Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 
Δήμητρα Πέτρου

Δήμητρα Πέτρου

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Περαχώρα Κορινθίας. Έχει τελειώσει δημοσιογραφία και αγαπά το θέατρο από μικρή. «Αδυναμία» της οι συνεντεύξεις αλλά και ό,τι αφορά το θεατρικό σανίδι.

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Aντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Μoυ αρέσει το καμαρίνι να το νοιώθω σαν το σπίτι μου, να φτιάξω μια αίσθηση οικειότητας, γιατί για μένα το καμαρίνι δεν είναι απλά ο χώρος που θα ντυθώ, είναι ο χώρος στον οποίο θα προετοιμαστώ ψυχολογικά, σωματικά και πνευματικά πριν βγώ στη σκηνή, εκεί θα συνδεθώ με τους συναδέλφους μου, εκεί θα νοιώσω την ασφάλεια να αποθέσω το τρακ και τους φόβους μου.

Έτσι, πάντα υπάρχει εκεί η πετσέτα μου, οι πάτοι της πλατυποδίας μου, ένα ρεσώ που συχνά ανάβω ενώ προετοιμάζομαι, μια εικόνα, πρόσφατα μου έκαναν δώρο μια εικόνα του αγίου Πορφυρίου του μίμου που ήταν ηθοποιός και τον έχω για προστάτη στα θεατρικά μου. Σίγουρα βάζω μουσική που να με εμπνέει, ένας φελλός για το φωνητικό ζέσταμα που κάνω στο λόγο μου, και πάντα ένα άρωμα, σε κάθε μου ρόλο βάζω ένα διαφορετικό άρωμα πριν βγω στη σκηνή. Πλέον δε βάφομαι, αν δεν το απαιτεί ο ρόλος. Μ αρέσει που μεγαλώνω, κι όσο τα βρίσκω με τον εαυτό μου, τόσο πιο αληθινός θέλω να βγαίνω στη σκηνή.
Σε φιλω,
Μιχάλης

oikonomou texnesplus2

oikonomou texnesplus3

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Το πιο όμορφο καμαρίνι, σαν χώρος, ήταν στο θέατρο του Νέου Κόσμου, δεν υπάρχει θέατρο που να νοιώθω πιο άνετα και σαν το σπίτι μου πιο πολύ απ αυτό, συνήθως σε κάποιο διπλανό καμαρίνι είναι πάντα άλλος θίασος που ετοιμάζεται για άλλο έργο. Είναι όμορφος αυτός ο συγχροτισμός, και αισθητικά ο χώρος είναι πολύ όμορφος.

Πέρα όμως απ αυτό, το καμαρίνι γίνεται ωραίο όταν η παρέα είναι όμορφη, και σε οδηγεί σε μια ακόμα πιο όμορφη και θερμή παράσταση. Το καμαρίνι, ακόμα και σήμερα του Αρίστου στο θέατρο Άνεσις, με τη Φιλαρέτη, το Γιάννη και τον Αλκιβιάδη, αλλά και του Art στο Μικρό Παλλάς, το έχουν αυτό. Καθόμαστε πάντα με τον Θοδωρή και τον Άλκι στο καμαρίνι του πρώτου, και πίνουμε μαζί τον καφέ μας, ακούγοντάς μουσική και λέγοντας τα νέα της ημέρας πριν πάει ο καθένας στο δικό του να ετοιμαστεί, αυτό είναι το πιο σημαντικό ζέσταμα. Παλιότερα, ήμουν πολύ πιο μονόχνωτος, καθόμουν μονάχος μου κάπως απομονωμένος, σήμερα καταλαβαίνω τη σημασία της επαφής με τους ανθρώπους στο καμαρίνι, πριν συναντηθούμε στη σκηνή.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Τα καμαρίνια του θεάτρου του Ήλιου, της Αριάν Μνουσκίν είναι τα πιο ονειρικά που έχω δεί. Σε όλες τις παραστάσεις είναι στημένα σαν καταυλισμός νομάδων που ταξιδεύουν, σαν μια κοινότητα, κάτω από πολύχρωμες τέντες, και μάλιστα φανέρα στους θεατές που περνάνε από δίπλα τους καθώς πάνε για τις θέσεις τους. Δεν τους νοιάζει να προδώσουν την έκπληξη της προετοιμασίας, γιατί ούτως ή άλλως η έκπληξη συμβαίνει σε αυτό που διαμείβεται μεταξύ κοινού και ηθοποιών επί σκηνής.

oikonomou texnesplus4

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Ας πάρω το πρώτο που μου ‘ρχεται. Με τον «Κυκλισμό του Τετραγώνου» του Δ. Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά είμαστε στη Λισαβόνα και ετοιμαζόμαστε για παράσταση σε ένα φανταστικό θέατρο , το Gulbekian Foundation, που η σκηνή του βλέπει σε μια λίμνη. Υπάρχει εκεί ένα πιάνο και ο Γιάννης ο Κλίνης αν θυμάμαι καλά, αρχίζει να παίζει τραγουδάμε, χοροπηδάμε, και γελάμε όλοι, μια παρέα, με μια απίστευτη ανεμελιά, σαν παιδιά, λίγο πριν βγούμε στη σκηνή. Το καλύτερο ζέσταμα.

oikonomou texnesplus5

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Κάνω το σταυρό μου, παίρνω μια βαθειά ανάσα χαμογελώντας, και πάντα, μα πάντα τσεκάρω αν είναι κλειστό το φερμουάρ μου (η σταθερή μου ανασφάλεια).

oikonomou texnesplus6

 

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Φωτογραφίες: Βικτωρία Σκαφιδά 

Η Ντόρα, μια νοσοκόμα κοντά στα σαράντα, ζει μια άχρωμη και βαρετή ζωή ως η «μοναχική» ερωμένη του Κέβιν, ενός γαλατά παντρεμένου με παιδί.

Μέσα σε αυτήν την πνιγηρή ματαίωση, εισβάλει ένα βράδυ επεισοδιακά στο σπίτι της ένας κύκνος, που σύντομα μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια της σε έναν άντρα που την ερωτεύεται, την ζηλεύει και την διεκδικεί.

Ένα πλάσμα που θα τους παρασύρει σε ένα αναπάντεχο ερωτικό τρίγωνο.

Συνάντησα την Υρώ Λούπη, την Ντόρα της παράστασης, λίγο μετά την πρόβα στο φουαγιέ του θεάτρου «Αγγέλων Βήμα» και μιλήσαμε για τη δική της σχέση με τα ερωτικά τρίγωνα, για τις αιτίες που μπορούν να σε «παγιδεύσουν» σε μια τέτοια κατάσταση αλλά και για τα δικά της ζητούμενα μέσα σε μία σχέση.

 

image1 2

Πες μας δυο λόγια για την παράσταση;

Είναι μια παράσταση που έχουμε αγαπήσει πολύ, έχουμε κάνει πολύ δημιουργικές πρόβες, δεθήκαμε πολύ και γίναμε ομάδα. Είναι ο «Κύκνος» της Elizabeth Egloff και μιλάει ουσιαστικά για ένα ερωτικό τρίγωνο. Μόνο που το τρίτο μέλος αυτού του τριγώνου είναι ένας κύκνος. Αυτό κάνει το έργο να ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό και να έχει μια ποιητικότητα. Ο κύκνος στην πορεία του έργου εξανθρωπίζεται, ανδρώνεται και διεκδικεί την Ντόρα. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο που μιλάει στις καρδιές των θεατών, διαπραγματεύεται την αγάπη και αυτό είναι ένα θέμα που αφορά όλους, και θα αφορά όσο υπάρχει ζωή σε αυτόν τον πλανήτη.

Τι σε γοήτευσε στο ρόλο σου;

Είναι μια γυναίκα η οποία έχει κλείσει τα σαράντα. Έχουν περάσει για αυτήν τα χρόνια και έχει στο βιογραφικό της μια σειρά από αποτυχημένες σχέσεις που της έχουν αφήσει μια ανοιχτή πληγή, γιατί όλοι οι σύντροφοί της την έχουν παρατήσει και αυτό είναι το μεγάλο της παράπονο. Είναι μια σκληρή γυναίκα γιατί και ο τόπος που ζει η Νεμπράσκα είναι ένας άγονος και σκληρός τόπος. Ζει μόνη της, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, έχει φοβερές μεταπτώσεις, είναι πολύ έντονος ρόλος και σύνθετος. Νομίζω ότι δίνει την δυνατότητα στον ηθοποιό να ερμηνεύσει έναν ολοκληρωμένο ρόλο.

Έχεις κοινά στοιχεία μαζί της;

Όχι, κανένα.

Στο έργο συναντάμε και το μεταφυσικό στοιχείο. Τι συμβολίζει;

Δεν είναι τόσο μεταφυσικό όσο ποιητικό. Προσπαθεί να ενώσει αυτούς τους δύο κόσμους του ρεαλισμού και της στειρότητας. Έναν κόσμο αυστηρό με έναν πιο χρωματιστό, πιο συναισθηματικό. Λειτουργεί σαν γέφυρα στο έργο και οι δύο αυτοί κόσμοι κάπως γεφυρώνονται με την αγάπη.

Στην παράσταση ακούμε τη φράση «Θέλω τόσο να είμαι ελεύθερος, που θα κάνω ότι χρειαστεί». Πόσο σημαντική είναι για εσένα η ελευθερία και μέχρι που μπορείς να φτάσεις για να την αποκτήσεις;

Η ελευθερία είναι το ζητούμενό μου σ’ όλες μου τις σχέσεις. Αυτό που θέλω περισσότερο από όλα είναι η ελευθερία μου, όταν μου την παίρνεις μπορείς να με φυλακίσεις για πάντα. Είναι απαραίτητο συστατικό για να μπορέσω να δημιουργήσω μια σχέση, όχι μόνο ερωτική αλλά και φιλική. Είναι το Α και το Ω για εμένα. Μόνο έτσι ο άνθρωπος νομίζω μπορεί να είναι δημιουργικός και να δίνει το καλύτερο που έχει. Όταν οριοθετηθεί από άλλους ανθρώπους είναι ένα άγριο βάσανο. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν αντέχω χωρίς την ελευθερία μου. Αν είχα να επιλέξω σε έναν μεγάλο έρωτα και στην ελευθερία θα επέλεγα την ελευθερία... Αν τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου τον σέβεσαι, σέβεσαι την οντότητά του, τότε δεν μπορείς να τον οριοθετήσεις.

 

kyknos 2 texnes plus

Η Ντόρα ζει μια άχρωμη ζωή σαν ερωμένη του Κέβιν. Ποιοι λόγοι οδηγούν κάποιον στο να επιλέξει μια τέτοια πληκτική ζωή;

Συνήθως διαλέγουμε αυτό που πονάει λιγότερο. Το να επιλέξει μια γυναίκα σαν τη Ντόρα να είναι μόνη της, που το βασικό ζητούμενό της είναι να βρίσκεται μέσα σε μία σχέση, έχει πιο μεγάλο βαθμό δυσκολίας από το να είναι σε μια σχέση που δεν της προσφέρει πολλά πράγματα και δεν είναι ευτυχισμένη μέσα σε αυτή. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν αυτή την επιλογή. Επιλέγουν να είναι σε μια σχέση ακόμα και αν δεν περνάνε καλά μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους, δεν μπορούν να υπάρξουν μόνοι. Δεν αντέχουν την μοναξιά τους, δεν έχουν συμβιβαστεί με τον εαυτό τους, δεν έχουν ισορροπία, οπότε θέλουν έναν άνθρωπο δίπλα τους έστω και αν είναι διακοσμητικός.

Και μετά βρίσκεται στον δρόμο της ένα πλάσμα που την «τραβάει» από αυτή τη ζωή και της προσφέρει κάτι διαφορετικό, μπλέκοντάς την όμως σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Ποια είναι η γνώμη σου για τη «διέξοδο» που επέλεξε;

Εγώ δεν προτιμώ καθόλου τα ερωτικά τρίγωνα, είμαι καλοπερασάκιας. Προτιμώ να είμαι ευτυχισμένη και ήρεμη. Αυτό νομίζω ότι μόνο πρόβλημα μπορεί να φέρει. Δεν έχω μπλεχτεί ποτέ στη ζωή μου σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Είμαι υπέρ της ειλικρίνειας. Και επίσης είμαι και μονογαμικός άνθρωπος δεν μπορώ να μοιράζομαι. Νομίζω ότι θέλει πολύ κόπο να συντηρείς δύο σχέσεις και δεν είμαι της ταλαιπωρίας.

Έχεις έρθει σε θέση ποτέ να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στη σιγουριά και το ρίσκο;

Ναι φυσικά. Τέτοια ρίσκα συμβαίνουν στη ζωή μας συχνά πυκνά. Και ειδικά στη δουλειά του ηθοποιού. Συνήθως η επιλογή μου είναι να ρισκάρω. Γενικά αν ήθελα μια σιγουριά και μια σταθερή στη ζωή μου δεν θα επέλεγα αυτό το επάγγελμα. Οπότε είμαι πιο πολύ υπέρ του ρίσκου.

kuknos texnes plus

 

Έχεις συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές της «χρυσής εποχής» και τώρα συμμετέχεις στο «Έλα στη θέση μου» στον Alpha. Τι έχει αλλάξει από τότε στον κόσμο της τηλεόρασης;

Σίγουρα δεν υπάρχουν τα λεφτά του τότε. Όχι μόνο στις αμοιβές των ηθοποιών αλλά και στα λεφτά που χρειάζεται μια παραγωγή. Παλιά υπήρχαν πιο πολλές διαφημίσεις. Αυτό σίγουρα είναι ένα πρόβλημα Από την άλλη δεν έχει νόημα να μένουμε στα παλιά. Βάσει των σημερινών συνθηκών προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Σίγουρα αυτές οι εποχές όπως έχουμε όλοι καταλάβει έχουν περάσει ανεπιστρεπτί αλλά το να καθόμαστε να θυμόμαστε αυτές τις «χρυσές» εποχές και να τις νοσταλγούμε δεν έχει νόημα. Κοιτάμε μπροστά και κάνουμε το καλύτερο με αυτά τα εργαλεία που έχουμε στα χέρια μας αυτή τη στιγμή. Σίγουρα φτιάχνουν τα πράγματα, πέρασε η βαθιά κρίση. Ήδη γίνονται πιο πολλές δουλειές στην τηλεόραση, η πίτα γίνεται όλο και πιο μεγάλη. Επειδή είμαι και εκφωνήτρια διαφημιστικών σποτ, βλέπω και ότι εκεί υπάρχει περισσότερη δουλειά. Και όπως ξέρουμε η διαφήμιση στηρίζει την τηλεόραση. Οπότε νομίζω είμαστε σίγουρα καλύτερα από πριν.

Έχεις χαρίσει τη φωνή σου και σε πάρα πολλά κινούμενα σχέδια. Πως ήταν αυτή η εμπειρία σου;

Είναι ένα πολύ δημιουργικό επάγγελμα η μεταγλώττιση και έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με αυτό. Συνήθως κάνουμε ντέμο και τα στέλνουμε στις εταιρείες παραγωγής και επιλέγουν τις φωνές μας για να παίξουμε αυτούς τους ήρωες. Έχω κάνει πάρα πολλές φωνές και είναι πολύ δημιουργικό γιατί απομονώνεις τη φωνή και μέσω αυτής προσπαθείς να δημιουργήσεις εικόνες.

Ετοιμάζεις κάτι άλλο μετά τον «Κύκνο»;

Ήδη κάνω πάρα πολλά πράγματα, μιας και έχω και την τηλεόραση, και δεν είμαι υπέρ του να τρέχω συνέχεια. Μου αρέσει πολύ να σπαταλάω το χρόνο μου, οπότε άμα βρω θα σπαταλήσω λίγο και για εμένα.

Η Υρώ Λούπη πρωταγωνιστεί στην παράσταση της Elizabeth Egloff «Ο Κύκνος» που παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα.

Ο Κύκνος της Elizabeth Egloff


Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα - Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Σταύρος Στάγκος
Σκηνικά / Κοστούμια: Κατερίνα Χατζοπούλου
Μουσική: Louise Violet
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Κίνηση: Στέλλα Κρούσκα
βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλιάνα Σοφιά
Παίζουν: Υρώ Λούπη, Κώστας Ανταλόπουλος, Συμεών Κωστάκογλου

 
Διάρκεια:90’
 
Τιμές Εισιτηρίων:14 ευρώ (10 ευρώ φοιτητικό, ανέργων-5 ευρώ ατέλειες)
 
Διάρκεια Παραστάσεων:Από 10/11 έως 26/01/2020
 
Πληροφορίες:Κρατήσεις: Τηλ. 210 5242211 και http://www.aggelonvima.gr/
Παραστάσεις: Σάββατο και Κυριακή στις 18.30
Βοηθός Σκηνοθετη:Αιμιλιάνα Σοφιά

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Καλλυντικά (αν και πάντα κάποια συνάδελφος ξέρει να βάφεται καλύτερα από εμένα και με αναλαμβάνει!) νερό, διάφορα αντικείμενα που αφορούν την παράσταση και το δαχτυλίδι μου, το γούρι μου. Το αφήνω πίσω πριν βγω στη σκηνή και είναι το πρώτο πράγμα που φοράω όταν επιστρέφω.

Το πιο όμορφο καμαρίνι που είχα ποτέ.
Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Μεγάλο, έχει τα πάντα, αρχοντικό. Και φυσικά το καμαρίνι μας τώρα στο Θέατρο Αργώ μου αρέσει πολύ. Το μπουντουάρ είναι ξύλινο σαν από άλλη εποχή και όποτε μπαίνω έχω μια αίσθηση, σαν να είμαι σπίτι μου.

Το ωραιότερο καμαρίνι που έχω δει στη ζωή μου.
Για μένα το ωραίο δεν έχει να κάνει με το πού αλλά με το ποιον. Τα ωραιότερα καμαρίνια έγιναν ωραία όταν με τους συνεργάτες μου είμαστε ομάδα, έχουμε γίνει ένα σαν αδέρφια. Δε μας νοιάζει αν ντυνόμαστε ή ξεντυνόμαστε μπροστά στους άλλους, δεν προσέχουμε πως είμαστε ή τι λέμε. Τότε το καμαρίνι γίνεται πανέμορφο. Ευτυχώς τώρα, με το Ντέστινυ, έχω ένα πανέμορφο καμαρίνι.

emmanouella kontogiorgou 2

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Όποτε συμβαίνει αυτό που περιέγραψα παραπάνω, που το «γλυκό πέτυχε», όλες οι στιγμές
είναι ωραίες. Δεν μπορώ να περιγράψω κάτι συγκεκριμένο είναι κυρίως μια αίσθηση, πως
εκεί που πας είναι το σπίτι σου.

Το τελευταίο πράγμα - κίνηση - σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Τέσσερις βαθιές εισπνοές και εκπνοή με «σσσς» και καθαρίζω τελείως τη σκέψη μου, δεν σκέφτομαι τίποτα μετά μόνο αυτό που έχω να κάνω, που είμαι πάνω στη σκηνή. Η Εμμανουέλλα μένει πίσω στο καμαρίνι και με περιμένει να επιστρέψω.

destiny 2

Η Εμμανουέλλα Κοντογιώργου πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο στη γλυκόπικρη κωμωδία «Ντέστινυ» του Άκη Δήμου, που παρουσιάζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο A Small Argo full of Art, σε σκηνοθετική επιμέλεια της Χρύσας Καψούλη.

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Φωτογραφίες Πάτροκλος Σκαδιφάς 

Συνάντησα τον Γιώργο Χρανιώτη σε μια ήσυχη μπιραρία στο κέντρο της πόλης, λίγο μετά την πρόβα του για την παράσταση «Reigen - Δέκα λογοι για το Σεξ». Στην κουβέντα μας δεν δίστασε να μου αποκαλύψει, με μια δόση χιούμορ, ότι θα δεχόταν με ευχαρίστηση περισσότερο χρόνο για να προετοιμαστεί για την πρεμιέρα του «REIGEN - Δέκα διάλογοι για το Σεξ», που σκηνοθετεί η Αλίκη Δανάλη στο Θεάτρο Θησείον.

Ο ίδιος μου ομολογεί ότι αυτή η παράσταση είναι «ό,τι πιο δύσκολο έχει κάνει στο θέατρο». Ένα απαιτητικό έργο του Α. Σνίτσλερ, που ανεβαίνει σε μια καθόλου συνηθισμένη εκδοχή του, καθώς σ’ αυτή την περίπτωση δύο μόνοι ηθοποιοί θα ερμηνεύσουν τα δέκα διαφορετικά ζευγάρια.

Το άγχος του αρκετό, αλλά δημιουργικό. Η κουβέντα μας χαλαρή κι άνετη.

Ανάμεσα στα θέματα συζήτησής μας μου μίλησε για τις «παγίδες», που κρύβει η παράσταση, για τον σημαντικό ρόλο που παίζει το σεξ σε μια σχέση, για τον έρωτα, την απόφασή του να παντρευτεί αλλά και τις αναμνήσεις που κρατάει από τη σπουδαία κυρία του θέατρου μας, Αντιγόνη Βαλάκου, η οποία «δεν γέρασε ποτέ, έφυγε πιτσιρίκα, στα 83 της χρόνια».

xraniotis texnes plus

 

Πες μας δυο λόγια για την παράσταση.

Πρόκειται για το έργο του Άρθουρ Σνίτσλερ, γραμμένο 1897. Στην εποχή του θεωρήθηκε πορνογραφικό. Παρουσιάζει πέντε διαφορετικά ζευγάρια σε δέκα διαφορετικές ιστορίες, όλες ξεκινούν με τους δύο χαρακτήρες να μιλούν και στη συνέχεια να κάνουν σεξ και να μιλούν και μετά από αυτό. Οπότε το πορνογραφικό της εποχής αντικαθίσταται, μ’ έναν τρόπο, με το υπαρξιακό του σήμερα. Ονομάζεται «Δέκα διάλογοι για το σεξ», γιατί είναι όλα αυτά τα λόγια που λέμε εμείς οι άνθρωποι πριν και μετά από αυτήν την πράξη, αλλά και όλα τα λόγια που κρύβονται πίσω από τις λέξεις.

Γιατί να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;

Δεν έχω ιδέα. Είναι μια ερώτηση που όταν την απαντούν οι ηθοποιοί κι οι συντελεστές με μια ευκολία δεν την εμπιστεύομαι καθόλου. Η αίσθηση που έχω είναι ότι όσοι δικοί μας άνθρωποι έχουν δει τις πρόβες έχουν βλέμματα απορίας και γελάνε γιατί έχει πολύ χιούμορ.

Αλλά, κυρίως, αφήνει μια επίγευση από την εποχή μας, η οποία είναι μια πολύ μοναχική κι όχι μοναχική εποχή. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν νομίζω ότι επιλέγει να είναι μόνος. Ακόμα κι ο μοναχικός άνθρωπος, μέσα σε ένα κοινωνικό θόρυβο, επιλέγει να απομονωθεί και να μπει σε ένα πεδίο ησυχίας. Νομίζω ότι αυτό τώρα δεν συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό. Οι περισσότεροι από εμάς χωρίς να το καταλαβαίνουμε νομίζουμε ότι έχουμε μια ψευδαίσθηση της έλλειψης της μοναξιάς, αλλά ουσιαστικά αυτό δεν ισχύει. Γιατί ακόμα και αν είμαστε μόνοι μας έχουμε πάντα το κινητό μας και βλέπουμε ανθρώπους, εικόνες και απόψεις που δεν αφήνουν το κεφάλι μας να είναι καθαρό.

Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε στο έργο του Σνίτσλερ;

Η απελπισία. Νομίζω το πρώτο πράγμα που διέκρινα, αν θεωρήσουμε ότι το σεξ είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, είναι ότι οι άνθρωποι και σε αυτό το έργο, και στη ζωή μας, και στη δική μου ζωή πολλές φορές έχουμε τόσο ανάγκη να έρθουμε κοντά με τον άλλον που το κάνουμε με λάθος ανθρώπους, με ανθρώπους που ξέρουμε ότι δεν θα τους ξαναδούμε ποτέ στη ζωής μας, λέγοντας απίστευτες βλακείες και ψέματα προκειμένου να ακουμπήσουμε τον άλλον, να τον φιλήσουμε, να μπούμε μέσα του. Αλλά νομίζω ότι όλο αυτό το πράγμα δεν έχει να κάνει με μια ναρκισσιστική διαδικασία, αλλά με μια απελπιστική διάθεση να μπορέσουμε να αγαπηθούμε. Αλλά αυτό είναι ένα έργο που με έναν τρόπο προφητεύει ότι οι μελλοντικές σχέσεις των ανθρώπων, ειδικά οι ερωτικές, είναι δύσκολες. Και δεν νομίζω ότι ζούμε στα 70's που δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ευκολία να επικοινωνήσουν δύο άνθρωποι, είμαστε κοντά στο 2020 και τα πράγματα είναι απελπιστικά εύκολα.

xraniotis 2 texnes plus 

Είναι ένα από τους στόχους σας να ταυτιστεί ο θεατής με αυτές τις ιστορίες;

Προσωπικός μου στόχος είναι να ακουστεί το κείμενο. Αλλά όλοι θα αναγνωρίσουν στιγμές τους, είτε από το γλυκό κορίτσι, είτε από τον στρατιώτη, είτε από τον ποιητή, είτε από τον κώμη, είτε από την πόρνη. Ο Αριστοτέλης λέει ότι ο μελαγχολικός άνθρωπος εμπεριέχει μέσα του όλες τις εκδοχές τους ανθρώπινου χαρακτήρα. Σίγουρα μπορείς κι είναι και πολύ θετικό να αναγνωρίσεις μέσα σου τον ψεύτη, τον γοητευτικό, τον αληθινό, τον μη γοητευτικό, τον αριβίστα, τον σεξουαλικά εμμονικό, τον ανασφαλή. Όλοι μας, ίσως, έχουμε περάσει κάτι τέτοιο. Το σίγουρο είναι ότι εγώ ακούγοντας ή διαβάζοντας αυτό το κείμενο υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν μπορούν να μην τρυπώσουν μέσα στο κεφάλι μου. Και μάλλον αυτό είναι για καλό.

Στο έργο οι ιστορίες δέκα ζευγαριών που, όμως, τους υποδύεστε όλους εσύ και η Θεοδώρα Τζήμου. Το να ερμηνεύεις τόσους διαφορετικούς ρόλους στο ίδιο έργο κρύβει παγίδες;

Είναι ένα έργο που εγώ ακόμα δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα το παίξω, ότι θα ανέβω στη σκηνή και θα τα καταφέρω. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που επαγγελματικά έχω τρομάξει τόσο πολύ. Είναι πολύ δύσκολο και παρά το γεγονός ότι σαν ηθοποιός δίνω στον εαυτό μου δικαίωμα στην αποτυχία, δεν έχω νιώσει ότι έχω αποτύχει ποτέ σε κάποιον ρόλο. Εδώ είναι η πρώτη φορά που δεν έχω καμιά σιγουριά ότι θα τα καταφέρω. Ελπίζω να είναι η ανασφάλεια του ηθοποιού, αλλά νομίζω ότι αν μου έλεγαν να ανέβει η παράσταση σε έξι μήνες θα έλεγα ναι. Είναι τόσο δύσκολο που χρειάζεται και χρόνος να αφομοιώνεις όλα αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν. Δεν αισθάνομαι καθόλου έτοιμος αλλά ελπίζω να το ευχαριστηθώ.

Το έργο ανεβαίνει πολύ συχνά. Γιατί πιστεύεις ότι είναι τόσο ελκυστικό για τους σκηνοθέτες;

Υπάρχουν πολλά είδη καλλιτεχνών. Ένας από αυτούς είναι αυτός που προσπαθεί να επενδύσει σε μια παράσταση προκειμένου να έρθει κόσμος και να γελάσει, γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη το γέλιο. Είναι τέτοια η ανάγκη του ανθρώπου να ξεσπάσει κάπου, και το γέλιο είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος, οπότε επενδύει κάποιος και πιστεύει ότι θα έχει επιτυχία η παράσταση επειδή θα γελάσει ο κόσμος. Μια άλλη μερίδα σκηνοθετών, ίσως, να θέλει να επενδύσει στο σεξουαλικό κομμάτι και να σκέφτεται ότι από τη στιγμή που θα βγουν οι πρωταγωνιστές με τα εσώρουχα μπορεί αυτό να είναι ενδιαφέρον. Στη δική μας παράσταση δεν συμβαίνει αυτό, αλλά νομίζω ότι όταν ο ερωτισμός μεταξύ δύο ανθρώπων μπορεί να σου δώσει την αφορμή για μερικές αστείες, μελαγχολικές, υπαρξιακές στιγμές και φιλοσοφικές συζητήσεις, έχει έναν αισθησιασμό. Οπότε το να βλέπεις φλεγόμενα κορμιά να συζητούν μπορεί να ιντριγκάρει έναν σκηνοθέτη.

Τι ρόλο παίζει το σεξ σε μια σχέση;

Πάρα πολύ σημαντικό. Σε πολύ θεωρητικό επίπεδο μπορούμε να καυχηθούμε κάποιοι ότι έχουμε νιώσει ένα με τη φύση, ένα με τη μητέρα μας, ένα με έναν φίλο μας. Στο σεξ γινόμαστε όντως ένα, οπότε παύει να είναι μια θεωρητική ατάκα. Είμαστε δύο άνθρωποι που στο σεξ για μερικά δευτερόλεπτα, λεπτά ή ώρες γινόμαστε ένα. Και αυτό είναι μια διαδικασία κάπως σπάνια. Γιατί, συνήθως, είμαστε μοναδικοί, δεν είμαστε σιαμαίοι, δεν έχουμε ένα όργανο μέσα μας συνέχεια. Οπότε το σεξ μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που λέγεται αγάπη. Και όπως λέει και στο έργο ''Όταν πιστεύεις στην αγάπη πάντα θα βρίσκεις κάποιον να σε αγαπά''. Αλλιώς θα είσαι μόνος σου και δεν μπορεί ένας άνθρωπος όταν δεν κάνει σεξ να μην είναι μόνος του, θα είναι η απουσία ολοκληρωτική. Ένας από τους τρόπους που ορίζουμε την αγάπη είναι το σεξ.

Υπάρχει έρωτας χωρίς σεξ;

Θυμάμαι τον εαυτό μου στο δημοτικό να ήμουν ερωτευμένος με μια κοπέλα που δεν είχαμε κάνει σεξ. Αλλά επειδή μετά ξέρεις πως είναι να είσαι ερωτευμένος και να έχεις κάνει και σεξ, επιτρέπεις στον εαυτό σου να είναι πιο άπληστος οπότε θέλεις όλο το πακέτο, γιατί μετά είναι κάτι ανολοκλήρωτο.

Γιατί το θέμα σεξ θεωρείται ακόμα θέμα-ταμπού;

Η θρησκεία έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό. Για παράδειγμα αν κάποιος δηλώνει ότι είναι χριστιανός, δεν υπακούει στον χριστιανικό Θεό από τη στιγμή που δεν κάνει έρωτα μόνο για αναπαραγωγή. Ένας άνθρωπος, ο οποίος ενδίδει στη θρησκεία και τηρεί κατά γράμμα αυτά που λέει, τότε έχει μια πολύ πιο συντηρητική άποψη για το σεξ. Το να μην είναι ταμπού το σεξ είναι κάτι που εγώ το θεωρώ πολύ υγιές. Δεν χρειάζεται, όμως, να διαλαλήσεις ότι είσαι υπέρ του σεξ και να επενδύσεις τη ζωή σου μόνο σε αυτό και στην αναζήτηση συντρόφων για να γεμίζεις το χρόνο σου. Δεν θεωρώ, ας πούμε, ότι πρέπει να το μοιραστείς με την παρέα σου, επειδή στο σεξ εμπλέκονται δύο άνθρωποι και καλό είναι να μένει εκεί. Μπορείς να μιλήσεις για αυτό που κάνεις μόνος σου. Από κει και πέρα νομίζω ότι μοιράζεσαι πράγματα, τα οποία αντέχεις να μοιραστείς χωρίς να θέλεις να δώσεις πολλές πληροφορίες και να εξάψεις τη φαντασία του άλλου. Αυτό που δεν μου αρέσει στην σημερινή εποχή είναι ότι επειδή μέσω π.χ. των social media η περιέργεια των ανθρώπων έχει αυξηθεί για όλα αυτά τα ζητήματα. Π.χ. με ποιον είμαστε, που πάμε μαζί του κτλ. Πιθανότατα στο μέλλον αυτό να εξελιχθεί και να θέλουν να μάθουν και τι κάνουμε με αυτόν τον άνθρωπο. Και αυτό είναι τρομακτικό.

Αν σου ζητούσα να μου περιγράψεις με μια πρόταση ''Τι είναι έρωτας'' τι θα μου απαντούσες;

Η πιο μυστηριώδης και γοητευτική πύλη που μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος.

Η συμμετοχή σου στο «Survivor» πως σε επηρέασε προσωπικά και πως επαγγελματικά;

Σε προσωπικό επίπεδο, όσο ήμουν εκεί, αποφάσισα να παντρευτώ. Επαγγελματικά δεν νομίζω ότι μου έχει διαφοροποιήσει τόσο τη ζωή μου. Ένα πράγμα που μου αρέσει είναι ότι αισθάνομαι μια αγάπη από πιτσιρικάδες, οι οποίοι ως τώρα δεν με ήξεραν. Και επειδή σε αυτό το παιχνίδι αποκαλύφθηκαν, θέλοντας ή μη, κάποιες πτυχές της προσωπικότητάς μου και του χαρακτήρα μου, και έτυχε οι περισσότερες από αυτές να είναι αποδεκτές από τον κόσμο, θεωρώ ότι αυτό έχει εκτιμηθεί εισπράττοντας πάρα πολύ αγάπη. Δεν με έχει φωνάξει κάποιος σε μια παράσταση, επειδή ήμουν στην επικαιρότητα τότε. Όταν βγήκα από το παιχνίδι δεν είχα πολλές προτάσεις για να είμαι ειλικρινής και μάλιστα με είχε τρομάξει κιόλας γιατί νόμιζα ότι ο κόσμος από τη δουλειά μου δεν θα το αποδεχτεί, θα το θεωρήσει σαν κάτι που έκανα και δεν έχει σχέση με το επάγγελμά μου. Εγώ όμως δεν υποστηρίζω ότι κάνω πάντα πράγματα που έχουν σχέση με τη δουλειά μου. Πολύ εύκολα θα μπορούσα να κάνω μαθήματα σερφ σε παιδιά ας πούμε για να βιοπορίζομαι. Την δουλειά του ηθοποιού την κάνω γιατί την αντέχω και μου αρέσει πάρα πολύ. Δεν διατείνομαι ότι κάνω πάντα πράγματα που έχουν να κάνουν με αυτό όμως. Παίζω μουσική, έχω τη μπάντα μου, παίζω πολλές φορές dj, κάνω θέατρο, κάνω σινεμά, κάνω τηλεόραση και πήγα και στο Survivor. Αν αύριο κρίνω ότι θέλω να ασχοληθώ με το κλασικό μπαλέτο δεν θα ρωτήσω κάποιον, θα το κάνω.

 

Στην τελευταία σου δουλειά, τη «Μαντάμ Φλο», συνεργάστηκες και με την σπουδαία Αντιγόνη Βαλάκου. Τι κρατάς από εκείνη;

Νομίζω ότι κρατάω το πόσο θηλυκό ήταν. Εκείνη τη χρονιά της έλεγα ότι είναι το κορίτσι μου και την αντιμετώπιζα λες και όντως ήταν. Είχαμε μια πολύ ερωτική σχέση, με έλεγε συνέχεια «αγοράκι μου». Ξεκίνησα πάρα πολύ φοβισμένος σε αυτή τη δουλειά και μετά όταν είδα τις πολύ φυσιολογικές ανασφάλειές της άρχισα να την προστατεύω εγώ. Και ξαφνικά αντιστράφηκαν κάπως οι ρόλοι και ενώ ήμουν εγώ ο πιο φοβισμένος έβλεπα την Αντιγόνη να φοβάται και αυτή για την πρεμιέρα. Αγαπηθήκαμε πάρα πολύ. Θυμάμαι την τελευταία φορά που της μίλησα στο τηλέφωνο, είχα πάει στην Πορτογαλία για σερφ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αξιοπρέπειά της, το πόσο αληθινός άνθρωπος ήταν, το πόσο προσβλητική θα μπορούσε να γίνει μόνο και μόνο για να πει αυτό που ήθελε και πόσο παράλληλα γοητευτική ήταν. Ήταν ένα από αυτά τα μεγάλα παιδιά τα οποία δεν γερνάνε ποτέ και φεύγουν πιτσιρίκια ακόμα και 83 ετών.

 

tzima xraniotis

INFO

«Θησείον, ENA ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ»

Τουρναβίτου 7, Αθήνα (Ψυρρή)

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Από 16 Οκτωβρίου έως 10 Νοεμβρίου 2019

Τετάρτη έως Κυριακή στις 19:00

Από 13 Νοεμβρίου 2019 έως 12 Ιανουαρίου 2020

Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο, Κυριακή 21:15 και Παρασκευή 19:00

ΠΑΙΖΟΥΝ: Θεοδώρα Τζήμου, Γιώργος Χρανιώτης

Από τη Δήμητρα Πέτρου 

φωτογραφίες Κοσμάς Ινιωτάκης

 

Τον συναντώ, μετά την πρόβα του, και καθόμαστε στο ολοκαίνουργιο φουαγιέ του Studio Μαυρομιχάλη. Λίγα λεπτά, νωρίτερα, οι νότες από το πιάνο της Μάγκυ Μελισσάρη, τραβούν αυτόματα την προσοχή μου οδηγώντας με μπροστά στην πόρτα της σκηνής, όπου με κλεφτές ματιές παρακολουθώ, όλα όσα θα δούμε εδώ, από τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου.

«Οι ρυθμοί, λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα, είναι πάντα εντατικοί», μου επισημαίνει, χωρίς να χάνει στιγμή το χιούμορ του. Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου δείχνει ικανοποιημένος και σίγουρος για το αποτέλεσμα της παράστασης «Χειμωνιάτικο ταξίδι».

Πρόκειται για το ομώνυμο έργο του βραβευμένου συγγραφέα, Σταμάτη Πολενάκη, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο, σε σκηνοθεσία Έφης Ρευματά και πρωταγωνιστές τον ίδιο, αλλά και τους ταλαντούχους Μάρω Μελισσάρη και Βασίλη Μπατσακούτσα.

Στην παράσταση θα τον δούμε στον ρόλο του αφηγητή - πανδοχέα. Η κουβέντα μας, ανάμεσα στα φωτογραφικά κλικ του Κοσμά Ινιωτάκη, θα οδηγηθεί σε πολλά μονοπάτια.

 dimitris fragioglou texnes plus 2

Η παράσταση

Το έργο λέγεται «Χειμωνιάτικο Ταξίδι» και βασίζεται στην τελευταία μέρα του ποιητή Χάινριχ φον Κλάιστ και της Ενριέττε Φόγκελ, οι οποίοι αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν μαζί, τον Νοέμβριο του 1811, στις όχθες της λίμνης Βανζέε. Παράλληλα, αφηγείται και δύο άλλες ιστορίες, από τις οποίες η μία είναι, επίσης, πραγματική, καθώς συνέβη το 1842, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Πρόκειται για μια μυστική συνάντηση των SS για να πάρουν κάποιες αποφάσεις σχετικά με την εξόντωση των Εβραίων. Η δεύτερη ιστορία αφορά ένα φανταστικό τρίτο πρόσωπο, τον ποιητή Σουβάροφ. Αυτές οι τρεις ιστορίες, που τρέχουν παράλληλα και χωρίς να είναι χρονολογικά την ίδια στιγμή, συνδέονται με την αφήγηση του πανδοχέα του ξενοδοχείου, στο οποίο έμεναν ο ποιητής κι η Ενριέττε Φόγκελ μια ημέρα πριν την αυτοκτονία τους.

Εγώ υποδύομαι τον πανδοχέα, ο οποίος αφηγείται την ιστορία ζωντανεύοντάς την ξανά, αποτελώντας τον συνδετικός κρίκο ανάμεσα σε αυτές τις τρεις διαφορετικές ιστορίες.

Η μουσική στην παράσταση

Τα κομμάτια είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός που παντρεύει το ένα το άλλο. Είναι αυτά που είχε γράψει ο Σούμπερτ για το «Χειμωνιάτικο Ταξίδι» θεωρώντας τα  ορόσημο της ρομαντικής εποχής. Δεν έχουν απλά συνοδευτικό χαρακτήρα, παίζουν μαζί με τους ηθοποιούς παρασύροντας ο ένας τον άλλον.

Το μνημείο

Μπορεί κανείς να φτάσει στον τάφο του Χάινριχ φον Κλάιστ και της Ενριέττε Φόγκελ πηγαίνοντας με το τρένο μέχρι τη στάση του S-bahn Wannsee. Κατά τους θερινούς μήνες, μπορεί κάποιος να δανειστεί κι ακουστικά από ένα περίπτερο, που έχει τοποθετηθεί δίπλα στη στάση του τρένου για να ακούσει τις σχετικές με την αυτοκτονία καταθέσεις, καθώς και πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα της επετείου του θανάτου τους, διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις στο σημείο του τάφου.

 dimitris fragioglou texnes plus 3jpg

Κατάθλιψη κι ερωτική απογοήτευση

Όλοι περνάμε στη ζωή μας διάφορες φάσεις, άλλες φορές μπορεί να ζήσουμε μια κατάθλιψη κι άλλες μια ερωτική απογοήτευση. Εδώ, ο ποιητής ήταν διαπιστωμένο ότι είχε κατάθλιψη, με αποτέλεσμα μέσα από το θέμα του ρομαντικού κινήματος να αποζητά τη λύτρωση μέσω της αυτοκτονίας. Όλοι έχουμε ζήσει μια ερωτική απογοήτευση, στην οποία τα βλέπουμε όλα μαύρα ή μια επαγγελματική αποτυχία, που μας κάνει να νιώθουμε πολύ χάλια. Η διαφορά του έργου με εμένα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι μετουσίωσαν τη ζωή τους σε ένα έργο.

 dimitris fragioglou texnes plus 4jpg

Φάροι αισιοδοξίας

Σίγουρα, όσο δύσκολα κι να έχουμε περάσει, το ζήτημα είναι να είμαστε δίπλα σε ένα περιβάλλον, που να μπορεί να κρατήσει αυτά τα στοιχεία στην επιφάνεια και να μην βυθιστούμε στην κατάθλιψη και την απελπισία.

Δεν υπάρχει κηδεία, χωρίς γέλιο...

Ο ρόλος είναι ενός απλού ανθρώπου, τον οποίο διατρέχει η άγνοια. Δεν καταλαβαίνει γιατί αυτοί οι δύο άνθρωποι συμπεριφέρονται έτσι. Ακριβώς το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνει είναι που κάνει τον ρόλο κωμικό με έναν τρόπο. Όλα αυτά που συνέβησαν στον χώρο του, που τα έχει βιώσει και μας μιλάει για αυτά, είναι πράγματα που δεν τα χωράει το μυαλό του, είναι έξω από τη λογική του. Αυτό το κάνει να έχει μια πιο ανάλαφρη νότα. Δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει ένας ποιητής να πάσχει από μελαγχολία.

 

dimitris fragioglou texnes plus j5pg

Το δικαίωμα της ευθανασίας

Δεν νομίζω να γίνει ποτέ αποδεκτό, γιατί είμαστε ένας λαός, ο οποίος έχει μια άλλη αντίληψη για τη ζωή, συνεχίζουμε να έχουμε μια κοινωνικότητα. Γιατί όλα αυτά συνδέονται με το πως ένας άνθρωπος απομονώνεται μέσα σε μία κοινωνία. Η δική μας κοινωνία είναι μια κοινωνία, στην οποία μοιράζεται κάποιος τις αγωνίες του, οπότε αυτό το πράγμα εκτονώνεται. Εγώ, προσωπικά, είμαι κατά των απαγορεύσεων. Είναι δικαίωμα του καθενός να θέλει να «φύγει». Εγώ προσωπικά, τώρα δεν θα το έκανα, αλλά σε δέκα χρόνια μπορεί να έχω αποφασίσει, ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να «φύγω». Οι άνθρωποι αλλάζουμε στη ζωή μας.

Ηθοποιός, σεναριογράφος ή σκηνοθέτης;

Συνεχίζω να κάνω και τα τρία, ανάλογα με τη φάση στην οποία βρίσκομαι. Ανάλογα με το έργο που έχω διαλέξει ή μου έχουν προτείνει. Είναι τρία διαφορετικά πράγματα, τα οποία κάνω με την ίδια χαρά, κάθε φορά, και τα υπηρετώ χωρίς να θεωρώ ότι είναι κάποιο ανώτερο ή κατώτερο. Είναι αλλιώς να είσαι στη σκηνή και να πρέπει να πειθαρχείς στις οδηγίες κάποιου, αλλιώς να έχεις τη μπαγκέτα και να κατευθύνεις κάποιους ανθρώπους κι αλλιώς το γράψιμο. Το καθένα είναι διαφορετικό, αλλά έχει τη δική του γοητεία.

Back to the past

Πάντα υπάρχει η νοσταλγία, που κάνει τον κόσμο να θέλει να επιστρέψει σε κάτι παλιό. Γι’ αυτό και στο θέατρο επαναλαμβάνονται, τα τελευταία χρόνια, παλιές ελληνικές ταινίες. Η επανάληψη μιας σειράς είναι με έναν τρόπο δίκοπο μαχαίρι σίγουρα, όμως, «πατάει» πάνω στη νοσταλγία του κόσμου. Δεν νομίζω ότι οφείλεται στην έλλειψη ιδεών, απλά έχει γίνει μια τάση. Φέτος, ίσως, είναι εντονότερη από ποτέ για την ελληνική τηλεόραση. Ίσως οι υπεύθυνοι, αποφασίζουν, γνωρίζοντας ότι ο κόσμος θέλει να τα ξαναδεί.

Νέες σειρές

Δεν έχω προλάβει να δω ακόμα. Είδα λίγο τις «Άγριες Μέλισσες», που ξεκίνησαν κι είδα ότι είναι μια πάρα πολύ φροντισμένη σειρά, που δείχνει ότι μπορεί να κάνει μεγάλη επιτυχία και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο.

Από πανδοχέας ... Δήμαρχος!

Τον Φλεβάρη θα παίξω στον Επιθεωρητή, του Νικολάι Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, στο θέατρο « Άλφα. Ιδέα». Εκεί θα αναβαθμιστώ! Θα είμαι δήμαρχος! (γέλια)

dimitris fragioglou texnes plus j6pg

Infο

«Χειμωνιάτικο ταξίδι» πρεμιέρα 7/10 και για 20 παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Στούντιο Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134 Αθήνα), τηλέφωνο κρατήσεων: 21 0645 3330. Από τις 7 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 για 20 παραστάσεις. Διάρκεια : 70 λεπτά. Τιμές: 12 ευρώ  κανονικό, 10 εύρω μειωμένο (φοιτητικό, άνω των 65), 8ευρώ (ατέλεις, ανέργων).

 Διαβάστε επίσης:

Ετοιμάζουμε Βαλίτσες Για Ένα «Χειμωνιάτικο Ταξίδι» - Είδαμε Την Πρόβα Στο Studio Μαυρομιχάλη

 Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Είναι ο 5ος χρόνος που συγκατοικούμε με την Μαρία Σκούντζου στο ίδιο καμαρίνι στο θέατρο Radar. Γενικά δεν έχουμε πολλά αντικείμενα. Τα απολύτως απαραίτητα για το μακιγιάζ. Μερικές φορές μάλιστα ξεχνάμε κάτι και τότε δανείζει η μια την άλλη. Απλά επειδή εμένα "πιάνουν τα χέρια μου" έχω και κάποια αντικείμενα παραπάνω για να αντιμετωπίσω το απρόοπτο, μια πένσα ένα κατσαβίδι μια δερματόκολα.. Για παράδειγμα στο «φαινόμενο Ρασομόν» που είχαμε μεσαιωνικά κοστούμια, και μάχες επί σκηνής, όλο και κάτι συνέβαινε, κάτι χάλαξε κάτι σκιζόταν, οπότε για τις επισκευές περνούσαν από το καμαρίνι μου. Η Μαρία με πείραζε και γινόταν μεγάλη πλάκα.

 Anastasia papastathi texnes plus

 

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

α)Ως χώρο

Είναι αυτό που έχω τώρα. Από την αρχή που φτιαχνόταν έχω φροντίσει να είναι ένας φιλόξενος ζεστός και ατμοσφαιρικός χώρος. Να έχει κάποιες μικρές ανέσεις θέρμανση, νυπτήρα και άλλα απλά πράγματα που όμως κάνουν τον ηθοποιό να αισθάνεται καλά, να μην τον απασχολούν τα εξωτερικά στοιχεία στην μετάβαση από την καθημερινότητα στον ρόλο του.

β) Με ποιους συναδέλφους.

Όποτε είχα την δυνατότητα να επιλέξω, προτιμούσα να είμαι μόνη, μου αρέσει η ησυχία. Την ομορφιά της παρέας στο καμαρίνι την ανακάλυψα με την Μαρία Σκούντζου. Μπορούμε να είμαστε και μαζί και μόνες. Εκείνης της αρέσει να αποδομεί τον ρόλο της πριν βγει στην σκηνή, να αυτοσαρκάζεται να αστειευεται ενώ εμένα μου αρέσει να μεταφέρομαι στον ρόλο μου με άλλο τρόπο. Πάντως και οι δυο μας βρίσκουμε τον προσωπικό μας χώρο στο καμαρίνι.

 Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Όταν κάνω flash back διαπιστώνω ότι οι εντυπώσεις μου δεν αποτυπώνονται από τον εξωτερικό διάκοσμο. Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι το δέος που ένοιωσα όταν έπαιξα στην Επίδαυρο με τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη. Ήταν η περίοδος που διευθύντρια του Εθνικού ήταν η Ντόρα Τσάτσου. Τα καμαρίνια δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο, όμως η ενέργεια που μεταφέρουν είναι απίστευτη. Και μόνο στην σκέψη ότι βρισκόμουν στο ίδιο καμαρίνι από όπου πέρασαν όλες οι μεγάλες προσωπικότητες του θεάτρου μας με έκανε να το βλέπω σαν το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα δει ποτέ στη ζωή μου.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Δεν ήταν ακριβώς καμαρίνι. Ήταν ένας αυτοσχέδιος χώρος στον Λόφο του Στράνη στην Ζάκυνθο πίσω από το μικρό αμφιθέατρο που υπάρχει εκεί. Παίζαμε την παράσταση «Η Ζάκυνθος Ομιλεί» με την Τζένη Ρουσέα, την Γεωργία Ζώη, τον Κώστα Καποδίστρια τον Γιώργο Βούτο, την Κατερίνα Τσάβαλου. Εκεί είχα πολλαπλές ιδιότητες, έγραφα σκηνοθετούσα, έπαιζα αλλά είχα και την ευθύνη του θιάσου. Καμαρίνι δεν υπήρχε, επομένως κάτι έπρεπε να κάνω για να γίνει η παράσταση. Είχα κοντά μου την σκηνογράφο και ενδυματολόγο Ειρήνη Παγώνη, οπότε ανασκουμπωθήκαμε κλαδέψαμε μερικά φυτά, καθαρίσαμε τα χορτάρια, στήσαμε τραπεζάκια και καθρέφτες και φωτίσαμε το «καμαρίνι» με κεριά και φακούς. Αυτό δεν θα το ξεχάσω.

 Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τίποτα.

Info:

«Καληνύχτα Μητέρα»: για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Radar

Συντελεστές:
Μετάφραση/Σκηνοθεσία/Φωτισμοί: Αναστασία Παπαστάθη
Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Κυριακή Πανούτσου
Μουσική: Πάνος Φορτούνας
Φωτογραφίες/Video: Χάρης Γερμανίδης
Artwork: Creatures
Το μουσικό θέμα του τραγουδιού Que Sera Sera έπαιξε στο πιάνο ο Γιώργος Κατσάνος.
 
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Μαρία Σκούντζου: Μητέρα
Αναστασία Παπαστάθη: Κόρη

φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης 

Κείμενο: Δήμητρα Πέτρου

Μπορεί το φθινόπωρο να έχει μπει μονάχα ημερολογιακά κι ο καιρός να συνεχίζει να φορά, ανένδοτος, τα καλοκαιρινά του ρούχα, στο Studio Μαυρομιχάλη, όμως, η Έφη Ρευματά μας προσκαλεί, από τις 7 Οκτωβρίου, σ' ένα μοναδικό "Χειμωνιάτικο ταξίδι", που η ίδια ανεβάζει για πρώτη φορά στη σκηνή. Πρόκειται για το θεατρικό έργο του Σταμάτη Πολενάκη με τον ομώνυμο τίτλο.

Πάνω στο σκηνικό του Νίκου Δεντάκη ζωντανεύει η αληθινή ιστορία του Κλάιστ (Βασίλης Μπατσακούτσας) και της Ενριέττε (Μάρω Μελισσάρη), την οποία αφηγείται μοναδικά ο Δημήτρης Φραγκιόγλου στον ρόλο του ξενοδόχου.

xeimoniatiko prova 2 texnes plus

Ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας («Σπασμένη Στάμνα», «Πενθεσίλεια» κ.λ.π ), απελπισμένος από την επαγγελματική του πορεία και πάσχοντας από χρόνια κατάθλιψη, επιθυμεί να κόψει το νήμα της ζωής του. Συναντά τυχαία τη Ενριέττε Φόγκελ, μια παντρεμένη γυναίκα που πάσχει από ανίατο καρκίνο. Πριν,  έχει προτείνει στην ξαδέρφη του μια συμφωνία αυτοκτονίας, την οποία εκείνη αρνήθηκε. Αντίθετα, η Φόγκελ δέχεται με ενθουσιασμό την ιδέα ενός διπλού θανάτου. Ετοιμάζοντας, επιμελώς, τις τελικές λεπτομέρειες, ο Κλάιστ καίει τα υπολείμματα των έργων του. Το μεσημέρι της 21ης Νοεμβρίου του 1811 πηγαίνουν στην εξοχή, στις όχθες της  λίμνης Wannsee, νοτιοδυτικά του Βερολίνου. Εκεί ο Κλάιστ πυροβολεί, πρώτα, η Φόγκελ κι έπειτα τον εαυτό του.

xeimoniatiko prova 3 texnes plus

Την προηγούμενη μέρα είχαν κάνει πρόβα αυτοκτονίας στο πανδοχείο Στίμμινγκ κι είχαν αφήσει επιστολές στον πανδοχέα για να σταλούν στα δικά τους πρόσωπα. Ο ίδιος, φυσικά, δεν γνώριζε τίποτα.

Σήμερα, μπορεί  κάποιος να φτάσει στον τάφο του Heinrich von Kleist και της Henriette Vogel πηγαίνοντας με το τρένο μέχρι τη στάση του S-bahn Wannsee. Από εκεί ο τάφος τους απέχει περίπου 10 λεπτά με τα πόδια. Υπάρχουν, μάλιστα, κι ακουστικά για να ακούσει κάποιος τις σχετικές με την αυτοκτονία καταθέσεις, καθώς και πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα της επετείου του θανάτου τους, διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις στο σημείο του τάφου.

xeimoniatiko prova 5 texnes plus

Εμείς πήραμε μια πρώτη γεύση για όλα όσα θα δούμε στο θέατρο της οδού Μαυρομιχάλη, παρακολουθώντας ένα απολαυστικό πέρασμα, μια εβδομάδα πριν την πρεμιέρα.

xeimoniatiko prova polenakis

Ο ίδιος ο συγγραφέας ήταν παρών στην πρόβα δηλώνοντας ενθουσιασμένος για το πρώτο ανέβασμα του έργου του. Έχει προηγηθεί μόνο ένα αναλόγιο, τον Σεπτέμβριο του 2016, στο Θέατρο Τέχνης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ "Αναλόγιο", σε μορφή αναλογίου, (ερμηνεία: Νίκος Αναστασόπουλος, Ιλιάνα Παζαρζή, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, σκηνοθεσία: Αθηνά Στούρνα), αλλά δεν το έχουμε ξαναδεί ως μια ολοκληρωμένη σκηνική πρόταση.

xeimoniatiko prova 6 texnes plus

Η Έφη Ρευματά, από την καρέκλα του σκηνοθέτη, εστιάζει στην τελευταία  σκηνή του έργου δίνοντας  κάποιες, ακόμη, οδηγίες στους ηθοποιούς. Τη ρωτάω τι τη γοήτευσε στο έργο του Σταμάτη Πολενάκη και θέλησε να το σκηνοθετήσει.

«Το έργο είναι ένα ταξίδι στον χρόνο και την ιστορία, φωτίζοντας ανθρώπινες πράξεις και τις συνέπειές τους. Αναφέρεται σε δύο πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στον ίδιο τόπο με διαφορά ενός αιώνα. Το δεύτερο, μάλιστα, γεγονός σημάδεψε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων μιας κι αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Παράλληλα, διαδραματίζεται και μια φανταστική ιστορία, που δένει αυτά τα δύο τραγικά γεγονότα και που θα μπορούσε να είναι η συνέπειά τους.

xeimoniatiko prova 7 texnes plus

Το «Χειμωνιάτικο ταξίδι» αποδεικνύει σε όλους τους «επιβάτες» του, πώς το πέρασμα του ανθρώπου απ’ τη Γη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια καταγραφή των ικανοτήτων του ανθρώπινου είδους από την καλύτερη μέχρι τη χειρότερη εκδοχή τους. Θέλω να πιστεύω πώς καμιά φορά, παρακολουθώντας μια παράσταση, μπορεί να βγαίνουμε απ’ το θέατρο λίγο καλύτεροι άνθρωποι. Αυτή τη δυνατότητα μας τη δίνει το έργο του Σταμάτη κι αυτό είναι που με γοητεύει περισσότερο σε αυτό. Άλλωστε, πολλές φορές ο άνθρωπος διορθώνεται καλύτερα με τη θέα του κακού, παρά με το παράδειγμα του καλού», μου απαντά.

Λίγα λεπτά αργότερα σηκώνεται για να δώσει μερικές ακόμη οδηγίες στη μουσικό της παράστασης. Η  Μάγκυ Μελισσάρη συμπληρώνει την ατμόσφαιρα της παράστασης. «Βλέπω ότι επιλέγετε ζωντανή μουσική για την παράστασή. Ποια κομμάτια και πώς επιλέχθηκαν;», ρωτάω την Έφη Ρευματά:

«Πράγματι,  θα υπάρχει πιάνο που θα συνοδεύει τις αφηγήσεις των ηθοποιών. Μαζί με τη μουσικό Μάγκυ Μελισσάρη επιλέξαμε τρία κομμάτια του Σούμπερτ, δύο από τον κύκλο τραγουδιών με τίτλο Winterreise (χειμωνιάτικο ταξίδι), το Gute Nacht (Καληνύχτα) και το Eisamkeit (Μοναξιά) κι αυτά συνοδεύουν τους πρωταγωνιστές μας στο ταξίδι τους στην αιωνιότητα, αλλά και το Opus 100, που θυμίζει βηματισμό στρατεύματος, γιατί δυστυχώς αυτός ο συνθέτης, εν αγνοία του, με τη μουσική του συνόδεψε τους Ες Ες να σφραγίσουν αμετάκλητα τη μοίρα του κόσμου ένα ήρεμο πρωινό στη λίμνη Βάνζεε. Όπως λέει κι η Ενριέττε: «Αλλά, τότε, εμείς ούτε να φανταστούμε κάτι τέτοιο δε θα μπορούσαμε. Ούτε κι ο Σούμπερτ, ασφαλώς, θα μπορούσε».

xeimoniatiko prova 8 texnes plus

Λίγο μετά το πρώτο πέρασμα, η Βάσια Χρονοπούλου, η οποία πέρα από βοηθός σκηνοθέτη, έχει επιμεληθεί κι όλα τα κουστούμια της παράστασης κάνει μερικές αναπροσαρμογές στο παλτό της κυρίας Φόγκελ. «Μπορεί να βρισκόμαστε λίγο πριν την πρεμιέρα, αλλά συνέχεια ανακαλύπτουμε πράγματα», μου λέει η Βάσια με ενθουσιασμό γι' αυτή της τη συνεργασία.

