Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Ένα μπουκάλι νερό, τα καλλυντικά μου και το κείμενο του έργου, το οποίο δεν αποχωρίζομαι μέχρι να τελειώσουν οι παραστάσεις.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο. β) Με ποιους συναδέλφους.

Το πιο ωραίο καμαρίνι από άποψη χώρου χωρούσε πολύ λιγότερους από πέντε ηθοποιούς, που συγκατοικούσαμε τότε. 

Παρ’ όλα αυτά εκεί μοιραστήκαμε πολλούς προβληματισμούς, ευχάριστες, δημιουργικές και αστείες καταστάσεις, και προέκυψε μια δυνατή φιλία η οποία κατέληξε και σε κουμπαριά – κάποιος εκ των ηθοποιών μού βάφτισε το γιο.

Όσο για τους συναδέλφους, τι να πω; Φυσικά η περίπτωση που προανέφερα, ενώ πολύ ωραία έχω περάσει και σε περιοδείες. Γενικά έχω συνεργαστεί με καλούς συναδέρφους και έχω κάνει καλά καμαρίνια.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Τα ωραιότερα είναι μπροστά μας, έρχονται!

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Οι κουβέντες που γίνονται ανάμεσα στις διπλές παραστάσεις, οι συγκινήσεις και το αίσθημα της οικογένειας που δημιουργείται ορισμένες φορές.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Μια ανάσα για να πάρω δύναμη και πάντα το σταυρό μου .

Ο Κατερίνα Μάντζιου συμμετέχει στην παράσταση «Οκτώ τρόποι για να πεις αντίο» της Καναδής συγγραφέως Mieko Ouchi, σε μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου.