Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα το «Όπως πάει το ποτάμι», σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη Κύριο

Το τελευταίο έργο του Μάρτιν Σέρμαν, ένα θεατρικό δωματίου σκηνοθετεί ο έμπειρος Γ. Λεοντάρης στο Θέατρο Σταθμός.

Η παράσταση Όπως πάει το ποτάμι επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ρούφους συναντάμε τον Μάνο Καρατζογιάννη, την ψυχή του Θεάτρου Σταθμού, ενώ τον Μπο υποδύεται ο μεγάλος ηθοποιός Περικλής Μουστάκης. Το αθηναϊκό κοινό είναι εξοικειωμένο με τη δραματουργία του Σέρμαν, αφού τις σεζόν 2012-2014 ο Δημήτρης Καρατζιάς παρουσίασε το Bent στο Vault, στο οποίο πρωταγωνιστούσε κιόλας, ενώ το 2020 ο Νίκος Καραγέωργος σκηνοθέτησε την υπέροχη Δέσποινα Μπεμπεδέλη στο Ρόουζ.

Ο Σέρμαν είναι ένας ανοιχτά ομοφυλόφιλος Εβραίος και πολλά από τα έργα του ασχολούνται με τις διακρίσεις και την περιθωριοποίηση των μειονοτήτων είτε είναι ομοφυλόφιλοι, γυναίκες, ξένοι, ανάπηροι, διαφορετικοί ως προς τη θρησκεία, την τάξη ή το χρώμα. Το Gently down the stream γράφτηκε το 2014 και είναι το τελευταίο του έργο.

opos paei to potami 2a c nikos pantazaras

Το έργο

Υπόθεση: O Μπο, ένας Αμερικανός πιανίστας που ζει στο Λονδίνο και πιστεύει ακράδαντα πως όλες οι ερωτικές σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης, συναντάει στα 62 του μέσω διαδικτύου τον Ρούφους, έναν 29χρονο διπολικό δικηγόρο ο οποίος γοητεύεται από το παρελθόν που ο Μπο αντιπροσωπεύει. Γίνονται ζευγάρι και ζουν μαζί για δεκατρία χρόνια. Η σχέση τους φωτίζεται από αφηγήσεις για όλη την ιστορία του gay κινήματος, από τη δεκαετία του 1920 μέχρι και σήμερα. Βαθαίνει, δυναμώνει και βρίσκεται μπροστά στα μεγάλα διλήμματα της ερωτικής συμβίωσης: αντισυμβατικότητα ή «κανονικότητα»; Κίνδυνος ή ασφάλεια; Εξέγερση ή ενσωμάτωση; Στο τέλος, το τρίτο πρόσωπο, ο νεαρός drag performer Χάρυ, θα επιδράσει καταλυτικά στο ζευγάρι… Στο μικροσκόπιο του βραβευμένου συγγραφέα, οι ανασφάλειες, οι εγωισμοί, τα όνειρα, το γήρας, η φθορά, η αναζήτηση ταυτότητας, η αφοσίωση, ο γάμος, η υιοθεσία και βέβαια η αποδοχή.

Ο Σέρμαν στο «Όπως πάει το ποτάμι» καταθέτει μια μεγάλη παρακαταθήκη, μια «εποποιία της διαφορετικότητας» καταφέρνοντας, με αφετηρία τον ομόφυλο έρωτα, να μιλήσει με τόλμη για όλα τα ζευγάρια, όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη σεξουαλική ταυτότητα που επιλέγει ο καθένας. Η παράσταση αξιοποιώντας τόσο τη θεατρική, όσο και την κινηματογραφική φόρμα, θέτει στην πραγματικότητα τα αμείλικτα και δύσκολα ερωτήματα που αφορούν όλες και όλους τους ερωτευμένους.

Η πλοκή εξελίσσεται σε διάστημα 12 χρόνων από το 2002 ως το 2013 περιγράφοντας τη γνωριμία του Μπο με τον Ρούφους μέσω εφαρμογής γνωριμιών. Ανάμεσα στις διαλογικές σκηνές παρεμβάλλονται μονόλογοι του Μπο που περιγράφουν τη Νέα Ορλεάνη της δεκαετίας του 1950 και του 1960, με τις εγκληματικές ομοφοβικές επιθέσεις, το καρναβάλι διαφορετικότητας, τις διαδηλώσεις της ΛΟΑΤ κοινότητας, τον ρατσισμό και το κοινωνικό στίγμα της ομοφυλοφιλίας και φυσικά τη μουσική της εποχής. Μέσω του Ρούφους, έχουμε μια ανάγλυφη περιγραφή της διπολικής συναισθηματικής διαταραχής και της μανιοκατάθλιψης. Η μεταξύ τους σχέση εξερευνά και μια όχι τόσο συχνή θεματική των γκέι έργων, αυτό του ηλικιακού ρατσισμού και την αδυναμία συμβιβασμού με το γήρας. Ο Μπο είναι ένας 62χρονος άντρας που παλεύει με τους προσωπικούς του δαίμονες, έχει χάσει αρκετούς συντρόφους, ενώ πλέον αποδέχεται τον χαρακτηρισμό «daddy», ζώντας μια νέα εποχή στην ερωτική του ζωή.

Opos paei to potami 15 new Nikos Pantazaras

Η παράσταση

Ο Γιάννης Λεοντάρης έδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία στην προσέγγιση του έργου και των ιδιαίτερων θεμάτων του. Επέλεξε μια ρεαλιστική υποκριτική γραμμή, αξιοποιώντας το πολύ καλό ερμηνευτικό υλικό που είχε στη διάθεσή του, τον Μ. Καρατζογιάννη και τον Π. Μουστάκη. Ανάμεσα στις δραματουργικές σκηνές, παρεμβάλλονται βιντεοσκοπημένοι μονόλογοι του Μπο, που αναφέρονται στο παρελθόν και τη μακρά ερωτική του ζωή (σχεδιασμός βίντεο: Μικαέλα Λιακατά) Στη σκηνή βλέπουμε το εσωτερικό του σπιτιού του Μπο, μ’ έναν μεγάλο καναπέ, μια γιγαντοοθόνη, μια βιβλιοθήκη κι ένα σκεπασμένο πιάνο (σκηνικά-κοστούμια: Μ. Λιακατά). Ωραία και η ρετρό μουσική που ακούγεται στο πρώτο μέρος της παράστασης, αν και θα ήταν προτιμότερο να απουσίαζαν οι ελληνικοί υπότιτλοι.

Το έργο δίνει ορατότητα σε μια σειρά από περισσότερο ή λιγότερες γνωστές πτυχές της ΛΟΑΤ κοινότητας, που μπορεί να φαίνονται ξένες από τα ελληνικά δεδομένα, αλλά σίγουρα κάθε γκέι ή μη άτομο μπορεί να κάνει προβολές από τη δική του ζωή. Χρόνια μετά το Bent, ο Σέρμαν δίνει ένα έργο ωριμότητας που έχει πολλά να πει στο θεατρικό κοινό. Οι χαρακτήρες του με τα καλά και τις ρωγμές τους, είναι ολοζώντανοι και βγαλμένοι από την πραγματικότητα. Ο λόγος ρέει και έχουμε ένα ύφος «κλασσικά» θεατρικό.

Το μεγάλο ατού της παράστασης είναι σίγουρα η σκηνική συνάντηση του Περικλή Μουστάκη με τον Μάνο Καρατζογιάννη. Από τη μία έχουμε έναν κορυφαίο ερμηνευτή, τον Μουστάκη –που όλοι θαυμάσαμε στον Φαέθοντα και σε πολλές άλλες παραστάσεις- να υποδύεται έναν μεσήλικα ομοφυλόφιλο με ψυχική γενναιοδωρία κι από την άλλη έναν Μάνο Καρατζογιάννη σε μια από τις ωριμότερες και πιο έμμετρες τεχνικά ερμηνείες της καριέρας τους. Είναι συγκινητικό πως όσο αταίριαστοι φαίνονται οι ρόλοι που υποδύονται, άλλο τόσο ταιριαστοί φαίνονται στην σκηνή που μοιράζονται και στη σχέση που περιγράφουν.

Δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλο queer θεατρικό έργο με υπερήλικα χαρακτήρα, κι ο Μουστάκης δίνει έναν γοητευτικότατο Μπο, με τα πάθη και τις αδυναμίες του, με κάθε βλέμμα του -ιδίως τα κοντινά στο φακό- να λέει περισσότερα ακόμη κι από τους πυκνογραμμένους μονολόγους του. Αντίστοιχα, ο Καρατζογιάννης μας έχει συνηθίσει σε διαφορετικούς «κουνημένους» χαρακτήρες, όπως τον Κρίστοφερ στο Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα ή τις Φυλές, που σκηνοθέτησε ο Τάκης Τζαμαργιάς, έτσι κι εδώ. Ο Ρούφους του φέρει την αστείρευτη ενέργεια και την ακραία έκφραση συναισθημάτων ενός διπολικού ατόμου, τον ερωτισμό και την ανάγκη για συντροφικότητα, ξεδιπλώνοντας μια ζηλευτή ερμηνευτική γκάμα.

Στο τελευταίο μέρος του έργου, βλέπουμε και τον Δημήτρη Ροΐδη, στο ρόλο του Χάρυ, το νεώτερο σύντροφο του Ρούφους. Ο Ροΐδης δίνει ίσως την πιο κουίρ ερμηνεία της παράστασης, αφού έχει ένα στιγμιότυπο ως drag queen, ενώ γενικότερα η γλώσσα του σώματος του θυμίζει πιο στερεοτυπικά έναν γκέι (ευδιάθετο) άντρα. Μέσω αυτού, ο Ρούφους θα καταφέρει να συνάψει την συντροφική σχέση που ονειρευόταν αλλά και να υιοθετήσει ένα παιδί. Στην Ελλάδα αυτό ακόμη δεν έχει θεσμοθετηθεί, πέραν από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις που δίνουν την ελπίδα σε πολλά ομόφυλα ζευγάρια να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια στο μέλλον.

Με λίγα λόγια, το Όπως πάει το ποτάμι που παρουσιάζει ο Γιάννης Λεοντάρης στο Θέατρο Σταθμός είναι μια παράσταση που μου μίλησε πολύ, και νιώθω ότι θα μιλήσει και σε όποιον θεατή επιλέξει να την δει ακόμη κι αν νιώθει ότι δεν τον αφορά. Είναι πάντα συγκινητικό όταν ένα έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη χώρα μας κι ερμηνεύεται από φωτεινά ταλέντα όπως ο Μουστάκης κι ο Καρατζογιάννης.

 

Διαβάστε επίσης: 

Μάρτιν Σέρμαν:«Η Ελλάδα Πάντα Κάτι Μου Επιστρέφει»

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία