Σας περιμένουμε και αυτό το Σαββατοκύριακο στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης με πολλά εργαστήρια για παιδιά γεμάτα μασκαράδες, τραγούδι, χορό και παιδικά χαμόγελα. Την Κυριακή απ΄το πρωί τα παιδιά στην γιορτινή αυλή του Μουσείου θα μπορούν να κάνουν δωρεάν facepainting και να μεταμφιέζονται έτσι αυτόματα σε ότι μπορούν να φανταστούν!

  

Παραμυθοσάββατα

Βιωματικό εργαστήρι για παιδιά 2-5 ετών

 

 

Βιωματικά εργαστήρια για παιδιά από 2-5 ετών, τα παιδιά μέσα από διασκεδαστικές δραστηριότητες, θεατρικό παιχνίδι και κατασκευές, έρχονται σε επαφή με τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών. Μέσα από γνωστά και αγαπημένα παιδικά βιβλία, έρχονται σε πρώτη επαφή με σύνθετες έννοιες με παιγνιώδη και διασκεδαστικό τρόπο.

 

 

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου, 12:00: Ο Γλεντζοφλέβαρος, της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη

 

Ξαφνικά ο μικρός Φλεβάρης απογοητεύτηκε και στεναχωρήθηκε γιατί συνειδητοποίησε ότι είχε μόνο 28 ημέρες, ενώ τα υπόλοιπα έντεκα αδέρφια του τριάντα ή τριανταμία μέρες. Έτσι αποφάσισε να φύγει. Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς αυτόν; Δεν θα ανθίσουν οι αμυγδαλιές φέτος; Δεν θα χαρούμε τις Αλκυονίδες ημέρες; Δεν θα ντυθούμε μασκαράδες, ούτε θα χορέψουμε στους ρυθμούς του Καρναβαλιού; Ένα αποκριάτικο μασκέ εργαστήρι με δημιουργικές κατασκευές, τραγούδι και χορό!!

 

Διάρκεια 60 λεπτά

Κόστος Συμμετοχής 12€

Έκπτωση 10% για αδέρφια.

Οι θέσεις είναι περιορισμένες (10 παιδιά)

Πληροφορίες – Κρατήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 210 3250341

Στην τιμή των εργαστηρίων συμπεριλαμβάνονται τα υλικά και η είσοδος στο Μουσείο

Σχεδιασμός-εμψύχωση: Αναστασία Ιορδάνη-Ελένη Αντωνοπούλου

 

 

 

Μικροί Καλλιτέχνες

Βιωματικό Εργαστήρι γνωριμίας με τις Τέχνες

 για παιδιά 4-8 ετών

 

Στο βιωματικό εργαστήρι – Γνωριμία με τις Τέχνες «Μικροί Καλλιτέχνες», θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε, να παρατηρήσουμε και να επεξεργαστούμε διάφορες μορφές τέχνης, όπως την Ζωγραφική, την Γλυπτική, την Αρχιτεκτονική!

Μέσα από δραστηριότητες κουκλοθέατρου, θεατρικού παιχνιδιού και εικαστικών, κάθε φορά θα ανακαλύπτουμε ένα έργο τέχνης και θα γνωρίζουμε τον καλλιτέχνη που το εμπνεύστηκε και το δημιούργησε!

Έπειτα θα μπορούμε όλοι μας να μεταμορφωνόμαστε σε μικρούς καλλιτέχνες, φτιάχνοντας τα δικά μας έργα τέχνης, διαλέγοντας διάφορα χρώματα και υλικά  και να τα παρουσιάζουμε ο ένας στον άλλο!

Ελάτε να γίνουμε μια μεγάλη ομάδα μικρών καλλιτεχνών, δημιουργώντας κάθε φορά μοναδικά έργα τέχνης!!!

 

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου, 17:00: «Κυκλαδικά Ειδώλια»

 

Έφτασε η στιγμή να κάνουμε ένα ταξίδι στον χρόνο, να γυρίσουμε πίσω στον κυκλαδικό πολιτισμό και να εξερευνήσουμε, πως οι καλλιτέχνες της εποχής κατασκεύαζαν τα διάσημα ειδώλια! Γιατί άραγε όλα τα ειδώλια έχουν τα χέρια τους σταυρωμένα μπροστά στην κοιλιά τους; Είναι αγόρια ή κορίτσια; Πως να νοιώθουν άραγε στη θέση που βρίσκονται;

 

Ο καθένας από εμάς θα κατασκευάσει το δικό του ειδώλιο, δίνοντάς του την προσωπικότητα που θέλει και θα μας μιλήσει για αυτό, λέγοντάς μας την ιστορία του!

 

Μην χάσετε αυτή την ευκαιρία!

 

Διάρκεια 60 λεπτά

 Κόστος Συμμετοχής 12€

Έκπτωση 10% για αδέρφια.

Οι θέσεις είναι περιορισμένες (10 παιδιά)

Πληροφορίες – Κρατήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 210 3250341

Στην τιμή των εργαστηρίων συμπεριλαμβάνονται τα υλικά και η είσοδος στο Μουσείο

Σχεδιασμός-εμψύχωση: Φιλαρέτη Ισταμπουλούογλου

 

 

 

Μαγικά Πειράματα

Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Φυσικών Επιστημών

για παιδιά 5 έως 8 ετών

 

 

Μέσω του εργαστηρίου «Φυσικών Επιστημών» επιδιώκεται η επαφή των παιδιών με τις επιστήμες και την τεχνολογία, μέσα από την ενασχόλησή τους με απλά πειράματα, και με θεματικές ενότητες που τα απασχολούν καθημερινά. Η προσέγγιση όλων των θεμάτων γίνεται με ευαισθησία και με μέσα και τεχνικές, οικείες προς το παιδί και τις αυξημένες ανάγκες του (χρήση εκπαιδευτικού δράματος, χρήση νέων τεχνολογιών, θεατρικό παιχνίδι, κ.λπ).

 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, 11:00: Η δύναμη του αέρα και οι χαρταετοί

 

Λίγο πριν την Καθαρά Δευτέρα, ελάτε να ανακαλύψουμε τη δύναμη του αέρα και τις ιδιότητές του, κατασκευάζοντας τον δικό μας επιστημονικό χαρταετό. Ο χαρταετός του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, θα πετάξει πιο ψηλά από όλους αυτή τη χρονιά! Φυσήξτε δυνατά και ας πετάξουμ

 

Διάρκεια 60 λεπτά

Σχεδιασμός-Εφαρμογή: Χαρίκλεια Θεοδωράκη

Κόστος Συμμετοχής: 12€

Έκπτωση 10% για αδέρφια

Οι θέσεις είναι περιορισμένες (10 παιδιά)

Πληροφορίες – Κρατήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 210 3250341

Στην τιμή των εργαστηρίων συμπεριλαμβάνονται τα υλικά και η είσοδος στο Μουσείο

 

 

 

Υφαντομπλεξίματα

Εργαστήρι υφαντικής για παιδιά 4-9 ετών

Κάθε Κυριακή στις 12:00

 

Η υφάντρα αράχνη και οι φίλοι της

Νήματα μπλέκουμε

με χαρτόνια υφαίνουμε,

μάσκες φοράμε

χαρταετούς πετάμε!!

 Η υφάντρα αράχνη είναι έτοιμη να αποκαλύψει τα μυστικά της υφαντικής τέχνης…… μέσα από ένα παιχνίδι με μαλλί, κλωστές και χαρτόνια. Με τη βοήθειά της τα παιδιά ξεκινούν ένα μαγικό ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου θα πειραματιστούν με υλικά της φύσης δημιουργώντας ευφάνταστες  κατασκευές. Καθώς τα εργαστήρια εξελίσσονται τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τη  συμπίληση του μαλλιού (τεχνική felt) και τεχνικές ύφανσης.

 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, 12:00: Τα Κούλουμα πλησιάζουν…

 

Χαρταετός είναι και ψηλά πετάει

το νήμα του σπάει!

τις κλωστές θα μπλέξουμε

και μαζί θα παίξουμε!

 

Ετοιμαζόμαστε για την Καθαρά Δευτέρα και υφαίνουμε χαρταετούς με πολύχρωμα νήματα!

 

Διάρκεια 60 λεπτά

Κόστος Συμμετοχής 12€

Έκπτωση 10% για αδέρφια.

Οι θέσεις είναι περιορισμένες (10 παιδιά)

Πληροφορίες – Κρατήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 210 3250341

Στην τιμή των εργαστηρίων συμπεριλαμβάνονται τα υλικά και η είσοδος στο Μουσείο

 

Σχεδιασμός – Εμψύχωση: Κατερίνα Λατούφη, Ιωάννα Πανούτσου

Με το έργο του ΄Εντουαρντ Αλμπυ οι «Τρεις Ψηλές Γυναίκες» συνεχίζει τη θεατρική περίοδο 2016-2017 η Μπέττυ Αρβανίτη στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας που φέτος γιορτάζει τα 30 χρόνια μιας εξόχως δημιουργικής πορείας.

Ο Έντουαρντ Αλμπυ σε αυτό το έργο του περνάει από το θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων όπως ο ίδιος το ανέπτυσσε σε προηγούμενα έργα του («Ευαίσθητη ισορροπία», «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ»), στην αντιμετώπιση ενός πολύ σημαντικού προβλήματος της εποχής μας: την αυτογνωσία.

Έργο με πολύ χιούμορ, μα και ταυτόχρονα σκληρό, γεμάτο αλήθειες, πρωτοπαίχθηκε στην Ελλάδα το 1995 από το θίασο Ελένης Χατζηαργύρη, Ζωής Λάσκαρη και Κατερίνας Μαραγκού σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά.

Στην ίδια με εκείνη μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ, ο σκηνοθέτης Αρης Τρουπάκης  «εξερευνεί τον Άλμπυ και τα ζητήματα που θέτει μέσα από μια σύγχρονη ματιά.

Παίζουν,η Μπέττυ Αρβανίτη, η Μαρία Κεχαγιόγλου και η Νεφέλη Κουρή.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει για το έργο και την παράσταση:

Οι «Τρεις ψηλές γυναίκες» αφορούν στη συνάντηση μιας 91χρονης με δυο άλλες,  που η καθεμιά ενσαρκώνει μια νεότερη ηλικία της,εκείνη των 52 και εκείνη των 26 χρόνων. 

Παρά τα όσα θα περίμενε κανείς, δεν υπάρχει καμιά  ατμόσφαιρα απολογισμού, αναπόλησης ή νοσταλγίας. 

Η ηλικιωμένη έρχεται αντιμέτωπη με τα αναπάντητα ερωτήματα της ζωής της, παλεύοντας λυσσαλέα μέχρι τέλους να δώσει νόημα σε κάθε παράλογη ή φριχτή της πράξη, να φέρει πίσω σχεδόν με κυριολεκτικούς όρους, όσα της γλίστρησαν μέσα από τα χέρια και επιμένοντας να αποκρύπτει άλλα που θα μείνουν για πάντα άγνωστα. 

Η 26χρονη κοπέλα που υπήρξε κάποτε, η 52χρονη στην οποία βλέπει το δικό  της μεσήλικα εαυτό και το αμείλικτο τωρινό της είδωλο, παλεύουν για εκείνο που υπήρξε ο πρωταρχικός της σκοπός καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής της, για την επικράτηση. 

Όλη τούτη η τεθλασμένη πορεία των 91 χρόνων είναι εμποτισμένη με το μαύρο, αιρετικό χιούμορ του Αλμπυ που σε κάποιες στιγμές πετυχαίνει εκείνο που κάνει ο χρόνος στις δικές μας ζωές. 

Να μοιάζουν οι μεγαλύτερες θύελλες που μας σάρωσαν, κοιτώντας τις από μακριά, με το δροσερό αεράκι που μας έδωσε ανάσα και κουράγιο να συνεχίσουμε τη δίχως νόημα αναζήτηση του δικού μας νοήματος…

Mετάφραση: Eρρίκος Μπελιές

Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης

Σκηνικά – κοστούμια: Eλένη Μανολωπούλου

Σχεδιασμοί φώτων: Aλέκος Αναστασίου

 

INFO*:

Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας

Α΄σκηνή Κεφαλληνίας 16 Κυψέλη

Τηλ. 210.8838727

 

Τετάρτη & Κυριακή στις 8.00μμ

Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 9.00μμ

Τιμές: Tετάρτη & Πέμπτη 13 ευρώ, 

   Παρασκευή & Κυριακή 16 ευρώ, 

    Σάββατο 18 ευρώ,         

     Φοιτητικό 10 ευρώ

 

 

Την Κυριακή ήταν μια διαφορετική παράσταση για τον «Θεό της Σφαγής». Μετά από δύο χρόνια επιτυχίας, την παράσταση απόλαυσε ένα μεικτό κοινό από κωφούς και ακούοντες θεατές.

Για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν παράσταση σε αθηναϊκό θέατρο παρουσιάστηκε με ταυτόχρονη με διερμηνεία στη νοηματική.

Ευχή όλων μας τέτοιες πρωτοβουλίες να επαναληφθούν.

 Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Στεφανία Γουλιώτη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και Λουκία Μιχαλοπούλου και  είχαν μιλήσει στο texnes-plus. 

Παρίσι ,31.12.2016.

Μία οικογένεια παριζιάνων μεσοαστών οργανώνει ένα πάρτι γενεθλίων,  έκπληξη για τη Ζενεβιέβ ή Ζενί  που κλείνει τα σαράντα χρόνια της. Στη διάρκεια του οι ήρωες, που είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας,  παραμερίζουν  αυτά που τους ενώνουν και ανακαλύπτουν τις σημαντικές διαφορές τους. Η μεγάλη ανατροπή του τέλους ορίζει  την πραγματικότητα που πατά στο όριο μεταξύ ονείρου κι εφιάλτη. Οι ζωές όλων πρόκειται ν αλλάξουν για πάντα. Η Ζενί ξυπνά πρώτη από το αισθηματικό της κώμα και με τις αποφάσεις της  παρασύρει τους υπόλοιπους στο να συμφιλιωθούν με την Αλήθεια και να την αποδεχτούν. 

Αφιερωμένο στη Γυναίκα, στον Έρωτα και στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων των δύο φύλων, αλλά και ένας οδηγός savoir vivre του άνδρα προς τη γυναίκα, με γεύση ημίγλυκης σαμπάνιας. Ημίγλυκη όπως η ζωή, με όνειρα σαμπάνιας.

Γιατί ο Χρόνος φλερτάροντας  τη σαμπάνια, φέρνει τις απαντήσεις μέσα σ ένα ποτήρι της…

Κείμενο-Σκηνοθεσία : Θανάσης Χλιάρας

Πρωταγωνιστούν:

Ναταλία Κρητιώτη

Δανάη Καπιτσαλά

Τίνα Κάνδυλα

Ανδρέας Αποστόλου

Θανάσης Χλιάρας

Φιλική συμμετοχή : Τάκης Παπαδογιαννάκης

 

Συντελεστές:

Φωτισμός- Ήχος : Πάνος Γκόλφης

Φωτογραφία: Θεανώ Μανουδάκη

Make Up Artist: Χρυσηίς Τσάκωνα

Μουσική Επιμέλεια: Clepsydra Team

Σκηνικά-Κοστούμια: Χρυσηίς Τσάκωνα και Clepsydra Team

Δημοσιογραφική κάλυψη: Μαρινέλα Πίλουα

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

Παραγωγή: Man`s Theater

Διάρκεια 90 λεπτά, ολιγόλεπτο διάλειμμα

Στον Πολυχώρο  Διέλευσις ,Λέσβου 15 Κυψέλη.

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 8613739

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00,από 6 Μαρτίου.

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Τιμές εισιτηρίων: 12€ κανονικό

8€ (ΑΜΕΑ, ανέργων ,φοιτητών, με επίδειξη ταυτότητας).

10€ με προαγορά δύο(2) ημερών ή από viva.gr

 

Θέατρο Πολυχώρος Διεύλευσις | Λέσβου 15 |Κυψέλη|τ: 2108613739

 

Ο Φεβρουάριος φέρνει νέες παραστάσεις στο Θέατρο ΠΚ αλλά και παρατάσεις έργων που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα από το κοινό. 

 

Στις 12 Φεβρουαρίου έκανε πρεμιέρα το έργο «Εθνικότητά μου το χρώμα του ανέμου» του Matei Vişniec από την Ομάδα Σαρδάμ και από τις 18 του ίδιου μήνα θα παρουσιαστεί η ιλαρή τραγωδία «Κεκλεισμένων των Θηρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ. 

 

Από τις 22 Απριλίου του 2017 ο Παύλος Κουρτίδης θα παρουσιάσει το νέο του χοροθεατρικό έργο, «Στύγα, η θεά των υδάτων». 

 

Στην Κεντρική Σκηνή συνεχίζεται για λίγες ακόμη παραστάσεις το έργο «Γύρισα Σπίτι» των Ντάριο Φο & Φράνκα Ράμε, όπως και στην Παιδική Σκηνή ο «Karman» του Τάσου Κώνστα συνεχίζει ακάθεκτος το ταξίδι του.  

 

Επίσης, το καλοκαίρι του 2017 θα παρουσιαστεί η 2η Πλατφόρμα Έκφρασης προσκαλώντας νέους χορευτές και καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και τις ιδέες του προάγοντας την τέχνη του χορού και του θεάτρου. Περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινωθούν σύντομα. 

 

Η Σχολή PK Dance school που στεγάζεται στο κτήριο του θεάτρου ΠΚ συνεχίζει και αυτή ανανεωμένη το πρόγραμμά της και μετράει 10 χρόνια παρουσίας  με νέους καθηγητές στον ανακαινισμένο χώρο των μαθημάτων με αίθουσα 95 τ.μ. Για περισσότερες πληροφορίες για τη Σχολή Χορού, τους καθηγητές, τα μαθήματα και τα σεμινάρια επισκεφτείτε την ιστοσελίδα http://www.pkdance.gr

Find us on Facebook

Follow us on Instagram

 

 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: 

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

 

«Εθνικότητά μου το χρώμα του ανέμου» του Matei Vişniec 

από την Θεατρική Ομάδα Δράσης ΣΑΡΔΑΜ

Το έργο εστιάζει στην ανθρώπινη ζωή, η οποία σε συνθήκες απολυταρχισμού, επαναπροσδιορίζεται με αρνητικούς όρους. Ο Βιζνιέκ δημιουργεί χαρακτήρες σε διάφορα στάδια υπαρξιακής αποσύνθεσης και κάποιους που αντιστέκονται ακόμη – ή έτσι νομίζουν. Οι άνθρωποι αυτής της κοινωνίας είναι εγκλωβισμένοι σε άρρωστους τρόπους σκέψης και σε δράσεις σωματικές που τους εξουθενώνουν ψυχικά. Συναινούν στην αφαίρεση της αξιοπρέπειάς τους και τη χειραγώγησή τους, φαντασιώνονται ότι επαναστατούν χωρίς να διεκδικήσουν ποτέ τίποτα και, ακόμη και νεκροί, ονειρεύονται τις τιμές και τα παράσημα μιας Εξουσίας που τους οδήγησε σε ένα μάταιο θάνατο. 

 

Συντελεστές: 

Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Σκηνοθεσία: Ελένη Ορφανού

Πρωτότυπη Μουσική: Θεόφιλος Λαμπριανίδης

Κινησιολογία: Κατερίνα Κότσου

Σκηνικά-Κοστούμια: Παναγιώτης Δημουλέας

Παίζουν: Δάφνη Άτια, Μαίρη Δημουλέα, Ορέστης Ζακυνθινός, Ηλίας Κοβάνης, Νεκτάριος Μεταλλίδης, Υρώ Πυρένη, Νεφέλη Τουλιάτου, Νικόλας Φουρτζής

 

Κάθε Κυριακή στις 21.00 

 

«Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ

Πρόκειται για μια σύγχρονη προσέγγιση του έργου, που όμως διατηρεί τη διαχρονικότητα της φιλοσοφίας του Σαρτρ αναδεικνύοντας τα νοήματα του κειμένου και τους υπαινιγμούς του συγγραφέα. Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες του έργου (Γκαρσέν, Ινές, Εστέλ) συναντιούνται μετά θάνατον, άγνωστοι μεταξύ τους, εγκλωβισμένοι σε έναν χώρο απροσδιόριστο, κατά τ’ άλλα οικείο, για να αναμετρηθούν με το παρελθόν τους, να ομολογήσουν πως έχουν υπάρξει θύτες και θύματα την ίδια στιγμή, και τελικά να διαπιστώσουν πως θα είναι έρμαια της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης εις το διηνεκές.

 

Συντελεστές: 

Μετάφραση: Αλέξανδρος Βαμβούκος

Σκηνοθεσία, Σκηνικά, Κοστούμια: Μαργαρίτα Αμαραντίδη

Πρωτότυπη Μουσική: Gautier 

Παίζουν: Απόστολος Χατζής, Βαλίσια Βύζα, Έλενα Θωμοπούλου

 

Κάθε Σάββατο στις 21.30 και Κυριακή στις 18.30 (από 18 Φεβρουαρίου)

«Γύρισα Σπίτι» των Ντάριο Φο & Φράνκα Ράμε

Ένα δροσερό και πάντα επίκαιρο έργο για όλα εκείνα που τις γυναίκες απασχολούν. Ένα έργο για όλα εκείνα που οι άνδρες, επιτέλους, πρέπει να μάθουν. Ερμηνευμένο από μία ηθοποιό με πείρα και σκηνοθετημένο από έναν νέο που ζει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο κάπως πιο κινηματογραφικά. 

Συντελεστές: 

Σκηνοθεσία: Γιάννης Τσούκας 

Ερμηνεία: Βάσια Βασιλείου 

 

Κάθε Παρασκευή στις 21.15 (έως 24 Φεβρουαρίου)

 

Παιδική Σκηνή

 

«KARMAN» από τις «Φιγούρες & Κούκλες» 

Δείτε το video: KARMAN

Το θέατρο Φιγούρες & Κούκλες, προσκαλεί τον καραγκιοζοπαίχτη Τάσο Κώνστα και τον εικαστικό Παντελή Μάκκα, να επαναπροσδιορίσουν την ιδέα του Θεάτρου Σκιών σήμερα. Ο Καραγκιόζης αλλάζει διάσταση -τόσο στο σενάριο όσο και στη φόρμα- και μας ξανασυστήνεται ως KARMAN. 

«Βρισκόμαστε στο κάμποσες χιλιάδες κάμποσο...

Όλα είναι διαφορετικά... Ο κόσμος δεν υπάρχει... 

Για την ακρίβεια υπάρχουν πολλοί κόσμοι... 

Και ζει ο καθένας στον δικό του...! 

KARMAN, ένας ήρωας από την εποχή της σκιάς, που έγινε Super Ήρωας! 

Μαζί του: η Agly Woman, πιστή του σύντροφος, Super Ηρωίδα! Έχει επιβιώσει μαζί του όλα αυτά τα χρόνια! Τα Koll Boys, οι τρεις μικροί εξολοθρευτές! Και όλη του η παρέα σε νέες μορφές, νέους κόσμους και super περιπέτειες! 

 

Συντελεστές: 

Σενάριο-Ερμηνεία-Σύλληψη: Τάσος Κώνστας 

Εικαστική Επιμέλεια-Βίντεο: Παντελής Μάκκας 

 

Κάθε Κυριακή στις 15.15 και καθημερινές για σχολεία

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

Τηλ. 210 9011677

Θέατρο ΠΚ (Κασομούλη 30, μετρό Νέος Κόσμος)

www.pktheater.gr 

 

 Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχωφ, ανεβάζει η νεοσύστατη Ομάδα Ίριδα σε σκηνοθεσία Ερρίκου Μηλιάρη, από τις 6 Μαρτίου στο θέατρο Εμπρός για οκτώ μόνο παραστάσεις. 

Γραμμένο το 1903, ο Βυσσινόκηπος είναι ένα έργο για το θάνατο ενός κόσμου και τη γέννηση ενός καινούργιου. Ο Τσέχωφ ασκεί σφαιρική κριτική και αναδεικνύει τα σφάλματα  του κατεστημένου τρόπου ζωής, χωρίς ποτέ να γίνεται διδακτικός, κοιτάζοντας πάντα τους ανθρώπους αυτού του κόσμου με αγάπη και χιούμορ. Δεν αναλύει ούτε φαίνεται να γνωρίζει ακριβώς τη σύσταση του καινούργιου κόσμου που αναδύεται. Απλώς παρατηρεί τη ζωή και τους ανθρώπους τη στιγμή της μετάβασης απ’ τον έναν κόσμο στον άλλον. Και ως καλλιτέχνης ελπίζει και προβάλλει το ιδανικό, το ευγενές. Σχεδόν προφητικά, καθώς το 1917 ξεσπά η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία. Ενώ, έναν ακριβώς αιώνα μετά, η ιστορία κάνοντας άλλον έναν κύκλο βρίσκεται και πάλι σε περίοδο μετάβασης. 

Υπηρετώντας την ανάδειξη της Ομορφιάς, χαρακτηριστικό του έργου του Τσέχωφ, η ομάδα Ίριδα θέτει στο κέντρο της παράστασης την τσεχωφική ποίηση τοποθετώντας την σ’ ένα ζωντανό μουσικό και ηχητικό περιβάλλον. Νέοι σε κρίσιμη καμπή βλέπουν τον κόσμο τους να μεταλλάσσεται. Ανάθεμα αν μπορεί κανείς να προεικάσει ποια είναι η νέα μορφή που πρόκειται να πάρει. Φως; Σκοτάδι; Ό,τι και αν έρθει, ο Τσέχωφ είναι εδώ για να υπενθυμίσει: είτε Φως είναι είτε Σκοτάδι, οφείλει πάντα να είναι Ζωή. Οι νέοι οφείλουν πάντα να παλεύουν να επικρατεί η Ζωή. Και το Φως. Κι αυτό κάνει και ο Τσέχωφ στα έργα του. Ο Βυσσινόκηπος δεν ασκεί «πολιτική». Πολιτική χροιά αποκτά ούτως η άλλως απ’ τη ρίζα του ίδιου του θέματός του. Επιλέγει να επικεντρωθεί στην Ομορφιά. Να μην κρίνει, να μην υποδείξει, απλώς να φέρει στην επιφάνεια την αλήθεια της ζωής: ο άνθρωπος ακόμα και στην πιο τερατώδη μορφή του ζητάει τη Ζωή. Κι όπως πάντα, όλοι οι ήρωες των έργων του, ζητούν κάτι. Είτε παλεύουν γι’ αυτό είτε όχι. Ζητούν. Και μ’αυτόν τον τρόπο παραμένουν ζωντανοί. 

Η Λιουμπώφ επιστρέφει από το Παρίσι, καθώς ο βυσσινόκηπός της πουλιέται λόγω χρέους και μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια εισέρχεται στην παιδική της κάμαρα, στην «κάμαρα των παιδιών». Εκεί φαίνεται να συναντά όλη της τη ζωή, εκεί να συνδέει κάθε κομμάτι της ζωής αυτού του σπιτιού μέσα στα χρόνια. Κι αυτή ακριβώς η κάμαρα είναι η κεντρική συνθήκη. Η οικογένεια μπαίνει στην κάμαρα και «μεταμορφώνεται». Γίνονται όλοι πάλι παιδιά, εισέρχονται στη «χώρα των θαυμάτων», στο παραμύθι, χωρίς να μπορούν να συλλάβουν τις συχνότητες της πραγματικότητας που κρούει τον κώδωνα για την καταστροφή που πρόκειται να έρθει. Οι ήρωες ζουν για τελευταία φόρα μέσα σ’ αυτό το σπίτι, μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο που τελειώνει, ακραία, απόλυτα, παιδικά. Κι ο Βυσσινόκηπος αναδύεται μέσα από την ποιητική μαγεία του παραμυθιού, μέσα από τα γεμάτα απορία μάτια ενός παιδιού που του παίρνουν το παιχνίδι.

Αθώα απέναντι στις ιστορικές εξελίξεις και παράλληλα συνένοχη και συνδημιουργός, η ομάδα Ίριδα αγγίζει τη ζωή της στην ιστορική καμπή που βρίσκεται με αθωότητα, ευαισθησία, ποιητικότητα και κυρίως με απορία. Για εκείνη, αυτή φαίνεται να είναι η ματιά του καλλιτέχνη Τσέχωφ. Γι’αυτό κι επιλέγει να φορέσει για λίγο τα γυαλιά του για να παρατηρήσει τον Άνθρωπο. Το ίδιο ζώο στο οποίο ο Τσέχωφ αφιέρωσε τη ζωή του ολόκληρη μελετώντας και αγαπώντας το όσο τίποτε άλλο. 

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ερρίκος Μηλιάρης

Βοηθός σκηνοθέτη: Κλεοπάτρα Γκίνη

Σκηνικά Κοστούμια Μακιγιάζ: Μαρίνα Μηλιάρη

Κίνηση, Χορογραφίες: Βασίλης Ψυλλάς

Πρωτότυπη ζωντανή μουσική: Νικόλας Αναστασίου (ηλεκτρικό βιολί, κρουστά), Αντώνης Αντωνιάδης (πλήκτρα, ακορντεόν, μεταλλόφωνο, φλογέρα) 

©Νίκος Πανταζάρας

©Στέφανος Γκέκας

Διανομή

Λιουμπώφ Αντρέγεβνα: Ελευθερία Κωνσταντοπούλου

Άννια: Αναστασία Πλέλλη

Βάρια: Κατερίνα Παρισσινού

Γκάγεφ: Γιάννης Yoshi Πάτσης

Λοπάχιν: Τρύφωνας Ζάχαρης

Τροφίμωφ: Κωνσταντίνος Παράσης

Συμεόνωφ - Πίσσικ: Θίασος

Σαρλόττα Ιβάνοβνα: Φιλία Κανελλοπούλου

Επιχόντωφ, Γιάσσα: Νικόλας Παπαευθυμίου

Ντουνιάσσα: Δήμητρα Παπουρτζή

Φιρς: Αντώνης Αντωνιάδης

 

Μέρες και ώρα παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά | Τηλ. Κρατήσεων: 6942059393

FB: Βυσσινόκηπος Α. Τσέχωφ - Ομάδα Ίριδα

 

 

 

«Εντούτοις, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο χρόνος είναι αρκετά καλός μ΄εμάς τους πρόσκαιρους περαστικούς του, αφού μας δίνει την άδεια να πιστέψουμε ότι η σημερινή μέρα μπορεί να είναι η πρώτη των ημερών, και μας αφήνει να τη γιορτάσουμε με χαρούμενα χρώματα, όπως εκείνα στα μανάβικα» («Οι Μέρες Αφηγούνται», Εντουάρντο Γκαλεάνο, 1η Ιανουαρίου) 

Ταξίδι στο λογοτεχνικό σύμπαν, στον προσωπικό χάρτη και τις ιστορίες του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο, μέσα από τις σελίδες του ιδιότυπου ημερολογίου του «Οι Μέρες Αφηγούνται» (Εκδόσεις Πάπυρος, μετάφραση Ισμήνη Κανσή). Ένα διάσημο βιβλίο σε μορφή ημερολογίου 365 ημερών, που θεωρείται η προσωπική ματιά του συγγραφέα πάνω στην Ιστορία, γραμμένο με τον γνωστό πυκνό, ευθύ, δωρικό και απολύτως διεισδυτικό τρόπο που τον έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο

Ζωντανός διάλογος του συγγραφέα Ηρακλή Λογοθέτη με έναν σημαντικό καλεσμένο από το χώρο των Γραμμάτων, της Τέχνης και της Επιστήμης, με αφορμή κάθε φορά τις αφηγήσεις των ημερών ενός διαφορετικού μήνα από το βιβλίο του Γκαλεάνο. Ηχογράφηση της εκδήλωσης in situ, με τις συνθήκες που γίνεται μια ραδιοφωνική εκπομπή (παρουσία ηχολήπτη, με εμβόλιμες μουσικές), ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μεταδίδεται λίγες ημέρες αργότερα από το Δεύτερο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. 

Αυτή την «τρισυπόστατη» πρόκληση (λογοτεχνικής ανάγνωσης, διαλόγου και ραδιοφωνικής εκπομπής) για το κοινό κρύβουν οι Βραδιές Ανάγνωσης που διοργανώνει κάθε Τρίτη (20.00-22.00) το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε ειδικά διαμορφωμένη prive αίθουσά του (3ος όροφος, Clap the Restaurant).

Για τη διoργάνωση της εκδήλωσης το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης συνέπραξε με την Ελληνική Ραδιοφωνία και το Δεύτερο Πρόγραμμα ((103,7 fm) εγκαινιάζοντας με χαρά μία συνεργασία με την κρατική ραδιοφωνική συχνότητα που έχει κατεξοχήν συνδεθεί με τον πολιτισμό, τον κοσμοπολιτισμό, το υψηλό πνεύμα και την υψηλή αισθητική.

 

Καλεσμένοι αναγνώστες είναι συνολικά 12 σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο των Γραμμάτων, της Τέχνης και της Επιστήμης, καθένας εκ των οποίων επιλέγει όποια κείμενα θέλει από τον μήνα που του αναλογεί στο βιβλίο του Γκαλεάνο. Και με αφορμή αυτά, συνδιαλέγεται μία ώρα (20.00-21.00) με τον Ηρακλή Λογοθέτη. Αμέσως μετά ακολουθεί συζήτηση του καλεσμένου με το κοινό (21:00 έως 22:00). 

Οι εκδηλώσεις ηχογραφούνται από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και μεταδίδονται κάθε Δευτέρα 20:00-21:00 στην εκπομπή «Βραδιές Ανάγνωσης από το Ίδρυμα Κακογιάννη»

Μετά τις 4 πρώτες βραδιές ανάγνωσης με καλεσμένους τον νέο Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γιώργο Κουμεντάκη (Τρίτη 24/1), τον Πρύτανη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Πάνο Χαραλάμπους (Τρίτη 31/1), την Στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου (Τρίτη 7/2) και την Σκηνοθέτιδα Ρούλα Πατεράκη (Τρίτη 14/2) ακολουθεί…

…Ο ΜΑΙΟΣ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

 

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου  ώρα 20:00-22:00 

στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος είναι ο καλεσμένος του Ηρακλή Λογοθέτη και του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στην εκδήλωση της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου. 

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος θα επιλέξει τα κείμενα που θέλει από τις 31 ημέρες του Μαίου και από τις «Μέρες που Αφηγούνται» με τον τρόπο του Γκαλεάνο. Και θα συζητήσει γι αυτές με τον Ηρακλή Λογοθέτη αλλά και με το κοινό στην εκδήλωση που θα ηχογραφηθεί όπως πάντα από το Δεύτερο Πρόγραμμα της ΕΡΑ, για να μεταδοθεί στη ραδιοφωνική εκπομπή «Βραδιές Ανάγνωσης από το Ίδρυμα Κακογιάννη» την επόμενη Δευτέρα (27/2).

 

Η ώρα άφιξης του κοινού είναι στις 19:30.

 

Ταυτότητα

Σύλληψη/ Συντονισμός εκπομπών: Ηρακλής Λογοθέτης

Μουσική Επιμέλεια: Ναταλί Χατζηαντωνίου

Παραγωγός εκπομπών: Έλενα Διάκου

Παραγωγός δράσης: Μαριαλένα Πέντη

Τεχνική επιμέλεια: Μάκης Γίγας (ΕΡΑ 2)

 

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΤΟΥΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Navios Maritime Holdings Inc 

Ίδρυμα Μαρία Τσάκος, Μοντεβιδέο –Ουρουγουάη

 

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Εκδόσεις Πάπυρος

Οι φωτογραφίες του Ε. Γκαλεάνο είναι από τις εκδόσεις Πάπυρος

 

Πληροφορίες

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, Τηλ. 210 3418550 & 210 3418579

Βραδιές ανάγνωσης: Prive αίθουσα Clap the Restaurant, 3ος όροφος, κάθε Τρίτη  20:00-22:00 

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 5€.

 

Τιμές Clap the Restaurant: Ποτήρι κρασί 4€, ποτό 6€, πιάτο 12€

Πληροφορίες για την αγορά εισιτηρίων

Προπώληση: Στα ταμεία του Ιδρύματος  Πειραιώς 206, Ταύρος, Δευ-Παρ 11:00-14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση, τηλ. 210 3418579 

και στο www.mcf.gr

Αγορά με πιστωτική κάρτα: Τηλεφωνικά στο 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00-14:00 και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr.

Εισιτήρια προπωλούνται επίσης και στα παρακάτω σημεία:

• Ticket Services Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου), 

Ώρες  λειτουργίας: Δευ. & Τετ. 09:00-17:00, Τρ., Πεμ. & Παρ. 09:00-20:00, Σαβ. 10:00-14:00.

• Καταστήματα Forthnet

• Seretis travel Πανεπιστημίου 61, Αθήνα, τηλ. 210 3251295

 

Πιο φτωχός είναι από σήμερα ο χώρος των τεχνών και κυρίως της ζωγραφικής, καθώς «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών ο Δημήτρης Μυταράς, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους. Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας. Από το 2008 έδινε μάχη με την νευροπάθεια,, η οποία τελικά κατάφερε να του στερήσει το 2016 την όραση

Ο Δημήτρης Μυταράς, ζωγράφος και σκηνογράφος, γεννήθηκε στην Χαλκίδα, το 1934 και είναι παντρεμένος με τη Χαρίκλεια Μυταρά.

Παρά το ότι ήταν πολύ μικρός το 1940, η εμπειρία του πολέμου τον ωρίμασε και του έδωσε ένα σπάνιο μάθημα ζωής.

Όπως αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξη του στη Μάρα Χαρμαντά, «Άνθρωποι πεθαίνανε στον δρόμο… Ένας απλός τρόπος για να πεθάνεις ήταν από την πείνα. Από τότε εγώ έχω αποκτήσει και μια εμπειρία του τι σημαίνει να μην έχεις να φας. Γι’ αυτό δεν με πειράζει και πολύ. Μπορώ να ζήσω και με το «τίποτα». Ο πατέρας μου ο καημένος ήταν κουρέας. Εμείς σωθήκαμε τότε, γιατί παντρεύτηκε για δεύτερη φορά ο πατέρας μου.

Τη βιολογική μου μητέρα δεν τη γνώρισα. Πέθανε σε ηλικία 30 χρόνων όταν ήμουν τριών-τεσσάρων ετών . Μετά παντρεύτηκε πάλι ο πατέρας μου και έτυχε η δεύτερη μητέρα μου να είναι μια καταπληκτική γυναίκα, η οποία μας έσωσε, διότι ήταν η καταγωγή της από τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, τα Αχμέταγα ή το Προκόπι όπως το λένε και μπορέσαμε να  έχουμε κάποια τρόφιμα. Έχω καταγράψει σε ένα βιβλίο εκείνη την περίοδο του πολέμου, δηλαδή από το 1940-1941 μέχρι το τέλος και μπορώ να πω και μέχρι τον εμφύλιο περίπου. Είναι ιδιαίτερα συγκινητικά αυτά και νομίζω ότι με έχουν χαράξει».

«Ο τοίχος του σπιτιού είναι ο πρώτος καμβάς που έχει ένα παιδί στη διάθεσή του για να ζωγραφίσει. Σε όλα τα σπίτια μπορείτε να δείτε ζωγραφιές πάνω στους τοίχους».

 

Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1953-1957) με δασκάλους τους Σ. Παπαλουκά και Γ. Μόραλη. Σπούδασε στη συνέχεια στο Παρίσι (1961-1964) με υποτροφία του Ι.Κ.Υ.  σκηνογραφία  στο  École Nationale des Arts Decoratifs και εσωτερική διακόσμηση στο École des Arts et Métiers με δάσκαλους τους F. Labisse και J. L Barrault

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα (1961, Ζυγός).

Το 1964 ανέλαβε τη διεύθυνση του εργαστηρίου εσωτερικού χώρου των Σχολών Δοξιάδη.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και την επιστροφή του στην Αθήνα το 1964, ανέλαβε τη διεύθυνση του εργαστηρίου εσωτερικού χώρου των Σχολών Δοξιάδη.

Το 1969 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ. Το 1975 εξελέγην καθηγητής του Α΄ εργαστηρίου ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, το 1977 εξελέγη τακτικός καθηγητής ενώ διετέλεσε Πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών το διάστημα  1983-1985

Το 1978 όταν ο τότε δήμαρχος Χαλκίδας, Γιάννης Σπανός, έδωσε ώθηση στο όραμα του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, Δημήτρη Μυταρά, και της συζύγου του, Χαρίκλειας, να δημιουργήσουν ένα φυτώριο που θα «αναπνέει» η τέχνη και θα «μεταγγίζεται» στους νέους ανθρώπους στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δημήτρης Μυταράς.

Ο ίδιος ο Δημήτρης Μυταράς δίδασκε στη Σχολή Καλών Τεχνών και λόγω περιορισμένου χρόνου το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας που άνοιξε τις πόρτες του το 1979 το ανέλαβε η σύζυγος του Χαρίκλεια.

 

Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

 

Τα τελευταία χρόνια ο μεγάλος Χαλκιδέος εικαστικός αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, που έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα την όρασή του.

 

Η μέγιστη τιμή και η πικρία του

Το 2008 εκλέγεται τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Την ίδια χρονιά όμως ξεκινά η περιπέτεια του σπουδαίου εικαστικού με την όραση του.

Μελανό σημείο η διαγραφή του από την Ακαδημία Αθηνών της οποίας μέλος είχε εκλεγεί μόλις το 2008. «Η απόφαση της Συγκλήτου να τεθεί στα μη ενεργά μέλη της, μου κοινοποιήθηκε στις 18/5/2010, δύο χρόνια αφότου είχα εκλεγεί και ενώ είχε προηγηθεί επιστολή μου με την οποία γνωστοποιούσα την ασθένειά μου, -οπτική νευροπάθεια-, που με ανάγκαζε να μπαινοβγαίνω στα  νοσοκομεία. Ακολούθησαν κι άλλες επιστολές με τις ιατρικές γνωματεύσεις της πάθησής μου από τη Σουηδία. Έλειψα περισσότερο από έναν χρόνο, δεν μπορούσα για λόγους υγείας να παραστώ στην Ολομέλεια και σύμφωνα με το καταστατικό της Ακαδημίας Αθηνών, η απουσία πάνω από ένα χρόνο άνευ αδείας, θεωρείται παραίτηση. Αρρώστησα από μια ασθένεια που σύμφωνα με τους γιατρούς, απαιτεί τις περισσότερες φορές, τέσσερα χρόνια για να θεραπευτεί. Τώρα η όρασή μου έχει βελτιωθεί αλλά η διαγραφή μου με τσάκισε ηθικά» όπως ο ίδιος είπε εκφράζοντας την πικρία του.

 

Ο Δημήτρης Μυταράς για την γενέτειρα του Χαλκίδα

Απόσπασμα από συνέντευξη του στην Ελένη Ξένου.

Στη Xαλκίδα μεγάλωσα. Για μένα τότε αυτή η πόλη δεν έμοιαζε με καμιά άλλη. Ήταν μοναδική. Όταν γυρνάω πια αισθάνομαι ότι μοιάζει σαν όλες τις πόλεις του κόσμου.

H Xαλκίδα ήταν για μένα εκείνη η πόλη όπου τριγυρνούσα ξυπόλητος γνωρίζοντας όλες τις πέτρες της γειτονιάς μου και ένα-ένα τα πεύκα του Kαράμπαμπα. Mετά από τόσα χρόνια δεν μου επιτρέπει να αισθάνομαι πως δεν μοιάζει με τίποτα. Δεν λέω αν ήταν καλύτερη ή χειρότερη από τώρα. Έτσι κι’ αλλιώς μέσα στην παιδική φαντασία πάντα εξωραίζεται ένα πρόσωπο ή μια πόλη.

 

Μουσείο Δημήτρη Μυταρά στη Χαλκίδα

Εδώ και αρκετά χρόνια έχει ξεκινήσει η αποκατάσταση και ανάδειξη του παλαιού αλευρόμυλου «Δήμητρα» στο πρώην οικόπεδο του ΑΣΑΧ στη Χαλκίδα με σκοπό να μετατραπεί σε «Μουσείο Δημήτρη Μυταρά». Στο διατηρητέο βιομηχανικό κτήριο της Χαλκίδας θα φιλοξενήσει μετά το πέρας της αποκατάστασης του, έκθεση πινάκων και κοχυλιών του καταξιωμένου Χαλκιδέου εικαστικού Δημήτρη Μυταρά.

Η πορεία του στην τέχνη

Ξεκίνησε την πορεία του στον εικαστικό χώρο μέσα από το σχέδιο, για να προχωρήσει αργότερα στην εφαρμογή και στην κατάκτηση του χρώματος. Στα έργα του το σχέδιο δεν είναι απλό δομικό στοιχείο της σύνθεσης, αλλά βασικό μέσο έκφρασης. 

 

Αντίστοιχα, το χρώμα χρησιμοποιείται όχι ως μορφοποιό στοιχείο, αλλά ως εκφραστικό του κλίματος και της εσωτερικής ποιότητας του θέματος. Διαθέτοντας εξαίρετες σχεδιαστικές ικανότητες και όντας ευαίσθητος δέκτης των μηνυμάτων της πρωτοπορίας, δέχεται γόνιμες επιρροές από τα νεοτερικά ρεύματα και έχει διαμορφώσει προσωπικό και αναγνωρίσιμο εικαστικό ύφος.

 

Άξονες και προσδιοριστικά σημεία του έργου του παραμένουν η ελληνική εικαστική παράδοση, το φυσικό και το αστικό τοπίο, η καθημερινή πραγματικότητα και η επικαιρότητα, το πλήθος και το άτομο, ο άνθρωπος ως συμβατικό πρόσωπο ή ως συγκεκριμένη προσωπικότητα. 

 

Η στροφή του προς τον κριτικό ρεαλισμό με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, περιορισμένη χρωματικότητα και πολιτικό περιεχόμενο, ήταν μια χαρακτηριστική φάση πρώιμης ζωγραφικής του, στα χρόνια της δικτατορίας.

 

Ωστόσο στη συνέχεια της πορείας του θα κυριαρχούσαν τα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και το έντονο χρώμα. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του τα θέματα είναι ανθρωποκεντρικά και συχνά προσωπογραφικά. Η αφαιρετική διάθεση, η ελευθερία της γραμμής και οι χρωματικές εντάσεις συνυπάρχουν με την οξύτητα της παρατήρησης, είτε πρόκειται για απεικονίσεις προσώπων είτε άλλων θεμάτων. Σε όλο του το έργο, η έμφαση στις εικαστικές ποιότητες φανερώνει τη βαθύτερη σχέση του με τις παραδοσιακές αξίες της ζωγραφικής.

 

Η ανθρώπινη μορφή, όπως συλλαμβάνεται σε τυχαία φωτογραφικά στιγμιότυπα ή όπως μεταπλάθεται σε σκηνοθετημένες και επεξεργασμένες από τον καλλιτέχνη θέσεις και συσχετίσεις - συχνά στοιχειοθετείται η αυτοπαρουσίαση του ζωγράφου - αποτελεί το κύριο θεματολογικό υλικό των συνθέσεων του. Στο έργο του είναι έκδηλος ένας αφαιρετικός εξπρεσιονισμός, ενώ συχνά ο καλλιτέχνης διαπνέεται από τάσεις μεταφυσικής γραφής ή κινείται σε κλίμα βιωμένου υπερρεαλισμού ή ακόμη προχωρεί σε έναν ιδιότυπο συμβολιστικό ρεαλισμό με κριτική διάθεση.

 

 

Διακρίσεις 

Έχει λάβει πολλές διακρίσεις μεταξύ των οποίων το Α’ Βραβείο στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων το 1958 και το 1961.

 

Το  1985 ο Δήμος Χαλκιδέων του απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλης της Χαλκίδας.

 

Το 1999 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος απένειμε στο Δημήτρη Μυταρά  τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα.

 

Το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

 

 

Το έργο του

 

Εικαστικός δημιουργός με πολυδιάστατη δραστηριότητα και επίδοση σε πολλούς τομείς, έχει να επιδείξει μεγάλη παραγωγή σχεδίων και ζωγραφικών έργων, σκηνογραφιών και ενδυματολογικών μελετών, καθώς και δημιουργιών εφαρμοσμένης τέχνης: διακόσμηση κτιρίων (γλυπτός διάκοσμος τοίχων, διακοσμητικοί πίνακες, τοιχογραφίες), σχεδιασμός ταπήτων, διάκοσμος χρηστικών αντικειμένων, παιγνίδια, εικονογράφηση βιβλίων, περιοδικών και ημερολογίων, εικονογράφηση εξώφυλλων βιβλίων, περιοδικών, δίσκων και προγραμμάτων θεατρικών παραστάσεων, διαφημιστικοί πίνακες (αφίσες), γελοιογραφίες κ.ά.

 

Νωρίς ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία στο θέατρο και συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες (Δ. Μυράτ, Κ. Κουν, Σ. Ευαγγελάτος, Μ. Βολανάκης, Σ. Καραντίνας κ.ά.).

 

Για το θέατρο σκηνογράφησε τα έργα: 

 

Καβαλλάρηδες χωρίς άλογα, Δωδέκατη Αυλαία, I960 L. Pirandello, 

 

Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, Θέατρο Αθηνών, I960

 

J. Giraudoux, Ο πόλεμος της Τροίας δεν 8α γίνει (1962)

 

Ενώ μετά την επιστροφή του στην Αθήνα σκηνογράφησε τα έργα: 

 

1969 Αριστοφάνης, Εκκλησιάζουσες, ΚΘΒΕ, 

 

1970 Γ. Μπύχνερ, Βόυτσεκ, θέατρο Τέχνης, 

 

1970 Ε. De Philippo, Ο δήμαρχος της συνοικίας Σανιτά, Εθνικό θέατρο, 

 

1974 Ε. Μποντ, Το μονοπάτι που πάει βαθιά μες στο Βορρά, θέατρο Τέχνης, 

 

1976 Γ. Σκαρίμπας, Ο ήχος του κώδωνος, ΕΡΤ, 

 

1978 Π. Τακόπουλος, 7ονο/ και πνεύματα ενός ελληνικού ταγκό και Ο τελευταίος των Μονικίν, θέατρο Τέχνης, 

 

1980 C. Goldoni, Καβγάδες στην Κιότζια, ΚΘΒΕ, , 

 

1983 Γ. Χορτάτσης, Κατζούρμπος, Εδνικό θέατρο, 

 

1986 Ι. Παπαδόπουλος, Α, Β, Τ, Εδνικό θέατρο, 

 

1994 Λ. Αναγνωστάκη, Διαμάντια και μπλουζ, θίασος Τ. Καρέζη Κ. Καζάκου, 

 

1996 Αριστοφάνης, Πλούτος, θέατρο Τέχνης, Επίδαυρος.

 

Έργα του βρίσκονται:

1968 στο ξενοδοχείο «Αστήρ» Βουλιαγμένης, 

 

1970 στο υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας Χίου, 

 

1970 της Εμπορικής Τράπεζας Μυκόνου, 

 

1970 Τήνου, 

 

1970 Ύδρας, 

 

1971 Φραγκφούρτης, 

 

1973 στο κεντρικό κατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στην Αθήνα, 1977 ανάγλυφο στο μαιευτήριο «Μητέρα», 

 

στην ΕΠΜΑΣ, στην Π.Δ. Ρόδου, 

 

στο ΜΜΣΤ, θεσσαλονίκη, 

 

στη Συλλ. ΜΙΕΤ, στην Εθνική Τράπεζα κ.α. 

Δημοσίευσε άρθρα και μελέτες: 

 

1966 «Αντιφάσεις της ελληνικής ζωγραφικής», Εποχές, 35 

 

1966 «Σπουδή για ένα καθρέπτη», Ζυγός, 5 δουλειά μου», Ζυγός, 1011

 

1977 «Ήλθε η στιγμή», Artecentro, 4 (1976) Ο κόσμος του Καραγκιόζη, Αδήνα 

 

1979 «Η περίπτωση του Πολυμερή», Ζυγός, 35 

 

1975-1980 «Σημειώσεις για τη ζωγραφική μου» , Ζυγός, 43 (1980) 

 

«Σχόλιο και παραινέσεις του Τσαρούχη», Η Λέξη, 73 (1988) 

 

1989 Μη μιλάς πολύ για τέχνη, Αθήνα 

 

1997 Ο σκύλος δαγκώνει, Αθήνα κ.ά.

 

Ατομικές εκθέσεις

 

1961 «Χίλτον», 

 

1964 «Άστορ», 

 

1965,1969 «Μέρλιν», 

 

1966 «Αίθουσα Τέχνης», Θεσσαλονίκη, 

 

1969, 1978 «Ζουμπουλάκη», 

 

1970, 1980, 1984, 1987 «Galleria Forni», Μπολόνια, 

 

1972 «Galleria Santa Croce», Φλωρεντία, 

 

1972 «Galleria Giulia», Ρώμη, 

 

1973 «Galleria d’Arte San Marco dei Giustiniani», Γένοβα, 

 

1973 ΑΓΕΤ, 

 

1973 Ηράκλειο, 

 

1978 «Πολύπλανο», 

 

1982 «Αγκάθι», 

 

1985 σκηνικά και κοστούμια Π.Δ. Λάρισας, 

 

1985 «Trosa Kvarn», Σουηδία, 

 

1987 Βελλίδειο Π.Κ., Θεσσαλονίκη, 

 

1989 αναδρομική Πινακοθήκη Πιερίδη, 

 

1989 αναδρομική «Ειρμός», Θεσσαλονίκη, 

 

1989 αναδρομική «Κρεωνίδης», 

 

1992 «Chateau Chenonceau», Loire, Γαλλία, 

 

1992 αναδρομική «Flak», Παρίσι, 

 

1992 Expo ‘93, Τόκιο, 

 

1993 αναδρομική ΕΠΜΑΣ, 

 

1995 αναδρομική Μουσείο Πιερίδη, Λευκωσία, 

 

1995 «Adam», 

 

1997 σχέδια «Αστρολάβος», 

 

1997 Φεστιβάλ Πάτρας, 

 

1998 Μουσείο Millesgarden, Σουηδία, κα.

 

 

 

Το Φεστιβάλ Φιλίππων γιορτάζει φέτος τα 60 του χρόνια δημιουργώντας ένα Διεθνές Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων και την περιοχή των Κρινήδων, τιμώντας τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο και προσκαλώντας σκηνοθέτες και ομάδες της νέας γενιάς, από την Ελλάδα και την Αμερική, να δημιουργήσουν το καλοκαίρι του 2017 πέντε νέες παραστάσεις εμπνευσμένες από το Αρχαίο Δράμα.

 

Η Ιόλη Ανδρεάδη με αφορμή τον Ίωνα του Ευριπίδη, η Σύλβια Λιούλιου, σε συνεργασία με τον Νίκο Φλέσσα, ερευνώντας τους αφηγηματικούς τρόπους στον τραγικό λόγο, η Γεωργία Μαυραγάνη με αφορμή την Ιφιγένεια εν Αυλίδι, η Αμερικανή Laura Tesman από το Brooklyn College της Νέας Υόρκης διερευνώντας τον χαρακτήρα της Ιούς μέσα από τους απογόνους της (Προμηθεύς Δεσμώτης και Δαναΐδες) και η Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) με αφορμή τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, συνθέτουν το μωσαϊκό των παραστάσεων που θα παρουσιαστούν στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων.

 

Η έναρξη των εργασιών θα πραγματοποιηθεί στις 20 Ιουλίου. Τόπος προετοιμασίας των ομάδων είναι οι Κρηνίδες - πρωτεύουσα της Ενότητας Φιλίππων του Δήμου Καβάλας και ένας εκ των σημαντικοτέρων αρχαιολογικών χώρων της Μακεδονίας.

 

Οι πέντε παραστάσεις που θα προκύψουν από την εντατική εργασία των ομάδων, θα παρουσιαστούν στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων στις 9 και 10 Αυγούστου.

 

Τιμώμενο πρόσωπο την διοργάνωσης είναι ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος, ο οποίος θα παρακαλουθήσει και τις πέντε παραστάσεις, ενώ την τελευταία μέρα, στις 10 Αυγούστου, θα πραγματοποιήσει ομιλία με θέμα το Αρχαίο Δράμα, εστιάζοντας στην ιδιαίτερη μέθοδό του όπως αυτή αναπτύσσεται στο βιβλίο του «Η Επιστροφή του Διονύσου».

 

Το Φεστιβάλ Φιλίππων και οι τοπικοί φορείς που συνδράμουν στην προσπάθεια αυτή, καινοτομούν προσφέροντας τα έξοδα που απαιτούνται για την κάλυψη της παραγωγής των πέντε παραστάσεων συνολικά, όπως και τη φιλοξενία και τη σίτιση των συμμετεχόντων καλλιτεχνών για όλο το διάστημα.

 

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο διεθνές θεατρικό camp που διοργανώνεται για πρώτη φορά στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων και στο Γυμνάσιο των Κρηνίδων, διατηρώντας χαρακτήρα καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό.

 

Όλη η διάρκεια των προβών και της προετοιμασίας της κάθε παράστασης είναι ανοιχτή για το κοινό. Οι πρόβες θα λειτουργούν σαν ανοιχτό εργαστήρι για τους  φοιτητές, την τοπική κοινότητα και όποιον ενδιαφέρεται να το παρακολουθήσει. Το ίδιο ανοιχτά θα είναι και τα ξεχωριστά workshops, τα οποία θα πραγματοποιήσουν οι πέντε σκηνοθέτες, παρουσιάζοντας τον τρόπο δουλειάς τους σχετικά με την παράσταση που πρόκειται να δημιουργήσουν.

 

 

Οι δημιουργοί του Φεστιβάλ Φιλίππων 2017

 

Η Ιόλη Ανδρεάδη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη RADA και στο King’s College London, στο οποίο ολοκλήρωσε το 2014 τη διδακτορική της διατριβή γύρω από το Θέατρο και την Τελετουργία, ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση. Έζησε 7 χρόνια στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Πολιτιστική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 25 παραγωγές σε Αθήνα, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Βερολίνο, Ρώμη και Νέα Υόρκη. Έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος της διεθνούς πλατφόρμας σκηνοθετών «World Wide Lab», η οποία δημιουργήθηκε στο Watermill Center του Bob Wilson το 2011 και της οποίας διετέλεσε Καλλιτεχνική Διευθύντρια το 2013 στη Νέα Υόρκη και το 2015 στη Σύρο. Έκτοτε, η Ιόλη εργάζεται εντατικά στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, τα τελευταία δύο χρόνια, έχει παρουσιάσει τις παραστάσεις: «Αρτώ – Βαν Γκογκ / avec un pistolet» στο Θέατρο Σημείο, «Οικογένεια Τσέντσι» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, «Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβακιου – μια παράσταση στο Αρχείο» στο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς, «Young Lear» στο Φεστιβάλ Αθηνών, «Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας πως θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν» στο Φεστιβάλ Φιλίππων και  «Το βασίλειο στης γης» στο Olvio.

 

Η Σύλβια Λιούλιου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε θεατρολογία στο Royal Holloway University of London (BA Classics and Drama) και υποκριτική στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας. Πραγματοποίησε τις σπουδές της στη σκηνοθεσία στη Royal Academy of Dramatic Art (RADA: ΜΑ Text and Performance) απ’ όπου αποφοίτησε με διάκριση το Σεπτέμβριο του 2010. Από το 2003 έχει εργαστεί εξαντλητικά ως βοηθός σκηνοθέτη και ως υπεύθυνη παραγωγής σε σημαντικές παραστάσεις. Έχει αρθρογραφήσει για το θέατρο, επιμελήθηκε θεατρολογικά εκδόσεις και τηλεοπτικές εκπομπές ενώ διδάσκει υποκριτική ως σήμερα.Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: «Πελεκάνος» του Όγκουστ Στρίντμπεργκ (2010). Μια παράσταση με δύο άνδρες ηθοποιούς που παίχτηκε για δύο σεζόν στο bios και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο των 46^ων Δημητρίων. «Μια Μετέωρη Κυρία» (2011). Performance βασισμένη σε ποίηση της Κικής Δημουλά με τη Ρούλα Πατεράκη.  Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του «2^ου Low Budget Festival». «Ο Λάμπρος, Ζακύνθου αρ. 12» (2012). Μια “θεατρική ανασκαφή” πάνω σε ένα ερειπωμένο ποίημα του Διονυσίου Σολωμού. Φεστιβάλ Αθηνών, Κτίριο Ε της Πειραιώς 260. «Στο Σπίτι Περιμένοντας τη Βροχή» του Ζαν Λυκ Λαγκάρς (2013).  Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Το Low Budget μιλάει Γαλλικά νο2». «Αέρας» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (2014).  ΠΟΛΗ θέατρο. Με τη Ράνια Οικονομίδου και τη Ρένη Πιττακή. Ο «Αίας» του Σοφοκλή, Μικρή Επίδαυρος, Ελληνικό Φεστιβάλ 2015. «Ευτυχισμένες μέρες», Bios, 2016 – 2017.

 

Η Γεωργία Μαυραγάνη γεννήθηκε στο Αγρίνιο και από το 2001 ζει στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Σχολή Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Πατρών και θέατρο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο προπαρασκευαστικό μεταπτυχιακό τμήμα της σχολής DasArts στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Στο διάστημα 2000-2004, συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη με πολλούς σημαντικούς Έλληνες θεατρικούς σκηνοθέτες (Γιάννης Χουβαρδάς, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Γιάννης Μόσχος, Βίκυ Γεωργιάδη, Θοδωρής Γκόνης). Από το 2004 έχει σκηνοθετήσει, μεταξύ άλλων, τις παραστάσεις: Οι δούλες του Jean Genet, Tabataba του Bernard-Marie Koltès, Ένα μεγάλο νοσταλγικό τραγούδι (πρωτότυπη περφόρμανς), Παραμύθι για δύο του Philip Ridley, Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα του Haruki Murakami, Από δω και πέρα μόνο Χάπι Εντ του Truman Capote, Ρέκβιεμ του Fernando Renjifo, Εύθραυστο (πρωτότυπη περφόρμανς), Η ταράτσα του αυτόχειρα (πρωτότυπη περφόρμανς), Τριγμός (πρωτότυπη περφόρμανς), Το νόημα της Μαρίας Λαϊνά, Από πρώτο χέρι – Μια παράσταση για τα καπνά (πρωτότυπη περφόρμανς),Όχι αθώος πια (πρωτότυπη περφόρμανς), Το γήρας –Ένα χορικό (πρωτότυπη περφόρμανς), Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες του Ρόμπερτ Μούζιλ μεταφρ:Αλέξανδρος Ίσαρης( διασκευή μυθιστορήματος ) Γκια του Δημοσθένη Παπαμάρκου κ.α. που έχουν παρουσιαστεί στα θέατρα Αμόρε, Άσκηση, Πορεία ,Χώρα, Επι Κολωνώ, Στέγη γραμμάτων και τεχνών, Εμπρός ,Φεστιβάλ Αθηνών, -1 Πειραματική σκηνή Εθνικού θεάτρου, Πόρτα ,ΚΘΒΕ. Στο 3ο και το 4ο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών και Grasshopper Youth), έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας και σκηνοθέτης με τις παρακάτω παραστάσεις: Η ζωή δεν είναι εύκολο πράγμα, Έτσι κάνουν όλοι και Όλα όσα ξέρω για τον κόσμο , κ.α Είναι ιδρυτικό μέλος της Κίνησης Μαβίλη και από το 2010 διδάσκει υποκριτική στη δραματική σχολή Δήλος . Από το 2003 εργάζεται παράλληλα ως δασκάλα στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το 2005 ίδρυσε τη θεατρική ομάδα Happy End, με στόχο τη δημιουργία παραστάσεων που το θεατρικό τους κείμενο είναι προϊόν έρευνας των συντελεστών της εκάστοτε παράστασης

 

Η Laura Tesman (Νέα Υόρκη) είναι σκηνοθέτις, συγγραφέας και δημιουργός συνεργατικών παραστάσεων. Στη Νέα Υόρκη οι πιο πρόσφατες δουλειές της περιλαμβάνουν: Anna Christie (Lehigh Valley Barge #79), Volupte (Irondale Center), Revolutions (Manhattan Theatre Source), Ti-Jean and His Brothers (Czech National Bohemian Hall), καθώς και τις παραστάσεις θεάτρου της επινόησης (devised theatre): Bound (διασκευή του Προμηθέα Δεσμώτη και του μύθου της Πανδώρας,  4^th Street Theater), The Story of an Hour (Irondale Center) και Nocturnal: Portrait of a New York Night in Nine Movements (New Ohio, Fringe NYC). Διεθνείς, συνεργατικές παραστάσεις περιλαμβάνουν: Kuafu (Teatro Due Roma; Circolo Everest, Milan; Opificio dei Sensi, Verona), Echo (Θέατρο Απόλλων, Σύρος), Mythos: Kuafu and Pinocchio (Guling Street Avant-Garde Theatre, Taipei City), In Transit (435 Art Zone, Taipei City Taiwan). Επιλεγμένες δουλειές στην περιφέρεια περιλαμβάνουν: Playboy of the Western World, Caucasian Chalk Circle, Metamorphoses, The Dispute, Bloody Poetry, Vinegar Tom, Doctor Faustus Lights the Lights, και το δικό της έργο Petticoats & Pistols. Είναι ιδρυτικό μέλος και Καλλιτεχνική Συνδιευθύντρια του Spleen Theater και μέλος του World Wide Lab. Είναι μέλος του Lincoln Center Theater Director’s Lab και του Stage Directors and Choreographers. Έχει λάβει τα ακόλουθα βραβεία και χορηγίες: TCG Global Connections IN the LAB Grant, the Leonard and Claire Tow Travel Grant, PSC-CUNY project grants, και έχει διαμείνει και εργαστεί σε residencies στο Watermill Center του Bob Wilson και στο Orchard Project (Hunter, NY). Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου σπουδών από το University of Colorado (Boulder) και μεταπτυχιακού MA in English and European Renaissance Drama από το University of Warwick (Μεγάλη Βρετανία). Σκηνοθετεί στο Προπτυχιακό στο Θέατρο του Brooklyn College, όπου διδάσκει Σωματοποιημένη Επιτέλεση, Δραματική Λογοτεχνία και Θέατρο της Επινόησης και Συνεργατικό Θέατρο.

 

Η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος λειτούργησε για πρώτη φορά το 1973. Οι σπουδές στη σχολή διαρκούν τρία χρόνια και η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική και παρέχεται δωρεάν. Για να παρακολουθήσει κάποιος το πρόγραμμα σπουδών της Σχολής πρέπει να λάβει μέρος στις προκριματικές εξετάσεις και, να προκριθεί, στις εισαγωγικές εξετάσεις. Ακολουθούν οι εισαγωγικές εξετάσεις. Τα μαθήματα που διδάσκονται στη Σχολή είναι: υποκριτική, αυτοσχεδιασμός, κίνηση, μουσική, ποιητικός λόγος, θεατρικό τραγούδι, χορός, αγωγή λόγου, δραματολογία, ιστορία της ελληνικής και παγκόσμιας δραματουργίας, ιστορία της λογοτεχνίας, ενδυματολογία, σκηνογραφία, μακιγιάζ, ξιφασκία, ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί, ιστορία και πρακτική του κινηματογράφου κ.α. Επίσης διοργανώνονται, σε τακτά χρονικά διαστήματα, εξειδικευμένα σεμινάρια. Υπεύθυνος Σπουδών της Δραματικής Σχολής είναι ο κ. Γιάννης Ρήγας.

 

 

 

Κείμενο: Γιώτα Δημητριάδη, Δημήτρης Χαλιώτης

Το πρώτο μέρος δεν ήταν αρκετό και στο δεύτερο σίγουρα δεν θα συμπεριληφθούν όλοι, καθώς ηθοποιοί που στέκονται δίπλα σε πρωταγωνιστές και πολλές φορές καταφέρνουν να κλέψουν ακόμα και την παράσταση ξεπηδούν συνεχώς στις αθηναϊκές σκηνές. Με πολλά ή λιγότερα χιλιόμετρα στη θεατρική τους καριέρα, ξεχωρίσαμε ορισμένους που θεωρούμε πως δικαίως μας κέντρισαν την προσοχή.

 

Μαρία Διακοπαναγιώτου, «Αυτή η νύχτα μένει» (Τεχνόπολις)

Αν μιλούσαμε με όρους πίστας, θα ήταν το «πρώτο όνομα», παρόλο που υποδύεται ένα δεύτερο ρόλο στη θεατρική διασκευή του «Αυτή η νύχτα μένει» που σκηνοθετεί η Κίρκη Καραλή. Η εκρηκτικά ταλαντούχα Μαρία Διακοπαναγιώτου μοιάζει να ήρθε κατευθείαν από τα μπουζούκια της αθάνατης ελληνικής επαρχίας των 80s. Φωνή, παρουσία, στάση σώματος, τρόπος έκφρασης, το λαϊκό αντικατοπτρίζεται με απόλυτο τρόπο πάνω της. Η ερμηνεία της είναι απολαυστική. Είναι αδύνατο να μην την ξεχωρίσεις.

 

Νάνσυ Μπούκλη, «Επικίνδυνες σχέσεις» (Θέατρο Άλμα)

Στη σκηνή του Θεάτρου Άλμα βρίσκουμε τον Γιώργο Κιμούλη στο γνωστό και προκλητικό έργο του Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε μορφή επιστολών, το οποίο εκδόθηκε το 1782, γνώρισε τεράστια επιτυχία και απαγορεύτηκε το 1825, επί κυβερνήσεως Καρόλου Ι΄, ως «επικίνδυνο». Παράλληλα απαγορεύτηκαν τα έργα του Βολταίρου, του Μοντεσκιέ, του Ρουσό και του Μπομαρσέ. Η απαγόρευσή του ίσχυσε ουσιαστικά καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του υποκόμη Βαλμόν, του τρελού καρδιοκατακτητή που έχει ως στόχο της ζωής του να παίζει με τις γυναίκες. Ένα από τα θύματά του είναι και η Σεσίλ, την οποία υποδύεται η ταλαντούχα Νάνσυ Μπούκλη. Η ερωτική της σκηνή με τον Γιώργο Κιμούλη είναι ίσως η καλύτερη σκηνή της παράστασης. Η ηθοποιός εμπλουτίζει την ατμόσφαιρα με τη μοναδική της ενέργεια, το μπρίο και τη σκηνική της γοητεία.

.

 Κωνσταντίνος Μωραΐτης, «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» (Θέατρο Τέχνης)

Υποδυόμενος επτά διαφορετικούς –απολύτως αντίθετους μεταξύ τους– ήρωες στην παράσταση του Σίμου Κακάλα που μεταφέρει στη σκηνή την υπέροχη ταινία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης καταφέρνει να είναι το ίδιο πειστικός, χωρίς καμία ριζική μεταμόρφωση και δίχως καμία υπερβολή. Το βλέμμα του, ο τόνος της φωνής του, η στάση του σώματός του λειτουργούν σαν μια αόρατη μάσκα που του επιτρέπει να περνά από τον έναν ήρωα στον άλλο. Υπηρετώντας πιστά τη σκηνοθεσία του Κακάλα, καταφέρνει να ξεχωρίσει παραμένοντας αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου. Και αυτό μόνο εύκολη υπόθεση δεν το λες.

 

 

Ορόρα Μαριόν και Αλέξανδρος Μυλωνάς, «Αύγουστος» (Θέατρο Δημήτρης Χορν)

Στον «Αύγουστο» θαυμάζει κανείς πόσο άρτια λειτουργούν οι σκηνές συνόλου και γι’ αυτό τα εύσημα ανήκουν τόσο στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη για τη σκηνοθεσία του όσο και στην ομάδα των ηθοποιών που συμμετέχουν. Από τους δεύτερους ρόλους τις εντυπώσεις κλέβει η Ορόρα Μαριόν από την πρώτη κιόλας σκηνή ως Ινδιάνα νοσοκόμα. Η νεαρή ηθοποιός μοιάζει να έχει χτίσει έναν ολόκληρο χαρακτήρα τόσο διαφορετικό από όλη την οικογένεια Γουέστον και η παρουσία της στη σκηνή, αν και διακριτική, τραβά τα βλέμματα.

Εξαιρετικός και ο πολύπειρος Αλέξανδρος Μυλωνάς. Με έναν πολυεπίπεδο χαρακτήρα εκμαιεύει με ευκολία τόσο το γέλιο όσο και τη συγκίνηση του κοινού.

 

Γιώργος Σύρμας, «Γενικός Γραμματεύς» (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου)

Η Σοφία Μαραθάκη πειραματίζεται πάνω στο «Γενικό Γραμματέα» του Ηλία Καπετανάκη, μια κωμωδία γραμμένη στα τέλη του 19ου αιώνα, και ο νεαρός Γιώργος Σύρμας κλέβει τις εντυπώσεις με το μπρίο και την ενέργεια με την οποία υποδύεται διαφορετικούς ήρωες του έργου. Μοιάζει να διαθέτει σπάνια κωμική στόφα, γκελ στο κοινό, αλλά και μέτρο, αφού ποτέ δεν χάνει τον έλεγχο υποκύπτοντας σε μπαλαφάρες. Είτε συμφωνήσεις είτε όχι με την παράσταση της Μαραθάκη, οφείλεις να παραδεχτείς ότι ο Γιώργος Σύρμας ξεχωρίζει μένοντας πιστός στη σκηνοθετική γραμμή.

 

 Στέλλα Γκίκα, «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» (Θέατρο Σφενδόνη)

 H Ρούλα Πατεράκη και η Ρένη Πιττακή ως άσπονδες γηραιές αδερφές και πρώην σταρ της showbiz έδωσαν ρεσιτάλ στη θεατρική μεταφορά του διάσημου κινηματογραφικού θρίλερ του 1962, αν και η σκηνοθεσία δεν ευνόησε την παράσταση ώστε να απογειωθεί. Σημαντική ήταν και η συμβολή των δεύτερων ρόλων. Ξεχωρίσαμε τη Στέλλα Γκίκα ως Έντα, απόλυτα πειστική και αποφασιστική ως η νοσοκόμα-βοηθός που φτάνει σε σημείο αυτοθυσίας για την κυρία της.

 

 

Κώστας Νικούλι, «Καλιγούλας» (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)

 Μια σπουδαία ερμηνεία μάς χαρίζει ο Γιάννης Στάνκογλου ως Καλιγούλας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στο πλάι του μια πολύτιμη Θεοδώρα Τζήμου στο ρόλο της Καισώνιας και ένας καλοδουλεμένος θίασος. Ο νεαρός Κώστας Νικούλι ως Σκιπίωνας δίνει μια μεστή ερμηνεία, ως alter ego του σκληρού αυτοκράτορα –  οι κοινές τους σκηνές είναι από τις πιο δυνατές της παράστασης. «Δυστυχία μου είναι ότι καταλαβαίνω τα πάντα», ομολογεί κάποια στιγμή έχοντας σκιαγραφήσει έναν πολύ ενδιαφέροντα παλλόμενο ψυχικά χαρακτήρα που δίνει μάχη για τη συγχώρεση και τη λύτρωση. Ο νεαρός ηθοποιός εμφανίζεται παράλληλα και στο «Ρομπέρτο Τσούκο» στο Θέατρο Τέχνης

 

 

Μαίρη Σαουσοπούλου, «Φιλιώ Χαϊδεμένου» (Θέατρο Βεάκη)

Μια δυνατή ιστορία που αφορά όλους τους Έλληνες ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Βεάκη. Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη συγκινεί με τη συγκλονιστική της ερμηνεία, με συνοδοιπόρο της σε αυτό το ταξίδι τον Ζαχαρία Καρούνη, που ντύνει με όμορφες μελωδίες το προσφυγικό δράμα. Στο πίσω μέρος της σκηνής ο θίασος δίνει σάρκα και οστά στις αφηγήσεις της Φιλιώς. Ξεχωρίσαμε τη Μαίρη Σαουσοπούλου που υποδύεται τη μητέρα της.

Είναι αξιομνημόνευτος ο τρόπος με τον οποίο αγκαλιάζει το νεκρό κεφάλι του συζύγου της και ζητά να ρίξει λίγο χώμα στα μάτια του. Λιτή, ουσιαστική και καθηλωτική ερμηνεία.

 

Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος "Οι δεύτεροι ρόλοι που κλέβουν την παράσταση" 

 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη, ο δήμος Αθηναίων και πολιτιστικοί φορείς της πόλης τιμούν τον μεγάλο Έλληνα συγγραφέα με σειρά εκδηλώσεων, το Φεβρουάριο και το Μάρτιο, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, στο Πολιτιστικό  Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος , στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας και στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας.

 

Ένας ηθοποιός με μεγάλη διεθνή πορεία και αναγνωρισιμότητα, ο Γιώργος Χωραφάς, στήνει Το Θεατρικό αναλόγιο στα Γαλλικά «Αναζητώντας τον Ζορμπά –Αποσπάσματα» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, που παρουσιάζεται στις 4 Μαρτίου, στις 13.30 στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και στις 5 Μαρτίου, στις 12 μετά το μεσημέρι, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αίθουσα Book Castle

 

Η εκδήλωση είναι μια πρωτοβουλία του Δικτύου Πολιτισμού Αθήνας του δήμου Αθηναίων (Athens Culture Net του Δήμου Αθηναίων) σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο, τις εκδόσεις Καζαντζάκη ,την Εθνική Βιβλιοθήκη, το Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο και το Υπουργείο Πολιτισμού.

 

Το έργο «Αναζητώντας τον Ζορμπά» σκιαγραφεί τη δυνατή φιλία, το  βαθύ σεβασμό και τον αμοιβαίο θαυμασμό, που ένωνε τον Νίκο Καζαντζάκη και τον Γιώργο Ζορμπά εργάτη στο ορυχείο λιγνίτη στη Μάνη, που νοίκιασε το 1917 ο σπουδαίος συγγραφέας, στην προσπάθεια του να θέσει τα πνευματικά και πολιτικά του ιδεώδη στη διαδικασία της πραγμάτωσης και εν τέλει, στη γένεση  του διάσημου μυθιστορήματος «Αλέξης Ζορμπάς».

 

Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής Γιώργος Χωραφάς, μέσω της σχέσης των δύο αντρών, των συζητήσεων τους για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, τον πόλεμο, την γυναίκα, την τροφή, την λογική και τον Θεό, όπως αποτυπώνονται στο μυθιστόρημα, προχωρά το θεατρικό του αναλόγιο στην αλληγορία του τζίτζικα και του μέρμηγκα που, όπως ο ίδιος λέει, ακολουθεί τους σημερινούς Έλληνες, οι οποίοι αισθανόμενοι μια συλλογική ενοχή, έχουν εγκλωβιστεί σε μια καταπιεστική κρίση και θυσιάζονται στον βωμό του αγώνα για παραγωγικότητα.

 

Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο:  Βασ. Σοφίας 22, Αθήνα

 

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αίθουσα Book Castle ισόγειο: λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, Καλλιθέα

 

Την ερχόμενη Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου, στις 19.00, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας φιλοξενεί την εκδήλωση «Ο Νίκος Καζαντζάκης και η ποίηση, η Οδύσσεια ή η πορεία  ενός ελεύθερου  ανθρώπου». Τη βραδιά παρουσιάζει ο Γιώργος Στασινάκης  πρόεδρος  της  Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη.  Αποσπάσματα του  μεγάλου  επικού ποιήματος των 33.333 στοίχων, διαβάζουν οι ηθοποιοί Anne-Lise Fritsch και Θανάσης Λέκκας υπό τις μελωδίες  των Artefacts Ensemble και του κρητικού τραγουδιστή, Χαΐνη Δ. Αποστολάκη.

 

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ελβετίας στην Ελλάδα, των εκδόσεων Καζαντζάκη, του Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη και του Δικτύου Πολιτισμού της Αθήνας (Athens Culture Net του δήμου Αθηναίων).

 

Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας, Αμφιθέατρο THEO ANGELOPOULOS: Σίνα 31

 

Τέλος η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος από τις 3 έως τις 31 Μαρτίου 2017, παρουσιάζει την έκθεση βιβλίων και χειρογράφων του συγγραφέα «Ματιές στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη».

 

Σε δύο προθήκες της βιβλιοθήκης στο Βαλλιάνειο κτίριο, εκτίθενται έργα και χειρόγραφα του Νίκου Καζαντζάκη, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ιδιόχειρη αφιέρωση του συγγραφέα στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο εσώφυλλο της μετάφρασης της Θείας Κωμωδίας του Δάντη.

 

Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος, Βαλλιάνειο κτίριο: Πανεπιστημίου 32

 

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Ό,τι χρειάζομαι για το μακιγιάζ, τσιμπιδάκια, νερό. Στο καμαρίνι που είμαστε τώρα έχει ένα ωραίο σημείωμα στον καθρέφτη. Δεν ξέρω ποιανού είναι, αλλά μου αρέσει. 

 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο. β) Με ποιους συναδέλφους.

Ήταν το πιο ωραίο καμαρίνι επειδή το μοιράστηκα με τους συμμαθητές μου στο τρίτο έτος του Ωδείου Αθηνών. Στην περίφημη «μαύρη αίθουσα» του Ωδείου περάσαμε κυριολεκτικά μία ολόκληρη χρονιά ο ένας πάνω στον άλλο. Όλοι οι τοίχοι γεμάτοι κείμενα, ποιήματα, σχεδιαγράμματα και παντού αντικείμενα και ρούχα. 

 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Καμαρίνι σε νυχτερινό κλαμπ. Το έχω δει σε ταινία, ήταν το καμαρίνι της Μάρλεν Ντίντριχ στο «Γαλάζιο Άγγελο». Ένας καθρέφτης με φωτογραφίες, φτερά, πούπουλα, κόσμος να πηγαινοέρχεται και σχεδόν μύριζα το άρωμα της τέλειας Lola Lola.

 

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Στο καμαρίνι πάλι της «μαύρης αίθουσας». Κοιμόμασταν με βάρδιες πάνω σε ξαπλώστρες θαλάσσης, όταν δεν τις χρησιμοποιούσαμε για σκηνικό. Τσακωνόμασταν ποιος θα ξάπλωνε πρώτος. Αναθέταμε «ξυπνητήρι» σε κάποιο συμμαθητή.

 

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Πίνω νερό, τσεκάρω μήπως έχω κάτι στα δόντια μου και χοροπηδάω για να νιώσω χαζή.

 

 

Η Κατερίνα Ζησούδη συμμετέχει στην παράσταση «Το έξυπνο πουλί» του Ζορζ Φεντό, σε μετάφραση Νικηφόρου Παπανδρέου και διασκευή-σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη-Γιώργου Κατσή, στο Tempus Verum-Εν Αθήναις.

 

 Ο Αδάμ μεγάλωσε με την φράση «τι θα πει ο κόσμος» και με μια μητέρα «παλαιών αρχών», να παρεμβαίνει στη ζωή του. Με οδηγό τον έρωτα κάνει την προσωπική του επανάσταση και σπάει τον ασφυκτικό κλοιό της οικογένειας, καταρρίπτοντας τις αναστολές, κρατώντας τις ενοχές.

 Η συνάντηση του με το Μάνο θα αποβεί μοιραία. Η ευτυχία όμως δεν θα διαρκέσει για πολύ. Η πραγματικότητα συνθλίβει το όνειρο. Το τέλος καραδοκεί. Οι δύο εραστές μένουν μετέωροι ανάμεσα στα «θέλω» και τα «πρέπει».

 «ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ»… Ένα σύγχρονο, κοινωνικό έργο του Γιώργου Αγγελίδη που θα μπορούσε να είναι αληθινή ιστορία.

 Ο Βαλεντίνος Τσίλογλου επιχειρεί μια ελεύθερη κατάδυση στο πρώτο θεατρικό έργο του Γιώργου Αγγελίδη, αναδεικνύοντας με τη σκηνοθετική του ματιά την ευαισθησία της αγριότητας, διανθισμένη με κωμικές ανάσες. Το έργο παρουσιάζει την ιστορία δύο ερωτευμένων ανθρώπων σε έναν κόσμο, που έμαθε να κάνει πόλεμο και όχι … έρωτα…

 Στόχος της παράστασης είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας από την κοινωνία και πιο συγκεκριμένα από την ίδια την οικογένεια, που αποτελεί τον πρώτο και βασικότερο πυρήνα διαμόρφωσης και εκπαίδευσης του ανθρώπου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

 Κείμενο: Γιώργος Αγγελίδης

Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Βαλεντίνος Τσίλογλου

Επιμέλεια Κίνησης: Λυδία Ορφανουδάκη

Επιμέλεια σκηνικού: Under Construction at Athens

Βοηθός Σκηνοθέτη: Όλγα Λουπάκη

Φωτισμοί: Βαλεντίνος Τσίλογλου

Φωτογραφία – Σχεδιασμός αφίσας: Κωστής Λέπουρης

Μακιγιάζ Φωτογράφισης: Μαριτάζια Κατσιμήγκου

Μουσική επιμέλεια - Ηχητική επεξεργασία: 

Pit Νικολογιάννης - Βαλεντίνος Τσίλογλου

Παραγωγή: ΕΚΚΥΚΛΗΜΑ Ε.Π.Ε.

Οργάνωση Παραγωγής/ Επικοινωνία: «The Clap Project»

 

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):

Νικόλας Γεωργανής

Νατάσα Παπαδάκη

Λούλα Τριανταφύλλου

Αντώνης Τσουρουνάκης

Φιλική Συμμετοχή:  Όλγα Λουπάκη

 

Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής  

Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115 (Μετρό Κεραμεικός)

 

 

Mετά την πρώτη παρουσίασή του στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου “Γαλλικό Θέατρο à la grecque” 2016 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το έργο «Diktat» του Enzo Cormann, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, θα επαναληφθεί στο χώρο του Bios από τις 06 Μαρτίου, κάθε Δευτέρα & Τρίτη για 10 παραστάσεις.

 

Δυο αδέλφια συναντιούνται μετά από 25 χρόνια. Βρίσκονται μαζί επί 15 ώρες σε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο. Γύρω τους τα ερείπια του εμφύλιου σπαραγμού. Μια πολιτική αλληγορία με φόντο στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των τελευταίων 50 χρόνων που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.

 

Ο σκηνοθέτης Μάνος Καρατζογιάννης για το έργο: Δυο στρατόπεδα. Οι Γαλάζιοι και οι Κόκκινοι. Μια ιστορία. Η ίδια. Πάντα. Παντού. Σ’ όλες τις χώρες. Σ’ όλες τις εποχές. Καθεστώς ο Διχασμός στην πόλη. Όπως στην οικογένεια του Βάλ και του Πιετ. Δυο αδέλφια από την ίδια μάνα. Ο πατέρας. Ποιος θα επικρατήσει; Τι θα επικρατήσει; Τι μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς;” 

 

Από το σημείωμα του μεταφραστή Ανδρέα Στάικου: Η ιστορία ενός μοιραίου ραντεβού-απολογισμού, στο τέλος ενός εμφύλιου πολέμου. Τα δυο αδέλφια της ιστορίας μας, είχαν βρεθεί σε αντίπαλες παρατάξεις. Το μίσος του ενός προς τον άλλον ήταν τόσο τρομακτικό και αδυσώπητο, ένα μίσος που μόνο τα αδέλφια μπορούν να τρέφουν μεταξύ τους.“

 

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

 

Μετάφραση: Εργαστήριο μετάφρασης Γαλλικού Ινστιτούτου 2015-2016

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Διεύθυνση και επιμέλεια μετάφρασης: Ανδρέας Στάικος

Σκηνικός χώρος: Γιάννης Αρβανίτης

Επιμέλεια κοστουμιών: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Video art: COM.ODD.OR

Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου

Βίντεο & φωτογραφίες παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας

Ερμηνεία: Μάξιμος Μουμούρης, Μάνος Καρατζογιάννης

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

 

Πρεμιέρα: Δευτέρα, 06 Μαρτίου στις 21:00

Παραστάσεις: από Δευτέρα, 06 Μαρτίου 2017 έως Τρίτη, 04 Απριλίου 2017

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

Διάρκεια: 70 λεπτά

Εισιτήριο: 10 ευρώ (ενιαίο)

Χώρος: ΒΙΟS

Διεύθυνση: Πειραιώς 84. Αθήνα

Τηλέφωνο κρατήσεων:  210-3425335

 

 

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1987 απεβίωσε ο σπουδαίος σκηνοθέτης του θεάτρου Κάρολος Κουν. Καταγόταν από την Προύσα της Μικράς Ασίας και σπούδασε στη Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης, καθώς και στο  Παρίσι. Το 1929 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και από το 1930 μέχρι το 1938 εργάστηκε ως καθηγητής αγγλικών στο Κολέγιο Αθηνών.

 

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο ερασιτεχνικά το 1930, στο Κολέγιο Αθηνών, σκηνοθετώντας μαθητικές παραστάσεις. Το 1934 ίδρυσε με τον Διονύσιο Δεβάρη και τον Γιάννη Τσαρούχη τη Λαϊκή Σκηνή με στόχο την αναβίωση του ελληνικού λαϊκού εξπρεσιονισμού και μεταξύ άλλων ανέβασε την «Ερωφίλη», την «Άλκηστη», τον «Κατά φαντασίαν ασθενή», τα «Παντρολογήματα». Μετά τη διάλυση της Λαϊκής Σκηνής συνεργάστηκε με το θίασο της Κατερίνας και κατόπιν με το θίασο της Κοτοπούλη.

 Το 1942 ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης και Δραματική Σχολή. Το 1945-1946 συνεργάστηκε και πάλι με την Κατερίνα και το 1946-1950 επανίδρυσε το Θέατρο Τέχνης και σκηνοθέτησε πολλές παραστάσεις.

 Το 1950 το Θέατρο Τέχνης χρεοκόπησε και ο Κουν προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο και ανέβασε τον «Ερρίκο Δ΄», το «Άνθρωποι και ποντίκια», το «Όνειρο θερινής νυκτός» κ.ά.

 Το 1954 διαμόρφωσε με τους μαθητές του το υπόγειο του κινηματογράφου Ορφεύς στο οικοδόμημα του Αρσακείου και ξεκίνησε μια καινούργια περίοδος για το Θέατρο Τέχνης, κατά την οποία ο Κουν ανέβασε πάρα πολλά έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου, ενώ συνέβαλε και στην ανάδειξη νέων Ελλήνων συγγραφέων. Από το 1957 ασχολήθηκε με τη μελέτη του αρχαίου δράματος και σκηνοθέτησε τον «Πλούτο», τη «Λυσιστράτη», τους «Όρνιθες», τους «Βατράχους», τον «Προμηθέα Δεσμώτη», την «Ορέστεια» κ.ά.

 

Η συνεισφορά του Κουν στο ελληνικό θέατρο ήταν τεράστια, καθώς συνεργάστηκε με τους πιο σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες και δίδαξε δεκάδες μαθητές που διέπρεψαν στο ελληνικό θέατρο. 

 Ο ίδιος διηγείται τη ζωή του στο βίντεο που ακολουθεί  

 

Την Τρίτη 14 Φεβρουαρίου με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατο του Καρόλου Κουν στο Θέατρο Τέχνης εγκαινιάζεται μια σειρά εκδηλώσεων που θα διαρκέσουν ένα χρόνο, μέχρι το Φεβρουάριο του 2018.

 Αυτή την Τρίτη λοιπόν 6.30-8.30 θα πραγματοποιηθεί η πρώτη εκδήλωση στο Υπόγειο της Πεσμαζόγλου. Θα προβληθούν αποσπάσματα από αρχειακό υλικό του Θεάτρου Τέχνης από ταινίες του Μίμη Κουγιουμτζή. Κατόπιν  ηθοποιοί και συντελεστές θα διαβάσουν 22 ποιήματα του Κουν. Το αφιέρωμα θα κλείσει με τον «Ματωμένο Γάμο» που παρουσιάζει ο Σείριος στην τελευταία εκδοχή του Μάνου Χατζιδάκι για πιάνο και τσέλο.

 Επίσης την ίδια μέρα η είσοδος στις παραστάσεις «Ρομπέρτο Τσούκκο» του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου και «Η σονάτα του Κρόιτσερ» του Λέοντος Τολστόι σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου θα είναι ελεύθερη

 

 

 

 

 

 

«Και μετά, σε μια μικρή πόλη, κατασκευάστηκε το πρώτο μηχανικό ρολόι. Στην αρχή οι άνθρωποι μαγεύτηκαν. Αργότερα τρομοκρατήθηκαν».

 

Ένας υπάλληλος γραφείου ευρεσιτεχνιών, προσπαθώντας να ολοκληρώσει την έρευνά του για τη σχετικότητα, μοιράζεται με τον φίλο του τα όνειρά του. Τους τελευταίους μήνες είδε πολλά όνειρα για το χρόνο. Ο χρόνος θα μπορούσε να πάρει τόσες μορφές όσες εκείνες που ονειρεύτηκε σε ισάριθμες νύχτες. Όνειρα για κόσμους όπου ο χρόνος είναι κυκλικός, ακίνητος, που επιβραδύνεται ανάλογα με το υψόμετρο ή που παίρνει τη μορφή αηδονιού.

 

Σημείωμα Σκηνοθέτη

 

Κάπου διάβασα ότι “αν έχεις δει τον ουρανό ένα οποιοδήποτε βράδυ, έχεις καταφέρει να δεις πίσω στο χρόνο”. Κάποια από τα αστέρια που κοιτάζουμε είναι ήδη νεκρά. Το φως τους χρειάζεται χιλιετίες για να φτάσει σε εμάς κι έτσι η εικόνα που βλέπουμε σήμερα, δείχνει πώς ήταν κάποτε όχι πώς είναι τώρα. Αυτή η σκέψη οδηγεί εύκολα στο παράλογο του χρόνου. Φιλόσοφοι και επιστήμονες συμφωνούν ότι “μπορούμε να αναγνωρίσουμε το χρόνο αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε”. Είτε είναι στο μυαλό μας είτε είναι κάτι υπαρκτό, ο χρόνος βρίσκεται παντού στην καθημερινότητά μας, συχνά σαν τύραννος άλλοτε όμως ως ο καλύτερος γιατρός.

Γραμμένο το 1993 από τον συγγραφέα και φυσικό Alan Lightman, “Τα όνειρα του Αϊνστάιν” είναι ένα κείμενο-εικόνα για το τι είναι ή τι θα μπορούσε να είναι ο χρόνος. Ένας υπάλληλος γραφείου ευρεσιτεχνιών, ο νεαρός Αϊνστάιν, προσπαθώντας να ολοκληρώσει την έρευνά του για τη σχετικότητα, μοιράζεται με τον φίλο του Μπέσσο τα όνειρά του δίνοντας στο χρόνο άπειρες διαστάσεις. Η νουβέλα του Lightman είναι μια διανοητική πρόκληση που στη θεατρική της διασκευή φροντίσαμε να μην στερήσουμε καθόλου από  το χιούμορ της. Ακολουθώντας την απλότητα της γραφής του, στήνουμε μία παράσταση όπου η έννοια του χρόνου υπάρχει με τη μορφή του ρυθμού, του φωτός, της μουσικής και των σχημάτων.

Ο συγγραφέας

Ο Alan Lightman γεννήθηκε στο Μέμφις του Τεννεσσί το 1948 και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια από το οποίο έλαβε το 1974 το διδακτορικό του δίπλωμα στη φυσική. Ανάμεσα στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες, περιλαμβάνονται τα λογοτεχνικά έργα: "Τα όνειρα του Αϊνστάιν" (1993), "Ο καλός Μπενίτο" (1995), "Χορός για δύο" (1996), καθώς και σημαντικά επιστημονικά βιβλία. Το 1989 εξελέγη επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής και της Αμερικανικής Ένωσης για την προώθηση της Επιστήμης. Δίδαξε θεωρητική φυσική και τέχνη του γραπτού λόγου στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και στο Χάρβαρντ, ενώ κατέχει την έδρα ανθρωπιστικών σπουδών John E. Burchard στο ίδιο ίδρυμα.

 

Η ομάδα ΟΜΟΡΟΣ

Η θεατρική ομάδα Όμορος (ὅμορος < ὁμός + ὅρος = που συνορεύει με) δημιουργήθηκε το 2013 από μία ομάδα ηθοποιών που μετά από ευτυχείς συνεργασίες στα χρόνια των σπουδών τους αποφασίζουν να ξαναμαζευτούν και να δουλέψουν με στόχο τη θεατρική έρευνα και δημιουργία. Με αφορμή το φεστιβάλ “Θεατρικές Συνθέσεις ΙΙ” σε διοργάνωση του Beton 7, η νεοσύστατη ομάδα Όμορος παρουσιάζει τον Μάιο 2013 την πρώτη της παραγωγή, το έργο του W. Shakespeare Πολύ κακό για το τίποτα σε σκηνοθεσία Ελένης Βλάχου. Η ίδια παράσταση επαναλαμβάνεται τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο 2014 στο θέατρο Αλκμήνη. Τον Ιούλιο 2015 η ομάδα Όμορος ανοίγει το φεστιβάλ Αισχυλείων στην Ελευσίνα με την Ερωφίλη του Γ. Χορτάτση σε σκηνοθεσία Μάξιμου Μουμούρη. Ακολουθεί η πρώτη παρουσίαση της παράστασης Τα όνειρα του Αϊνστάιν στο διαγωνιστικό τμήμα του Bob Festival στο Bios, όπου η παράσταση φτάνει στους τελικούς και παίρνει την ώθηση για την ολοκληρωμένη της παρουσίαση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου τον Φεβρουάριο 2017.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Βλάχου

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Βασίλης Παναγιωτόπουλος

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μουστάκα

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Αγγελική Παναγιωτοπούλου

 

ΧΩΡΟΣ

Δώμα

Από 24.2.2017 μέχρι 9.4.2017

 

ΩΡΕΣ

Παρασκευή 21:15

Σάββατο 21:15

Κυριακή 19:00

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Παρασκευή

Κανονικό 12€

Φοιτητικό 10€

Ανέργων 8€

Σάββατο-Κυριακή

Κανονικό 13€

 

Φοιτητικό / Ανέργων 10€

Δύο ακόμη Δευτερότριτα για τα «Περιστατικά» 13-14 Φεβρουαρίου και 20 και 21 Φεβρουαρίου και Τρίτη 28 Φεβρουαρίου

 

 

Οι πρωταγωνιστές μίλησαν στον Δημήτρη Χαλιώτη για την παράσταση μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξή τους εδώ.

 

Ιστορίες βγαλµένες από τη ζωή, που µιλούν για νεκρούς, µια Όλγα Πετρόβνα και το

τσεκούρι της, κάτι περίεργες γριές, έναν νεαρό µ’ ένα κίτρινο γάντι, ένα κηροπήγιο

που δεν έφτασε ποτέ στον προορισµό του και άλλα πολλά, πολύ σηµαντικά που θα

µεταφερθούν στη σκηνή.

“Μια µέρα, λοιπόν, εκεί που κάποιος πήγαινε στη δουλειά του,

συνάντησε στο δρόµο κάποιον άλλον, που είχε αγοράσει ένα καρβέλι πολωνέζικο

ψωµί και γύριζε στο σπίτι του. Αυτή είναι όλη κι όλη η ιστορία.”

Μία παρεξήγηση βασισµένη στα “Περιστατικά” του Δανιήλ Χαρµς.

Μικρές ιστορίες. Στιγµιότυπα από κανονικές ζωές.

Μεταξύ ονείρου και πραγµατικότητας, φόβου και αϋπνίας.

Τι είναι άραγε αληθινό και τι ψέµα;

Η σειρά δεν έχει σηµασία. Ό, τι αποφασίσουµε είναι.

Στο “εδώ” και στο “τώρα”.

 

Σηµείωµα σκηνοθέτη

“Голубая тетрадь No10”

Был один рыжий человек, у которого не было глаз и ушей. У него не было и

волос, так что рыжим его называли условно.

Говорить он не мог, так как у него не было рта. Носа тоже у него не было. У

него не было даже рук и ног.

И живота у него не было, и спины у него не было, и хребта у него не было, и

никаких внутренностей у него не было. Ничего не было! Так что не понятно, о

ком идет речь.

Καλύτερα λοιπόν να σταµατήσουµε να ασχολούµαστε µαζί του.

1937

 

Συντελεστές

Κείμενο: Περιστατικά, Δανιήλ Χαρμς

Μετάφραση: Ροδούλα Παππά*

Σκηνοθεσία: Νάνσυ Μπούκλη

Επιμέλεια Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Φωτογραφίες: Ευτυχία Βλάχου

Παίζουν: Άννα Χανιώτη, Γρηγόρης Μπαλλάς, Μαριάννα Λιανού

 

*«Το κείμενο της παράστασης βασίστηκε σε κείμενα από το βιβλίο Περιστατικά, μτφρ. Ροδούλα Παππά, εκδόσεις Νεφέλη, σειρά «Κόμμα»

Info:

Bios Tesla Πειραιώς 84 /τηλέφωνο κρατήσεων 21 0342 5335

Δευτέρα- Τρίτη στις 21:00

Εισιτήρια: γενική είσοδος: 10ευρώ /μειωμένο (ατέλειες-ανεργίες-φοιτητικό): 5 ευρώ

Πρώτη παράσταση: 23 Ιανουαρίου

Τελευταία παράσταση: 21 Φεβρουαρίου

Χορηγοί επικοινωνίας: tff.gr, texnes-plus.gr, viewtag.gr, artic.gr

Με την υποστήριξη του KOSMOS 93,6

 

 

 

 

 

 

 

Στο Play House ― που γράφτηκε το 2011 και ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Ειρήνη Μαργαρίτη ―, o Martin Crimp εκθέτει την καθημερινότητα ενός νέου ζευγαριού, και την προσπάθειά του να «στήσει» το σπιτικό του.

Σεξ, δουλειά, παιδί, τρέλα, περίεργοι γείτονες, χορός, επαγγελματικές προσδοκίες, συναντήσεις, ερωτισμός, καθημερινά τελετουργικά και άλλα συνηθισμένα.

Δεν είναι ευτυχισμένοι. Είναι ευτυχισμένοι.

Η συμβίωση του Simon και της Katrina, πέρα από τις φαντασιώσεις και τις προσδοκίες του καθενός, μοιάζει να μην μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του συμβατικού. Και ίσως αυτό να μην είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα. Ίσως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος να «παίξουν τους μεγάλους», μαζί.

 

«Πιστεύω πως με δημιούργησες. Γι’ αυτό και αισθάνομαι ζωντανός, μαζί σου, εδώ, τώρα, στο καινούργιο μας διαμέρισμα.»

 

 

Ο Martin Crimp, γεννημένος το 1956 στο Kent, παρουσιάζεται συχνά ως ο διάδοχος του Harold Pinter. Το θέατρό του καταπιάνεται με την εύθραυστη ισορροπία καθημερινών ζευγαριών, με τις κρίσεις που τα διαπερνούν, τις μικρές βαναυσότητες και τις στιγμές χαράς, ίσως και χάριτος, που αποτελούν την καθημερινότητά τους. 

Το Play House είναι η ιστορία ενός διαμερίσματος, η ιστορία ενός ζευγαριού, η ιστορία δύο τριαντάρηδων που ζουν σε μια αστική γειτονιά, σε μια πόλη του δυτικού κόσμου.

 

Η ζωή εδώ είναι απλή και λειτουργική, όπως τα έπιπλα που διακοσμούν  το διαμέρισμα της Katrina και του Simon. Ένα ψυγείο, ένας καναπές, ένα χαμηλό τραπέζι. Αυτό το καινούργιο διαμέρισμα αποτελεί τον χώρο του παιχνιδιού τους, ένα παιχνίδι χωρισμένο σε 13 σκηνές- αναμετρήσεις.

Κάθε παίκτης αναπτύσσει τη στρατηγική του, ανοίγει ή όχι τα χαρτιά του, δοκιμάζει μια κίνηση, παίζει συλλογικά ή επιθετικά, χάνει ή κερδίζει.

 

- Έλα τώρα λοιπόν.

- Έλα τώρα τι;

-Πες μου κι εσύ ότι μ’αγαπάς.

-Κι εγώ σ’αγαπώ.

-Ακόμα και που είμαι τα πάνω- κάτω.

-Ακόμα και που είσαι τα πάνω – κάτω.

-Ακόμα και που ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ είναι τα πάνω – κάτω. Πες το.

-Δεν είναι όμως. Όλος ο κόσμος δεν είναι ανάποδα. Εσύ είσαι.

 

 

« Play house » στα αγγλικά σημαίνει « σπίτι παιχνιδιού » ― αλλά και « θέατρο ».

 

Γεννημένος το 1956 στο Dartford του Kent, ο Martin Crimp μεγαλώνει στο Λονδίνο και στο δυτικό Yorkshire. Τελειώνει τις σπουδές του το 1978 στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Κατά τη δεκαετία του ’80, αρχίζει να γράφει για το Orange Tree Theatre του Richmond, στα περίχωρα του Λονδίνου: Living Remains (1982), Four Attempted Acts (1984), Definitely the Bahamas (1987), Dealing With Clair (1988), Play With Repeats (1989). Το 1991, διαμένει στη Νέα Υόρκη. Συνεργάζεται στη συνέχεια με το Royal Court Theatre του Λονδίνου όπου ανεβάζει τα έργα: No One Sees the Video, Getting Attention, The Treatment, Attempts on Her Life, The Country, Face to the Wall. Παρουσιάζονται έπειτα, στο Λονδίνο, τα έργα του Cruel and Tender (Young Vic, 2004), Fewer Emergencies (Royal Court Theatre, 2005), The City (Royal Court Theatre, 2008) και In the Republic of Hapiness (Royal Court Theatre, 2012). Αποσπά το βραβείο John Whiting Award for Drama το 1993. Η επιτυχία του είναι πλέον παγκόσμια.

Τα έργα του πραγματεύονται το θέμα της σύγχρονης βίας μ’ έναν βάναυσο και χιουμοριστικό τρόπο. Είναι αξιοσημείωτος για τη σκληρότητα των διαλόγων του, τη συναισθηματική αποστασιοποίηση των ηρώων του (οι οποίοι ποτέ δε βιώνουν αγάπη ή χαρά)και τη ζοφερή άποψη για τις ανθρώπινες σκέψεις. Από τους σημαντικότερους σύγχρονους δραματουργούς, επηρέασε κι άλλους σύγχρονους συγγραφείς, όπως η Sarah Kane.

 

Σκηνοθέτησε και επιμελήθηκε τη δραματουργία της παράστασης 4ος όροφος.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Μαργαρίτη

Μετάφραση: Μαρία Μαμούρη

Σκηνικά / Κοστούμια: Κατερίνα Καλφόγλου

Φωτισμοί:  Μαρία Αθανασοπούλου

Φωτογραφίες: Φάνης Παυλόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Μίκης  Παντελούς

Επιμέλεια κίνησης: Γιώργος Ανδρουλάκης

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ευαγγελία Σκρόμπολα

Παίζουν: Μαρία Μαμούρη,  Απόστολος Φράγκος

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πρεμιέρα:  Σάββατο, 04 Μαρτίου 2017 στις 21:00

Παραστάσεις: Σάββατο, 04 Μαρτίου 2017 έως Κυριακή, 09 Aπριλίου 2017

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάββατο & Κυριακή στις 21:00

Διάρκεια:  60 λεπτά

Εισιτήριο: 10 €, 8 € (φοιτητικό, άνω 65), 5 € (κάρτα ανεργίας, ΣΕΗ)

Χώρος: Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Διεύθυνση: Κύπρου 91Α & Σικίνου 35^Α, Κυψέλη

Τηλέφωνο: 213 00 40 496, 69 45 34 84 45

 

 

 Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Ένα μπουκάλι νερό, τα καλλυντικά μου και το κείμενο του έργου, το οποίο δεν αποχωρίζομαι μέχρι να τελειώσουν οι παραστάσεις.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο. β) Με ποιους συναδέλφους.

Το πιο ωραίο καμαρίνι από άποψη χώρου χωρούσε πολύ λιγότερους από πέντε ηθοποιούς, που συγκατοικούσαμε τότε. 

Παρ’ όλα αυτά εκεί μοιραστήκαμε πολλούς προβληματισμούς, ευχάριστες, δημιουργικές και αστείες καταστάσεις, και προέκυψε μια δυνατή φιλία η οποία κατέληξε και σε κουμπαριά – κάποιος εκ των ηθοποιών μού βάφτισε το γιο.

Όσο για τους συναδέλφους, τι να πω; Φυσικά η περίπτωση που προανέφερα, ενώ πολύ ωραία έχω περάσει και σε περιοδείες. Γενικά έχω συνεργαστεί με καλούς συναδέρφους και έχω κάνει καλά καμαρίνια.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Τα ωραιότερα είναι μπροστά μας, έρχονται!

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Οι κουβέντες που γίνονται ανάμεσα στις διπλές παραστάσεις, οι συγκινήσεις και το αίσθημα της οικογένειας που δημιουργείται ορισμένες φορές.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Μια ανάσα για να πάρω δύναμη και πάντα το σταυρό μου .

 

Ο Κατερίνα Μάντζιου συμμετέχει στην παράσταση «Οκτώ τρόποι για να πεις αντίο» της Καναδής συγγραφέως Mieko Ouchi, σε μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου.