Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Ο ορισμός του «Homo Universalis» βρίσκει το ιδανικό παράδειγμα του, στο πρόσωπο του Θοδωρή Γκόνη:ποιητής, στιχουργός, ηθοποιός, σκηνοθέτης, διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας και του Φεστιβάλ Φιλίππων πιστεύε,ι πως αν έχει καταφέρει κάποια πράγματα, αυτό το οφείλει«στη δυσκολία, που μ’ ανέλαβε», όπως θα μου πει χαρακτηριστικα.

Μ’ αφορμή την παρουσίαση της παράστασης «H βιογραφία του Πατρογονικού» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για δύο μοναδικές παραστάσεις (12 και 13 Ιανουαρίου) συναντηθήκαμε μια από τις πιο κρύες μέρες, σ’ ένα ζεστό cafe στο κέντρο της Αθήνας αλλά η κουβέντα μας είχε εσάνς καλοκαιριού, καθώς ο Θοδωρής Γκόνης,μου αποκάλυψε σε ποιον θα είναι αφιερωμένο το φετινό καλοκαιρινό φεστιβάλ Φιλίππων του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.

Με πάνω από 100 τραγούδια στο ενεργητικό του, γελά με τη google, που το χαρακτηρίζει μόνο «στιχουργό», αγαπά τους ατελείωτους περιπάτους με τον σκύλο, που δεν έχει...

Ισως γιατί ενιότε γαβγίζει και ο ίδιος, όπως θα μου πει με δόση αυτοσαρκασμού, αρκεί να μπορεί να έχει την ησυχία του για να ανακαλύψει όσα του χρειάζονται.

 

«H βιογραφία του Πατρογονικού» της Μάγκυς Κριθαρέλλη. Παρουσιάζετε για δύο βραδιές στην Αίθουσα Θεάτρου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μετά τις παραστάσεις σας στην Καβάλα. Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο κείμενο και αποφασίσατε να το κάνετε παράσταση;

Εξακολουθώ να γυρίζω στα βιβλιοπωλεία και να ψάχνω, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Δουλεύοντας αρκετά στην περιφέρεια, πίστευα κα πιστεύω ότι ένα περιφερειακό θέατρο πρέπει να παράγει μια τοπική καλλιέργεια, συνομιλώντας παράλληλα και με άλλα ρεύματα.

Όταν βρήκα το κείμενο και το διάβασα με συγκίνησε ο τρόπος που είχε γραφτεί η ιστορία, πρώτα απ’ όλα των ανθρώπων και μετά του σπιτιού. Στη συνέχεια σαν μηρυκαστικό, περπατούσα στους δρόμους και μηρύκαζα το κείμενο. Αυτή είναι γενικότερα, η μέθοδός μου, έχω τον μηρυκαστικό τρόπο. Ακούω για άλλους συναδέλφους, οι οποίοι έχουν μεθόδους και τους θαυμάζω αλλά εγώ λειτουργώ διαφορετικά.

Καθώς λοιπόν, περπατούσα στο δρόμο άκουγα τους ανθρώπους να διαμαρτύρονται και συνεχώς και να γκρινιάζουν. Έχοντας διαβάσει λοιπόν, αυτό το βιβλίο, σκέφτηκα πόσο διαφορετικοί ήταν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή. Σκέφτηκα λοιπόν, να το ανεβάσω για να περάσω ένα μήνυμα αισιοδοξίας.

Είστε γενικά αισιόδοξος;

Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος, ούτε απαισιόδοξος, είμαι ανοιχτός.

Επομένως, στο βιβλίο αγαπήσατε τις ιστορίες των ανθρώπων;

Ναι και η σιωπή του σπιτιού. Η πιο ωραία γλώσσα είναι η σιωπή, όταν μιλάει η σιωπή και έχεις την ικανότητα να την ακούσεις είναι κάτι μαγικό. Γιατί είναι μια γλώσσα, καθοριστική, ουσιαστική και οριστική.

Έχω την αίσθηση ότι εκείνη την εποχή οι άνθρωποι δένονταν διαφορετικά με τους χώρους. Στα σπίτια για παράδειγμα, σημείωναν τις χρονολογίες που κτίστηκαν, υπήρχαν έθιμα, όπως η λύρα στο πρώτο θεμέλιο κ.λ.π Σήμερα είμαστε ακόμα τόσο συνδεδεμένοι με το σπίτι μας;

Όχι τόσο πολύ, γιατί σήμερα είμαστε λίγο πιο τράνζιτ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι. Είμαστε διαφορετικοί. Για να ξέρεις προς τα που πηγαίνεις, όμως πρέπει να κοιτάς, λίγο προς τα πίσω. Αυτή είναι και η δυσκολία της στιγμής και τη δυσκολία την αγαπάω είμαι βετεράνος στις δυσκολίες δεν μπορώ, χωρίς αυτές. Καμιά φορά, όταν χαριτολογώ με νεότερους για όσα περνάνε, σκέφτομαι ότι εκείνοι έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται σε αντίθεση με τους μεγαλύτερους.

Γιατί μόνο οι νέοι έχουν αυτό το δικαίωμα;

Γιατί ο νέος έχει δύο βασικά προσόντα, χρόνο και άγνοια. Είναι μεγάλα προσόντα αυτά. Από εκεί ξεκινήσαμε όλοι. Είναι σημαντικό να έχει κάποιος ένα άδειο κομμάτι για να το γεμίσεις.

Γι ‘αυτό δουλεύετε τόσο συχνά με νέους ανθρώπους;

Ναι, φυσικά! Όταν είσαι μικρός νομίζεις ότι ξέρεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τίποτα για να καταλήξεις μεγαλύτερος να συνειδητοποιήσεις ότι όντως δεν ξέρεις τίποτα. Δουλεύοντας με νέους ανθρώπους σε κλέβουν και τους κλέβεις. Μου αρέσει πολύ αυτό το ριφιφί. Μου αρέσει πολύ αυτή η αμφίδρομη σχέση, οι παλιοί δάσκαλοι το έκαναν αυτό συχνά και σήμερα σπανίζουν.

Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Ιστορικά είναι ηλίου φαεινότερο, το τι συνέβη: μεταπολίτευση, δικτατορία κ.α. Τα έχουν πει καλύτερα και πιο ειδικοί από εμένα. Όμως κύκλος είναι, η ζωή επαναλήψεις παίζει δεν έχει χρήματα για νέες παραγωγές. Επαναλήψεις και πάλι επαναλήψεις, μέχρι να μηδενιστεί κάτι…Αυτή η δυσκολία έχει ενδιαφέρον όμως. Βέβαια, εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς γιατί ξέρω τις λακούβες. Δεν φοβάμαι τα κενά, στο αεροπλάνο γελάω στα κενά αέρος.

Πόσο σας έχουν βοηθήσει τα «κενά» στη ζωή σας;

Οι δυσκολίες είναι πάντα καλοδεχούμενες. Αν φανείς ψύχραιμος και δεν φοβάσαι, είσαι ναυτικός και ξέρεις να αρμενίζεις, όχι να ζεις μόνο, τις θεωρείς ευλογίες. Λες «Να ένα ακόμα πρόβλημα ή θα το λύσουμε ή όχι».

Πάντα βλέπατε έτσι τα πράγματα;

Το πάλευα, δεν το ήξερα. Παλιά ήμουν έτσι γιατί δεν υπήρχε η δυνατότητα να είμαι αλλιώς, η δυσκολία με ανέλαβε και αν έκανα κάτι, το έκανα. Αν έχω καταφέρει κάποια πράγματα, το οφείλω στη δυσκολία, που μ’ ανέλαβε.

Δυσκολίες φαντάζομαι αντιμετωπίσατε και αντιμετωπίζετε και στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, εδώ και 10 χρόνια που είστε καλλιτεχνικός διευθυντής αλλά και στο Φεστιβάλ Φιλίππων…

Τα ΔΗΠΕΘΕ κάποτε γνώρισαν μεγάλη άνθιση, όπως ξέρετε. Στη συνέχεια, ελάχιστα άντεξαν και τώρα, πάει πάλι κάτι να γίνει. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποια εθνική πολιτική από την πλευρά του Υπουργείου. Εμείς στην Καβάλα, έχουμε την τύχη να έχουμε μια δήμαρχο, την κ. Τσανάκα, η οποία θέλει πραγματικά η πόλη να έχει θέατρο. Ο Δήμος Καβάλας χρηματοδοτεί και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ και το Φεστιβάλ. Γιατί υπάρχουν δήμαρχοι, οι οποίοι λένε ότι θέλουν να έχουν θέατρο και δεν κάνουν κάτι γι’ αυτό.

Επομένως, μιλάμε για μια πρωτοβουλία της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Ναι, αυτό έτυχε, είναι μια σύμπτωση. Είναι σαν να πέσει το αεροπλάνο και να σωθείς, υπάρχει μια άλλη ανάποδη τύχη.

Ποιος ήταν ο στόχος σας για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας;

Στόχος μας, από την αρχή, ήταν να έχουμε ένα δικό μας στίγμα. Δεν μπορώ να καταλάβω ένα περιφερειακό θέατρο, του οποίου την παράσταση μπορείς να παρακολουθήσεις οπουδήποτε, ούτε μπορώ να καταλάβω πως βαπτίζουν συμπαραγωγές, κάποιες παραγωγές, οι οποίες είναι ατόφιες από την Αθήνα.

Αυτό το κάνουν πάρα πολλά ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ και τα λέω δημόσια και γίνομαι ξινός σε κάποιους, αλλά πιστεύω ότι είναι υποτιμητικό για μια πόλη να παίρνει έτοιμες παραστάσεις και να τις βαπτίζει συμπαραγωγές. Συμπαραγωγή σημαίνει ότι έχουν και οι δύο πλευρές γνώμη για τη διαδικασία. Εμείς πέρσι κάναμε μια συμπαραγωγή με την Αργυρώ Χιώτη και τους Vasistas αλλά έγινε σ’ εμάς η παραγωγή. Τα παιδιά έκαναν πρόβες στην Καβάλα.

Με λίγα λόγια το ΔΗΠΕΘΕ θέλω να έχει το δικό του στίγμα, αλλά να είναι ανοιχτό και σε συνεργασίες. Μιλάμε για μια μικρή μονάδα, δεν υπάρχον χρήματα, αλλά δεν μας πειράζει αυτό.

Ασχολείστε εδώ και χρόνια και με τη συγγραφή, μια μοναχική διαδικασία, σε σχέση με την αλληλεπίδραση της σκηνοθεσίας. Τι αποκομίζετε από το καθένα;

Ποτέ δεν νιώθω μόνος μου, όταν γράφω. Είναι ένας τρόπος να περνάω καλά με τον εαυτό μου.

Όταν γράφετε στίχους για κάποιο τραγούδι: έχετε στο μυαλό σας και τον ερμηνευτή, ακούτε πρώτα τη μουσική και μετά γράφετε; Πώς γεννιούνται τα τραγούδια σας;

Πολλές φορές, έχω στο μυαλό μου για ποιον γράφω. Αυτό μου αρέσει γιατί είναι πιο γενναιόδωρο, πιο ταπεινό και πιο ουσιαστικό. Καμιά φορά, σου βγαίνουν και κάποιοι στίχοι και τους έχεις στη βιτρίνα σου, στο τετράδιο σου ή πλέον στο λάπτοπ, που είναι μια σοφή γραφομηχανή.

Αυτή την περίοδο ετοιμάζετε κάποιο δίσκο;

Ναι, με τον Σώτη Σιώτα, τον μουσικό που είναι και στην παράσταση, ετοιμάζουμε ένα δίσκο, ο οποίος θα κυκλοφορήσει αυτό τον καιρό με τον τίτλο «Τα δεύτερα(γιατί κουράστηκαν τα πρώτα)».

Ποιοι θα ερμηνεύουν τα τραγούδια;

Τραγουδά η Ιουλία Καραπατάκη, ο Σωκράτης Μάλαμας, η Δήμητρα Γαλάνη και ο Γιάννης ο Διονυσίου. Λίγο αργότερα θα βγει και ένας δίσκος, τον οποίο ετοιμάζουμε με τον Χρήστο Θεοδώρου και θα κυκλοφορήσει από τη Μικρή Άρτο. Επίσης θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Άργα, ένα κείμενο από την παράσταση που κάναμε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, στον εθνικό κήπο.

Κάνετε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Σας δυσκολεύει αυτό;

Δεν είναι πολλά, είναι όπως όταν έχεις ένα μαγαζί και ανοίγεις κάθε πρωί. Εμένα μου αρέσει πολύ η αγορά. Μου αρέσει να κατεβαίνω στη λαϊκή με το δικό μου τελάρο, ντομάτες, πατάτες, φρέσκα αυγά και να θες να με ξαναψάξεις την άλλη εβδομάδα, όταν θα κατέβεις ξανά για ψώνια.Αυτό μου αρέσει στον άνθρωπο να έχει το δικό του τελάρο, μακριά από εμάς τα μεγάλα...Χωρίς να έχω σχέση με τη βιολογική καλλιέργεια, πιστεύω στην τοπική καλλιέργεια . Ισως επειδή είμαι παιδί της επαρχίας, έχω μεγαλώσει στο Ναύπλιο.

Σας είχα ακούσει να λέτε, ότι δουλεύατε μικρός σε μια ταβέρνα κοντά της περιοχής,αλλά δεν παρακολουθούσατε παραστάσεις .Δεν υπήρχε από τότε η αγάπη για το θεάτρο;

Δεν είχα περιθώριο να πάω. Γιατί την εποχή που ανέβαιναν οι παραστάσεις, εγώ δούλευα στην ταβέρνα. Πολλούς από τους πρωταγωνιστές των παραστάσεων τους ειχα σερβίρει και δεν ήξερα ποιοι είναι. Εχω σερβίρει τους πάντες, ακόμα και την Μαρία Κάλλας.

Κλείνοντας θα ήθελα να μου πείτε, αν έχουμε κάποια είδηση για το 62^ο Φεστιβάλ Φιλίππων. Τι να αναμένουμε το καλοκαίρι;

Μπορώ να σας πω το θέμα του Φεστιβάλ: θα είναι αφιερωμενο στην Οδύσσεια του Ομήρου με τον υπότιτλο «Η Τέχνη της επιβίωσης». Θα έχει πάρα πολύ μουσική, έτσι κι’ αλλίως η Οδύσσεια είναι κωμωδία, είναι πιο ραπ σε σχέση με την Ιλιάδα.

Υπάρχουν κάποια ονόματα καλλιτεχνών-σκηνοθετών που θα μπορούσατε να μας πείτε;

Δεν θέλω να πω ακόμα, γιατί θα υπάρχουν μερικοί αιφνιδιασμοί.

Και τέλος της σεζόν αναμένουμε ακόμα μια δουλειά του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας στην Αθήνα...

Ναι, την παράσταση : «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης υπό την βασιλικήν δρυν» παίχτηκε στο μουσείο των Αιγών, στη Θεσσαλονίκη, τώρα πάει στη Δράμα και την άνοιξη η παράσταση θα ταξιδέψει και στην Αθήνα, κατά πάσα πιθανότητα στο Αρχαιολογικό Μουσείο.

 

«Η Βιογραφία του Πατρογονικού» θα παρουσιαστεί για 2 μοναδικές παραστάσεις στο ΙΜΚ

Την Παρασκευή 12/1 και το Σάββατο 13/1

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης

Κείμενο παράστασης: Πάνος Δεληνικόπουλος, Κατερίνα Λιάτσου, Θοδωρής Γκόνης

Σκηνικά/Κοστούμια: Ανδρέας Γεωργιάδης

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Κατασκευή σκηνικού: Γιώργος Μαστοράκης, Γιάννης Σταυρίδης

Ειδικός συνεργάτης: Στράτος Καλαφάτης

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μιχάλης Αγγελίδης, Κατερίνα Συμεωνίδου

Χειρισμός ήχου παράστασης: Κωνσταντίνος Γαρουφαλίδης

Χειρισμός κονσόλας φωτισμών: Γιώργος Τριανταφυλλίδης

Διανομή: Ελένη Μαβίδου, Παύλος Σταυρόπουλος

 

 

 

 

 

Μετά τη μεγάλη επιτυχία του 1^ου Διεθνούς Εργαστηρίου Αρχαίου Δράματος, που διοργανώθηκε για πρώτη φορά στις Κρηνίδες την περασμένη χρονιά, το Φεστιβάλ Φιλίππων επαναλαμβάνει φέτος το εγχείρημα, με προσκεκλημένους σημαντικούς καλλιτέχνες τριών ομάδων.

Ο Βελλερεφόντης σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού, ο Προμηθέας Δεσμώτης από τη Δραματική Σχολή «Δήλος» υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Γεωργίας Μαυραγάνη και ο Οιδίποδας σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη, συνθέτουν το μωσαϊκό των παραστάσεων-παραγωγών του Φεστιβάλ Φιλίππων, που θα παρουσιαστούν στο αρχαίο θέατρο στις 20 & 21 Αυγούστου, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Το Εργαστήριο θα λάβει χώρα στην περιοχή των Κρηνίδων από την 1^η Αυγούστου και θα καταλήξει στη δημιουργία των παραπάνω τριών νέων παραστάσεων εμπνευσμένων από το αρχαίο δράμα. 

Συνολικά 33 ηθοποιοί, σκηνογράφοι, δραματουργοί, σκηνοθέτες, φωτιστές θα διαμείνουν και θα εργαστούν στις Κρηνίδες στο πλαίσιο ενός πρωτότυπου διεθνούς θεατρικού camp στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων με χαρακτήρα καλλιτεχνικό αλλά και εκπαιδευτικό.

Οι δοκιμές και όλη η προετοιμασία της κάθε παράστασης θα ’ναι ανοιχτές για το κοινό και θα λειτουργούν σαν ανοιχτό εργαστήρι για τους φοιτητές, την τοπική κοινότητα κι όποιον ενδιαφέρεται να τις παρακολουθήσει. Το ίδιο ανοιχτά θα ’ναι και τα ξεχωριστά workshops τα οποία θα πραγματοποιήσουν οι σκηνοθέτες, παρουσιάζοντας τον τρόπο δουλειάς τους σχετικά με την παράσταση που πρόκειται να δημιουργήσουν.

