Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου. 

Ρούχα πρόβας και ένα ζευγάρι ζεστές κάλτσες για το ζέσταμα πριν από την παράσταση.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο. β) Με ποιους συναδέλφους.

Το πιο ωραίο καμαρίνι από άποψη χώρου δεν ήταν ακριβώς καμαρίνι, αλλά το μέρος στο οποίο ηρεμούσα, στο πρώτο στούντιο, στα γυρίσματα της «Zenaida». Είχε γίνει απόλυτα δικός μου χώρος, κάτι που σίγουρα είχε να κάνει με το ανθρώπινο δυναμικό σε αυτή την ταινία και το μεταξύ μας δέσιμο.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. 

Το καμαρίνι στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης που μοιραζόμασταν με τις άλλες κοπέλες του χορού στον «Φάουστ» της Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι. 

Τον πατέρα μου να εμφανίζεται με ένα μάτσο λουλούδια σε μια εφηβική παράσταση, στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα, στην οποία έπαιζα την Αδέλα.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου. 

Κλείνω τα μάτια και εισπνέω τη στιγμή.

Η Μαρία Στεφανίδου πρωταγωνιστεί στη "Γυναίκα Βόμβα" στη Β' σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας.