Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

«Στη χώρα του βασιλιά των κλόουν», Θέατρο του Νέου Κόσμου

23/10/2016, «Στη χώρα του βασιλιά των κλόουν», Θέατρο του Νέου Κόσμου

Η υπόθεση μοιάζει απλή, όπως πρέπει να είναι η υπόθεση κάθε παραμυθιού, κάθε ιστορίας που απευθύνεται σε παιδιά, κάθε αλληγορίας  που κρύβει μεγάλες αλήθειες. Δύο παιδιά, η Λούνα και ο Σαμάν, φτάνουν στη χώρα του Φαμπ, του βασιλιά των κλόουν, και θέλουν να γίνουν… κλόουν. Δεν μιλούν την ίδια γλώσσα με τον Φαμπ, με εμάς, έτσι μοιραία η γλώσσα του σώματος είναι το μόνο μέσο επικοινωνίας. Καταφέρνουν μια χαρά να συνεννοηθούν οι τρεις τους, να γνωριστούν, να ξεκινήσουν πρόβες για την παράσταση, να τσακωθούν, να συμφιλιωθούν και τελικά να ξαναγνωριστούν. Να αγαπηθούν. 

Η πιο συγκλονιστική στιγμή είναι η «αφήγηση» των δύο παιδιών για το πώς έφτασαν στη χώρα των κλόουν. Το ταξίδι μέσα από τον πόλεμο, η δοσοληψία με τους δουλεμπόρους, η θάλασσα, η μοναξιά, όλα δίνονται μόνο με κινήσεις, όμως είναι σαν να ακούς τις περιπέτειές τους. Μια εκκωφαντική σιωπή συνοδεύει την «αφήγησή» τους. Η παγκόσμια γλώσσα των παιδιών, το παιχνίδι, η γλώσσα του σώματος, χρησιμοποιείται για να εκφραστούν οι πιο μεγάλες αλήθειες. Αυτές που δύσκολα μπορούν να ειπωθούν σε ένα παιδί. 

Η Λούνα και ο Σαμάν θέλουν να γίνουν κλόουν. Ο Φαμπ αρχικά αρνείται, αλλά τελικά υποχωρεί και τους δέχεται στο τσίρκο του. Στον κόσμο του. Δέχεται τη Λούνα μόλις εκείνη του μιλά για το όνειρό της να γίνει μπαλαρίνα. Η τέχνη τον μαλακώνει και της δίνει μια ευκαιρία. Ο Σαμάν είχε άλλο όνειρο. Να γίνει ποδοσφαιριστής. Αθλητισμός και τέχνη ήταν τα όνειρά τους. Όμως ακόμα μεγαλύτερο όνειρο είναι να γίνουν κλόουν. Να γίνουν σαν και εμάς, σαν τον Φαμπ. Αυτό που ζητούν τελικά είναι το δικαίωμα στο γέλιο.

Το Θέατρο Αλληλεγγύης για Παιδιά είναι μια δράση του Θεάτρου του Νέου Κόσμου η οποία λαμβάνει χώρα τα τελευταία 15 χρόνια. Οι παραστάσεις τους δίνονται σε νοσοκομεία, ειδικά σχολεία, προσφυγικούς καταυλισμούς, στέκια μεταναστών, στο πλαίσιο προγραμμάτων απεξάρτησης, σε γυναικείες φυλακές και όπου υπάρχουν παιδιά τα οποία, αν και έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη για ψυχαγωγία, δεν έχουν πρόσβαση σε αυτή. Το μόνο που μπορώ να πω για τη σκέψη και τη δράση αυτή είναι ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα ακόμα πιο μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Το σκηνικό (το οποίο είναι έτσι προσαρμοσμένο ώστε μεταφέρεται και για τις παραστάσεις εκτός θεάτρου) είναι υπέροχο, εντυπωσιακό και παιχνιδιάρικιο. Ό,τι πρέπει για σκηνικό παιδικού τσίρκου! Η υποκριτική ικανότητα των ηθοποιών αδιαμφισβήτητη. Η απουσία του λόγου δίνει το σκήπτρο στο σώμα, στη χροιά και στην ένταση της φωνής, στην κίνηση και στην εκφραστικότητα. Τέλος ένα μεγάλο μπράβο καθώς είναι ένα από τα ελάχιστα παιδικά θέατρα που δεν επιτρέπουν την κατανάλωση φαγητού μέσα στην αίθουσα. 

Αυτή τη φορά το ταξίδι μας θα είναι κάπως διαφορετικό. Το «Πριν» και το «Μετά» αναφέρονται συνήθως στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς που προετοιμάζουν τα παιδιά γι’ αυτό που θα δει. Αυτή όμως η παράσταση ολοκληρώνει το σκοπό της όταν παρουσιαστεί σε παιδιά που δεν έχουν κανέναν να τα προετοιμάσει πριν. Όμως μετά σίγουρα τους αφήνει ανεξίτηλα σημάδια. 

 

ΠΡΙΝ…

Καθημερινότητα: Σήμερα ας μη μιλήσετε καθόλου για μισή ώρα. Πώς θα καταφέρετε να επικοινωνήσετε; Να μια πρόκληση και μια ευκαιρία για παιχνίδι!

paidi-ss.jpg

Παιχνίδι χωρίς λόγια: Το Ξενοδοχείο. Ένας ξενοδόχος υποδέχεται κουρασμένους ταξιδιώτες. Είναι τόσο κουρασμένοι που δεν μπορούν καν να μιλήσουν. Πρέπει να δείξουν στον ξενοδόχο τι θέλουν. Ένα ζεστό κρεβάτι, φαγητό, νερό, τουαλέτα. Πώς θα δείξουν ότι θέλουν δωμάτιο με θέα στη θάλασσα; Ή πώς θα παραπονεθούν ότι στο δωμάτιό τους κάνει πολύ κρύο/πολλή ζέστη ή ότι είναι γεμάτο κατσαρίδες.

paidi-s2.jpg

Συζητώντας…: Η Λούνα και ο Σαμάν είναι παιδιά, παρατηρούν τα γεγονότα μέσα από τα παιδικά τους μάτια. Γι’ αυτούς είναι ακατανόητα όσα συνέβησαν. Αυτοί είχαν όνειρα. Να γίνει μπαλαρίνα, να γίνει ποδοσφαιριστής. Να γίνουν κλόουν. Ποια είναι τα όνειρα των δικών σας παιδιών; Τι θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο και να μην τα πραγματοποιήσουν; Τα πρώτα λιθαράκια για να νιώσεις όπως νιώθει ο άλλος, να έρθεις στη θέση του, «να φορέσεις τα παπούτσια του», όπως λένε οι Άγγλοι, μπαίνουν με τέτοιες απλές φαινομενικά συζητήσεις. Προετοιμάστε τα παιδιά πριν από την παράσταση διαβάζοντάς τους την υπόθεση του έργου. Γιατί άραγε θέλουν αυτά τα δύο παιδιά να γίνουν κλόουν; Τι το ιδιαίτερο έχει η ζωή του κλόουν; Πού μένει ένας κλόουν; Πώς ονομάζεται η χώρα του; Χώρα του γέλιου; Χώρα της κόκκινης μύτης; Ίσως να μπορούσατε να τη ζωγραφίσετε κιόλας αυτή τη χώρα των κλόουν. Έτσι θα είχατε άλλη μια πρόταση για τα σκηνικά της παράστασης!

 

ΜΕΤΑ…

Κατασκευή: Ώρα για λίγη δράση! Τι θα στέλνατε σε ένα παιδί που δεν μιλά τη γλώσσα σας και είναι στο νοσοκομείο, μεγαλώνει στη φυλακή μαζί με τη μαμά του ή μένει σε καταυλισμό προσφύγων; Πώς θα του φτιάχνατε το κέφι; Ένα γράμμα με αυτοκολλητάκια ή μια ζωγραφιά μπορεί να συνοδεύσει τα πράγματα που πολλοί στέλνουν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.

gramma!.png

Για μεγαλύτερες ομάδες/εκπαιδευτικούς: Μετάφραση. Το παιχνίδι παίζεται σε δυάδες και χωρίς τα παιδιά να έχουν πριν συνεννοηθεί μεταξύ τους. Ο ένας από τους δύο μιλά μια αλαμπουρνέζικη γλώσσα. Φροντίζει να ξέρει για τι πράγμα μιλά, έστω και αν χρησιμοποιεί ακαταλαβίστικες λέξεις. Το άλλο παιδί είναι ο μεταφραστής. Από το ύφος και την έκφραση του προσώπου του ομιλούντος μεταφράζει ό,τι «ακούει». Η σκηνή της ταινίας «Η ζωή είναι ωραία», στην οποία ο Μπενίνι-πατέρας «μεταφράζει» τις οδηγίες του Γερμανού στρατιωτικού στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, είναι ένα εξαίσιο παράδειγμα αυτού του παιχνιδιού.

Η Λούνα και ο Σαμάν δεν είναι ήρωες ενός παραμυθιού. Είναι οι ήρωες που ζουν δίπλα μας. Είναι παιδιά όπως τα δικά μας που στάθηκαν πιο άτυχα, αλλά δεν έχασαν το κέφι τους. Από εμάς ζητούν λίγο γέλιο και λίγο χώρο να ξεδιπλώσουν τα όνειρά τους. Η Τέχνη και το παιχνίδι μιλούν στις καρδιές τους, όπως μίλησαν και στην καρδιά του Φαμπ. Γι’ αυτό η πρωτοβουλία του Θεάτρου Αλληλεγγύης είναι τόσο αξιέπαινη. Σας ευχαριστούμε!

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία