μουσική να τρέχει ακατάστατη σαν υπόγειος χείμαρρος από κάτω από το ποίημα. Μια άλλη μουσική, υποσυνείδητα αντιστικτική και πολυδιάστατη. Με έκανε να υποψιαστώ τα μουσικά ακούσματα του Γιώργου Σεφέρη –απίστευτα βαθύς φιλόμουσος– και να υποθέσω τη χρήση μουσικής σαν καμβά στο έργο του. 

Έτσι, ένα μουσικό επίστρωμα στο σιωπηλό, υπόγειο μουσικό του χείμαρρο άρχισε να μορφοποιείται. Το περίεργο ταξίδι άρχισε γράφοντας ένα μουσικό έργο δεμένο στη μορφολογία και το περιεχόμενο του ποιήματος «Ερωτικός Λόγος», σαν τρίτη επίστρωση επάνω από το ποίημα που είναι πάνω από την υπόγεια εκκωφαντική, σιωπηρή μουσική του που άκουσα από παιδί. 

Κάτι σαν τα παλίμψηστα στην αρχαιολογία, όπου με ακτίνες ανακαλύπτουμε τρία και τέσσερα κείμενα από κάτω από την τελευταία γραφή, και γι’ αυτό ονομάζω αυτή τη συνθετική διαδικασία «Μουσικό παλίμψηστο».

Δημήτρης Παπαδημητρίου

 

Πληροφορίες 

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

Πληροφορίες: 210 900 5 800

18 & 19 Οκτωβρίου, 20:30

Κεντρική Σκηνή

 

Εισιτήρια

Κανονικό: 15 – 18 – 25 €

Μειωμένο ή Μικρή Παρέα (5-9 άτομα): 12 – 14 – 20 €

Μεγάλη Παρέα (10+ άτομα): 11 – 13 – 18 €

ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 5 €

Συνοδός ΑΜΕΑ: 10 €

 

Γραμμή εισιτηρίων

Τ.: 210 900 5 800

ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00

 

Γραμμή Φίλων της Στέγης

Τ.: 213 017 8200

ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-20:00

 

Οι Φίλοι της Στέγης πραγματοποιούν τις αγορές των εισιτηρίων τους μέσα από το ηλεκτρονικό προφίλ τους, κάνοντας login με τον προσωπικό τους κωδικό χρήστη και το password τους, για να ξεκλειδώσουν τις εκπτώσεις και τις προπωλήσεις τους.

 

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Η υπηρεσία print@home είναι διαθέσιμη για τις online αγορές εισιτηρίων. Τυπώστε το εισιτήριό σας από όπου κι αν βρίσκεστε και μπείτε με αυτό απευθείας στην αίθουσα.

 

ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

Συγγρού 107

Ωράριο λειτουργίας: ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00

Γίνονται δεκτές πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες Amex,Visa, MasterCard & Diners.

 

ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΡΙΤΟΥΣ

•    ΓΕΡΜΑΝΟΣ & COSMOTE σε όλο το δίκτυο καταστημάτων

•    IANOS στο κατάστημα οδού Σταδίου

 

 

http://www.sgt.gr/gre/SPG1734/

 

Τί με καίει, ε;..

Για να πω την αλήθεια μου, η καλύτερη ερώτηση θα ήταν τί δεν με καίει, μιας και δε δυσκολεύομαι να πάρω φωτιά..

Η ζωή ολόκληρη, μέσα και έξω από το θέατρο, εάν και όσο γίνεται να υπάρχει διαχωρισμός εδώ που τα λέμε.. είναι μια φωτιά που πάντα καίει..

Από τότε που θυμάμαι να υπάρχω η θερμοκρασία της εσωτερικής μου ζωής ήταν πολύ ψηλά. Πότε το διακύβευμα ήταν το μηχάνημα που απαγορευόταν από τους γονείς να αγγίξω, ο σκύλος που μου έμαθε να αγαπώ τον κόσμο,  οι συμμαθητές, οι φίλοι και τα ατελείωτα παιχνίδια, οι αγαπημένοι δάσκαλοι, οι καταπιεστικοί μέντορες, οι δύσκολες σχέσεις, οι εύκολες σχέσεις, τα δύο φύλα και τα χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα.. Η κοινωνία, η πολιτική, η ελευθερία, η συμβάσεις και το κόστος τους.. Ο θάνατος, η φιλοσοφία, το θέατρο, το θαύμα της φύσης που σε στρέφει συνεχώς στο ανεξήγητο και στο πέρα από το λογικό..   

Ο κόσμος όλος καίει. Έχει πάρει φωτιά. 

Για να έρθω όμως στα καθ’ ημάς, αυτήν την εποχή, με καίνε οι αγωνίες του Τέννεσυ Ουίλιαμς περί πόθου, νεύρωσης, καταπίεσης, σάρκας, ενστίκτου, εκλογίκευσης, μοναξιάς, επιλογής θέσης και απόφασης, αφοσίωσης και προδοσίας, πνευματικότητας, ποίησης.. Ποίησης! Ναι, η ποίηση του έργου “Λεωφορείο ο Πόθος” με καίει αυτόν τον  καιρό περισσότερο από οτιδήποτε.. και η δική μου αγωνία να ανταποκριθώ στη δυσκολία του μεσάζοντα, από το χαρτί, την ιδέα, στον λόγο και την πράξη.. Και η φωτιά δε με αφήνει να ησυχάσω στιγμή! 

 

ΥΓ:"τελευταία φωτογραφία του καλοκαιριού" από τον Δ. Κούκο. 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΤΜ 

IETM PROGRAMMING

Freedom of expression

 

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου

Thursday October 6th

 

Mess Age – Χορός / Dance Performance

 

Κάθε μέρα γινόμαστε δέκτες μιας μεγάλης ποσότητας πληροφοριών. Ο τρόπος οργάνωσης αυτών των πληροφοριών κάποιες φορές είναι αποσπασματικός και οδηγεί στην χειραγώγηση του αποδέκτη. Ως αποτέλεσμα τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι ελλιπή και οι γνώμες που διαμορφώνουμε διαστρεβλωμένες. Συχνά στα ΜΜΕ επικρατεί ύφος εκφοβισμού που εμποδίζει τον αποδέκτη να αντιδράσει στα γεγονότα, παθητικοποιώντας τον.

 

Χορογραφία/χορεύτρια : Μυρτώ Δελημιχάλη

Πρωτότυπη Μουσική σύνθεση : Vs Srg

 

*Ειδικά ευχαριστώ την Πατρίσια Απέργη

 

Η παράσταση έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο του

EDN Athens 2015 με curator την Πατρίσια Απέργη

 

Διάρκεια 5’30’’

 

Every day we become receivers of a large amount of information. The way this information arrives through mass media is sometimes incoherent and lead to manipulation of the recipient. As a result, the messages we receive are incomplete and the opinions that we form are distorted. In addition, the mass media cultivate the sense of fear through their way to spread the information that prevents the recipient to react.

 

Choreographer/performer : Myrto Delimichali

Music  Composition : Vs Srg

 

*Special thanks to Patricia Apergi

 

Duration 5’30’’

 

SKOURIES, Video Dance

Ένα μαγευτικό βουνό στη Χαλκιδική.

Ένα ματωμένο βουνό.

Ρημάζεται όλο και περισσότερο από τις εξορύξεις.

“Μέχρι ένα πανίσχυρο χέρι να τους σταματήσει...

Το χέρι των ανθρώπων, ενωμένων, σε ένα σώμα και μια ψυχή...”

 

Το Video Dance "Skouries" είναι μία μικρού μήκους ταινία χορού που αφορά την περιοχή της Βόρειας Χαλκιδικής, μια περιοχή ασύγκριτης φυσικής ομορφιάς, που βρίσκεται κάτω από την άμεση απειλή των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Θέση μας είναι η αντίθεση στις μεταλλευτικές δραστηριότητες και στην προσπάθεια εγκατάστασης μεταλλουργίας χρυσού και εργοστασίων χημικής βιομηχανίας. Η ομάδα των ανθρώπων που συμμετείχαν στη δημιουργία αυτής της ταινίας είναι νέοι άνθρωποι με κοινωνικές ευαισθησίες που αφιέρωσαν το χρόνο και την ενέργειά τους χωρίς αμοιβή, ώστε να αναδείξουν αυτό το φλέγον κοινωνικό ζήτημα. Στόχος είναι η έμπρακτη βοήθεια και στήριξη των ανθρώπων που πασχίζουν όλα αυτά τα χρόνια, μέσω της περαιτέρω ανάδειξης του θέματος.

Επίσης, λόγω του ότι το θέμα είναι ακόμη επίκαιρο και φλέγον οι δημιουργοί επέλεξαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους.

 

Διάρκεια 15’ 21’’

 

A breathtaking mountain in Chalkidiki.

A bleeding mountain.

Ravaged by mining day by day.

“Until a mighty hand stops them cold...

The hand of the people, united, in body and soul...”

 

"Skouries" is a Video Dance of short duration about the area of North Chalkidiki, Greece, a magnificent environment of unparalleled natural beauty, which is under direct threat by gold mining operations. The intention of the project is the creation of a video dance which will combine dance with social issues and help raise awareness and oppose gold mining.

The group of people that took part in the making of the video dance are young people with social sensitivities that devoted their time and energy pro Bono for the sake of combining the art of dance with a burning social issue through the creation of a video.

Duration 15’ 21’

 

Virtual Conversations – Video, 2011

Εικονικές Συνομιλίες, 2011

 

H εγγενής σύγκρουση των πολιτισμών που προσδιορίζουμε Ανατολή και Δύση  είναι μια πάλη που βιώνω ασταμάτητα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα, μια χωρά που η θέση και η ιστορία της την ορίζουν σαν το σημείο συνάντησης δύο κόσμων. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου κατοικώ και εργάζομαι στη Νέα Υόρκη, την κατ εξοχήν διεθνή πόλη. Γεννήθηκα Χριστιανή αλλά απολαμβάνω την προσευχή του Μουεζίνη.

 

Ριζωμένη στη δίνη αυτής της συμβολής, ζω σε αναταραχή κυνηγημένη από την αναπόφευκτη αλλά μάταιη ανάγκη να απαντήσω τα αναπάντητα. Αυτή η πάλη είναι συγχρόνως μια μοναδική ευκαιρία να αναγνωρίσουμε ολόκληρο τον κόσμο σαν έναν και μόνο οργανισμό. Είμαι ένα μεταναστευτικό κύτταρο και αντιμετωπίζω την πρόκληση της επικοινωνίας με εικόνα και ήχο. Τις μέρες αυτές της διαστελλόμενης γεωπολιτικής έκρηξης βρίσκω τον εαυτό μου να υποδύομαι ανόμοιους ρόλους και τους αγκαλιάζω όλους. Είμαι ο διαδηλωτής στην πλατεία Tahrir, ο πολεμιστής στη Λιβύη, και ο παππάς στο Σύνταγμα.//

 

Ελένη Μυλωνά

 

Το έργο αυτό παρουσιάστηκε στη Biennale της Θεσσαλονίκης το 2011.

 

Τίτλος της έκθεσης: «Roaming Images». Επιμέλεια: Iara Bubnova

Ευγενική παραχώρηση της Ελένης Μυλωνά και της Francoise Heitsch Gallery, Munich

 

Διάρκεια: 5’

 

The seemingly intrinsic conflict between the cultures that we identify as East and West manifests as a struggle that I have been experiencing within my self uninterruptedly. I was born and raised in Greece by location and history the convergence of two worlds. For most of my adult life I have lived and worked in New York, the quintessential global city. A Christian by birth I also delight in hearing the Muezin’s call to prayer.

 

Rooted on the cusp of this confluence I live in turmoil, pursued by the inevitable if futile need to answer the unanswerable. This conflict is also a unique opportunity to acknowledge this shrinking world as the one organism that it is. I am a migratory cell and I meet the challenge of communication via image and sound. During this time of spreading geopolitical explosion I find myself inhabiting very disparate roles and I embrace them all. I am the demonstrator in Tahrir square, the fighter in Libya, and the priest in Syntagma.

