«Ήμασταν λέει πλάσματα του νερού που χάσαμε το δρόμο μας και βγήκαμε στη στεριά. Κι έπειτα συνηθίσαμε. Αυτό όμως το ξέρει ο άνθρωπος. Ξέρει ότι κάπου αλλού θα ’πρεπε να ’ναι και αυτή είναι η πραγματική αιτία της ανθρώπινης θλίψης».

Μια ζεστή ημέρα του καλοκαιριού. Σε μια λουτρόπολη. Στο στενό κιόσκι του κήπου. Ένας άντρας ζει με την δεύτερη γυναίκα του και τις δυο του κόρες. Τους επισκέπτεται ένας φίλος από παλιά και ένας ασθενικός φέρελπις καλλιτέχνης. Γνωστές καθημερινές καταστάσεις και συμπεριφορές για να περάσει η μέρα: η ζέστη, το φαγητό, πώς μεγάλωσαν τα παιδιά. Τόση φασαρία για να μην ακούγεται το βάθος. «Η τέχνη θα μας σώσει!» αναφωνεί ο καλλιτέχνης.

Η γυναίκα νοσταλγεί μια άλλη ζωή. Την ζωή στην ανοιχτή θάλασσα, έναν δυνατό έρωτα που κάποτε αρνήθηκε. Όταν το όνειρο της φυγής, το φάντασμα του ιδανικού έρωτα την επισκέπτεται, αυτή πρέπει να διαλέξει: τον έρωτα ή την ασφαλή πραγματικότητα.

Άνθρωποι υπέροχοι, γελοίοι και θλιβεροί μαζί, ασφυκτιούν σε δομές και συνήθειες που έτσι τις βρήκαν και έτσι τις άφησαν. Δεν τους χωράει ο τόπος! Με ελαφρότητα και χιούμορ παρακολουθούμε την προσπάθειά τους να αντέξουν την ζωή, που πάντα κάτι αφήνει απ’ έξω. Να συνηθίσουν ότι πάντα κάτι θα λείπει. Ένας διάλογος με το κλασσικό κείμενο του Ίψεν. Μια απόπειρα να πλησιάσουμε τους ήρωες που ακόμα σήμερα συναντάμε γύρω μας στην πραγματική ζωή. Να καταλάβουμε τις συμπεριφορές και την ιστορία τους, με υλικό τις δικές μας αναφορές και βιώματα. Ποια είναι όλα αυτά που μας κρατάνε από το να φεύγουμε; Τόση δύναμη έχουν πια;

Σκηνοθεσία/ Μετάφραση: Δανάη Σπηλιώτη

Σκηνικά/ Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου

παίζουν:      Παίζουν: Στέλλα Βογιατζάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Θανάσης Ζερίτης, Μυρτώ Πανάγου, Πένυ Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος.

Έναρξη παραστάσεων:  1 Μαίου 2018

Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Bios Basement

Διάρκεια: