Αντικείμενα που έχεις πάντα στο καμαρίνι σου.
Εκτός από τα αναλώσιμα της κάθε παράστασης που επιβάλλεται να έχω λόγω ρόλου, ιδιαίτερη εμμονή με αντικείμενα δεν έχω. Τα 3 - 4 τελευταία χρόνια μου αρέσει να έχω μια εικόνα της Παναγιάς, μου δινει δυναμη και ένα παιδικό παιχνίδι (μια χιονομπάλα με ένα καράβι μέσα) επειδή μου το έκαναν δώρο πολύ αγαπημένοι μου άνθρωποι και κάτι συμβολίζει για μένα.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχες ποτέ.
Μου αρέσαν πολύ τα καμαρίνια στο Μικρό Παλλάς όταν κάναμε τους "Ήρωες" γιατί ήταν ένα καινούριο ευρύχωρο θέατρο. Ήταν όλα καινούρια.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχεις δει ποτέ στη ζωή σου.
Μου άρεσε πολύ το καμαρίνι / διαμέρισμα που έχει η Άννα Βίσση στο Hotel Ερμού, σαν ένα υπέροχο σπίτι για να μείνεις. Παιδικό είδωλο η Άννα. Μετά και τις "Καμπάνες του Εdelweiss" που συνεργαστήκαμε πάντα πηγαίνω και την βλέπω. Μου αρέσει πολύ και του Γρηγόρη Βαλτινού στο θέατρο Ιλίσια, που είναι ένα θεατρικό καμαρίνι. Πολύ όμορφο είναι το καμαρίνι που είχε η Νόνικα Γαληνέα και είχε φτιάξει τότε που έπαιζε στο θέατρο.
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχεις από καμαρίνι.
Πως να ξεχωρίσεις. Στις περισσότερες παραστάσεις έχω περάσει τόσο πολύ ωραία! Στους "Ήρωες" γελούσαμε πάρα πολύ στα καμαρίνια. Ήταν μια τρελή παράσταση, αεικίνητη, αλλάζαμε όλοι συνέχεια ρούχα. Ήμασταν πια σαν επίδειξη μόδας που πίσω γίνεται χαμός και μπροστά βγαίνεις cool και κυριλέ. Ήμασταν και πάρα πολλές σεζόν, αλλάζαμε και μουσικούς, και αυτή την περίοδο την θυμάμαι στα καμαρίνια με μεγάλη χαρά.
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνεις πριν βγεις από το καμαρίνι σου.
Κάνω το σταυρό μου να πάει καλά η παράσταση και να είμαστε όλοι υγιείς, να μην χτυπήσει κανείς.
Εδώ στο θέατρο Λαμπέτη φεύγοντας από το καμαρίνι βγαίνεις στη σκηνή ως...Μαλάμω! Ποιά είναι η Μαλάμω;
Ως Μαλάμω όχι απλά πράγματα (γελάει). Για άλλη μια φορά αυτή η παράσταση δεν εντάσεται σε κάποιο είδος.
Αυτο που μας συμβαινει με την Ελένη Γκασούκα, που είναι δασκάλα μου πια, συμβαίνει πάντοτε στα έργα και στις συνεργασίες μας.
Η Μαλάμω θεωρητικά είναι η παρωδία ενός βουκολικού δράματος όπου άντρες ηθοποιοί παίζουμε όλους τους ρόλους, γυναικείους και ανδρικούς.
Από την άλλη είναι και μια μουσική επιθεωρησιακή κωμωδία. Απερίγραπτη θα την πω όπως και όλη την παράσταση. Η Μαλάμω είναι η ωραία Ελένη ας πούμε.
Μια κόρη κατάφορτης ομορφάδας και αυτό θα το πληρώνει μια ζωή. Δεν τη συγχωρεί κανείς που όλοι την θέλουνε γιατί είναι τόσο όμορφη. Και για όλα φταίει αυτή.
Είναι μια πολύ ωραία κωμωδία αλλά ταυτόχρονα και μια παραβολική ιστορία για να θίξει ελληνικά θέματα. Θέματα τιμής, θέματα ηθικής, θέματα ψευτοσεμνοτυφίας. Θα μπορούσε να είναι και η ίδια η Ελλάδα.
Ο συγγραφέας αφήνει και υπονοούμενα. Η διαφορά της με την Ελλάδα είναι οτι η Ελλαδα την έχει χάσει την παρθενιά της προ πολλού, και νομίζει οτι την έχει, ενώ η Μαλάμω την έχει και όλοι νομίζουν οτι την έχει χάσει.
Συμπληρώθηκαν 3 μήνες πενθήμερων παραστάσεων. Ποιές είναι οι αντιδράσεις του κοινού;
Η παράσταση μας είναι από τις παραστάσεις που ή θα αρέσουν πάρα πολυ ή δεν θα αρέσουν καθόλου. Αυτά τα δύο τόσο αντίθετα πράγματα κάτι θα σημαίνουν. Σε αυτούς που δεν αρέσει
καθόλου δε μπορώ να έχω άποψη και γνώμη γιατί δεν επικοινωνήσαμε. Σε αυτούς που αρέσει πάρα πολύ, χαίρομαι γιατί έχουν δεί όλη την πρόθεση της παράστασης η οποία δεν
είναι μόνο να φορέσουμε δυο φουστάνια και να κάνουμε πλάκα. Αντιθέτως, έχουμε και να μιλήσουμε και να πούμε πράγματα.
Και εγώ αγαπώ αυτό το θέατρο. Που και κάτι θέλει να πει. Και να πάρει μια θέση. Και θέλει λίγο να αφήσει το αποτύπωμα του και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Έτσι και αλλιώς ο καθένας ακούει και βλέπει οτι μπορεί.
Πόσο εύκολο είναι να συνυπάρχετε μόνο άντρες σε ένα θίασο;
Πιο εύκολο από οτι περίμενα. Είναι σαν στρατός, έχει μια καφρίλα άλλου τύπου. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να παίζω μόνο με άντρες. Είναι ωραίο και πιο ασφαλές το αποτέλεσμα.
Όταν οι άντρες κάνουν με τρόπο αριστοφανικό η μπουλουκτζίδικο τρόπο, παρωδεία είναι πιο καθαροί πιο σίγουροι πιο ασφαλής. Γιατί με τις γυναίκες μπορεί να γίνει πιο χυδαίο πιο προσβλητικό.
Ειδικά σε ένα προκλητικό κείμενο όπως αυτό της Μαλάμως. Οπότε η ιδέα του συγγραφέα να αποτελείται ο θίασος μόνο από άντρες, καταλάβαμε εξ΄αρχής οτι έτσι είναι το σωστό να γίνει.
Μεταμφιέσεις δεν έχεις κάνει μόνο για τις ανάγκες θεατρικών ρόλων αλλά και για τηλεοπτικό σκοπό καθώς είχες συμμετάσχει στο πρώτο "Your Face Sounds Familiar" πριν από 6 χρόνια και ήσουν και ο νικητής. Ποια συναισθήματα σου έχει αφήσει το παιχνίδι;
Τα ωραιότερα συναισθήματα! Ήταν ένα πολύ fun παιχνίδι. Εγώ μπήκα με τις φοβίες μου, τις αναστολές μου τι θα είναι αυτό. Ειδικά όταν δεν το έχεις δεί ποτέ γιατί ήταν η πρώτη φορά
που γινόταν και παίζει τόσο πολύ με την εικόνα σου. Αρχικά φοβάσαι μην εκτεθείς. Παρόλο που είχα κάνει ήδη κάποια πράγματα στο θέατρο φοβόμουν. Το αντιμετώπισα, όπως αντιμετωπίζω
κάθε ρόλο, και μόνο κέρδος είχα. Με γνώρισαν άνθρωποι που δεν με ήξεραν μέχρι τότε ,δεν μιλάω μόνο για το κοινό ,αλλά και για ανθρώπους του χώρου. Με είδαν εκεί και μου άνοιξε
δρόμους. Καθόλου δεν το μετάνιωσα και είμαι ευγνώμων που πήρα την απόφαση δεν φοβήθηκα και τελικά το έκανα.
Σου έχει μείνει κάποια από τις μεταμφιέσεις σου στο παιχνίδι πιο έντονα;
Είχα γελάσει πάρα πολύ με την Στέλλα Κονιτοπούλου που είχα κάνει. Δεν με αναγνώριζα καθόλου στον Alice Cooper και γέλασα με τον Ισραηλινό Ishar Cohen, νικητή της Eurovision το 1978.
Ο Θανάσης Αλευράς πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Το έπος της Μαλάμως" στο θέατρο Λαμπέτη, σε σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα και κείμενο Νίκου Χαρλαύτη. Δίπλα του 11 άντρες ηθοποιοί.
Πληροφορίες - εισιτήρια εδώ
