Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

O Γιάννης Μπέζος,o Πέτρος Φιλιππίδης και o Ορφέας Αυγουστίδης στο texnes-plus Κύριο

 

Στο ιστορικό Θέατρο Μουσούρη τρεις σπουδαίοι ηθοποιοί συνδιαλέγονται με ένα πολυσήμαντο έργο. Οι πρόβες πραγματοποιούνται με εντατικό ρυθμό, καθώς η πρεμιέρα του «Αμερικάνικου βούβαλου», η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 25 Ιανουαρίου, πλησιάζει. Ο Γιάννης Μπέζος, ο Πέτρος Φιλιππίδης και ο Ορφέας Αυγουστίδης παρ’ όλα αυτά δείχνουν πανέτοιμοι και συζητούν χαλαρά τις τελευταίες λεπτομέρειες.

Ανεβαίνουμε στη σκηνή και γύρω από ένα πρόχειρο τραπέζι ξεκινάμε τη συνέντευξή μας. Τα επόμενα λεπτά, με αφορμή το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ, η κουβέντα θα οδηγηθεί αυτόματα στην πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας, στους δημοσιογράφους, στους πολιτικούς, στους θεατές και τα ερωτήματα, ρητορικά ή μη, που θα πέσουν στο τραπέζι θα είναι πολλά: «Ποιος φταίει για το χάιδεμα του κόσμου;», «Δεν ξέρουν τελικά τίποτα οι θεατές;», «Ποιος κατέστρεψε τη χώρα;», «Μπορεί ένας Έλληνας καλλιτέχνης να πάρει θέση όπως η Μέριλ Στριπ;», «Είναι καλή επιλογή για το Υπουργείο Πολιτισμού η Λυδία Κονιόρδου;», «Φταίνε για όλα οι δημοσιογράφοι;»… 

mpezos-phlipidis-texnes-plus.jpg

  Ο Ντέιβιντ Μάμετ το 2008 έγραψε μια επιστολή, ένα άρθρο, στο οποίο αιτιολογούσε γιατί δεν είναι πια ένα αριστερό φυτό. Σε αυτό αποποιήθηκε γενικότερα τα αντικαπιταλιστικά του έργα, μεταξύ των οποίων και τον «Αμερικάνικο βούβαλο». Όταν τον ρώτησαν για τα συγκεκριμένα έργα, απάντησε ότι δεν τα αποδοκιμάζει πια, αλλά δεν μπορεί να είναι σε όλη του τη ζωή αντικαπιταλιστής. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το έργο. 

Γιάννης Μπέζος: Ο Πέτρος ήθελε πολύ να το ανεβάσει. 

Πέτρος Φιλιππίδης: Η επιλογή ενός έργου γίνεται πολλές φορές με βάση σημαντικούς ή ασήμαντους λόγους. Βέβαια δεν υπάρχει ασήμαντος λόγος. Ο ασήμαντος λόγος ίσως είναι και ο πιο σημαντικός. Περιμένει κάποιος να ακούσει ότι ένα έργο μιλά γι’ αυτό, για εκείνο, για το άλλο, ότι στόχος του συγγραφέα είναι να κάνει μια κατάθεση. Μπορεί να ισχύουν όλα αυτά, το ένα δεν ακυρώνει το άλλο. Το συγκεκριμένο έργο επιλέχθηκε επειδή θέλαμε να κάνουμε κάτι με τον Γιάννη, για άλλη μια φορά, να είμαστε πάλι μαζί. Το τρίο συμπληρώθηκε με ένα νεότερο ηθοποιό, έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, τον Ορφέα Αυγουστίδη, με τον οποίο και οι δύο θέλαμε καιρό να συνεργαστούμε. Από κει και πέρα είπαμε με τον Γιάννη ότι το εν λόγω έργο είναι σημαντικό, πολύ ωραίο, αν και, όπως με ενημερώσατε, ο συγγραφέας πλέον το βλέπει διαφορετικά. Δεν παρακολουθώ τι κάνει ο Μάμετ στη ζωή του, καθώς με ενδιαφέρει κυρίως το έργο του. Αυτό που αναφέρατε για τον Μάμετ δεν το γνώριζα. Καλύτερα όμως έτσι, γιατί οι συγγραφείς πρέπει να τελειώνουν με τα έργα τους όταν τα γράφουν. Από κει και πέρα, όταν κάποιος έχει να πει κάτι μέσα από το έργο ενός συγγραφέα, ακόμα και όταν αυτός το αποκληρώνει ή αποποιείται την ευθύνη της συγγραφής του, αυτό δεν σημαίνει ότι ακυρώνεται ξαφνικά. Ευτυχώς δεν είναι δυνατό να καταστραφεί. Πιστεύω πως ο «Αμερικάνικος βούβαλος» είναι ένα πολύ σημαντικό έργο όχι μόνο επειδή είναι ένα από τα αντικαπιταλιστικά έργα του Μάμετ, αλλά επειδή μιλά και για άλλα πράγματα, έχει ως αιχμή του δόρατος τον αντικαπιταλισμό και μέσα από αυτό προκύπτει ότι ο αντικαπιταλισμός οδηγεί τους ανθρώπους στην κατάντια, όπως αυτή που βιώνουν οι τρεις πρωταγωνιστές στο παλαιοπωλείο ενός εκ των τριών. Σίγουρα ο καπιταλισμός είναι μια μόδα που δεν έχει περάσει. 

Σε περιόδους όπως η σημερινή δεν είναι ρίσκο να μην επιλέξετε μια κωμωδία; 

Πέτρος Φιλιππίδης: Το έργο είναι κωμωδία! Τα έργα αποκτούν τη φήμη τους σε σχέση με το χώρο στον οποίο έχουν ανέβει για πρώτη φορά. Θυμάμαι που το συζητούσαμε αυτό και πέρυσι με τον Γιώργο Κιμούλη με αφορμή τις «Δάφνες». Λέγαμε ότι το έργο «Δάφνες και Πικροδάφνες» είναι μια τρελή κωμωδία, μια κωμωδιάρα, όμως, επειδή ανέβηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, αυτομάτως επιφορτίστηκε με το βάρος μιας ποιότητας –την οποία φυσικά έχει– και θεωρήθηκε ότι δεν είναι τόσο κωμωδία, γιατί ο Κουν δεν θα ανέβαζε ποτέ μια τρελή κωμωδία, κάτι που είναι ψέμα. Αυτά είναι για τους αδαείς, έχουν σχέση με τις φήμες που κυκλοφορούν και τους αστικούς μύθους που διαδίδουν κάποιοι άλλοι για δικούς τους λόγους. Ο «Αμερικάνικος βούβαλος» είναι μια τρελή κωμωδία, όπως αποδεικνύεται και από το κείμενο. Μάλιστα, όταν έκανα τη μετάφραση και την απόδοση, έβρισκα αρκετά αστεία σημεία και αναρωτιόμουν μήπως κάτι δεν καταλάβαινα καλά! Είναι ένα σκληρό έργο, που καταγγέλλει, εκφράζει κάποια άποψη, έχει βάθος, αλλά είναι κωμωδία. 

Αυτό όμως δεν έχει περάσει στη συνείδηση του κόσμου. Ο μέσος θεατής δεν γνωρίζει ότι ο Μάμετ έχει γράψει κωμωδία. 

Γιάννης Μπέζος: Δεν ασχολείται κανένας ούτε με τον Μάμετ ούτε με τον Γκόγκολ. Δεν έχουν ιδέα οι άνθρωποι και δεν είναι δουλειά τους. Αυτή είναι δική μας δουλειά. Η δική μας δουλειά είναι να αποκαλυφθεί στη σκηνή το έργο. Αν το έργο έχει και κωμικό χαρακτήρα, είμαστε υποχρεωμένοι να τον αναδείξουμε. Αν έχει και δραματικό, θα τον αναδείξουμε επίσης. Ο κόσμος δεν έχει ιδέα. Και να σταματήσει το χάιδεμα του κόσμου. Ο κόσμος δεν έχει ιδέα, δεν είναι η δουλειά του να ξέρει. Η επιθυμία του είναι να μπει στο θέατρο, να συγκινηθεί, να επικοινωνήσει ή όχι. 

