Από τη Σοφία Γεωργουλιάνη 

Η Πετρούνια είναι μια γυναίκα 33 ετών. Με ακαδημαϊκές περγαμηνές ένα πτυχίο ιστορικού, έχει περάσει τα χρόνια της δουλεύοντας ως σερβιτόρα. Ενώ, η αναζήτηση διαφορετικής εργασίας, την οδηγεί στην απόκτηση της μοναδικής ισχυρής περγαμηνής, της υπόσχεσης κάποιας θείας ή ξαδέρφης πως ο γείτονας της και διευθυντής θα την προσλάβει ως γραμματέα. Όταν ο διευθυντής θα εκφράσει απερίφραστα την άρνηση του να προσλάβει την Πετρούνια απορρίπτοντας την ως γυναίκα, εκείνη θα βρεθεί στην τελετή αγιασμού των υδάτων, θα βουτήξει με τα ρούχα μέσα σε ένα τσούρμο άντρες και θα βγει θριαμβεύτρια από τα νερά με το σταυρό ανά χείρας. Τότε, ένα παιχνίδι επιβολής του ισχυρού θα ξεκινήσει, με την Πετρούνια να μπλέκεται ακούσια στο μίτο της αναπόδραστης πατριαρχίας και να μετατρέπεται τελικά σε σύμβολο ατομικής μεν, αντίστασης δε.

Η Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέβσκα δεν διστάζει να κοιτάξει στα μάτια με τόλμη όλα εκείνα τα στερεότυπα που θέλουν τον άντρα μεγαλοκαρχαρία και τη γυναίκα υποταγμένο γαύρο. Και με όχημα τη δύναμη ψυχής μιας γυναίκας να αποδείξει πως, τελικά, οι αγώνες (μας) πάντα διαθέτουν όπλα. Η σκηνοθέτης με την κάμερα της θέτει στο επίκεντρο της μια εικόνα των Βαλκανίων μακριά από ανέμελες βραδιές με τραγούδι και οινοποσία και κοντά σε καταπιέσεις σκληρές και πρότυπα φαύλα.

Παρά, όμως, τη σκηνοθετική της ορμή, διαθέτει ένα σενάριο που μοιάζει, αρχικά, να χτίζει μια ηρωίδα μετέωρη ανάμεσα στο συνειδητό θάρρος και τον αυθορμητισμό, τον ακαδημαϊσμό και την παντελή απουσία του, την επανάσταση και την παραίτηση. Ενώ, έχοντας την αγαθή πρόθεση να απομακρυνθεί από το στερεότυπο «όλοι οι άντρες είναι μαλάκες», στην πρόθεση να βρει σεναριακούς συμμάχους σε άντρες ευγενείς, εξαντλεί το βάθος του «στον καλό και κακό μπάτσο». Τέλος, με ένα φινάλε που μοιάζει με φθηνό μαρκετίστικο κόλπο προς τέρψη του φιλοθεάμονος πλην καταναλωτικού κοινού υποβαθμίζει την ίδια του την ουσία.

Συνολικά, πρόκειται για μια προσπάθεια ενδιαφέρουσα που επιλέγει να αφήσει στην άκρη τη σκηνοθετική αυταρέσκεια που συνοδεύει συχνά τους αναίτιους μελοδραματισμούς για χάρη μιας ευπρόσδεκτης ελαφρότητας και ενός ευγενούς σεβασμού σε ένα καίριο ζήτημα του καιρού μας, χωρίς όμως να καταφέρνει να βρει έρεισμα σε ένα σενάριο που ρέπει συχνά προς την αφέλεια.

2,5/5