Ο Γ. Καλαβριανός κι η Εταιρεία Θεάτρου Sforaris παρουσιάζουν τη νέα τους παράσταση στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου.
Μετά από την επιτυχημένη παράσταση Η Φαίδρα καίγεται της Αμάντας Μιχαλοπούλου Η Φαίδρα καίγεται της Αμάντας Μιχαλοπούλου που παρουσίασε στη Μικρή Επίδαυρο τον Ιούλιο που μας πέρασε, ο Γιάννης Καλαβριανός προτείνει μια νέα δραματουργία πάνω στο «Μίχαελ Κόλχαας» του Χ. Φ. Κλάιστ. Ο τίτλος της παράστασης είναι «Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα» κι αφορά την ασυγκράτητη αυτοδικία του Κόλχαας, όταν διαπίστωσε την αδικία που έγινε εις βάρος του σχετικά με τ’ άλογά του. Παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου.
Αφετηρία του νέου έργου του Γιάννη Καλαβριανού, αποτέλεσε η ιστορία του «Μίχαελ Κόλχαας», του Χ. Φ. Κλάιστ, ένα από τα σημαντικότερα έργα της γερμανικής γλώσσας. Πρότυπο για τον Κόλχαας ήταν η αληθινή ιστορία του ληστή Χανς Κολχάζε, ο οποίος έδρασε στην περιοχή της Σαξονίας, από το 1534 έως το 1540.
Υπόθεση: Ένας φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης, ο Μίχαελ Κόλχαας, καλός οικογενειάρχης και θεοσεβούμενος άνθρωπος, αδικείται από τον Άρχοντα της Σαξονίας, ο οποίος του παρακρατά δύο μαύρα άλογα και τα υποχρεώνει σε εξαντλητικές εργασίες. Ο Κόλχαας ζητά να αποζημιωθεί. Ο Άρχοντας τον ταπεινώνει, τον διώχνει και σκοτώνει τη γυναίκα του. Ο Κόλχαας προσπαθεί με κάθε έννομο τρόπο να δικαιωθεί. Το Κράτος, ο Νόμος και η Εκκλησία δεν τον προστατεύουν. Παίρνει λοιπόν, τον Νόμο στα χέρια του, μετατρέπεται σε ανάλγητο ληστή και πυρπολεί τη Βιτεμβέργη. Το μέτρο και η λογική γρήγορα καταλύονται και διάφοροι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την αδικία που βιώνουν καθημερινά, συντάσσονται δίπλα του και φτιάχνουν έναν μικρό στρατό που καίει, δολοφονεί και λεηλατεί. Ο Κόλχαας, εξαιτίας της φανατισμένης εμμονής του για δικαιοσύνη, μετατρέπεται στον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για όλους και η υπόθεση δύο αλόγων απειλεί πλέον, να καταστρέψει τη χώρα.
Η παράσταση
Η παράσταση Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα δεν ακολουθεί το μοτίβο του αναγνωρισμένου δημιουργού, γνωστού κυρίως για τα έργα που συνθέτει και σκηνοθετεί (Γιοι και Κόρες, Γρανάδα, Hotel Eternite), αλλά είναι μια δευτερογενής δραματουργία με βάση ένα κλασικό ανάγνωσμα. Η παράσταση επιμένει με μια αφηγηματικότητα άρτια εκτελεσμένη από τους ηθοποιούς της και μ’ εύστοχα δουλεμένη κίνηση από την Αλεξία Μπεζίκη. Εδώ ο Καλαβριανός καταθέτει μια πρόταση που μας ξενίζει αν λάβουμε υπόψη την έως τώρα παραστασιογραφία του, αφού είναι έντονα σωματική κι αφηγηματική, ενώ διαφέρει και σαν κατασκευή η δραματουργία του, η οποία φαίνεται ξένη. Σε αρκετά σημεία δινόταν η αίσθηση μιας παράστασης θεατρικής ομάδας σε κάποιο blackbox. Προκύπτουν λοιπόν θέματα ταυτότητας κι ύφους, σε μια παράσταση που κυλάει λέγοντας μια ιστορία, αλλά σε σημεία φαίνεται επιδερμική, αρκετά στυλιζαρισμένη κι επιτηδευμένη.
Τα βασικά θέματα της παράστασης είναι το δίπολο δίκαιο-αδικία, οι μηχανισμοί που λειτουργούν για την απόδοση της δικαιοσύνης, η σχέση εξουσίας κι αλήθειας που εκφράζονται στο πρόσωπο το Μίχαελ Κόλχαας.
Οι τέσσερις ηθοποιοί της διανομής συνεργάστηκαν άριστα σε μια τεχνική παρτιτούρα, ερμηνεύοντας τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας, με κεντρική φιγούρα τον Γιώργο Γλάστρα ως Μίχαελ Κόλχαας. Ο εμπειρότατος ηθοποιός δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία, που έχει πολλαπλά στάδια, από τον φιλήσυχο κτηνοτρόφο μέχρι τον μανιασμένο άντρα που τα βάζει με τους πάντες και τα πάντα. Εξαιρετική –όπως πάντα- η Χριστίνα Μαξούρη, που υποδύεται τη γυναίκα του, ιδίως στον ένθετο μονόλογό της λίγο προτού πεθάνει (εδώ φαίνεται η δυνατή πένα του Καλαβριανού). Τους υπόλοιπους ρόλους της διανομής εναλλάσσουν επαρκέστατα ο Μάνος Πετράκης κι ο Γιώργος Σαββίδης.
Τα κοστούμια της Βάνας Γιαννούλα με την κυριαρχία του μαύρου, είναι άρτια φτιαγμένα και δίνουν μια κομψή πινελιά πάνω σε «φορεσιές ιππασίας». Εκφράζουν ανάγλυφα το ζοφερό περιβάλλον του έργου, που δεν απεικονίζεται στον σκηνικό χώρο αφού έχουμε απουσία σκηνικών. Αυτή η σκηνική ένδεια υποκαθίσταται από την έντονη κινησιολογία και την εξαιρετικής ποιότητας μουσική του Θοδωρή Οικονόμου που ερμηνεύεται ζωντανά με πιάνο.
Με δύο λόγια, η παράσταση Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα δεν είναι μια δουλειά που έχουμε συνηθίσει από τον Καλαβριανό, αλλά έχει μια καλή πρώτη βάση, που με λίγο μεγαλύτερη τριβή, μπορεί να γίνει μια ενδιαφέρουσα παράσταση.
