Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα (για να αισθανθώ φρέσκος) και άνετα ρούχα για ζέσταμα πριν από την παράσταση.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο β) Με ποιους συναδέλφους.

Από άποψη χώρου, τα πάνω καμαρίνια στο Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου. Είναι «φιλόξενα» και, αν τύχει να κάνει κάποιος παιδικό, τα πρωινά έχουν υπέροχο φως. Σε ό,τι αφορά τους συναδέλφους, θα επιμείνω στα καμαρίνια της οδού Φρυνίχου, γιατί φέτος έχω την τύχη να είμαι στο ίδιο καμαρίνι με τον Γιάννη Σαρακατσάνη. Μου αρέσουν πολύ οι κουβέντες που κάνουμε τα πρωινά.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Το καμαρίνι του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου στην παράσταση «Αχ αυτά τα φαντάσματα». Το είχε περιποιημένο, είχε φέρει μέχρι και εσπρεσιέρα από το σπίτι του. Ήταν ένας όμορφος χώρος ανάπαυσης, άνεσης και συγκέντρωσης.

 Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Στα καμαρίνια του Μικρού Παλλάς μαζί με τους Βαγγέλη Χατζηνικολάου και Αντώνη Φραγκάκη. Κάναμε διαλογισμό ανάμεσα από τις παραστάσεις.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Κλείνω τα φώτα και τσεκάρω αν έχω πάρει μαζί μου ό,τι χρειάζομαι για την παράσταση. 

Ο Κίμων Φιορέτος πρωταγωνιστεί στις "72 ώρες" στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά με μεγάλη επιτυχία και στην παιδική παράσταση "Ο Σέρλοκ Χόλμς και το γαλάζιο ρουμπίνι" στο Θέατρο Τέχνης.