Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Γιώργος Νούσης: «Χαραμίζεις τη ζωή σου όταν αποφεύγεις να έρθεις αντιμέτωπος με τον εαυτό σου» Κύριο

Από την Μυρτώ Παπαϊωάννου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο του Άρθουρ Μίλλερ, «Ο Θάνατος του Εμποράκου», παίζεται φέτος στο θέατρο Εμπορικόν και είναι μια από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις της χρονιάς. Πρόκειται για την ιστορία του εμποράκου Γούιλι, του οποίου τη ζωή συνθλίβει το αμερικανικό όνειρο, μια ιστορία για τις οικογενειακές σχέσεις, την ανθρώπινη απαξίωση απέναντι σε μια άτεγκτη καπιταλιστική κοινωνία, τον πλουτισμό και το κυνήγι της επιτυχίας ως αυτοσκοπό μιας ολόκληρης ζωής. Λίγο πριν ανέβει στην σκηνή, συναντήσαμε και μιλήσαμε έναν από τους ηθοποιούς της παράστασης, τον ταλαντούχο Γιώργο Νούση, ο οποίος υποδύεται τον Μπιφ, τον πρωτότοκο γιό του Γουίλι, που ενσαρκώνει ο Δημήτρης Καταλειφός, έναν πολύ σημαντικό ρόλο- σταθμό που μας δίνει αφορμή για πολλές κοινωνικές και υπαρξιακές προεκτάσεις. Η συζήτηση που κάναμε ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, και τον ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για το έργο, κι όχι μόνο.
 
thanatos emporakou
 
Φέτος παίζεις στην  παράσταση «Ο Θάνατος του Εμποράκου». Τι σκέφτηκες όταν σου έγινε η πρόταση ;
Είναι ένα έργο που μου αρέσει πολύ. Έχει περάσει παραπάνω από μισός αιώνας από τότε που γράφτηκε αλλά τα θέματα που θίγει συνεχίζουν να αφορούν. Οι συντελεστές δεν χρειάζονται συστάσεις. Οπότε σκέφτηκα ότι μπορεί να γίνει κάτι ενδιαφέρον και ήθελα να είμαι μέρος αυτού.
Που οφείλεται η τόσο μεγάλη απήχηση της παράστασης ;
Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι αγγίζει τους θεατές, είτε αυτοί ανήκουν στο θεατρόφιλο κοινό, είτε όχι. Πέραν του συνόλου των συντελεστών και των ικανοτήτων τους, νομίζω ότι έχει παίξει ρόλο και το γεγονός ότι η παράσταση έχει δομηθεί με μια λιτότητα και αναδεικνύει χωρίς περισπασμούς τα θέματα που πραγματεύεται το έργο. 
Συμπαθείς τον Μπιφ ;
Ναι, τον συμπαθώ. Τα ερωτήματα κι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Μπιφ είναι ζητήματα που έχουν αντιμετωπίσει όλοι οι άνθρωποι οδεύοντας προς την ενηλικίωση. Το πώς ο καθένας και η καθεμιά αντιμετώπισε τα αντίστοιχα δικά του είναι μια άλλη υπόθεση, όμως στον ρόλο του Μπιφ σχεδόν όλοι μπορούν να βρουν κάτι δικό τους. 
Ο Μπιφ στο έργο ανησυχεί «μην χαραμίσει τη ζωή του».  Έχεις σκεφτεί κι εσύ κάτι παρόμοιο ;
Δε νομίζω ότι υπάρχει ζωή που χαραμίζεται.  Προφανώς έρχονται κάποιες στιγμές για όλους που κάνουμε επιλογές οι οποίες μας καθορίζουν και μας επηρεάζουν αν όχι για πάντα, για σημαντικές περιόδους της ζωής μας, αλλά ακόμα και την επιμονή σε αυτοκαταστροφικές επιλογές για κάποιες περιόδους τη βρίσκω εν δυνάμει χρήσιμη. Στην ουσία, πιστεύω ότι χαραμίζεις τη ζωή σου όταν αποφεύγεις να έρθεις αντιμέτωπος με τον εαυτό σου. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον  Μπιφ όταν αρχίζει το έργο. Ενώ φοβάται μην σπαταλήσει τη ζωή του, τελικά ούτε ακολουθεί αυτό που του υπαγορεύουν τα κοινωνικά πρότυπα και ο πατέρας του, αλλά ούτε κι επιτρέπει στον εαυτό του να επιλέξει οριστικά κάτι άλλο και να διαφοροποιηθεί από τις προσδοκίες του πατέρα του. Μένει μετέωρος.
Η παράσταση πραγματεύεται το ζήτημα της επιβίωσης των ανθρώπων  μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία του ’50 και το αμερικανικό όνειρο. Ταυτόχρονα όμως αναδεικνύει και το θεσμό της οικογένειας διαχρονικά και τους πολλούς συσχετισμούς ανάμεσα στα μέλη της. 
Ακριβώς αυτοί είναι οι δύο άξονες του έργου και αυτοί είναι και οι λόγοι που το έργο αφορά στο σήμερα. Ο Μίλλερ παρουσιάζει στο έργο μία πυρηνική οικογένεια, κι έπειτα μας δείχνει πως το σύστημα και η ελπίδα του αμερικάνικου ονείρου μπορούν να τη συνθλίψουν και ψυχικά και οικονομικά. Την εποχή που γράφτηκε το έργο, η ψυχανάλυση ήταν, ας πούμε, “στη μόδα” στην Αμερική και αυτό είναι φανερό ότι επηρέασε τον συγγραφέα, καθώς το έργο εμπεριέχει τέτοιου είδους συμβολισμούς. Στη σχέση του Μπιφ με τον Γουίλι (Δημήτρης Καταλειφός), ο πατέρας βλέπει στον γιό του ό,τι δεν μπόρεσε να γίνει και να καταφέρει ο ίδιος. Οι φιλοδοξίες του πατέρα όμως είναι “φορετές”, εκφράζουν το αμερικάνικο όνειρο. Το ταλέντο και το πραγματικό μεράκι του πατέρα όπως και του γιού, βρίσκονται αλλού. Δεν είναι καθόλου απλό και εύκολο για έναν γονιό να μην φορτώσει το παιδί του με δικά του απωθημένα. Όπως επίσης δεν είναι απλό για ένα  παιδί να αναμετρηθεί με μια φιλοδοξία που είναι κληρονομιά κι όχι επιλογή του.  Κυρίως όμως δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση για κανέναν να βρει την ταυτότητά του σε μια κοινωνία που ζει σε ρυθμούς  σκληρού καπιταλισμού. 
nousis
 
Συνήθως βέβαια οι ηθοποιοί ,ακόμα και σήμερα κάνουν μια δική τους «επανάσταση»  έτσι ώστε να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα. Ήταν και για σένα κάτι τέτοιο ;
Αυτό ισχύει για τους περισσότερους που ασχολούνται με την τέχνη στην Ελλάδα. Ισχύει και για μένα σ ένα βαθμό σίγουρα. Είναι πολλοί και σύνθετοι οι λόγοι που εξηγούν τις επιλογές μας και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έχουμε ποτέ ολόκληρη την απάντηση, μονάχα “μερικές εξηγήσεις”. Το πιο επαναστατικό που νιώθω είναι ότι μ’ αρέσει όταν η τέχνη λειτουργεί αντιστικτικά στην σκληρότητα της εποχής μας, ανασκαλεύοντας απομεινάρια αξιών που απειλούνται με εξαφάνιση.
Η μητέρα στο έργο του Μίλλερ παρουσιάζεται ως αποδυναμωμένη, σε δεύτερο ρόλο. Πώς βλέπεις τον ρόλο αυτό της γυναίκας σε σχέση με το σήμερα ;
Δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ στο πρώτο σκέλος. Ότι δηλαδή η μητέρα στο έργο παρουσιάζεται αποδυναμωμένη ή σε δεύτερο ρόλο. Είναι βασικός ο ρόλος της στην οικογένεια και παίρνει πολύ σημαντικές και δυναμικές πρωτοβουλίες. Είναι η γέφυρα ανάμεσα σε πατέρα και γιο, Δεν υπάρχει το έργο χωρίς αυτήν. Όσον αφορά την ερώτησή σου, σίγουρα τη δεκαετία του ‘50 οι γυναίκες συνήθως δεν είχαν τις ελευθερίες που μπορεί να έχουν στις μέρες μας σε κάποια μέρη του κόσμου. Ωστόσο ακόμη και σήμερα, στις αναπτυγμένες χώρες, υπάρχουν οικογένειες με αντίστοιχο καταμερισμό ρόλων, ο άντρας δηλαδή φροντίζει για τα έσοδα της οικογένειας, και η γυναίκα αναλαμβάνει κυρίως τις ευθύνες εντός της οικείας, το μεγάλωμα των παιδιών και λοιπά - ασχέτως αν έχει τίτλους ανώτατης εκπαίδευσης. Ή ακόμη χειρότερα δουλεύουν και οι δύο γονείς το ίδιο αλλά οι γυναίκες αναλαμβάνουν επιπλέον και τα του σπιτιού και των παιδιών. Αν και έχουν γίνει προφανώς πολλά βήματα από τότε ως προς την ισοτιμία των φύλων, νομίζω ότι υπάρχει ακόμη δρόμος. 
 
nousia texnes plus
Ηθοποιός χωρίς τίτλους ή πτυχίο. Ποια η γνώμη σου ; 
Το πτυχίο μας νοιάζει αλλά και δε μας νοιάζει. Ούτως ή άλλως οι ηθοποιοί δοκιμάζονται μονίμως στις πρόβες, στη συνεργασία τους με τους άλλους, στην ερμηνεία τους στην κάθε παράσταση. Παρόλα αυτά όμως, αν με κάποιον τρόπο αρχίσει να πιστοποιείται η ιδιότητα, το επάγγελμα του ηθοποιού, και αν αυτό γίνει με σωστό τρόπο, μπορεί και να γίνει μία σημαντική προστασία για τους ηθοποιούς.
Είναι η ομορφιά όπλο στην δουλειά αυτή;
Μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μπορεί εξίσου να λειτουργήσει και ως μειονέκτημα. 
Σε ενδιαφέρει η εικόνα σου ;
Σε υγιή βαθμό νομίζω. Με ενδιαφέρει δηλαδή στον βαθμό που με αναγκάζει η πραγματικότητα. 
Ονειρεύεσαι να ερμηνεύσεις κάποιον συγκεκριμένο ρόλο ; Να παίξεις κάπου συγκεκριμένα;
Ονειρεύομαι ωραίες, δημιουργικές συναντήσεις και συνεργασίες. Ονειρεύομαι και καλύτερες συνθήκες εργασίας στο θέατρο γενικότερα - όχι κάτι τρελό, τα αυτονόητα.
 nousias texnes plus2
ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ
Άρθουρ Μίλλερ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ
Ημέρες – ώρες παραστάσεων: Τρίτη: 20:30, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο : 20:30, Τετάρτη & Κυριακή : 19:00
 
 

Πολυμέσα

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία