Από τη Δήμητρα Πέτρου
Σε μια κωμόπολη του αμερικανικού Νότου, το κομμωτήριο έχει γίνει στέκι για έξι γυναίκες της διπλανής πόρτας. Εκεί μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες τους, λένε τα μυστικά τους και ανταλλάσσουν συμβουλές. Όταν μία από αυτές παρουσιάζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, οι υπόλοιπες πέντε της συμπαρίστανται με τον πιο τρυφερό τρόπο. Το πρόβλημα της μιας γίνεται πρόβλημα και της άλλης και έτσι προκύπτει η ένωση.
Η Βάσω Γουλιελμάκη είναι μία από αυτές τι έξι γυναίκες. Υποδυόμενη την Κλαιρ στις «Ανθισμένες Μανόλιες», έρχεται αντιμέτωπη με την απώλεια του άντρα της και κάνει άμυνά της το χιούμορ για να μπορέσει να προχωρήσει.
Με αφορμή την παράσταση, μού μίλησε για τα κοινά χαρακτηριστικά που έχει με την ηρωίδα της, για τον ρόλο που διαδραματίζει η φιλία αλλά και η μοναξιά στη δική της ζωή αλλά και για το πώς την έχει επηρεάσει ο κορωνοϊός.
Πες μας δυο λόγια για το έργο
Οι «Ανθισμένες Μανόλιες» είναι ένα πάρα πολύ ωραίο έργο, και όσο το διαβάζω τόσο το αγαπώ περισσότερο, γιατί είναι πολύ ανθρώπινο και μπορείς να αναγνωρίσεις κομμάτια του εαυτού σου μέσα σε αυτό. Υπάρχουν σημεία του ρόλου που με αντιπροσωπεύουν και που μου θυμίζουν καταστάσεις που έχω βιώσει. Η Κλαιρ, η ηρωίδα που υποδύομαι, είναι μια γυναίκα που αντιμετωπίζει την απώλεια του άντρα της, ο οποίος ήταν 25 χρόνια μεγαλύτερός της. Η άμυνά της είναι το χιούμορ της, έτσι το ξεπερνάει και αυτό είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό που μας συνδέει. Και εγώ με χιούμορ βλέπω τη ζωή. Γενικά το έργο έχει να κάνει με έξι γυναικείες προσωπικότητες, οι οποίες συναντιούνται μέσα σε ένα κομμωτήριο και το κάνουν στέκι τους. Είναι ένα γυναικείο άβατο που συναντιούνται και λένε τις αλήθειες τους. Η μία στηρίζει την άλλη, η καθεμία κουβαλάει τον δικό της προσωπικό σταυρό, και παρόλ' αυτά, μέσα από τις άσχημες καταστάσεις, μπορούν και τις ξεπερνούν γιατί η φιλία είναι πολύ δυνατό χαρτί.
Τι κοινά έχεις με την ηρωίδα που υποδύεσαι;
Την ευαισθησία της, τις αγωνίες της, τη δοτικότητά της, το ότι της αρέσει να βοηθάει. Είναι χαρούμενος άνθρωπος και της αρέσει όπως και σε μένα, να χαμογελάει πέρα από τις δυσκολίες.
Το έργο αναφέρεται πολύ στη γυναικεία φιλία. Στη δική σου ζωή τι ρόλο παίζει;
Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Οι φίλες μου ήταν αυτές που με βοήθησαν και ήταν δίπλα μου στις χαρές και τις λύπες μου. Και έχω κάνει και ένα μεγάλωμα παιδιού, στηριγμένη στις φίλες μου. Οι φίλες μεταξύ τους, ειδικά όταν έχουν στην ίδια ηλικία παιδιά, είναι σωτήριες.
Στο έργο συναντάμε και τη γυναικεία μοναξιά. Τι σημαίνει για εσένα να είναι κανείς μόνος;
Προσωπικά η μοναξιά δεν μου αρέσει καθόλου, δεν την επιλέγω. Ακόμα και όταν μερικές φορές θέλω να απομακρυνθώ για λίγο, δεν τα καταφέρνω και θέλω να είμαι πάλι με κόσμο. Δεν έχω συμφιλιωθεί μαζί της. Έχω συνηθίσει να είμαι με παρέα, αν και τα έχω βρει με τον εαυτό μου. Μου αρέσει να μοιράζομαι τον χρόνο μου με ανθρώπους, να κουβεντιάζω, να συμμετέχω.
Οι έξι γυναίκες χαρακτηρίζονται από μια γυναικεία αλληλεγγύη. Στις μέρες βλέπουμε αυτό να γίνεται όλο και πιο σπάνιο φαινόμενο. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Γιατί οι άνθρωποι είμαστε όντα εγωκεντρικά και μας ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός μας. Εγώ πιστεύω πάρα πολύ στην γυναικεία αλληλεγγύη, πρέπει να αγαπάμε και να προστατεύουμε η μία την άλλη. Δεν μου αρέσει να βλέπω να πολεμάμε μεταξύ μας. Πρέπει η μία να ακουμπάει πάνω στην άλλη και να τη φροντίζει, γιατί είναι σαν να φροντίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Σου έχει συμβεί να βρεθείς σε έναν χώρο με αγνώστους και να καταλήγετε να μοιράζεστε τους προβληματισμούς σας;
Ναι, μου έχει συμβεί. Είμαι πολύ αυθόρμητη και δεν φοβάμαι να εκτίθεμαι, το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση. Είναι όμορφο να συνομιλείς με ανθρώπους που εκείνη τη στιγμή είστε στο ίδιο μήκος κύματος και μπορούν να σε καταλάβουν. Και μόνο που θα ακούσει κάποιος τους προβληματισμούς σου, νιώθεις όμορφα, είτε είναι γνωστός, είτε είναι άγνωστος.
Ο αυθορμητισμός και η ευαισθησία που σε χαρακτηρίζει, σου έχει βγει ποτέ σε κακό;
Ναι, αρκετές φορές, αλλά έχω μάθει να ζω με αυτό και μου αρέσει. Κάποιες φορές το έχουν εκμεταλλευτεί αυτό αλλά δεν θέλω να το αλλάξω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυθορμητισμό και ευαισθησία, ούτε θα μπορούσα να είμαι με έναν άνθρωπο που δεν τα έχει αυτά.
Πάμε λίγο στο κεφάλαιο «κορωνοϊός». Πώς το βιώνεις όλο αυτό;
Είναι πολύ δύσκολα και τώρα και στην καραντίνα. Δεν θέλω να ξανατύχει. Ήμουν μόνη μου μέσα στο σπίτι με την κόρη μου, που είναι στην εφηβεία, και αυτό δεν ήταν και το πιο εύκολο. Βέβαια, δεν μπορώ να μην αναφέρω και τα καλά που είχε όλη αυτή η ιστορία. Ήρθαμε πολύ κοντά με την κόρη μου, συζητήσαμε, παίξαμε, φάγαμε και γενικά κάναμε πράγματα που στην καθημερινότητά μας μπορεί να μην γίνονται γιατί κινούμαστε με διαφορετικούς ρυθμούς. Αυτό τόνωσε τη σχέση μάνας και κόρης και είναι μια περίοδος που σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Παρόλ' αυτά όμως, δεν θέλω να ξαναϋπάρξει αυτή η περίοδος του εγκλεισμού.
Τι αντίκτυπο πιστεύεις ότι θα έχει στο θέατρο;
Έχει κάνει πάρα πολύ κακό στη δουλειά μας, μας έχει πάει πίσω πολλά χρόνια. Με πιάνει θλίψη με αυτή την κατάσταση, που με αναγκάζει να μην μπορώ να ασχοληθώ με τη δουλειά που αγαπώ. Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει ο κόσμος και αν έρθει στο θέατρο. Ήδη το αντίκτυπο που έχει, είναι ότι είμαστε οκτώ μήνες χωρίς δουλειά, από την οποία ζούμε. Εκτός δηλαδή από το ότι μου λείπει πολύ, είναι και το θέμα της επιβίωσης. Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνονται κάποια πράγματα. Δεν μπορεί να είναι ανοιχτά τα εστιατόρια, οι καφετέριες, οι λαϊκές ή να γίνονται οι πτήσεις κανονικά, και να είναι κλειστά τα θέατρα ή να λειτουργούν μόνο με το 30%. Ο κόσμος συνωστίζεται σε πολλά μέρη γιατί δεν γίνεται να τον ελέγχεις παντού. Στο θέατρο που κρατάς τις αποστάσεις, είσαι με μάσκα και δεν μιλάς, ούτε έρχεσαι σε επαφή με τον άλλον, γιατί να γίνεται αυτό; Δεν είναι σωστό να χάνεται ο πολιτισμός ούτε για τον κόσμο αλλά ούτε και για τους ηθοποιούς που ζουν από αυτό.
Έχεις συμμετάσχει και σε αρκετές τηλεοπτικές επιτυχίες. Πώς βλέπεις τα πράγματα στην τηλεόραση αυτή την περίοδο;
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές δουλειές, και κάποιες από αυτές είναι πολύ καλές και ελπίζω να πηγαίνουν καλά. Φυσικά, προτιμώ τα σίριαλ από τις γελοιότητες που υπάρχουν στα ριάλιτι, που πολλές φορές προσβάλλουν την ίδια την ανθρώπινη φύση.
«Ανθισμένες Μανόλιες»
Θέατρο Χυτήριο
Παίζουν: Άννα Αδριανού – Ηρώ Μουκίου – Βάσω Γουλιελμάκη – Κατερίνα Μπιλάλη – Κρίστη Παπαδοπούλου – Εύη Δαέλη