Τέλος, ανακοινώνεται ότι ο «Ίων» του Ευριπίδη -η παράσταση που άνοιξε το περσινό 1^ο Διεθνές Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος στις Κρηνίδες σε παραγωγή του ΔηΠεΘε Καβάλας και του Φεστιβάλ Φιλίππων και παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων σε μετάφραση και σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη με τους Κωνσταντίνο Μπιμπή, Δήμητρα Χατούπη και Νίκο Τουλιάτο επί σκηνής- έγινε δεκτός να παρουσιαστεί στο θέατρο «THE TANK» στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, την άνοιξη του 2019.

Το Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος αποτελεί τον πυρήνα του Φεστιβάλ Φιλίππων, την προσωπική ματιά, καλλιέργεια και ευθύνη. Το πλήρες πρόγραμμα του 61^ου Φεστιβάλ Φιλίππων, που θα περιλαμβάνει παραγωγές και μετακλήσεις, θεατρικές, μουσικές, εικαστικές, όπως και άλλες καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές δράσεις στην ευρύτερη περιοχή της Καβάλας, θα ανακοινωθεί στις αρχές Ιουνίου.

Αναλυτικά οι παραστάσεις του 2^ου Διεθνούς Εργαστηρίου Αρχαίου Δράματος

Βελλερεφόντης | Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων | 20 Αυγούστου

Οιδίποδας | Αρχαιολογικός Χώρος Φιλίππων & Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων | 21 Αυγούστου

Προμηθέας Δεσμώτης | Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων | 21 Αυγούστου

«Βελλεροφόντης

[παλεύοντας με τα τέρατα]»

Γιάννης Καλαβριανός

Στο εργαστήριο θα επιχειρηθεί μία πρώτη προσέγγιση στον σχετικά άγνωστο μύθο του σημαντικότερου ήρωα της μυθολογίας, πριν τον Ηρακλή. Η ιστορία του εγγονού του πονηρού Σίσυφου, του Βελλεροφόντη, που έγινε κατά λάθος δολοφόνος του αδελφού του, άλλαξε όνομα, εγκατέλειψε τη γενέτειρά του την Κόρινθο και άρχισε μία αναμέτρηση με τη ζωή και τα θηρία της, ανθρώπινα και μυθικά, είναι η ιστορία όλων εκείνων που αποφάσισαν να τα βάλουν με τη Μοίρα και τους Θεούς. Που δάμασαν Πήγασους, σκότωσαν Χίμαιρες, δοξάστηκαν, θέλησαν να ανέβουν στον ουρανό, έχασαν το μέτρο και το δίκιο τους, καταβαραθρώθηκαν και κατέληξαν να περιπλανιούνται στους κάμπους της ζωής.

Χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από τις χαμένες, μερικώς σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη, «Σθενέβοια» και «Βελλεροφόντης» και υλικό από τις πολλαπλές αναφορές στον μύθο, από την Ιλιάδα, μέχρι τον Ησίοδο, τον Πίνδαρο, τον Παυσανία και τον Στράβωνα. Συμμετέχουν 7 εκτελεστές, ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί.

Κείμενο & Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός

Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος

Μουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης

Ερμηνεύουν: Διαμαντής Αδαμαντιδης, Δέσποινα Γιαννοπούλου, Γιώργος Γλάστρας, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργος Κοτσιφάκης, Χρήστος Παπαδόπουλος, Στέφη Πουλοπούλου

«Αισχύλου, Προμηθέας Δεσμώτης: Ένα τραγούδι αντίστασης»

Γεωργία Μαυραγάνη  & Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης «Δήλος»

“Μπορεί να είμαι εδώ, καθηλωμένος

με σίδερο στυγνό,

μα θα ’ρθει η μέρα, σίγουρα

που θα προσπέσει ο “ Μέγας Άρχων”

σε μένα για να μάθει

ποια βούληση για δύναμη

πρόκειται να σαρώσει τη δύναμή του.”

Οι τριτοετείς σπουδαστές της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης «Δήλος» - Δήμητρα Χατούπη με την σκηνοθετική καθοδήγηση της Γεωργίας Μαυραγάνη θα επιχειρήσουν μια πρώτη σκηνική προσέγγιση αυτού του εμβληματικού ποιήματος  του Αισχύλου.

Ένας χορός νέων, που ενώ βαθιά μέσα του διψά για επανάσταση, συνεχώς την αναβάλλει καθώς  σκοντάφτει όλο και περισσότερο σε κείνη την αντίληψη που θέλει τις επαναστάσεις να αποτυγχάνουν, ή να πνίγονται στο ίδιο τους το αίμα.

Είναι λοιπόν εφικτή η αντίσταση; Και για πόσο; Με αυτό λοιπόν τον προβληματισμό αυτοί οι νέοι άνθρωποι θα ξεκινήσουν την αφήγηση και αναπαράσταση του ιερού ποιήματος του Αισχύλου προσπαθώντας να μάθουν  αλλά και να δείξουν τι είναι η εξουσία και ποια ακριβώς η δύναμή της.

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία - Διασκευή: Μαυραγάνη Γεωργία

Επιμέλεια Κίνησης: Καρβουνιάρης Κωνσταντίνος

«Βασιλική Β

Οιδίπους

Ανασκαφή δεύτερη»

Θοδωρής Γκόνης

Έναν αιώνα μετά την έναρξη των ανασκαφών στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, δύο ηθοποιοί, ένας σκηνοθέτης, ένας χορευτής κι ένας μουσικός, πραγματοποιούν μια ανάγνωση- ανασκαφή στην κορυφαία τραγωδία του Σοφοκλή "Οιδίπους Τύραννος”.

Δημιουργική ομάδα: Θοδωρής Γκόνης, Θανάσης Δήμου, Θέμης Πάνου, Δημήτρης Σωτηρίου, Ανδρέας Γεωργιάδης

 

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας και το Φεστιβάλ Φιλίππων σε συνεργασία με τον Δήμο Νάουσας εγκαινιάζουν το Αρχαίο Θεατρο της Μίεζας, την πρώτη πανσέληνο του Αυγούστου, με την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη.