 

Eleni Mylonas

 

Virtual Conversations. Year of production 2011

Single Channel Video with sound to be projected.

The work was shown at the Biennale of Thessaloniki 2011,

Title of show: Roaming Images curated by Iara Bubnova

Courtesy of: the Artist and Francoise Heitsch Gallery, Munich

Duration:5’

www.elenimymonasArt.com

 

 “22 stops” - Video

Μια σειρά φωτογραφιών χαρτογραφούν το ταξίδι μιας site-specific, solo, Butoh performance με τίτλο “22 stops” που έλαβε τόπο κοντά σε επιλεγμένους σταθμούς του μετρό της Αθήνας κατά τη διάρκεια 22 ημερών τον Απρίλιο του 2016.

Για κάθε μέρα, επί 22 ημέρες, το Butoh σώμα, μέσω της ενεργητικής σωματικής παύσης, της γλυπτικής φόρμας και των ποιητικών εικόνων, θα δημιουργούσε και θα παρουσίαζε μια αυτοσχεδιαστική, χορευτική Butoh σύνθεση, ανταποκρινόμενο κάθε φορά στο έργο τέχνης που είναι τοποθετημένο στον έκαστο σταθμό. Ωστόσο, η μη δυνατότητα άδειας παράστασης κοντά στα έργα τέχνης που κοσμούν τους σταθμούς του μετρό, μας οδήγησε σε κοντινά σημεία έξω από το μετρό και μας ενθάρρυνε όχι μόνο να δούμε με καινούρια μάτια την πόλη μας, αλλά και να επανεξετάσουμε το ρόλο και τα όρια της τέχνης. Το performative ταξίδι του “22 stops” «απομονωμένο» από τη λεγόμενη «υψηλή τέχνη» ξεδιπλώθηκε στο αστικό τοπίο αναζητώντας καινούριους τρόπους σύνδεσης, έκφρασης, και τελικά (καλλιτεχνικής) ύπαρξης. Το εκκεντρικό, ακανόνιστο Butoh σώμα, που τελικά γίνεται το ίδιο ένα εφήμερο έργο σε συνεχή εξέλιξη, σηματοδοτεί την ανάγκη να ξανα-δούμε και να ξανα-φανταστούμε κοινούς, καθημερινούς χώρους, πρακτικές και μορφές τέχνης με μια νέα οπτική.

 

Σύλληψη, δημιουργία, ερμηνεία: Κατερίνα Δρακοπούλου

Φωτογραφία/Video: Ιουλία Λαδογιάννη

 

Διάρκεια 4’ 29’’

A series of photographs document the journey of a site-specific, solo Butoh performance, entitled “22 stops”, which took place near selected metro stations in Athens, in the course of 22 days in April 2016.

Every day, for 22 consecutive days, the Butoh body, through the use of energized stillness, sculptural form and poetic imagery, created and presented an improvisational, Butoh dance composition, in response every time to the art work that was placed in each station. However, the non-availability of a license to perform next to the art works that are situated in the metro stations, led us to explore places near the stations and encouraged us to re-view not only our city, but also the role and limits of art practices. The performative journey of “22 stops”, “secluded” from the so-called “high-art”, unfolded in the urban environment, in search of new ways to connect, to express oneself, and ultimately to artistically exist. The eccentric, irregular Butoh body, that eventually becomes itself an ephemeral work of art in continuous development, highlights the need to see again and re-imagine shared, everyday spaces, practices, and art forms.

 

Concept, Creation, Performance: Katerina Drakopoulou

Photography, Video: Ioulia Ladogianni

 

Duration 4’29’’

https://22stops.com/

Διάλειμμα - Intermission  10’

 

One is almost Never  - Χορός / Dance performance

 

Το ONE IS ALMOST NEVER συμβαίνει ως μια χορευτική συζήτηση μέσα σε ένα τοπίο από συνεχή μικρο-σαμποτάζ. Αναδύεται από ένα επισφαλές πεδίο οργανωμένης σύγχυσης, ευκίνητων ιεραρχιών και αλχημιστικών προθέσεων. Μέσα στην ελαστική λογική μιας σπασμένης συζήτησης μεταξύ περφόρμερ και θεατών, χοροί μυστικιστικής αμεσότητας και παραδοσιακοί ήχοι χρησιμοποιούνται με σκοπό να εκπληρωθεί μία σπουδαία αποστολή...

Μια χορευτική συζήτηση από την Ελπίδα Ορφανίδου

 

Διάρκεια 60’

 

ONE IS ALMOST NEVER happens as a dance-discussion inside a landscape of constant and deliberate micro-sabotages. It emerges from an unsafe field of organized confusion, mobile hierarchies, and alchemic intentions. Inside the flexible logic of a cracked conversation between performer and spectators, dances of mystical directness and traditional sounds are employed in order to fulfill a great mission...

Dance - Discussionby  Elpida Orfanidou

 

Duration 60’

 

https://vimeo.com/elpidaorfanidou 

 

 

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου

Friday October 7th

 

ΚΡΑΝΑΗ - ομάδα Ohana, Χορός / Dance Performance

 

Η χορογραφία αναφέρεται στους τόπους εξορίας, μια μορφή κύρωσης από καθεστώτα που πνίγουν την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Το όνομα Κρανάη είναι ένα από τα αρχαιοελληνικά ονόματα της Μακρονήσου, ένα νησί το οποίο για πολλές δεκαετίες αποτελούσε στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτών, λόγιων, καλλιτεχνών. Το project είναι μια αναφορά σε μια εποχή όπου η αρρωστημένη πολιτεία κατηγορούσε χωρίς λόγο, κυνηγούσε άδικα και καταδίκαζε, με τη λογοκρισία σαν πέλεκυς πάνω από τα κεφάλια των πολιτών, στερώντας την ελεύθερη έκφραση που αποτελεί τη βάση του πολιτισμού και της δημιουργίας.

 Η “Κρανάη” είναι ένας τόπος εξορίας για τους αντιφρονούντες. Ένας τόπος στέρησης της ελευθερίας ,εγκλεισμού και απομόνωσης. Ένας τόπος κάμψης του ηθικού και ιδεολογικής απομόνωσης.

 Η χορογραφία αποτελεί ένα work in progress από την ομάδα “Ohana”. Eίναι ένα δυναμικό κουαρτέτο που διαρκεί 5 λεπτά σε χορογραφία Νικολέττας Σοφία.

 

Ομάδα: Ohana

Χορογραφία: Νικολέττα Σοφία

Μουσική:Hans Zimmer-Mountains

Χορογραφία: Νικολέττα Σοφία

Χορευτές:Μαρμαροκόπου Βασιλική,Νικόλα Έμιλυ,Παντερμαλή Αγγελική,Σοφία  Νικολέττα

 

                                                                                                                              

Διάρκεια 5’

 

Κranai. A place of exile for the dissidents. A place of confinement and isolation.A place of morale decline and "ideologιcal reformation".

 

Dance group:Ohana

Music:Hanz Zimmer-Mountains

Choreography:Nikoletta Sofia

Dancers:Marmarokopou Vasiliki,Nicola Emily,Pandermali Aggeliki,Sofia            

Nikoletta

 

Duration:5’

 

Metalmark, video

 

Μια σύμπραξη χορού, μουσικής, χώρου και κινηματογράφησης. Μια ιστορία χωρίς σενάριο ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που υπάρχουν και συμπεριφέρονται μέσα από αρχέγονες κινήσεις σε έναν ακαθόριστο χώρο και χρόνο. Εικόνες ενός μυστηριώδους ερειπωμένου σπιτιού, σκοτεινού, επικίνδυνου, απειλώντας, θανατηφόρα, έρχονται να αγκαλιάσουν την αντίθεση των δύο αυτών πλασμάτων. Ρωτάει ο ένας: Πού; Τι; Συνέβη αυτό; Θα συμβεί αυτό; Οι άνθρωποι μεταμορφώνονται από την καταστροφή και την επιβίωση.

Δυστοπικό μέλλον ζοφερό σκοτάδι, η ζωή μετά την καταστροφή ... επιβίωση μέσα σε μια ακραία κατάσταση.

Πρωτογενής αγάπη, ευγένεια, το πάθος, τη δύναμη και την ευκινησία, το παιχνίδι, το μυστήριο-τεράστιο μυστήριο του τί θα συμβεί, έντονη καταστροφή, απέναντι στην ήρεμη θάλασσα και τον ουρανό.

 

Χορευτές: Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Krystian Lyson

Μουσική: Dom Bouffard

Οpening title design: Pink Elephant

Creative Services, Μοντάζ: Κυρηναίος Παπαδημάτος

Κινηματογράφηση/Σκηνοθεσία: Ζαφείρης Χαιτίδης

Ιδέα: Μαριάννα Καβαλλιεράτου

 

Διάρκεια 19’

 

A collaborative work between, dance-music-space and cinematography. It is a story of no story, of two people existing and behaving through primal physical movements, in an unidentified space and time. The textures of the images of the mysterious ruined Home,dark,dangerous,threatening,deadly,come to embrace the contrast of these two living creatures. One asks:Where? What? Did this happen? Will this happen? Humans transformed by human destruction and surviving.

Dystopian future bleak dark ,life after destruction...beyond hope, a sensory environment of survival amidst an extreme condition.

Primal love,gentleness ,passion ,strength and agility,play,mystery-huge mystery of what will happen ,stark destruction,against the calm sea and sky. Two beings with understanding of each other ,interlocked not separate. Care in gestures of the two figures toward one another. A play against the dire environment.

 

Dancers: Marianna Kavallieratos, Krystian Lyson

Music: Dom Bouffard

Opening title design: Pink Elephant

Creative Services, editing: Kirineos Papadimatos

Cinematography / direction: Zafeiris Haitidis

Idea/concept: Marianna Kavallieratos

 

Duration 19’

 

Vetans Verbum – ομάδα AleaJactaEst  / Χορός, Dance Performance

 

Η ελευθερία του λόγου-ή της έκφρασης όπως συχνά αποκαλείται- είναι το πολιτικό δικαίωμα να κοινοποιεί κανείς τις απόψεις και ιδέες του χρησιμοποιώντας το σώμα και την ιδιοκτησία του, προς όποιον είναι πρόθυμος να τα δεχτεί. Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα, σύμφωνα με το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αναγνωρίζεται από το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα.

Παρόλο τη συνταγματική κατοχύρωση  έχει παρατηρηθεί συχνά ότι η ελευθερία του λόγου περιορίζεται ως ένα βαθμό, ο περιορισμός αυτός εξαρτάται από τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που ισχύουν. Ο Τύπος είναι συχνά ένα πεδίο που η αρχή της προσβολής ενεργοποιείται, και η ελευθερία έκφρασης περιορίζεται. Πέρα από τον τύπο όμως η τέχνη είναι ένα πεδίο, που ενώ έχει συνδεθεί πλήρως με την ελευθερία έκφρασης, συχνά στοχοποιείται, πολλές φορές μέσα στην ιστορία αλλά και πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες έργα, εκθέσεις, παραστάσεις, σκίτσα κτλ. έχουν λογοκριθεί, έχοντας επιφέρει μεγάλη συζήτηση με το αν μέσω της τέχνης όλα μπορούν να λεχθούν ή  να υπάρχουν ακόμα και εκείνα που δεν λέγονται.

Το Vetans Verbum εξετάζει, μέσω της σωματικότητας, αν η τέχνη αποτελεί ένα «τόπο» ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αν υπάρχουν όρια στην διαδικασίας της έκφρασης, αν όντως υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να λεχθούν και αν τελικά είναι ακόμα μία «ετεροτοπία» απαγόρευσης της ελευθερίας του λόγου.

