Αν το Νετφλιξ μοιάζει πια να έχει εξαντληθεί και να σας έχει εξαντλήσει με τις διαθέσιμες επιλογές του, το ΕΡΤΦΛΙΞ, έχει μπει δυναμικά στο κινηματογραφικό παιχνίδι προσφέοντας επιλογές που ισορροπούν αποτελεσματικά ανάμεσα στο ποιοτικό και το μέινστριμ. Και μπορούν, τελικά, να χαρίσουν κινηματογραφικές βραδιές για όλες τις σινεφιλικές διαθέσεις και προτιμήσεις.

Το κορίτσι

Η Λάρα είναι αποφασισμένη να θυσιάσει τα πάντα για μια λαμπρή καριέρα στο μπαλετικό στερέωμα, ως επαγγελματίας χορεύτρια. Ο δρόμος, όμως, είναι τελικά απόλυτα κακοτράχαλος με το ανυπέρβλητο εμπόδιο να αποτελεί το ίδιο το φύλο της Λάρα η οποία νιώθει παγιδευμένη στο αντρικό της σώμα. Ο Λούκας Ντοντ, στα χνάρια του ρεαλιστικού κοινωνικού σινεμά των Αδερφών Νταρντέν, αφηγείται την ιστορία ενός σώματος σε αέναη προσπάθεια να βρει πατήματα και προσωπική ταυτότητα. Και ενός κόσμου που μοιάζει, τελικά, φτιαγμένος -μόνο- από σύνορα και όρια.

Ποίηση χωρίς τέλος

Κι αν ο σουρεαλισμός αποτελεί για πολλούς ρεύμα (αδικό)θαμμένο, ο Γιοντορόφσκι επιμένει σταθερά να μας χαρίζει κινηματογραφικά ταξίδια στο σουρεαλιστικό του σύμπαν, αφηγούμενος το 2016 την προσωπική του ενηλικίωση στη Χιλή. Μέσα από μία ακατάσχετη ροή εικόνων και χρωμάτων, ο Γιοντορόφσκι απομακρύνεται, και αυτή τη φορά, από την γραμμική αφήγηση για να μας μιλήσει για καλλιτεχνικές συναναστροφές και για την αποδέσμευση από τα όποια δεσμά της νιότης.

Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ελίνας Ψύκου επανα-εσιάγει το είδος της σουρεαλιστικής κωμωδίας διαθέτοντας για πρωταγωνιστή έναν Χρήστο Στέργιογλου σε μοναδική ερμηνευτική φόρμα. Με όχημα την ιστορία ενός τηλεπαρουσιαστή που σκηνοθετεί την ίδια του την εξαφάνιση προκειμένου να επανεμφανιστεί θριαμβικά στο τηλεοπτικό προσκήνιο μιλάει χαμηλόφωνα πλην ουσιαστικά για τις πάσης φύσεως απονενοημένες επιλογές στον βωμό της επιστροφής στο «όνειρο». Και για το σύγχρονο φαίνεσθαι που θυσιάζεται τελικά στο βωμό της ίδιας της ευτυχίας.

Hammet

Ο Βιμ Βέντερς σε ένα από τα κινηματογραφικά αουτσάιντερ της καριέρας του, ίσως δεν παραδίδει ένα από τα αριστουργήματα της περιόδου, αφηγείται όμως μια μυστηριώδη ιστορία εξαφάνισης που σφύζει από αστυνομικό δαιμόνιο. Και παραδίδει, τελικά, μία ταινία που προσφέρεται για ένα αγωνιώδες κινηματογραφικό βράδυ. Στα plus και το γεγονός ότι πρόκειται για μια ταινία που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στους τηλεοπτικούς ή online δέκτες μας.

Άλπεις

Η πλέον αδύναμη ταινία στην φιλμογραφία του Γιώργου Λάνθιμου δεν παύει να είναι μια κατάδυση σε έναν κόσμο που κατάφερε με την όποια weird-άδα του να ανανεώσει άπαξ και (ίσως) δια παντός το ελληνικό σινεμά. Εδώ μας ξεναγεί σε μια ιδιότυπη μπίζνα αναπαράστασης νεκρών για χάρη των οικογενειών που βίωσαν την απώλεια και προσπαθούν να διαχειριστούν το πένθος. Με την ταινία να μην διαθέτει την σαρωτική δύναμη του Κυνόδοντα προσφέρεται για την ανακάλυψη ψηγμάτων κινηματογραφικής ουσίας κι ευφυίας ενός δημιουργού που έχει πια κατακτήσει το Χόλιγουντ.  