Το βράδυ της 7ης Αυγούστου, τέσσερις συγγραφείς -η Ζυράννα Ζατέλη, ο Θωμάς Κοροβίνης, ο Θεόδωρος Γρηγοριαδης και η Γλυκερία Μπασδέκη- παρουσιάζουν στο Αρχαίο Θέατρο της Μίεζας την Ιφιγενεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, σε μορφή θεατρικού αναλογίου, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θοδωρή Γκόνη.

Η Μίεζα ήταν μια μικρή πόλη της ερατεινής Ημαθίας, χτισμένη στους πρόποδες του Βερμίου στη μέση περίπου του δρόμου που ένωνε τις Αιγές, την βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων με την Πέλλα, το μακεδονικό λιμάνι στη βόρεια ακτή του Θερμαϊκού που το πρώτο μισό του 4ου αι. π.Χ. είχε αναπτυχθεί σημαντικά με αποτελεσμα να γίνει τόπος της δεύτερης κατοικίας της βασιλικής οικογένειας.  Η γεωγραφική θέση και το παραδεισένιο τοπίο με τα πλούσια λιβάδια, τα βαθύσκια δάση και τα πολλά νερά είναι ίσως ο λόγος που έκαναν τον Φίλιππο Β΄ να την διαλέξει για να εγκαταστήσει εκεί το γυμνάσιο για τα παιδιά της Μακεδονικής ελίτ. Το αρχαίο θέατρο της Μίεζας αποτελεί προσάρτημα του κτηριακού συγκροτήματος του Γυμνασίου αυτού που δεν είναι άλλο από την Σχολή όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μεγαλέξανδρο και τους νεαρούς Μακεδόνες, οι οποίοι έγιναν η γενιά που άλλαξε τον κόσμο, δημιουργώντας την αχανή ελληνιστική Οικουμένη.  

Για τα «εγκαίνια» αυτού του γεμάτου ιστορικές μνήμες και πανανθρώπινους συμβολισμούς αρχαίου θεάτρου διαλέξαμε την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», ένα από τα δύο σωζόμενα έργα που ο Ευριπίδης έγραψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του που τα πέρασε στην Μακεδονία, ζώντας ως εταίρος του βασιλιά Αρχέλαου στην αυλή των γειτονικών Αιγών. Άλλωστε, όπως λέει ο Πλούταρχος (Περί Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής 328D) αποτιμώντας έτσι την ουσιαστικότερη συνέπεια του έργου του Κοσμοκράτορα, χάρη στον Αλέξανδρο τα παιδιά των Περσών και των Σουσιανών και των κατοίκων της Γεδρωσίας έμαθαν και αγάπησαν τις τραγωδίες του Ευριπίδη και του Σοφοκλή.

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, συντήρησε και αποκατέστησε το αρχαίο θέατρο της Μίεζας, ολοκληρώνοντας το έργο το 2014 με αυτεπιστασία και χρήματα από το Γ΄ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ

 

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης

Σκηνογραφική Επιμέλεια: Ματίνα Μέγκλα

Μουσική εγκατάσταση: Αλεξανδρος Γκόνης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχαλης Αγγελιδης

Ερμηνεύουν οι συγγραφείς: Ζυράννα Ζατέλη, Θωμάς Κοροβίνης, Θεόδωρος Γρηγοριαδης και Γλυκερία Μπασδέκη.

 

 Η Αμερικανή σκηνοθέτις και συγγραφέας  Laura Tesman  μετά από πρόσκληση του Φεστιβάλ Φιλίππων έρχεται από το Brooklyn College της Νέας Υόρκης στην Ελλάδα, για να παρουσιάζει στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων στις 9 Αυγούστου, για πρώτη φορά, το έργο «Ιώ» που έγραψε ειδικά για το 60ο Φεστιβάλ Φιλίππων και ερευνά το «διάστημα» μεταξύ της Ιούς που βλέπουμε στον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου και της Ιούς για την οποία ακούμε στην Ικέτιδες.

 Ένα δυνατό σύνολο τεσσάρων Ελληνίδων ηθοποιών της νέας γενιάς -Μαρία Όλγα Αθηναίου, Τίνα Γιωτοπούλου, Ιφιγένεια Γρίβα και Κλεοπάτρα Μάρκου- συνεργάζονται με τη Laura Tesman και η κάθε μία ερμηνεύει περισσότερους από έναν ρόλους, για να μας περιπλανήσουν σε αυτό το άγνωστο ταξίδι της Ιούς, μια σωματική ανασκαφή στα απομεινάρια του μύθου. 

 Η ιστορία της Ιούς φτάνει σε εμάς μέσω θραυσμάτων. Η ηρωίδα υπάρχει πάντα σε ένα σύνορο, σε ένα όριο μεταξύ κοριτσίου και γυναίκας. Ανθρώπου και θηρίου. Ταπεινωμένη και φιμωμένη και αενάως κυνηγημένη. Και παρόλα αυτά, αντέχει. Η ιστορία της έχει ειπωθεί και ξαναειπωθεί, αλλά δεν είναι ποτέ δική της. Ποια είναι; Τι την κινεί σε αυτό το μακρύ και επικό ταξίδι της, στο οποίο καταδιώκεται από την ακούραστη αλόγομυγα; Τι μπορούμε να μάθουμε, αν σκάψουμε πιο βαθιά, φέροντας στο φως τις πτυχές της ιστορίας που έχουν χαθεί και ξεχαστεί. Ποια είναι η ιστορία της που δεν έχει ειπωθεί.

Ιώ

Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων | Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017 | Ώρα 21.00 

 

 

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Laura Tesman

Μετάφραση Κειμένου, Σύνθεση & Επιμέλεια Μουσικής και Ηχοτοπίων: Ερατώ Κρεμμύδα

Κοστούμια: Teresa Snider-Stein

Παίζουν: Μαρία Όλγα Αθηναίου, Τίνα Γιωτοπούλου, Ιφιγένεια Γρίβα, Κλεοπάτρα Μάρκου.

Η διαδικασία των εντατικών προβών που θα λάβουν χώρα από από τις 20 Ιουλίου έως την πρεμιέρα της παράστασης στην περιοχή των Κρηνίδων, είναι ανοιχτή στο κοινό.

Λίγα Λόγια για τη Laura Tesman

Η Laura Tesman (Νέα Υόρκη) είναι σκηνοθέτις, συγγραφέας και δημιουργός συνεργατικών παραστάσεων. Στη Νέα Υόρκη οι πιο πρόσφατες δουλειές της περιλαμβάνουν: Anna Christie (Lehigh Valley Barge #79), Volupte (Irondale Center), Revolutions (Manhattan Theatre Source), Ti-Jean and His Brothers (Czech National Bohemian Hall), καθώς και τις παραστάσεις θεάτρου της επινόησης (devised theatre): Bound (διασκευή του Προμηθέα Δεσμώτη και του μύθου της Πανδώρας,  4th Street Theater), The Story of an Hour (Irondale Center) και Nocturnal: Portrait of a New York Night in Nine Movements (New Ohio, Fringe NYC). Διεθνείς, συνεργατικές παραστάσεις περιλαμβάνουν: Kuafu (Teatro Due Roma; Circolo Everest, Milan; Opificio dei Sensi, Verona), Echo (Θέατρο Απόλλων, Σύρος), Mythos: Kuafu and Pinocchio (Guling Street Avant-Garde Theatre, Taipei City), In Transit (435 Art Zone, Taipei City Taiwan). Επιλεγμένες δουλειές στην περιφέρεια περιλαμβάνουν: Playboy of the Western World, Caucasian Chalk Circle, Metamorphoses, The Dispute, Bloody Poetry, Vinegar Tom, Doctor Faustus Lights the Lights, και το δικό της έργο Petticoats & Pistols. Είναι ιδρυτικό μέλος και Καλλιτεχνική Συνδιευθύντρια του Spleen Theater και μέλος του World Wide Lab. Είναι μέλος του Lincoln Center Theater Director’s Lab και του Stage Directors and Choreographers. Έχει λάβει τα ακόλουθα βραβεία και χορηγίες: TCG Global Connections IN the LAB Grant, the Leonard and Claire Tow Travel Grant, PSC-CUNY project grants, και έχει διαμείνει και εργαστεί σε residencies στο Watermill Center του Bob Wilson και στο Orchard Project (Hunter, NY). Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου σπουδών από το University of Colorado (Boulder) και μεταπτυχιακού MA in English and European Renaissance Drama από το University of Warwick (Μεγάλη Βρετανία). Σκηνοθετεί στο Προπτυχιακό στο Θέατρο του Brooklyn College, όπου διδάσκει Σωματοποιημένη Επιτέλεση, Δραματική Λογοτεχνία και Θέατρο της Επινόησης και Συνεργατικό Θέατρο.

 

 

[…]

Ασπιδοφόρος ο ήλιος ανέβαινε πολεμώντας

κι από το βάθος της σπηλιάς μια νυχτερίδα τρομαγμένη

χτύπησε πάνω στο φως σαν τη σαΐτα πάνω στο σκουτάρι:

«Ασίνην τε… Ασίνην τε…». Να ‘ταν αυτή ο βασιλιάς της

Ασίνης

που τον γυρεύουμε τόσο προσεχτικά σε τούτη την ακρόπολη

γγίζοντας κάποτε με τα δάχτυλά μας την αφή του πάνω στις

πέτρες.

Γιώργος Σεφέρης, Ο Βασιλιάς της Ασίνης

«Οιδίπους Δοκιμές [κάτω απ’ την προσωπίδα ένα κενό]» ονομάζεται η παράσταση που θα παρουσιάσει η σκηνοθέτις Σύλβια Λιούλιου με τους συνεργάτες της τον Αύγουστο στο 60ο Φεστιβάλ Φιλίππων. 

Μέσα στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων, την ώρα της δύσης του ήλιου, ένας περίπατος-περιήγηση-διείσδυση στο τοπίο, στην ποίηση και στο δράμα. Τρεις ηθοποιοί κι ένας μουσικός στα ίχνη του Οιδίποδα, του τραγικού ήρωα που βαίνει προς ανάληψη. Δοκιμές επί τόπου στο υλικό των τραγωδιών που αφηγούνται το μύθο του (Οιδίπους Τύραννος - Οιδίπους επί Κολωνώ) αλλά και μια απόπειρα συνάντησης με το Σεφερικό ποιητικό βλέμμα.

 

Δημιουργική Ομάδα: Σύλβια Λιούλιου, Νίκος Φλέσσας, Μαρία Καλλιμάνη, Άγγελος Σκασίλας, Χρυσάνθη Αυλωνίτη, Μανούσος Πλουμίδης.

 

Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων

10 Αυγούστου | ώρα 19.00

 

 

Σκηνοθεσία Σύλβια Λιούλιου

 

 

*Φωτογραφίες Νύσος Βασιλόπουλος

 

Το Φεστιβάλ Φιλίππων γιορτάζει φέτος τα 60 του χρόνια δημιουργώντας ένα Διεθνές Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων και την περιοχή των Κρινήδων, τιμώντας τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο και προσκαλώντας σκηνοθέτες και ομάδες της νέας γενιάς, από την Ελλάδα και την Αμερική, να δημιουργήσουν το καλοκαίρι του 2017 πέντε νέες παραστάσεις εμπνευσμένες από το Αρχαίο Δράμα.

 

Η Ιόλη Ανδρεάδη με αφορμή τον Ίωνα του Ευριπίδη, η Σύλβια Λιούλιου, σε συνεργασία με τον Νίκο Φλέσσα, ερευνώντας τους αφηγηματικούς τρόπους στον τραγικό λόγο, η Γεωργία Μαυραγάνη με αφορμή την Ιφιγένεια εν Αυλίδι, η Αμερικανή Laura Tesman από το Brooklyn College της Νέας Υόρκης διερευνώντας τον χαρακτήρα της Ιούς μέσα από τους απογόνους της (Προμηθεύς Δεσμώτης και Δαναΐδες) και η Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) με αφορμή τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, συνθέτουν το μωσαϊκό των παραστάσεων που θα παρουσιαστούν στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων.

 

Η έναρξη των εργασιών θα πραγματοποιηθεί στις 20 Ιουλίου. Τόπος προετοιμασίας των ομάδων είναι οι Κρηνίδες - πρωτεύουσα της Ενότητας Φιλίππων του Δήμου Καβάλας και ένας εκ των σημαντικοτέρων αρχαιολογικών χώρων της Μακεδονίας.

 

Οι πέντε παραστάσεις που θα προκύψουν από την εντατική εργασία των ομάδων, θα παρουσιαστούν στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων στις 9 και 10 Αυγούστου.

 

Τιμώμενο πρόσωπο την διοργάνωσης είναι ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος, ο οποίος θα παρακαλουθήσει και τις πέντε παραστάσεις, ενώ την τελευταία μέρα, στις 10 Αυγούστου, θα πραγματοποιήσει ομιλία με θέμα το Αρχαίο Δράμα, εστιάζοντας στην ιδιαίτερη μέθοδό του όπως αυτή αναπτύσσεται στο βιβλίο του «Η Επιστροφή του Διονύσου».

 

Το Φεστιβάλ Φιλίππων και οι τοπικοί φορείς που συνδράμουν στην προσπάθεια αυτή, καινοτομούν προσφέροντας τα έξοδα που απαιτούνται για την κάλυψη της παραγωγής των πέντε παραστάσεων συνολικά, όπως και τη φιλοξενία και τη σίτιση των συμμετεχόντων καλλιτεχνών για όλο το διάστημα.

 

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο διεθνές θεατρικό camp που διοργανώνεται για πρώτη φορά στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων και στο Γυμνάσιο των Κρηνίδων, διατηρώντας χαρακτήρα καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό.

 

Όλη η διάρκεια των προβών και της προετοιμασίας της κάθε παράστασης είναι ανοιχτή για το κοινό. Οι πρόβες θα λειτουργούν σαν ανοιχτό εργαστήρι για τους  φοιτητές, την τοπική κοινότητα και όποιον ενδιαφέρεται να το παρακολουθήσει. Το ίδιο ανοιχτά θα είναι και τα ξεχωριστά workshops, τα οποία θα πραγματοποιήσουν οι πέντε σκηνοθέτες, παρουσιάζοντας τον τρόπο δουλειάς τους σχετικά με την παράσταση που πρόκειται να δημιουργήσουν.

 

 

Οι δημιουργοί του Φεστιβάλ Φιλίππων 2017

 

Η Ιόλη Ανδρεάδη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη RADA και στο King’s College London, στο οποίο ολοκλήρωσε το 2014 τη διδακτορική της διατριβή γύρω από το Θέατρο και την Τελετουργία, ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση. Έζησε 7 χρόνια στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Πολιτιστική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 25 παραγωγές σε Αθήνα, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Βερολίνο, Ρώμη και Νέα Υόρκη. Έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος της διεθνούς πλατφόρμας σκηνοθετών «World Wide Lab», η οποία δημιουργήθηκε στο Watermill Center του Bob Wilson το 2011 και της οποίας διετέλεσε Καλλιτεχνική Διευθύντρια το 2013 στη Νέα Υόρκη και το 2015 στη Σύρο. Έκτοτε, η Ιόλη εργάζεται εντατικά στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, τα τελευταία δύο χρόνια, έχει παρουσιάσει τις παραστάσεις: «Αρτώ – Βαν Γκογκ / avec un pistolet» στο Θέατρο Σημείο, «Οικογένεια Τσέντσι» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, «Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβακιου – μια παράσταση στο Αρχείο» στο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς, «Young Lear» στο Φεστιβάλ Αθηνών, «Ένας άνθρωπος επιστρέφει στην πατρίδα του πιστεύοντας πως θα τον σκοτώσουν και τον σκοτώνουν» στο Φεστιβάλ Φιλίππων και  «Το βασίλειο στης γης» στο Olvio.

 

Η Σύλβια Λιούλιου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε θεατρολογία στο Royal Holloway University of London (BA Classics and Drama) και υποκριτική στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας. Πραγματοποίησε τις σπουδές της στη σκηνοθεσία στη Royal Academy of Dramatic Art (RADA: ΜΑ Text and Performance) απ’ όπου αποφοίτησε με διάκριση το Σεπτέμβριο του 2010. Από το 2003 έχει εργαστεί εξαντλητικά ως βοηθός σκηνοθέτη και ως υπεύθυνη παραγωγής σε σημαντικές παραστάσεις. Έχει αρθρογραφήσει για το θέατρο, επιμελήθηκε θεατρολογικά εκδόσεις και τηλεοπτικές εκπομπές ενώ διδάσκει υποκριτική ως σήμερα.Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: «Πελεκάνος» του Όγκουστ Στρίντμπεργκ (2010). Μια παράσταση με δύο άνδρες ηθοποιούς που παίχτηκε για δύο σεζόν στο bios και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο των 46^ων Δημητρίων. «Μια Μετέωρη Κυρία» (2011). Performance βασισμένη σε ποίηση της Κικής Δημουλά με τη Ρούλα Πατεράκη.  Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του «2^ου Low Budget Festival». «Ο Λάμπρος, Ζακύνθου αρ. 12» (2012). Μια “θεατρική ανασκαφή” πάνω σε ένα ερειπωμένο ποίημα του Διονυσίου Σολωμού. Φεστιβάλ Αθηνών, Κτίριο Ε της Πειραιώς 260. «Στο Σπίτι Περιμένοντας τη Βροχή» του Ζαν Λυκ Λαγκάρς (2013).  Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Το Low Budget μιλάει Γαλλικά νο2». «Αέρας» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη (2014).  ΠΟΛΗ θέατρο. Με τη Ράνια Οικονομίδου και τη Ρένη Πιττακή. Ο «Αίας» του Σοφοκλή, Μικρή Επίδαυρος, Ελληνικό Φεστιβάλ 2015. «Ευτυχισμένες μέρες», Bios, 2016 – 2017.

 

Η Γεωργία Μαυραγάνη γεννήθηκε στο Αγρίνιο και από το 2001 ζει στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Σχολή Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Πατρών και θέατρο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο προπαρασκευαστικό μεταπτυχιακό τμήμα της σχολής DasArts στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Στο διάστημα 2000-2004, συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη με πολλούς σημαντικούς Έλληνες θεατρικούς σκηνοθέτες (Γιάννης Χουβαρδάς, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Γιάννης Μόσχος, Βίκυ Γεωργιάδη, Θοδωρής Γκόνης). Από το 2004 έχει σκηνοθετήσει, μεταξύ άλλων, τις παραστάσεις: Οι δούλες του Jean Genet, Tabataba του Bernard-Marie Koltès, Ένα μεγάλο νοσταλγικό τραγούδι (πρωτότυπη περφόρμανς), Παραμύθι για δύο του Philip Ridley, Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα του Haruki Murakami, Από δω και πέρα μόνο Χάπι Εντ του Truman Capote, Ρέκβιεμ του Fernando Renjifo, Εύθραυστο (πρωτότυπη περφόρμανς), Η ταράτσα του αυτόχειρα (πρωτότυπη περφόρμανς), Τριγμός (πρωτότυπη περφόρμανς), Το νόημα της Μαρίας Λαϊνά, Από πρώτο χέρι – Μια παράσταση για τα καπνά (πρωτότυπη περφόρμανς),Όχι αθώος πια (πρωτότυπη περφόρμανς), Το γήρας –Ένα χορικό (πρωτότυπη περφόρμανς), Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες του Ρόμπερτ Μούζιλ μεταφρ:Αλέξανδρος Ίσαρης( διασκευή μυθιστορήματος ) Γκια του Δημοσθένη Παπαμάρκου κ.α. που έχουν παρουσιαστεί στα θέατρα Αμόρε, Άσκηση, Πορεία ,Χώρα, Επι Κολωνώ, Στέγη γραμμάτων και τεχνών, Εμπρός ,Φεστιβάλ Αθηνών, -1 Πειραματική σκηνή Εθνικού θεάτρου, Πόρτα ,ΚΘΒΕ. Στο 3ο και το 4ο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών και Grasshopper Youth), έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας και σκηνοθέτης με τις παρακάτω παραστάσεις: Η ζωή δεν είναι εύκολο πράγμα, Έτσι κάνουν όλοι και Όλα όσα ξέρω για τον κόσμο , κ.α Είναι ιδρυτικό μέλος της Κίνησης Μαβίλη και από το 2010 διδάσκει υποκριτική στη δραματική σχολή Δήλος . Από το 2003 εργάζεται παράλληλα ως δασκάλα στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το 2005 ίδρυσε τη θεατρική ομάδα Happy End, με στόχο τη δημιουργία παραστάσεων που το θεατρικό τους κείμενο είναι προϊόν έρευνας των συντελεστών της εκάστοτε παράστασης

 

Η Laura Tesman (Νέα Υόρκη) είναι σκηνοθέτις, συγγραφέας και δημιουργός συνεργατικών παραστάσεων. Στη Νέα Υόρκη οι πιο πρόσφατες δουλειές της περιλαμβάνουν: Anna Christie (Lehigh Valley Barge #79), Volupte (Irondale Center), Revolutions (Manhattan Theatre Source), Ti-Jean and His Brothers (Czech National Bohemian Hall), καθώς και τις παραστάσεις θεάτρου της επινόησης (devised theatre): Bound (διασκευή του Προμηθέα Δεσμώτη και του μύθου της Πανδώρας,  4^th Street Theater), The Story of an Hour (Irondale Center) και Nocturnal: Portrait of a New York Night in Nine Movements (New Ohio, Fringe NYC). Διεθνείς, συνεργατικές παραστάσεις περιλαμβάνουν: Kuafu (Teatro Due Roma; Circolo Everest, Milan; Opificio dei Sensi, Verona), Echo (Θέατρο Απόλλων, Σύρος), Mythos: Kuafu and Pinocchio (Guling Street Avant-Garde Theatre, Taipei City), In Transit (435 Art Zone, Taipei City Taiwan). Επιλεγμένες δουλειές στην περιφέρεια περιλαμβάνουν: Playboy of the Western World, Caucasian Chalk Circle, Metamorphoses, The Dispute, Bloody Poetry, Vinegar Tom, Doctor Faustus Lights the Lights, και το δικό της έργο Petticoats & Pistols. Είναι ιδρυτικό μέλος και Καλλιτεχνική Συνδιευθύντρια του Spleen Theater και μέλος του World Wide Lab. Είναι μέλος του Lincoln Center Theater Director’s Lab και του Stage Directors and Choreographers. Έχει λάβει τα ακόλουθα βραβεία και χορηγίες: TCG Global Connections IN the LAB Grant, the Leonard and Claire Tow Travel Grant, PSC-CUNY project grants, και έχει διαμείνει και εργαστεί σε residencies στο Watermill Center του Bob Wilson και στο Orchard Project (Hunter, NY). Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου σπουδών από το University of Colorado (Boulder) και μεταπτυχιακού MA in English and European Renaissance Drama από το University of Warwick (Μεγάλη Βρετανία). Σκηνοθετεί στο Προπτυχιακό στο Θέατρο του Brooklyn College, όπου διδάσκει Σωματοποιημένη Επιτέλεση, Δραματική Λογοτεχνία και Θέατρο της Επινόησης και Συνεργατικό Θέατρο.

 

Η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος λειτούργησε για πρώτη φορά το 1973. Οι σπουδές στη σχολή διαρκούν τρία χρόνια και η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική και παρέχεται δωρεάν. Για να παρακολουθήσει κάποιος το πρόγραμμα σπουδών της Σχολής πρέπει να λάβει μέρος στις προκριματικές εξετάσεις και, να προκριθεί, στις εισαγωγικές εξετάσεις. Ακολουθούν οι εισαγωγικές εξετάσεις. Τα μαθήματα που διδάσκονται στη Σχολή είναι: υποκριτική, αυτοσχεδιασμός, κίνηση, μουσική, ποιητικός λόγος, θεατρικό τραγούδι, χορός, αγωγή λόγου, δραματολογία, ιστορία της ελληνικής και παγκόσμιας δραματουργίας, ιστορία της λογοτεχνίας, ενδυματολογία, σκηνογραφία, μακιγιάζ, ξιφασκία, ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί, ιστορία και πρακτική του κινηματογράφου κ.α. Επίσης διοργανώνονται, σε τακτά χρονικά διαστήματα, εξειδικευμένα σεμινάρια. Υπεύθυνος Σπουδών της Δραματικής Σχολής είναι ο κ. Γιάννης Ρήγας.