 

Χορογραφία/σκηνοθεσία : Βασίλης Σκαρμούτσος

Ερμηνεία : Καρολίνα Απικιάν

Διάρκεια : 25’

 

Freedom of expression is the political right to communicate one's views and ideas, to anyone who is willing to accept. The right to freedom of expression is recognized as a human right.

Although its constitutional recognition, it has often been observed that freedom of expression is limited to a certain extent, this limitation depends on social and political conditions that apply.  Press and art are fields that this freedom is being targeted. Censorship has become a main characteristic in these fields and a barrier.

«Vetans Verbum» examines, if there is a "place" of free movement of ideas, if there are limits to the process of expression, and if there is a constructed illusion to what is called freedom of expression.

 

Choreography/direction : Vasilis Skarmoutsos

Performance : Karolina Apikian

Director’s assistant : Katerina Kiagia

Duration : 25’

 

www.aleajactaest.gr

https://vimeo.com/user19210913

 

Διάλειμμα - Intermission  10’

 

 

Μήδεια - ομάδα Animotus / Χορός

Medea-Animotus / Dance Performance

 

Ο μύθος της προδομένης γυναίκας που αποφασίζει να εκδικηθεί τον άντρα της σκοτώνοντας τα ίδια τους τα παιδιά, παρουσιάζεται μέσα από ένα χοροθεατρικό πρίσμα, σε διασκευή της χορογράφου Ελένης Βάκα και την ομάδα σύγχρονου χορού Animotus.  Το έργο παρουσιάστηκε στις 21 και 22 Μαΐου 2016 στο Vis Motrix Performance Studio και στις 29 Μαΐου 2016 στο Θέατρο Σοφούλη.

 

Στη «Μήδεια» του Ευριπίδη, ο θεατής καταφέρνει, μέσα από την απαράμιλλη συγγραφική τέχνη του δημιουργού, να βιώσει όλα τα στάδια της ψυχολογικής εξελικτικής κατάστασης της ηρωίδας που την οδηγούν στην αποτρόπαιη πράξη. Το πάθος της ανθρώπινης φύσης, οι εσωτερικές συγκρούσεις, οι διακυμάνσεις του γυναικείου ψυχισμού και η απόφαση ενός καλοσχεδιασμένου τρόπου εκδίκησης αποτελούν τις κατευθυντήριες γραμμές της εν λόγω παράστασης.

 

Η κίνηση διαθλάται μέσα από αντικρουόμενες ψυχικές διαθέσεις και ακραία συναισθήματα. Η ώσμωση ανάμεσα σε μυθικά πρόσωπα και αρχέγονα ένστικτα, που καταλήγουν άλλοτε σε κατορθώματα κι άλλοτε στην παραφροσύνη, είναι ένα καλλιτεχνικό πείραμα που δεν έπαψε να συγκινεί και να προκαλεί τους θεατές ν’ αναζητήσουν τα όρια της ανθρώπινης ψυχής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

 

Χορογραφία- Διασκευή κειμένου- Σκηνοθεσία:  Βάκα Ελένη

Μήδεια:  Μπουσλέλη Κατερίνα

Ιάσονας: Στεργιοπούλου Μαρίνα

Κορυφαία του Χορού, Τροφός:  Καϊάφα Ματίνα

Χορός: Διαμαντίδη Ελένη, Τζήμα Ευαγγελίνα

Φώτα - Ήχος:  Γεωργακόπουλος Αλέξης

Διάρκεια παράστασης : 20’

 

The myth of the betrayed woman, who decides to take revenge for her unfaithful husband by killing her own children, is an issue that concerns the ancient Greek tragic poets. Taking a look at Euripide's Medea, every spectator achieves to experience every psychological evolutionary degree of the situation that the main character, Medea, crosses to make the horrible act. The authorial art is incomparable. The passion of mortality, the personal conflict, the variance of female psychology and the decision of a premeditated way of revenge are the guidelines of the specified play. The conflicting psychological dispositions and the extreme feelings define the movement. Medea is appeared capable to be likeable, so that the chorus and the audience feel compassionate. However, this turns into opposition and aversion. The interaction between legendary characters and primitive instincts that lead into achievements or madness is an artistic experiment that still touches and challenges the audience to search for their mental limits ever since antiquity until today.

 

Choreography - adaption - direction : Vaka Eleni

Medea : Bousleli Katerina

Iason : Stergiopoulou Marina

Star player of chorus : Kaiafa Matina

Chorus : Diamantidi Eleni, Stergiopoulou Marina

Light and sound handling : Georgakopoulos Alexios

 

Duration 20’

 

 

Σάββατο 8 Οκτωβρίου

Saturday October 8th

 

XRTC / Χορος, Dance Performance

 

Λίγα λόγια...

Το απόσπασμα της  χορογραφίας  που θα παρουσιαστεί αποτελεί ένα τμήμα ενός μεγαλύτερου μελλοντικού έργου της χορογράφου - χορεύτριας Ζωής Παπαδοπούλου. Σαν στόχο έχει να αγγίξει βαθιά τις ανθρώπινες καταπιεστικές  σχέσεις  όταν συνοδεύονται από ΕΞΑΡΤΗΣΗ και να παρουσιάσει τα αποτελέσματα τους στην ψυχοσύνθεση του ατόμου.

Τι συμβαίνει όταν εξαρτόμαστε ό ένας από τον άλλον;

Οι ήρωες φαίνεται πως μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούνε. Βλέπουμε τα συμπτώματα μιας μεγάλης αγάπης και τις άρρωστες ανάγκες δύο πλασμάτων που από τη μία η λογική τους δεν ανέχεται τις συγκρούσεις τους και από την άλλη οι νευρώσεις τους ξεσπούν με μεγάλη τοξικότητα και διαρκή επανάληψη. Οι νευρώσεις τους σχετίζονται με τον χαρακτήρα που έχουν διαμορφώσει μέσα στο περιβάλλον στο οποίο έχουν ζήσει καθώς και  με το γεγονός ότι δεν αποδέχεται ο ένας τον αλλό για αυτό που είναι.

Το σώμα όμως,  δεν ψεύδεται ποτέ και άρα μένει να δράσουν  για να βρουν τελικά τη λύτρωση.

Χορογραφία: Ζωή Παπαδοπούλου

Μουσική:  Δημήτρης Τσούκας Phd

Χορεύουν:  Δήμητρα Μυλωνάκη,  Σοφία Κώτση

Διάρκεια 4’30’’

 

XRTC (Dependence in Greek) is a part of a larger future project of the choreographer – dancer, Zoe Papadopoulou.

The aim of the choreography is to touch in depth the oppressive human relationships especially when they are accompanied by dependence and also to present their effects into the psyche of the person.

What happens when we depend from each other?

The heroes are unhappy together but they can't live separately.

We see signs of a great love but also the sick needs of two creatures that from one side their logic does not tolerate their conflicts and on the other side, their neurosis burst with high toxicity and constant repetition.

Of course everything is linked with their past and with the character they have formed within the environment in which they have lived.

But the body never lies, and thus they need to act to finally find redemption.

Choreography: Zoe Papadopoulou

Original Music: Dimitris Tsoukas Phd

Dancers: Dimitra Milonaki, Sofia Kotsi

 

Duration: 4’30’’

 

A Minor, Video

( video , color , no sound)  

 

« πότε θα ξεσηκωθούμε; » … όταν θα πάψουν και τ’ αγάλματα να μας κοιτάνε    

Χρήστος Κούκης

Διάρκεια 3’30’’

 

“when are we going to revolt?...” when even the statues will stop watching us      Christos Koukis

Duration 3’30’’

 

www.alexandroskaklamanos.com

 

 

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΜΑΥΡΟ / Orange as saying BLACK, Video

 

Το video “πορτοκαλί όπως λέμε ΜΑΥΡΟ” σε σκηνοθεσία & μοντάζ της Ελένης Πνευματικού, είναι εμπνευσμένο από την εγκατάσταση του Γιώργου Κατσαρού “Reverse Flow”. Είναι μια προσπάθεια έκφρασης και σχολιασμού εκτροπών της ανθρώπινης κοινωνίας, όπως ο πόλεμος και η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών.

Η χρήση του ασπρόμαυρου και του πορτοκαλί του σωσιβίου έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Το μαύρο, ως σκοτάδι και αβεβαιότητα, στο video λειτουργεί ως προέκταση της θάλασσας και των ωκεανών προς το άπειρο, ενώ στην εγκατάσταση το σκοτάδι ήταν που περιέβαλλε τη βασική κατασκευή. Το πορτοκαλί, ως έντονο χρώμα, λειτουργεί αντιστικτικά, σαν εργαλείο εντοπισμού, πότε ελπιδοφόρο και πότε μάρτυρας τραγικής κατάληξης…

 

Υποσημείωση:
Τα υλικά είναι πρωτότυπα: το σωσίβιο της εγκατάστασης είναι ένα από τα χιλιάδες σωσίβια από τις ακτές της Μυτιλήνης, τα εικονιζόμενα πρόσωπα πρόσφυγες που πέρασαν από την Ειδομένη τον Νοέμβριο του 2015, ενώ τα βήματα στις πέτρες, ηχογραφήθηκαν πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές της Ειδομένης, δίπλα στα σύνορα με τη Βουλγαρία.

Διάρκεια 2’16’’

 

"Orange as saying BLACK" is a short video directed & edited by Eleni Pnevmatikou, inspired by the installation "Reverse Flow" by George Katsaros. It is an attempt to express and annotate some aberrations of the human society, such as war and the forcible transfer of populations. The use of black & white and the orange lifejacket is symbolic. The black, as darkness and uncertainty, is, in the video, the extension of the sea and oceans to infinity, while the installation was surrounded by darkness. The orange, in counterpoint, being a bright color, is used as a detection tool, sometimes promising and other times as the witness of a tragic ending...

Duration 2’16’’

 

Flex, Χορός / Dance Performance

 

Δυο άνθρωποι ξεκινούν μόνοι ο καθένας στον προσωπικό του χώρο, ώσπου γνωρίζονται και αναπτύσσουν μια σχέση παιχνιδιού. Η συνάντησή τους αυτή μετατρέπεται σε μάχη, χωρίς κάποιον προφανή λόγο. Μια παρεξήγηση που οδηγεί στην διαμάχη και στην λήξη της σχέσης. Η χορογραφία είναι αφιερωμένη σε όλες εκείνες τις σχέσεις που ξεκινάνε και τελειώνουν στο πέρασμα της ζωής μας, που φθείρονται χωρίς προφανή λόγο και που τερματίζονται χωρίς να προσπαθήσουμε και πολύ γι'αυτές.

 

Σκηνοθεσία: Νεφέλη Ντακοζούδη

Χορογραφία: Βίκυ Αγγελίδου, Δέσποινα Κιουμουρτζίδη

Κοστούμια: Σόνια Κεχαγιά, Αντιγόνη Τσόλη

Μουσική , Μιξάζ: Βίκυ Αγγελίδου

Φωτισμοί: Νεφέλη Ντακοζούδη

Φωτογραφίες: Νεφέλη Ντακοζούδη

Ερμηνεύουν: Βίκυ Αγγελίδου, Δέσποινα Κιουμουρτζίδη

Παραγωγή: Νεφέλη Ντακοζούδη, Βίκυ Αγγελίδου, Δέσποινα Κιουμουρτζίδη

Διάρκεια 16’26’’

 

 

Two individuals. Each in his own personal space. They meet at random and develop a relationship. Their newfound joy drags them out of their cocoons but slowly escalates to a fight, for no apparent reason. A chance misunderstanding leads to conflict and finally to the end of the relationship.

 

Direction/Light Design: Nefeli Dakozoudi

Choreography/Performing: Vicky Angelidou, Debbie Kioumourtzidi

Set/Costume Design: Sonia Kehagia, Antigoni Tsoli

 

Duration 16’26’’

 

RUPTURE Περσεφόνη, Χορός

RUPTURE Persephone, Dance Performance

 

Το RUPTURE Περσεφόνη είναι μια σόλο παράσταση που κινείται στα όρια σωματικού θεάτρου και χορού. Ερευνά το θέμα της διάσπασης της ύπαρξης, το μοίρασμα ανάμεσα σε δυο τόπους, την εκούσια ή αναγκαστική εξορία και τους φραγμούς που θέτουμε εμείς οι ίδιοι στην πορεία μας.  Αν η Τέχνη υμνεί το σημείο τομής του ανθρώπινου και χθόνιου με το άγνωστο, το υπέρτατο και το υποχθόνιο, πώς δύναται ο άνθρωπος να ισορροπήσει πάνω από τέτοιες αβύσσους; Η Περσεφόνη, η θηλυκή τούτη ύπαρξη, στέκει αιώνια ανάμεσα σ’ αυτούς τους κόσμους. Μετακινείται ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, ακροβατεί ελεύθερα μέσα σε αυτή τη διαίρεση προσπαθώντας να ισορροπήσει στις δύο αυτές πολικότητες. Ταγμένη να καταδύεται και να ανέρχεται.  RUPTURE περσεφόνη. Μια περιήγηση στις αντανακλάσεις του ανθρώπινου τοπίου.

Το έργο έχει παρουσιαστεί στα ακόλουθα φεστιβάλ: Ackerstadt Palast/ Βερολίνο, Ramallah Contemporary Dance Festival/ Παλαιστίνη, Solo Dance Festival Gdansk/ Πολωνία, 5th Bonner International Solo Festival/ Βόννη, Dance Fest Ακροποδητί/ Σύρος, Tatavla Sahne/ Κωνσταντινούπολη, Baumstrasse, Αθήνα, Tjarnabio, Reykjavik Iceland, No_body festival  Κύπρος.

 

Σύλληψη - χορογραφία - ερμηνεία Αθανασία Κανελλοπούλου

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Mario Sammut

Φωτισμοί / Τεχνική Υποστήριξη Αλέξανδρος Σεϊταρίδης

Φωτογραφίες Χρυσάνθη Σιέμπου, Γιάννης Χατζηαντωνίου

 

Διάρκεια 35’-40’

 

‘’RUPTURE persephone’’ is a physical theatre solo work , which deals  with issues such as the separation and the division of an existence, the pain of personal or forced exile, societal oppression and restrictions.  Its symbol of movement between two worlds, between Heaven and Earth, between the living and the dead, a shift between light and darkness.  Where is the bond between the reminiscence and the unforeseen unsettled future? Maybe a place that lies between the “underworld” and what we perceive as “real world”.  An agonizing, asphyxiating cry in a toxic land, revealing a labyrinth of choices inside the landscape of a human.

 

My personal development as an artist and individual has been affected by the evolution of ideas about female identity and in general the female figure through the past decades. For the last eight  years I have been developing works which examine a wide range of issues such as individuality, duality, oppression, ambivalence and the restrictions of the female in our social –political framework.

 

Concept, choreography, performance: Athanasia Kanellopoulou

Music Composition: Mario Sammut

 

A Co-production with Ramallah Contemporary Dance Festival 2015, Palestine.

The piece has been performed:  Ackerstadt Palast Berlin, Ramallah Contemporary Dance Festival, Festival of Greek Choreographers Athens, Solo Dance Festival Gdansk Poland,  5th Solo Tanz FestivalDance Fest Akropoditi Syros, Tatavla Sahne Istanbul,  Baumstrasse Athens, Tjarnabio Reykavik Iceland, No_body Festival 2016, Cyprus.

 

Duration: 35’- 40’

 

http://athanasiakanellopoulou.blogspot.gr/

 

 

Διάλειμμα - Intermission  10’

 

óMNIRA , Χορός / Dance Performance

“Θα μπορούσα να βολευτώ στον ίσκιο μιας γωνιάς με σταυρωμένα τα χέρια γύρω στα σταυρωμένα γόνατα σα μνησίκακη, μεμψίμοιρη ή αμέτοχη αράχνη που πλέκει μόνο με το σάλιο της τα δίκτυα της;”Γ. Ρίτσος

 

óMNIRA σημαίνει απελευθέρωση. Με αφετηρία το έργο Αποχαιρετισμός του Γιάννη Ρίτσου χτίζεται μια χορογραφία σύγχρονου χορού βασισμένη σε μία κινητική αλφάβητο που εμπνέεται κυρίως από τον αφρο-βραζιλιάνικο χορό.

Το έργο εμπνέεται από το μονόλογο του Γιάννη Ρίτσου Αποχαιρετισμός που γράφτηκε το Μάρτη του 1957, όταν ο ηρωικός θάνατος του κύπριου αγωνιστή Γρηγόρη Αυξεντίου συγκλόνισε όλους τους ανθρώπους με δημοκρατικά ιδεώδη. Σε αυτόν τον υποθετικό μονόλογο, ο ποιητής αφουγκράζεται το στοχασμό και την εσωτερική πάλη του Γρηγόρη Αυξεντίου, μέσα στο κρησφυγετό του, το σπήλαιο της Μονής Μαχαιρά στην Κύπρο. Ο κύπριος αγωνιστής κατακτά την αυτογνωσία και επιλέγει την αυτοθυσία, υπερβαίνοντας την ανθρώπινη ανάγκη για επιβίωση.

Το έργο óMNIRA εμπνέεται από τον αφρο-βραζιλιάνικο χορό και βασίζεται στη σωματική, συναισθηματική απελευθέρωση και στην πηγαία δύναμη που χαρακτηρίζει αυτό το είδος.

 

Οι θεατές καλούνται να συντονιστούν με τον παλμό των ερμηνευτών και να ανακαλύψουν τον τρόπο με τον οποίο ένας κοινός παλμός διέπει την καθημερινότητα μας και μπορεί να γίνει ο κινητήριος μοχλός για την αλλαγή.

Χορογραφία: Στέλλα Σπύρου, Ερμηνεία-Συνδημιουργία υλικού: Μαριάννα Βαρβιάνη, Χριστιάνα Κοσιάρη, Κωνσταντίνα Μπάρκουλη, Μαρία Πασχαλίδου, Μαργαρίτα Τρίκκα, Μουσική: The Bitzpan, Ενδυματολογική επιμέλεια: Νατάσσα Δημητρίου, Σχεδιασμός φωτισμού: Νίκος Βλασσόπουλος

Διάρκεια: 30’

“Could I rest in a corner in the shade, my arms around my crossed legs, like a vengeful, self-loathing, detached spider; weaving webs with its saliva?”

Yannis Ritsos

 

 

On Tuesday, March 5th, 1957, in Athens, all newspapers were filled with articles referring to the following unbelievable news:

 

Grigoris Afxentiou was killed yesterday after fighting heroically by himself, for ten whole hours, against

strong British forces in the Troodos region, in a cave near the monastery Machairas in Cyprus {...}  It is said that a shepherd gave the information to the British soldiers  that Afxentiou was hiding in a cave, among bushes .  Afxentiou, found himself suddenly surrounded by the British forces who comanded him to surrender {...} But all they received was the proud response "Molon Lave".

{...}

As the battle thus continued for 10 hours, the British forces used among others, lacrymatory bombs.

As they were facing the unique courage of Afxentiou and after using all types of weapons, the British soldiers threw into the cave petrol bombs. Huge flames covered the cave and enshrouded the  body of the heroic patriot.

The battle came to an end at 2:00 at night. His body was found charred.

Afxentiou was 29 years old.

 

The piece is inspired by Ritsos'  monologue of "Farewell" which was written in March 1957, when the heroic death of the Cypriot rebel Afxentiou, came as a shock for all people who supported democratic ideals.

In this monologue the poet unfolds and reflects the inner struggle of Afxentiou in its den.

The Cypriot revolutionist, envisioning a better world, is choosing to self-sacrifice, same time overcoming the human need for survival.

 

This contemporary dance projects' vocabulary is based on Afro-Brazilian dance and the emotional liberation that describes it. Audience is invited to absorb the pulse of the performers in order to discover how a common pulse rules our daily lives, and how this pulse can grow into a driving force for us towards transgression.

The project explores how fear, self-doubt, anger have led us to social and psychological remissness and have made us slaves of our own selves.

Will we be able to stand up to a condition we endure? How do we understand the meaning of freedom? How has history contributed in our present?

Could all this heritage we carry from our ancestors become our driving force for change?

 

In Yorubá African dialect, "Ómnira" means liberation.

In "Farewell" Yiannis Ritsos describes with his own unique way the internal struggle of our hero within a process towards self-awareness. Through the conquest of himself, one may become Free.

Prison for Afxentiou were the physical boundaries of a cave. Nevertheless his free spirit would never be enslaved even inside that cave.

Which is our prison? What is the transgression we believe we can do, and which is the one we are truly able to do?

 

Choreography: Stella Spyrou // Performers, Co-creation: Marianna Varviani, Maria Paschalidou, Konstantina Barkouli, Margarita Trikka, Christiana Kosiari // Music: The Bitzpan // Lighting Design: Nikos Vlasopoulos //Costume design: Natasa Dimitriou

 

Duration: 30’

 

"XXXY" – Aniline Dancetheatre, Χορός / Dance Performance

Ντουέτο σύγχρονου χορού

Διάρκεια 20’

 

Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από τα χρωμοσώματα xx και xy, που διαφοροποιούν και καθορίζουν το φύλο. Οι εικόνες και η κίνηση δομούνται πάνω στις διαφορετικές εκφάνσεις τους, τη δυαδικότητα που δημιουργούν στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, αλλά και στο ανθρώπινο σώμα. 

Δύο άνθρωποι, δύο σώματα. Ένας άντρας και μία γυναίκα. Ένας χορός. Γεννιούνται, κινούνται, αλληλεπιδρούν. Όμοια και διαφορετικά ταυτόχρονα. Συναντιούνται, μπαίνουν το ένα στο χώρο του άλλου. Χορεύουν. Οι πρώτες αναγνωριστικές κινήσεις και οι πιθανότητες της επαφής τους.

Ιδέα/χορογραφία/εκτέλεση: Αλέξανδρος Γκουντινάκης, Νατάσσα Αραμπατζή 

Φώτα: Αλεξία Μουρτίδου 

Πρωτότυπη μουσική: Myles Therron (Στέλιος Φραγγόπουλος), Φένια Σκλάβου (μουσική club)

Ρούχα: Ελένη Χασιώτη  

Φωτογραφίες: Ελευθερία Καλπενίδου

 

Contemporary dance duet

 

The performance is inspired by the "xx" and "xy" chromosomes that define the gender. The choreography and the pictures are structured on the similarities and differences this duality creates, physically and in society, in the world as we know it.

We use contemporary dance forms and contact partnering with some physical theatre elements, experimenting on the relation of the two bodies in motion or in serenity, with or without sound, in touch or in struggle.

Two people, two bodies. One male, one female. One dance. Born, in motion, they react. So similar as different in the same time. They dance. First they meet, then they discover each other. Sometimes they cooperate and sometimes they crash. Which of the similarities and the differences are genetic and which are socially driven? What is the result of this duality?

 

Duration: 20’

 

Choreography/performing: Natassa Arabatzi, Alexandros Gkoudinakis

Light engineering: Alexia Mourtidou

Music: Myles Therron (club music track: Fenia Sklavou)

Costumes: Eleni Hasioti

Video: George Manos

Photos: Eleftheria Kalpenidou

 

 

Κυριακή 9 Οκτωβρίου

Sunday October 9th

 

MiCROCOSM, Video

 

Ταινία μικρού μήκους / έγχρωμη , με ήχο

Short film/colored with sound duration 12'20''

 

διάρκεια 12'20''

 

Η μικρού μήκους ταινία MiCROCOSM είναι μία διαδρομή ανάμεσα στη μοναξιά και την αλληλεγγύη. Είναι μια ιστορία που αρθρώνεται μέσα από τρεις διαφορετικές χωρικές και χρονικές πραγματικότητες. Ο περίπατος ενός ανθρώπου σε μία εντελώς άδεια πόλη πυροδοτεί την πρόταση της συνάντησης ως πρωταρχικό κοινωνικό και πολιτικό βήμα.

 

The short film MiCROCOSM is a walkabout between solitude and solidarity. It is a story articulated through three different spatial and time realities. The walk of a man in a completely empty city triggers the proposal of meeting as the primary social and political step.

Duration 12’20’’

 

Alexandros Kaklamanos

www.alexandroskaklamanos.com

 

 

About Love, Life and Creativity, Video

 

Love, Life and Creativity. 3 έννοιες, 3 σεκάνς. Πώς θα μπορούσε η κινηματογραφική γλώσσα να γίνει ένα λεξικό, ένα λεξικό που θα μεταφέρει έννοιες με τρόπο προσωπικό που παράλληλα θα ανοίγει μια συζήτηση με τον θεατή; Σε έναν κόσμο που η έκφραση περιορίζεται από ιδέες, θρησκείες, δόγματα, καθεστώτα, πεποιθήσεις, πώς θα μπορούσε ο κινηματογράφος να ανοίξει διάλογο πάνω σε πανανθρώπινες έννοιες μέσα από τη δύναμη της εικόνας; Γιατί τελικά, η ελευθερία του λόγου είναι πραγματική ελευθερία όταν μπαίνει σε έναν ισότιμο διάλογο. Σε αυτή τη σύντομη μικρού μήκους βλέπουμε πιθανές ερμηνείες της «αγάπης», της «ζωής» και της «δημιουργικότητας». Οι έννοιες χιλιάδες, ποιος θέλει να φτιάξουμε ένα λεξικό;

 

B&W, reversal 16mm

Ιδέα, σκηνοθεσία: Χριστίνα Χριστοφή
Κάμερα: Γεράσιμος Ρήγας
Παίζουν: Rui Tomas, Χριστίνα Χριστοφή
Βοηθός σκηνοθέτη: Cynthia Berent

Διάρκεια: 2,36’’

 

Love, Life and Creativity. 3 notions, 3 sequences. How could the cinema language create a lexicon, a lexicon where you could look up for notions conveyed in a personal way while they are opening a discussion with the viewer? In a world where expression is restricted because of religion, beliefs, dogma, regimes, stereotypes and certainties, how could cinema through the power of the image, initiate a dialogue over notions that are shared from the whole of humanity? Perhaps, freedom of expression becomes real and meaningful only in a context of an exchange and sincere dialogue. In this short film we see possible visual meanings of “Love”, “Life” and “Creativity”. The words and the notions are thousands… Who wants to join in creating a human, visual vocabulary?

 

B&W, reversal 16mm

Film crew
Idea/Film Director: Christina Christofi
Camera: Gerasimos Rigas
Actors: Rui Tomas, Christina Christofi
Director’s Assistance: Cynthia Berent

Duration: 2,36’’

 

Βινιέτα, VIGNETTES / Χορός, Dance Performance

 

Μερικές φορές θα ήθελαν όλα να διαρκούν, τίποτα να μη μετακινείται.

Δεν θα τους έμενε τότε παρά να αφεθούν. Η ζωή τους θα τους νανούριζε. θα κυλούσε με τους μήνες, με τα χρόνια, χωρίς ν' αλλάζει σχεδόν, χωρίς ποτέ να τους περιορίζει. Δεν θα ήταν παρά μια αρμονική διαδοχή ημερών και νυχτών, μια σχεδόν ανεπαίσθητη μετατόπιση, η ακατάπαυστη επανάληψη των ίδιων θεμάτων, μια συνεχής ευτυχία, μια γεύση που διαρκεί, που καμιά αναστάτωση, κανένα τραγικό γεγονός, καμιά αιφνίδια αλλαγή δεν θα αμφισβητούσε.

Άλλες φορές δεν άντεχαν άλλο. Ήθελαν ν' αγωνιστούν και να νικήσουν. Ήθελαν να παλέψουν, να κατακτήσουν την ευτυχία τους.

 

Georges Perec, "ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ" 

 

Κείμενο: απόσπασμα από το βιβλίο ‘Τα πράγματα’ του George Perec

Μουσική Επιμέλεια: Aris Kokou

Κίνηση/Σύλληψη χορογραφίας: Χρύσα Καρυοφύλλη, Ιόλη Βουνάτσα.

Φωτογραφίες: Αντώνης Γιαμούρης

Διάρκεια: 5’

 

 "Sometimes they would like everything to last, nothing to move. Then they could do nothing else but to let loose. Their life would lull them. It would flow with the months, the years, almost unalterable, never restricting them. It would be nothing but a harmonious succession of days and nights, an almost imperceptible shift, the unceasing repetition of the same topics, a continuous happiness, a flavor that lasts, that no upheaval, no tragic event, no sudden change would put in doubt.                                                    

Other times they could take no more. They wanted to fight and to win. They wanted to strive, to conquer their happiness".

 

Georges Perec, “Things” 

 

Choreography/ Dancing: Ioli Vounatsa, Chrysa Karyofylli.

Music: Aris Kokou

Photography: Antonis Giamouris

Duration: 5’

 

Χτύποι στο βάθος, Χορός / Depth pulses, Dance Performance

Κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε μικρούς και μεγάλους θανάτους. Κάθε μέρα παλεύουμε με τους προσωπικούς μας δαίμονες και κάθε μέρα τους κερδίζουμε και συνεχίζουμε. Κάθε μέρα, όταν κάτι πεθαίνει, την ίδια στιγμή θέτουμε τα νέα όρια της ύπαρξής μας και συνεχίζουμε, κουβαλώντας μέσα μας αυτό που έφυγε μαζί με όλα όσα ακόμα μας περιτριγυρίζουν και μας προσδιορίζουν.

Κάθε θάνατος, μικρός και μεγάλος, δεν είναι μόνο η απέραντη θλίψη της απώλειας αλλά και η ανάγκη να συνεχίσουμε για να μην ξεχαστεί αυτό που οριστικά δεν έχουμε πια μαζί μας. Και κάθε ζωή που συνεχίζει να υπάρχει, με απόλυτη συνείδηση της θνητότητας και του εφήμερου, παλεύοντας να νικήσει την απώλεια και να σταθεί στα πόδια της παρέα με τη μνήμη και με όπλο τα όσα πρόκειται να συμβούν, είναι αυτή που κέρδισε το εφήμερο. Είναι ακριβώς αυτή που πάντρεψε το τραγικό με τη χαρά, είναι αυτή που νίκησε το δαίμονα της απόλυτης και βασανιστικής θνητότητας.

“Everyday we deal with small and big deaths. Everyday we struggle against our personal demons and everyday we win and we continue. Every death, either a small or a big one, consists of the immense suffering for the loss but in the same time of the need to continue our lives in order to maintain what we don’t have with us anymore. Every life that still exists, under the ultimate consciousness of the mortality and the ephemeral, fighting in order to win against the loss and to stand still accompanied by the memories and the unknown things that are going to happen, is the life that defeated the ephemeral. This is the life that married the tragic and the joy, it is the one that defeated the demon of the ultimate and tormenting mortality.”

 

In this performance, the initial idea came up as I was making a research on how our tradition is something we carry with us in different aspects of our “modern” lives. During that research, I gathered information on the story of “mechanikos”, having its roots in Kalymnos island, in Greece. This story talks about the Kalymnos divers, who often suffer from “the diver’s disease”, whose result is the loss of neuro- coordination. This loss is described as “samba”, because of the effect it has on the daily movement of the people who have it. In Kalymnos, they have a dance about these samba- divers and they dance it ritually, as it has become, during the years, their celebration against death and their hymn on survival despite this effect on divers’ daily motion.

After gathering all this information, I decided to study on the rhythm of this dance and also to the traditional dance “baidouska”- also connected with stories similar to the one of “mechanikos” - and to discover how we can take that kind of traditional material to translate it in our daily movement. We ended up, after also studying other sources, embodying all the movements and creating our personal story on how we deal with loss nowadays and how we continue even if we lose significant parts of our lives.

 

Χορογραφία: Κατερίνα Φώτη

Χορεύουν: Μαρία Πασχαλίδου, Κατερίνα Φώτη

Πρωτότυπη Μουσική : Βαγγέλης Σαρρηγιάννης, πάνω σε παραδοσιακή μουσική του χορού του μηχανικού, όπως χορεύεται και ακούγεται στην Κάλυμνο

Σχεδιασμός φώτων: Νίκος Βλασόπουλος

Επιμέλεια ρούχων : Βασιλική Σύρμα

Διάρκεια : 17’

Choreography: Katerina Foti

Performers: Maria Paschalidou, Katerina Foti

Original music composition: Vs Srg Light Design: Nikos Vlasopoulos

Costume design: Vasiliki Syrma

 

 

Maybe because by tomorrow I won’t remember how I felt today – 

YELP danceco, Χορός / Dance Performance

 

Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Νόμιζα οτι κάποια στιγμή όλα θα λυθούν. Δεν το νομίζω πια. Ναι, οχι, τίποτα- ισως αύριο δεν θα θυμάμαι πως αισθάνομαι σήμερα.

Χορογαφία- Μαριέλα Νέστορα
Συνεργασία- Μαρία Ξανθοπουλίδου
Κοστούμια- Μαρία Παπαδοπούλου
Βίντεο- Αλέξανδρος Κακλαμάνος
Μουσική- Ludwig van Beethoven, κ.α.

Βοηθός Χορογράφου- Κατερίνα Πυρινή

Χορεύουν-
Άννα Απέργη, Κατερίνα Γεβετζή, Κατερίνα Δρακοπούλου, Μήδεια Καστάνου, Εύα Παπαδοπούλου, Κατερίνα Πυρινή.

Το έργο αναφέρεται στην επιλεκτική (Ευρωπαϊκή) αμνησία. Ξεχνάμε ατομικά και συλλογικά. Ενίοτε βυθιζόμαστε με ανακούφιση στη συλλογική λήθη. Ενίοτε υιοθετούμε τη στάση ή την αυταπάτη ότι αύριο ίσως τα προβλήματα ξεχαστούν ή ίσως περάσουν από μόνα τους. H Ευρώπη είναι μια ήπειρος αλλά είναι και μια ιδέα. H Ευρώπη θέλει να ξέρει που ξεκινάει και που τελειώνει, τι είναι μέσα και τι είναι έξω. Εν τέλη, τι επιλέγεται προς αποκλεισμό και τι προς συγχώνευση; 

Ευρώπη, θέλω να κρίνεις, να αμφισβητήσεις  και να διαβάσεις ξανά- αυτά που έχεις ήδη υπογράψει. Και θέλω να γράψεις 100 φορές : απολύτως πανέμορφη, απολύτως πανέμορφη, απολύτως πανέμορφη και πολυπολιτισμική.

They can’t do nothing, we can’t do nothing, I used to think that everything could be resolved. I don’t think so anymore. Yes, no, nothing, maybe tomorrow I won’t remember how I felt today.

Choreography- Mariela Nestora

Collaboration- Mary Xanthopoulidou

Costumes- Maria Papadopoulou

Video- Alexandros Kaklamanos

Music –Ludwig van Beethoven.

Assistant choreographer- Katerina Pirini

 

Performers-

Anna Apergi, Katerina Gevetzi, Katerina Drakopoulou, Medea Kastanou, Eva Papadopoulou, Katerina Pirini.

“Maybe by tomorrow I won’t remember how I felt today” is inspired by Europe’s selective amnesia. We seem to forget individually and collectively, we seem to sink into a comfortable lethe, adopting the position (or illusion) that maybe tomorrow the problems will have been forgotten, or even that they will go away by themselves. Europe is a continent but it is also an idea. Europe wants to know where it begins and where it ends, what is in and what is out, what is to be segregated and what is to be incorporated?

