Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Νερό, πολύ νερό, το κείμενο μου, ακούω μουσική που με εμπνέει και μία φωτογραφία.

Tο πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.
Το πιο ωραίο καμαρίνι για μένα είναι αυτό που έχει καλή παρέα, που φτάνεις και βλέπεις τους συναδέλφους σου και ξέρεις πως ότι και να γίνει θα είναι εκεί εν ώρα παράστασης να σώσουν το οτιδήποτε, ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για σένα. Γενικά προσπαθώ να το φτιάξω σαν το σπίτι μου να έχει μια αίσθηση οικειότητας. Όταν το καμαρίνι είναι θερμό σε οδηγεί σε μία ακόμα πιο όμορφη παράσταση. Στο Leopold φτάνουμε στο καμαρίνι με τα κορίτσια , πίνουμε τον καφέ μας, λέμε τα νέα της ημέρας πριν απομονωθώ για να προετοιμαστώ, και αυτή η επαφή για μένα είναι σημαντική. Επίσης ένα τέτοιο καμαρίνι το είχα σε μία παιδική παράσταση και σε μία βρεφική που έχω συμμετάσχει στον «Λευτέρη ένα περιστέρι δίχως ταίρι» και στο « Θα βγω από το αυγό». Όμορφοι άνθρωποι, όμορφες συνεργασίες.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Για μένα το θέατρο είναι μία μοναχική δουλειά. Οι ηθοποιοί είναι ιερομόναχοι και το καμαρίνι είναι το «κελί» τους. Και ο χώρος που λέγεται θέατρο η «εκκλησία» τους. Δεν έχω περάσει από πολλά καμαρίνια στην ζωή μου αλλά πιστεύω πως όταν βρίσκεσαι σε έναν χώρο και θες που βρίσκεσαι εκεί και νιώθεις οικεία δημιουργείς ομορφιά με την ενέργεια σου. Η κουζίνα είναι ένα μέρος, απλά λέγεται έτσι γιατί μαγειρεύεις, το υπνοδωμάτιο είναι ένα μέρος λέγεται έτσι γιατί εκεί κοιμάσαι το σαλόνι επίσης και λέγεται έτσι γιατί εκεί κάθεται η οικογένεια και οι φίλοι. Από όποιο χώρο και αν έχω περάσει λοιπόν και λέγεται καμαρίνι γιατί εκεί γίνεται η προετοιμασία του ηθοποιού για να βγει στην σκηνή είναι όμορφο γιατί οι πράξεις, οι σκέψεις, οι σχέσεις και τα συναισθήματα που δημιουργούνται είναι όμορφα.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Μου ήρθε μετά από αρκετή σκέψη αλλά νομίζω ήταν από τα πιο αστεία σκηνικά που έχει συμβεί αλλά και ωραίο ταυτόχρονα γιατί δέθηκε ο θίασος μετά από αυτό. Λοιπόν παίζαμε σε μία παράσταση που στο συγκεκριμένο θέατρο έπαιζαν και άλλοι θίασοι οπότε από τα καμαρίνια πέρναγε αρκετός κόσμος. Μία μέρα λοιπόν χάθηκε ένα ρούχο από έναν συνάδελφο από έναν άλλον θίασο και μόνο ο δικός μας θίασος είχε περάσει από τα καμαρίνια από την ημέρα που το έχασε και υποστήριζε πως το είχε αφήσει εκεί. Οπότε μας μάζεψε ο υπεύθυνος του θεάτρου να μας πει τι έχει συμβεί και να γυρίσουμε πίσω το συγκεκριμένο αντικείμενο γιατί αφού δεν υπάρχει πουθενά στον χώρο κάποιος το έχει πάρει. Πέρναγαν οι μέρες και δεν βρίσκαμε τίποτα και φυσικά κανένας δεν είχε να επιστρέψει τίποτα, θυμάμαι υπήρχε στην ατμόσφαιρα μια αίσθηση καχυποψίας και ήταν πολύ αστείο το ότι κοιτιόμασταν φιλικά αλλά είχαμε δεύτερες σκέψεις. Τελικά βρέθηκε το αντικείμενο και μόλις μας το είπαν ρίξαμε όλοι μαζί φοβερό γέλιο και λέγαμε τι σκεφτόταν ο καθένας για τον άλλον , που ακόμα και τώρα γελάω που το περιγράφω, μας έδεσε πολύ αυτό το σκηνικό.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Τον σταυρό μου κάνω και την προσευχή μου, παίρνω μια βαθειά ανάσα πατάω γκάζι και σκέφτομαι πως έχω μία αποστολή και θα την υπηρετήσω στο μέγιστο.

Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού
Από την ομάδα ex.anima

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Μαρία Τσομπανάκου, Βασιλική Κούλη
Ερμηνεία: Μαίρη Ξένου
Σπέσιαλ εφέ: Αλέξανδρος Λόγγος
Φωτισμοί: Ιωάννα Ζέρβα
Φωτογραφίες-Βίντεο: Νίκος Πανταζάρας
Μοντάζ βίντεο-trailer: Βασίλης Μιχαλόπουλος
Σχεδιασμός αφίσας: Ελένη Θαλασσινού
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Παραγωγή: ΕΝΕΛΠΑ
Πρεμιέρα: 9 Ιανουαρίου
Πού: Θέατρο Faust, Καλαμιώτου 11 και Αθηναϊδος 12, Αθήνα (250μ από το σταθμό Μοναστηράκι) τηλ.: 210 3234095
Πότε: Κάθε Πέμπτη στις 20:30
Διάρκεια: 90 λεπτά
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 10 € (μειωμένο), 5 € (ατέλεια), 10 € (προπώληση μέσω viva.gr)
Κρατήσεις: viva.gr και στα τηλέφωνα 210 3234095, 698 0097 638