Αντικείμενα που έχω στο καμαρίνι πάντα.

Καλλυντικά ( απαραίτητα για την προετοιμασία), νερό( διψάω συνέχεια) , μέλι ( κάνει καλό στη φωνή), το κείμενο της παράστασης (φοβάμαι μήπως ξεχάσω κάτι) και σοκολάτα( χρειάζεται πάντα).

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ α) ως χώρος.

Στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος στο Βασιλικό θέατρο, χρόνια πριν, καμαρίνι με σαλόνι που βλέπει στη θάλασσα , στον Θερμαϊκό, καταπληκτική θέα, και τα καραβάκια να περνάνε το βράδυ με αναμμένα φωτάκια. Εύκολο να ξεχαστείς!!

β)Με ποιους συναδέλφους.

Με την Παναγιώτα Βλαντή, στην παράσταση Ντέστινυ του Ακη Δήμου. Αγαπημένη φίλη, κουβέντες πολύ προσωπικές, κοινές αναμνήσεις, γέλια, άγχος για την παράσταση, όλα μαζί!

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Στο θέατρο του Ήλιου της Αριάν Μνουσκίν, τεράστιος χώρος όπου οι ηθοποιοί, επειδή είχαν πολλές ώρες πρόβες, μπορούσαν να ξαπλώσουν, να κοιμηθούν , να γυμναστούν, να φάνε, να μιλήσουν, να προετοιμαστούν. Χώρος φτιαγμένος πραγματικά για τις ανάγκες των ηθοποιών.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

 Η ησυχία μετά την παράσταση, αν έχουν πάει καλά τα πράγματα βέβαια , πράγμα πολύ σπάνιο γιατί συνήθως κάτι ξεφεύγει.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

 Λίγο άρωμα, μια γουλιά νερό, ανάσα γιατί είναι η ώρα που δεν μπορώ ν' αναπνεύσω ,και..βγαίνω.

Η Στέλλα Κρούσκα παίζει και σκηνοθετεί τον μονόλογο “Κοιμήθηκα με τα μαλλιά μου μέσα σ’ένα άδειο κουτί πίτσας” στο Studio Μαυρομιχάλη.