 

http://www.yelpdanceco.gr

 

www.ietm.org
www.kartproductions.gr

 

Οκτώβριος 2016 – Μάιος 2017 

Οι μαθητές γνωρίζουν τη σύγχρονη τέχνη από πρώτο χέρι

Τι σχέση έχει ένας αρχαίος αμφορέας με ένα κόμικ; 

Μπορούν οι ερυθρόμορφες φιγούρες να εμπνεύσουν μια χορογραφία;

 

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συνεχίζει να «πηγαίνει σχολείο» με το πρόγραμμα βιωματικής μάθησης Σύγχρονη Τέχνη: Πρώτα Ζεις… μετά κατανοείς, όπου η σύγχρονη τέχνη γίνεται συγχρόνως το μέσο και ο στόχος. Ομάδα εξειδικευμένων καλλιτεχνών-παιδαγωγών πραγματοποιεί συνολικά 12 δωρεάν συναντήσεις με το κάθε σχολείο που θα επιλεγεί σε διάφορους χώρους: μέσα στη Στέγη,  σε πολιτιστικούς και αρχαιολογικούς χώρους• και, τέλος, μέσα στην τάξη. Μια ταινία, ένας πίνακας, μια συναυλία, μια θεατρική παράσταση, μια πρόβα χορού, ένας αρχαιολογικός χώρος, ένα μουσείο• όλα αυτά αποτελούν παραδείγματα ερεθισμάτων που επεξεργαζόμαστε μέσα από τα εργαστήρια που ωθούν τα παιδιά να προβληματιστούν, να συζητήσουν και να δημιουργήσουν. πάνω στις «εμπειρίες» που βίωσαν.

Το ταξίδι των σχολείων στη σύγχρονη τέχνη ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια και συνεχίζεται. Μαθητές από την Πλατεία Βάθη, τα Πατήσια, τις Αχαρνές, τον Κολωνό, το Πέραμα, την Κοκκινιά, τη Νίκαια, τα Εξάρχεια, το Νέο Κόσμο και την Πετρούπολη γνώρισαν τη σύγχρονη τέχνη και εκφράστηκαν μέσα από αυτήν, χάρη στο πρόγραμμα «Σύγχρονη Τέχνη: Πρώτα ζεις... μετά κατανοείς!». Το πρόγραμμα αυτό της Στέγης πραγματοποιείται φέτος για πέμπτη χρονιά σε σχολεία της Αττικής, έχοντας ένα και μοναδικό στόχο: να δοθεί σε περισσότερους μαθητές η ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τη σύγχρονη τέχνη ως θεατές και ως δημιουργοί.

Οι μαθητές καλούνται να εκφραστούν ενώ ταυτόχρονα, οι εκπαιδευτικοί έρχονται σε επαφή με διαφορετικές εκπαιδευτικές πρακτικές, μέσω της τέχνης, ώστε να συνεχίσουν οι ίδιοι αντίστοιχα προγράμματα στην τάξη. 

Η Στέγη ανοίγει την πόρτα σε σχολεία που θέλουν να διευρύνουν τον τρόπο ανάγνωσης της τέχνης και του πολιτισμού σήμερα. Δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να εξερευνήσουν το χώρο της τέχνης με μια άλλη ματιά, διαφορετική από αυτή που έχουν αποκτήσει ως τώρα. Η Στέγη «πάει» σχολείο και με το πρόγραμμα βιωματικής προσέγγισης της σύγχρονης τέχνης δεν αντικαθιστά, παρά συμπληρώνει την εμπειρία που αποκτούν τα παιδιά μέσα στο σχολείο. Η εφαρμογή του προγράμματος στηρίζεται από τη μια στις παραστάσεις και τις επισκέψεις των διαφόρων χώρων πολιτισμού και τις θεματικές που αυτές ορίζουν, από την άλλη στη δυναμική της ομάδας των παιδιών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα δεν αποσκοπεί να «διδάξει» θέατρο, μουσική, χορό ή εικαστικά. Μέσα από προσωπικά βιώματα, οι μαθητές αποκτούν την αυτοπεποίθηση και τα εργαλεία για να ερμηνεύουν τα έργα τέχνης με το δικό τους τρόπο και, βέβαια, για να δημιουργούν οι ίδιοι τέχνη, κάτι που αποτυπώνεται στην παρουσίαση των έργων τους, την οποία πραγματοποιούν όλα μαζί τα σχολεία στο τέλος του προγράμματος. 

Συντελεστές:

Τζένη Αργυρίου: χορογράφος

Ανδρέας Κασάπης: εικαστικός

Μυρτώ Τίκωφ: μουσικός

Άρτεμις Μάνου: σκηνοθέτης

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού (επιθυμητός αριθμός: 25 μαθητές ανά σχολείο)

Κόστος συμμετοχής: Δωρεάν

(συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα για υλικά, μεταφορά και εισιτήρια)

Ημερομηνίες

Οκτώβριος 2016 - Μάιος 2017

Όλες οι δράσεις πραγματοποιούνται τις καθημερινές, μεταξύ 9:30 και 13:30.

Ο μέσος όρος διάρκειας κάθε δράσης είναι 3 ώρες.

Διαδικασία αίτησης και επιλογής

Υποβολή αίτησης συμμετοχής στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. μέχρι τις 6 Οκτωβρίου 2016.

Οι απαντήσεις θα δοθούν μέχρι τις 13 Οκτωβρίου 2016.

Περισσότερες πληροφορίες 

213 017 8002

 

 

 

Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας

Φεστιβάλ χορού & video art 

στο πλαίσιο της Διεθνούς Καμπάνιας 

“Freedom of Expression” του ΙΕΤΜ

 

 Πέμπτη 6 Οκτωβρίου έως Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Στο πλαίσιο της Διεθνούς Καμπάνιας για την Ελευθερία της Έκφρασης “Freedom of Expression” του ΙΕΤΜ και της συνάντησης που θα γίνει στη Βηρυτό (IETM Satellite in Beirut) 6 - 9 Οκτωβρίου 2016, η εταιρεία KART Productions και η σκηνοθέτης Μαρία Ξανθοπουλίδου διοργανώνουν παράλληλο φεστιβάλ με τη συμμετοχή χορογράφων και video artists με θέμα “Freedom of Expression.

 

Στο Φεστιβάλ συμμετέχουν:

 

Video art

«Video Dance SKOURIES» {6/10}

«Virtual Conversations» Ελένη Μυλωνά {6/10}

«22 stops»  Κατερίνα Δρακοπούλου - Ιουλία Λαδογιάννη {6/10}

«Metalmark»  Μαριάννα Καβαλλιεράτου {7/10}

«A Minor» Αλέξανδρος Κακλαμάνος {8/10}

«Πορτοκαλί όπως λέμε μαύρο»  Ελένη Πνευματικού {8/10}

«Microcosm» Αλέξανδρος Κακλαμάνος {9/10}

«About Love, Life and Creativity» Χριστίνα Χριστοφή {9/10}

 

Χορός

«Mess Age» Μυρτώ Δελημιχάλη {6/10}

«One is almost Never» Ελπίδα Ορφανίδου  {6/10}

«ΚΡΑΝΑΗ»Ομάδα Ohana- Νικολέττα Σοφία {7/10}

«Vetans Verbum» Ομάδα AleaJactaEst- Βασίλης Σκαρμούτσος {7/10}

«Μήδεια» Ομάδα Animotus-Ελένη Βάκα {7/10}

«XRTC» Ζωή Παπαδοπούλου {8/10}

«Flex» Βίκυ Αγγελίδου, Νεφέλη Ντακοζούδη{8/10}

«RUPTURE Περσεφόνη» Αθανασία Κανελλοπούλου {8/10}

«óMNIRA» Στέλλα Σπύρου {8/10}

«Βινιέτα» Χρύσα Καρυοφύλλη-Ιόλη Βουνάτσα {9/10}

«Χτύποι στο βάθος» Κατερίνα Φώτη {9/10}

«Maybe because by tommorow I won’t remember how I fell today» Yelp Danceco 

Μαριέλα Νέστορα {9/10}

«XXXY» Ομάδα Aniline Dancetheatre {8/10}

 

Αναλυτικά το πρόγραμμα στη σελίδα της Kart Productions στο Facebook

 

Tι είναι το ΙΕΤΜ

Το IETM είναι ένα δίκτυο με πάνω από 500 πολιτιστικούς οργανισμούς και μεμονωμένους καλλιτέχνες,  που ασχολούνται με τις σύγχρονες παραστατικές τέχνες σε όλο τον κόσμο: Θέατρο, χορό, τσίρκο, διεπιστημονικές μορφές ζωντανής τέχνης, new media. Στα μέλη του περιλαμβάνονται φεστιβάλ, εταιρείες, παραγωγοί, θέατρα, ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια και θεσμικά όργανα. Το IETM πραγματοποιεί δύο συνεδριάσεις της ολομέλειας ετησίως σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις και μικρότερες συσκέψεις σε όλο τον κόσμο. 

Κάλεσμα του ΙΕΤΜ για συμμετοχή στο “Freedom of Expression”

“Δυστυχώς, το δικαίωμα των καλλιτεχνών να εκφράζονται ελεύθερα, παραβιάζεται σε ολόκληρο τον κόσμο - από κράτη, θρησκευτικά κινήματα, ομάδες πίεσης, τα Μέσα ενημέρωσης, εταιρείες, οικογένειες, ακόμη και από τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Η λογοκρισία παίρνει διάφορες μορφές: Κυρώσεις, περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένης της αυτο-λογοκρισίας, υπό το φόβο της απώλειας κάποιας οικονομικής στήριξης ή σε μια προσπάθεια να ισορροπήσει κανείς ανάμεσα στο σεβασμό και την πρόκληση απέναντι σε πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές ευαισθησίες. Καθώς η ελευθερία της έκφρασης είναι απαραίτητη στην τέχνη, σας καλούμε να πάρετε μέρος σε αυτή την εκστρατεία με στόχο τη διατήρηση του ρόλου της τέχνης ως ενός αποκαλυπτικού καθρέφτη για την κοινωνία σε όλο τον κόσμο”.

Πάντοτε και ανεξάρτητα από τις συνθήκες, η τέχνη θα βρίσκει χώρο για να υπάρχει. Οι δημιουργοί οφείλουν να είναι παραγωγικοί και να στέκονται με σθένος απέναντι σε ό,τι περιορίζει την ελευθερία  του να εκφράζονται μέσα από την τέχνη τους. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθερία του λόγου δεν είναι τόσο σημαντικά αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να ακουστούν. Η ελευθερία να μπορείς να ακούσεις είναι τόσο σημαντική όσο και η ελευθερία να μιλήσεις.

 

Τα έσοδα του φεστιβάλ θα διατεθούν στη μη κυβερνητική οργάνωση Reporters without Borders (αφού καλυφθούν τα έξοδα της οργάνωσης).

Παραγωγή: Kart Productions

 

INFO:

Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας/ Β’ Σκηνή

Κεφαλληνίας 16-18 Κυψέλη

Πληροφορίες – κρατήσεις : 210 8838727

Ημέρες και ώρες:

Πέμπτη 6/10 έως Κυριακή 9/10, από τις 20.00 

Τιμές Εισιτηρίων: 

Ημερήσιο εισιτήριο: 8 ευρώ

Φοιτητικό,  ΑΜΕΑ, Ανέργων, ατέλειες: 5 ευρώ

Για όποιον θέλει να παρακολουθήσει τη 2η  ή 3η ή 4η  μέρα, εφόσον έχει αγοράσει  ημερήσιο εισιτήριο των 8 ευρώ για προηγούμενη μέρα: 5 ευρώ

Προπώληση: 

viva.gr, 11876, Media Markt, Public, SevenSpots, Βιβλιοπωλεία «Ευριπίδης»

 

Ο ΝΤΕΛΙΚΑΝΗΣ του Μανώλη Σκουλούδη

ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016 8:00 μ.μ.

Για πρώτη φορά στο Ηρώδειο, μια μουσικοχορευτική παράσταση με 26 ηθοποιούς, 30 χορευτές και 15 μουσικούς επί σκηνής, μας μεταφέρει στην Κρήτη του '50, για να παρακολουθήσουμε την απότομη ενηλικίωση ενός παιδιού στο στενό κοινωνικό περιβάλλον της Κρήτης. Μέσα από κωμικά και δραματικά επεισόδια ακολουθούμε τα βήματα του Ντελικανή, ως την ανέλιξη του σε σύμβολο της αιώνιας νεότητας!

 

Το έργο

Πρόκειται για ένα υπερθέαμα με την παραδοσιακή μουσική πανδαισία της Κρήτης, αλλά και με κομμάτια από την παλιά πολυβραβευμένη ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου σε μουσική του Μανώλη Σκουλούδη. Μια ταινία μύθος του ελληνικού κινηματογράφου, βραβευμένη όχι μόνο στην ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό (φεστιβάλ Σαν Φρανσίσκο 1963), ο "Ντελικανής", ήρθε η ώρα να δει τα φώτα της σκηνής, ένα θεατρικό έργο βασισμένο στο εξαιρετικό μυθιστόρημα του Μανώλη Σκουλούδη που έγραψε ιστορία, ετοιμάζεται για τη σκηνή του Ηρωδείου με κεντρικό ήρωα το νιόβγαλτο στον έρωτα παλικαράκο της Κρήτης. 

Αυτή τη φορά ο "Ντελικανής" θα πάρει την μορφή μιας μεγάλης μουσικής παράστασης  που, πέρα από την υπόθεση που είναι πια κλασσική, θα φιλοξενήσει και όλο το πνεύμα και την ψυχή της μουσικής της Κρήτης. Μια σειρά από θρυλικά πρόσωπα στο χώρο του Κρητικού τραγουδιού σήμερα, θα δώσουν το κομμάτι της αυθεντικότητας στο ταξίδι μας στο χώρο και τον χρόνο του πολιτισμού της μεγαλονήσου (Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Μάνος Μουντάκης, Μανόλης Αλεξάκης, Μανόλης Κακλής, Ζαχαρίας Σπυριδάκης, Ειρήνη Δερέμπεη, Κάρολος Κουκλάκης, Μανόλης Κονταρός, Αντώνης Καραγιαννάκης, Ηλίας Τουσούνης κ.ά.), ενώ θα χορέψουν επιλεγμένες χορευτικές ομάδες από τα Κρητικά σωματεία της Αθήνας, συνεχίζοντας το γλέντι και μετά την παράσταση, όπως μόνο οι Κρήτες γνωρίζουν!.

Παίζουν οι ηθοποιοί Μαρία Τζομπανάκη, Γιώργος Χρανιώτης, Σοφία Μουτίδου, Βίβιαν Κοντομάρη, Δέσποινα Πόγκα, Νίκος Τσεργάς, Κωνσταντίνος Φερεντούρος, Ρενάτα Καπετανάκη, Χρυσάνθη Γεωργαντίδου, Χριστίνα Γερογιάννη, Γιώτα Βόκαλη, Φανή Παρλή, Γεωργία Κυριακίδου, Περικλής Ματαράγκας και σε πρώτη εμφάνιση οι Αλέξανδρος Ψυχράμης, Γιάννης Γρηγοράκης, Ιωάννης Καρέλλης, Τόμας Τζόρτα, Ελένη Καρατσόλη και η μικρή Κατερίνα Τουσούνη. Φιλική συμμετοχή Πάνος Σκουρολιάκος και Τέλης Ζώτος. Μαζί τους τραγουδούν οι Αρετή Κετιμέ, Ελένη Πέτα, Θοδωρής Βουτσικάκης , Ανδρέας Σμυρνάκης, Γεωργία Βεληβασάκη.

Την εικαστική πρόταση της παράστασης φιλοτέχνησε ο Αλέκος Φασιανός.

Το έργο ανεβαίνει με πρωτοβουλία της Εταιρίας Φίλων Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, με σκοπό να τιμήσει τα 80 χρόνια από το πέρασμα στην οριστική αθανασία του Ελευθέριου Βενιζέλου και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, της Περιφέρειας Κρήτης, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Κρητικών Σωματείων, της Εθνικής Χοροαθλητικής Ομοσπονδίας και της Ομοσπονδίας Κωφών Ελλάδος, μιας και θα είναι η πρώτη φορά που μια παράσταση στο Ηρώδειο θα έχει ταυτόχρονη διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα.

Ο κοινωφελής σκοπός

Τα καθαρά κέρδη που θα προκύψουν από την παράσταση θα ενισχύσουν την εκστρατεία της ΟΜ.Κ.Ε. για τη Συνταγματική αναγνώριση της Ελληνικής νοηματικής γλώσσας και την παροχή ίσων ευκαιριών στην ενημέρωση, στον πολιτισμό και στην εκπαίδευση, στα άτομα με προβλήματα ακοής, τα οποία στην Ελλάδα αριθμούν περίπου στα 25.000.

 

Συντελεστές

Προσαρμογή για το θέατρο και επιμέλεια Ηλίας Μαλανδρής

Λαογραφική μελέτη & χοροδιδασκαλία Γιώργος Φραγκάκης

Σκηνικά- κοστούμια Κούλα Γαλιώνη

Σχεδιασμός φωτισμών Γιάννης Κωνσταντακόπουλος

Θεατρική κίνηση Βάσια Αγγελίδου

Ήχος Δημήτρης Μπουρμπούλης

Φωτογραφίες Γιούλη Γεωργαντίδου

Διερμηνεία στη νοηματική Σοφία Ρομπόλη & Μαρία Βλάμη

Οργάνωση παραγωγής Διόνυσος

Ειδικά για την παράσταση εικαστικός σχεδιασμός Αλέκος Φασιανός

 

Τιμές εισιτηρίων

Άνω διάζωμα: 15€

Ζώνη Γ': 25€

Ζώνη Β': 35€

Ζώνη Α': 45€

Διακεκριμένη: 65€

ΑΜΕΑ:10€ 

Εκπτωτικά εισιτήρια: 10€ (*)

(*) Τα εκπτωτικά εισιτήρια εκδίδονται στο Άνω Διάζωμα σε περιορισμένο αριθμό και αφορούν φοιτητές, παιδιά έως 18 ετών και ανέργους με κάρτα ανεργίας ΟΑΕΔ.

 

Διάθεση εισιτηρίων & κρατήσεις

www.viva.gr

Καταστήματα Public

Τηλέφωνο 2121050020

www.entertain.gr

 

Τί είναι η yoga για παιδιά; Είναι μια διασκεδαστική πρακτική που συνδυάζει τις αρχές της yoga με το δημιουργικό παιχνίδι. Τί περιλαμβάνει ένα μάθημα yoga για παιδιά; Γιογκικά παιχνίδια, γιογκικές θέσεις (asanas) εμπνευσμένες από τη φύση και το περιβάλλον, φανταστικά ταξίδια, ασκήσεις σε ζευγάρια και ομάδες, παιχνίδια αναπνοής και διαλογισμού, εκμάθηση αξιών αρμονικής συνύπαρξης (σεβασμός, υπομονή, μη βία κ.ά.), παιχνίδια συγκέντρωσης, χορό, γέλιο, ζωγραφική mandala, χαλάρωση. Η yoga αποτελεί μία ολιστική μορφή άσκησης συμβάλλει σε έναν τρόπο ζωής με πολλαπλά οφέλη για τη σωματική, τη συναισθηματική και την κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Ποιά είναι αυτά; 

_δυνατό και ευλύγιστο σώμα

_σωματική και συναισθηματική επίγνωση

_ισορροπία και κινητικές δεξιότητες

_βαθειά και αργή αναπνοή

_αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση

_καλλιέργεια της παρατηρητικότητας και της συγκέντρωσης

_συνεργατικότητα και μη ανταγωνισμός

_σεβασμός προς τη φύση, τα ζώα και το περιβάλλον 

_ηρεμία και αποβολή άγχους

Στο Fårö, η kids yoga γίνεται μία φορά την εβδομάδα από τη Μαριάννα Τηλιοπούλου, η οποία με προσοχή, ευαισθησία και πολύ κέφι θα γνωρίσει στους μικρούς μας φίλους τον κόσμο της yoga ενεργοποιώντας το σώμα, την καρδιά και το νου τους.

Ημέρες και ώρες μαθημάτων:

Δευτέρα 17.30-18.30 (Α’ γκρουπ) ή

Τετάρτη 17.00-18.00 (Β’ γκρουπ)

(Τα γκρουπ διαμορφώνονται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού)

Έναρξη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου

* Τη Δευτέρα, 26/9/2016 στις 17.30-18.30 (Α’ γκρουπ) και την Τετάρτη, 28/9/2016 στις 17.00-18.00 (Β’ γκρουπ) θα γίνουν δωρεάν δοκιμαστικά μαθήματα. Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής λόγω συγκεκριμένου αριθμού θέσεων.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο site μας www.faro.gr

Fårö Creative Learning

Έβρου 14, 115 27

Τηλ. επικοινωνίας 210 7717544

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Ο Τρομερός Εχθρός & ο Αλυσοδεμένος Ελέφαντας

 

ΤΟΥ ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ

 

ΠΡΕΜΙΈΡΑ Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στις 11.15 π.μ

στο Θέατρο Studio Μαυρομιχάλη ( Μαυρομιχάλη 134 - Εξάρχεια )

 

Η βραβευμένη θεατρική ομάδα Τόπι και ο διάσημος Αργεντινός γιατρός ψυχοθεραπευτής αλλά και εξαιρετικός συγγραφέας συνεργάζονται για πρώτη φορά σε μια παιδική παράσταση που μιλάει για τις αξίες της ζωής όπως η αγάπη , το μίσος , η ταπεινοφροσύνη , η ματαιοδοξία , η αυτοεκτίμηση , και το θάρρος. 

 

"Δυο ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι διασκευασμένες από την βραβευμένη θεατρική ομάδα Τόπι φτιαγμένες με πολύ κέφι χιούμορ, διάδραση και φαντασία για μικρά και μεγάλα παιδιά

 

Ο ΤΡΟΜΕΡΌΣ ΕΧΘΡΌΣ

Μια ιστορία αγάπης και μίσους ,ταπεινοφροσύνης και ματαιοδοξίας , που εξηγεί πως ο τρομερός εχθρός μας, μπορεί να γίνει ο καλύτερος μας φίλος 

 

Ο ΑΛΥΣΟΔΕΜΈΝΟΣ ΕΛΈΦΑΝΤΑΣ

Όλα διαδραματίζονται σε ένα τσίρκο, κλόουν , ζογκλέρ , μάγοι , ταχυδακτυλουργοί και ένας τεράστιος Ελέφαντας."Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία : πως γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σε ένα τόσο δα ξυλαράκι καρφωμένο στην άμμο ;"

 

γράφει η ψυχολόγος Χριστίνα Καγγέλη 

Οι γονείς που εργάζονται πολλές ώρες όταν επιστρέφουν από τη δουλειά τους συχνά προβληματίζονται για το πώς θα μπορούσαν να περάσουν περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους. Έτσι συχνά καταφεύγουν σε εύκολες λύσεις, όπως, για παράδειγμα, στην από κοινού παρακολούθηση ενός DVD, κάνοντας παράλληλα δουλειές ή διευθετώντας εκκρεμότητες, με αποτέλεσμα να μην επικεντρώνονται στις απορίες των παιδιών σε σχέση με την ταινία. Τελικά ο χρόνος που περνούν μαζί τους δεν είναι ποιοτικός, επειδή η προσοχή τους είναι διασπασμένη. Μια καλή λύση θα ήταν μια θεατρική παράσταση, καθώς τα παιδιά θα είχαν τη δυνατότητα να προβληματιστούν πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα, να απολαύσουν από κοντά αγαπημένους τους ήρωες και να έρθουν σε επαφή με άλλα παιδιά, ενώ οι γονείς θα είχαν την ευκαιρία να βγουν από το σπίτι και να αλληλεπιδράσουν με τα παιδιά τους. 

