«Μόλις τη βάλαμε στο φορείο, περιμέναμε το ασθενοφόρο αλλά πέρασαν 20 λεπτά και φώναζε. Βάζω γάντια και βλέπω η κοιλιά χάνεται… Της βγάζω κατευθείαν το κολάν και βλέπω το παιδί να βγαίνει! Εκεί λειτουργείς μόνο με το ένστικτο. Το βγάζω και το βάζω πλάγια, το σηκώνω, το σκουπίζω όσο μπορώ… Και μόλις άρχισε και έκλαιγε, το έβαλα μέσα σε ένα μπουφάν» Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον αστυνομικό (ναι τον αστυνομικό) Γιώργο Μυστρίδη που υπηρετεί στη Χίο και πρόσφατα ξεγέννησε πρόσφυγα από τη Συρία. Με τέτοιους ανθρώπους κλείνεις το στόμα. Ξανασκέφτεσαι πως η στολή δεν κάνει τον άνθρωπο. Και πως η ελπίδα δεν πάει πάντα στην κόλαση.
Εις τας Αθήνας το πράγμα πάει κάπως έτσι. Οι πετυχημένοι της δημοσιογραφίας ζουν το δικό τους Γολγοθά. Κερδοσκοπώντας στην ιδέα του φόβου γράφουν μανιφέστο, εθνικιστικού τύπου, λες και εκείνοι θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα όταν τα μπαμ – μπουμ στον Έβρο ξεκινήσουν θα προτάξουν την πατρίδα όχι την πάρτη τους. Το παρακάτω δια χειρός Γιάννη Πρετεντέρη: “«Δεν αντιμετωπίζουμε πρόσφυγες, ούτε μετανάστες, ούτε κατατρεγμένους… αντιμετωπίζουμε μια εισβολή και φυλάμε τα σύνορά μας με.. ξύλο, με ασπίδες, με μπουνιές και κλωτσιές, με νύχια και με δόντια, με όπλα αν χρειαστεί».
Απολαμβάνω τα πατριωτικά Memes. Ολα εκείνα που μιλούν για την εθνική πολεμική αφύπνιση, την μαγκιά των Ελλήνων, το έξτρα -αν και περιττό- άι κιού που διαθέτουμε ως περιούσιος λαός της. Κατά τα άλλα η Χρυσή Αυγή δεν είναι στη βουλή. Και τα νόθα του Ράμπο ονειρεύονται πολέμους έτσι για τη μαγκιά της φυλής.
H Ευρώπη έχει γυρίσει την πλάτη στην Αθήνα, δίνει κάτι τις σε μονέδα αλλά από αλληλεγγύη «Μηδέν εις το πηλίκον» και το μήνυμα που στέλνει στον Ερντογάν είναι ένα και απλό: Μας εκβιάζεις γιατί μπορείς!
Ποιος πολιτικός αρχηγός στην πρώτη συνέντευξη που είχε προγραμματίσει να δώσει παλιά, πριν κλείσει το Mega της Τηλέτυπος (που χρωστάει δεδουλευμένα σε εκατοντάδες εργαζόμενους) δεν εμφανίστηκε γιατί τον πήρε ο ύπνος; Η απάντηση αργότερα, όταν αποχαρακτηριστούν τα αρχεία τύπου ForeignOffice…
Και την ώρα που προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται με τον κορωνοϊό, την ώρα που όλοι λένε ότι οι μάσκες είναι μόνο για τους αρρώστους, την ώρα που μιλάνε όλοι για υπευθυνότητα κλπ κλπ, ο ηλίθιος Έλλην μεγαλουργεί καίει ξερόκλαδα και καίγεται η Ηλεία πριν καλά καλά μπει η άνοιξη.
Με αυτά και αυτά δεν έχω όρεξη για θέατρο. Δεν έχω όρεξη για συναυλίες. Αλλά πάντα έχω καιρό διαθέσιμο για μουσική του Μπάμπη Παπαδόπουλου. Ο πρώην κιθαρίστας από τις Τρύπες συνεχίζει το μοναχικό του δρόμο παράγοντας μουσική που είναι σαν κανείς άλλος να μην μπορεί να παίξει να βγάλει
Το γλυκόπικρο μουσικό χαρμάνι αυτού του μουσικού είναι μοναδικό, υπέροχο. Άκου το. Μάθε το.
Το «Monday», του Αργυρή Παπαδημητρόπουλου πάει Νέα Υόρκη και κάνει πρεμιέρα στο TribeccaFilmFestival που θα γίνει από τις 15 έως τις 26 Απριλίου!!!
Ο σκηνοθέτης του Suntan θα βρεθεί στην πρεμιέρα με τους Sebastian Stan και Denise Gough.
Σε Γενικές Γραμμές. Τρεις δημοσιογράφοι, τρία site, σε ιστορίες καθημερινής τρέλας! Η Γιώτα Δημητριάδη @Τεχνες-Plus, ο Γιάννης Καφάτος @Viewtag.gr και ο Γιάννης Παναγόπουλος @Fragilemag.gr φτιάχνουν μια λίστα μ’ όλα όσα άκουσαν, είδαν και σκέφτηκαν την εβδομάδα που πέρασε, βολτάροντας στην πόλη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κοιτώντας βιτρίνες μαγαζιών, ακούγοντας μουσική και συμφωνώντας πως ο διάβολος στις λεπτομέρειες βρίσκεται.