Ετοιμάζουμε κι εμείς βαλίτσες, λοιπόν, δίνοντας ραντεβού στο Studio Μαυρομιχάλη τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη για 20 παραστάσεις.

xeimoniatiko prova9 texnes plus

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Η λογοτεχνία πάντα τροφοδοτούσε το θέατρο. Κλασικοί συγγραφείς και κλασικά κείμενα θα έχουν πάντα εξέχουσα θέση στο θεατρικό σανίδι. Τη φετινή θεατρική χρονιά θα συναντήσουμε πολλές τέτοιες παραστάσεις που έχουν είναι βασισμένες σε διηγήματα και μυθιστορήματα αγαπημένων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Από τα έργα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι μέχρι τις ζαβολιές των μικρών ηρώων, της Άλκης Ζέη οι ιστορίες μεταπηδούν από τις σελίδες των βιβλίων στο αθηναϊκό σανίδι και υπόσχονται σε όλους μια πλούσια θεατρική σεζόν με άρωμα...βιβλίου.

 

idaskalametaxrusamatia texnesplus

 

«Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια»: Μια συνεχής μάχη ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «θέλω»

Για πρώτη φορά, μεταφέρεται στο θέατρο το αριστούργημα του Στρατή Μυριβήλη, «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια». Στο επίκεντρο του συγγραφέα είναι μια απαγορευμένη ερωτική σχέση, με φόντο την κλειστή επαρχιακή ζωή στη Μυτιλήνη του Μεσοπολέμου. Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός, Λεωνής Δρίβας, μετά την εθνική τραγωδία της Μικρασιατικής εκστρατείας, φτάνει στην πατρίδα του και συναντά τη νεαρή χήρα του αδελφικού του φίλου, Σαπφώ Βρανά.

Μεταξύ των δύο πολύ ιδιαίτερων χαρακτήρων δημιουργείται ένα δυνατό πάθος, που έχει σαν εμπόδιο από τη μια την ενοχή απέναντι στον αδικοχαμένο νεκρό και από την άλλη τα ήθη της συντηρητικής κοινωνίας του νησιού. Τη διασκευή αλλά και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Πέτρος Ζούλιας, που μετά την επιτυχία του στα έργα του Παπαδιαμάντη και την παράσταση "Οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη" συναντά το σύμπαν του συγγραφέα Στρατή Μυριβήλη, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της "γενιάς του 30", ο οποίος μας χάρισε ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής πεζογραφία του 20ου αιώνα.

Στον ομώνυμο ρόλο η Λένα Παπαληγούρα μαζί μ' έναν εξαιρετικό θίασο: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιούλικα Σκαφιδά, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Χριστίνα Τσάφου, Γιώργος Γιαννόπουλος, Μιχάλης Λεβεντογιάννης και Γιώργος Κωνσταντίνου. Η πρεμιέρα αναμένεται για τις 30 Οκτωβρίου στο θέατρο Βέμπο.

 

 

methismenipoliteia texnesplus

 

«Μεθυσμένη Πολιτεία»: Μια γυναίκα που ξυπνάει πάθη και αναστατώνει μια μικρή κοινωνία

Το λογοτεχνικό έργο του Σωτήρη Πατατζή «Μεθυσμένη Πολιτεία» μεταφέρεται τον Νοέμβριο στην θεατρική σκηνή «Αλκυονίς» σε σκηνοθεσία του Άρη Τρουπάκη, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης έχει καταπιαστεί και στον παρελθόν με το ανέβασμα λογοτεχνικών έργων στη σκηνή.

Το βιβλίο έχει γυριστεί και σε τηλεοπτική σειρά, σε σκηνοθεσία του Κώστα Λυχναρά, τη δεκαετία του '80 στην Ε.Ρ.Τ

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Μεσσήνης, καταφθάνει ένας περιπλανώμενος θίασος που αποτελείται από ανθρώπους λίγο ή πολύ αποτυχημένους.

Ανάμεσά τους είναι και μια νέα, πολύ ωραία γυναίκα, που γρήγορα αναστατώνει όλους τους ανθρώπους της μικρής εκείνης πολιτείας, φουντώνει τα πάθη, ξυπνάει χίλιες δυο απωθημένες επιθυμίες, ζωντανεύει τα όνειρα και, γενικά, δίνει σε όλους την ευκαιρία να γνωρίσουν καλά τον εαυτό τους και να συνειδητοποιήσουν τη φθορά τους, τη μοναξιά τους και τη λαχτάρα τους για μια ζωή καλύτερη.

Στη σκηνή του νέου θεάτρου της πόλης ένας θίασος εξαιρετικών ηθοποιών, μεταξύ των οποίων οι: Δημήτρης Ήμελλος, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Κατερίνα Μισιχρόνη, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Νίκος Αλεξίου, Βαγγέλης Ψωμάς, Ερατώ Πίσση, Παναγιώτης Κατσώλης.

 

istoriaxwrisonoma

 

«Ιστορία Χωρίς Όνομα»: Μια ιστορία ηδονής και οδύνης

Τον θυελλώδη έρωτα του Ίωνα Δραγούμη και της Πηνελόπης Δέλτα, του Στέφανου Δάνδολου, μεταφέρει στη σκηνή του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» από τον Ιανουάριο ο Κώστας Γάκης.

Το βιβλίο έγινε από τις πρώτες εβδομάδες της κυκλοφορίας του best-seller.

Ίων Δραγούμης και Πηνελόπη Δέλτα. Μια ψυχή χωρισμένη σε δύο σώματα. Ένας θαμμένος πόνος που δεν εκτονώθηκε ποτέ. Δύο λυγμοί που συνορεύουν. Ο έρωτας και η πατρίδα. Μια ιστορία ηδονής και οδύνης. Ο εμβληματικός διπλωμάτης και η σπουδαία συγγραφέας σε μια νοερή ζωή επιθυμίας, ονείρων, υψηλών ιδανικών, υψηλών δεσμεύσεων, υψηλών οραμάτων.

Τον εμβληματικό πολιτικό Ίωνα Δραγούμη θα ενσαρκώσει επί σκηνής ο Τάσος Νούσιας, ενώ η Μπέτυ Λιβανού και η Μαρία Παπαφωτίου θα μοιραστούν δύο διαφορετικές εποχές της σπουδαίας συγγραφέως και ιστορικής προσωπικότητας, Πηνελόπης Δέλτα. Μαζί τους οι :Στάθης Μαντζώρος, Αργύρης Γκαγκάνης, Στέλιος Γιαννακός και Ανθή Φουντά.

 

 

ieroexetastis daimonismenoi texnesplus

«Μέγας Ιεροεξεταστής»: Ο άνθρωπος ως θύμα και ως θύτης

Από 4 Οκτωβρίου ο «Μέγας Ιεροεξεταστής» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι έρχεται στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή.

Στο μύθο του μεγάλου Ιεροεξεταστή, ο Ντοστογιέφσκι εκφράζει τα αγωνιώδη ερωτήματα που τον τυραννούν: Τα όρια της ανθρώπινης ελευθερίας, της βούλησης, της πίστης, της ύπαρξης του θείου, της ομορφιάς, της αγάπης. Της ανθρώπινης διαφθοράς. Της πραγματικής δύναμης του ανθρώπου. Θεός-άνθρωπος ή άνθρωπος-θεός; Μεγάλα, καίρια ερωτήματα με τα οποία η σύγχρονη ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη. Ο άνθρωπος ως θύμα και ως θύτης.

Στο ρόλο του Μέγα Ιεροεξεταστή η Λυδία Κονιόρδου.

«Δαιμονισμένοι»: Το κακό και τα «καινά δαιμόνια» στην επαρχιακή κοινωνία

Στον ίδιο χώρο με τον «Μέγα Ιεροεξεταστή» αλλά και με τον ίδιο σκηνοθέτη μεταφέρονται στη θεατρική σκηνή και οι «Δαιμονισμένοι» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Το κοινό έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει και τις δύο παραστάσεις μαζί κάθε Κυριακή ή ξεχωριστά την καθεμία τις Παρασκευές και τα Σάββατα.

Στους «Δαιμονισμένους» ο σκηνοθέτης εστιάζει αποκλειστικά στον τετραμελή πυρήνα των επαναστατών- ταραχοποιών, που ως άλλοι δαίμονες επιχειρούν να σπείρουν το κακό και τα «καινά δαιμόνια» στην επαρχιακή κοινωνία, αποσκοπώντας στην αποσταθεροποίησή της. Παρουσιάζονται οι μηδενιστικές θεωρίες τους, οι ουτοπιστικές απόψεις τους, το σαθρό ιδεολογικό τους υπόβαθρο, τα δόλια κίνητρά τους και μέσα από τις ιδιότυπες και περιπεπλεγμένες μεταξύ τους σχέσεις παρακολουθούμε πως οδηγείται ο καθένας στον ατομικό του γκρεμό, όπως οι χοίροι της παραβολής.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Θεοχάρης Ιωαννίδης, Ηλέκτρα Καρτάνου, Νίκος Λεκάκης, Νίκος Μανεσης και Κωνσταντίνος Χατζής.

 surmatenioi texnes plus

«Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι»: Χιώτες πρόσφυγες αφηγούνται το ταξίδι του προς το άγνωστο.

Οι «Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι» του Γιάννη Μακριδάκη επανέρχονται στο θέατρο Άβατον, από τις 13 Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία Μελίνας Σκούφου.

Αποσπάσματα αφηγήσεων από Χιώτες πρόσφυγες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εγκατέλειψαν τον τόπο τους και ξεκίνησαν ένα ταξίδι προς το άγνωστο· κατευθύνθηκαν προς την Τουρκία, Κύπρο και Μέση Ανατολή. Μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας, η οποία έχει καταγραφεί από τον Γιάννη Μακριδάκη στο πρώτο του βιβλίο Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι, αποτελεί την έμπνευση και συνθέτει έναν θεατρικό μονόλογο.

Επιζήσαντες αφηγούνται τις συνθήκες πείνας κι ανέχειας, τις νυχτερινές παράνομες αποδράσεις από το νησί, την μάχη με τα κύματα, τη ζωή στον στρατό της Μέσης Ανατολής, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στο μέτωπο, στα κινήματα, τον εγκλεισμό στα «σύρματα», τον Ιερό Λόχο και την απελευθέρωση. Κάποιοι άλλοι χάθηκαν στη διαδρομή. Ερμηνεύει η Χριστίνα Λυκοτσέτα.

«Η Χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις»: Τα εμπόδια που συναντά μια γυναίκα που γεννιέται κατά τη διάρκεια της δικτατορίας

Για πρώτη φορά στη σκηνή το Αλβανικό μυθιστόρημα της Ορνέλα Βόρψη/Ornela Vorpsi, «Η Χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις» έρχεται στο Θέατρο Σταθμός και στο Θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι.

Ελόνα, Ορνέλα ή Εύα, η τριπλή αλλά συγχρόνως και μοναδική ηρωίδα του υπέροχου αυτού μύθου γεννιέται κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Εμβέρ Χότζα.

Στα δύσκολα χρόνια που ζει υπάρχουν κάποια εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσει: η φυλακή, ο πνιγμός, η κρεμάλα και κυρίως η «πουτανιά», αν και της έχουν εξηγήσει πως είναι«μέσα στη φύση της γυναίκας».

Στην παράσταση θα πρωταγωνιστήσουν Έλληνες και Αλβανοί ηθοποιοί.

Συνεχίζονται για ακόμα μία χρονιά…

 

murtos texnesplus

 

«Μύρτος»: Ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας

Η ομάδα 4Frontal έρχεται από τον Οκτώβριο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με τον «Μύρτο» του Παύλου Μάτεσι σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη.

Το 1939, σε μια ελληνική κωμόπολη, ο Μύρτος, οκτώ χρονών, κοιμάται εκ γενετής. Απέναντί του, η ευυπόληπτη οικογένεια Γαβριήλ.

Προύχοντες και φορείς της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Φαινομενικά καθωσπρέπει αλλά ουσιαστικά «λοιμών καθέδρα», όπως τους αποκαλούν οι απέναντι, που παρακολουθούν ηδονοβλεπτικά κάθε τους κίνηση. Μια κόρη ανάπηρη εκ γενετής, ονόματι Περσεφόνη, μια μάνα που θεωρεί ότι η ασχήμια είναι αμάρτημα και προσπαθεί να καλύψει ό,τι δεν είναι σύμφωνο με τις κοινωνικές επιταγές, ένας πατέρας επιρρεπής στη μοιχεία και τη βία, ένα νεαρό κορίτσι που γίνεται μήλον της έριδος ως φορέας της απόλυτης σεξουαλικότητας, ένας εικοσάχρονος που δεν τον αφήνουν να ενηλικιωθεί, ένα ζευγάρι υποτακτικών –βουβοί θεατές των εγκλημάτων των αφεντικών τους, μια νεαρή υπηρέτρια που της σκοτώνουν το νόθο παιδί της, ένας ευνούχος υποτακτικός που παλεύει να καλύψει τις «βρομιές» τους, πριν γίνουν εφιάλτης.

Ο Μύρτος ξυπνά σ’ ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας.

Παίζουν: Χρηστίνα Γαρμπή, Σταύρος Γιαννουλάδης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Γιώργος Κισσανδράκης, Χάρης Κρεμμύδας

 

 aristos thessaloniki

«Αρίστος»: Η ιστορία του «Δράκου του Σέιχ Σου»

Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη με κεντρικό θέμα τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου» μεταφέρεται από τον Ιανουάριο στη σκηνή του θεάτρου Άνεσις σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου.

Εννέα χαρακτήρες που συνδέονται με τον Αριστείδη Παγκρατίδη, μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του “Αρίστου”.

Ο φίλος από την Τούμπα, η παραδουλεύτρα μάνα του, ένας αχθοφόρος του λιμανιού, ο παρακρατικός δωσίλογος περιπτεράς, ένας χωροφύλακας δημοκρατικών φρονημάτων, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του σε ένα λαϊκό πανηγύρι, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγουδίστρια - οι δύο έρωτες του, ερμηνευμένοι επί σκηνής από τρεις ηθοποιούς..

Οι τρεις ηθοποιοί ζωντανεύουν μια ιστορία που μεταφέρει τους θεατές στις αλάνες της Θεσσαλονίκης, στις σκοτεινές πλευρές του λιμανιού, στα υπαίθρια πανηγύρια και στα μπουζουξίδικα της παλιάς Θεσσαλονίκης, σε ένα σκηνικό χρόνο που φτάνει μέχρι το 1960 όταν γίνεται είκοσι χρονών ο βασικός ήρωας, στον οποίο όλοι αναφέρονται. Πρόκειται για τον Αριστείδη Παγκρατίδη, τον φερόμενο ως «Δράκο του Σέϊχ Σου», τον οποίο ο τύπος του 1963 (Ελληνικός Βορράς) τον αποκαλούσε «νεαρό ανώμαλο».Το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Η εκτέλεσή του έγινε στο μέρος που ήταν συνδεδεμένο με το όνομά του, το Δάσος του Σέιχ Σου. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ήταν: «Μανούλα μου, είμαι αθώος».

Στη σκηνή θα απολαύσουμε και πάλι τον Μιχάλη Οικονόμου και τον Γιώργο Χριστοδούλου. Τον ρόλο της Ελένης Ουζουνίδου θα ερμηνεύσει η Φιλαρέτη Κομνηνού. Την ηθοποιό έχουν ήδη παρακολουθήσει οι Θεσσσαλονικείς στις παραστάσεις στην συμπρωτεύουσα. 

Πanthropofilakes texnesplus

«Ανθρωποφύλακες»: Η σκληρότητα της περιγραφής των βασανισμών στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας

Το σημαντικό έργο «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση παρουσιάζεται δραματοποιημένο στο Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη.

Οι Ανθρωποφύλακες του Περικλή Κοροβέση αποτελούν βιβλίο ορόσημο, αφού είναι η πρώτη μαρτυρία που τυπώθηκε και κυκλοφόρησε διεθνώς κάνοντας γνωστή την πρακτική βασανισμών που ακολουθούσε το καθεστώς των συνταγματαρχών έναντι των αντιφρονούντων. Μια οργανωμένη άνωθεν πρακτική που στόχευε στον πλήρη εξευτελισμό των συλληφθέντων, σωματικά και ψυχικά. Η σκληρότητα της περιγραφής των βασανισμών στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας ισορροπεί με την λογοτεχνική αφήγηση του Κοροβέση, απόρροια της καλλιτεχνικής του ιδιότητας.

Παίζουν οι: Νέστωρ Κοψιδάς, Θεοδώρα Γεωργακοπούλου, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Ελένη Ζαχοπούλου, Άρης Λάσκος

 

 

Για παιδιά

«Η μωβ ομπρέλα»: Ο μαγικός κόσμος της ακράδαντης παιδικής πίστης

Η ιστορία της Άλκης Ζέη ζωντανεύει στο θέατρο Άνεσις από 12 Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία Δήμητρα Λαρεντζάκη.

Η ιστορία μιας οικογένειας ένα καλοκαίρι λίγο πριν ξεσπάσει στην Ελλάδα ο πόλεμος του 1940, αλλά και τα γεγονότα που θα καθορίσουν την ιστορία, μέσα από τη μοναδική ματιά των παιδιών. Ένας κήπος στο Μαρούσι, μαγικός, για την Ελευθερία και τα μικρότερα δίδυμα αδέρφια της. Ένα ξένο παιδί από τη Γαλλία που έρχεται να μείνει στο επάνω πάτωμα του σπιτιού τους και γίνεται αχώριστος φίλος τους. Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους χίλιες δυο ιστορίες που μαγεύουν και τους ίδιους. Και πόσα άλλα δε θα έκαναν από όσα ονειρεύονται, αν δεν τους εμπόδιζαν οι μεγάλοι...

Παίζουν οι ηθοποιοί: Νίνα Δραγώνα, Δημήτρης Μπαμπανιώτης, Ευάγγελος Χαλκιαδάκης, Δημήτρης Διακοσάββας, Στέλλα Ράπτη, Γιάννης Ασκάρογλου, Έλιο Φοίβος Μπέικο, Χρήστος Χριστόπουλος, Κωνσταντίνα Εμμανουήλ.

imovomprela texnesplus

«Χωρίς οικογένεια»: Ένας ύμνος στην αξία της οικογένειας

Το πασίγνωστο, αγαπημένο μυθιστήρημα του Εκτόρ Μαλό έρχεται για πρώτη φορά στο θέατρο σε διασκευή της Άνδρης Θεοδότου και σκηνοθεσία του Δημήτρη Δεγαΐτη στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.

Ο Ρεμί, ένα αγόρι μόλις 8 χρονών μαθαίνει εντελώς απροσδόκητα πως η καλοσυνάτη γυναίκα που τον μεγάλωνε με πολλή αγάπη τόσα χρόνια, δεν είναι η πραγματική του μητέρα. Δυστυχώς ο άντρας της, μετά από ένα ατύχημα που τον αφήνει ανίκανο να δουλέψει, πουλάει το παιδί, κρυφά από τη γυναίκα του, σε έναν άγνωστο πλανόδιο θιασάρχη. Έτσι ο Ρεμί αναγκάζεται να ακολουθήσει τον κο Βιτάλι έναν ξεχασμένο, άσημο Ιταλό τραγουδιστή που μαζί με μια ζαβολιάρα μαϊμού και έναν σκανταλιάρη σκύλο, αποτελούν τα μέλη ενός περιπλανώμενου θιάσου που δίνει παραστάσεις στο ύπαιθρο. Στη νέα του ζωή θα τα βγάλει πέρα χάρη στην εξυπνάδα, την τιμιότητα και την καλή καρδιά του – αλλά και χάρη στον συνοδοιπόρο του, τον καλό και έμπιστο νέο φίλο του, Ματτία.

Ο μικρός Ρεμί θα βρεθεί στα ίχνη της πραγματικής του οικογένειας και θα οδηγηθεί σε νέες απρόσμενες περιπέτειες. Θα γνωρίσει την σκληρή πλευρά της ζωής, όμως θα βρεθούν στο δρόμο του και άνθρωποι που θα ανταποκριθούν στην καλοσύνη και την τιμιότητά του. Με βοήθεια από τους νέους φίλους του θα βρει μέσα του θάρρος, δύναμη και αγάπη για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις δυσκολίες της ζωής. Γιατί όσο δύσκολη και αν είναι μια κατάσταση, ο καλός άνθρωπος πάντα καταφέρνει να συναντήσει το καλό που του αξίζει.

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Κατερίνα Μηλιώτη, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Μάριος Κρητικόπουλος, Φοίβος-Μαρίνος Σαμαρτζής, Τάσος Προβιάς, Μαρία Αρζόγλου, Σταύρος Καραμπάτσος

 

Διαβάστε επισης:

Ο Κωνσταντίνος Χατζής Αλλάζει Κόμη Για Τον Ντοστογιέφσκι (Συνέντευξη) 

 

Δημοσθένης Φίλιππας: «Οι Αξίες Μας,Πλέον, Είναι Εντελώς Φθηνές. Η Υπέρτατη Αξία Είναι Η Ομορφιά Και Το Φαίνεσθαι»

 

Αλεξάνδρα Παντελάκη: «Στην Ηλικία Μου, Ξαφνικά, Έγινα Η Μούσα Του Underground»

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Η «Βασίλισσα του Εγκλήματος», που δεν είναι άλλη από τη γνωστή σε όλους Αγκάθα Κρίστι μαζί με τις ιστορίες της θα κάνει την εμφάνισή της, σε τρεις διαφορετικές παραστάσεις, γοητεύοντας το κοινό και «δανείζοντας» τα αστυνομικά της μυθιστορήματα για το θεατρικό σανίδι.

 Οι μυστηριώδεις ιστορίες της ενέπνευσαν  σκηνοθέτες και ηθοποιούς, ώστε να  μυηθούν στο μυστήριο και την αγωνία. Τη φετινή θεατρική χρονιά θα δούμε τρεις γνωστές ιστορίες της Αγκάθα Κρίστι στη σκηνή με τους ηθοποιούς να ενσαρκώνουν διάσημους χαρακτήρες και ντετέκτιβ. 

Η Αγκάθα Κρίστι είχε αποκαλύψει ότι έγραφε τα βιβλία της μέχρι το τελευταίο κεφάλαιο και μετά αποφάσιζε ποιος χαρακτήρας ήταν λιγότερο πιθανό να εκληφθεί ως ύποπτος. Ακολούθως, έκανε τις απαραίτητες αλλαγές στο κείμενο για να «ενοχοποιήσει» τον χαρακτήρα αυτό

Στις τρεις θεατρικές σκηνές θα δούμε να ξετυλίγονται αινίγματα, πάθη και φυσικά δολοφονίες, που αναζητούν τη λύση του μυστηρίου. Εσείς θα βρείτε τον δολοφόνο;

 

 dandoulaki texnes plus

«Έγκλημα στο Orient Express»

Στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη θα συνεχιστεί η επιτυχία «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» της Αγκάθα Κρίστι, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη, με κάποιες μικρές αλλαγές στο καστ, το οποίο φέτος διαμορφώνεται ως εξής: Κάτια Δανδουλάκη, Δάνης Κατρανίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Μάρω Κοντού, Τάσος Χαλκιάς, Ταμίλα Κουλίεβα, Τάνια Τρύπη, Τάκης Παπαματθαίου, Σόλων Τσούνης, Έρρικα Μπίγιου, Λευτέρης Ζαμπετάκης

Στο  πιο διάσημο κι αγαπημένο αστυνομικό της Αγκάθα Κρίστι, ο Αντώνης Καλογρίδης σκηνοθετεί ένα δυνατό θίασο. Η ανάμειξη στην ιστορία του διάσημου Ηρακλή Πουαρό, σε συνδυασμό με τη γοητευτική πλοκή, που χαρακτηρίζεται από  μυστήριο και ανατροπές καθηλώνουν το θεατή. 

Τίποτα δεν είναι ίδιο στην πρώτη και την τελευταία σκηνή. Όλα καθορίζονται, τελικά, από το μεγάλο δίλημμα: μπροστά στη φρίκη του φόνου ενός παιδιού, ποια τιμωρία είναι δίκαιη κι ηθική, ποιος μπορεί να γλιτώσει από τον θείο και τον ανθρώπινο νόμο...

poster

«Απρόσκλητος επισκέπτης»

Αγκάθα Κρίστι και πιο συγκεκριμένα: τον «Απρόσκλητο επισκέπτη» θα παρακολουθήσουμε στο θέατρο Eliart, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Φρατζεσκάκη, ο οποίος θα παίζει και στην παράσταση μαζί με τους: Νίκο Ορφανό, Αννέτα Παπαθανασίου, Σοφία Μανωλάκου, Κώστα Ζέκο κ.α

Μια νύχτα με ομίχλη, σε ένα απομονωμένο σπίτι στην Ουαλία, φθάνει ένας ταξιδιώτης με σκοπό να  ζητήσει βοήθεια μετά από ένα ατύχημα που είχε στο δρόμο.  Μπαίνοντας από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα βρίσκει το πτώμα του ιδιοκτήτη του σπιτιού και τη σύζυγό του να κρατά ένα όπλο.  Όλα δείχνουν πως εκείνη είναι η δολοφόνος του συζύγου της. Ή μήπως όχι;  Μυστικά από το παρελθόν, κρυφά μίση και πάθη αποκαλύπτονται σιγά σιγά καθώς γνωρίζουμε και τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου, όπου ο καθένας από αυτούς θα μπορούσε τελικά να είναι ο πραγματικός δολοφόνος.

Ο σκηνοθέτης, μάλιστα, έχει καταπιαστεί και μ' άλλο έργο της συγγραφέως στο παρελθόν και συγκεκριμένα με τους «10 Μικρούς Νέγρους», τη σεζόν 2016-2017.

10 negroi texnes plus

 «10 Μικρούς Νέγρους»

Το ίδιο έργο, εγκαινιάζει και τον Νέο Ακάδημο, της  οδού Ιπποκράτους. Εκεί, η Ρέινα Εσκανάζι θα σκηνοθετήσει τους «10 Μικρούς Νέγρους», το πιο πολυδιαβασμένο αστυνομικό μυθιστόρημα όλων των εποχών, μ’ έναν δυνατό θίασο πρωταγωνιστών: Αργύρης Αγγέλου, Παύλος Ευαγγελόπουλος, Βασίλης Ευταξόπουλος, Άρης Λεμπεσόπουλος, Νικόλας Μπράβος, Γωγώ Μπρέμπου, Πολυξένη Μυλωνά, Δημήτρης Ραφαήλος, Φίλιππος Σοφιανός και Τζούλι Τσόλκα. 

Οι «10 Μικροί Νέγροι» κυκλοφόρησαν στο εξωτερικό, για πρώτη φορά το 1939, και στη συνέχεια παίχτηκαν στο θέατρο και τον κινηματογράφο με τεράστια επιτυχία, καθώς η συναρπαστική και, ταυτόχρονα, συγκινητική πλοκή κρατά καθηλωμένο το κοινό από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο. 

Σ' ένα ιδιόκτητο νησί, στη βρετανική ακτή του Ντέβον, που λόγω της μορφής του ονομάζεται το Νησί του Νέγρου, υπάρχει μια έπαυλη, χτισμένη από έναν πάμπλουτο Αμερικάνο. Ο τωρινός ιδιοκτήτης αποτελεί μυστήριο, καθώς υπάρχουν μόνο συγκεχυμένες πληροφορίες γι’ αυτόν. Δέκα άνθρωποι, οι οποίοι δε γνωρίζονται και που φαινομενικά δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο μεταξύ τους, προσκαλούνται να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στην έπαυλη. Η μόνη πρόσβαση στο νησί γίνεται με βάρκα, ο βαρκάρης είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να πηγαινοέρχεται, όταν ο καιρός είναι καλός. Όλοι όσοι βρίσκονται στην έπαυλη ενημερώνονται από το πρώτο βράδυ πως θεωρούνται ένοχοι (ο καθένας) για ένα έγκλημα που έχει μείνει κρυφό και για το οποίο έχουν καταφέρει να μείνουν ατιμώρητοι από την ανθρώπινη δικαιοσύνη...Στη συνέχεια γίνεται και δεύτερος φόνος. Ποιος είναι, άραγε, ο επόμενος; Και ποιος είναι αυτός που έχει πάρει τον νόμο στα χέρια του και, στυγνά, τιμωρεί με θάνατο;

...η συνέχεια επί σκηνής

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Φωτογραφίες Αγγελική Κοκκοβέ 

Πώς να περιγράψεις με λέξεις, το δράμα της «Μήδειας» του Ευριπίδη; Σίγουρα, το ακραίο πάθος, η οργή, η εκδίκηση και το απόλυτο έγκλημα είναι αυτά που σου έρχονται πρώτα στο μυαλό.

Το αριστούργημα του Ευριπίδη έχει απασχολήσει πολλούς καλλιτέχνες, ίσως, επειδή όπως όλα τα σπουδαία έργα είναι ανοιχτό σε πολλές αναγνώσεις. Ο Δημήτρης Γεωργαλάς παρουσιάζει μια νέα εκδοχή, στηριζόμενος στα σύμβολα του έργου και το αποτέλεσμα στη σκηνή του Μπάγκειον είναι εξαιρετικό!

Στον ομώνυμο ρόλο, απολαμβάνουμε τη Τζούλη Σούμα σε μια καθηλωτική ερμηνεία.

Τη συνάντησα λίγο πριν την παράσταση στο ιστορικό ξενοδοχείο της Ομόνοιας και μ’ αφορμή τον δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της, είχαμε μια απολαυστική κουβέντα για την απιστία στη σημερινή εποχή, για το ακραίο έγκλημα της παιδοκτονίας, αλλά και για το πως συμπεριφέρεται εκείνη όταν έρχεται «αντιμέτωπη» με τον φτερωτό θεό του έρωτα.

 GIA 5345

Πώς προσεγγίσατε έναν τόσο απαιτητικό ρόλο;

Με τη βοήθεια του Δημήτρη Γεωργαλά, του σκηνοθέτη μας, μπήκα στον κόσμο και τη μελέτη που είχε κάνει για αυτό το έργο και γι’ αυτόν τον ρόλο. Ο Δημήτρης ασχολείται περίπου τρία χρόνια με αυτό το έργο, έχει μια βαθιά και σαφή σπουδή πάνω σε αυτό κι επειδή η παράσταση έχει ήδη παιχτεί στη Χάγη, έχει φτιάξει έναν κόσμο ολόκληρο, στον οποίο εγώ καθοδηγήθηκα από αυτόν με έναν ιδανικό τρόπο. Από κει και πέρα βρήκα κι εγώ τα δικά μου πατήματα για να προσεγγίσω το ρόλο αποφεύγοντας, ίσως, κάποια δεδομένα και κλισέ πράγματα, προσπαθώντας να καταλάβουμε την αληθινή διαδρομή αυτής της γυναίκας, η οποία είναι μια ηρωίδα πολυσχιδής και πολύπλευρη. 'Όσο και να το ψάχνουμε γεννιούνται συνεχώς καινούριες πλευρές και πτυχές που θέλουμε να φωτίσουμε. Οπότε είναι σαν ένας θησαυρός που έχει εξερευνηθεί έχοντας ακόμα πολύ δουλειά για να γίνει.

Προσωπικά, τι σας γοητεύει στο κείμενο του Ευριπίδη;

Με γοητεύει το απόλυτο πάθος που έχει η Μήδεια. Έχει ακραίο ερωτικό πάθος, το οποίο βέβαια την οδηγεί στην απόλυτη εκδίκηση.  Επίσης με γοητεύει το ότι δια μέσου αυτής της ηρωίδας ο Ευριπίδης δίνει ισχυρό λόγο και θέση στη γυναίκα των τότε χρόνων που όμως είναι απόλυτα επίκαιρο και για τις γυναίκες του σήμερα. Δηλαδή, βάζει τη γυναίκα, που τότε ήταν εντελώς ανατρεπτικό, να έχει πολιτική και κοινωνική θέση. Παίρνει αποφάσεις που μόνο οι άνδρες είχαν το δικαίωμα να πάρουν. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, ένας ισχυρός χαρακτήρας ο οποίος μου ασκεί τεράστια γοητεία.

Τι συμβολίζει η Μήδεια στη σημερινή εποχή;

Πιστεύω ότι έχει πολλές πλευρές. Είναι ένα πρίσμα, το οποίο από όποια πλευρά και αν το δεις, έχει ενδιαφέρον και φως. Συμβολίζει πολλά στο σήμερα, είναι μια γυναίκα που αγαπά με πάθος, που διεκδικεί, που ζει τα πάντα με ακραίο τρόπο, την αγάπη, το πάθος, τον θυμό, την οργή. Ο Δημήτρης έδωσε και μια άλλη διάσταση. Επειδή η Μήδεια είναι ξένη προς την Ελλάδα φώτισε τη διάσταση του μεταναστευτικού. Δηλαδή, η Μήδεια θα μπορούσε να είναι μια γυναίκα, η οποία έχει έρθει από κάποια άλλη χώρα για οποιουσδήποτε λόγους. Εδώ ήρθε για τον άντρα που επέλεξε, και βλέπουμε ότι δεν της φέρονται πάντα πάρα πολύ καλά όπως και σήμερα δεν φέρονται στους μετανάστες. Μακάρι να έχουμε και στην κοινωνία και στην πολιτική και γενικότερα σε θέσεις στις οποίες λαμβάνονται αποφάσεις οι οποίες αφορούν όλους μας, γυναίκες με ευθυκρισία, με δύναμη, με διάνοια τέτοια που να μπορούν να καθοδηγήσουν τους λαούς. Η Μήδεια είναι μια τεράστια, ισχυρή προσωπικότητα και όχι μόνο μια απατημένη γυναίκα, η οποία εκδικείται τον άνδρα της.

Μπορεί μια ηθοποιός να βρει κοινά στοιχεία με τη Μήδεια;

Ναι και πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε. Εξερευνώντας και σκάβοντας για να βρεις την αλήθεια του ρόλου περνάς από διαδρομές ανακαλύπτοντας κοινά πράγματα. Μην ξεχνάμε ότι ο Ευριπίδης είναι ο τραγικός συγγραφέας, ο οποίος είναι πιο κοντά στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Σαφέστατα το ακραίο ερωτικό πάθος, ο ακραίος θυμός, η λατρεία κι η μεγάλη αγάπη που έχει για τα παιδιά της, η αγάπη για το σπίτι που έχει χάσει, την οικογένεια της, τον πατέρα της, όλα αυτά σίγουρα έχουν αναφορές σε μένα γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Και στο κομμάτι παιδιά που εγώ δεν έχω δικά μου, αλλά τα αγαπώ πάρα πολύ, το κομμάτι μητρότητα και το πόσο μπορεί μια γυναίκα να φτάσει σε αυτήν την ακραία απόφαση, οφείλω να πω ότι με προβλημάτισε, αλλά είδαμε δουλεύοντας ότι η απόφασή της αυτή είναι πέρα από την ίδια την πράξη. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό το ότι η Μήδεια δεν τιμωρείται από Ερινύες, όπως άλλοι ήρωες της αρχαίας τραγωδίας. Το να υποδυθείς έναν ρόλο, που έχει ισχυρά συναισθήματα που αισθανόμαστε όλοι μας, αλλά να διαπράξει μια επαίσχυντη πράξη και στο τέλος να μην τιμωρηθεί αλλά να θεοποιηθεί δεν είναι και πολύ εύκολο να προσεγγιστεί.

mhdeia

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο ερμηνεύοντας αυτόν τον ρόλο;

Ένα μεγάλο κομμάτι είναι το ότι δεν είναι στην καθημερινότητά μας όλα αυτά που ζει και αποφασίζει να πράξει η Μήδεια. Τα συναισθήματα είναι κοντά σε εμάς απλώς εδώ είναι στην απόλυτη έντασή τους. Με δυσκόλεψε να βρω τη διαδρομή της, αλλά θα πω ότι ο Δημήτρης (Γεωργαλάς), που ήξερε πάρα πολύ καλά το πως να καθοδηγήσει τους ηθοποιούς, αλλά κι εμένα προσωπικά για αυτόν τον ρόλο, θεωρώ ότι φώτισε και ανέδειξε πολύ καλά τη διαδρομή της, πολύ καθαρά και με σαφήνεια. Μάλιστα στις παραστάσεις που έχουμε κάνει, οφείλω να πω ότι το είπαν κι οι θεατές, το οποίο είναι μεγάλη υπόθεση. Η ματιά του σκηνοθέτη και κατ’ επέκταση του ηθοποιού που θα υποδυθεί τους ρόλους είναι αυτό που αλλάζει         .

Ποια εσωτερική ανάγκη μας οδηγεί στο να βλέπουμε ξανά και ξανά αυτή την ιστορία εκδίκησης;

Η ανάγκη που έχουμε να επιστρέφουμε στα μεγάλα κείμενα. Δεν είναι τυχαίο που βλέπουμε συνέχεια τα έργα των μεγάλων τραγικών. Είναι ποίηση που μας αγγίζει και μας αφορά όλους. Τα μεγάλα αυτά έργα μας οδηγούν στο να σκεφτούμε, να αποκωδικοποιήσουμε αλλιώς, να εμβαθύνουμε σε πράγματα που ζούμε, πράγματα που σκεφτόμαστε, μας δίνουν δρόμους για να σκεφτούμε σε βάθος, μας πάνε σε πιο φιλοσοφικές διαδρομές. Είναι ένας πλούτος ανεξάντλητος, σαν ένα ορυχείο που έχει διαμάντια και όσο σκάβεις τόσο πολύ θα σου δώσει καινούριο πλούτο. Τι κρίμα που η καθημερινότητα κι ο τρόπος ζωής, που έχουμε όλοι μας, δεν μας επιτρέπει να ανατρέχουμε συχνά στους μεγάλους ποιητές και φιλοσόφους, έστω και σαν ανάγνωση. Γι’ αυτό γεμίζουν τα θέατρα, η Επίδαυρος ή όπου στον κόσμο ανεβαίνουν αυτά τα κείμενα, γιατί μας αφορούν εκατό τοις εκατό ακόμα και σήμερα.

 Στη σημερινή εποχή τι πιστεύετε ότι οδηγεί έναν άνδρα στην προδοσία;

Πολλά. Μπορεί να τον οδηγήσει η θέλησή του να επιβεβαιωθεί, να επιβεβαιώσει το εγώ του. Επίσης η φιλοδοξία, πολλές φορές μπορείς να απιστήσεις για κάποια οφέλη, που μπορεί να έχεις. Η διάθεση του ανικανοποίητου. Λόγω προηγούμενων έργων, που έχω παίξει, έχω σκεφτεί πολύ τι μπορεί να οδηγήσει έναν άνδρα στην απιστία και κατέληξα ότι το εγώ και το υπερεγώ των ανδρών, αλλά και των γυναικών πολλές φορές, μας οδηγεί στο να μην είμαστε σταθεροί. Επίσης, όντως οι άνθρωποι δεν είναι μονογαμικά όντα, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Από φύση δεν είναι, αλλά μπορεί να είναι από επιλογή. Απλώς εδώ είναι αδιανόητο το γεγονός ότι παντρεύτηκε κρυφά. Βέβαια η θέση της γυναίκας τότε ήταν υποδεέστερη οπότε ήταν πολύ εύκολο κάποιος «να πατήσει τους όρκους», όπως του λέει η Μήδεια. Νομίζω ο πυρήνας κι η κινητήρια δύναμη είναι αυτά.

Η Μήδεια, λίγο πριν σκοτώσει τα παιδιά της, αμφιβάλλει για τις ίδιες της τις πράξεις. Με ποιο τρόπο στη σημερινή εποχή μπορούμε να καταπνίξουμε τον «κακό» μας εαυτό;

Δεν ξέρω να πω ακριβώς τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνουμε. Ουσιαστικά, για οτιδήποτε θέλουμε να πράξουμε είτε δύσκολο, είτε εύκολο, για κάτι που πρέπει να πάρουμε μια σημαντική κι ενδεχομένως ακραία απόφαση για τη ζωή μας παλεύουμε με τον εαυτό μας, με το ασυνείδητό μας, με την ιδιοσυγκρασία μας, με τον χαρακτήρα μας και πάρα πολλές φορές είμαστε μέσα σε αυτήν τη διελκυστίνδα που έχει και η Μήδεια του να το κάνω ή να μη το κάνω. Είναι ένα σημείο, με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί κάποιος. Ελάχιστοι έχουν δίλημμα να σκοτώσουν ή να μην σκοτώσουν τα παιδιά τους, όμως έχουν διλήμματα ηθικά, υπαρξιακά, προσωπικά, επαγγελματικά και πολλές φορές ακούμε τον εσωτερικό μας εαυτό και του μιλάμε. Η Μήδεια μιλάει στον εαυτό της και λέει «σκέψεις μου φύγετε, θυμέ μου σε παρακαλώ φύγε». Αποκλείεται κάποιος να μην βρει στον τρόπο, με τον οποίο σκέφτεται και κάνει τον εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό της στιγμές που να ταυτιστεί. Αυτό είναι το υπέροχο, ότι ο θεατής βλέποντας οποιοδήποτε κείμενο που έχει ουσιώδη πράγματα να του πει, προσπαθεί να μετακινηθεί και να ταρακουνηθεί. Είναι σημαντικό ο θεατής να ακουμπάει στη σκέψη και στη διάνοια των ηρώων και να τον αφορά και να τον αγγίζει και γι’ αυτό όλα αυτά τα έργα έχουν διασωθεί μέχρι τώρα.

Η Μήδεια βλέπουμε ότι στην αρχή κάνει τα πάντα για τον έρωτά της για τον Ιάσονα. Εσείς μέχρι που έχετε φτάσει για τον έρωτα;

Είναι δύσκολο να φτάσεις, σίγουρα, σε τόσο ακραίες πράξεις γι’ αυτό κι οι τόσο ακραίες πράξεις γίνονται σημεία αναφοράς στην καθημερινότητά μας, όταν γίνονται εγκλήματα πάθους ή εγκλήματα εκδίκησης ή μεγάλων συναισθημάτων. Αυτό που μπορώ να πω εγώ για εμένα είναι ότι στον έρωτα δίνω το χίλια τοις εκατό του εαυτού μου και της ύπαρξής μου. Και νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό, να ακουμπάς και να προσπαθείς να αφουγκραστείς τον κόσμο του, τον εαυτό και τις ανάγκες του άλλου και να συμπορευτείς μαζί του. Δεν πιστεύω ότι βρίσκουμε το άλλο μας μισό, γιατί δεν υπάρχει. Βρίσκουμε ένα ολόκληρο κι εμείς με το δικό μας ολόκληρο μπορούμε να προχωρήσουμε και να ολοκληρωθούμε μαζί. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας ολοκληρώσει κάποιος άλλος ντε και καλά. Το δικό μου δόσιμο σε αυτό το κομμάτι είναι το ότι είμαι εκεί πάντα και στο απόλυτο νοιάξιμο και δόσιμο. Πιστεύω πολύ στο δούναι και λαβείν. Ευτυχώς, δεν μου έχει τύχει να προδώσω τα πιστεύω μου για έναν άνδρα, δεν έχει χρειαστεί.

midia

Στην προδοσία του Ιάσονα πιστεύετε ότι υπάρχουν ελαφρυντικά;

Ο Ιάσονας είναι υπέρμετρα φιλόδοξος. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος βάζει πάρα πολύ ψηλά τον πήχη για τον εαυτό του και θεωρεί ότι μπορεί να τσαλακώσει και να εξαπατήσει τα συναισθήματα των άλλων, εξού και παντρεύτηκε κρυφά. Στον μύθο το απώτερο σκαλί είναι να γίνεις βασιλιάς, γιατί μετά περνάς στην αθανασία. Ο Ιάσονας δεν σκέφτεται το να μην πληγώσει, το να μην προδώσει, το να μην πονέσει. Δυσκολεύομαι να δώσω ελαφρυντικά με την έννοια ότι δεν ζούμε στη σημερινή εποχή. Είναι επίορκος, όπως και να το κάνουμε. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του ανθρώπου είναι πάρα πολύ δύσκολο να επέμβεις. Είναι αυτό που λένε οι ψυχολόγοι ότι δεν μπορείς να πεις σε κάποιον τι να κάνει, ο άλλος θα κάνει ό,τι θέλει. Το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις απέναντι σε αυτό που έκανε. Πολλές φορές εγώ λέω «μα γιατί μου το έκανε αυτό», αλλά στην πραγματικότητα ο άλλος είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις. Θα μπορούσε να είναι ένα ελαφρυντικό αν η Μήδεια δεν μπορούσε να του κάνει παιδιά. Λέει στο κείμενο «ίσως σε συγχωρούσα αν άλλη παντρευόσουν αν δεν μπορούσα να σου δώσω παιδιά». Το γεγονός, όμως, ότι έγιναν όλα αυτά κρυφά είναι για μένα πάρα πολύ σημαντικό.

Υπάρχει σωτηρία ή λύτρωση για κάποιον που διαπράττει ένα έγκλημα, όπως η παιδοκτονία;

Πιστεύω πως όχι, δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να κάνει ένα τόσο μεγάλο έγκλημα και να μην τυραννιέται από τις τύψεις όλη του τη ζωή ή να μην τρελαθεί ή να μην πάει σε ένα μοναστήρι να κλειστεί και να μην βλέπει κόσμο. Η Μήδεια έκανε ένα βήμα στο μετά. Όποιος άνθρωπος κάνει μια τόσο ακραία πράξη πάει σε ένα στάδιο μετά που εμείς που είμαστε στο πριν στάδιο δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε. Οι άνθρωποι, που φτάνουν σε αυτές τις ακραίες αποτρόπαιες πράξεις το μυαλό κι η ψυχή τους έχουν ταραχτεί, τους έχουν συμβεί δυστυχίες. Έχουν πάθει για να πράξουν. Όλοι εμείς έχουμε πάθει, αλλά δεν φτάνουμε σε αυτήν την ακραία πράξη, η Μήδεια και όσοι φτάνουν σε αυτές τις πράξεις κάνουν ένα τεράστιο βήμα και πάνε στο μετά. Αυτό το μετά είναι που μας αφήνει κι εμάς ενεούς, μας σοκάρει, μας ταράζει, δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε. Μετάνοια μπορεί να υπάρξει, αλλά δεν πιστεύω ότι δεν θα τυραννιέται από τύψεις και δεν θα έχει περάσει σε άλλο στάδιο ζωής. Και να μετανιώσει η ψυχοσύνθεσή του έχει διαλυθεί. Πάλι θα ανατρέξω στο κείμενο εκεί που λέει «τώρα δεν έχω πια αισθήματα, είμαι νεκρή». Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που έχει διαπράξει μια τόσο ακραία πράξη να έχει τα ίδια συναισθήματα με αυτά που είχε πριν, κάτι έχει νεκρωθεί στα κύτταρά του και στο είναι του.

 

 

midia4

Ηθοποιοί: Τζούλη Σούμα, Κυριακή Καραλουκά, Γιώργος Σταυριανός, Νίκος Δερτιλής,  Σταύρος Γιαννακόπουλος

Μετάφραση : Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία– Επεξεργασία: Δημήτρης Γεωργαλάς

Μένουν 7 παραστάσεις:

Πέμπτη 27 Ιουνίου

Παρασκευή 28 Ιουνίου

Σάββατο 29 Ιουνίου

Κυριακή 30 Ιουνίου

Πέμπτη 4 Ιουλίου

Παρασκευή 5 Ιουλίου

Σάββατο 6 Ιουλίου

Ώρα έναρξης: 21:30

Μπάγκειον, Πλατεία Ομονοίας 19, Κέντρο

τηλέφωνο κρατήσεων 6944665561

Λίγο πριν την αλλαγή του νέου χρόνου βρεθήκαμε στο όμορφο και ζεστό θέατρο ΜΠΙΠ, στην Αγίου Μελετίου και παρακολουθήσαμε το έργο μιας νέας συγγραφέως, σκηνοθέτη και ηθοποιού, της Στέλλας Μαγγανά. Ο τίτλος του αρκετά ευρηματικός και υποσχόμενος «8’ 19’’» ή αλλιώς 8 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα. Μπαίνοντας στο γιορτινό φουαγιέ του θεάτρου, συλλαμβάνω με τη ματιά μου την ιδιαίτερη αφίσα της παράστασης (σχεδιασμένη από την Αλεξία Κωστή)..Σε αποχρώσεις μαύρου και κόκκινου ένα βρέφος κοιμάται μέσα σε ένα ρόδι και όλα αυτά καταλήγουν σε σταγόνες αίματος.

Εφιαλτικό παραμύθι για ενήλικες ! Αναρωτιέμαι αν διακρίνονται τα παραμύθια σε ανήλικους και ενήλικες και ποια είναι αυτή η ειδοποιός διαφορά που οδήγησε τη συγγραφέα του έργου να το χαρακτηρίσει «εφιαλτικό»…

Η αίθουσα της παράστασης γεμάτη με θεατές κυρίως νεαρότερης ηλικίας αλλά και εκείνους που ίσως τολμούν να δουν τη θεατρική προσπάθεια τριών νέων ηθοποιών της Στέλλας Μαγγανά, της Μαρίας Προϊστάκη και του Κωνσταντίνου Γεωργόπουλου.

Μια μεγάλη οθόνη δείχνει το χρόνο να μετράει αντίστροφα για τα 8’19’’ και η παράσταση -που διαρκεί περίπου μια ώρα- ξεκινάει.

Στη θάλασσα το νερό είναι μαύρο. Ξημερώνει.

Ένα κομμάτι του ανατέλλοντος ηλίου πέφτει στη γη και ένας άνθρωπος γεννιέται: «Είναι αγόρι!..καταπώς φαίνεται».

Ο απόηχος της χαραυγής ψιθυρίζει:

«Για να ζήσεις πρέπει πρώτα να πεθάνεις» και το αγόρι ξεκινάει. Περνάει δάση, πόλεις, ερήμους, θάλασσες διψασμένο και άπειρο εντελώς καινούριο ρωτώντας : «Συγγνώμη κύριε, πού μπορώ να βρω τον θάνατο;».

Οι άνθρωποι παγώνουν, εξαγριώνονται, αδιαφορούν, το ταξίδι συνεχίζεται, η ερώτηση πάντα επιμένει, η απάντηση μονίμως αιωρείται ενώ η δύση του ηλίου καταφθάνει όσο εκείνο καλπάζει αγκαλιά με ένα νεογέννητο πάλι πίσω προς τον ήλιο.

Οι τρεις ηθοποιοί (απόφοιτοι και οι τρεις τους από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών) σε απόλυτο συγχρονισμό και επικοινωνία μεταξύ τους επιδιώκουν μια αλληγορική πολυδιάστατη αφήγηση για το ταξίδι του ανθρώπου στη ζωή, μέσα από ένα σκοτεινό, λιτό, με digital στοιχεία σκηνικό. Σημαντικό και κομβικό ρόλο στην εξέλιξη και στην πλοκή της παράστασης η ξεχωριστή και συγκεκριμένα η πρωτότυπη μουσική που υπογράφει ο Αλέξης Χατζηιωάννου.

Παρακολουθούμε τους ηθοποιούς σε ρόλο αφηγητών σε αυτό το περίεργο και μυστηριώδες παραμύθι, οι οποίοι χτίζουν με το σώμα και τη φωνή τους έναν κόσμο φαντασιακό, με δικούς του κανόνες. Έναν κόσμο που ξεκινά σαν όνειρο και καταλήγει σε έναν μυστήριο εφιάλτη, ο οποίος συνεπαίρνει τους θεατές και τους τοποθετεί σε αυτά τα αρχέγονα ερωτήματα για το τι κρύβει η ζωή μετά τον θάνατο… Η επιμέλεια της κίνησης που υπογράφεται από τον Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο και η ενδυματολογία από την Κυριακή Καλπακίδου συμπληρώνουν χωρίς υπερβολές και περιττά στοιχεία το ύφος του θεατρικού ταξιδιού που καλούμαστε ως θεατές να βιώσουμε.

Τελειώνοντας η παράσταση, οι ηθοποιοί εισπράττουν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, το οποίο και τους το χαρίζει απλόχερα. Μια ενδιαφέρουσα παράσταση με στοιχεία αφήγησης, νοήματα, μηνύματα, αλήθειες και συναισθήματα για την ανθρώπινη φύση, που οι τρεις ηθοποιοί μεταφέρουν στον θεατή απλά και σύνθετα παράλληλα. Και τελικά πόσος χρόνος χωρίζει το σκοτάδι από το φως; Μήπως 8’19’’;

*Στο φουαγιέ του θεάτρου πωλείται το βιβλίο της παράστασης εικονογραφημένο από την Αλεξία Κωστή, με ασπρόμαυρα σκίτσα.

Διαβάστε επίσης:

Η Στέλλα Μαγγανά Μας Γράφει Γι' Αυτό Που Την «Καίει»

«Η παράσταση Ένας ήρωας του καιρού μας αποτελεί μια ενδοσκόπηση στην ανθρώπινη φύση. Μπαίνει σαν καθρέφτης απέναντι μας και μας προκαλεί να δούμε τον εαυτό μας. Όλα εκείνα τα στοιχεία που βλέπουμε αλλά κυρίως αυτά που δεν θέλουμε να βλέπουμε. Αυτά που αγνοούμε. Αυτά τα οποία λογοκρίνουμε. Στο έργο του Λέρμοντοφ δεν υπάρχει μια αλήθεια καθώς η αλήθεια από ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να είναι αντικειμενική».

asimimina anastasopoulou

 

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που παρακίνησε την Ασημίνα Αναστασοπούλου, τον Κωνσταντίνο Γεωργαλής, τον Βασίλη Καλφάκη, τον Απόστολο Καμιτσάκη, τη Δάφνη Νικητάκη και την Περσεφόνη Παντοπούλου γνωστούς και ως Lab.oratorium, να ανεβάσουν το έργο του Μιχαήλ Λέρμοντοφ «Ένας ήρωας του καιρού μας» στο Θέατρο 104. Τα μέλη της ομάδας μας εξηγούν ποιούς θεωρούν ήρωες του καιρού μας και μας παρουσιάζουν το δικό τους μοναδικό «εργαστήριο». Υλικό τους ό,τι πιο απλό: λίγο χώμα, ένα σεντόνι, ένα φλιτζάνι. Όπως παίζανε μικροί.

Τι σας γοήτευσε στο έργο του Μιχαήλ Λέρμοντοφ και αποφασίσατε να το ανεβάσετε;

Ασημίνα Αναστασοπούλου: Το έργο αποτελεί μια ενδοσκόπηση στην ανθρώπινη φύση. Μπαίνει σαν καθρέφτης απέναντι μας και μας προκαλεί να δούμε τον εαυτό μας. Όλα εκείνα τα στοιχεία που βλέπουμε αλλά κυρίως αυτά που δεν θέλουμε να βλέπουμε. Αυτά που αγνοούμε. Αυτά τα οποία λογοκρίνουμε. Στο έργο του Λέρμοντοφ δεν υπάρχει μια αλήθεια καθώς η αλήθεια από ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να είναι αντικειμενική. Ο λόγος λοιπόν για να ανεβάσουμε αυτή την παράσταση ήταν η ευκαιρία να παρατηρήσουμε τη ζωή. Προσπαθούμε ακόμα και σήμερα να καταλάβουμε γιατί ο άνθρωπος, όταν η ευτυχία του χτυπά την πόρτα, επιλέγει να είναι δυστυχισμένος; Γιατί νιώθει όμορφα όταν εξουσιάζει τους άλλους ανθρώπους; Γιατί φοβάται τον έρωτα; Πού μπορεί να οδηγηθεί από τη φιλοδοξία του; και χιλιάδες άλλα ερωτήματα υπαρξιακής φύσεως που βασανίζουν αιώνες τον άνθρωπο. Ανάγκη μας λοιπόν ήταν να κοιταχτούμε στον καθρέφτη κι αν όντως συνειδητοποιούμε ότι αυτό που βλέπουμε δεν μας αρέσει, τι κάνουμε τελικά πραγματικά για να το αλλάξουμε;

Ποιους ανθρώπους θεωρείτε «ήρωες του καιρού μας»;

Περσεφόνη Παντοπούλου: Τους ανθρώπους εκείνους που αποτολμούν μέσα από ασυνήθιστες συμπεριφορές και πράξεις να ελευθερώσουν αλήθειες κόντρα στο ρεύμα της εποχής, με έναν δικό τους τρόπο, λεπτό, εξευγενισμένο και βαθιά ανθρώπινο. Καθώς κι εκείνους που τις παραδέχονται ,και έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους.

apostolos kamitsaki

Το μυθιστόρημα αυτό είναι αφενός το κύκνειο άσμα του εξομολογητικού ρομαντισμού και αφετέρου η αρχή του ρωσικού ρεαλιστικού μυθιστορήματος, δομήθηκε με τέτοια υλικά που το καθιστούν το πρώτο ψυχολογικό πεζογράφημα της Ρωσίας. Τα στοιχεία αυτά πώς αξιοποιούνται στη θεατρικότητα των χαρακτήρων επί σκηνής;

Βασίλης Καλφάκης: Ο Λέρμοντοφ έρχεται πραγματικά και παντρεύει στο έργο αυτό δύο φωνές που κυριαρχούν στη λογοτεχνική σκηνή. Από την μια αυτό που αποθεώνεται από του ρομαντικούς ποιητές του αιώνα ως η έσω φωνή ενός ήρωα που βασανίζεται με το οτιδήποτε γύρω του και από την άλλη όλα τα πορτρέτα από μανούλες, κορούλες, ταλαιπωρημένους επίδοξους γαμπρούς που έχει ήδη αρχίσει να παράγει η γραφή του Γκόγκολ. Είναι εξαιρετική αυτή η συνάντηση φωνών. Συναντήσεις διαφορετικών χαρακτήρων την πιο απρόσμενη στιγμή. Δίπλα στο πιο χαρούμενο φως της ημέρας μια σκιά. Αυτές οι αντιθέσεις ήταν που μας ώθησαν στην επί σκηνής διαπραγμάτευση των προσώπων.

d

Ποια ανάγκη σας οδήγησε στη δημιουργία της ομάδας Lab.oratorium ;

Κωνσταντίνος Γεωργαλής: Το Lab.oratorium δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2016. Δεν ξέρω αν λέγεται ανάγκη, αλλά ήταν μια κοινή επιθυμία ανθρώπων να βρεθούν και να αφηγηθούν μαζί μια ιστορία. Ξέραμε όντας ακόμα σπουδαστές στη δραματική σχολή ότι θέλουμε να δουλέψουμε, να παίξουμε και να δημιουργήσουμε μαζί. Η δημιουργία της ομάδας ήταν μια φυσική συνέχεια στα πράγματα. Στη πορεία της δημιουργίας του πρώτου μας έργου βρέθηκαν άνθρωποι που πίστεψαν σε αυτήν την ιδέα και θέλησαν να γίνουν μέρος της. Όπως δηλώνει και το όνομα της ομάδας, θελήσαμε να φτιάξουμε ένα εργαστήριο, μέσα στο οποίο ψάχνουμε τους κατάλληλους τρόπους και μέσα ώστε να δημιουργήσουμε ανταλλάσοντας μεταξύ μας ιδέες, υλικά και απόψεις. Ακούγοντας και μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον .

vasilis kalfakis

Τι ταυτότητα θα δίνατε στην ομάδα σας;

Βασίλης Καλφάκης: Θα έλεγε κανείς ότι είναι νωρίς για να δώσουμε μία ταυτότητα στην ομάδα μας. Να ονοματίσουμε αυτή την συνάντηση. Να βάλλουμε το μωρό στην κολυμπήθρα και να του πούμε ''Να έτσι θα σε λέμε''. Άστο. Αν είναι θα βουτήξει μόνο του. Ο χρόνος θα κρίνει. Σε μία διαδικασία ζωντανή όπως η πρόβα όπου όλα παίρνουν διαφορετική τροπή λεπτό το λεπτό είναι δύσκολο να σταθείς εύκολα από έξω και να πεις ''Να αυτό είναι.Έτσι πρέπει να γίνεται πάντα''. Ένα εργαστήριο είμαστε που κολλάμε και ξεκολλάμε μέχρι να βρεθεί μια ''σωστή'' εφαρμογή. Την ταυτότητα τουλάχιστον για τώρα ας την αποφύγουμε.

kv. georgalis

Μοιραστείτε μαζί μας μια ομαδική σας στιγμή που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για εσάς.

Αποστόλης Καμιτσάκης: Σε τελική ανάλυση όταν δοκιμάζεται η πίστη σου σίγουρα θα βρεθεί και μια στιγμή που θα σου μείνει αξέχαστη. Όχι τόσο για το συγκλονιστικό της υπόθεσης ούτε για κάτι αστείο αλλά για μια απλή στιγμή. Μια στιγμή εμπιστοσύνης. Με κλειστά τα μάτια. Χωρίς να σε νοιάζει τι θα γίνει μετά. Ξεκινήσαμε Σεπτέμβρη, μια Σεπτέμβρη για την ακρίβεια. Με πολύ δουλειά Αλλά και πάρα πολύ χρόνο μπροστά μας μέχρι την παράσταση. Βρεθήκαμε αρκετές φορές σε δυσκολίες, λειτουργικές κυρίως. Μέχρι που μια μέρα "δύσκολη" καταλάβαμε ότι αυτό που κάνουμε μπορεί να γίνει μόνο αν έχουμε πίστη σε αυτό που πάμε να κάνουμε και φυσικά στους συμπαίκτες μας. Το να πιστέψεις σε κάτι είναι εύκολο. Αλλά η δοκιμασία είναι στην επαλήθευση. Και επαληθεύσαμε την πίστη μας πολλές φορές. Καταλάβαμε ότι το μόνο όπλο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε. Για αυτήν τη στιγμή είναι που μιλάμε. Και που καμία φορά μας δίνει δύναμη.

 

Αν ήσασταν, εσείς ένας θεατής της παράστασής σας, ποιο είναι αυτό που θα θέλατε να ηχεί στα αυτιά σας και τη σκέψη σας φεύγοντας από το θέατρο;

Δάφνη Νικητάκη: Το τελευταίο διάστημα συνεχώς γυρνάει στο κεφάλι μου η φράση του έργου ''Αναρωτιέμαι γιατί τα κάνω όλα αυτά''. Θα ήθελα, λοιπόν, φεύγοντας από το θέατρο να πάω ήσυχα ήσυχα εκεί που θέλω ασχέτως αν με περιμένουν. Να είναι μια πραγματική φυγή.

persefoni pantopoulou

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς

 

Info: «Ένας Ήρωας του Καιρού μας» του Μιχαήλ Λέρμοντοφ από την ομάδα Lab.oratorium στο Θέατρο 104.
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

Θέατρο 104 Ευμολπιδών 41, Γκάζι, 2103455020

Ένας σπουδαστής ζητάει από μια κοπέλα να τον συνοδέψει στο χορό του Πρίγκιπα. Εκείνη δέχεται με αντάλλαγμα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Ο χειμώνας όμως «πάγωσε τις φλέβες» της μόνης κόκκινης τριανταφυλλιάς. Καταστροφή…Δεν υπάρχει κανένα κόκκινο τριαντάφυλλο να της προσφέρει. Το αηδόνι τον ακούει και καταλαβαίνει το «μυστικό της θλίψης» του. Αποφασίζει να τον βοηθήσει. Ο μόνος τρόπος όμως, να του βρει το τριαντάφυλλο που λαχταρά, είναι να τραγουδήσει όλη νύχτα στην τριανταφυλλιά, όσο το αγκάθι της τρυπάει την καρδιά του. Έτσι, να κοκκινίσουν τα πέταλά της από το αίμα του και να ανθίσει ένα υπέροχο κόκκινο τριαντάφυλλο…

Αυτή η ρομαντική ιστορία, δεν είναι παρά η υπόθεση του γνωστού παραμυθιού Το «Αηδόνι Και Το Τριαντάφυλλο» που έγραψε ο Όσκαρ Ουάιλντ και κάνει πρεμιέρα απόψε στο Θέατρο Φούρνος υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Κίτσου.

Η Χρύσα Κοτταράκου μια εκ των τριών πρωταγωνιστριών της παράστασης, λίγο πριν μας παραμυθιάσει μίλησε στο texnes-plus.

 to aidoni tou autokratora

Πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο», πες μας δυο λόγια.

Το «Αηδόνι και το τριαντάφυλλο» είναι ένα διήγημα του Όσκαρ Ουάιλντ, που εγώ το θεωρώ από τα πιο χαρακτηριστικά του. Και οι τρεις κοπέλες που συμμετέχουμε (η Θεοδώρα Τζήμου, η Βαλέρια Δημητριάδου και εγώ)με τη βοήθεια του σκηνοθέτη, προσπαθούμε να μεταφέρουμε αυτό που μας συγκίνησε. Είναι αφήγηση, δεν παίζουμε ρόλους, απλά προσπαθούμε να μεταφέρουμε την ιστορία ως παρατηρητές σε ένα σκηνικό πολύ απλό που αποτελείται κυρίως από ένα αντικείμενο.

Τι σε γοήτευσε σε αυτήν την ιστορία;

Μετά από πολλές συζητήσεις που κάναμε με τους υπόλοιπους συντελεστές, κατέληξα στο ότι αυτό που κρατάω είναι ο τρόπος που το σύμπαν του κάθε χαρακτήρα προσπαθεί να επικοινωνήσει με ένα άλλο τελείως διαφορετικό σύμπαν. Και τελικά όντως συναντιούνται, αλλά το θέμα είναι πόσο επικοινωνούν. Για εμένα αυτό ήταν το βασικό θέμα.

Στο έργο το αηδόνι είναι αυτό που θυσιάζεται για την αγάπη του νεαρού φοιτητή για την κοπέλα. Πιστεύεις ότι η αγάπη τελικά απαιτεί θυσίες; Και αν ναι, που πρέπει να οροθετούνται;

Πιστεύω ότι θυσία την ονομάζουμε εμείς που βλέπουμε την κατάσταση σαν τρίτοι. Για τον άνθρωπο που εκείνη τη στιγμή κάνει αυτό που ονομάζουμε εμείς θυσία δεν είναι έτσι, γιατί εκείνος θεωρεί πως προσφέρει κάτι. Εμείς πιστεύουμε ότι θυσία είναι να χάνεις κάτι, ενώ στην πραγματικότητα σημαίνει μοιράζομαι και προσφέρω. Σίγουρα για έναν τρίτο μπορεί να φανεί άδικο ή άνισο το ποιος προσφέρει περισσότερο, αλλά δεν βρίσκω τίποτα σωστό ή λάθος σε αυτό. Αν κάποιος σε μία σχέση θέλει να προσφέρει και να θυσιάζει πράγματα για τον άλλον, είναι επιλογή του, αυτή τη σχέση έχει επιλέξει και αυτή τη σχέση έχει φτιάξει.

Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έχεις κάνει εσύ για την αγάπη;

Η μεγαλύτερη θυσία που θεωρώ ότι έχω κάνει για την αγάπη είναι κάποια στιγμή που άφησα όλα τα δικά μου προσωπικά πράγματα και αφιερώθηκα εντελώς σε κάποιον άνθρωπο αλλά με έναν εντελώς άτεχνο τρόπο. Κάποια στιγμή έφτασα στο σημείο να χάσω τελείως τον εαυτό μου και φυσικά να διαλύσω τη σχέση που είχα.

Στην παράσταση όλα ξεκινούν όταν η κοπέλα ζητάει από το νεαρό φοιτητή ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ως αντάλλαγμα για να χορέψει μαζί του. Θεωρείς ότι πλέον οι σχέσεις βασίζονται μόνο στα ανταλλάγματα;

Δυστυχώς, ναι, έτσι πιστεύω. Είναι μια προϋπόθεση αυτό για να μετράμε πόσο μας αγαπάει ο άλλος και τι μας προσφέρει. Το δικό μου ιδανικό είναι να το βλέπουμε σαν να προσφέρουμε κάτι ο ένας στον άλλον και όχι σαν ανταλλάγματα. Έτσι χτίζουμε μαζί σιγά σιγά κάτι και φτιάχνουμε μια σχέση. Υπάρχει σίγουρα μια ανασφάλεια που μας κάνει να ζητάμε πράγματα όπως ένα ''Μου φέρνεις ένα ποτήρι νερό;'' ή ένα ''Μην πας εκεί, κάτσε μαζί μου'' αλλά σίγουρα όλα αυτά πρέπει να τα προσφέρουν και οι δύο, αλλιώς η σχέση θα διαλυθεί.

Την περίοδο που διανύουμε, πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει καλλιτεχνικά ένας νέος ηθοποιός;

Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να είσαι αξιόλογος στη δουλειά σου, αν και εννοείται πως υπάρχουν εξαιρέσεις. Δυστυχώς, όμως αυτό δεν αρκεί πάντα, χρειάζεται να είσαι και λίγο τυχερός. Πρέπει να βρεις ανθρώπους που να ταιριάζεις καλλιτεχνικά, να θέλετε τα ίδια πράγματα και να βρείτε όλοι μαζί έναν τρόπο να είναι βιώσιμο αυτό. Εγώ τουλάχιστον αυτό αναζητώ. Αλλά γενικά είναι δύσκολο γιατί υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί και δυσανάλογα λιγότερες δουλειές. Γι’ αυτό και έχουν δημιουργηθεί πολλές ομάδες, γιατί ο καθένας κινείται μέσα σ’ αυτό που έχει ανάγκη και ελπίζει για το καλύτερο.

 xrisakottarakou

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει τάση η δραματοποιημένη λογοτεχνία στο θέατρο. Πως επιλέξατε εσείς να προσεγγίσετε τον θεατή μέσα από αυτή την οδό;

Από τη μία είναι πολύ δύσκολο γιατί και εγώ δεν είχα ξανακάνει κάτι τέτοιο αλλά από την άλλη είναι και πολύ απελευθερωτικό γιατί δεν έχεις δουλειά ταύτισης με το ρόλο. Είσαι πιο μαθηματικός, είσαι παρατηρητής της ιστορίας και δουλειά σου είναι να τη μεταφέρεις με όση μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται. Και αυτή είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία της αφήγησης, να μην παραβιάσεις το κάθε συμβάν, να το μεταφέρεις όσο γίνεται με ακρίβεια και να προσπαθήσεις η δική σου οπτική να μην το παραμορφώσει. Το ότι είμαστε άλλοι άνθρωποι φυσικά διαφοροποιεί τον τρόπο αφήγησης, αλλά υπάρχει ένα κοινό πλαίσιο για το πως αφηγούμαστε την ιστορία με μερικές εξάρσεις λίγο πιο προσωπικές.

Αν και μέλος της ομάδα C for Circus. Όλοι σας δουλεύετε και ξεχωριστά. Πόσο σας ανατροφοδοτούν καλλιτεχνικά οι παραστάσεις εκτός ομάδας;

Μας ανατροφοδοτεί πολύ αυτό γιατί γνωριζόμαστε πολύ καιρό και όταν δουλεύει κάποιος εκτός ομάδας, έρχεται και κουβαλάει μαζί του καινούρια πράγματα και οποιαδήποτε καινούρια τριβή είχε με άλλους ανθρώπους ώστε να δοκιμάσουμε καινούρια πράγματα μαζί. Οπότε όλο αυτό είναι εξέλιξη για εμάς.

Στην ελληνική θεατρική πραγματικότητα, οι καλλιτεχνικές ομάδες δεν αντέχουν στο χρόνο. Πόσο δύσκολο είναι να παραμείνετε ενωμένοι;

Ο λόγος που υπάρχει αυτή η ομάδα είναι επειδή εκφραζόμαστε όλοι μαζί μέσω αυτής και ο καθένας βρίσκει τον χώρο και το χρόνο να ψάξει τον εαυτό του καλλιτεχνικά και να δημιουργήσει με τον τρόπο που θέλει. Οπότε πιστεύω ότι όσο ισχύει αυτό, θα συνεχίζουμε να είμαστε ομάδα. Αν κάποια στιγμή πάψει να ισχύει και κάποιος βρει έναν άλλον τρόπο που τον εκφράζει περισσότερο φαντάζομαι θα αποχωρήσει από την ομάδα και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό, δεν το θεωρώ κακό. Όλα κάνουν τον κύκλο τους.

Στην επόμενη παράσταση σας με την ομάδα «Το δακτυλίδι της μάνας» έχετε επιλέξει να υπάρχει μόνο ένας σκηνοθέτης, ενώ μέχρι τώρα σκηνοθετούσατε όλοι μαζί. Γιατί πήρατε αυτήν την απόφαση;

Η ομαδική σκηνοθεσία είναι πολύ όμορφο πράγμα και ταυτόχρονα πολύ χρονοβόρο και ψυχοφθόρο, γιατί πρέπει να συντονιστούν διάφορες γνώμες και απόψεις για να βγει ένα τελικό αποτέλεσμα. Εμείς αυτή τη φορά θέλαμε να το δοκιμάσουμε και αυτό από περιέργεια. Εξέφρασε ο Παύλος Παυλίδης την επιθυμία του να το κάνει και αυτό μας ιντρίγκαρε πολύ με έναν τρόπο. Θέλαμε να δοκιμάσουμε πως είναι να είναι ένας απέξω και να έχει αυτός την τελική ευθύνη για το όραμα του. Και με αυτόν τον τρόπο γνωριζόμαστε και εκ νέου μέσω όλης αυτή της διαδικασίας.

 

 30709576 234020063812456 8285239680732332167 n

 

Info: Η Χρύσα Κοτταράκου παίζει στην παράσταση «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο» που κάνει πρεμιέρα στις 16/4 στο Θέατρο Φούρνος.

«Το δακτυλίδι της μάνας» από την ομάδα C for Circus θα κάνει πρεμιέρα στις 28 Μαΐου στο BOB Festival και στη συνέχεια θα παρουσιαστεί 1-10 Ιουνίου στο Tempus Verum.

 Συνέντευξη Δήμητρα Φίλη

Αν δεν είστε από τους τυχερούς που δραπετεύσατε από την πρωτεύουσα τις ημέρες του Πάσχα μην απογοητεύεστε. Με λίγη καλή διάθεση, ακόμα και με άδειο πορτοφόλι, μπορείτε να περάσετε υπέροχα…Οι δωρεάν εκδηλώσεις του μήνα (και όχι μόνο) για μικρούς και μεγάλους στην Αθήνα δίνουν ποικίλες λύσεις για ψυχαγωγία και είναι αρκετές ώστε να ικανοποιήσουν ακόμα και το πιο απαιτητικό κοινό.

farantouri

Μαρία Φαραντούρη "Επιτάφιος"

Ο Επιτάφιος, το λογοτεχνικό ρέκβιεμ του Γιάννη Ρίτσου με τη στιβαρή γραφή και το αλύγιστο πνεύμα, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη παρουσιάζεται από τη διεθνώς καταξιωμένη Ελληνίδα τραγουδίστρια, Μαρία Φαραντούρη και τον διακεκριμένο βαθύφωνο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Τάσο Αποστόλου στο Κέντρο Πολιτισμού ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, την Μ. Τετάρτη 4/4. Ο Επιτάφιος γίνεται μια συνταρακτική εξομολόγηση, η οποία μέσα από την φωνή της Μαρίας Φαραντούρη και τη μουσική του Μ. Θεοδωράκη παίρνει σάρκα και οστά και γίνεται μελωδία που αποχαιρετά νεκρούς και εμπνέει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στο πρώτο μέρος της παράστασης παρουσιάζεται εξ ολοκλήρου το έργο Επιτάφιος, ενώ στο δεύτερο μέρος η Μαρία Φαραντούρη αποδίδει μελοποιημένη ποίηση μέσα από το πρίσμα σημαντικών Ελλήνων συνθετών.

Φεστιβάλ Ελλάδας-Ιταλίας

Μουσική, θέατρο, χορός, κινηματογράφος, ζωγραφική, γλώσσα, μόδα και γαστρονομία είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά του Φεστιβάλ Ελλάδας- Ιταλίας που θα γίνει στην Τεχνόπολη στο Γκάζι από 13/4 έως 16/4. Πρόκειται για μια συνάντηση των δύο πολιτισμών, που στοχεύει στην ανάδειξη της στενής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών μέσα από τα κοινά στοιχεία που τους ενώνουν, αλλά και από εκείνα που τους διαφοροποιούν, αποδίδοντας έτσι στον κάθε πολιτισμό το δικό του μοναδικό χαρακτήρα.Το Φεστιβάλ πλαισιώνουν με ομιλίες τους πανεπιστημιακοί καθηγητές και προσωπικότητες από το χώρο του βιβλίου, της μουσικής, των τεχνών, του κινηματογράφου και της γαστρονομίας. Ανάμεσά τους, η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη, ο πιανίστας Riccardo Vaglini, το ελληνο-ιταλικό μουσικό σχήμα Grikanta, οι εικαστικοί Giovanni Albino, Giuseppe Palumbo, Γιώργος Μπότσος, Στέφανος Σάμιος, Ηλίας Πούλος, η ηθοποιός Lianca Pandolfini, οι καλλιτέχνες Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και Γιάννης Σαββιδάκης.

Fragmentation: Μια έκθεση του Ηλία Βασιλού

Με την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί Depo Darm ο Ηλίας Βασιλός παρουσιάζει μέχρι τις 15/5 μια νέα σειρά ζωγραφικών έργων και γλυπτών που σχετιζονται με την έρευνά του γύρω από την έννοια του κατακερματισμού (fragmentation) και τις σχέσεις που εντοπίζει ανάμεσα στην μονάδα και το σύνολο, το μικροσκοπικό και το μακροσκοπικό. Μέσα από καμβάδες σε λάδι και επιχρωματισμένες ξύλινες κατασκευές ο καλλιτέχνης αναπτύσσει μια εικαστική πρόταση όπου η επανάληψη της χειρονομίας και η μαθηματικοποίηση της δημιουργικής διεργασίας γίνεται κατά κάποιο τρόπο μια “γραφή χρόνου”, που σε συνδιασμό με την ρυθμικότητά των έργων επιτρέπουν τη δημιουργία ενός εικονικού χώρου ενατένισης και φιλοσοφικού αναστοχασμού.

Αναδρομική έκθεση του Γιώργου Κουζούνη

Ο Δήμος Μοσχάτου- Ταύρου διοργανώνει αναδρομική έκθεση ζωγραφικής από 18/4 μέχρι 6/5 προς τιμήν του αείμνηστου ζωγράφου Γιώργου Κουζούνη στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης». Η έκθεση περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά έργα από όλες τις θεματικές ενότητες της καλλιτεχνικής του πορείας, εποπτικό τεκμηριωτικό υλικό (φωτογραφίες, χρονολόγιο, δημοσιεύσεις) καθώς και πλούσιο εκθεσιακό υλικό με σχέδια, βιβλία εργαλεία. Παράλληλα θα υπάρχουν αναφορές για τα παράλληλα καλλιτεχνικά ρεύματα και τις τάσεις της τέχνης για όλη τη χρονική περίοδο της μακράς καλλιτεχνικής πορείας του και για τις νοηματικές αφηγήσεις του. Η αναδρομική έκθεση του Γιώργου Κουζούνη στο Ίδρυμα Κακογιάννη θα επιχειρήσει να καταγράψει τη σημασία του έργου του και να την επικοινωνήσει σε ένα ευρύτερο κοινό.

modistras

Το Ημερολόγιο μίας μοδίστρας: Ομαδική έκθεση στη γκαλερί a.antonopoulou.art

Η γκαλερί a.antonopoulou.art. εγκαινιάζει την Πέμπτη 19/4 την ομαδική έκθεση «Το Ημερολόγιο μίας μοδίστρας. Μια φανταστική βιογραφία».Η τέχνη συναντά τη μόδα. Καταλύτης σε αυτή τη συνάντηση σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών, σχεδιαστών και “μαστόρων της μόδας” είναι ένα Τετράδιο σημειώσεων μίας μοδίστρας του 1958, η οποία μαθήτευσε στον ελληνικό Οίκο Ραπτικής Τσοπανέλη.Το εύρημα, ανασύρεται από τον εγγονό της Μαρίκας Χατζή, αρχιτέκτονα Γιώργο Καλύβη και οι παραδόσεις του Τσοπανέλη προς τις μαθήτριες του προσφέρουν μια διαφορετική ανάγνωση της νεωτερικότητας. Από τις κατευθύνσεις του savoir vivre, την εκμάθηση πατρόν γυναικείων ρούχων και τις τεχνικές οδηγίες χρήσεις της ραπτομηχανής, οι σημειώσεις αυτές αποτελούν πηγή ερμηνείας μίας εποχής αλλά και του ίδιου του φαινομένου της μόδας στην Ελλάδα του 1958. Εποχή άλλωστε που ο μοντερνισμός διαχέεται και σκορπίζει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα μέσα από τους νέους τρόπους ζωής, τις νέες συνθήκες εργασίας και του ελεύθερου χρόνου όπως η διασκέδαση, οι εκδρομές, τα πάρτι και ο παραθερισμός.

Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου με θέμα «Το ταξίδι»

Επτά Γυμνάσια και Λύκεια του Δήμου Αμαρουσίου ενώνουν τις δυνάμεις τους σ’ ένα Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου, που βλέπει το σχολικό θέατρο… αλλιώς.Για επτά μήνες εκπαιδευτικοί, θεατρολόγοι, ηθοποιοί και μαθητές εργάστηκαν αρμονικά με σκοπό τη μύηση των παιδιών στη θεατρική τέχνη μέσω της ενεργής συμμετοχής τους σε όλα τα στάδια προετοιμασίας μίας παράστασης. Ανάλογα με τη δεξιότητά του ο κάθε μαθητής συνέβαλε ουσιαστικά στην παραστασιακή διαδικασία πάνω και κάτω από τη σκηνή. Με τη βοήθεια και την επίβλεψη των καθηγητών τους, τα παιδιά δεν έκαναν μόνο πρόβες για την ερμηνεία των ρόλων τους, αλλά επίσης έφτιαξαν τα σκηνικά και τα κοστούμια της κάθε παράστασης, σχεδίασαν τους φωτισμούς, υπέγραψαν τη μουσική, επιμελήθηκαν το μακιγιάζ των ηθοποιών ή βρέθηκαν σε ρόλους φωτογράφου και οπερατέρ.Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, στην οποία συμμετείχαν μαθητές από επτά Γυμνάσια και Λύκεια του Δήμου Αμαρουσίου, προέκυψαν οκτώ ξεχωριστές παραστάσεις, με κοινή θεματική «Το ταξίδι», που θα παρουσιαστούν από τις 16/4 μέχρι τις 22/4 στο πρώτο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου, που διοργανώνει ο Δήμος Αμαρουσίου στη Νεανική Εστία του Αγίου Αθανασίου.

Θάνος Μούρραης-Βελλούδιος – Ο 166ος Ντανταϊστής: Έκθεση στο The Box

Με κεντρικό άξονα τον Θάνο Μούρραη Βελλούδιο το ΤΗΕ ΒΟΧ και ο Δημοσθένης Αγραφιώτης προγραμματίζουν μια έκθεση και κύκλο δράσεων- εκδηλώσεων από 17/4 έως 17/5 με σκοπό να αναδείξουν ορισμένες πτυχές από το έργο του.Με κεντρικό άξονα λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο-ορχήστρα, που συνέλαβε την τέχνη αλλά και την ιστορία ως αέναο παιχνίδι και διαρκή δοκιμασία, το ΤΗΕ ΒΟΧ και ο ποιητής και καλλιτέχνης διαμέσων (intermedia) Δημοσθένης Αγραφιώτης προγραμματίζουν μια έκθεση και κύκλο δράσεων- εκδηλώσεων με σκοπό να αναδείξουν ορισμένες πτυχές από το έργο του Θάνου Μούρραη- Βελλούδιου και μέσα από αυτό την τύχη της Πρωτοπορίας στην Ελλάδα.

Yoga για Παιδιά

Στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος τα παιδιά 4-12 ετών θα έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τη yoga. Μια παιδοκεντρική και διασκεδαστική προσέγγιση της yoga τους μαθαίνει να αναπτύσσουν δεξιότητες σε ένα μη ανταγωνιστικό περιβάλλον, να ελέγχουν το σώμα, την αναπνοή και τις σκέψεις τους, ενώ παράλληλα δυναμώνουν, βελτιώνουν την ευλυγισία τους και αποκτούν αυτοπεποίθηση. Οι μικροί συμμετέχοντες θα πρέπει να έχουν μαζί το δικό τους στρώμα yoga. Μέχρι 29/4.

Τουρνουά ποίησης Slam

Το Poetry Slam Gr είναι ένα project που προέρχεται από την αγάπη του Αρτέμη Μούλου και της Εύης Αγγελακοπούλου για την ποίηση και την εξέλιξή της. Στην Ποίηση Σλαμ δεν υπάρχουν μονοπάτια. Δεν χωράνε λογοτεχνικά βιογραφικά και βραβεία. Στις 21/4 στο Chimeres Space σε 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα, ο Σλάμερ πρέπει να συγκινήσει τους κριτές, οι οποίοι επιλέγονται τυχαία μέσα από το κοινό. Δίνεται η ευκαιρία σε οποιοδήποτε άτομο που γράφει ποίηση, να ανέβει σε μια σκηνή και να μας βάλει στο σύμπαν που έχει στο κεφάλι του. Στην Ποίηση Σλαμ, ο ποιητής γίνεται περφόρμερ, χωρίς να διαβάζει από χαρτί, αλλά κοιτάζοντας στα μάτια το κοινό του. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ποιητικό σύμπαν από τους ποιητές και το κοινό. Ένας κόσμος μέσα από τον οποίο θα ανοίξουν οι ορίζοντές μας μέσα από τις λέξεις και την αναπαράστασή τους.

Ο Ρώσος στοχαστής Μιχαήλ Επστάιν στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη

Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη έχει τη μεγάλη χαρά και τιμή να υποδέχεται και να φιλοξενεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον φιλόσοφο, θεωρητικό της λογοτεχνίας και δοκιμιογράφο Μιχαήλ Ναούμοβιτς Επστάιν. Με αφορμή την ελληνική έκδοση του βιβλίου του "Ανθρωπιστικές εφευρέσεις και ηθική της μοναδικότητας" , ο Μιχαήλ Επστάιν θα παρουσιάσει στις 17/4 το έργο του, σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος. Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας θέτει και επιχειρεί να απαντήσει σε φλέγοντα ερωτήματα για το παρόν και το μέλλον των Ανθρωπιστικών Επιστημών, μέσα από έξι δοκίμια, όπου ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει το εύρος της σκέψης του Επστάιν, η οποία παρουσιάζεται εκτενώς στα ελληνικά για πρώτη φορά. Για το έργο του Επστάιν θα μιλήσει ο μεταφραστής Γιώργος Πινακούλας και ο Νικήτας Σινιόσογλου, Δρ. Φιλοσοφίας και ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Ερευνών, ο οποίος προλογίζει την έκδοση.

geometries

 

Ομαδική έκθεση "Γεωμετρίες"

Οι "Γεωμετρίες" είναι ένα πυκνό πρόγραμμα σποράς και συγκομιδής, με πολύμηνο κύκλο ζωής, που θα πραγματοποιηθεί σε διάφορα σημεία του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, προτείνοντας έναν πρωτότυπο περίπατο σύγχρονης γνώσης και τέχνης στους Αθηναίους. Η γη, η τροφή, οι σπόροι, το οικοσύστημα και οι έννοιες που προκύπτουν από τα πρωταρχικά υλικά της γης, αφού αναλυθούν επιστημολογικά και μέσα από τα βήματα της τεχνολογίας, θα αναμετρηθούν με το βλέμμα και τη σκέψη της τέχνης. Οι Cevdet Erek, Celine Condorelli, Hrair Sarkissian, Marjetica Potrč, Διοχάντη, Αθηνά Ιωάννου, Θανάσης Τότσικας είναι μερικοί από τους καλλιτέχνες που θα διαμορφώσουν νέα τοπία μέσα σε αυτό το συναρπαστικό περιβάλλον. Μέχρι 15/6

"Ταγκό μ’ ένα ξένο" στην Ξυλοτεχνία

Ο Δήμος Περιστερίου παρουσιάζει τη θεατρική παράσταση "Ταγκό μ’ ένα ξένο" του Μάκη Αντωνόπουλου μια κοινωνική κωμικοτραγωδία στο Θέατρο "Ξυλοτεχνία" μέρι 21/4. Σε μια παραπαίουσα κοινωνία, το κυνήγι της επιβίωσης, οι ανέσεις και ο πλούτος των ισχυρών καταλήγουν ενίοτε στο ίδιο αποτέλεσμα. Ας προσπαθήσουμε να επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή μας. Ας χορέψουμε "Ταγκό μ’ ένα ξένο".

mathimata kavafi

Μαθήματα Καβάφη στην Ωνάσειο βιβλιοθήκη

Το Αρχείο Καβάφη και το Ίδρυμα Ωνάση ανοίγουν και φέτος τις πόρτες της Ωνασείου Βιβλιοθήκης και μας υποδέχονται με ένα πλούσιο πρόγραμμα εκπαιδευτικών δράσεων, το οποίο θα διαρκέσει από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 2018, έχοντας πάντα ως επίκεντρο και αφετηρία την ποίηση του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή Κ.Π. Καβάφη. Εκπαιδευτικά προγράμματα για το ευρύ κοινό, αλλά και για φοιτητές, ερευνητές, ακαδημαϊκούς, έρχονται και αυτή τη χρονιά να μας μυήσουν στο έργο του Καβάφη, να αναδείξουν νέες προσεγγίσεις στο έργο του και να ανοίξουν νέους δρόμους στην καβαφική έρευνα. Μέχρι 15/6.

 

Μπορεί επίσημα η θεατρική σεζόν να ρίχνει αυλαία την Κυριακή των Βαΐων, τα τελευταία χρόνια όμως, όλο και περισσότερες παραστάσεις κάνουν πρεμιέρα ακόμη και μετά το Πάσχα, έτσι λίγο πριν το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, θα ζήσουμε έναν καλλιτεχνικό αναβρασμό στις αθηναϊκές σκηνές με πάνω από είκοσι παραστάσεις να κάνουν πρεμιέρα!

 

 ioulios kaisaras

«Ιούλιος Καίσαρ»: Ένας στρατηλάτης που σπέρνει τον διχασμό

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης, πλαισιωμένος από τον εξαιρετικό κρουστό Πέτρο Κούρτη και τους μαθητές του Θεάτρου Τέχνης, εξιστορεί και ερμηνεύει την υπερβατική προσωπικότητα του Καίσαρα, τον δίκαιο Βρούτο, τη στρατιωτική πειθαρχία του Κάσσιου και την καρδιά του Αντώνιου, μέσα σε ένα πολυπληθές θέαμα γεμάτο κινηματογραφικές εικόνες που λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός του θεάτρου τέχνης, σαν σε θεατρικό «μονοπλάνο» που εξερευνά τα κίνητρα των πολλών στην ποιητική σκέψη του ενός. Το έργο του Ο. Σαίξπηρ σκηνοθετεί η Νατάσα Τριανταφύλλη.

Πρεμιέρα 12/4

ekklisiastis bios

«Εκκλησιαστής»: Ο άνθρωπος που αναζητά την θεϊκή του υπόσταση

Στο BIOS ο Αντώνης Αντωνόπουλος παρουσιάζει την παράσταση «Εκκλησιαστής», μια όπερα δωματίου ο Lowtronik τον συνοδεύει με τις συνθέσεις του.Το βιβλίο με τη βαθιά παρατήρηση και τη μεγάλη ψυχική πείρα. Με την αηδία της ζωής και τον κόρο της γνώσης και της σοφίας. Το αμαρτωλό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Το επικούρειο κ’ υλιστικό σχεδόν με τη σκανδαλιστική γοητεία και την αιώνια ζωντάνια κι επικαιρότητα. Το βιβλίο της πιο τραγικής απαισιοδοξίας και της ανθρώπινης ματαιότητας. Με την αδρή και ρωμαλέα λυρική διάθεση στα περισσότερα και πιο γνήσια σημεία του, με την πηγαία ποιητική του πνοή, που όλη τη γνωμική του φιλοσοφία και σκέψη κατόρθωσε να την κάνει ένα σωστό λογοτέχνημα ο συγγραφέας του. Μέσα από τα δώδεκα κεφάλαια του Εκκλησιαστή, αυτή η δυαδική ορχήστρα εξερευνά τα όρια ανάμεσα στη μουσική αφήγηση και την αναπαράσταση.
Πρεμιέρα 12/4

lav

«Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ»: Η επανάσταση απέναντι στην έλλειψη ανθρωπιάς

Το έργο που μόλις έλαβε το πρώτο Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου 2016 από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού έρχεται στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος». Είναι το Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ του νέου θεατρικού συγγραφέα Ιάσονα Σίγμα.

Σ’ ένα κοντινό μέλλον ένα παιδί, αφού διαγνώστηκε φορέας του «επιθετικού γονιδίου», παραδόθηκε από τους γονείς του στο σκληρό καθεστώς του στρατού προκειμένου να μην γίνει εγκληματίας. Μα όταν η φύση μέσα του εκρήγνυται ο νεαρός στρατιώτης δραπετεύει. Η Ελένη Μποζά αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία της παράσταση. Στη σκηνή θα δούμε τους Θανάση Βλαβιανό, ο Νίκο Γιαλελή, η Σεραφείτα Γρηγοριάδου και ο Νέστορα Κοψιδά.
Πρεμιέρα 12/4

ilthios dimotiko

«Ο ηλίθιος»: Πόσο «ηλίθιος» είναι ένας καλός άνθρωπος;

Ο Νίκος Διαμαντής με ένα πολύ δυνατό καστ (Πέτρος Φιλιππίδης, Γιάννης Στάνκογλου, Μαρία Κίτσου, Λένα Παπαληγούρα, Γιώργος Κωνσταντίνου, Γιώτα Φέστα κ.α) θέτει επί σκηνής, στην Κεντρική Σκηνή «Δημήτρης Ροντήρης» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τα ερωτήματα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι: Τι είναι η αγάπη; Τι σημαίνει «καλός» άνθρωπος; Πόσο δύσκολο είναι να είσαι καλός; Στην εποχή μας, και σε κάθε εποχή, «χωράνε» οι καλοί άνθρωποι; Και πάνω από όλα υπάρχει περίπτωση να μην τους «σταυρώσουμε»; Στο μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι κεντρικός ήρωας είναι ο πρίγκιπας Μίσκιν… Ο «Ηλίθιος» είναι η εικόνα μιας κοινωνίας που θέλει να ξορκίσει το κακό και μοιάζει να αναζητά το καλό.
Πρεμιέρα 13/4

attik3

«Αναζητώντας τον Αττίκ»: Μια μεγάλη επιτυχία επιστρέφει στο Παλλάς

Η αγαπημένη παράσταση επιστρέφει στο Θέατρο Παλλάς με ανανεωμένη διάθεση κι έναν δυναμικό θίασο όπου πρωταγωνιστούν ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Άκης Σακελλαρίου, η Κατερίνα Παπουτσάκη, η Νάντια Κοντογεώργη, ο Μίνως Θεοχάρης, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, καθώς και μια μεγάλη ομάδα από ταλαντούχους ηθοποιούς, τραγουδιστές και μουσικούς σε σκηνοθεσία και χορογραφίες της Σοφίας Σπυράτου. Ιδιαίτερα τιμητική η παρουσία της μοναδικής Ζωζώς Σαπουντζάκη, σε μια από τις μεγάλες στιγμές στην εντυπωσιακή της καριέρα. Ο Αττίκ και η εποχή του αναβιώνουν μοναδικά τη «μεγάλη τέχνη των μικρών τραγουδιών» που εξακολουθεί να μας αφορά και να μας εμπνέει.
Πρεμιέρα 13/4

evraia

«Η Εβραία - Ο Χαφιές»: Η φρίκη του φασισμού

Όταν ο Μπρεχτ έγραφε τα 24 μονόπρακτα, του έργου του «Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ» ήταν εξόριστος (1935-1939) και δεν είχε ακόμα αποκαλυφθεί όλη η φρίκη της φασιστικής εξουσίας. Το αίσθημα, όμως, μιας βαριάς ατμόσφαιρας στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο των ανθρώπων στην Γερμανία ήταν έντονο. Η καταπίεση, η δυσπιστία και η υποκρισία, κυριαρχούσαν σε ένα τοπίο σκοτεινό με έντονη την οσμή του τρόμου. Η Ανδρονίκη Χριστάκη σκηνοθετεί στο Από Μηχανής Θέατρο δύο μονόπρακτα του έργου του Μπρεχτ «Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ», «Η Εβραία - Ο Χαφιές», με τη Μαρλέν Καμίνσκυ και τη Δώρα Τσίγκα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Πρεμιέρα 13/4

ethnikos ellinoroswn 2

«Εθνικός Ελληνορώσων»: Μια κωμωδία για τα παιδιά της γειτονιάς

Οι Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος πρωταγωνιστούν στην παράσταση «Εθνικός Ελληνορώσων» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου .Εδώ και τρία χρόνια, σε μια γειτονιά σε μια άκρη του δήμου της Αθήνας, στο Ελληνορώσων, έξι φίλοι γύρω στα σαράντα, μαζεύονται, μια φορά τον μήνα, για ένα «μπασκετάκι». Το ραντεβού συνήθως πέφτει Σάββατο - εκεί, κατά το απογευματάκι - στο ίδιο πάντα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ. Το κάνουν όπως λένε «για να ξεσκουριάζουν»… και να πίνουν μετά καμιά μπύρα χωρίς ενοχές. Και σήμερα το ίδιο. Συναντήθηκαν, είπαν τα νέα τους, έκαναν το ζέσταμά τους, πήραν την μπάλα στα χέρια και το παιχνίδι άρχισε.
Πρεμιέρα 14/4

eugenia de Vault

«Ευγενία ντε Φρανβάλ»: Οι τραγικές συνέπειες μιας λανθασμένης διαπαιδαγώγησης

Το θέατρο VAULT φιλοξενεί την παράσταση «Ευγενία ντε Φρανβάλ» του Μαρκησίου ντε Σαντ με τους Δημήτρη Κάτση, Αλέξανδρο Μητρόπουλο, Μαρία Μπακέα, Μαργαρίτα Παπαντώνη να σκηνοθετούν τους εαυτούς τους. Η ιστορία της Ευγενίας και του πατέρα της, Μεσιέ ντε Φρανβάλ, ο οποίος αναλαμβάνοντας αποκλειστικά την εκπαίδευσή της, τη διαπαιδαγωγεί με απόλυτη ελευθερία, ελλείψει ηθικών και θρησκευτικών αξιών, οδηγώντας την ως τη σύναψη αιμομικτικής σχέσης μεταξύ τους. Όταν οι υποψίες της γυναίκας του, Μαντάμ ντε Φρανβάλ, επιβεβαιώνονται, η ίδια απελπισμένη απευθύνεται για βοήθεια στη μητέρα της και τον πνευματικό καθοδηγητή τους. Οι προσπάθειές τους να συνετίσουν το ανήθικο ζευγάρι έχουν ως αποτέλεσμα την έναρξη μιας διαμάχης, που μοιραία οδηγεί τους ήρωες σε τραγική κατάληξη.
Πρεμιέρα 14/4

ela na paiksoume2

«Έλα να παίξουμε»: Μια αληθινή ερωτική ιστορία

ΕΚΕΙΝΗ μπαίνει στο μπαράκι. ΕΚΕΙΝΟΣ την προσέχει αμέσως. Το βλέμμα της καρφώνεται επάνω του. Το παιχνίδι έχει μόλις αρχίσει. Τα πιόνια έχουν στηθεί. Ο χρόνος μετράει κιόλας αντίστροφα. Κι ύστερα… Πρώτος έρωτας. ΕΚΕΙΝΟΣ κι ΕΚΕΙΝΗ μαζί. Επιδίδονται στο κυνήγι της ευτυχίας. Ανταγωνίζονται ποιος αγαπάει περισσότερο! Κι ο χρόνος να κυλάει. Κι ύστερα… Μία λάθος κίνηση. Κι ύστερα… ΕΚΕΙΝΟΣ κι ΕΚΕΙΝΗ. Μόνοι πια. Να μη θυμούνται. Να μη θέλουν να θυμούνται. Αλλά να ξέρουν και οι δυο πως μια παρτίδα έχει μείνει μισοτελειωμένη. Ή μήπως έληξε; Ισοπαλία; «Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα». Εκείνος και εκείνη επιστρέφουν, στο Black Box του Επί Κολωνώ, για να μας αφηγηθούν και πάλι την πιο απίθανη - μα πέρα για πέρα αληθινή - ερωτική ιστορία. Τη δική τους! Ο Στέφανος Παπατρέχας και η Γεωργία Πιερρουτσάκου επιστρέφουν, στο Black Box του Επί Κολωνώ, για να μας αφηγηθούν και πάλι την πιο απίθανη - μα πέρα για πέρα αληθινή - ερωτική ιστορία. Τη δική τους!
Πρεμιέρα 14/4

peri somatos

Περί σώματος: Η σύνδεση του ανθρώπινου σώματος με το σύμπαν

Τα 5 στοιχεία της φύσης η φωτιά, η γη, το νερό, ο αέρας και ο αιθέρας (πεμπτουσία) δημιουργούν έναν άνθρωπο-σύμβολο. Εκείνος κινείται από ένα κατώτερο επίπεδο σε ένα ανώτερο. Ένας συμπαντικός χορός συνδέει τον μικρόκοσμο (ανθρώπινο σώμα) με τον μακρόκοσμο (σύμπαν). Η παράσταση Περί Σώματος περιλαμβάνει χορό, κίνηση και λόγο και πραγματεύεται το ανθρώπινο σώμα , τη γέννηση, τον έρωτα, τον θάνατο, την ντροπή, την ομορφιά και την ασχήμια. Η Στέφανι Τσάκωνα σκηνοθετεί και χορογραφεί τους Κρισάνα Αλεφαντινού, Νικόλ Δημητρακοπούλου, Λευτέρη Καταχανά, Καλλιόπη Καραμάνη,Δέσποινα Κυριακίδη και Περικλή Σκορδίλη στη σκηνή του θεάτρου Olvio, εμπνεόμενη από το κείμενο του Πλάτωνα «Τίμαιος».
Πρεμιέρα 16/4

 vatraxoi project2

«Βάτραχοι-project»: Αριστοφάνης… αλλιώς

Πώς θα παιζόταν ένα έργο του Αριστοφάνη σε μια μικρή κλειστή σκηνή, δίχως χορούς και πανηγύρια, δίχως την υποχρέωση του "μεγάλου θεάματος" που όλοι αναμένουν στα ανοιχτά θέατρα; Εμείς θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε εξαρχής αυτόν τον τόσο σημαντικό --αλλά και τόσο "άβολο"-- αρχαίο κωμωδιογράφο, επανεφευρίσκοντας τη σχέση μας με την έννοια "κωμωδία". Τέσσερις ηθοποιοί επιστρατεύουν όλα τα μέσα για να μεταφέρουν το "πνεύμα", και όχι το "γράμμα", αυτής της καθόδου στον Άδη προς αναζήτηση του χαμένου ποιητή. Αλήθεια, εσείς ως σύγχρονοι Έλληνες, ποιον θα θέλατε να φέρετε πίσω από τον Κάτω Κόσμο; Το έργο «Βάτραχοι-project» βασισμένο στους «Βατράχους» του Αριστοφάνη παρουσιάζεται φέτος στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου με τους Μιχάλη Πανάδη και Χρήστο Κοντογεώργη και τις Δήμητρα Βλαγκοπούλου και Άννα Κλάδη.
Πρεμιέρα 16/4

 theodora tzimoy

«Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο»: Η αγάπη ζητάει ανταλλάγματα

«Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο» του Όσκαρ Ουάιλντ ανεβαίνει στο Θέατρο Φούρνος σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κίτσου με τις Θεοδώρα Τζήμου, Βαλέρια Δημητριάδου, Χρύσα Κοτταράκου. Ένας σπουδαστής ζητάει από την Κοπέλα να τον συνοδέψει στο χορό του Πρίγκιπα. Εκείνη του ζητάει ως αντάλλαγμα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Ο χειμώνας όμως «πάγωσε τις φλέβες» της μόνης κόκκινης τριανταφυλλιάς, οπότε δεν υπάρχει κανένα κόκκινο τριαντάφυλλο να της προσφέρει. Το Αηδόνι τον ακούει και καταλαβαίνει το «μυστικό της θλίψης» του. Αποφασίζει να τον βοηθήσει. Ο μόνος τρόπος όμως, να του βρει το τριαντάφυλλο που λαχταρά, είναι να τραγουδήσει όλη νύχτα στην τριανταφυλλιά, όσο το αγκάθι της τρυπάει την καρδιά του. Έτσι, να κοκκινίσουν τα πέταλά της από το αίμα του και να ανθίσει ένα υπέροχο κόκκινο τριαντάφυλλο.
Πρεμιέρα 16/4

«Φάρσες και ηθικολογίες»: Ο αμφίρροπος ρόλος της πολιτείας

Έξι θεατρικά μονόπρακτα παιδαγωγικού και ηθικολογικού χαρακτήρα από τον καυστικό Γάλλο συγγραφέα Οκτάβ Μιρμπώτης Μπέλ Επόκ .Η αγάπη είναι μια κοροϊδία, ο γάμος ένα τέλμα. Η εμπιστοσύνη του πολίτη στο κράτους έχει κλονιστεί ή μάλλον ποτέ δεν υπήρξε. Η κατάρρευση της πεποίθησης πως η πολιτεία παράγει κοινωνικό έργο. Ο νόμος, καταπιεστικός. Η εξουσία, υπερβατική και ανεύθυνη. Η αστυνομία, αυθαίρετη και κατασταλτική. Ο διαχωρισμός των τάξεων και η παραπληροφόρηση του Τύπου δημιουργούν έναν παθητικό και περήφανο πολίτη που μας κάνει να γελάμε με ό,τι θα έπρεπε να μας απελπίζει. Το δηκτικό χιούμορ και η ευαισθησία του συγγραφέα μάς υπενθυμίζουν ότι «είμαστε στο βούρκο μέχρι τα μπατζάκια κι ακόμα αυτάρεσκα χτενιζόμαστε». Στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Σταυρούλας Κοντοπούλου και Ζωής Μυλωνά.
Πρεμιέρα 16/4

ktel gia krestena

«ΚΤΕΛ για Κρέστενα»: Ένα επαρχιακό δράμα

Μετά την παράσταση Γάμος (Βραβείο “Queer Gender Fuck”, Queer Awards 2017), ο Γιώργος Καλογερόπουλος και η ομάδα του επιστρέφουν με μια νέα διασκευή. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους με τη γνωστή Drag Queen της Αθήνας “Zackie Oh”, αναμορφώνουν και αποδομούν το ίσως γνωστότερο έργο του Αμερικανού Συγγραφέα Τ.Ουίλιαμς, στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου. Ένα επαρχιακό δράμα. Μια ωδή στην Ελληνική ύπαιθρο. Μεγάλη Εβδομάδα, η Μπλανς καταφθάνει με το ΚΤΕΛ στο χωριό που ζει η αδερφή της με τον καταπιεστικό της σύζυγο, ο ευγενής, καλοπροαίρετος, οικογενειακός τους φίλος και η γειτόνισσα. Ένοχα μυστικά, ήθη και έθιμα και θάνατος, που το αντίθετο είναι πόθος. Ο πόθος γίνεται πάθος – Τα πάθη του Χριστού – κι όλοι μαζί προσδοκούν μιαν επερχόμενη Ανάσταση. Ένα παραδοσιακό γλέντι (;), με χορό, τραγούδια και το πατροπαράδοτο σούβλισμα του αρνιού.
Πρεμιέρα 18/4

 enas iroas tou kairou mas

«Ένας Ήρωας του Καιρού μας»: Ένα περίεργο παιχνίδι διεκδίκησης

Ο Βασίλης Καλφάκης σκηνοθετεί την παράσταση «Ένας Ήρωας του Καιρού μας», ένα έργο βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Λέρμοντoφ, στο Θέατρο 104 με τον ίδιο να συμπρωταγωνιστεί με τους Ασημίνα Αναστασοπούλου, Κωνσταντίνο Γεωργαλή, Απόστολο Καμιτσάκη, Δάφνη Νικητάκη, Περσεφόνη Παντοπούλου. Τέλη της δεκαετίας 1830.Ένα ημερολόγιο ανοίγει. 10 Μαΐου. Στο δρόμο για τον Καύκασο ο αξιωματικός Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Πετσόριν σταθμεύει στα ιαματικά λουτρά μιας περιφερειακής πόλης της Ρώσικης αυτοκρατορίας. Το Πιατιγκόρσκ θυμίζει ένα τοπίο παραμυθιού. Στα σύνορα του οι επιθέσεις Τσερκέζων, λαών που ψάχνουν την ταυτότητα τους απέναντι στον Ηγεμόνα-Τσάρο, μαίνονται. Εκεί ο ήρωας θα συναντήσει έναν φίλο από το μέτωπο και απαλλαγμένοι από τα στρατιωτικά τους καθήκοντα θα έρθουν αντιμέτωποι με την πλήξη. Ο ερχομός της πριγκίπισσας Μαίρης θα αλλάξει τα πράγματα. Ένα παιχνίδι διεκδίκησης ξεκινάει. Μια συνομωσία συνθέτει μια σειρά από γεγονότα που θα οδηγήσουν σε μια αναπάντεχη αναμέτρηση.
Πρεμιέρα 18/4

meta tin prova2

«Μετά την πρόβα»: Μια διαφορετική σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού

Tο έργο «Μετά την πρόβα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν θα παρουσιαστεί στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής σε νέα μετάφραση του Χρήστου Μαρσέλλου και σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη με πρωταγωνιστές τη Μαρία Ναυπλιώτου, την Πηνελόπη Τσιλίκα και τον ίδιο το σκηνοθέτη. Ο ηλικιωμένος σκηνοθέτης Χένρικ Βόγκλερ – όπως και ο ίδιος ο Μπέργκμαν - ανεβάζει για πέμπτη φορά στη ζωή του, το αινιγματικό «Ονειρόδραμα» του Στρίντμπεργκ. Τον παρακολουθούμε μετά την πρόβα, στη σκηνή του θεάτρου, να σημειώνει τις παρατηρήσεις του. Ξαφνικά εισβάλλει στη σκηνή η Άννα Έγκερμαν, η νεαρή ηθοποιός που παίζει τον ρόλο της Άγκνες -της κόρης του Ίντρα στο «Ονειρόδραμα» - με το πρόσχημα ότι της είχε πέσει το βραχιόλι της. Γρήγορα, η συζήτηση μεταξύ τους γίνεται έντονη αναδεικνύοντας τη σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού σε όλη της την εμβέλεια: Ερωτισμός, εγωισμός, ναρκισσισμός, αβυσσαλέες αντιπαλότητες αλλά και αγιάτρευτα τραύματα και ενοχές, έρχονται στο φως.
Πρεμιέρα 18/4

glaros texnis

«Ο Γλάρος»: Μπερδεμένες σχέσεις σε ένα κλασσικό έργο του Άντον Τσέχωφ

Ο Δάσκαλος θέλει τη Μάσα που κυνηγάει τον Τρέλπιεφ, ο οποίος είναι ερωτευμένος με τη Νίνα αλλά εκείνη ερωτεύεται τον Τριγκόριν, ο οποίος συζεί με την Αρκάντινα, που είναι πρώην ερωμένη του Γιατρού, με τον όποιο έχει σχέση η Πολίνα, η σύζυγος του επιστάτη. Μια λίμνη, ένα αυτοσχέδιο θέατρο, μυρωδιά από θειάφι, έρωτες, λόγια, λόγια, λόγια, πυροβολισμοί, τραγούδια, χοροί, ένας σκοτωμένος γλάρος. Ο λόγος για τις περίπλοκες σχέσεις του «Γλάρου» του αριστουργήματος του Αντον Τσέχωφ που θα παρουσιάσουν η Ομάδα Χρώμα και ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Χατζής στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι :Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Κλέων Γρηγοριάδης, Θανάσης Δήμου, Τζίνα Θλιβέρη, Μάγδα Λαδά, Νικόλας Μακρής, Ηλέκτρα Νικολούζου, Γιώργος Παπαπαύλου, Ένκε Φεζολλάρι, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένο
Πρεμιέρα 19/4

gema

«Η Γκέμμα»: H φιλοσοφία στη σκηνή

Με την Γκέμμα του Λιαντίνη ο Πάνος Αγγελόπουλος επανέρχεται στο Θέατρο Βρετάνια.Το σπουδαίο έργο του σύγχρονου ποιητή φιλόσοφου Λιαντίνη συμπυκνώνει φιλοσοφία και ποίηση σε μορφή πρόζα. Έργο καθαρής φιλοσοφικής σκέψης σε ελεύθερο ρυθμό βιώματος και φαντασίας με χαρακτηριστικό την αναγνωρίσιμη καλλιτεχνική γραφή έκφρασης. Το περιεχόμενο του βιβλίου προσδιορίζεται με την επισήμανση του τρόπου «πως γίνεσαι άνθρωπος». Η Γκέμμα του Λιαντίνη αποτελεί θησαυρό φιλοσοφικό ποιητικό και λογοτεχνικό για κατάθεση της δικής του βιωματικής «αλήθειας», λέξη με την οποία κλείνει ο Λιαντίνης τη Γκέμμα του: « Έζησα την αλήθεια». Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι ανήκουν στους Νίκο Καλογερόπουλο, Κατερίνα Διδασκάλου, Βασίλη Παλαιολόγο, Βίκυ Μαραγκάκη, ,Κρυσταλλία Κεφαλούδη , Δανάη Λουκάκη και ο Μιχαήλ Γιαννικάκης.
Πρεμιέρα 20/4

misanthropos

«Ο Μισάνθρωπος»: Σε κόντρα με την υποκρισία

Έξι ήρωες επί σκηνής, όλοι θύτες και θύματα μιας μακράς, ατομικής και ομαδικής, υποκρισίας με σκοπό το κέρδος των εντυπώσεων και μια καλή θέση στα μάτια των άλλων. Μόνος αντίπαλος με την πραγματικότητα, ο ειλικρινής Άλκηστος. Με την εμμονική του ροπή προς την αλήθεια με κάθε κόστος και κυρίως τον ατελείωτο και ατελέσφορο έρωτά του για τη γοητευτική Σελιμένη, να δεσπόζουν ως πηγές της δυστυχίας του. Τον «Μισάνθρωπο», την πιο πικρή κωμωδία του Μολιέρου σκηνοθετεί η Ιόλη Ανδρεάδη, σε μετάφραση Γιάγκου Ανδρεάδη στο Σύχγρονο Θέατρο με τους Μιλτιάδη Φιορέντζη, Βασιλική Τρουφάκου, Θύμιο Κούκιο, Δανάη Επιθυμιάδη, Ορέστη Καρύδα και Μελίνα Θεοχαρίδου.
Πρεμιέρα 20/4

kyra tis thalasas

«Η Κυρά της Θάλασσας»: Μια γυναίκα που κλείνεται στην δική της φυλακή

Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και η Δέσποινα Αναστάσογλου παρουσιάζουν στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου μία ελεύθερη μεταφορά του έργου του Χένρικ Ιψεν «Η Κυρά της Θάλασσας» με τον ίδιο τον Δημήτρη Αγαρτζίδη, τη Βίκυ Κατσίκα, τον Άρη Μπαλή, την Τατιάνα Άννα Πίττα και τη Μαρία Μοσχούρη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η Ελίντα Βάνγκελ, κόρη φαροφύλακα, παιδί της ανοιχτής θάλασσας, ζει μια καταπιεσμένη ζωή με τον γιατρό σύζυγό της και τις δύο κόρες του, από προηγούμενό γάμο, σε έναν τόπο αποκλεισμένο και ασφυκτικό. Αισθάνεται φυλακισμένη και ονειρεύεται τη θάλασσα. Το καλοκαίρι κολυμπάει καθημερινά στη λίμνη. Μια μέρα χάνει τις αισθήσεις της μέσα στο νερό και ένας ξένος άντρας τη σώζει. Εκείνος εισβάλλει στον οικογενειακό κλοιό και ταράζει τις ισορροπίες.
Πρεμιέρα 20/4

 

«Τίμων ο Αθηναίος»: Ένα διαχρονικό κωμικοτραγικό σύμβολο

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου υπογράφει στη σκηνοθεσία στο εμβληματικό έργο του Σαίξπηρ και αυτό από μόνο του είναι πολλά υποσχόμενο. Τη μετάφραση υπογράφει ο Νίκος Χατζόπουλος και στη σκηνή του «Rex», θα δούμε ένα δυνατό καστ και στον ομώνυμο ρόλο τον Βασίλη Ανδρέου. Ο Στάθης Λιβαθινός επιστρέφει στον Σαίξπηρ με ένα από τα πιο αινιγματικά και γοητευτικά έργα του μεγάλου δραματουργού και με έναν ήρωα που έχει «υμνηθεί» μες τους αιώνες όσο λίγοι. Από τον Αριστοφάνη, τον Στράβωνα, τον Πλούταρχο, τον Διογένη, τον Φρύνιχο, τον Αντιφάνη ως τον Μένανδρο και τον Σαίξπηρ, ο Τίμων ο Αθηναίος παραμένει ένα διαχρονικό κωμικοτραγικό σύμβολο για τον άνθρωπο που χάνει την πίστη του στον Άνθρωπο.
Πρεμιέρα 20/6

 sta ksena ellinas

«Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα "ξένος"»: Μια παράσταση για την ξενιτιά και τον ρατσισμό

Ο Γιώργος Σουξές σκηνοθετεί το έργο «Στα ξένα Έλληνας και στην Ελλάδα "ξένος"» του Θανάση Σκρουμπέλου, στο θέατρο Αθηνών με τον ίδιο και τον Λευτέρη Ελευθερίου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μια παράσταση που αφηγείται την ιστορία ενός μετανάστη και αποτελεί αναφορά στην Ελληνική κοινωνία και στην ξενιτιά, στις σχέσεις των λαών, στην ίδια τη ζωή! Η δράση τοποθετείται στη Γερμανία τη δεκαετία του ’60, αλλά δεν ξεκινά από εκεί.
Πρεμιέρα 21/4

 to tragoudi toy erota

«Το τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε»: Έρωτας και θάνατος δυο συνυφασμένες έννοιες

Η θεατρική ομάδα Ubuntu παρουσιάζει επί σκηνής για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του Rainer Maria Rilke «Το τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε» στο Θέατρο 104. Η κάμαρα του πύργου σκοτεινή. Όμως φωτίζουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου με το χαμόγελό τους. Ψηλαφούν μπροστά τους σαν τυφλοί και βρίσκουν ο ένας τον άλλον σαν μια πόρτα. Σχεδόν σαν παιδιά που φοβούνται τη νύχτα, σφίγγονται ο ένας μες στον άλλο. Κι όμως, δε φοβούνται. Δεν υπάρχει τίποτα να τους εναντιωθεί. Μήτε το χτες, μήτε το αύριο - γιατί ο χρόνος κατέρρευσε. Κι εκείνοι ανθίζουν μέσα από τα συντρίμμια του.
Πρεμιέρα 21/4

«Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης»: Όταν η ζωή εκδικείται

Μετά την εκπληκτική παράσταση του Ζοέλ Πομερά ο αγαπημένος Νίκος Μαστοράκης επιστρέφει στο Υπόγειο του Θέατρο Τέχνης με το έργο του Έντεν φον Χόρβατ και ένα υπέροχο καστ πρωταγωνιστών: Μάγια Λυμπεροπούλου, Ναταλία Τσαλίκη, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Ιωάννα Μαυρέα, Αλέξανδρος Σωτηρίου, Θάνος Τοκάκης, Νίκος Αλεξίου, Δημήτρης Δεγαΐτης κ.ά. «Τίποτε δεν μας δίνει τόσο την αίσθηση του άπειρου όσο η βλακεία». Η νεαρή Μαριάννε θέλει να αντισταθεί στην ανοησία του κόσμου που την περιβάλλει. Προσπαθεί να ξεφύγει από το τέλμα της καθημερινότητας, διαλύει τον αρραβώνα που της έχει επιβάλει ο πατέρας της και ρισκάρει τη ζωή της ακολουθώντας έναν γοητευτικό τυχοδιώκτη που ζει από τον ιππόδρομο. Όμως πολύ σύντομα μέσα από ένα δύσβατο οδοιπορικό και πολλές άτυχες περιπέτειες θα οδηγηθεί εξαντλημένη και πάλι στην αγκαλιά του πρώην αρραβωνιαστικού της: ό,τι πεισματικά και ηρωικά προσπάθησε να αποφύγει, της απονέμεται στο τέλος ως νομοτελειακή δικαιοσύνη, ενώ γύρω της η ανοησία συνεχίζει να βασιλεύει θριαμβευτικά. Η δράση του έργου τοποθετείται χρονικά την περίοδο του Μεσοπολέμου, λίγο πριν από την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη. Το πολιτικό σκηνικό μέλλει να αλλάξει δραματικά, οι άνθρωποι όμως προς το παρόν ζουν ευτυχισμένοι στην ηθελημένη άγνοιά τους – χορεύοντας, φλερτάροντας και φλυαρώντας άσκοπα, ενώ το τέρας του φασισμού παραμονεύει απειλητικά
Πρεμιέρα 22/4

pantazaras monologos2

«Έναν Καλό Λόγο»: Ένας κυβερνητικός αξιωματούχος δίνει έναν διαφορετικό λόγο

Στο Θέατρο οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής η Ελίνα Μαντίδη και ο Αργύρης Πανταζάρας σκηνοθετούν «Έναν Καλό Λόγο» με τον σκηνοθέτη να ερμηνέυει τον δυνατό μονόλογο. Ένας κυβερνητικός Αξιωματούχος, λίγες στιγμές πριν απευθύνει δημόσιο διάγγελμα, προετοιμάζεται να ανέβει στο βήμα. Συνεργάτες του εισβάλουν στο χώρο, στον προσωπικό του χώρο. Κάθε εισβολή και μια ώθηση να πάει παρακάτω. Να βγει στο κοινό και να δώσει ένα «παυσίπονο» λόγο στην κοινωνία. Η σκηνή μεταμορφώνεται σε τηλεοπτικό πλατό και ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Μέσα από το πρίσμα της προετοιμασίας ο ήρωας προβαίνει σε εξομολόγηση, σε παραδοχή της σκοτεινής φύσης, της διεφθαρμένης, της μπερδεμένης, της οργισμένης, της ανθρώπινης φύσης. Ο άνθρωπος μπορεί να παραδέχεται, δεν μπορεί όμως να αλλάξει.
Πρεμιέρα 23/4

 gates

«Γάτες»: Τις νύχτες τα νιαουρίσμαρα ζωντανεύουν

Ένα από τα διασημότερα μιούζικαλ όλων των εποχών, οι «Γάτες» του Andrew Lloyd Webber, έρχεται στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλισσόβα. Το «Cats» λέει την ιστορία μίας φυλής γατιών τη νύχτα που αποφασίζουν ποια από αυτές θα ανέβει στον ουρανό και θα επιστρέψει σε μία νέα ζωή. Στο ρόλο της Grizabella η Σόνια Θεοδωρίδου. Στου Gus ο Κώστας Αρζόγλου.
Πρεμιέρα 25/4

«Όνειρα γλυκά» μας τραγουδά η Σαλίνα Γαβαλά μαζί με την Ελπίδα στη σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου ζωντανεύοντας ένα δικό της όνειρο. Συνάντησα τη γνωστή τραγουδίστρια, λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση στο αγαπημένο της στέκι στο Γκάζι, και σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης μου εξομολογήθηκε τους λόγους που την οδήγησαν να μεταπηδήσει από το τραγούδι στην υποκριτική και μάλιστα παρουσιάζοντας ένα δικό της έργο στη σκηνή, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ιδιαίτερα ευδιάθετη και λόγω της επιτυχίας της παράστασης, άμεση και αφοπλιστικά ειλικρινής, η Σαλίνα μου εξήγησε μεταξύ άλλων γιατί τα τριάντα είναι μια κομβική ηλικία για τις γυναίκες, και γιατί μεγαλώνοντας τα όνειρα μας μικραίνουν…

 

«Όνειρα γλυκά» λοιπόν, πες μας δυο λόγια για την παράσταση.

Είναι πραγματικά το πιο γλυκό μου όνειρο. Αυτή η παράσταση είναι κάτι που ήθελα εδώ και χρόνια, γιατί συνδυάζω και τραγούδια που αγαπάω αλλά και δικά μου τραγούδια μαζί με ένα θεατρικό κείμενο που δεν είναι απλά συνδετικό και νομίζω ότι αυτή είναι και η πρωτοτυπία της δουλειάς αυτής. Είναι ένα θεατρικό κείμενο που έχει αρχή, μέση και τέλος που σε πάει κάπου, που σου δίνει πράγματα και καταλήγει λυτρωτικά στο τέλος. Τα τραγούδια είναι και αυτά μέρος της εξέλιξης, χρησιμοποιούνται άλλοτε ως διάλογοι και άλλες φορές ως μονόλογοι. Η ιστορία μιλάει για μια γυναίκα γύρω στα τριάντα που περνάει μια κρίση στη ζωή της, με τα επαγγελματικά, με τα προσωπικά αλλά και με άλλους τομείς και που ταυτόχρονα μετακομίζει και νιώθει αυτό το συναίσθημα που νιώθουμε όλοι όταν αλλάζουμε. Σε αυτή λοιπόν την κρίσιμη φάση έρχεται ο φανταστικός μελλοντικός της εαυτός σαν όνειρο για να την βοηθήσει να αγαπήσει ξανά τον εαυτό της, τα όνειρα της, να συμφιλιωθεί με τα λάθη της και να ξεκινήσει τη ζωή της από την αρχή.


Πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα;

Ξεκίνησα να γράφω κάτι που δεν ήξερα που θα με πάει και τότε ήταν που είδα την ταινία «La La land», που νομίζω ενέπνευσε όλους τους καλλιτέχνες και μας βοήθησε να γίνουμε δημιουργικοί. Κάπως έτσι και εμένα με έβαλε στη διαδικασία να γράψω. Γενικά έχω μια αγάπη στη γραφή, έχω εκδώσει μια ποιητική συλλογή, έχω γράψει στίχους, ποιήματα και από τότε που με θυμάμαι ήταν πάντα στο μυαλό μου να κάνω και κάτι τέτοιο.


Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο;

Σίγουρα από μένα ξεκίνησε όλο αυτό, ήθελα να βρω τον εαυτό μου και να κάνω την δικιά μου ψυχανάλυση και την δικιά μου άσκηση θετικής σκέψης. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία θετικής σκέψης και έχω προσπαθήσει να δουλέψω με τον εαυτό μου και με το να βλέπω τα πράγματα πιο θετικά και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο. Είναι το ίδιο με το να γυμνάζεσαι, χρειάζεται την ίδια δύναμη, την ίδια όρεξη για να γυμνάζεις το μυαλό σου στο θετικό, γιατί οι εποχές μας σπρώχνουν στο αρνητικό, δεν είναι εύκολο να τα βλέπεις όλα θετικά σε έναν κόσμο που όλα είναι δύσκολα.. Παρόλ' αυτά οι ασκήσεις θετικής σκέψης και το κείμενο μου σε βοηθάει να προσανατολιστείς στις μικρές στιγμές και να καταλάβεις ότι αυτές είναι η πραγματική ευτυχία. Αν νιώσουμε ευγνωμοσύνη για τα πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, τότε θα έρθουν καλύτερα πράγματα και πιο σημαντικά. Ήταν κάτι για τον εαυτό μου που θέλω να βοηθήσει όλους όσους παρακολουθούν την παράσταση.


Η παράσταση ξεκινάει με τη φράση «Μέχρι τα 30 θα τα είχα καταφέρει», Πιστεύεις πως τα τριάντα είναι μια κομβική ηλικία για τη ζωή ενός ανθρώπου;

Νομίζω πως για τη γυναίκα είναι, γιατί αρχίζεις λίγο να νιώθεις ότι έχεις ένα deadline για να προλάβεις να πετύχεις επαγγελματικά και να κάνεις οικογένεια, ενώ οι άντρες δεν το έχουν τόσο πολύ αυτό το πρόβλημα. Μεγαλώνουν και γίνονται γοητευτικοί, εμείς μεγαλώνουμε και ο χρόνος μετράει αντίστροφα και εναντίον μας, οπότε νιώθω και εγώ πώς βρίσκομαι σε αυτή τη φάση. Είμαι 30 ξανά και για πάντα και ήθελα να το μοιραστώ αυτό. Άνθρωποι που έχουν δει την παράσταση μου λένε πως συνειδητοποιούν ότι τελικά είμαστε ίδιοι όλοι, όλοι τους ίδιους φόβους έχουμε, τα ίδια όνειρα, τις ίδιες απογοητεύσεις έχουμε ζήσει και έχουμε την ίδια να ανάγκη να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.

 salina gavala

«Ο έρωτας είναι μια διαδρομή από το γοητεύομαι στο απογοητεύομαι» συμπεραίνεις στο κείμενο σου. Γιατί πιστεύεις ότι ισχύει αυτό;

Το πιστεύω γιατί δυστυχώς έτσι ξεκινάνε όλα, στην αρχή έχουμε μια τάση να τα μυθοποιούμε όλα, να θεωρούμε πως όλα είναι υπέροχα και στην πορεία όλο αυτό το βγάζουμε από το βάθρο, το ρίχνουμε κάτω και από κει που αγαπούσαμε τα πάντα, και γοητευόμασταν από τα πάντα, μας ενοχλούν τα πάντα. Αρχίζει η φθορά και το τέλος και δυστυχώς έτσι έχουν γίνει πια οι σχέσεις. Προσεγγίζουμε πολύ εύκολα αυτή τη διαδρομή πια, ενώ παλιά ίσως να προσπαθούσαν περισσότερο οι άνθρωποι να κρατήσουν τη γοητεία στη σχέση.Πλέον, όπως και με τα υπόλοιπα αντικείμενα που όταν χαλάνε τα πετάμε και παίρνουμε άλλα έτσι και στις σχέσεις μας όταν απογοητευόμαστε ψάχνουμε το επόμενο που θα μας γοητεύσει.


Αυτό ισχύει για όλες τις ηλικίες;

Νομίζω ότι γοητευόμαστε πιο εύκολα και πιο γρήγορα όταν είμαστε νέοι αλλά η απογοήτευση έρχεται με τους ίδιους ρυθμούς σε όποια ηλικία και αν είσαι. Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε να το κερδίσουμε αυτό, να μην απογοητευόμαστε, να μην έχουμε τόσο μεγάλες προσδοκίες, να μην είμαστε τόσο αυστηροί ούτε με τους άλλους ούτε με τον εαυτό μας. Να συγχωρούμε τα λάθη, ώστε να μην φθάνουμε στην απογοήτευση τόσο εύκολα.


Το έργο χαρακτηρίζει την υπομονή ως αξία. Πόσο ωφελεί η υπομονή στον έρωτα; Γιατί όσο μεγαλώνουμε η υπομονή εξαντλείται;

Αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνεις με τον καιρό, όταν έχεις κάνει υπομονή. Όταν είσαι νέος δεν το καταλαβαίνεις γιατί το μόνο που έχεις είναι ανυπομονησία για όλα. Εγώ ήμουν πάντα ανυπόμονη, γιατί γενικά έχω μάθει να είμαι πολύ γρήγορη σε ταχύτητες και τα πράγματα πάντα μου ερχόντουσαν με καθυστέρηση οπότε ταλαιπωρήθηκα για να φτάσω στην υπομονή. Νομίζω όμως ότι και στον έρωτα χρειάζεται η υπομονή, στην αρχή για να σιγουρευτείς ότι αυτός ο άνθρωπος που σε γοήτευσε σε γοήτευσε για τους σωστούς λόγους και πιο μετά για να κάνεις υπομονή στα λάθη του και να προσπαθείς να τα διορθώσεις και όχι να τα γκρεμίσεις. Όσο για τον λόγο που όσο μεγαλώνουμε εξαντλείται η υπομονή μας, σε μένα έχει γίνει το αντίθετο, όσο μεγαλώνω τόσο βρίσκω την υπομονή που δεν είχα μικρότερη. Πιστεύω ότι όσο μεγαλώνεις εξαντλείται η διάθεση που έχεις στο να αφιερώνεις χρόνο σε πράγματα που δεν έχουν ουσία και σε ανθρώπους που δεν θα σε πάνε κάπου. Επιλέγεις που χρειάζεται να επενδύσεις χρόνο και όταν δεν χρειάζεται το αφήνεις για να μην κουβαλάς αρνητικά πράγματα και σχέσεις.


Πιστεύεις ότι όσο μεγαλώνουμε τα όνειρα μας μικραίνουν;

Φοβάμαι πως ναι γιατί συμβιβαζόμαστε. Κάποια όνειρα μας απογοητεύουν γιατί αλλιώς τα φανταζόμασταν και αλλιώς τα φέρνει η ζωή. Μαθαίνουμε να περιοριζόμαστε σε ένα πλαίσιο πολύ συγκεκριμένο και σταματάμε να ονειρευόμαστε, γινόμαστε λίγο ρομπότ. Και τελικά καταλήγουμε να είμαστε τι; Αυτό που κάνουμε, αυτό που σκεφτόμαστε ή απλά ένα τίποτα;


Ποια πιστεύεις ότι είναι η σχέση έρωτα και χρόνου; Μήπως τελικά ο έρωτας δεν γιατρεύεται με το χρόνο αλλά με την ωριμότητα που αποκτάει ο άνθρωπος;

Με το χρόνο κάποια πράγματα βρίσκουν τη σωστή τους διάσταση. Όσο περνάει ο χρόνος, θα γυρίσεις πίσω και θα πεις ''Κοίτα να δεις, ήμουν εγώ τόσο ερωτευμένη με αυτόν τον άνθρωπο. γιατί;''. Τα βλέπεις πιο αποστασιοποιημένα, με καθαρό βλέμμα χωρίς αυτό το πάθος που σε τυφλώνει και τότε καταλαβαίνεις. Και η ωριμότητα έχει σίγουρο κάποιο ρόλο αλλά νομίζω ότι ο χρόνος από μόνος του φέρνει την χρονική απόσταση που χρειάζεται από τα πράγματα για να τα δεις με άλλο μάτι. Είναι αλληλένδετα.

gavala salina


Υπάρχει κατάλληλη ηλικία για μια γυναίκα για να κάνει την εσωτερική της αναζήτηση;

Νομίζω όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο, αλλά αν δεν το έχεις καταφέρει πριν, νομίζω ότι στα 30 είναι αναγκαίο .Και η αλήθεια είναι ότι έχω την αίσθηση ότι οι πιο πολλοί φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι μας, να μιλήσουμε με εμάς, μας φαίνεται λίγο σχιζοφρενικό να μιλάμε με τον εαυτό μας. Είναι όντως περίεργο αλλά είναι τόσο αναγκαίο. Εγώ ήμουν τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου, δεν του έδωσα το «μπράβο» που θα έπρεπε τις κατάλληλες στιγμές για να μπορέσω να κάνω περισσότερα. Έχουμε όλοι την τάση να μεγεθύνουμε τα κατορθώματα των γύρω μας και να μειώνουμε τα δικά μας. Και σε αυτό βοηθάει πολύ η εποχή του instagram και του facebook που βλέπουμε φωτογραφίες των άλλων και δεν συνειδητοποιούμε ότι είναι απλά φιλτραρισμένες και σκόπιμα ωραίες. Δεν γίνεται να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι όλη τη μέρα.


Πως είναι η συνεργασία σου με την Ελπίδα;

Η Ελπίδα ήταν μια ιδέα του Αντώνη Λουδάρου που αποδείχθηκε πολύ καλή. Για τις φωνητικές τις ικανότητες δεν χρειάζεται να μιλήσουμε, η φωνή της είναι αναλλοίωτη αλλά και σαν ηθοποιός πραγματικά είναι έκπληξη γιατί έχει μια υπέροχη αμεσότητα και βγάζει μια ζεστασιά πάνω στη σκηνή . Έχει μια ωραία ενέργεια και την αγαπάει ο κόσμος. Είχε κάνει μια αποχή χρόνων και είναι τιμή μου το γεγονός οτι δέχτηκε να επιστρέψει μέσα από το έργο μου. Η χημεία μεταξύ μας βγαίνει πολύ έντονα πάνω στη σκηνή και γενικά μέσα από αυτό έργο αγαπηθήκαμε και είδαμε πόσα κοινά έχουμε. Ξεκινήσαμε όπως ξεκινάς με τον εαυτό σου που απλά το δουλεύεις στην αρχή και μετά φτάνεις να τον αγαπήσεις.


Στην παράσταση βλέπουμε μια σύμπραξη θεάτρου και τραγουδιού. Αν σε έβαζα να επιλέξεις ανάμεσα στα δύο, τι θα επέλεγες;
Γι’ αυτό έκανα αυτό το έργο για να μην πρέπει να επιλέξω γιατί ουσιαστικά θέλω να συνδυάζω και τα δύο, γιατί από πάντα αγαπούσα εξίσου τη μουσική και την υποκριτική. Ο σκηνοθέτης μας ο Αντώνης Λουδάρος το ονόμασε μιούζικαλ δωματίου και αν και δεν υπάρχει αυτός ο όρος νομίζω ταιριάζει απόλυτα. Έτσι λοιπόν θα ήθελα να πορευτώ από δω και πέρα, με μιούζικαλ δωματίου, δηλαδή με μουσικοθεατρικές παραστάσεις που να βγάζουν αυτό το έντονο συναίσθημα.


Σαν παιδί σου έλειψε η πατρική φιγούρα;

Οι δικοί μου χώρισαν όντως νωρίς και με τον μπαμπά μου δεν είναι ότι χαθήκαμε, απλά δεν είχα ποτέ την εμπειρία του πατέρα στην οικογένεια γιατί δεν έχω μνήμες. Είχα όμως έναν παππού που ήταν περισσότερο από πατέρας, οπότε δεν μου έλειψε αυτό το πρότυπο και αυτή η παρουσία, έστω και αν αυτόν τον ρόλο τον έπαιξε άλλο πρόσωπο. Ένιωθα ότι μεγάλωσα σε μια κανονική οικογένεια και δεν μου έλειψε αυτό παρόλο που κουβαλάω κάποια θέματα σε σχέση με τον πατέρα μου, τα οποία νιώθω ότι τα έχω βρει μέσα μου και ας μην τα έχουμε λύσει επί της ουσίας μαζί. Κάποια πράγματα δεν είναι απαραίτητο να λυθούν, μπορεί αν τα βρεις μέσα σου και βάλεις εσύ τον επίλογο, να λυθούν έτσι. Έχουμε μια σχέση με τον πατέρα μου, όχι αυτή που θα έπρεπε να έχουμε αλλά υπάρχουν πολύ χειρότερα.


Τα δικά σου «όνειρα γλυκά» ποια είναι από δω και πέρα;

Τα δικά μου όνειρα είναι αυτή η παράσταση να έχει μέλλον, να συνεχίσει και του χρόνου αλλά και να ταξιδέψουν τα όνειρα μας και στην Κύπρο και στη Θεσσαλονίκη. Γενικά θα ήθελα να το μάθει όσο πιο πολύς κόσμος γίνεται γιατί όσοι έρχονται και το βλέπουν το έχουν αγαπήσει και τα σχόλια και οι αντιδράσεις τους είναι τόσο συγκινητικά. Χαίρομαι που τους έχουμε αγγίξει οπότε εύχομαι να το δουν όσο πιο πολλοί άνθρωποι γίνεται.

 

Η Σαλίνα Γαβαλά έγραψε και πρωταγωνιστεί μαζί με την Ελπίδα στην παράσταση «Όνειρα Γλυκά» στο Σύγχρονο Θέατρο.

Σας αρέσει το μυστήριο; Πίσω από κάθε παράξενο γεγονός αναζητάτε τη λύση; Θέλετε να συνδυάσετε θέατρο και φαγητό την ίδια στιγμή; Τρεις φαινομενικά ασύνδετες ερωτήσεις που όμως φέτος βρίσκουν μια κοινή απάντηση. Το θεατρικό δείπνο μυστηρίου «Προσεχώς Απόδραση», εμπνευσμένο από την ομάδα «Βρες τον δολοφόνο» έρχεται για να γεμίσει τις Κυριακές σας και να εξασκήσει το αστυνομικό σας δαιμόνιο. Η Φιλιώ Λαζανά, ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Βρες τον δολοφόνο», μας μίλησε για τους λόγους που μας προσελκύει τόσο πολύ το μυστήριο, για τις δυσκολίες του αυτοσχεδιασμού αλλά και για το τι την οδήγησε στο να συνδυάσει θέατρο, φαγητό και παιχνίδια μυστηρίου.

Μίλησε μας λίγο για την παράσταση «Προσεχώς Απόδραση».

Κάθε Κυριακή η ομάδα του «Βρες τον Δολοφόνο» σας προσκαλεί για Απόδραση στο El Convento del Arte! Στο φετινό μας δείπνο μυστηρίου, το κοινό καλείται να βοηθήσει τον άδικα φυλακισμένο ήρωα Γιάννη Ποντίκη να αποδράσει! Αρχικά, το κοινό παρακολουθεί το  θεατρικό δρώμενο και στη συνέχεια αναλαμβάνει ρόλο... ντετέκτιβ: αξιολογεί τα στοιχεία που του δίνονται, ανακρίνει τους ηθοποιούς, οι οποίοι έρχονται κοντά του, αυτοσχεδιάζουν και απαντούν αυθόρμητα σε ό,τι τους ρωτάνε, και λύνει τους γρίφους που θα βοηθήσουν τον ήρωά μας να δραπετεύσει!

Πως προέκυψε η ιδέα των Δείπνων Μυστηρίου; Τι σε οδήγησε να συνδυάσεις φαγητό, θέατρο και παιχνίδια μυστηρίου;

Το 2012 συμμετείχα σε ένα παιχνίδι μυστηρίου στην Αγγλία κι ενθουσιάστηκα με την ιδέα. Έτσι, μαζί με τον σύζυγό μου, Γιάννη Πιττά, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα, συνδυάζοντας το θέατρο, το παιχνίδι και το φαγητό σε ένα πρωτότυπο για τα δεδομένα δρώμενο. Απευθυνθήκαμε στον Γιάννη Σαρακατσάνη, ο οποίος αγκάλιασε την ιδέα μας από την πρώτη στιγμή. Έτσι από το 2013 συνεργαζόμαστε με τη θεατρική ομάδα των Abovo, που φημίζεται για την κωμική της φλέβα και σας καλούμε να λύσετε ένα μυστήριο τρώγοντας!

Γιατί πιστεύεις ότι μας προσελκύει τόσο πολύ το μυστήριο;

Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν επίδοξο ντετέκτιβ! Μας αρέσει να δίνουμε τη δική μας εκδοχή σε πράγματα που μπορεί να μην είναι προφανή, να συμπληρώνουμε τα πληροφοριακά κενά. Είναι μια υγιής περιέργεια, έμφυτη στον άνθρωπο. Μια καλογραμμένη ιστορία μυστηρίου ανεβάζει την αδρεναλίνη και την αγωνία κι επιτρέπει στο θεατή της παράστασης ή τον αναγνώστη ενός βιβλίου να ζήσει με τους ήρωες ένα συναρπαστικό ταξίδι.

Εσένα τι σε εξιτάρει στο μυστήριο και το έχεις επιλέξει ως βασική θεματική;

Νομίζω ότι με έχει κερδίσει το μυστήριο γιατί θέλει φαντασία κι εγώ, αν μη τι άλλο, διαθέτω αρκετή και κάπου πρέπει να τη διοχετεύσω! Αντλώ έμπνευση από πράγματα και εικόνες που υπάρχουν στην καθημερινότητά μου και μάλιστα, συχνά με πιάνω να ταξιδεύω με τα μάτια ανοιχτά σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Στο «Προσεχώς Απόδραση» υπάρχει και αρκετός αυτοσχεδιασμός, ο οποίος τον τελευταίο καιρό επιλέγετε όλο και περισσότερο σε παραστάσεις. Γιατί πιστεύεις ότι προσελκύει τόσο το κοινό;

Το κοινό αναζητά το γνήσιο και πηγαίο χιούμορ – έχει κουραστεί από τα κλισέ και τις «ετοιματζίδικες» και στημένες ατάκες. Του αρέσει να βλέπει το πώς ο ηθοποιός θα χειριστεί ζωντανά, χωρίς κείμενο, μια κατάσταση από την οποία μάλιστα καλείται να βγάλει και γέλιο. Βέβαια, η ικανότητα του αυτοσχεδιασμού είναι ένα ταλέντο. Οι καλλιτέχνες που είναι προικισμένοι με αυτό έχουν πηγαίο και αβίαστο χιούμορ, ευστροφία, αυτοσυγκέντρωση. Γι’ αυτό είμαι εξαιρετικά υπερήφανη που ο θίασος του «Βρες τον Δολοφόνο» μπορεί να αυτοσχεδιάζει και να κάνει τον κόσμο να γελά αβίαστα.

prosexos apodrasi

Πόσο δύσκολο πιστεύεις ότι είναι για έναν ηθοποιό να ερμηνεύει το ρόλο του και ο κόσμος από κάτω να τρώει;

Τα θεατρικά δείπνα μυστηρίου είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε και ο ηθοποιός να μην ενοχλείται όταν ερμηνεύει, αλλά και το κοινό να μπορεί να παρακολουθήσει και να δειπνήσει παράλληλα, χωρίς το ένα να δυσκολεύει το άλλο.

Ποιο είναι το πιο ευτράπελο που έχει συμβεί σε δείπνο μυστηρίου;

Πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια συγκεκριμένη στιγμή. Αυτό που κρατώ είναι ότι κάθε Κυριακή βράδυ η παράσταση κλείνει με διαφορετικό τέλος, όμως αυτό που δεν αλλάζει ποτέ είναι ότι το κοινό γελάει τόσο πολύ και φεύγει με ένα συναίσθημα πληρότητας και ευφορίας.

Έχεις επιλέξει να κάνεις κάτι παρόμοιο και για τα παιδιά. Μίλησε μας για τις δράσεις CSI Kids.

Μετά τη θερμή υποδοχή που είχε η ιδέα του «Βρες τον Δολοφόνο»  από τους μεγάλους, σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι για τους μικρούς μας φίλους. Κι έτσι, το 2014, γεννήθηκε η ιδέα του CSI Kids. Απευθύνεται σε παιδιά 4-12 ετών που τους αρέσει το μυστήριο και η περιπέτεια. Μέσα από τις διάφορες δράσεις που έχουμε σχεδιάσει, όπως πάρτυ μυστηρίου, κυνήγια θησαυρού, μυστήρια δι’ αλληλογραφίας, τα παιδιά γίνονται ντετέκτιβ και εξιχνιάζουν μυστήρια!

Για παράδειγμα, στα πάρτυ μυστηρίου, τα παιδιά γίνονται ντετέκτιβ και αναλαμβάνουν  να ρίξουν φως σε μια από τις προτεινόμενες υποθέσεις: το μυστήριο στην πασαρέλα για τα κορίτσια, το χαμένο τρόπαιο για τα αγόρια, το μυστήριο στο διαγωνισμό τραγουδιού για τους μικρούς καλλιτέχνες και πολλά άλλα σενάρια! Οι μικροί ντετέκτιβ,  με την καθοδήγηση επαγγελματιών ηθοποιών, φοράνε τα γάντια τους, συλλέγουν και ερευνούν τεκμήρια, εξετάζουν δακτυλικά αποτυπώματα, κάνουν αναλύσεις με μικροσκόπια και χημικά τεστ στην προσπάθειά τους να εξιχνιάσουν την υπόθεση.

Πως επιλέγεις και σχεδιάζεις τα παιδικά παιχνίδια;

Αυτό είναι το αγαπημένο μέρος της διαδικασίας για εμένα, αφού μου δίνεται η ευκαιρία να δω τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών. Τι είναι αυτό που κεντρίζει την προσοχή τους, εξάπτει τη φαντασία τους και κυρίως τα κάνει να απομακρυνθούν από τάμπλετ και τηλεοράσεις; Τι είναι αυτό που μπορεί να συναρπάσει τα σημερινά παιδιά, τα οποία έχουν αμέτρητα ερεθίσματα, χιλιάδες παιχνίδια και γενικά είναι πολύ μπροστά για την ηλικία τους; Πάντα προσπαθώ να δώσω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και βέβαια όταν τελειώσω το σχεδιασμό του παιχνιδιού, τη σκυτάλη παίρνει η κόρη μου και η παρέα της, που είναι οι πιο απαιτητικοί, αλλά αλάνθαστοι δοκιμαστές της κάθε μου απόπειρας.

Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο λόγος που το μυστήριο έχει κερδίσει τόσο πολύ τα παιδιά;

Θεωρώ ότι ο συνδυασμός «μυστηρίου» και «παιχνιδιού» είναι ιδανικός για παιδιά, αφού οι μικροί μας φίλοι έχουν έμφυτη περιέργεια, τους αρέσει να εξερευνούν και να αναζητούν απαντήσεις στα πολλά ερωτήματά τους!

 

Τα γεύματα μυστηρίου γίνονται κάθε Κυριακή στο El Convento del Arte.

Ερμηνεύουν: Θανάσης Ζερίτης, Μάνος Κανναβός, Αλεξάνδρα Ούστα, Χρήστος Πίτσας, Γιάννης Σαρακατσάνης, Σωσώ Χατζημανώλη.

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Σαρακατσάνης.

Με διάθεση Καρναβαλιού, τη σκυτάλη παίρνει η Καθαρά Δευτέρα που από πολλούς θεωρείται η πρώτη μέρα της άνοιξης. Πέρα από το καθιερωμένο μενού που περιλαμβάνει ταραμοσαλάτα, λαγάνα και θαλασσινά, το πρόγραμμα απαιτεί χαρταετό και άφθονη διασκέδαση για μικρούς και μεγάλους. Για εκείνους που θα βρίσκονται στην Αθήνα και δεν θα έχουν την ευκαιρία να μεταβούν στην εξοχή εμείς βρήκαμε τρόπους για να περάσουν το ίδιο διασκεδαστικά σε διάφορα σημεία της πόλης.

Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Το ΚΠΙΣΝ δεν θα μπορούσε να γιορτάσει φέτος την Καθαρά Δευτέρα χωρίς τα καθιερωμένα έθιμα, αλλά και το πέταγμα του χαρταετού. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία μαζί με το Ελληνικό Σωματείο Διάσωσης & Διάδοσης της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς «Οι Μωμόγεροι» να αναβιώσουν το αποκριάτικο έθιμο: Γενίτσαροι και Μπούλες της Νάουσας, αλλά και το έθιμο του Μπέη από τη Βόρειο Ελλάδα. Και όλα αυτά μαζί με την πολιτιστική εταιρεία ορχηστρικής τέχνης «Βάκχαι». Όσο για τους μικρότερους επισκέπτες το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος τους προσκαλεί να κατασκευάσουν τη δική τους στολή σούπερ ήρωα αλλά και το δικό τους σούπερ χαρταετό. Παράλληλα, σ’ ένα εργαστήριο που απευθύνεται σε όλους, οι επισκέπτες θα γνωρίσουν την Κυρά Σαρακοστή, ένα παλιό αυτοσχέδιο ημερολόγιο για τη μέτρηση των εβδομάδων μέχρι και την Κυριακή του Πάσχα, από τις 11.30 έως τις 14.30 στο Παιδικό Εργαστήριο της ΕΒΕ.

Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι δωρεάν.

Λόφος Φιλοπάππου

Ο Δήμος Αθηναίων, που φέτος διοργάνωσε περισσότερες αποκριάτικες εκδηλώσεις από ποτέ άλλοτε, δεν θα μπορούσε να αφήσει κενή τη μέρα της Καθαράς Δευτέρας. Έτσι, στον Λόφο Φιλοπάππου θα στηθεί από το πρωί παραδοσιακό γλέντι μαζί με το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής δήμου Αθηναίων και τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο υπό τη μουσική της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Αθηναίων. Από το πρόγραμμα δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα παραδοσιακά κούλουμα και το πέταγμα του χαρταετού για μικρούς και μεγάλους.

Φρεαττύδα

Οι εκδηλώσεις του Δήμου Πειραιά που έχουν ξεκινήσει από πολύ νωρίς, κορυφώνονται την Καθαρά Δευτέρα στη Φρεαττύδα με το πέταγμα του χαρταετού, αλλά και πλούσιο παραδοσιακό γλέντι. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει σαρακοστιανά εδέσματα, χορό και μουσική και υπόσχεται ξέφρενη διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους επισκέπτες. Η εκδήλωση είναι δωρεάν για όλους μετά από χορηγία της ΠΑΕ Ολυμπιακός.

Ιππόδρομος Αθηνών

Την Καθαρά Δευτέρα ο Ιππόδρομος Αθηνών θα γεμίσει χαρταετούς, χρώμα, μουσική, και παιδικά χαμόγελα. Οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν, δωρεάν μια σειρά μοναδικών δράσεων, που υπόσχονται μία αξέχαστη εμπειρία. Ειδικές καντίνες θα προσφέρουν δωρεάν λαγάνες, φασολάδα και νηστίσιμους μεζέδες σε όλους. Ακόμα, θα πραγματοποιηθεί ένα μοναδικό air show ακροβατικών με πρωτότυπους χαρταετούς. Ιπτάμενα χταπόδια, μέδουσες και πολλά σχέδια θα γεμίσουν με χρώμα τον ουρανό προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα, που αναμένεται να καθηλώσει όλους τους επισκέπτες. Για τα παιδιά ο Ιππόδρομος Αθηνών επιφυλάσσει βόλτες με πόνυ, παιδικά εργαστήρια και παιχνίδια, αλλά και μαθήματα ασφαλούς οδήγησης ποδηλάτου, που υπόσχονται στιγμές ξεγνοιασιάς και γέλιου. Η γιορτή πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Δήμου Μαρκόπουλου.

Πώς να επιλέξει κανείς παραστάσεις για τον έρωτα; Το ερώτημα θα ήταν αν υπάρχουν έργα που δεν αναφέρονται σε  αυτόν.

Από το αρχαίο δράμα και τον Σοφοκλή με το «Έρως ανίκατε μάχαν» μέχρι τον Σαίξπηρ και τον αποχωρισμό της Ιουλιέτας στο μπαλκόνι ‒«Τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει»‒ η παγκόσμια δραματουργία ανά τους αιώνες εμπνέεται από κάθε λογής ερωτική ιστορία.

Ο έρωτας βγάζει τον άνθρωπο από τη λογική της μονάδας και να τον κάνει σύμφωνα με τον Πυθαγόρα «δυάς». Για τον Σάμιο φιλόσοφο αυτός ο αριθμός  αντιπροσώπευσε το πρώτο στάδιο προς τη διαδρομή της δημιουργίας. Η δυάδα αντιπροσώπευσε την πόλωση, την αντίθεση, την απόκλιση, την ανισότητα και την αστάθεια. Καλείται συχνά τόλμη, καθώς διασκορπίζει την τελειότητα και την ενότητα της μονάδας.

Μόνο δύο λοιπόν στη σκηνή, στη ζωή, στον έρωτα…

Το Texnes-plus σας παρουσιάζει παραστάσεις στις οποίες τα ζευγάρια πρωταγωνιστών διηγούνται μια διαφορετική ερωτική ιστορία αλλά είναι μόνο οι δυο τους στη σκηνή…

 

«Η Βοσκοπούλα»: Ένας βουκολικός έρωτας
Θέατρο του Νέου Κόσμου, Δώμα, μέχρι 1/4, Τετάρτη-Κυριακή

 Άραγε υπάρχει ακόμη  αγνή και ανιδιοτελής αγάπη; Ο βουκολικός έρωτας του βοσκού για τη βοσκοπούλα μάς ταξιδεύει σε μια  ιστορία του παρελθόντος και μας κάνει να ξαναπιστέψουμε στους ρομαντικούς έρωτες. Ένας βοσκός συναντά στην εξοχή μια πανέμορφη βοσκοπούλα και λιποθυμά χτυπημένος από την ομορφιά της. Ένα έργο για μια εποχή που οι βοσκοπούλες είναι ασπροντυμένες, οι Έρωτες κρατούν τόξα, οι ερωτευμένοι αναστενάζουν, οι σπηλιές είναι ειδυλλιακές, η αγάπη εύκολη και ο θάνατος εύκολος. Στο ρόλο του βοσκού ο Γιώργος Παπανδρέου και της βοσκοπούλας η Πηνελόπη Τσιλίκα. Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και η  Δέσποινα Αναστάσογλου σκηνοθετούν το αυθόρμητο δημιούργημα της λαϊκής ζωής της Κρήτης που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1627.

 

«Το σπίτι στη λίμνη» : Ένα ταξίδι στο παρελθόν με οδηγό την αγάπη
Θέατρο Αγγέλων Βήμα,παίζεται για τέσσερις τελευταίες παραστάσεις, ως εξής: Παρασκευή 16/2 ,Σάββατο 17 /2, Σάββατο 24 /2 και Σάββατο 3 /3  και στη συνέχεια στηΘεσσαλονίκη (Θέατρο Αθήναιον) μόνο για τρεις παραστάσεις στις 16, 17 και 18 Μαρτίου. 

Μια αγάπη με θεμέλια την αγάπη για το συνάνθρωπο εξελίσσεται σε  έναν έρωτα γεμάτο πάθος. Ένας άντρας, ο Ντέιβιντ, βρίσκεται ξαφνικά σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, ανήμπορος να θυμηθεί ακόμα και πώς βρέθηκε εκεί. Δίπλα του στέκεται η ψυχίατρος Άλις, η οποία αναλαμβάνει να τον ταξιδέψει πίσω στο παρελθόν του, στο μυστικό του λαβύρινθο, στα έγκατα της μνήμης και του νου. Μια δραματική ιστορία για δύο ανθρώπινα πλάσματα που ακροβατούν ανάμεσα στο ένστικτο και στη λογική, στην αλήθεια και στο ψέμα, με πρωταγωνιστές τον Αντώνη Φραγκάκη και την Κερασία Σαμαρά. Τη σκηνοθεσία  του έργου του Αϊντάν Φενεσί υπογράφει η Κερασία Σαμαρά.

 

«Misery»: Όταν ο έρωτας γίνεται εμμονή
Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης, μέχρι 31/3, Τετάρτη-Κυριακή

 Αρρωστημένος είναι ο έρωτας που ξετυλίγεται στο θρίλερ «Misery», στο οποίο η αγάπη και το πάθος παίρνουν διαφορετική διάσταση, μια διάσταση λίγο πιο ασυνήθιστη, που σπάει τους κανόνες του ρομαντισμού. Ένα δυνατό θρίλερ εμπνευσμένο από το ομώνυμο μπεστ σέλερ του Στίβεν Κινγκ έρχεται σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά, με πρωταγωνιστές τη Ρένη Πιττακή και τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο. Ένας διάσημος συγγραφέας στο δρόμο για το σπίτι του παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα, αλλά σώζεται από τη νοσοκόμα Άννι Γουίλκς που τον πηγαίνει στο απομονωμένο σπίτι της. Η Άννι όμως βρίσκεται σε μια ασταθή ψυχολογική κατάσταση και ο Πολ καταλήγει παγιδευμένος, χτυπημένος και στο έλεός της. Το έργο είναι γνωστό από την κινηματογραφική εκδοχή του με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Κάαν και την Κάθι Μπέιτς, που κέρδισε Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της.

 

 

 

«Το κάλεσμα της Λορίν»: Ένα τολμηρό παιχνίδι αποκαλύψεων
Θέατρο Αργώ, από 14/2 μέχρι 1/4, Κάθε Τετάρτη

Οι προκαθορισμένοι παραδοσιακοί ρόλοι μπορεί να είναι ό,τι πιο σταθερό και σίγουρο έχουμε στις ζωές μας, αλλά σε μια κοινωνία που συνεχώς εξελίσσεται οι ρόλοι αλλάζουν και η κοινωνία οφείλει να συμβαδίζει. Μια θεατρική παράσταση που θίγει αυτό το τολμηρό θέμα, υποστηρίζει σθεναρά την ελευθερία του ατόμου. Ένας άντρας (Πέδρο) μεταμφιέζεται σε Λορίν Μπακόλ, ενώ μια γυναίκα (Ρόζα) σε Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Αυτό που ξεκίνησε ως παιχνίδι, η αναζήτηση της ανανέωσης στη σχέση τους, μετατρέπεται σε αποκάλυψη: ο άντρας προτείνει στη γυναίκα να παίξουν με ένα αντικείμενο που αγόρασε στο sex shop,  αλλά εκείνη χαλάει το «παιχνίδι». Τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχαν προκαθορισμένοι «ρόλοι»; Ερωτισμός και καταπίεση συνυπάρχουν. Παραδοσιακοί ρόλοι παρωδούνται. Πόσο στέρεη είναι η βάση στην οποία στηρίζεται η κοινωνία; Οι κοινωνικοί ρόλοι που απονέμονται και υιοθετούνται ακόμα και από την παιδική ηλικία αρχίζουν να αμφισβητούνται. Ένα έργο της Παλόμα Πεδρέρο για την κοινωνική απομόνωση που υφίσταται κάποιος από την κοινωνία, με πρωταγωνιστές τον Ιωάννη Αθανασόπουλο και τη Βιργινία Ταμπαροπούλου, σε σκηνοθεσία της Φένιας Αποστόλου.

 

«Πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη»: Έρωτας βγαλμένος από βιβλίο
Δευτέρα και Τρίτη στο Bios

Την  ερωτική ιστορία δύο εκκεντρικών, της Κλοτίλδης Τρολ και του Φιλιμάριο Ντιπλέ, που δεν αντέχουν ο ένας τον άλλο, μέχρι που η Κλοτίλδη καταλαβαίνει ότι αγαπά τον άνθρωπο που αντιπαθεί, μέχρι που ο Φιλιμάριο θα αγαπήσει αυτή που μέχρι πρότινος απεχθανόταν, αφηγούνται με μοναδικά ευφάνταστο τρόπο στη σκηνή η  Αμαλία Καβάλη και ο Γιάννης Σοφολόγης. Οι δυο τους βιώνουν έναν έρωτα εμπνευσμένο από το  βιβλίο του Γκουαρέσκι (εκδόσεις Αστάρτη) σε μια παράσταση στην οποία αυτοσκηνοθετούνται και κέρδισε τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή
(νικήτρια παράσταση του Scratch Night του Bob Theater Festival 2016).

 

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο»: Η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης όλων των εποχών
Θέατρο Άλφα-Ιδέα, κάθε Τετάρτη

Εδώ κάναμε μια μικρή εξαίρεση στο Just the 2 of us, καθώς η παράσταση είναι ιδανική για την ημέρα, πώς αλλιώς; Αφού η Αθηνά Μουστάκα και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής επιδίδονται σε ένα μαγικό θεατρικό παιχνίδι και καταφέρνουν να ερμηνεύουν όλους τους ρόλους του έργου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στη σκηνή. Όμως δεν είναι οι δυο τους. Συνοδοιπόρος τους είναι ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο οποίος ντύνει μελωδικά πολλές στιγμές παίζοντας πιάνο, κιθάρα και κρουστά. Το πόσο σπουδαίοι είναι όλοι τους το αποδεικνύει το γεγονός ότι συνεχίζουν για πέμπτη σεζόν!

 

«Η κυρία Κούλα»: Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά
Faust, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή 

Έρωτας σε βαγόνι ενός τρένου, σε μια διαδρομή του ηλεκτρικού. Η μια είναι γυναίκα ώριμη, συντηρητική, παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Ο άλλος, νέος, ανέμελος φοιτητής. Συναντιούνται κάθε μέρα την ίδια ώρα σε ένα  βαγόνι του ηλεκτρικού, στη διαδρομή από το Θησείο έως την Κηφισιά. Με ενδιάμεσους σταθμούς το Μοναστηράκι όπου ανεβαίνει εκείνη και τον ‘Άγιο Νικόλαο όπου διατηρεί γκαρσονιέρα εκείνος, πλέκεται η ερωτική τους ιστορία. Γύρω, η χαοτική Αθήνα και η ανελέητη καθημερινότητά της. Μια ιστορία απλή, με ήρωες συνηθισμένους, που τολμούν να κάνουν για λίγο το όνειρο πραγματικότητα. Η ιστορία που μόλις διαβάσατε δεν είναι άλλη από τη νουβέλα με τον τίτλο «Κυρία Κούλα» (1978) που έγραψε ο αδικοχαμένος Μένης Κουμανταρέας και σκηνοθετεί η Έφη Θεοδώρου. Το παράνομο ζευγάρι ενσαρκώνει με ζηλευτή σκηνική χημεία η Μαρία Ζορμπά και ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος.

 

«Μια πορνογραφική σχέση»: Αρκεί μόνο το σεξ;
Από Μηχανής Θέατρο, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη

 Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου για να εκπληρώσουν μια σεξουαλική φαντασίωση. Δεν ξέρουν ο ένας το όνομα του άλλου. Το μόνο που επιθυμούν είναι μια καθαρά σαρκική σχέση. Όμως η μια συνάντηση διαδέχεται την άλλη. Πλέον τους ενώνει κάτι παραπάνω από το σεξ. Τι είναι πιο τρομακτικό; Το να πραγματοποιήσεις μια ανομολόγητη ερωτική φαντασίωση ή το να τολμήσεις να «απογυμνωθείς» στα μάτια του άλλου; Μπορεί μια σαρκική συνάντηση να οδηγήσει σε μια ιστορία αγάπης; Αυτά τα ερωτήματα θέτουν ο Βαγγέλης Παπαδάκης και η Χριστίνα Δενδρινού στην παράσταση που σκηνοθετεί  εμπνευσμένα ο πρώτος και βασίζεται στην ομώνυμη ταινία, «Μία πορνογραφική σχέση», του Φρεντερίκ Φοντέιν, που είδαμε το 1999 στις κινηματογραφικές αίθουσες και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές.

 

«Σεξ Λεξικόν: Η Επιστήμη του Έρωτα»: Ερωτική πράξη με οδηγίες προς ναυτιλλομένους
Θέατρο 104, Δευτέρα, Τρίτη και Κυριακή

Η Κάτια και ο Τάκης, οι χαρακτήρες της κωμωδίας «Σεξ Λεξικόν: Η επιστήμη του έρωτα» του Σπύρου Δ. Μιχαλόπουλου, είναι δύο πρόσωπα βγαλμένα από άλλη εποχή. Κάποτε υπήρξαν. Και ήταν υπέροχοι. Και οι δύο. Η Φωτεινή Αθερίδου και ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης πρωταγωνιστούν στην κωμική ιστορία με άξονα την πρώτη ερωτική εμπειρία δύο νέων ανθρώπων και με έναν ήπιο πολιτικό σχολιασμό στις άκαμπτες ερωτικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις της παλιάς Ελλάδας, του 20ού αιώνα, όπου η γυναίκα δεν επιτρέπεται να έχει «ανεξέλεγκτες σεξ-επαφές» και ο άντρας «πρέπει να αποφεύγει την αυτοϊκανοποίηση για να μην πάθει νευρώσεις». Ένα ταξίδι ενηλικίωσης ενός ζευγαριού, μια παράσταση με πολύ χιούμορ και τρυφερότητα.

 

 

 

«Heisenberg»: Τα ετερόνομα έλκονται

Θέατρο του Νέου Κόσμου, Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή

Η Τζόρτζι και ο Άλεξ είναι δύο άτομα που υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα έλεγαν ούτε «γειά».  Εκείνη  είναι Αμερικανίδα, 42, πληθωρική, φλύαρη, αρέσκεται να μιλάει πολύ και να βρίζει και ισχυρίζεται πως αναζητά το 19χρονο γιο της που την εγκατέλειψε και πήγε στην Αμερική. Εκείνος είναι Ιρλανδός, στα 75, χασάπης, προτιμά να ακούει, ήρεμος, πράος, σχεδόν παραιτημένος από τη ζωή. Η γνωριμία τους τυχαία στο σταθμό του St. Pancras, αυτή τον βλέπει καθισμένο σε ένα παγκάκι, τον πλησιάζει και του σκάει ένα φιλί! Μετά χάνονται, στη συνέχεια τον αναζητά στο Google και πηγαίνει να τον βρει στο μαγαζί του. Και κάπως έτσι ξεκινά μια σχέση μεταξύ τους, ένα σχεδόν απελπισμένο ρομάντζο, που διερευνά αυτά που τους ενώνουν και αυτά που τους χωρίζουν.

Στο «Heisenberg» του Simon Stephens που σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος η Κόρα Καρβούνη και ο Περικλής Μουστάκης ζουν μια τρυφερή ιστορία αγάπης αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι ο έρωτας δεν κάνει διακρίσεις «χτυπά» με το βέλος του παντού και όλα μπορούν να ξεκινήσουν μ’ ένα πεταχτό φιλί…

 

 

 

 

 

Από τη Δήμητρα Φίλη

Συνάντησα τη Φωτεινή Ντεμίρη λίγο μετά το τέλος της παράστασης «Δουλειές με φούντες» στις άδειες θέσεις της θεατρικής σκηνής «Ζωή Λάσκαρη». Το άρωμα της σπουδαίας πρωταγωνίστριας μοιάζει να είναι ακόμη εκεί, εξάλλου η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη της.

Η συγκίνηση είναι διάχυτη σε κάθε λέξη της Φωτεινής Ντεμίρη, που συνεργαζόταν μαζί της όλο το καλοκαίρι γι’ αυτή την παράσταση.

Στα άνετα μοβ καθίσματα λοιπόν, με το βλέμμα της στραμμένο πότε στο σκηνικό της παράστασης και πότε στους συμπρωταγωνιστές της που αποχωρούσαν σταδιακά, μιλήσαμε για τα ευαίσθητα θέματα που θίγει η παράσταση, την αντιμετώπιση της σεξουαλικής διαφορετικότητας αλλά και για το πόσο την επηρέασε η μεγάλη επιτυχία του «Καφέ της Χαράς» που ακόμη προβάλλει ο Ant1.

 

Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση «Δουλειές με φούντες» και για το ρόλο σας.
Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο έργο, που το έγραψε με μεγάλη ευαισθησία και εξυπνάδα ο Χάρης Μπόσινας και μιλά για τις δύσκολες συνθήκες της ζωής και για το πώς μπορείς να κάνεις ένα λάθος αν βρεθείς στριμωγμένος. Θίγει επίσης το ζήτημα της διαφορετικότητας και πώς αντιμετωπίζεται καθώς και άλλα ευαίσθητα θέματα. Η δική μου ηρωίδα, η Λούσι, έχει ζήσει όλη τη ζωή της πολύ ωραία, χωρίς να σκέφτεται, και ξαφνικά από τις δυσκολίες τις ζωής ωριμάζει και ανακαλύπτει ουσιαστικά πράγματα.

Τι σας έκανε να ενδώσετε σε ένα νέο θεατρικό έργο;
Το ναι γι’ αυτή την παράσταση με έκανε να το πω η αξέχαστη Ζωή Λάσκαρη. Διάβασα το έργο και αφέθηκα εν λευκώ. Αυτή η δουλειά έγινε με τη φροντίδα της κόρης της, της Μαρίας-Ελένης Λυκουρέζου, η οποία, παρά την ξαφνική απώλεια της μητέρας της, συνέχισε και όλοι μαζί καταφέραμε να ανεβάσουμε την παράσταση και είμαστε πολύ χαρούμενοι που τελικά τα καταφέραμε.

Τον Αντώνη Λουδάρο τον ξέρουμε ως ηθοποιό. Εδώ τον βλέπουμε στο τιμόνι του σκηνοθέτη. Πώς είναι να σας σκηνοθετεί ένας συνάδελφος;
Είναι καταπληκτικός, είναι ένα πάρα πολύ ταλαντούχο πλάσμα. Έχει τρομερό ένστικτο, εξυπνάδα και κάναμε την υπέρβαση και εμείς και ο Αντώνης και σε είκοσι μέρες και με πολύ λίγες πρόβες ανεβάσαμε αυτό το έργο. Δεν μας πανικόβαλε, δεν μας άγχωσε και με ηρεμία, σιγουριά και σταθερότητα μας οδήγησε και βγάλαμε αυτό το αποτέλεσμα, που, όπως πληροφορούμαστε, αρέσει πολύ.

Στην παράσταση σας βλέπουμε σε αρκετά σημεία να μονολογείτε. Είναι πιο δύσκολο για έναν ηθοποιό να διαχειρίζεται αυτό το κομμάτι στη σκηνή;
Όταν ήμουν μικρή, στο ξεκίνημά μου, είχα κάνει το μονόλογο του Στρίντμπεργκ
«Η πιο δυνατή», που ήταν από τις πρώτες παραστάσεις μου. Τότε λοιπόν είχα λιώσει από το άγχος, είχα αδυνατίσει, δεν έτρωγα τίποτα. Τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια, είναι κάτι δύσκολο, αλλά, αν έχεις λίγη πείρα και έχεις δουλέψει αρκετά και έχεις τριφτεί πάνω στη σκηνή, δεν είναι κάτι τρομερό. Εξάλλου, βοηθά το ότι δεν είναι ακριβώς μονόλογος, γιατί είμαστε όλοι πάνω στη σκηνή και εγώ απλώς εξηγώ κάποια πράγματα. Γιατί ο μονόλογος έχει μια μοναξιά, ενώ αυτό δεν έχει μοναξιά.

Το έργο θίγει έμμεσα τη σχέση ανθρώπου-χρήματος. Εσείς μέχρι πού μπορείτε να φτάσετε στην προσωπική σας ζωή για τα χρήματα;
Δεν φτάνω καθόλου μακριά για το χρήμα. Βάζω πάνω από όλα τις προσωπικές σχέσεις, τις προσωπικότητες, και το χρήμα, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν το έχω σε πρώτη μοίρα. Έτσι έχω μάθει από την οικογένειά μου.

Έχετε πει ποτέ ναι σε κάποια δουλειά που δεν σας εκφράζει μόνο και μόνο γιατί χρειαζόσασταν χρήματα;
Φυσικά, γιατί έχω μια οικογένεια να θρέψω, και εγώ και ο άντρας μου. Ζούμε και οι δύο από αυτή τη δουλειά, καλώς ή κακώς, ευτυχώς ή δυστυχώς, οπότε υπήρξαν στιγμές που είπα το ναι σε μια δουλειά που δεν με εξέφραζε και τόσο.

Το έργο θίγει και το θέμα της σεξουαλικής διαφορετικότητας. Ποια είναι η δική σας άποψη γι’ αυτό;
Εγώ δεν διαχωρίζω τους ανθρώπους, με διαφέρει να ζούμε όλοι αρμονικά μεταξύ μας, χωρίς να βλάπτουμε ο ένας τον άλλο, και να υπάρχει αγάπη. Όλα τα άλλα είναι δικαιώματα του καθενός, να διαχειρίζεται τον εαυτό του και την προσωπικότητά του όπως θέλει, εφόσον δεν βλάπτει τον άλλο.

Φέτος συμμετέχετε και στην «Παρθένα Ζωή» στον ANT1. Πώς επιλέξατε να κάνετε αυτή τη δουλειά;
Στην αρχή μού φάνηκε κάπως περίεργο που θα έκανα ένα καθημερινό. Στη συνέχεια συζήτησα με τον κύριο Καραγιάνη, είδα τους συντελεστές, που ήταν επιλεγμένοι με προσοχή, και ένας σημαντικός παράγοντας ήταν και ο Πιερό Δρακάκης, που είναι στη σκηνοθετική επιμέλεια, ο οποίος με έκανε να πω το ναι. Επίσης, οι σκηνοθέτες, ο Αλέξανδρος Πανταζούδης και ο Σπύρος Μιχαλόπουλος, που εγγυώνται ένα ωραίο αποτέλεσμα. Είδα ότι όλο το 
team ήταν επιλεγμένο με μεγάλη προσοχή, ότι δεν ήταν μια αρπαχτή, ότι ήταν μια δουλειά στην οποία όλοι είχαν πέσει με τα μούτρα για να είναι καλή. Και φυσικά δεν το συζητώ και για τους ηθοποιούς. Ενώ στην αρχή λοιπόν ήμουν διστακτική, μετά είχα μεγάλη χαρά που συμμετείχα σε αυτό και όντως είναι πάρα πολύ ωραία η συγκεκριμένη συνεργασία έτσι όπως κυλάει και εύχομαι να κυλήσει.

Τι πιστεύετε ότι έχει αλλάξει στο τηλεοπτικό τοπίο;
Η κρίση έχει επηρεάσει οπωσδήποτε την τηλεόραση. Τότε υπήρχαν πιο πολλά χρήματα, εννοείται, αλλά και πιο πολύς χρόνος, ενώ τώρα πρέπει να γίνουν όλα πιο γρήγορα και με λιγότερα μέσα. Τεχνικά ο καθένας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, δεν υπάρχει έκπτωση στο καλλιτεχνικό. Φυσικά οι μισθοί έχουν πέσει, δεν το συζητώ αυτό, αλλά δεν μπορείς να κάνεις έκπτωση στην τέχνη σου. Πέσανε πράγματα που δεν έχουν σχέση με την τέχνη. Ίσως κάποιοι να επιλέγουν πλέον πιο νέους ηθοποιούς που έχουν λιγότερες απαιτήσεις, όμως και αυτοί είναι πάρα πολύ καλοί, μπορεί να μην έχουν πείρα, αλλά και αυτοί κάπως πρέπει να αναδειχθούν.

Το «Καφέ της Χαράς» προβάλλεται συνεχώς σε επανάληψη. Η τόση προβολή πόσο έχει επηρεάσει την εικόνα σας και την καλλιτεχνική σας πορεία;
Είμαι ευγνώμων για το «Καφέ τη Χαράς», γιατί με γνώρισε ο κόσμος και μας αγάπησε. Δεν είχα δουλέψει μέχρι τότε στην τηλεόραση, είχα κάνει μόνο κάτι 
guest εμφανίσεις σε κάτι αυτοτελή. Ήμουν πολύ τυχερή, γιατί ήταν πολύ καλή δουλειά, με πολύ καλούς συνεργάτες. Ο Χάρης Ρώμας και η Χατζησοφιά ήταν όλοι καταπληκτικοί, όλο το team. Οι περισσότεροι είχαμε συνεργαστεί και στο θέατρο πριν και έτσι έβγαινε μια πολύ ωραία σχέση μεταξύ μας. Ο Χάρης είχε κάνει και ένα πολύ έξυπνο cast και σε καθένα ταίριαζε πάρα πολύ αυτό που έδωσε. Φυσικά οι επαναλήψεις και η μεγάλη επιτυχία σε χαρακτηρίζουν. Ήμουν και είμαι η Κανέλλα του «Καφέ της Χαράς» και αυτό μου έχει στερήσει κάποιες δουλειές, περισσότερο στον κινηματογράφο. Ωστόσο με έχει βοηθήσει στο θέατρο ίσως περισσότερο και στο να με γνωρίσει και να με αγαπήσει ο κόσμος. Πάντα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Δεν μου ταιριάζει να παραπονιέμαι.

Πώς έχει επηρεάσει την καθημερινότητά σας το γεγονός ότι είστε παντρεμένη με έναν άνθρωπο που κάνει το ίδιο επάγγελμα;
Δεν έχουμε πρόβλημα, ούτε όταν τα παιδιά μας ήταν μικρά, το ρυθμίζαμε. Αν δουλεύαμε και οι δύο στο θέατρο, είχαμε κάποιον να κρατάει τα παιδιά. Στην καθημερινότητά μας είναι ωραία, μας αρέσει γιατί και οι δύο είμαστε παθιασμένοι με τη δουλειά μας, το επάγγελμα που κάνουμε είναι ο εαυτός μας. Υπήρξαν κάποιες δυσκολίες μετά την κρίση, που είχαμε μείνει και οι δύο χωρίς δουλειά, ήταν μια δύσκολη περίοδος. Όμως τώρα, στην κρίση, ποιος μπορούμε να πούμε ότι έχει σταθερή δουλειά; Αυτή η ανασφάλεια που αφορά και τους δύο μας δυσκολεύει, αλλά αγαπάμε τόσο πολύ την τέχνη μας, που είναι πάνω από όλα το να μπορούμε να επικοινωνούμε μέσω αυτής και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο.

 

 

 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

Ροή Ειδήσεων

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία