Το σπουδαίο έργο Τα γεγονότα του διεθνούς φήμης Σκoτσέζου θεατρικού συγγραφέα Ντέιβιντ Γκρέιγκ, σε μουσική και στίχους του Τζων Μπράουν, έρχεται στην GNO TV, τη νέα διαδικτυακή τηλεόραση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η παράσταση αποτελεί συμπαραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ με εννέα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και θα είναι διαθέσιμη στο nationalopera.gr/GNOTV από τις 16 Απριλίου έως τις 13 Μαΐου 2021 με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους. Η παραγωγή και η δημιουργία της GNO TV υλοποιούνται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.orghttps://tickets.public.gr/

Συμπαραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τα ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, Ιωαννίνων, Κοζάνης, Σερρών, Κρήτης, Κομοτηνής, Καλαμάτας, Αγρινίου, το Θεσσαλικό Θέατρο και τη Ferodo Bridges

Συμμετέχει το Πειραϊκό Φωνητικό Σύνολο Libro Coro

Τα γεγονότα ήταν αρχικά προγραμματισμένο να περιοδεύσουν σε εννέα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα της Ελλάδας με τη συμμετοχή συνολικά 21 τοπικών χορωδιών, όμως λόγω της πανδημίας η περιοδεία ανεστάλη. Η παράσταση βιντεοσκοπήθηκε στην Εναλλακτική Σκηνή τον Δεκέμβριο του 2020 με τη συμμετοχή του Πειραϊκού Φωνητικού Συνόλου Libro Coro.

Η σύμπραξη ενός κρατικού καλλιτεχνικού φορέα με έναν τόσο μεγάλο αριθμό περιφερειακών θεάτρων, στη βάση μιας ισότιμης συνεργασίας, είναι μια σημαντική πρωτοβουλία, που αναδεικνύει τις δυνατότητες των συνεργειών μεταξύ φορέων του κέντρου και της περιφέρειας. Στην περίπτωση των Γεγονότων η συμμετοχή τοπικών χορωδιακών σχημάτων ενισχύει ακόμη περισσότερο την ουσία του εγχειρήματος και αναδεικνύει το πολιτικό του στίγμα. Η Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια σειρά συνεργασιών με φορείς της περιφέρειας, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τον καλλιτεχνικό διάλογο.

Τα γεγονότα παρουσιάζονται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, αλλά για πρώτη φορά σε περιοδεία, που επαναπρογραμματίζεται για το άμεσο μέλλον, και με τη συμμετοχή τοπικών χορωδιών – σύμφωνα με την πρόθεση του συγγραφέα και των υπόλοιπων δημιουργών της πρώτης παράστασης.

Το έργο δημιουργήθηκε μετά από ανάθεση της Actors Touring Company και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Traverse Theatre του Εδιμβούργου (Φεστιβάλ Fringe 2013) σε σκηνοθεσία Ράμιν Γκρέυ. Έλαβε διθυραμβικές κριτικές και χαρακτηρίστηκε ως ένα σημαντικό, πρωτοπόρο έργο. Αμέσως μετά την πρεμιέρα του ακολούθησε διετής περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ στη συνέχεια παρουσιάστηκε σε θέατρα ανά την Ευρώπη και στη Νέα Υόρκη.

Τη σκηνοθεσία και τη μετάφραση υπογράφει ο δημιουργικός και ανήσυχος Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος. Ο ίδιος σημειώνει για την παράσταση: «Μια πραγματική χορωδία βρίσκεται πάνω στη σκηνή, ανυποψίαστη για το περιεχόμενο της παράστασης που θα ακολουθήσει. Καθημερινοί άνθρωποι, εθελοντές, πολίτες, συνταξιούχοι, ένα πλήθος που εμφανίζεται, τραγουδάει και παραμένει επί σκηνής, μάρτυρας των γεγονότων. Απέναντί της το κοινό, συνυπεύθυνο, μέρος της “σκηνικής διαπραγμάτευσης”, σχεδόν σαν καθρέφτης της χορωδίας. Ανάμεσά τους δύο ηθοποιοί προσπαθούν να βρουν τι οδήγησε έναν νεαρό άνδρα στο να δολοφονήσει μια ολόκληρη χορωδία αποτελούμενη από τους “άλλους”. Μπροστά στα μάτια μας επιχειρούν μια δημόσια ανατομία της ανόδου της ακροδεξιάς, στα πρότυπα της αρχαίας τραγωδίας: δύο ηθοποιοί και ο χορός. Μόνο που εδώ ο χορός είναι ανυποψίαστος, μέρος της τοπικής κοινωνίας και αλλάζει κάθε βράδυ. Τοπικές χορωδίες από την Αθήνα, τον Πειραιά, τα Ιωάννινα, τη Λάρισα, την Κέρκυρα, την Κρήτη, τις Σέρρες, την Κοζάνη, την Καλαμάτα, τα Χανιά, το Ηράκλειο και το Αγρίνιο –πόλεις που έχουν πρόσφατα δεχτεί πληθυσμούς προσφύγων– δημιουργούν έναν καινούριο χορό κάθε βράδυ.

Όταν ξεκίνησα το εγχείρημα αυτό πριν δύο χρόνια με τον Κωνσταντίνο Θωμαΐδη, ήμουν πεπεισμένος πως για να έχει νόημα αυτό που πάμε να κάνουμε θα πρέπει να εμπλακούν χορωδίες, φορείς και το κοινό της περιφέρειας, πως πρέπει να εμπλακούν άνθρωποι που τους αφορά αυτό το θέμα άμεσα, στην καθημερινότητά τους,

άνθρωποι που μπορεί να μη συμφωνούν μεταξύ τους. Όπως και με προηγούμενες δουλειές μου, με ενδιαφέρει να προκληθεί μια πραγματική συνάντηση κατά τη διάρκεια της παράστασης, και γι’ αυτό με γοητεύει αυτό το έργο που εξαρχής κάνει κάθε παράσταση –κάθε βραδιά– διαφορετική και απρόβλεπτη. Δεν με ενδιαφέρει να κάνω θέατρο για να πω την άποψή μου ή να βγω και απλά να καταδικάσω ή να εκθειάσω κάτι. Ζούμε σε μια εποχή ακραίας πόλωσης, όπου αρνούμαστε να ακούσουμε διαφορετικές απόψεις και κλεινόμαστε σε εικονικές πραγματικότητες που επαναλαμβάνουν τις απόψεις με τις οποίες ήδη συμφωνούμε. Πολλές φορές το θέατρο κάνει το ίδιο πράγμα. Το ζήτημα για μένα είναι η αναγνώριση των αντιφάσεων και των θεμάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως κοινωνία και ο δημόσιος διάλογος που μπορεί να γίνει πάνω σε αυτά μέσα από το θέατρο».

Το σκηνικό επιμελήθηκε ο Δήμος Κλιμενώφ σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη, μέσα στο πλαίσιο των μέτρων που επιβλήθηκαν λόγω του COVID-19, και ο στόχος του είναι να τοποθετήσει τις τοπικές χορωδίες ως έναν αντικατοπτρισμό του κοινού, ενώ οι ηθοποιοί διαχειρίζονται ένα εργαστήριο γεγονότων, αναμνήσεων και ιδεολογιών ανάμεσά τους. Στον ίδιο άξονα η Ελίζα Αλεξανδροπούλου σχεδίασε τα φώτα εξετάζοντας αυτό που μας ενώνει, που μας μετακινεί από την ατομικότητα στο σύνολο. Τα κοστούμια επιμελήθηκε η Μαρία-Σεσίλ Ιγγλέση.

Σύνοψη

Η Κλαίρη, μια δασκάλα που στον ελεύθερο χρόνο της διευθύνει μια τοπική ερασιτεχνική χορωδία αποτελούμενη από μετανάστες και άτομα από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, πιστεύει πως υπάρχει μια εξήγηση για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Μια μέρα ένας νεαρός ντόπιος θα εισβάλει ένοπλος στην αίθουσα προβών της και θα ανοίξει πυρ. Η Κλαίρη θα είναι η μοναδική επιζήσασα και το μόνο πράγμα που θέλει να κάνει είναι να καταλάβει το γιατί.

Ντέιβιντ Γκρέιγκ

Τα γεγονότα

Πρώτη παραγωγή του έργου από την Actors Touring Company σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Ράμιν Γκρέυ Συμπαραγωγή με τα ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, Ιωαννίνων, Κοζάνης, Σερρών, Κρήτης, Κομοτηνής, Καλαμάτας, Αγρινίου, το Θεσσαλικό Θέατρο και τη Ferodo Bridges Aπό τις 16 Απριλίου έως τις 13 Μαΐου 2021 στο nationalopera.gr/GNOTV Βιντεοσκοπήθηκε στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ στις 11 Δεκεμβρίου 2020 Υπάρχουν διαθέσιμοι ελληνικοί και αγγλικοί υπότιτλοι.

Μουσική – Στίχοι: Τζων Μπράουν

Μετάφραση – Σκηνοθεσία – Επιμέλεια σκηνικού: Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος

Μουσική διεύθυνση – Διδασκαλία χορωδιών – Διασκευή μουσικής και στίχων: Κωνσταντίνος Θωμαΐδης

Κοστούμια: Μαρία-Σεσίλ Ιγγλέση

Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Ηχοτοπία: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης

Υπεύθυνη χορωδιών: Άννα Ευθυμίου

Διεύθυνση χορωδίας: Ανθή Γουρουντή

Με τους Μαρία Κεχαγιόγλου και Κωνσταντίνο Μπιμπή

Πιάνο: Μάρκος Κώτσιας

Με το εισιτήριο των 5 ευρώ ο θεατής:

· μπορεί να απολαύσει μέσω του nationalopera.gr/GNOTV την παράσταση στην άνεση του σπιτιού του, στον χρόνο που αυτός θα επιλέξει, από τον υπολογιστή, το ipad, την τηλεόραση ή ακόμα και το κινητό του τηλέφωνο.

· έχει τη δυνατότητα απεριόριστων προβολών της παράστασης για διάστημα 30 ημερών από την πρώτη προβολή.

· έχει πρόσβαση στο online πρόγραμμα της παράστασης.

Link προπώλησης: https://www.ticketservices.gr/event/gno-tv-the-events/?lang=el

Πληροφορίες: Ταμεία ΕΛΣ 2130885700

Ιδρυτικός Δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής & Δωρητής παράστασης

Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org]

Το πιο αινιγματικό, πολυσήμαντο -και γι’ αυτό ίσως και το πιο συναρπαστικό- έργο του Χάρολντ Πίντερ «Παλιοί καιροί» ανεβάζει ο Γιάννης Χουβαρδάς στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, στην πρώτη συνεργασία του ως σκηνοθέτη με το θέατρο που ίδρυσε ο Κάρολος Κουν, έχοντας κοντά του τους σταθερούς συνεργάτες του, με τους οποίους έχει συνυπογράψει σημαντικές παραστάσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά και άλλους με τους οποίους επανενώνεται μετά από καιρό. 

Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Μόνη μου φιλοδοξία για την συγκεκριμένη παράσταση είναι να καθοδηγήσω τους συνεργάτες μου με τέτοια διακριτική ακρίβεια, ώστε το αριστούργημα του Πίντερ να εμφανιστεί σταδιακά από μόνο του σε όλη του την πολυπλοκότητα, όπως μια φωτογραφία που ξεκινάει να αχνοφαίνεται μέσα στο υγρό διάλυμα, στη συνέχεια παίρνει ολοκάθαρη μορφή μπροστά στα μάτια μας, και παρόλα αυτά παρουσιάζεται ακόμα πιο μυστηριώδης από πριν».

Αλλά τι είναι στ’ αλήθεια οι Παλιοί καιροί;

Αρχή.

Μια αγροικία που έχει μετατραπεί σε σπίτι. Φθινόπωρο. Νύχτα. Χαμηλό φως. Διακρίνονται τρεις φιγούρες. Ο Ντίλι χωμένος βαθιά στην πολυθρόνα, ακίνητος. Η Κέιτ κουλουριασμένη σ’ έναν καναπέ, ακίνητη. Η Άννα στέκεται στο παράθυρο, κοιτάζει έξω.

Παλιοί καιροί. Ή μήπως νέοι; Τότε ή μήπως τώρα; Ένας άνδρας και δύο γυναίκες ή μήπως ένας άνδρας και μία γυναίκα, η ίδια, η τότε και η τώρα, αυτή και εκείνη; Ένα ζευγάρι και μία φίλη από τα παλιά ή ένα γυναικείο ζευγάρι και ο παρείσακτος άνδρας; Δύο ζωντανοί και μία νεκρή, δύο ζωντανές και ένας νεκρός ή όλοι νεκροί; Γεγονότα που έχουν συμβεί και ανακαλούνται στη μνήμη ή που δεν έχουν συμβεί ποτέ, αλλά καθώς ανακαλούνται στη μνήμη γίνονται πραγματικότητα;

Λευκό που πονάει. Πάγος. Διαφάνεια. Συμμετρία. Σιωπή. Μοναξιά. Αγώνας κυριαρχίας και κτήσης. Αποπλανήσεις, παραπλανήσεις. Κλοπές. Απάτες. Παγίδες. Η γλώσσα που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Γρίφοι. Τριγμοί στο πάτωμα. Όνειρα στα όρια του εφιάλτη, παράξενα ελκυστικά όμως. Το άγνωστο και η σκοτεινή του γοητεία. Μαγνητικός ερωτισμός τερατώδους ψυχραιμίας. Αστεία για να περάσει η ώρα που δεν περνάει ούτε με αστεία. Mind control. Ένα (θανάσιμα επικίνδυνο) παιχνίδι για δύο: κατανοητό. Αλλά για τρεις; Ποιός είναι με ποιόν; Ποιός χειραγωγεί ποιόν; Ποιός θα πάρει για λάφυρο ποιόν; Τεράστια, ανεξέλεγκτα συναισθήματα που ξεπηδάνε από πολύ βαθιά, μόλις φτάνουν στην επιφάνεια γίνονται δολοφονικά ακονισμένες λέξεις και σφάζουν με το βαμβάκι. Και ύστερα το χαμόγελο. Η πιο φριχτή μορφή βίας, η παθητική. Η φύση της μνήμης. Μας πάει πίσω σε πράγματα που έχουν πράγματι συμβεί στο παρελθόν ή δημιουργεί μια επίπλαστη, ανύπαρκτη πραγματικότητα από ψήγματα αλήθειας, φόβων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών; Και, πάνω απ’ όλα, ο τρόμος μήπως βρεθούμε στην λάθος πλευρά της ιστορίας.

Ή μήπως της Ιστορίας;
Παρατεταμένη σιωπή. 
Τα φώτα ανάβουν απότομα και εκτυφλωτικά.
Ο Ντίλι στην πολυθρόνα.
Η Άννα ξαπλωμένη στον καναπέ.
Η Κέιτ κάθεται στον καναπέ.

Τέλος.

ΥΓ. Προσωπική εξομολόγηση. Ο Γιάννης Χουβαρδάς αισθάνεται ιδιαίτερη συγκίνηση που θα ξαναβρεθεί ως σκηνοθέτης στο ίδιο θέατρο που ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία πριν από σαράντα δύο χρόνια ως ηθοποιός, και μάλιστα ανεβάζοντας για πρώτη φορά Πίντερ στον ίδιο χώρο που οι Παλιοί καιροί πρωτοανέβηκαν στην Ελλάδα. Και εξαιρετική χαρά που θα ξανασυναντηθεί με τρεις από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς της γενιάς τους, και πολύ αγαπημένους του.

Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Video design: Παντελής Μάκκας
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Παίζουν (αλφαβητικά): Μαρία Κεχαγιόγλου, Χρήστος Λούλης, Μαρία Σκουλά

Παραστάσεις

Από 29 Νοεμβρίου 2018 έως 10 Φεβρουαρίου 2019
Τετάρτη και Κυριακή στις 20.00
Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 21.15
Σάββατο στις 18.30

Τιμές Εισιτηρίων

Τετάρτη & Παρασκευή: 15€ γενική, 10€ μειωμένο και 8€ ανεργίας

Πέμπτη: 10€ γενική είσοδος

Σάββατο: 18€ γενική και 12€ μειωμένο και ανεργίας
Κυριακή: 16€ γενική και 12€ μειωμένο και ανεργίας

Video trailer
https://www.youtube.com/watch?v=IOwW3sAjm4s

Με το έργο του ΄Εντουαρντ Αλμπυ οι «Τρεις Ψηλές Γυναίκες» συνεχίζει τη θεατρική περίοδο 2016-2017 η Μπέττυ Αρβανίτη στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας που φέτος γιορτάζει τα 30 χρόνια μιας εξόχως δημιουργικής πορείας.

Ο Έντουαρντ Αλμπυ σε αυτό το έργο του περνάει από το θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων όπως ο ίδιος το ανέπτυσσε σε προηγούμενα έργα του («Ευαίσθητη ισορροπία», «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ»), στην αντιμετώπιση ενός πολύ σημαντικού προβλήματος της εποχής μας: την αυτογνωσία.

Έργο με πολύ χιούμορ, μα και ταυτόχρονα σκληρό, γεμάτο αλήθειες, πρωτοπαίχθηκε στην Ελλάδα το 1995 από το θίασο Ελένης Χατζηαργύρη, Ζωής Λάσκαρη και Κατερίνας Μαραγκού σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά.

Στην ίδια με εκείνη μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ, ο σκηνοθέτης Αρης Τρουπάκης  «εξερευνεί τον Άλμπυ και τα ζητήματα που θέτει μέσα από μια σύγχρονη ματιά.

Παίζουν,η Μπέττυ Αρβανίτη, η Μαρία Κεχαγιόγλου και η Νεφέλη Κουρή.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει για το έργο και την παράσταση:

Οι «Τρεις ψηλές γυναίκες» αφορούν στη συνάντηση μιας 91χρονης με δυο άλλες,  που η καθεμιά ενσαρκώνει μια νεότερη ηλικία της,εκείνη των 52 και εκείνη των 26 χρόνων. 

Παρά τα όσα θα περίμενε κανείς, δεν υπάρχει καμιά  ατμόσφαιρα απολογισμού, αναπόλησης ή νοσταλγίας. 

Η ηλικιωμένη έρχεται αντιμέτωπη με τα αναπάντητα ερωτήματα της ζωής της, παλεύοντας λυσσαλέα μέχρι τέλους να δώσει νόημα σε κάθε παράλογη ή φριχτή της πράξη, να φέρει πίσω σχεδόν με κυριολεκτικούς όρους, όσα της γλίστρησαν μέσα από τα χέρια και επιμένοντας να αποκρύπτει άλλα που θα μείνουν για πάντα άγνωστα. 

Η 26χρονη κοπέλα που υπήρξε κάποτε, η 52χρονη στην οποία βλέπει το δικό  της μεσήλικα εαυτό και το αμείλικτο τωρινό της είδωλο, παλεύουν για εκείνο που υπήρξε ο πρωταρχικός της σκοπός καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής της, για την επικράτηση. 

Όλη τούτη η τεθλασμένη πορεία των 91 χρόνων είναι εμποτισμένη με το μαύρο, αιρετικό χιούμορ του Αλμπυ που σε κάποιες στιγμές πετυχαίνει εκείνο που κάνει ο χρόνος στις δικές μας ζωές. 

Να μοιάζουν οι μεγαλύτερες θύελλες που μας σάρωσαν, κοιτώντας τις από μακριά, με το δροσερό αεράκι που μας έδωσε ανάσα και κουράγιο να συνεχίσουμε τη δίχως νόημα αναζήτηση του δικού μας νοήματος…

Mετάφραση: Eρρίκος Μπελιές

Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης

Σκηνικά – κοστούμια: Eλένη Μανολωπούλου

Σχεδιασμοί φώτων: Aλέκος Αναστασίου

INFO*:

Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας

Α΄σκηνή Κεφαλληνίας 16 Κυψέλη

Τηλ. 210.8838727

Τετάρτη & Κυριακή στις 8.00μμ

Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 9.00μμ

Τιμές: Tετάρτη & Πέμπτη 13 ευρώ, 

   Παρασκευή & Κυριακή 16 ευρώ, 

    Σάββατο 18 ευρώ,         

     Φοιτητικό 10 ευρώ