Έχοντας εγγραφεί στο μυαλό μας μέσα από την σπαρακτική κραυγή της Όρσας στην ταινία «Μικρά Αγγλία», αλλά και την εκπληκτική της ερμηνεία ως «Βοσκοπούλα» στο θέατρο του Νέου Κόσμου, η Πηνελόπη Τσιλίκα μας συστήνεται ξανά στον ρόλο της νεαρής ηθοποιού Άννα σε μια διασκευή της γνωστής ταινίας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, «Μετά την Πρόβα». Το έργο θα ανέβει στη σκηνή του Θεάτρου της οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη. Πρωταγωνιστώντας σε μία θεατρική διασκευή ενός έργου, που ξεκίνησε ως τηλεοπτική ταινία το 1984, η Πηνελόπη μοιράζεται τις σκέψεις της για τις δομικές διαφορές του κινηματογράφου με το θέατρο, για τη σύνδεση του θεάτρου με την καθημερινότητα που μας περιβάλλει, και αποκαλύπτει την μεγάλη πρόκληση, που αντιμετώπισε παίζοντας την νέα ταινία του Βαρδή Μαρινάκη, «Ζίζοτεκ».
Η Υπόθεση:
Το έργο «Μετά την πρόβα» είναι η συνάντηση ενός σκηνοθέτη με μια ηθοποιό ύστερα από μία πρόβα, που έχουν κάνει μαζί. Ο σκηνοθέτης, Χένρικ Βόγκλερ, έχει παραμείνει στο θέατρο, και ενώ όλοι έχουν φύγει η νεαρή Άννα –ο χαρακτήρας που υποδύομαι- χρησιμοποιεί σαν πρόφαση πως έχει χάσει το βραχιόλι της στην διάρκεια της πρόβας για να τον συναντήσει. Μέσα σε αυτή την συνάντηση, ξετυλίγεται ένα μεγάλο νήμα, που αφορά τόσο την επαγγελματική τους σχέση, όσο και τις προσωπικές τους σχέσεις. Το παρελθόν της Άννας συνδέεται άρρηκτα με τον σκηνοθέτη, καθώς ο Βόγλερ ήταν και στενός φίλος των γονιών της.
Το έργο:
Το «Μετά την Πρόβα» είναι ένα έργο φαινομενικά για το θέατρο. Αυτό, όμως, που κάνει ο σκηνοθέτης του, Περικλής Μουστάκης, είναι το κάνει μία παράσταση για την ζωή. Δηλαδή, ο Περικλής έχει δημιουργήσει ένα κόσμο, όπου υπάρχουν άνθρωποι πάνω στην σκηνή που διαπραγματεύονται θέματα, που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την αμιγή επαγγελματική σχέση ηθοποιού-σκηνοθέτη, αλλά και την σχέση του ανθρώπου με τον θεό, τη σχέση του με τον άλλον άνθρωπο, την σχέση μίας κόρης με την μητέρα της. Έχει να κάνει με το πώς διαχειριζόμαστε όλες αυτές τις ανθρώπινες σχέσεις. Βλέπουμε στην σκηνή την πιθανότητα μίας ερωτικής σχέσης μεταξύ του Βόγκλερ και της Άννας. Μέσα από αυτή την συνάντηση, αυτή η ερωτική σχέση δεν γίνεται, αλλά επειδή έγινε αυτή η συνάντηση, η Αννα φεύγει από εκεί ένας διαφορετικός άνθρωπος. Όλη αυτή η συνάντηση επι σκηνής είναι μία διαδρομή και του σκηνοθέτη, και της ηθοποιού και της μητέρας της ηθοποιού, που την υποδύεται η Μαρία Ναυπλιώτου. Μία διαδρομή συνείδησης!
Θέατρο και Ζωή:
Στη διάρκεια της συζήτησης της Άννας Έγκερμαν με τον Χένρικ Βόγκλερ, βλέπουμε πως οι άνθρωποι, ακόμα και όταν δεν είναι ηθοποιοί, παίζουνε ρόλους στην κοινωνική τους ζωή. Μου προξενεί τεράστιο ενδιαφέρον το πως στην κοινωνική μας ζωή φοράμε μία μάσκα και δεν δείχνουμε το κανονικό μας πρόσωπο, δεν εκφραζόμαστε όπως θα θέλαμε. Εκφραζόμαστε με τον τρόπο που θα μας κάνει αρεστούς και αποδεκτούς. Αυτό για μένα είναι μία ιδιαίτερη σύνδεση του θεάτρου με την πραγματική ζωή.
Μία ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν που σε συνεπήρε:
Έχει βγάλει τόσο πολλές. Ωστόσο, αυτή που μου ήρθε πρώτη στο μυαλό είναι το «Κραυγές και Ψίθυροι», και για να μου ήρθε πρώτη κάτι θα σημαίνει αυτό. Είναι μια ταινία, που βλέπει από πολύ κοντά και με αφοπλιστική ειλικρίνεια τις οικογενειακές σχέσεις. Πρωταγωνιστούν τρεις αδελφές, εκ των οποίων η μία είναι ετοιμοθάνατη. Ο Μπέργκμαν μέσω μιας κρίσιμης οικογενειακής στιγμής αποκαλύπτει το ψυχολογικό πορτρέτο της καθεμίας με ένα δικό του μοναδικό τρόπο.
Μετά από μία πραγματική πρόβα:
Γυρίζω σπίτι και ξεκουράζομαι.
Αγαπημένη ατάκα από το έργο:
Θα πω πάλι την πρώτη, που μου έρχεται… «Ποιος με ξεγέλασε και με έβαλε να υποκρίνομαι συναισθήματα;» Έχει πάλι να κάνει με αυτό που σου είπα στην αρχή, ότι οι άνθρωποι υποκρίνονται συναισθήματα, παίζοντας ρόλους. Είναι κάτι που το βλέπω σε όλους τους ανθρώπους γύρω μου. Και έχω τον ίδιο προβληματισμό με την Άννα: Πως και κανένας δεν μου είπε από την αρχή να μην το κάνω, αλλά ξεγελάστηκα και υποκρίνομαι.
Θέατρο VS Κινηματογράφου:
Το πιο σημαντικό στοιχείο στο θέατρο είναι ο λόγος. Διαπραγματευόμαστε μέσω του λόγου επί σκηνής ζητήματα που έχουν μεγάλη αξία και προβληματίζουν βαθιά. Επίσης, το απίστευτο με το θέατρο είναι πως ξέρεις πως από τις εννέα μέχρι τις έντεκα θα δημιουργηθεί ένα κόσμος μέσα σε ένα δωμάτιο, μία ξεχωριστή στιγμή, στην οποία κανένας άλλος, που βρίσκεται απ’ έξω, δεν θα έχει την ευκαιρία να την βιώσει ακριβώς ίδια. Στον κινηματογράφο, από την άλλη, υπάρχει το μεγάλο ατού της εστίασης. Μπορείς να εστιάσεις στα βλέμματα, στις λεπτομέρειες, ενώ παράλληλα έχεις μία μεγαλύτερη δυνατότητα σύνθεσης.
Ζίζοτεκ
Το «Ζίζοτεκ» είναι μία καινούργια ταινία που κάναμε με τον Βαρδή Μαρινάκη. Είναι η ιστορία ενός αγοριού. Παρακολουθούμε την ζωή του για λίγες μέρες στο σπίτι με την μητέρα του. Οι δύο τους –μητέρα και παιδί- πηγαίνουνε μία εκδρομή. Παίρνουνε το τρένο και φεύγουνε βόρεια στην Ελλάδα, και φτάνουνε σε ένα πανηγύρι της Παναγίας. Εκεί η μητέρα αφήνει το παιδί και φεύγει. Ο μικρός καταλαβαίνει πως έχει εγκαταλειφθεί από την μητέρα του και ξεκινά ένα ταξίδι μέσα στο δάσος για να αναζητήσει νέα οικογένεια. Εγώ υποδύομαι την μητέρα του παιδιού, και αυτό ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα. Έπρεπε να προσεγγίσω τον χαρακτήρα μια γυναίκας που εγκαταλείπει το παιδί της, να καταλάβω τον ψυχισμό της και το πώς οδηγήθηκε σε αυτό το σημείο. Παράλληλα, δεν έπρεπε να την κρίνω, αλλά να την καταλάβω για να καταφέρω να υποστηρίξω τον ρόλο. Είχε κάτι όμορφό και ιδιαίτερο αυτό, το να προσπαθήσεις να κατανοήσεις ένα τέτοιο χαρακτήρα, που υπάρχει και στα αλήθεια. Έχουμε δει γυναίκες στην πραγματική ζωή να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους και όλοι τις έχουμε κατακρίνει.
Επόμενο Βήμα
Η παράσταση «Βρικόλακες» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κωνσταντάτου, που θα ανέβει στο Φεστιβάλ Αθηνών, στις 17-19 Ιουλίου.
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Συνέντευξη: Αριλένα Δημητρίου
Info
Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής
Διεύθυνση: Κεφαλληνίας και Κυκλάδων 11, Κυψέλη
Τηλ: 210 8217877
Εισιτήρια
Εισιτήρια:https://www.ticketservices.gr/event/meta-tin-prova-theatro-odoy-kykladon/?lang=el
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου
Τηλεφωνικά: 210 7234567