Μια τέτοια επιλογή έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά. Κατ’ αρχάς μαθαίνουν να είναι συνεπή και να διαχειρίζονται σωστά το χρόνο τους, καθώς πρέπει να είναι έτοιμα στην ώρα τους ώστε να μεταβούν έγκαιρα στο χώρο του θεάτρου. Παράλληλα  προετοιμάζονται και πνευματικά για το θέαμα που θα παρακολουθήσουν με τη βοήθεια των γονέων τους, που θα τους μιλήσουν για το θέμα της παράστασης και θα τους μυήσουν στον κόσμο του θεάτρου. Με αυτό τον ευχάριστο τρόπο τα παιδιά ενημερώνονται, αντλούν πληροφορίες και έρχονται σε επαφή με τον πολιτισμό. Η εν λόγω εμπειρία είναι πιθανό να τους δώσει μια αφορμή, ένα ερέθισμα, ώστε να αναζητήσουν περισσότερα στοιχεία για το έργο, να συζητήσουν γι’ αυτό με τους συνομηλίκους τους στο διάλειμμα και ίσως να θεωρήσουν την παράσταση πηγή έμπνευσης για μια σχολική έκθεση ή για ένα απογευματινό παιχνίδι αυτοσχεδιασμού, φαντασίας και δημιουργικότητας. Ταυτόχρονα οι γονείς που συνοδεύουν τα παιδιά έχουν την ευχέρεια να συνομιλήσουν μεταξύ τους αποκτώντας έτσι καινούργιους φίλους.

 

Πέρα από την ευκαιρία για κοινωνικοποίηση των παιδιών και για συναναστροφή των γονέων με τους άλλους γονείς, η πρωταρχική επικοινωνία γίνεται μεταξύ παιδιών και γονέων, που τους εξηγούν όσα τυχόν δεν κατάλαβαν και τους εξάπτουν το ενδιαφέρον ώστε να παρακολουθήσουν συγκεντρωμένα την παράσταση. Το τέλος της παράστασης συνιστά μια ακόμα σημαντική στιγμή αλληλεπίδρασης παιδιών και γονέων, καθώς από την ηθική επιβράβευση των ηθοποιών με το χειροκρότημα τα παιδιά διδάσκονται ότι ο κόπος που καταβάλλεται αναγνωρίζεται και ότι δίνεται το κίνητρο σε όποιον προσπαθεί να συνεχίσει τον αγώνα του.

Αυτή είναι μία μόνο από τις ηθικές αξίες που διδάσκονται τα παιδιά παρακολουθώντας ένα θεατρικό έργο. Σε αυτή έρχονται να προστεθούν η δικαιοσύνη, η καλοσύνη, η ισότητα και πολλά άλλα ιδεώδη που προκύπτουν από τη θεματολογία της παράστασης και αποτελούν τα ιδανικά τα οποία τα παιδιά θα επιχειρήσουν να κατακτήσουν στο μέλλον και θα τα βοηθήσουν να διαμορφώσουν την προσωπικότητά τους. 

Στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού, στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης τα παιδιά μαθαίνουν με ανεπιτήδευτο και εύληπτο τρόπο το «παιχνίδι της ζωής». Αρχικά ως θεατές κατανοούν σοβαρές έννοιες και ηθικές αξίες, τις εντάσσουν στα παιχνίδια τους και τελικά τις εφαρμόζουν στο «παιχνίδι της ζωής». Γιατί, όταν τα παιδία παίζει, δεν παίζει μόνο αλλά εκπαιδεύεται συνάμα. Η Γη γυρίζει και όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή.  

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 

Ένας κακός βασιλιάς σε μια μακρινή χώρα ταλαιπωρεί τους κατοίκους του βασιλείου του με παράλογες διαταγές. Θέλει να είναι χορτάτοι οι σκύλοι και να μένουν οι πίτες ολόκληρες, και κάθε μέρα σκαρφίζεται και κάτι καινούργιο. Παρ' όλα αυτά οι κάτοικοι της χώρας κατορθώνουν να είναι ευτυχισμένοι, να χορεύουν και να τραγουδούν. Όμως όλα θα αλλάξουν τη μέρα που ο βασιλιάς σκέφτεται κάτι σατανικό:καταστρώνει ένα σχέδιο και φυλακίζει τη Μουσική...

 

Ένα παραμύθι για τη Μουσική, τη Φαντασία και τη Δημιουργικότητα.

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ

 

Αλήθεια πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς μουσική; Τι θα συνόδευε τη χαρά, τη λύπη, τα γλέντια, τη στεναχώρια και τα όνειρα των ανθρώπων; Πως αλήθεια θα εκφράσουν οι άνθρωποι τα συναισθήματά τους χωρίς τη μουσική; Και η φαντασία, η δημιουργικότητα που θα βρουν διέξοδο χωρίς τη μουσική; Όταν ο κακός βασιλιάς εξαφανίζει τη μουσική όλοι οι άνθρωποι στο βασίλειό του αλλάζουν... Χρόνια μετά ένα παιδί θα γίνει αφορμή να την ανακαλύψουν ξανά και μαζί με τη μουσική την ελευθερία που δίνει στον άνθρωπο η φαντασία, η δημιουργικότητα και η έκφραση μέσα από τη μουσική!

 

Ένα ευφάνταστο και τρυφερό παραμύθι για τη μουσική και την αξία της στη ζωή μας. Γιατί αν το καλοσκεφτούμε τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας αποζητούμε τη μελωδία εκείνη που θα τις συνοδέψει. Από το νανούρισμα της μάνας στο μωρό, η μουσική κατακλύζει τη ζωή μας και αφήνει τη φαντασία μας και τη ψυχή μας να αναπνεύσουν ελεύθερα!

 

Το βιβλίο περιέχει σημειώσεις για την "Ανάπτυξη Θεαττρικού Παιχνιδιού"

 

 

 

 

 

Με ένα βιβλίο συντροφιά

 

περνάμε πάντοτε καλά!!

 

Καλά... ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ!!

 

Οι φωτογραφίες είναι από την παρουσίαση του βιβλίου στον ΙΑΝΟ όπου επικράτησε το αδιαχώρητο. 

Σπυριδούλα Μπιρπίλη λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Σπυριδούλα Μπιρπίλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Θεατρολογία στη Φιλοσοφική Σχολή και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Αγγλία όπου εξειδικεύτηκε στο Θέατρο στην Εκπαίδευση. Αν και ονειρευόταν να περάσει τη ζωή της ταξιδεύοντας, πάντα επέστρεφε για τον έναν ή τον άλλο λόγο στην πόλη που γεννήθηκε.Τελικά κατάφερε να βρει έναν τρόπο να φεύγει από την Αθήνα χωρίς ποτέ να την εγκαταλείπει. Κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφει παραμύθια. Οι πρώτες της ιστορίες δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο Παιδαγωγική του Θεάτρου του Σίμου Παπαδόπουλου και συνοδεύτηκαν από θεατρικό παιχνίδι για να μπορούν παιδιά και μεγάλοι να παίξουν μαζί τους. Έχει συμμετάσχει ως εισηγήτρια και εμψυχώτρια σε διεθνή συνέδρια και ημερίδες για το θέατρο στην εκπαίδευση, έχει διδάξει θεατρικό παιχνίδι σε δημόσια ΙΕΚ, καθώς επίσης και ιστορία θεάτρου σε Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έχει βραβευτεί από το Υπουργείο Παιδείας για καινοτόμα εκπαιδευτικιά προγράμματα θεατρικού παιχνιδιού. Από το 2004 δουλεύει ως εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής σε δημόσια δημοτικά σχολεία της Αττικής, μια δουλειά γεμάτη φανταστικές ιστορίες και παιχνίδια. Κάθε μέρα σκαρφίζεται δεκάδες ιστορίες για να παίζει με τα παιδιά, χτίζουν κόσμους και τους γκρεμίζουν και... ποιος ξέρει ίσως τελικά έτσι αλλάξουν και τον κόσμο αυτόν. 

 

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση, το Ινστιτούτο Γκαίτε, το Ινστιτούτο Θερβάντες και το Ινστιτούτο της Δανίας στην Αθήνα απονέμουν τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2016.

Στις υποψηφιότητες εννέα από τα πιο αξιόλογα βιβλία που κυκλοφόρησαν την προηγούμενη χρονιά (2015) και μερικοί από τους πιο άξιους μεταφραστές που έχουμε. 

Τα ξενόγλωσσα πολιτιστικά ιδρύματα της χώρας μας (η Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, το  Ινστιτούτο Γκαίτε, το Ινστιτούτο Θερβάντες και το Ινστιτούτο της Δανίας) θέλοντας να ενισχύσουν τις πολιτιστικές ανταλλαγές και να στηρίξουν το έργο των Ελλήνων μεταφραστών απονέμουν κάθε χρόνο τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Πρόκειται για βραβεία που δίνονται σε τρεις μεταφραστές της αγγλόφωνης, γερμανόφωνης και ισπανόφωνης λογοτεχνίας και αφορούν μεταφράσεις μυθιστορημάτων, διηγημάτων, ποίησης και θεατρικών έργων που εκδόθηκαν στην χώρα μας το 2014. Το βραβείο σε κάθε νικητή συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο.    

Πιο αναλυτικά, οι φετινοί υποψήφιοι για το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης είναι: 

Για το Βραβείο Μετάφρασης Αγγλόφωνης Λογοτεχνίας: 

Ο Άγγελος Γρόλιος και ο Μίλτος Αρβανιτάκης, για το βιβλίο «Εργαστήριο ανατομικής» του Richard Berlin (εκδόσεις Ένεκεν)

Η Ιωάννα Ηλιάδη για το βιβλίο «Οι ψαράδες» του Chigozie Obioma (εκδόσεις Μεταίχμιο)

Η Παλμύρα Ισμυρίδου για το βιβλίο «Χονολουλού και άλλα διηγήματα» του William Somerset Maugham (εκδόσεις Άγρα)

Για το Βραβείο Μετάφρασης Ισπανόφωνης Λογοτεχνίας 

Η Βασιλική Κνήτου για το βιβλίο «Στην άκρη του γκρεμού» του Rafael Chirbes (εκδόσεις Κέδρος)

Ο Γιάννης Σουλιώτης για το βιβλίο «Ανθολογία μεξικανικής ποίησης» (εκδόσεις Ροές)

Η Κλαίτη Σωτηριάδου για το βιβλίο «Άπαντα διηγήματα» του Gabriel García Márquez (Νεφέλη)

Για το Βραβείο Μετάφρασης Γερμανόφωνης Λογοτεχνίας 

Ο Δημήτρης Δημοκίδης για το βιβλίο «Η δεσποινίς Έλζε» του Arthur Schnitzler (εκδόσεις Ροές)

Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης για το βιβλίο «Αν με ξεχάσεις» της Nataša Dragnić (εκδόσεις Πατάκη)

Ο Γιάννος Περλέγκας και η Ισμήνη Θεοδωροπούλου  για το βιβλίο «Ιμμάνουελ Καντ» του Thomas Bernhard ( Κάπα εκδοτική) 

Η τελετή απονομής των Βραβείων Λογοτεχνικής Μετάφρασης θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016, στις 19:30. Στο Θέατρο της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης  (Μασσαλίας 22, Αθήνα). 

Στη  διάρκεια της εκδήλωσης, ο συγγραφέας και μεταφραστής Φίλιππος Δρακονταειδής θα δώσει διάλεξη με τίτλο  «Σαίξπηρ και Θερβάντες στον κήπο των μεταφράσεων», με αφορμή τα 400 χρόνια από τον θάνατο των δυο αξεπέραστων μορφών της παγκόσμιας λογοτεχνίας. 

πηγή:http://www.iefimerida.gr/ συντάκτης Χριστίνα Δρούζα