Το νέο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη στοχάζεται πάνω στην έννοια της ζωής που ματαιωμένη ζητά τον ερχομό του θανάτου για να επιβεβαιωθεί.

«Η ζωή μου με εμποδίζει να ζήσω» λέει ο νεαρός Αντελίνο, ο γιος του Ασσούρ και της Λίκρα, ένας από τους αφανείς ήρωες του «Θερισμού» του Δημήτρη Δημητριάδη, που αναστατώνει κατά διαστήματα μέσα από το κινητό τηλέφωνο τις ειδυλλιακές διακοπές των γονιών του στο μακρινό Ακαπούλκο. Γι’ αυτή τη ζωή, που γίνεται θηλιά και σε πνίγει, γράφει ουσιαστικά ο Δημητριάδης στο έργο του αυτό, που έγραψε αμέσως μετά τον «Κυκλισμό του τετραγώνου», αλλά παρουσιάζεται τώρα για πρώτη φορά στη σκηνή.

Ο Δημητριάδης τοποθετεί τους πέντε ήρωες του έργου του – δύο ζευγάρια και μία φίλη τους – σε ένα παραδεισένιο σκηνικό στην πισίνα ενός υπερπολυτελούς ξενοδοχείου στο Ακαπούλκο. Και οι τέσσερις – διότι η φίλη τους αποτελεί μάλλον εξαίρεση – είναι αποφασισμένοι να πατήσουν ένα pause στις στοιχειωμένες τους ζωές, που τους έχουν γίνει βραχνάς, να αφήσουν πίσω όλα τα προβλήματά τους και να απολαύσουν αυτές τις μέρες ξεγνοιασιάς στον επίγειο αυτόν παράδεισο. Από τα κινητά τους όμως εισβάλει κατά ριπάς η κόλαση της καθημερινότητας τους αποκαλύπτοντας τις αχίλλειες πτέρνες αυτών των παραπλανημένων αστών, που παλεύουν να υποδυθούν τους ευτυχισμένους.

Τα παιδιά τους κραυγάζουν για προσοχή. Ο Αντελίνο, που πάσχει από κατάθλιψη, απειλεί τους γονείς του ότι θα αυτοκτονήσουν. Η Σέλμα, η κόρη του έτερου ζευγαριού, της Ρουμί και του Ζουζού, τους παίρνει τηλέφωνο την ώρα που συμμετέχει σε ερωτικά όργια με αλλοδαπούς, προκειμένου να τους εκνευρίσει. Ο Ασσούρ, η Λίκρα, η Ρουμί και ο Ζουζού αναλώνονται σε φιλοσοφικούς στοχασμούς και διαξιφισμούς κοσμοαντιλήψεων ανίκανοι να αναμετρηθούν με την ίδια τους τη ζωή, που ματαιώνει σταδιακά ολόκληρη την ύπαρξή της.

Την ίδια στιγμή η Μπόνα, η φίλη που τους συνοδεύει, μοιάζει ανήμπορη να αντισταθεί στη λυσσαλέα ορμή ενός σαρκοβόρου, ανεκπλήρωτου έρωτα, που μόνο ευτυχία δεν της χαρίζει. Η αδυναμία της να βιώσει η ίδια τη χαρά του έρωτα την οδηγεί σε ένα ξέσπασμα μίσους για όλους τους άλλους, που μουδιάζει τα δύο ζευγάρια, που παλεύουν ακόμα να ξεχάσουν μέσα από διαλείμματα χορού και μίας εκβιαστικά κατασκευασμένης ανεμελιάς, αν και πολύ σύντομα θα παραδοθούν κι αυτά σε μία δίνη αυτοακύρωσης. 

Το ειδυλλιακό περιβάλλον καταρρέει, το μέσα εφορμά και συντρίβει την επίπλαστη αυτή εξωτερική γαλήνη, οι ήρωες μένουν γυμνοί αντιμέτωποι με τα αληθινά τους αισθήματα, η Ρουμί ουρλιάζει στην κόρη της στο τηλέφωνο να πεθάνει, ο Ασσούρ και η Λίκρα κατασπαράζουν ο ένας τον άλλον… Η ανάγκη του θερισμού, τώρα που η ζωή πια δεν έχει κανένα νόημα, επανέρχεται επιτακτική. «Γιατί δεν θερίζει ο θάνατος;» αναρωτιέται η Ρουμί. «Πάλι καλά που υπάρχει κι αυτός» μονολογεί εξαντλημένη η Ζουζού.

Ο θάνατος είναι το μόνο πράγμα που νοηματοδοτεί τη ζωή. Όλα τα άλλα έρχονται και φεύγουν, όπως εκείνες οι ανθρώπινες σκιές που διασχίζουν κατά διαστήματα το πάνω μέρος του σκηνικού της παράστασης, που σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο ο Δημήτρης Τάρλοου, στην πρώτη του σκηνοθεσία στο Εθνικό.

Έχω την αίσθηση ότι ο Τάρλοου αντιμετώπισε το έργο εν πολλοίς ρεαλιστικά επιζητώντας να καταστήσει φανερή την κωμική του φλέβα, ουσιαστικά το γελοίον του πράγματος που καταντά κωμικό με έναν πολύ ιδιαίτερο και αναρχικό όμως τρόπο. Η έλλειψη όμως μίας πιο «πειραγμένης» φόρμας, στην οποία ουσιαστικά ο Τάρλοου καταφεύγει μόνο στα τελευταία λεπτά  σπάζοντας τη ρεαλιστική συνθήκη, κινδυνεύει κατά διαστήματα να βυθίσει την παράσταση στην ίδια ανία με αυτή που στοιχειώνει τις ζωές των ηρώων. Τα έργα του Δημητριάδη δεν διακρίνονται για την καταιγιστική πλοκή τους, είναι ουσιαστικά στοχασμοί πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη και τις έννοιες που την υπερβαίνουν. Έχουν συνήθως μία σπειροειδή δομή, που μέσα από πολλές λούπες κορυφώνεται σταδιακά για να οδηγήσει σε μία αποκάλυψη, που τις περισσότερες φορές οι ήρωες του αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ουσιαστικά. Σε μία τέτοια λούπα είναι εγκλωβισμένοι και οι ήρωες του «Θερισμού», που όταν ούτε ο θάνατος τους κάνει τη χάρη να έρθει να τους θερίσει, θα συνεχίσουν κανονικά τις ζωές τους σαν να μη συνέβη τίποτα. «Λέω να πάω για καμιά βουτιά. Πισίνα ή πλαζ;»

Η σκηνοθεσία του Τάρλοου είναι φυσικά ιδιαίτερα φροντισμένη και συνοδεύεται από ένα άρτιο εικαστικό αποτέλεσμα (όπως πάντα εξαιρετική η δουλειά της Ελένης Μανωλοπούλου στα σκηνικά και στα κοστούμια), αλλά, κατά τη γνώμη μου, μοιάζει να στερείται μίας ευφυούς ιδέας που θα έκανε το δεύτερο – συμβολικό – επίπεδο του έργου να λάμψει. Παρ’ όλα αυτά, μέσα στο ρεαλιστικό αυτό πλαίσιο, οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης αναδεικνύουν με το ταλέντο τους το πολύπλευρο των ηρώων τους. Προσωπικά ξεχώρισα την Αλεξία Καλτσίκη (Λίκρα) και τη Μάρω Παπαδοπούλου (Μπόνα) που νομίζω σκιαγράφησαν υποδειγματικά τις ηρωίδες τους μακριά από τις ευκολίες της όποιας μανιέρας τους, αλλά και οι Άννα Μάσχα (Ρουμί), Νίκος Ψαρράς (Ασσούρ) και Περικλής Μουστάκης (Ζουζού) ήταν εύστοχοι και αποκαλυπτικοί στις ερμηνείες τους.

 

Από 5 έως και 29 Απριλίου στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» 

Το Εθνικό Θέατρο στηρίζοντας τη νέα Ελληνική δραματουργία και τους νέους Ελληνες συγγραφείς,  θα παρουσιάσει το «Σπίτι» του Χαράλαμπου Γιάννου στο πλαίσιο της δράσης «Συγγραφέας του μήνα», από 5 έως και 29 Απριλίου, στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», σε σκηνοθεσία Ελεάνας Τσίχλη. 

Υπόθεση 

Ένας άνθρωπος σε κρίση επιστρέφει, ύστερα από χρόνια, στο πατρικό του. Δεν ξέρει για πόσο. Για όσο χρειάζεται. Μέχρι να δει τι πήγε σωστά και τι πήγε λάθος. Να καταλάβει από τι υλικό έχει φτιαχτεί. Κι αν είναι ικανός να ξεκινήσει πάλι τη ζωή του.

Το Σπίτι βασίζεται στην ιδέα της επιστροφής σε μια εποχή αθωότητας και ασφάλειας. Στην προκειμένη περίπτωση, στο σπίτι της παιδικής ηλικίας. Τότε που, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, τα πράγματα ήταν πιο απλά. Είναι εφικτή αυτή η επιστροφή; Ήταν όντως τα πράγματα τόσο αθώα όσο τα θυμόμαστε; Υπήρξαμε ποτέ παιδιά; 

Η σκηνοθέτις σημειώνει για την παράσταση:  Είναι ευτυχής συγκυρία η απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να ενσωματώσει στο ρεπερτόριό του έργα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας δίνοντας βήμα σε νέους Έλληνες συγγραφείς και ανοίγοντας ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο αμφίδρομης διαπραγμάτευσης μεταξύ κειμένου και σκηνικής δράσης• ευτυχής κι εγώ, που συμμετέχω σ' αυτό το εγχείρημα.

Με  πρώτο στόχο, λοιπόν, την ανάδειξη της σύγχρονης θεατρικής γραφής, καταστρώνουμε μια παράσταση που αφουγκράζεται το κείμενο και αναζητά μια νέα οπτική στη σκηνική αποτύπωσή του,  συνδυάζοντας στοιχεία άμεσης αφήγησης και θεατρικού κειμένου.

 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη

Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Τσόκα

Κίνηση:  Νατάσσα Σαραντοπούλου

Μουσική-sound design:  Γεωργία Καρύδη

Φωτισμοί:  Στέλλα Κάλτσου

Βοηθοί σκηνοθέτη:  Αντριάνα Ανδρέοβιτς

Βοηθός σκηνογράφου:  Νάσια Πλέτση

 

Διανομή:

Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Ελενα Μαρσίδου, Λευτέρης Βασιλάκης, Φώτης Λαζάρου, Στέλλα Βογιατζάκη

 

Γενική είσοδος 5€

Ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη και Σάββατο στις 22:00

 

Βραβεύτηκε η νέα οπτική ταυτότητα  του Εθνικού Θεάτρου

Τα προγράμματα και οι αφίσες των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου ξεχώρισαν στα φετινά Ermis Awards που διοργανώνονται κάθε χρόνο από την Ένωση Εταιριών Διαφήμισης και Επικοινωνίας Ελλάδος. 

 

Πιο συγκεκριμένα στα προγράμματα των παραστάσεων απενεμήθη Χρυσός Ermis (Ermis Gold, Design, Visual Communication, Προωθητικά Έντυπα, Εθνικό Θέατρο 2016-2017) και στις αφίσες Ασημένιος Ermis (Ermis Silver, Design, Visual Communication, Aφίσες, Εθνικό Θέατρο 2016-2017). 

 

To δημιουργικό γραφείο με το οποίο συνεργάζεται το Εθνικό Θέατρο είναι οι busybulding, οι οποίοι κέρδισαν στον ίδιο διαγωνισμό τη διάκριση Design Agency of the Year.

 

 

 

 

 

«Από τους Βαλκανικούς στη Μικρασία»

στις 10 Μαρτίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλλερ

με γενική είσοδο 5€

Η τρίτη παρουσίαση της δράσης «Συνέβη στην Ελλάδα», με τίτλο «από τους Βαλκανικούς στη Μικρασία»  θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 10 Μαρτίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλλερ, σε επιμέλεια και σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου.

Μια περίοδος που αρχίζει με τη γεύση της νίκης και του θριάμβου, και καταλήγει σε μια εθνική καταστροφή. Ο Μεγάλος Διχασμός, οι πρωταγωνιστές του --φανεροί και αφανείς-- και τα επικίνδυνα παιχνίδια της εξωτερικής πολιτικής.

Στους δύο αιώνες του νεοελληνικού κράτους, οι επιλογές μας σε κρίσιμες στιγμές καθόρισαν την πορεία μας μέχρι σήμερα. Επηρέασαν τη μορφή της ζωής μας με τρόπους που ίσως δεν τους αναλογιζόμαστε. Αυτά τα κομβικά γεγονότα, με τις αμφιλεγόμενες προσεγγίσεις και ερμηνείες τους, θα φωτιστούν σε μια σειρά από επτά σκηνικές δράσεις-παραστάσεις, με σκοπό να προκύψει μια γόνιμη συζήτηση γύρω από τη σημερινή μας ταυτότητα.

Έρευνα - δραματουργία: Κατερίνα Μανωλέα, Λεωνίδας Παπαδόπουλος

Σκηνοθεσία - διαμόρφωση κειμένου: Νίκος Χατζόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Βαμβούκος

 

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Μαρία Κίτσου, Νίκος Γιαλελής, Νίκος Καρδώνης, Νικόλας Χανακούλας

 

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-Αίθουσα Εκδηλώσεων κτιρίου Τσίλλερ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24,

τηλ. 210.5288170-171

 

Ωρα έναρξης 17:30

«Θερισμός» το νέο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη 

για πρώτη φορά στο θέατρο από 23 Μαρτίου στη Σκηνή – Νίκος Κούρκουλος

Το Εθνικό Θέατρο θα ολοκληρώσει το φετινό επιτυχημένο πρόγραμμα της Σκηνής «Νίκος Κούρκουλος», με το ανέβασμα  του νέου έργου του Δημήτρη Δημητριάδη «Θερισμός», το οποίο θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, από τις 23 Μαρτίου.

Πισίνα ή πλαζ;

Δύο ζευγάρια και μια γυναίκα μόνη στο Ακαπούλκο, σ´ένα ξενοδοχείο πενηνταεπτά αστέρων. Παραθερίζουν μακριά απ´ όλους και όλα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν. Τότε ακριβώς θα έρθει ο Θερισμός. Ο Δημήτρης Δημητριάδης μας καλεί σε μια δύσκολη αποδοχή: εκείνην του επερχόμενου τέλους του Πολιτισμού.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Μουσική: Κατερίνα Πολέμη

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Κίνηση: Κορίνα Κόκκαλη

Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα

Διανομή

Αλεξία Καλτσίκη, Αννα Μάσχα, Περικλής Μουστάκης, Μάρω Παπαδοπούλου, Νίκος Ψαρράς.

 

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

 

ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ», Αγίου Κωνσταντίνου 22-24 , τηλ. 210.5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και  στο www.n-t.gr

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00

Κυριακή στις 19:30

 

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 10€ (φοιτητικό),κάτοχοι κάρτας ΟΑΕΔ 5€ 

                              Τετάρτη και Πέμπτη ενιαία τιμή 13€

 

2ο Θερινό εργαστήριο Αρχαίου Δράματος

 

Εθνικό Θέατρο με τη συνεργασία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών

 

Δελφοί 16-30 Ιουλίου 2017

 

To Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών διοργανώνουν το

2^ο  Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος στο μοναδικής ομορφιάς και ενέργειας τόπο των Δελφών, τον ομφαλό της γης, από τις 16 έως τις 30 Ιουλίου 2017.

Σκοπός του εργαστηρίου είναι η διάδοση και η μελέτη του αρχαίου δράματος διεθνώς, προσφέροντας εξειδικευμένη και υψηλών επαγγελματικών απαιτήσεων γνώση.

 

 

Το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί υπό τη διεύθυνση του σκηνοθέτη Μιχαήλ Μαρμαρινού.

Μαζί του θα συνεργαστούν η Γερμανίδα σκηνογράφος και ενδυματολόγος  Andrea Schmidt-Futterer και ο Ρώσος θεωρητικός Dmitry Trubotchkin.  

Masterclass θα πραγματοποιήσει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός.

 

Το θέμα εργασίας είναι:

 

Το εργαστήριο απευθύνεται σε επαγγελματίες ηθοποιούς με εμπειρία τουλάχιστον δύο ετών, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, ενδυματολόγους, χορογράφους και γενικά σε πρακτικούς του θεάτρου που θέλουν να εστιάσουν και να εμβαθύνουν τη σπουδή τους πάνω στο αρχαίο δράμα.  

Πρόκειται για ένα εντατικό πρόγραμμα, πρωί και απόγευμα, για όλες τις ημέρες του Εργαστηρίου, το οποίο περιλαμβάνει σωματική και πνευματική άσκηση, μελέτη, θεωρία και πράξη.  Στο τέλος της διαδικασίας θα γίνει παρουσίαση υπό μορφή εργασίας σε εξέλιξη (work in progress).

 

Οι συμμετέχοντες θα διαμένουν στους ξενώνες του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών.

 

Γλώσσες εργασίας: Ελληνικά – Αγγλικά (η γνώση της αγγλικής είναι απαραίτητη και από τους Έλληνες συμμετέχοντες).

 

Κόστος συμμετοχής: 400€ (περιλαμβάνονται δίδακτρα, μεταφορά από την Αθήνα και προς τους Δελφούς, διαμονή, πρωινό και μεσημεριανό).

 

Το Εργαστήριο πραγματοποιείται από το Εθνικό Θέατρο και το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών με την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

 

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να στείλουν το βιογραφικό τους έως και την 1^η Μαΐου  στην ηλεκτρονική διεύθυνση: smdept@n-t.gr

Πληροφορίες στο www.n-t.gr

Επικοινωνία: interdept@n-t.gr

 

 

Το Εργαστήριο εντάσσεται στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΤΥΟ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ που συντονίζει και ενισχύει το ΥΠΠΟΑ.

Τη δημιουργία ενός θεατρικού εργαστηρίου μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, συμφώνησαν το υπουργείο Δικαιοσύνης (Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής) και το Εθνικό Θέατρο.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης «μέσω της συνεργασίας αυτής, το μεν Εθνικό Θέατρο, υλοποιώντας την κοινωνική του πολιτική, αποσκοπεί στο να διευκολύνει την πρόσβαση στη θεατρική τέχνη ομάδων που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, το δε υπουργείο Δικαιοσύνης αποβλέπει στη συνέχιση της πολιτικής του για το “άνοιγμα της φυλακής” προς την κοινωνία και τη δημιουργική απασχόληση των κρατουμένων».

 

Στη θεατρική ομάδα που δημιουργήθηκε από τη συνεργασία αυτή, μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, συμμετέχουν 20 κρατούμενοι και η ηθοποιός Ασημίνα Αναστασοπούλου, ενώ εμψυχωτής της δράσης είναι ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Στρατής Πανούριος.

 

Παράλληλα, η εν λόγω ομάδα προετοιμάζει μια διασκευή της «Τρικυμίας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με σκοπό στα τέλη του Ιουνίου 2017, να δοθεί σειρά παραστάσεων, ενώ ήδη το Εθνικό Θέατρο παρουσίασε μέσα στη φυλακή Κορυδαλλού, την βασισμένη στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, παράσταση «Νεοπτολέμου Μύησις».

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

ΑΠΟ…ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Παραμύθια στο Βιβλιοπωλείο του Εθνικού Θεάτρου!

 

 

Το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στο πλαίσιο της δράσης Από την Ομόνοια στο Λιμάνι φιλοξενεί στο βιβλιοπωλείο του αφηγήσεις ελληνικών παραδοσιακών και σύγχρονων παραμυθιών.

 

Το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου, ο παραμυθάς Δημήτρης Προύσαλης και ο τραγουδιστής Φίλιππος Πλακιάς υποδέχονται τους μικρούς φίλους του Εθνικού Θεάτρου στο Βιβλιοπωλείο του, στο κτίριο Τσίλλερ, για δύο ξεχωριστές αφηγήσεις στις 11:00 και 12:00 το πρωί με ελεύθερη είσοδο.

 

Μια χούφτα παραμύθια λαϊκά και μια αγκαλιά ιστορίες με τραγούδια και μουσικές συμπυκνώνουν τη σοφία του κόσμου που μοιράζεται απλόχερα και με την καρδιά ανοιχτή. Μικρόσωμοι ήρωες σε μεγάλα κατορθώματα, ζώα που μιλούν λέγοντας αλήθειες και περιπέτειες θαυμαστές δανεισμένες από το χώρο του ονείρου. Κουβάρια ψέματα για κείνα τα άσχημα  που είναι ανάγκη να αντιμετωπιστούν για ν’ αλλάξουν κι όσα όμορφα θε να μπολιαστούν, από μια εποχή που όλα είχανε μιλιά κι ανθρώπινες συνήθειες. Ιστορίες του «Μια φορά κι έναν καιρό…» ήρθανε να πούνε για το τώρα όσων μεγαλώνουν στο σήμερα, λοξοκοιτάζοντας με ελπίδα και σιγουριά στου αύριο τα χωράφια…

Δ. Προύσαλης

Αφήγηση: Δημήτρης Β. Προύσαλης

Τραγούδι: Φίλιππος Πλακιάς

Δωρεάν είσοδος με σειρά προτεραιότητας

Δηλώσεις συμμετοχής έως Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου: 210 – 5288170-1 ή στο e-mail: paidikosteki@n-t.gr  

Κτίριο Τσίλλερ, Βιβλιοπωλείο – Πωλητήριο (1^ος όροφος)

Αγίου Κωνσταντίνου 22-24           

 

                              

 

 

 

Το Εθνικό Θέατρο τίμησε τον αναμορφωτή του Νίκο Κούρκουλο επ' ευκαιρία των 10 χρόνων από τότε που έφυγε..

Μέσα σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα (30/1), στο Εθνικό Θέατρο, βραδιά αφιερωμένη στον Νίκο Κούρκουλο με αφορμή τα δέκα χρόνια από το θάνατό του.

 Ήταν μια "γιορτή" για το σπουδαίο ηθοποιό και επί σειρά χρόνων Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΕΘνικού Θεάτρου. Το αφιέρωμα ξεκίνησε με χαιρετισμό από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Στάθη Λιβαθινό, στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε προβολή ωριαίου video που ετοίμασαν ο κινηματογραφιστής Γιώργος Ζώης  και η ομάδα του, που αφορούσε στο έργο και στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου. 

Σε αυτό το ιδιαίτερα ενδιαφέρον  και καλαίσθητο αφιέρωμα, φωτίστηκαν πλευρές γνωστές κι άγνωστες του Νίκου Κούρκουλου, μίλησαν η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λυδία Κονιόρδου, ηθοποιοί, σκηνοθέτες (από το θέατρο και τον κινηματογράφο), καθώς επίσης στενοί του συνεργάτες και φίλοι. 

 Η βραδιά, ολοκληρώθηκε  στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλλερ, όπου εγκαινιάστηκε έκθεση με φωτογραφικό υλικό από τις θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες του Νίκου Κούρκουλου και που επιμελήθηκε ο Διονύσης Φωτόπουλος.

 

Η έκθεση φωτογραφίας θα είναι επισκέψιμη για το κοινό από σήμερα Τρίτη έως και την Κυριακή 5/2, 17.00-20.00

      

 

Ήταν κάποτε μια πόλη, η Σαν Σουσί, και όσοι ζούσαν σε αυτή χαμογελούσαν και ήταν ευτυχισμένοι. Από φόβο μήπως τους επισκεπτόταν κάποιος που ήταν λυπημένος, είχαν φτιάξει ένα τείχος που τη χώριζε από τις άλλες πόλεις. Ήταν και μια άλλη πόλη, στην οποία επικρατούσε δυστυχία και ο δήμαρχος είχε αποφασίσει, για να γίνουν οι κάτοικοί της ευτυχισμένοι, να στήσει το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα στην πλατεία. Ενός πρίγκιπα που κάποτε ζούσε στη Σαν Σουσί και δεν είχε κλάψει ποτέ. Ήταν τέλος κάποτε ένα χελιδόνι που εξαιτίας μιας καλαμιάς είχε χάσει το σμήνος που ταξίδευε για την Αίγυπτο και γνωρίστηκε με το χρυσό άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα.

Όλα αυτά θα τα δείτε στο Εθνικό Θέατρο, στην πασίγνωστη ιστορία του «Ευτυχισμένου Πρίγκιπα» του Όσκαρ Ουάιλντ. Συνέβησαν κάποτε… Κάποτε; Ίσως όχι και τόσο παλιά, ίσως όχι και τόσο μακριά. Οι σκηνές δυστυχίας που αντικρίζει από το βάθρο του ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας είναι σκηνές γνώριμες. Γιατί οι άνθρωποι χωρίζουν; Γιατί δεν αγοράζουν φαγητό αφού πεινάνε; Γιατί δεν παίρνουν κούτσουρα για το τζάκι αφού κρυώνουν; Γιατί αφού δουλεύουν τους διώχνουν από τη δουλειά τους; Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας ρωτά ό,τι θα ρωτούσε κάθε παιδί, ό,τι ρωτάμε κι εμείς όταν η δυστυχία φουσκώνει σαν ποτάμι και κατακλύζει την καρδιά και το μυαλό μας. Τότε αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορεί να συμβεί το αυτονόητο. Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας θα δώσει στους ανθρώπους ό,τι νομίζουν πως θα τους κάνει ευτυχισμένους. Θα τους δώσει ακόμα και το ίδιο του το δέρμα, τα μάτια του, ό,τι έχει πάνω του. Θα γίνουν τελικά ευτυχισμένοι οι άνθρωποι;

Ένα παραμύθι για την ευτυχία και τη δυστυχία, για τα υλικά αγαθά, την αγάπη, την αξία της προσφοράς που φτάνει μέχρι την αυτοθυσία και τη φιλία ανάμεσα σε δύο ανόμοια όντα. Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας λέει: «Ευτυχία είναι τελικά να υπάρχει κάποιος που να του μιλάς και να σε ακούει. Να έχεις και να θες να μοιράζεσαι. Ευτυχία είναι να έχεις ένα φίλο». Φεύγοντας κανείς από την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου είναι προβληματισμένος. Έχουμε συνειδητοποιήσει τι πραγματικά αξίζει στη ζωή; 

Η παράσταση, φροντισμένη και στην παραμικρή της  λεπτομέρεια, έχει κατακτήσει το νεανικό κοινό. Δύο μικροί θεατρόφιλοι στην πίσω σειρά είχαν την εξής στιχομυθία: «Είναι η τρίτη φορά που τη βλέπω; Εσύ;» «Εγώ ήρθα δεύτερη φορά». Αυτή είναι νομίζω η πιο αμερόληπτη και ουσιαστική «κριτική». Εξαιρετικά τα κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, κερδίζουν τις εντυπώσεις από την αρχή με την είσοδο των ηθοποιών στη σκηνή. Χελιδόνια, πεταλούδες, ο άνεμος, ακόμα και καλάμια ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας χάρη στα υπέροχα κοστούμια του. Λειτουργικά και λιτά τα σκηνικά, προσφέρουν λύσεις στις αλλαγές του σκηνικού. Η σκηνοθεσία του Άρη Τρουπάκη δίνει πνοή στο παραμύθι, αναδεικνύοντας όλα τα ζητήματα τα οποία θίγει. Και φυσικά ένα τεράστιο μπράβο και ένα δυνατό χειροκρότημα στους ηθοποιούς του θιάσου. Αν και την παράσταση κλέβει το χελιδόνι, όλοι ενσαρκώνουν εκπληκτικά τους ρόλους τους και μας ταξιδεύουν στο μαγικό κόσμο του παραμυθιού του Όσκαρ Ουάιλντ. 

Βαλίτσες για Σαν Σουσί και Αίγυπτο με παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 

ΠΡΙΝ…

• Αφήγηση: Το βιβλίο «Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας και άλλα παραμύθια» εκδόθηκε το 1888. Στην ίδια συλλογή ανήκουν και ο «Εγωιστής γίγαντας» και «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο». Δυόμισι αιώνες και αντέχουν στον χρόνο, όπως ακριβώς τα πολύτιμα πετράδια του αγάλματος. Παραμύθια πασίγνωστα, που κυκλοφορούν από πολλές εκδόσεις, σε διάφορες διασκευές, έχουν γίνει ταινία, θεατρικές παραστάσεις και μιούζικαλ. Διαβάστε ή αφηγηθείτε την ιστορία στα παιδιά σας πριν από την επίσκεψη στο θέατρο. 

• Κατασκευή: Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας είναι καλυμμένος με χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια, γιατί αυτά θεωρούν οι συμπολίτες του σημαντικά. Αν φτιάχνατε εσείς με τα παιδιά σας το δικό σας άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα, ποιο «υλικό» θα χρησιμοποιούσατε για να το καλύψετε; Τι θεωρούν τα παιδιά σας ότι είναι πιο σπουδαίο και πολύτιμο; Τι τα κάνει ευτυχισμένα; Σε χαρτί του μέτρου φτιάξτε το περίγραμμα των παιδιών σας, κόψτε το και δημιουργήστε. Αν σας κάνουν ευτυχισμένους οι αγκαλιές, μπορείτε να ζωγραφίσετε παντού ανθρώπους που αγκαλιάζονται ή να κόψετε αντίστοιχες εικόνες από περιοδικά και να καλύψετε το άγαλμα. Μήπως οι φίλοι και η οικογένεια κάνουν τη ζωή σας πιο όμορφη; Θα μπορούσατε να καλύψετε το άγαλμα με φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων.

 

ΜΕΤΑ…

• Παιχνίδι εμπιστοσύνης: «Οδηγήστε τον τυφλό». Το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα δίνει οδηγίες στο χελιδόνι για να πάει τα πετράδια σε εκείνους που τα έχουν ανάγκη. Ένα παιχνίδι εμπιστοσύνης που μπορείτε να παίξετε με τα παιδιά σας είναι να τους κλείσετε τα μάτια και να τα καθοδηγήσετε για να φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο μέρος του σπιτιού. Αν το θέλετε πιο δύσκολο, βάλτε εμπόδια στο δρόμο τους. Για παράδειγμα, μαξιλάρια και τσάντες στο δρόμο προς το τζάκι. Και τώρα η σειρά σας. Κλείστε τα μάτια σας και εμπιστευτείτε τις προφορικές οδηγίες των παιδιών σας. 

• Ηχητικός αυτοσχεδιασμός: Στην παράσταση υπάρχει ζωντανή μουσική και πολλές φορές οι ήχοι μουσικών οργάνων σε συνδυασμό με τις φωνές των ηθοποιών δημιουργούν ηχητικά περιβάλλοντα. Ταξιδεύετε στην Αίγυπτο ακούγοντας τους ήχους που κάνουν οι ηθοποιοί και τα μουσικά όργανα, μεταφέρεστε στο ποτάμι της πόλης μέσα από τους ήχους των πουλιών και καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης έχετε την αίσθηση ότι βρίσκεστε σε ανοιχτό χώρο με ήχους φυσικούς και όχι σε μια αίθουσα θεάτρου. Φτιάξτε μια ιστορία μόνο με ήχους και ηχογραφήστε την με το κινητό σας. Η ιστορία μπορεί να είναι πολύ απλή. Κάποιος που περπατά (ήχοι με τα χέρια), ξεκινά βροχή (ήχοι με δάχτυλα ή καλάμι βροχής), τρέχει και μετά; Είναι πιθανό να συναντήσει ένα άλογο, να σταματήσει ένα λεωφορείο, να γλιστρήσει και να πέσει…

• Για μεγαλύτερες ομάδες/εκπαιδευτικούς: «Ο γλύπτης». Μια ιστορία για αγάλματα δεν θα μπορούσε να μην ακολουθείται από ένα παιχνίδι με αγάλματα. Σε ζευγάρια το ένα παιδί είναι ο γλύπτης και το άλλο το υλικό που ο καλλιτέχνης θα μεταμορφώσει σε άγαλμα. Οι γλύπτες εργάζονται με μουσική υπόκρουση φτιάχνοντας τα αγάλματά τους (έχοντας βέβαια πάντα κατά νου ότι τα «υλικά» τους υπόκεινται σε φυσικούς περιορισμούς λόγω της ανθρώπινης φύσης τους ώστε να μην υπάρχουν ατυχήματα). Οι γλύπτες πλάθουν τα αγάλματά τους, δεν τους δίνουν οδηγίες πώς να φτιαχτούν μόνα τους. Μόλις τελειώσει η μουσική, οι γλύπτες σάς ξεναγούν στο μουσείο με τα έργα τους και στη συνέχεια τα ζευγάρια αλλάζουν ρόλους. Με μικρότερα παιδιά μπορείτε απλώς να έχετε μουσική και κάθε φορά που αυτή σταματά να «παγώνετε» σε μια στάση σαν να είστε αγάλματα. Μαθαίνετε έτσι βιωματικά τους περιορισμούς που έχει ένα άγαλμα και αντιλαμβάνεστε πόσο θα πρέπει να χάρηκε ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας όταν επιτέλους κατάφερε να κινηθεί. 

Κάθε φορά που το χελιδόνι επιστρέφει από μια πράξη αγάπης νιώθει σαν «να άλλαξε ο καιρός, σαν να ζεστάθηκε λίγο»… Όμως το χελιδόνι δεν είναι το μόνο που αισθάνεται την αλλαγή. Ο πλούτος με τον οποίο είναι καλυμμένο το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα τον καθιστά ανίκανο να κινηθεί. Μονάχα όταν σιγά σιγά απαλλάσσετα από τα πετράδια και τα φύλλα χρυσού με τα οποία είναι στολισμένος μπορεί να κινηθεί. Η κίνηση, απόδειξη ζωής, έρχεται αφού προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη. «Έγινε άνθρωπος;» ήταν μια παιδική ερώτηση. Ίσως η απάντηση σε μια τόσο σοφή ερώτηση να κρύβει την ουσία της ανθρώπινης υπόστασης: «Πότε τελικά κάποιος λέγεται άνθρωπος;» 

 

 

«Ο Θεός δεν είναι εύκολος. Κι εγώ έγινα σκληρός». 

Το Εθνικό Θέατρο έπειτα από 80 χρόνια ανεβάζει ξανά, στην Κεντρική Σκηνή, το αριστούργημα του Ευγένιου Ο’Νηλ «Πόθοι κάτω από τις λεύκες», σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. 

 Το κλασικό αριστούργημα του Ο’Νηλ εκδόθηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1924. Βαθιά επηρεασμένος τόσο από τον Άουγκουστ Στρίντμπεργκ όσο και από την αρχαία ελληνική τραγωδία, ο συγγραφέας συνθέτει ένα σύγχρονο ποιητικό δράμα, μια διασκευή του «Ιππόλυτου» του Ευριπίδη, στο οποίον η Φαίδρα ερωτεύεται το γιο του συζύγου της, Θησέα. 

 Το έργο διαδραματίζεται στο αγρόκτημα του Εφραίμ Κάμποτ, μετανάστη από την Ιρλανδία, που πασχίζει να στήσει τη ζωή του στη Νέα Αγγλία των ΗΠΑ. Εκεί ζει με τους τρεις γιους του, τον Πήτερ και τον Σιμεόν, από τον πρώτο του γάμο, και τον Ήμπεν, από το δεύτερο. Η σκληρή δουλειά και η καταπίεση από το δεσποτικό πατέρα, μετά την τρίμηνη απουσία του, θα ωθήσει τους δύο μεγαλύτερους γιους να μεταναστεύσουν στη «Γη της Επαγγελίας», που, για την εποχή στην οποία αναφέρεται το έργο, είναι η Καλιφόρνια. Στο κτήμα θα παραμείνει ο τρίτος γιος, ο Ήμπεν, ο οποίος θα ερωτευτεί τη νέα όμορφη σύζυγο του πατέρα του, την Άμπη. 

 Η συγκυρία οδηγεί στη δημιουργία ενός ισχυρού ερωτικού τριγώνου, μέσα από το οποίο ο Ο’Νηλ αποτυπώνει τις υπαρξιακές του ανησυχίες και τις πολιτικές του αναζητήσεις. Σε αυτό το έργο καταφέρνει να μετατρέψει τους απλούς αγρότες σε σύμβολα του σύγχρονου κόσμου, οι οποίοι, όπως και οι ήρωες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, συνομιλούν διαρκώς με τη σύγχρονη πραγματικότητα. 

Νομίζω πως ένα έργο, όσο σπουδαίο και αν είναι, αν ο σκηνοθέτης δεν αναλογιστεί τι είναι αυτό που τον αγγίζει από το πρωτότυπο και δεν το μεταφέρει με έναν τρόπο στο σήμερα, μοιάζει τραγικά παλιακό και ξεπερασμένο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν παρακολουθήσαμε μια παράσταση με λεξιλόγιο σύγχρονο που να μας αφορά. Αντίθετα, οι ηθοποιοί ήταν αφημένοι σε ένα παλιομοδίτικο παίξιμο, φλερτάροντας έντονα με την υπερβολή. Η  παράσταση πάσχει σε ρυθμό και έμπνευση και χαρακτηρίζεται από ατελείωτα χάσματα στις μεταβάσεις των σκηνών. 

Από τον έμπειρο θίασο διασώζεται μόνο η Μαρία Κίτσου στο δεύτερο μέρος. 

Μοναδικό στήριγμα της παράστασης η εξαιρετική μουσική της Ελένης Καραΐνδρου, μια εκπληκτική σύνθεση που δημιουργεί ένα παράλληλο σύμπαν σε σχέση με τη σκηνική δράση.

 

«Σούμαν» της Σοφίας Καψούρου

Από 1 έως 18 Φεβρουαρίου στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

 

Το Εθνικό Θέατρο δίνει βήμα στην νέα ελληνική δραματουργία και παρουσιάζει έργα τεσσάρων νέων ελλήνων συγγραφέων στη Σκηνή-«Νίκος Κούρκουλος», στο πλαίσιο της δράσης «Ο συγγραφέας του μήνα».

 

Τα έργα θα παίζονται από τον Φεβρουάριο έως τον Μάιο 2016 (ένα έργο ανά μήνα), ως αποτέλεσμα μιας πρωτότυπης διαδικασίας προετοιμασίας, μετά από περίπου 25 ημέρες πρόβας για το καθένα. Το σκηνικό αποτέλεσμα είναι συνεπώς μια παράσταση «εν εξελίξει», που έχει κύριο στόχο να συστήσει στο κοινό τα έργα και τους συγγραφείς.

 

Το πρώτο έργο είναι ο «Σούμαν» της Σοφίας Καψούρου και αντλεί την έμπνευσή του από τη ζωή του μεγάλου Γερμανού συνθέτη, ισορροπώντας  ανάμεσα σε δύο χώρους και δύο εποχές: την Ευρώπη του 19ου αιώνα και την Αθήνα του 21ου. Με πολύ ιδιαίτερη γλώσσα, που συχνά αναπτύσσεται με ομοιοκατάληκτους στίχους, η συγγραφέας συνδυάζει τις δύο φαινομενικά ασύμβατες ιστορικές αλλά και κοινωνικές συνθήκες, για να τις συνδέσει με μια λύση-έκπληξη.

 

Η συγγραφέας του έργου Σοφία Καψούρου σημειώνει: Εννέα ήρωες. Κάποιοι νικητές, κάποιοι νικημένοι. Όλοι ρομαντικοί.  Ο ρομαντικός ήρωας δεν έχει ούτε όνομα ούτε εποχή. Ορίζει την εποχή του. Και ως αντάλλαγμα η εποχή του τον εξορίζει. Ο ρομαντικός ήρωας δεν έχει πατρίδα. Ο ρομαντικός ήρωας δεν είναι ήρωας. Πότε δειλός, πότε ανυπεράσπιστος. Πάντα ποιητής. Πότε κωμικός, πότε τραγικός. Πάντα ερωτευμένος. Πότε τρελός, πότε μεγαλοφυής. Πάντα επικίνδυνος. Η μουσική έχει μέτρο. Ο λόγος του «Σούμαν» έχει μέτρο. Ο ρομαντικός ήρωας το μέτρο το ξεπερνά.

 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης

Σκηνικά: Αγγελική Αθανασιάδου

Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου, Τζίνα Ηλιοπούλου

Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Μαρία Οικονομίδη, Πάνος Κούγιας

 

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Λευτέρης Βασιλάκης, Δημήτρης Γεωργιάδης, Εύη Δόβελου, Ελεάνα Καυκαλά, Ταμίλα Κουλίεβα, Φώτης Λαζάρου, Δήμητρα Μητροπούλου, Ηλίας Παρασκευόπουλος,

Κώστας Τριανταφυλλόπουλος

 

Γενική είσοδος 5€

Κάθε Τετάρτη και Σάββατο στις 22:00

 

 

 

 

Ακρόαση

Το Εθνικό Θέατρο για τις ανάγκες του Χορού της καλοκαιρινής του παραγωγής Αρχαίου Δράματος αναζητά ερμηνευτές και συγκεκριμένα: άντρες ηλικίας έως 40 ετών, επαγγελματίες ηθοποιούς και χορευτές. 

Οι υποψήφιοι θα πρέπει να διαθέτουν εξαιρετικές ικανότητες στο τραγούδι και την κίνηση, καθώς επίσης πολύ καλή φυσική κατάσταση.

Στην ακρόαση θα κληθούν οι υποψήφιοι που θα επιλεγούν με βάση το βιογραφικό τους σημείωμα. 

Όσοι κληθούν θα πρέπει να προετοιμαστούν σε υλικό που θα σταλεί στα προσωπικά τους email. 

Κατάθεση βιογραφικών

Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να στείλουν το βιογραφικό τους και δύο πρόσφατες φωτογραφίες (μία ολόσωμη και μία κοντινή) από την Κυριακή 15/1/17 μέχρι και το Σάββατο  28/1/17: 

- ηλεκτρονικά στο email  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.  με την ένδειξη στο θέμα του email  «Ακρόαση – ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ».

Η  ενημέρωση των υποψηφίων  στην ακρόαση θα γίνει αποκλειστικά μέσω email.  Όλοι οι ενδιαφερόμενοι που θα καταθέσουν το βιογραφικό τους εντός προθεσμίας θα ειδοποιηθούν από το γραφείο σκηνής μέσω email για το αν θα συμμετάσχουν ή όχι στην ακρόαση από την Δευτέρα 30/1/17 μέχρι και την Τετάρτη  1/2/17. 
 
Οι υποψήφιοι που επιλεγούν για την ακρόαση θα πρέπει να έχουν μαζί τους τυπωμένο το βιογραφικό τους σημείωμα και δύο φωτογραφίες (μία ολόσωμη, μία κοντινή). Επίσης θα πρέπει να φορούν άνετα ρούχα και παπούτσια. 

 

 

Δαιμονισμένοι του Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι

Από 2 Φεβρουαρίου στο Θέατρο  Rex – Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»

Το Εθνικό Θέατρο στη σκηνή Κοτοπούλη – REX, που στο πλαίσιο της νέας πολιτικής του θεάτρου αποτελεί πλατφόρμα συνομιλίας με τις άλλες παραστατικές τέχνες, παρουσιάζει -σε σκηνοθεσία και πρωτότυπη μουσική του Αναπληρωτή Καλλιτεχνικού Διευθυντή Θοδωρή Αμπαζή- μια παράσταση βασισμένη στο κορυφαίο μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι.

Δώδεκα ηθοποιοί, πέντε μουσικοί και μια λυρική τραγουδίστρια συνδιαλέγονται επί σκηνής και δημιουργούν ένα ψηφιδωτό διαφορετικών τεχνών, ερμηνεύοντας ένα θεατρικό ορατόριο.

Στο πιο πολιτικό έργο του, ο Ντοστογιέφσκι πλάθει μια μοναδική ανθρώπινη τοιχογραφία που αναδύεται σε μια εποχή κρίσης και αντανακλά μια κοινωνία σε μετάβαση. Τα προσωπικά πάθη, οι ιδεολογικές συγκρούσεις και τα ηθικά διλήμματα συμπλέκονται σε ένα μυθιστόρημα καταιγιστικής δράσης και βαθύτατης ψυχογραφικής ακρίβειας. Η παράσταση εξερευνά ιδιαίτερους τρόπους σκηνικής αφήγησης αξιοποιώντας τη χορικότητα και τη μουσική υπόσταση του δραματικού λόγου, σε μια απόπειρα ανατομίας της δικής μας «δύσκολης» εποχής.

«Οι καιροί ήταν περίεργοι· κάτι καινούργιο, κάτι πολύ παρά­ξενο, υπερίπτατο.

Στην πόλη μιλούσαν για μας: ότι η παρέα μας ήταν φυτώριο ελευθεροφροσύνης, ακολασίας και αθεϊσμού. Στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά η πιο αθώα, γλυκειά, εύθυμη, φιλελεύθερη παλιοπαρέα».

 

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου

Σκηνοθεσία-Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής                          

Διασκευή – Δραματουργία επεξεργασία: Έλσα Ανδριανού                                        

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου                                                

Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου      

Video-art: Στάθης Αθανασίου  

Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου                                                     

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου                           

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελεάνα Τσίχλη                                        

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Αντώνης Κυριακάκης      

 

Διανομή (με αλφαβητική σειρά)

Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Μαρία Ζορμπά, Δημήτρης         

Ήμελλος, Ειρήνη Καράγιαννη, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Κώστας Κορωναίος,                           

Νέστορας Κοψιδάς, Καλιρρόη Μυριαγκού, Γιάννης Νιάρρος, Θέμης Πάνου,                    

Δανάη Σαριδάκη, Αντιγόνη Φρυδά

 

Ακούστε εδώ ένα track από την μουσική της παράστασης.

 

 

 

Το Εθνικό Θέατρο μετά από 80 χρόνια ανεβάζει ξανά, στην Κεντρική Σκηνή, το αριστούργημα του Ευγένιου Ο΄Νηλ «Πόθοι κάτω από τις λεύκες», σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα ο οποίος, μετά την πολυετή πορεία του, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Εθνικό Θέατρο. Τη  μουσική της παράστασης συνέθεσε η Ελένη Καραΐνδρου.

Το έργο εκδόθηκε και παρουσιάστηκε στο κοινό το 1924, σε μια προσπάθεια του Ο΄Νηλ να αναδιαμορφώσει το αμερικάνικο θέατρο. Βαθιά επηρεασμένος τόσο από τον Άουγκουστ Στρίντμπεργκ (August Strindberg) όσο και από την αρχαία ελληνική τραγωδία, ο συγγραφέας συνθέτει ένα σύγχρονο ποιητικό δράμα, μια διασκευή του Ιππολύτου του Ευριπίδη όπου η Φαίδρα ερωτεύεται τον γιο του συζύγου της Θησέα.

 

Το έργο διαδραματίζεται στο αγρόκτημα του Εφραίμ Κάμποτ, μετανάστη από την Ιρλανδία, ο οποίος πασχίζει να στήσει τη ζωή του στη Νέα Αγγλία των Η.Π.Α. Εκεί ζει με τους τρεις γιους του, τον Πήτερ και τον Σιμεόν, από τον πρώτο του γάμο, και τον Ήμπεν, από τον δεύτερο. Η σκληρή δουλειά και η καταπίεση από τον δεσποτικό πατέρα, μετά την τρίμηνη απουσία του, θα ωθήσει τους δύο μεγαλύτερους γιους να μεταναστεύσουν στη «Γη της Επαγγελίας», η οποία, για την εποχή στην οποία αναφέρεται το έργο, είναι η Καλιφόρνια. Στο κτήμα θα παραμείνει ο τρίτος γιος, ο Ήμπεν, ο οποίος θα ερωτευτεί την νέα όμορφη σύζυγό του πατέρα, Άμπη.

Η συγκυρία θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός ισχυρού ερωτικού τριγώνου μέσα από το οποίο ο Ο’Νηλ θα αποτυπώσει τις υπαρξιακές του ανησυχίες και τις πολιτικές του αναζητήσεις. Σε αυτό το έργο καταφέρνει να μετατρέψει τους απλούς αγρότες σε σύμβολα του σύγχρονου κόσμου, οι οποίοι, όπως και οι ήρωες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, συνομιλούν διαρκώς με την σύγχρονη πραγματικότητα.

 

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας                             

Σκηνοθεσία: Αντώνης Αντύπας                                                

Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας                   

Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου                                                   

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα                                         

Κίνηση: Σταυρούλα Σιάμου                                       

Βοηθός σκηνοθέτη: Ορέστης Τάτσης                     

Συνεργάτης δραματολόγος: Άννα Αγγέλου         

Διανομή

Πίτερ: Νίκος  Γιαλελής                                                                  

Εφραίμ Κάμποτ: Γιώργος Κέντρος                                                           

Αμπι Πατναμ: Μαρία Κίτσου                                                                     

Σιμεόν: Παναγιώτης Παναγόπουλος                                      

Ημπεν:  Γιώργος Χριστοδούλου                                                                

 Σερίφης: Σταύρος Μερμήγκης                                                  

 

Βοηθοί Σερίφη: Γιώργος Ζυγούρης, Ανδρέας Παπανικόλας

 

Αγρότες: Μαργαρίτα Ανθίδου

Γιώργος Βερτσώνης                                                    

Ιουλιέτα ΟυλιΘύμη                                                                    
Χριστίνα Ντέμου                                                         
Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ                                                                                                               
Αλκης Μαγγόνας                                                                                         

Μάγδα Λέκκα                                                                               

Δημήτρης Τσεσμελής                                                 

Ανθή Χαιροπούλου    

 

 

Μουσικός επί σκηνής: Κώστας Λώλος , βιολί                                     

Λήξη παραστάσεων : 9 Απριλίου 2017

 

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

 

 ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ», Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, τηλ. 210.5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr.

κρατήσεις για συλλόγους: 210.5288178

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις  20:00

 Κυριακή  στις  19:00

 

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 10€ (φοιτητικό), κάτοχοι κάρτας ΟΑΕΔ 5€

  κάθε Τετάρτη και Πέμπτη ενιαία τιμή 13€

Μία ξεχωριστή – και απολύτως κοινωνικά χρήσιμη – παράσταση με πέντε πραγματικές μετανάστριες – καθαρίστριες επί σκηνής.

Ο Πρόδρομος Τσινικόρης και ο Ανέστης Αζάς, που εδώ και ενάμιση χρόνο έχουν αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, είναι αυτοί που σύστησαν στο ελληνικό κοινό πριν από λίγα χρόνια το αποκαλούμενο «θέατρο της πραγματικότητας», ένα είδος θεατρικού ντοκιμαντέρ που θέλει στη θέση των ηθοποιών απλούς ανθρώπους στον πραγματικό κοινωνικό τους ρόλο.

Η «Καθαρή Πόλη», που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την περασμένη σεζόν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για να ταξιδέψει στη συνέχεια σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του είδους θεάτρου. Πέντε μετανάστριες καθαρίστριες από πέντε διαφορετικές χώρες – μία Αλβανίδα, μία Βουλγάρα, μία Μολδαβή, μία Νοτιοαφρικανή και μία Φιλιππινέζα – που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα ανεβαίνουν στη σκηνή και μοιράζονται μαζί μας τις εμπειρίες τους από τη ζωή τους στη χώρα μας.

Η παράσταση των Τσινικόρη και Αζά έχει διπλή στόχευση. Από τη μία σπάει μία σειρά από στερεότυπα, όπως, ας πούμε, αυτό που θέλει τους μετανάστες ανθρώπους χαμηλότερου μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου. Και οι πέντε γυναίκες – καθαρίστριες υπήρξαν στις χώρες τους άνθρωποι με πτυχία και σπουδές, εκπρόσωποι μίας ανερχόμενης μεσοαστικής τάξης, που η οικονομική κρίση τις έφερε με την πλάτη στον τοίχο αναγκάζοντας τες να αναζητήσουν μία καλύτερη τύχη σε μία χώρα με εμφανώς υψηλότερο τότε βιοτικό επίπεδο. Καμία δεν ήρθε στην Ελλάδα για να γίνει καθαρίστρια.

Την ίδια στιγμή στον πυρήνα αυτής της ξεχωριστής – και απολύτως κοινωνικά χρήσιμης – παράστασης βρίσκεται η έννοια του «καθαρού». Πώς αυτή μεταφράζεται ιστορικά, φιλοσοφικά και πολιτικά; Πώς συνδέεται με τον ρατσισμό και τη ναζιστική ιδεολογία; Υπάρχει «καθαρή φυλή»; Ποιος είναι εντέλει «καθαρός» και πού αποσκοπεί αυτός που επενδύει πολιτικά και κοινωνικά πάνω στην έννοια του «καθαρού»;

Η «Καθαρή Πόλη» δεν είναι μία παράσταση με καλλιτεχνικές αξιώσεις. Δεν είναι το ζητούμενο να κρίνεις υποκριτικά πέντε γυναίκες, που εξαρχής δεν σου συστήνονται ως ηθοποιοί, αλλά ως καθαρίστριες. Αρκεί να τις ακούσεις. Να ακολουθήσεις τις διαδρομές ζωής τους, να έρθεις αντιμέτωπος με τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, να νιώσεις ντροπή για λογαριασμό διαφόρων συμπατριωτών μας που θεώρησαν εαυτούς φυλετικά και κοινωνικά ανώτερους από αυτές, να χαμηλώσεις τα μάτια, να συγκινηθείς, να διαισθανθείς την ανάγκη να υψώσεις τείχη απέναντι σε ιδεολογίες που πρεσβεύουν το μίσος και το κυριότερο να κατανοήσεις βαθιά ότι στη θέση αυτών των γυναικών μπορείς ανά πάσα στιγμή να βρεθείς κι εσύ. Δεν είσαι καθόλου ξεχωριστός. 

Με σπασμένα ελληνικά οι πέντε αυτές γυναίκες μας εξομολογούνται πώς άφησαν τα πάντα στις πατρίδες τους για να αναζητήσουν μία καλύτερη ζωή στην Ελλάδα, μοιράζονται μαζί μας τραγελαφικές εμπειρίες τους από τα σπίτια που δούλεψαν, έρχονται αντιμέτωπες με τον ρατσισμό, τον φόβο και τον παραλογισμό της ελληνικής γραφειοκρατίας, αντιστέκονται, λυγίζουν, ξεσπάνε σε γέλια, τραγουδάνε. Δεν υπάρχει τίποτα δήθεν στην παράσταση του Πρόδρομου Τσινικόρη και του Ανέστη Αζά. Αξίζει αναμφίβολα να τη δείτε όχι για να ανακαλύψετε μία άρτια καλλιτεχνικά παράσταση – δεν νομίζω άλλωστε ότι ήταν αυτό και το ζητούμενο των ίδιων των δημιουργών της – αλλά γιατί η αλήθεια αυτών των γυναικών μπορεί να ταρακουνήσει συθέμελα πολλές δικές σας «αλήθειες».

 

 

 

H δεύτερη παραγωγή της Σκηνής - Νίκος Κούρκουλος είναι η κωμωδία του Κωνσταντίνου Οικονόμου Εξηνταβελόνης, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, με τον Χρήστο Βαλαβανίδη στον ομώνυμο ρόλο.

 

Ο Εξηνταβελόνης του Κωνσταντίνου Οικονόμου, γράφτηκε στη Σμύρνη το 1816. Το έργο, ένα από τα πιο σημαντικά του νεοελληνικού διαφωτισμού, αποτελεί την ελληνική μεταφορά του Φιλάργυρου του Μολιέρου, αλλά κατακτά την θεατρική αυθυπαρξία του μέσα από την ρέουσα ιδιωματική γλώσσα, τους σπαρταριστούς αναγνωρίσιμους χαρακτήρες και τα κωμικά επεισόδια, που προσαρμόζονται στα οικεία -και διαχρονικά- κακά του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

 

Για το έργο

Δεν υπάρχει χειρότερος τσιγκούνης σε ολόκληρη τη Σμύρνη από τον Εξηνταβελόνη.  Ο πλούσιος  χήρος όχι μόνο στερεί από τα παιδιά και τους υπηρέτες του ακόμα και το φαγητό,  αλλά, για να αυξήσει ακόμη περισσότερο την περιουσία του, σκαρφίζεται τους πιο εξωφρενικούς και αταίριαστους γάμους για τον ίδιο και τα παιδιά του. Ευτυχώς για όλους, ο υπηρέτης, που έχει υποφέρει τα πάνδεινα από την τσιγκουνιά του, θα δώσει τη λύση χτυπώντας τον διαβόητο τσιφούτη στο πιο ευαίσθητο σημείο του…

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ                                       

Σκηνικά: Γιώργoς Γαβαλάς                                         

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα                                      

Κίνηση: Μόνικα Κολοκοτρώνη                                 

Μουσική: Χαράλαμπος Γωγιός                                 

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνα Τσουμπρή               

Β βοηθός σκηνοθέτη: Ρέα Θωμάκου                     

 

Παίζουν(με αλφαβητική σειρά):

Αρσένη Αμαλία                                                                               

Βαλαβανίδης Χρήστος                                                 

Γαλανάκης Κώστας                                                        

Μανέ  Υρώ                                                                         

Μαυρόπουλος Αλέξανδρος                                       

Μπιμπίλας Σπύρος                                                         

Σιμάτου Ευά                                                                     

Στάμος Γιώργος                                                                               

Τσουρής Γιωργής                                                            

 

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

 

 

 

 

 

 

Τελευταίες παραστάσεις για τη «Στέλλα κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη

στη Σκηνή – Νίκος Κούρκουλος

 

 

Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου, ολοκληρώνονται με τεράστια επιτυχία οι παραστάσεις του έργου «Στέλλα κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη.

 

Το έργο

Σε μια οικογένεια όπου ο νόμος του πατέρα-αφέντη εφαρμόζεται με «μαφιόζικες» μεθόδους, η Στέλλα αρνείται να παντρευτεί αυτόν που της επιβάλλεται από το περιβάλλον της και επιμένει για το αυτονόητο δικαίωμα της προσωπικής επιλογής. Ο έρωτας όμως, ή οποιαδήποτε άλλη έκφραση ατομικής ελευθερίας, ακυρώνεται μπροστά στο συμφέρον, που υποχρεώνει σε υποταγή στις ειλημμένες αποφάσεις. Αξιοπρέπεια, ηθική τάξη και συναισθήματα θεωρούνται πολυτέλεια.
Με αφορμή έναν απαγορευμένο έρωτα, το έργο καταγράφει τη σημερινή πραγματικότητα και ανατέμνει έναν κόσμο εδραιωμένο στο ψέμα, το χρήμα, τη χυδαιότητα και το έγκλημα. Το όνειρο της κοινωνικής ανόδου και της υλικής ευμάρειας εξουδετερώνει κάθε αξία και διαβρώνει συμπεριφορές και συνειδήσεις.
Το «Στέλλα κοιμήσου» γράφτηκε με τη δημιουργική συμμετοχή των ηθοποιών της παράστασης κατά τη διάρκεια των προβών. Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή, καθώς ο διάλογος διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό ζωντανά στη σκηνή, με βάση ένα συγκεκριμένο σενάριο.

 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία : Γιάννης Οικονομίδης

Επιμέλεια κειμένου: Βαγγέλης Μουρίκης

Σχεδιασμός φωτισμών : Bασίλης Κλωτσοτήρας

Βοηθός σκηνοθέτη/επιμέλεια κίνησης: Αντώνης Ιορδάνου

Σκηνογραφία : Ioυλία Σταυρίδου

Ενδυματολόγος : Γιούλα Ζωιοπούλου

Μουσική : Μπάμπης Παπαδόπουλος

 

 

Διανομή με αλφαβητική σειρά:

Θείος Τάκης: Αντώνης Ιορδάνου

Στέλλα Γερακάρη: Ιωάννα Κολλιοπούλου

Θεία Βάσω: Μάγια Κώνστα

Μάριος Αγγελής: Αλέξανδρος Μαυρόπουλος

Ελενη Γερακάρη: Καλιρρόη Μυριαγκού

Γιώργος Γερακάρης: Γιάννης Νιάρρος

Αντώνης Γερακάρης: Στάθης Σταμουλακάτος

Ανθή Γερακάρη: Ελλη Τρίγγου

 

Σημείωση: η επόμενη παραγωγή στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» είναι ο «Εξηνταβελόνης» του Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, στις 22 Δεκεμβρίου.

 

 

 

 

Πώς συνδέεται ένα αγγείο με την παράσταση του "Φιλοκτήτη" του Σοφοκλή; Προηγείται ο καλλιτέχνης του επιστήμονα; Σ' αυτά και σε πολλά τέτοια ερωτήματα έρχεται να απαντήσει η συνάντηση του Μουσείου Μπενάκη με το Εθνικό Θέατρο.

Μια πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα δράση.  Κάθε Τρίτη από τις 8 Νοεμβρίου 2016 έως τις 28 Μαρτίου 2017 το κοινό θα έχει την ευκαιρία να λάβει μέρος σε μια εντελώς διαφορετική μουσειακή περιήγηση.

Ως πρωταγωνιστές, τα αντικείμενα του Μουσείου θα αφηγούνται πτυχές της ιστορίας τους, με οδηγό τα δραματοποιημένα από τους ηθοποιούς κείμενα. 

Τα αντικείμενα στις προθήκες των μουσείων, καθώς παρουσιάζονται αποσπασμένα από την αρχική τους συνάφεια, χρειάζονται συνήθως πρόσθετα βοηθητικά μέσα προκειμένου να μεταδώσουν στον επισκέπτη το σύνθετο πλέγμα των πληροφοριών που μεταφέρουν. Με αυτή τη συνεργασία επιχειρείται  μια διαφορετική προσέγγιση των εκθεμάτων.  Κείμενα, όχι κατ’ ανάγκη θεατρικά, γραμμένα κοντά στον χρονολογικό ορίζοντα των αντικειμένων, φωτίζουν όψεις που δεν γίνονται αμέσως αντιληπτές, αποκαλύπτοντας το συναισθηματικό φορτίο που θα συνόδευε τη χρήση τους ή και την ίδια τη δημιουργία τους.

Στην πρόταση του Μουσείου Μπενάκη ανταποκρίθηκαν με μεγάλη προθυμία ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός, και ο αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής, Θοδωρής Αμπαζής, οι οποίοι έθεσαν τους συνεργάτες τους στη διάθεση του Ιδρύματος.

Ο Θοδωρής Αμπαζής,μας είπε στη συνέντευξη τύπου που έλαβε χώρα τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου στον πρώτο όροφό του μουσείου σχετικά μ' αυτή τη συνεργασία:

 

O Στρατής Πανούριος, ο σκηνοθέτης μας μίλησε για την πρώτη μου μέρα στο μουσείο

 

Οι παραστάσεις θα διαρκέσουν πέντε μήνες (Νοέμβριος 2016-Μάρτιος 2017) και θα εστιάσουν στις συλλογές που φιλοξενούνται στο κεντρικό κτήριο του Μουσείου, όπου και θα πραγματοποιούνται. Ένα αντικείμενο ανά συλλογή θα δίνει κάθε φορά το έναυσμα για τη θεατρική δράση. Θα προηγείται σύντομη παρουσίαση του εκάστοτε εκθέματος από τον αρμόδιο επιμελητή της συλλογής, έτσι ώστε να γίνεται ομαλά η μετάβαση από τη θεματολογία του αντικειμένου στο δραματοποιημένο λόγο. 

 

O Olivier Descotes, που αποχώρησε αιφνιδίως από τη θέση του  διευθυντή του  Μουσείου Μπενάκη ήταν ο μεγάλος απών της εκδήλωσης. Σε ερώτηση συναδέλφου για το τι μέλλει γενέσθαι η αμηχανία ήταν έκδηλη, όπως θα δείτε και από τα πλάνα που ακολουθούν.

 

ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Σκηνοθετική επιμέλεια: Στρατής Πανούριος

Ενδυματολογική επιμέλεια: Μάιρα Βαζαίου

 

Νεοπτολέμου μύησις

Παραστάσεις: 8, 15, 22, 29 Νοεμβρίου & 6 Δεκεμβρίου 2016

Ώρα έναρξης: 20:30

 

Στο «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή παρακολουθούμε τη διαδικασία της εφηβικής μύησης του Νεοπτόλεμου. Ο Οδυσσέας, ως δάσκαλος των νεοφύτων, καθοδηγεί στον πρώτο του άθλο τον νεαρό, ο οποίος  θα ενηλικιωθεί, αφού πρώτα κυνηγήσει με δόλιους τρόπους το αγρίμι που ονομάζεται «Φιλοκτήτης».

 

Η παράσταση σχολιάζει τη σκηνή που κοσμεί ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο των μέσων του 5ου αιώνα π.Χ. Εδώ εικονίζεται έφηβος τη στιγμή που αναχωρεί για τον πόλεμο. Πρόκειται άραγε για τη ρεαλιστική απόδοση ενός καθημερινού στιγμιότυπου;  Ή μήπως  για υπαινικτική αναφορά στο θεσμό της εφηβείας, μιας μυητικής διαδικασίας με καθοριστική σημασία πριν από την ενηλικίωση των Αθηναίων πολιτών;

 

Παίζουν: Δημήτρης Ήμελλος, Στάθης Κόικας, Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος 

 

Το αντικείμενο του Μουσείου θα παρουσιάσει η Ειρήνη Παπαγεωργίου, Επιμελήτρια της Προϊστορικής, Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής Συλλογής.

 

Σκόρδα κεφάλια δώδεκα, κρομμύδια δεκαπέντε

Παραστάσεις: 13, 20, 27 Δεκεμβρίου 2016 & 10, 17 Ιανουάριου 2017

Ώρα έναρξης: 20:30

 

Τα Πτωχοδρομικά ποιήματα διεκτραγωδούν με σατιρική διάθεση την πείνα και τα δεινά που έζησε ο Βυζαντινός ποιητής του 12ου αιώνα Θεόδωρος Πρόδρομος ή Πτωχοπρόδρομος. Γραμμένα στη γλώσσα του λαού, αποτελούν ένα από τα πρώτα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

 

Με αφορμή τα Πτωχοδρομικά ποιήματα, ασημένια πιάτα με μυθολογικά θέματα και κουτάλια με ρήσεις αρχαίων σοφών, κεραμικά πιάτα με δρακοντομαχίες και χιουμοριστικές απεικονίσεις συμποσίων φωτίζουν όψεις της καθημερινής ζωής στο Βυζάντιο και δίνουν το έναυσμα για μια ασυνήθιστη γευσιγνωστική παράσταση. 

 

Παίζουν: Νέστορας Κοψιδάς, Νίκος Γιαλελής, Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος

 

Τα αντικείμενα του Μουσείου θα παρουσιάσει η Αναστασία Δρανδάκη, Επιμελήτρια της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής  Συλλογής.

 

Ερωφίλης κέντημα

Παραστάσεις: 24, 31 Ιανουαρίου &  7, 14, 21 Φεβρουαρίου 2017

Ώρα έναρξης: 20:30

 

Ποια δύναμη κινεί τα νήματα στην «Ερωφίλη» του Γεωργίου Χορτάτση; Ο άδολος έρωτας των δύο νέων αντιμάχεται τη δύναμη του άπληστου βασιλιά. Τελικοί νικητές στη σκληρή αναμέτρηση αναδεικνύονται ο θάνατος και το πεπρωμένο, που κατευθύνει τους ανθρώπους σαν άβουλες μαριονέτες. 

 

Ένα πολύπτυχο κεντητό φουστάνι από την Κρήτη του 17ου αιώνα, σπάνιο κατάλοιπο της αναγεννησιακής επίδρασης που άφησε η ενετική κατάκτηση στο νησί (1211-1669), μας μεταφέρει στην εποχή του Χορτάτση και της ακμής της κρητικής λογοτεχνίας.

 

Παίζουν: Ανδρομάχη Δαυλού, Νικόλας Αναστασόπουλος, Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος

 

Τα αντικείμενα του Μουσείου θα παρουσιάσει η Ξένια Πολίτου, Επιμελήτρια της Συλλογής Νεοελληνικού Πολιτισμού και Νεοελληνικής Τέχνης.

 

 

Το είπε ο Γέρος

Παραστάσεις: 28 Φεβρουαρίου & 7, 14, 21, 28 Μαρτίου 2017

Ώρα έναρξης: 20:30

 

Μια παράσταση βασισμένη στα Απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Η «Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836» φωτίζει άγνωστες πτυχές του αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας, όπως αυτές τις εμπιστεύθηκε ο Γέρος του Μοριά στον Γεώργιο Τερτσέτη.

 

Το πρότυπο του Έλληνα αγωνιστή, που εικονίζει η ελαιογραφία του Μουσείου, θα μπορούσε –ακόμη και σήμερα ίσως– να ενσαρκώνει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843). Οι ηγετικές αρετές του Γέρου του Μοριά και η αίσθηση ασφάλειας που δημιουργούσε στους συμμαχητές του εξακολουθούν να τον καθιστούν το ιστορικό πρόσωπο με τον υψηλότερο συμβολισμό ως προς τον αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας.

 

Παίζουν: Έλενα Μαρσίδου, Στρατής Πανούριος

 

Τα αντικείμενα του Μουσείου θα παρουσιάσει ο Τάσος Σακελλαρόπουλος, Επιμελητής των Ιστορικών Αρχείων.

 

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

Έναρξη παραστάσεων: 20:30

Τιμές εισιτηρίων: € 15, € 10 μειωμένο (ανά παράσταση),  €50, € 35 (για το σύνολο των παραστάσεων)

Προπώληση εισιτηρίων από 19.10.2016, στο ταμείο του Μουσείου Μπενάκη, Κουμπάρη 1, Αθήνα. 

Ώρες Ταμείου: Τετάρτη & Παρασκευή, 9:00 – 17:30, Πέμπτη & Σάββατο 9:00-24:00, Κυριακή 9:00 – 15:00

Πληροφορίες: Τ 2103671015, Δευτέρα – Πέμπτη, 10:00 – 15:00 

 

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ – ΚΤΗΡΙΟ ΟΔΟΥ ΠΕΡΑΙΩΣ I Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου I 210 3453111 I Ωράριο λειτουργίας: Πέμπτη, Κυριακή: 10.00-18.00, Παρασκευή, Σάββατο: 10.00-22.00, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη: κλειστά

Τιμή εισιτηρίου έκθεσης: € 7 I Τιμή μειωμένου εισιτηρίου: €3,5 (επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας για τις σχετικές λεπτομέρειες http://www.benaki.gr/admission) I Τιμή ενιαίου εισιτηρίου: Έκπτωση 20% επί του συνολικού κόστους των εισιτηρίων όλων των εκθέσεων κατά την ημέρα επίσκεψης.

 

 

 πρώτη δημοσίευση στο texnes-plus.blogspot.gr 6/8/16 

"Στον Μηνά"  

 

 

 

Δεκαπέντε γυναίκες ντυμένες(;) περπατούσαν, συγχρονισμένα, με μικρά, σχεδόν ανεπαίσθητα, βηματάκια προς στο κοίλον του αργολικού θεάτρου. Μια πιανίστρια με εντυπωσιακό καπέλο φρούτων έπαιζε τις πρώτες νότες.

Οι νότες συνέχισαν να ακούγονται...

Μπλέκονταν μάλιστα με τον γκιώνη της Επιδαύρου. Τα βηματάκια έγιναν όλο και πιο θαρραλέα. Οι γυναίκες πλησίασαν προς τα διαζώματα. Κάποια στιγμή το σύνολο έσπασε σε κομμάτια σαν όστρακο, άνοιξε και παρουσιάστηκε στη θυμέλη η Λυσιστράτη.

Ήταν εκεί «Μια γυναίκα μόνη». Το πρώτο επεισόδιο είχε ξεκινήσει...

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός σκηνοθέτησε μια Λυσιστράτη τολμηρή, με άποψη, σύγχρονη, και κατάφερε να ξεπεράσει κάποιους σκοπέλους του έργου, που πολλές φορές οδηγούν στο λαϊκισμό, στην απλοϊκότητα και στο φτηνό χιούμορ. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπέροχη σκηνή, που μας χάρισε ο σκηνοθέτης, όταν βιώσαμε τη νύχτα μαζί με τις γυναίκες στην Ακρόπολη. Εκεί, για πρώτη φορά, δεν είδαμε, αλλά ακούσαμε, μυρίσαμε, νιώσαμε. 

 

Ακούσαμε τις νότες του πιάνου, μυρίσαμε τα πεύκα της Επιδαύρου και απολαύσαμε τον ξάστερο ουρανό. Το σκηνικό της φύσης αγκάλιασε μία από τις πιο χιουμοριστικές σκηνές του έργου, που συνήθως το υπερπαίξιμο και η ανάγκη των σκηνοθετών να την αναδείξουν οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα. 

Επιτυχία της παράστασης ήταν και η έντονη αίσθηση της λειψανδρίας. Η εξαιρετική τετράδα των Γιάννη Βογιατζή, Θέμη Πάνου, Χάρη Τσιτσάκη και Γιώργου Μπινιάρη έδινε στους θεατές να καταλάβουν εμπράκτως ότι τα δεινά του πολέμου ήταν ικανά να κινητοποιήσουν τις γυναίκες με τέτοιο τρόπο.

Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε τη Σικελική Εκστρατεία (415-413 π.Χ.), ενάμιση χρόνο πριν διδαχτεί το έργο του Αριστοφάνη, κατά την οποία «οὐδὲν [έστι] ὅ,τι οὐκ ἀπώλετο» («δεν έμεινε τίποτε που να μη χαθεί»), όπως έγραψε ο Αλιμούσιος Θουκυδίδης και είπε κάποια στιγμή από το μικρόφωνο η Αθηνά Μαξίμου.

Ο Μαρμαρινός επέλεξε για Λυσιστράτη τη Λένα Κιτσοπούλου και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Η ερμηνεία της είχε μέτρο, εσωτερικότητα, ενδιαφέρουσες διακυμάνσεις και μοναδικές πινελιές της ξεχωριστής προσωπικότητάς της.

 

Εύστοχα τα σχόλια για τις γυναίκες που ερωτεύονται με «ανώμαλο» τρόπο και οι αναχρονισμοί που χρησιμοποιήθηκαν από τον Χίτλερ μέχρι το βιαστή Παπαχρόνη. «Έστειλε κανένας άντρας γράμματα στη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη;» αναρωτήθηκε.

Σε κάποια σημεία βέβαια διαφάνηκε και ο χαρακτηριστικός «κιτσοπουλισμός», που άλλοι λατρεύουν και άλλοι λατρεύουν να μισούν, χωρίς ωστόσο να αλλοιωθεί το σκηνοθετικό στίγμα του Μαρμαρινού. Αυτό συνέβη σε άλλες παραστάσεις στο παρελθόν, όπως στο Βυσσινόκηπο του Νίκου Καραθάνου.

 

Από την άλλη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι, ενώ όλες οι κυρίες της παράστασης εμφανίστηκαν γυμνές στη σκηνή, η πρωτεργάτισσα της επανάστασης κράτησε τα μισά της εσώρουχα. Μάλιστα ήταν τοποθετημένη στο πλάι αριστερά και δίπλα της παρέμειναν σε κάποια σώματα μερικά καλσόν, όπως και στη δεξιά πλευρά, για να τονιστεί το γυμνό σώμα στο κέντρο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν έντονη η απουσία, καθώς και ο δυναμισμός στη σκηνή.

Ο χορός (Gemma Carbone, Αθηνά Δημητρακοπούλου, Λένα Δροσάκη, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Άννα Κλάδη, Σοφία Κόκκαλη, Λενιώ Λιάτσου, Ειρήνη Μαρκή, Αθηνά Μαξίμου, Ελένη Μπούκλη, Ηλέκτρα Νικολούζου, Αγλαΐα Παππά, Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Σκουλά, Έλενα Τοπαλίδου) ήταν μοναδικός.

Διαλεγμένες μία μία, πρωταγωνίστριες στο σύνολό τους, οι καλλιτέχνιδες ήταν σπουδαίες και λειτούργησαν ως σύνολο και όχι ως άθροισμα, με συντονισμό και ομοιογένεια στα φωνητικά μέσα, επεξεργασμένο ρυθμικό λόγο και κινησιακή όρχηση (κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος).

Ξεχώρισαν η Κλεονίκη και ο Σπαρτιάτης της Ευαγγελίας Σαρακατσάνη, όπως και η Μυρρίνη της Μαρίας Σκουλά.

Στην παράσταση δεν δόθηκε έμφαση στον αγώνα λόγων μεταξύ Λυσιστράτης και Πρόβουλου. Αντίθετα η σκηνοθετική ματιά του Μαρμαρινού ήθελε τον Αιμίλιο Χειλάκη έναν Πρόβουλο-μαριονέτα που δεν έβγαζε λέξη! Προσέγγιση που είχε τουλάχιστον ενδιαφέρον. Την ωραία φωνή του ηθοποιού ακούσαμε στον Κινησία του, μια στέρεη κωμική φιγούρα.

Το αίσιο τέλος, η νίκη των γυναικών και το τέλος του πολέμου, που επισφραγίστηκε με ένα συμπόσιο αποδόθηκαν στην παράσταση με το σύνθημα «Πιες» και τις γυναίκες να γίνονται ένα με τους άντρες και να κάνουν προπόσεις. Προπόσεις που θα θέλαμε όλοι μας να πούμε, προπόσεις που μας συγκίνησαν πολύ...

 

«Στον άντρα μου» 

«Σ’ αυτόν που θέλω ν’ ρθει»

«Σ’ αυτούς που λείπουν»

«Στον Μηνά» (Χατζησάββα, στον οποίο ήταν αφιερωμένη και η παράσταση...)

«Σε όλα τα επίθετα του έρωτα»

Και σε πολλά ακόμη....

 

Με έμπνευση, φαντασία και πολύ ταλέντο δημιούργησε τα κοστούμια η Μαγιού Τρικεριώτη. Πρακτικά και καλαίσθητα ήταν τα σκηνικά του Γιώργου Σαπουντζή. Εντυπωσιακοί οι φωτισμοί του Thomas Walgrave. Πληρέστατη μουσική πρόταση από τον Δημήτρη Καμαρωτό.

 

12 Σεπτεμβρίου, Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο

16 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Βράχων

19 Σεπτεμβρίου, Ηλιούπολη, Θέατρο Αλσους «Δημήτρης Κιντής»

21 Σεπτεμβρίου, Νέα Σμύρνη, Θέατρο Αλσους

24 Σεπτεμβρίου, Ωδείο Ηρώδου Αττικού