Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Νικόλ Χριστοδούλου: Ένα οικείο μου άρωμα.

Κωνσταντίνος Πεσλής: Μακιγιάζ,τασάκι,νερό σε θερμοκρασία δωματίου τσίχλες και κινητό(για την ώρα).

Εύα Μοσχολιδάκη: Τα καλλυντικά μου, τη χτένα μου και ένα μπουκάλι νερό.

Ναταλία Καντεμνίδη:Ένα τσαντάκι με καλλυντικά, ντεμακιγιάζ, νερό και τσιγάρα.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.
Νικόλ Χριστοδούλου: Οποιοδήποτε καμαρίνι μοιράζομαι με τους συναδέλφους μου. Για μένα, είναι η πιο ωραία αίσθηση πριν βγω στη σκηνή• ενδυναμωτικό. Η ισχύς εν τη ενώσει.
Κωνσταντίνος Πεσλής: Στο θερινό θέατρο Λαμπέτη.

Εύα Μοσχολιδάκη: Αυτό που έχω τώρα αφού είναι και το πρώτο μου.

Ναταλία Καντεμνίδη:Ένα καμαρίνι υπόγειο, χτισμένο γύρω γύρω με πέτρα και με πολύ ωραίο φωτισμό.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου....

Νικόλ Χριστοδούλου :Το ομαδικό
Κωνσταντίνος Πεσλής: Στο θέατρο Βέμπο.

Εύα Μοσχολιδάκη: Δεν έχω δει και πολλά, επομένως θα πω ότι το πιο ωραίο είναι αυτό στο οποίο βρίσκομαι τώρα.

Ναταλία Καντεμνίδη:Δεν το έχω δει ακόμα..

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Νικόλ Χριστοδούλου:Group hug μετά από τελευταία παράσταση..

Κωνσταντίνος Πεσλής: Στην πρώτη μου παράσταση που υποδέχτηκα τους συμμαθητές μου απο την σχολή.

Εύα Μοσχολιδάκη: Όλες οι συζητήσεις και τα αστεία που κάνουμε με τα παιδιά λίγο πριν βγούμε στη σκηνή.

Ναταλία Καντεμνίδη:Άστεία, πειράγματα, συζητήσεις έξω από την παράσταση, ομαδικές ασκήσεις συγκέντρωσης.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Νικόλ Χριστοδούλου:Βαθια εισπνοή & εκπνοή για να καθαρίσω το μυαλό μου από οποιαδήποτε προσωπική σκέψη.

Κωνσταντίνος Πεσλής: Συγκεντρώνομαι κοιτώντας με στον καθρέφτη για δυο λεπτά και αδειάζω το μυαλό μου απ'όλα.

Εύα Μοσχολιδάκη: Σκέφτομαι αν είναι στη θέση τους όλα τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε στη σκηνή και ρίχνω μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη.

Ναταλία Καντεμνίδη:Τα τελευταία λεπτά πριν βγώ, κλείνομαι σ'εμένα και δεν μιλάω. Συγκεντρώνομαι και ηρεμώ αδειάζοντας από σκέψεις και τυχόν άγχη.

Οι «Νόμοι της έλξης» δεν είναι μία συνηθισμένη ρομαντική κομεντί, όπου οι ήρωες έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Αντίζηλος του αγοριού είναι ένα κορίτσι, που διεκδικεί το κορίτσι που εκείνος ερωτεύτηκε. Η παράσταση μιλά για την καθημερινότητα των νέων του 21ου αιώνα, τα date apps, το sexting, τις εφήμερες παρέες, το άγχος της δουλειάς, όλα αυτά με φόντο την Αθήνα του 2022.