Η καταγωγή των Σάμι

Η Αμάντα Κερνέλ στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της αφηγείται την ιστορία μια έφηβης που βιώνει στο πετσί της και στο σχολικό της περιβάλλον τον ρατσισμό λόγω της καταγωγής της από μία ορεινή φυλή. Όταν νιώσει απόλυτα και σαρωτικά αποκλεισμένη αποφασίζει να επενδύσει στις σπουδές και να εγκαταλείψει το ορεινό χωριό και το ίδιο της το αίμα. Μια ιστορία των αρχών του αιώνα για τα κοινωνικά όρια και σύνορα που μοιάζουν ακόμα -δυστυχώς- αμετάβλητα.

Happy End

Ο Μίκαελ Χάνεκε το 2017 στην πλέον πρόσφατη ταινία του παραδίδει μία ευφυή σάτιρα που αποδομεί με μαεστρία την αγία Γαλλική οικογένεια. Μια εύπορη λοιπόν οικογένεια έρχεται αντιμέτωπη με -εντός, εκτός και επί τα αυτά- εχθρούς και διαλύεται πάραυτα στα εξ’ ων συνετέθη. Με συμμάχους τους Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ζαν Λουί Τριντινιάν και Ματιέ Κασοβίτς, ο Χάνεκε δημιουργεί ένα αινιγματικό σύμπαν με ξεκάθαρο επιμύθιο την ευθραυστότητα του μεγαλο-αστισμού.

Foxtrot

Από το Ισραήλ το 2017, διά χειρός Σάμιουελ Μαόζ, μας ήρθε μία από τις πλέον ιδιαίτερες αντιπολεμικές ταινίες των τελευταίων ετών. Μία οικογένεια προσπαθεί να χειριστεί τον θάνατο του γιού της στον πόλεμο και έρχεται αντιμέτωπη με τον σουρεαλισμό της γραφειοκρατίας και με την προσωπική διαχείριση του θρήνου. Ο πόλεμος, εδώ, εμφανίζεται ως μια εμπειρία απόλυτα ακατανόητη που δεν μπορεί παρά να σας συντρίψει με τον παραλογισμό της απεικόνισης του στην οθόνη.

Το παιχνίδι με τη φωτιά

Ο Νοτιο-Κορεάτης Λι Τσανγκ Ντονγκ βασίζει, εδώ, την κινηματογραφική δραματουργία του σε μια σύντομη ιστορία του Χαρούκι Μουρακάμι και καταφέρνει να αιχμαλωτίσει απόλυτα τις σουρεαλιστικές πινελιές του Ιάπωνα συγγραφέα. Με αφορμή την ιστορία ενός άντρα που θα κρατήσει την γάτα μίας γνωστής σε αυτόν νεαρής, θα ξετυλιχτεί μια ιστορία γεμάτη μυστήριο, πραγματικές και πλασματικές φωτιές. Επιβεβαιώνοντας την κινηματογραφική δυναμική του, ο Λι Τσανγκ Ντονγκ σάρωσε τα κινηματογραφικά φεστιβάλ του 2018 και υπόσχεται να σας χαρίσει ένα αλησμόνητο κινηματογραφικό βράδυ.

Ψυχρός Πόλεμος

Σε μια από τις πλέον όμορφες ταινίες των τελευταίων ετών, ο Πάβελ Παβλικόφσκι, μίλησε ευθύβολα για την σφοδρότητα του έρωτα και την κατάρα που ενίοτε καταφέρνει να ρίξει όταν δεν λέει να ικανοποιηθεί. Ένας άντρας, λοιπόν, και μια γυναίκα θα καταστραφούν από τα βέλη ενός έρωτα που κατάφερε να τραφεί από τις ίδιες του τις ερωτικές σάρκες. Με ασπρόμαυρη φωτογραφία και σαρωτικές ερμηνείες, ο Παβλικόφσκι αιχμαλώτισε την ουσία των μοιραίων παθών σε μια ταινία που θα σας προσφέρει αγνή συγκίνηση.