Ποιος φταίει για το χάιδεμα του κόσμου; 

Γιάννης Μπέζος: Πρώτον οι δημοσιογράφοι, δεύτερον οι ηθοποιοί, τρίτον οι πολιτικοί. Λέγοντας «χάιδεμα» εννοώ ότι ο λαός τα ξέρει όλα. Εγώ πιστεύω πως ο λαός δεν ξέρει τίποτα, έτσι εξηγείται και η κατάντια μας. 

Εκπαιδεύεται δηλαδή ο λαός; 

Γιάννης Μπέζος: Όχι, πρέπει να παιδευτεί. Και τον έχουμε μάθει να μην παιδεύεται, να γίνονται όλα άκοπα. Όμως δεν ισχύει αυτό, χρειάζεται κόπος. Όπως κοπιάζουμε εμείς και ρισκάρουμε κάτι για να παρουσιάσουμε, έτσι προϋποθέτουν κόπο και η εκπαίδευση και η εφαρμογή του νόμου και η δημοκρατία. Όλα απαιτούν κόπο. Δεν γίνονται άκοπα και τζάμπα. Γι’ αυτό έχουμε καταντήσει έτσι. Είναι άρρωστο το κλίμα της χώρας μας. Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν προσπαθούμε και εμείς να καταθέσουμε κάτι. Και θα έλεγα ότι είναι πολύ τιμητικό για τον Φιλιππίδη που αποφάσισε να ασχοληθεί με τον Μάμετ, με ένα τέτοιο έργο, δύσκολο. Δεν είναι ένα εύκολο έργο, μια φαρσοκωμωδία. Δεν είναι κάτι που ανεβαίνει σε δεκαπέντε μέρες. Είναι ένα έργο που έχει άλλες απαιτήσεις. Και βρισκόμαστε και σε ένα ιστορικό θέατρο, στο οποίο ο Πέτρος έχει σημαντικό παρελθόν. Και ξαφνικά φέτος καταπιάνεται με δύο έργα που το ένα είναι πιο δύσκολο από το άλλο. Και βέβαια η ευθύνη για το πώς θα ανέβει ένα έργο είναι δική μας. Για παράδειγμα, έργα που είναι κωμωδίες δεν τα κάνουν κωμωδίες και κανένας δεν αναρωτήθηκε γι’ αυτό. 

 

mpezos-filipidis-texnes-plus.jpg

 Προκαλεί όντως εντύπωση το γεγονός ότι φέτος κάποιοι επιλέγουν να κάνουν κωμωδία, ενώ ποτέ δεν είχαν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο είδος. 

Γιάννης Μπέζος: Εδώ κάνουν κωμωδίες και δεν τις παρουσιάζουν ως κωμωδίες. Αυτό πώς το βλέπετε; Ο συγγραφέας το έχει γράψει για να γελάσουμε. Να γελάσουμε, όχι να χαχανίσουμε. Είναι όλα θεμιτά στη δουλειά μας. Είναι όλα μέσα στο παιχνίδι και μπορούν να γίνουν τα πάντα, αρκεί να μην τα βαθμολογούμε εκ των προτέρων και να αφήνουμε και τους καλλιτέχνες και το κοινό να αναπνέουν. Εννοώ και εσείς και εμείς. 

Έχετε την αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι και το κοινό σάς βάζουν κάποια «ταμπέλα»; 

 Γιάννης Μπέζος: Κατά κόρον και κατ’ επάγγελμα. Προφανώς η ερώτηση είναι ρητορική. Το κοινό όμως δεν ασχολείται με αυτό. Εγώ νομίζω πως το κοινό δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το αν είμαστε ή όχι κωμικοί. Αυτή είναι η άποψή μου. Καταρχήν δεν ενδιαφέρεται τι θα κάνουμε στο θέατρο. Αυτό είναι δική μας ευθύνη. 

 Το κοινό δεν ενδιαφέρεται για καλές παραστάσεις; 

 Γιάννης Μπέζος: Ποιες είναι οι καλές παραστάσεις; Αυτό αποδεικνύεται με το χρόνο. 

 Ποια η δική σας θέση, κύριε Αυγουστίδη, ως εκπροσώπου της νέας γενιάς, σε όσα «καταγγέλλει» ο κύριος Μπέζος; 

 Ορφέας Αυγουστίδης: Φοβάμαι ότι παρασυρόμαστε από το παλαιότερο κύμα, δεν έχει καταλαγιάσει όλο αυτό. Εμείς είμαστε μπερδεμένοι, δεν παίρνουμε θέση, συσπειρωνόμαστε με λάθος τρόπους, ξεχνάμε πολλές φορές τι θα πει συλλογικότητα. Νιώθω ότι υπάρχει ένα χάος. Υπάρχει η ανάγκη για επανένωση, για επικοινωνία και για έκφραση, όμως ακόμη είναι λίγο θολό το τοπίο. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θέση. 

 Οι καλλιτέχνες, από την άλλη, δεν παίρνουν εύκολα θέση απέναντι στα πράγματα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, εύκολα ένας Έλληνας καλλιτέχνης να κάνει αυτό που έκανε η Μέριλ Στριπ απέναντι στον Τραμπ; 

Γιάννης Μπέζος: Μόλις παρουσιαστεί ένας Τραμπ, ίσως υπάρξουν παρόμοιες αντιδράσεις. 

Έχει παρουσιαστεί η Χρυσή Αυγή. 

 Ορφέας Αυγουστίδης: Έχουν πάρει θέση όλοι νομίζω. 

 Γιάννης Μπέζος: Ο Τραμπ είναι μια πολύ ειδική περίπτωση. Ο Τραμπ δεν είναι η Χρυσή Αυγή. Ο Τραμπ είναι πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ η Χρυσή Αυγή είναι, κατά τη γνώμη μου, γραφική περίπτωση. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, γραφικό, και, αν είχε σοβαρή ηγεσία και δεν συνδεόταν με την εγκληματικότητα, θα είχε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό. Αυτό μας γλιτώνει, η έλλειψη σοβαρής ηγεσίας. Δεν είναι σοβαρά αυτά τα πρόσωπα. Η υπόθεση του Τραμπ είναι άλλο πράγμα και η υπόθεση Μέριλ Στριπ άλλο. Είναι λίγο διαφορετικά τα μεγέθη. 

 Πέτρος Φιλιππίδης: Πιστεύω πως υπάρχει ένα μπέρδεμα. Τη Μέριλ Στριπ ποιος θα την ενοχλήσει; Αν όμως πεις κάτι για τη Χρυσή Αυγή, μπορεί να σου σπάσουν, για παράδειγμα, το αμάξι. Παρ’ όλα αυτά, εννοείται ότι οι καλλιτέχνες έχουν πάρει θέση εναντίον. Πολύς κόσμος. Μιλούν οι Έλληνες καλλιτέχνες. Και όχι μόνο για τη Χρυσή Αυγή. Έχουμε βρει τώρα την καραμέλα της Χρυσής Αυγής. Υπάρχουν χειρότερα παραδείγματα. Η Χρυσή Αυγή βγαίνει και λέει «είμαι αυτό». Υπάρχουν όμως άλλοι που «είναι αυτό» αλλά δεν το λένε. Κινούνται ύπουλα και δεν μιλά κανένας. Και όχι μόνο δεν μιλά κανένας, αλλά τους στηρίζουν και δημοσιογραφικοί όμιλοι για προσωπικά συμφέροντα. 

 Στο έργο παρακολουθούμε μια σύγχρονη τραγωδία που κινείται σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι καθαρά πολιτικό και το δεύτερο έχει να κάνει με την αποδόμηση των ανθρώπινων σχέσεων. Πόσο αλληλένδετα είναι αυτά τα δύο; 

Γιάννης Μπέζος: Εγώ νομίζω πως το έργο δεν έχει τίποτα πολιτικό. Οι άνθρωποι αυτοί, είτε ζούσαν σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε σε αντικαπιταλιστικό, θα ήταν έτσι. Είναι καταδικασμένοι σε πλήρη ακινησία. Δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή, είναι ηττημένοι. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ μια δεδομένη περίοδο και το έργο αποκτά μια άλλη βαρύτητα. Ωστόσο οι σχέσεις τους είναι κάτι το τρομερό. Θυμίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα. Ζουν σε ένα λαγούμι και εκεί είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν. Ακριβώς επειδή είναι μέσα στην ακινησία. Δεν υπάρχει κανένας ορίζοντας και όλα εξαντλούνται στο τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Αυτή είναι και η καταδίκη τους. 

Πέτρος Φιλιππίδης: Υπάρχει ένα δίλημμα πολιτικό στο έργο, κοινωνικοπολιτικό. Εννοείται ότι συμβαίνει αυτό επειδή ο Μάμετ δεν είναι ένας τυχαίος συγγραφέας. Είναι άνθρωποι οι οποίοι δεν πράττουν, θα συμφωνήσω με τον Γιάννη. Όμως και εμείς έχουμε ευθύνη για την αδράνειά μας, δεν κάνουμε κάτι. Εννοείται ότι το σύστημα μπορεί να σε καταπιεί και ότι είναι τόσο καλά δομημένο, που κάποια στιγμή αισθάνεσαι ότι πραγματικά είσαι ανήμπορος μπροστά σε αυτό το τέρας και ότι είναι αδύνατο να κάνεις οτιδήποτε. Όπως αποδεικνύεται όμως από μεμονωμένες περιπτώσεις στη σημερινή εποχή, άνθρωποι που αντιδρούν μπορούν να κάνουν πράγματα. Θα μου πεις είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, ωστόσο δεν έχει σημασία. Το σύστημα είναι ένα τέρας, το οποίο θα σε αφανίσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να το αντιμετωπίσεις. Εκεί μπαίνει και ένα δίλημμα ή ψευτοδίλημμα: «Πολεμάς το σύστημα μέσα από το σύστημα ή έξω από αυτό;» Εδώ δεν έχουμε απαντήσει ακόμη σε αυτά τα ερωτήματα. Εγώ κάποτε πίστευα πως το πολεμάς από μέσα, μετά άρχισα να πιστεύω πως το πολεμάς απέξω. 

 Εσείς τι πιστεύετε; 

Ορφέας Αυγουστίδης: Δεν νομίζω πως μπορώ να σας απαντήσω. 

Γιάννης Μπέζος: Δεν ξέρω τι γίνεται στις ΗΠΑ, εδώ όμως δεν υπάρχει κανένα σύστημα. Η κατάρα της χώρας ξέρετε ποια είναι; Ότι δεν έχει σοβαρή Δεξιά. Ακούγεται παράδοξο αυτό που σας λέω, όμως, αν είχε σοβαρή Δεξιά, θα είχε και σοβαρή Αριστερά. Είναι ένα καρυδότσουφλο που πάει με αυτόματο πιλότο. Και κάποιοι χαρούμενοι από πάνω, που τους έχουν πάρει το παιχνίδι το οποίο τους είχαν χαρίσει αρχίζουν και φωνάζουν. Αυτό γίνεται στη χώρα μας. Είναι σε νεκροφάνεια το πολιτικό σύστημα. Είναι πεθαμένο και υποδύεται ότι ζει. Λυπάμαι που το λέω έτσι χοντρά, αλλά έτσι αισθάνομαι. Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα, είναι στον πάτο. Και επειδή είναι στον πάτο, γι’ αυτό είμαι αισιόδοξος ότι κάτι θα γίνει. Ο ιστορικός χρόνος δεν είναι μεγάλος. Εμείς περιμένουμε εδώ να συμβεί κάτι σε ένα μήνα. Δεν γίνεται. Θα συμβεί σε δέκα χρόνια, σε δεκαπέντε. Εσείς βλέπετε να υπάρχει ένα σοβαρό σύστημα; Υπάρχει δηλαδή στην Ελλάδα σύστημα που μας καταπιέζει; Δεν υπάρχει τίποτα. Γι’ αυτό δεν υπάρχει και ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα, γι’ αυτό δεν υπάρχει και εκπαιδευτικό σύστημα. Αν υπήρχε, θα λέγαμε ότι έχουμε έναν αντίπαλο. 

Πέτρος Φιλιππίδης: Δεν υπάρχουν σημαντικά, σοβαρά πράγματα για να μπορέσουν να λυθούν αυτά. Το κυριότερο, δεν υπάρχει αξιοκρατία. Θα μου πεις: «Εσύ είσαι αυτός που θα το πει αυτό;» Εγώ μπορώ να σας αναφέρω άξιους ανθρώπους, που έχουν τη δυνατότητα να λάβουν αποφάσεις. 

 amerikanikoss.jpg

 Την κυρία Κονιόρδου που ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού φαντάζομαι ότι τη θεωρείτε άξια. 

Πέτρος Φιλιππίδης: Ως ηθοποιό πανάξια. Είναι μία από τις καλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς. Το αν θα κάνει κάτι από το νέο της πόστο, αυτό θα κριθεί στο μέλλον. Δεν έχει καμία σχέση το Υπουργείο Πολιτισμού με την υποκριτική. 

 Πρέπει να είναι σε τέτοιες θέσεις άτομα που γνωρίζουν τα του πολιτισμού; 

Πέτρος Φιλιππίδης: Δεν είναι τόσο απλό. Ο πολιτισμός είναι ένα τεράστιο, ένα πολύ ευρύ πεδίο. Το Υπουργείο Πολιτισμού ίσως είναι το πιο σημαντικό υπουργείο. Μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος είναι ο καλύτερος ηθοποιός της χώρας. Πρέπει να έχει γνώσεις και για τα αρχαία; 

Από το να ασχολείται όμως με τον πολιτισμό κάποιος που δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό; 

Πέτρος Φιλιππίδης: Έχουν υπάρξει και άνθρωποι του πολιτισμού που δεν είχαν καμία σχέση με τον πολιτισμό. Έχουν επίσης υπάρξει άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με τον πολιτισμό και αποδείχθηκαν ιδιαίτερα άξιοι και πάρα πολύ καλοί υπουργοί. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Σε κάθε δουλειά δεν κρίνεται κάποιος επειδή είναι έξυπνος ή επειδή είναι καλός σε μια άλλη δουλειά. Κρίνεται από τη συγκριμένη δουλειά που κάνει. Εγώ πιστεύω πως η κυρία Κονιόρδου έχει τις ικανότητες και τη δυνατότητα να κάνει κάποια πράγματα. 

Γιάννης Μπέζος: Είναι πολύ νωρίς ακόμη. Έχει δύο μήνες που έχει αναλάβει. Δεν μπορείς να αφήσεις έργο πίσω σου σε τόσο σύντομο διάστημα. 

 

 

Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Βασταρδής

Bascktage φωτογράφιση από το trailer της παράστασης (φωτογραφίες Χριστίνα Σπατιώτη)

flipidis-mpezos-texnes-plus.jpg

 

 

philipidis-mpezos-texnes-plus2.jpg

 

 

philipidis-mpezos-texnes-plus12.jpg

 

philipidis-mpezos-texnes-plus11.jpg

 

flipidis-mpezos-texnes-plus6.jpg

 

philipidis-mpezos-texnes-plus10.jpg

Ο Γιάννης Μπέζος, ο Πέτρος Φιλιππίδης και ο Ορφέας Αυγουστίδης πρωταγωνιστούν στο έργο του Ντέιβιντ Μάμετ «Αμερικάνικος βούβαλος», που ανεβαίνει στο Θέατρο Μουσούρη στις 25 Ιανουαρίου σε σκηνοθεσία-μετάφραση-απόδοση Πέτρου Φιλιππίδη.

 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία