O ηθοποιός Περικλής Μοσχολιδάκης με μια ανάρτησή του στο facebook μας συγκίνησε πολύ.

Επειδή τα λόγια είναι περιττά την παραθέτουμε ως έχει παρακάτω: 

Πρίν από ένα χρόνο ,στην επέτειο της τραγωδίας στο Μάτι ,
έστειλα μια επιστολή στην αγαπημένη μας Χρύσα Σπηλιώτη ,που χάθηκε μαζί με 101 ακόμα ανθρώπους στη φονική πυρκαϊά...

( Ένα χρόνο μετά , τής ξαναστέλνω το ίδιο γράμμα , έτσι κι αλλιώς δεν άλλαξε τίποτα από πέρυσι, ίδια η θλίψη , ίδια και η οργή ,ίδια και η αγανάκτηση ,έναν χρόνο μετά ,όχι μόνο δεν αποδόθηκαν ευθύνες , όχι μόνο δεν πλήρωσε κανείς για την απίστευτη τραγωδία , αλλά οι νέες αποκαλύψεις βαραίνουν ακόμα περισσότερο καρδιές και συνειδήσεις ...)

Η επιστολή μου έλεγε :

Δεν ξέρω αν στα Διαδίκτυα του μακρινού ουρανού έχουν σήμα ,όμως στέλνω ένα μήνυμα στη Χρύσα Σπηλιώτη.
Με την ελπίδα να το διαβάσει ...

Χρύσα μου Καλημέρα !
Σήμερα που σου γράφω είναι 22 Ιουλίου του 2019 ,ένα χρόνο από τότε που μαζί με τον Δημήτρη σου αλλά και άλλους πολλούς, παρά πολλούς Χρύσα, 102 ψυχές ,πετάξατε μακριά, γίνατε ένας καπνός που πήρε το χρώμα της θάλασσας δίπλα ,ένας καπνός γαλαζωπός και φύγατε στα σύννεφα .

Έναν ολόκληρο χρόνο τώρα κάνουμε πως ξεχάσαμε ,αλλάζουμε βιαστικά κουβέντα μόλις κάποιος αναφέρει κάτι, ένα αχ καρδιακό, παραπονεμένο ,συνοδεύει το όνομα σου ,τα ονόματα σας ..

Ξέρεις Χρύσα, σε θυμούνται πάντα οι φίλοι σου, όλοι εμείς οι συνάδελφοι σου ,οι μαθητές σου ,οι συνεργάτες στο Θέατρο και την παρέα...

Γίνονται εκδηλώσεις στη μνήμη σου ,Δραματικές Σχολές και Θέατρα ονομάζουν αίθουσες με τ' όνομα σου ,κυκλοφορείς στα όνειρα μας καμμιά φορά εκλεκτή επισκέπτις, δίνουμε κομμάτια από τα έργα σου στους μαθητές και γίνονται οι φωτοτυπίες στα χέρια μας ένα κομμάτι σου ,ένα άγγιγμα ,ένα χάδι, γελάμε με τις ατάκες από τα έργα σου ,οι φίλοι σου ανεβάζουν ωραίες φωτογραφίες σου στο Διαδίκτυο και το κάνουν πιο όμορφο με το πρόσωπο σου ..

Ξέχασα να σου πω ότι έγιναν εκλογές και αλλάξαμε κυβέρνηση , πως η απώλεια σας έγινε θέμα σε παθιασμένες προεκλογικές αναρτήσεις,πως ένα χρόνο μετά δεν έχει τιμωρηθεί κανείς ,ακόμα ψάχνουν τις ευθύνες, όπως τα ξέρεις...

Θέλω να σου πω ακόμα πως αφιερώσαμε στη σκέψη σου , στη μνήμη όλων σας ,πολλές από τις παραστάσεις μας εδώ κι όταν ακούστηκε το όνομα σου στην Επίδαυρο όρθιοι σε χειροκροτούσαν για ώρα με συγκίνηση, ξέρεις την ώρα που σουρουπώνει στα Αργολικά βουνά απέναντι ,την ώρα που χαμηλώνουμε τα φώτα, να βγούμε στη Σκηνή τη μαγική ,ν' αρχίσει η παράσταση....

Δεν γνωρίζω αν μπορείτε να κάνετε παρέα εκεί πάνω, δεν ξέρω πως ευθυμεί η ανυπαρξία όταν απουσιάζει το σώμα ,δεν γνωρίζω, αν μπορείτε να νοιώσετε τι γίνεται εδώ κάτω, στην όμορφη γη μας που μας σκοτώνει , στα εξαίσια πεύκα μας τα μυρωδάτα που μας κάνουν στάχτη, στις υπέροχες τις θάλασσες μας που γίνονται μνήμα υγρό ,αγαπημένων ..

Είναι κι αυτές οι σειρές οι περίεργες που βλέπουμε με μπυρίτσες και δροσερό καρπούζι τώρα το Καλοκαίρι, που μας τρελαίνουν με τα φοβερά πειράματα και τις περίεργες θεωρίες ότι μπορεί να νικηθεί ο χρόνος κι ότι μπορούμε, λέει, να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να σταματήσουμε τα γεγονότα πριν αυτά συμβούν, να σπάσουμε τον χρόνο και να πάμε εκεί που οι πεθαμένοι μας είναι ακόμα ζωντανοί και νέοι και να τους πάρουμε μια αγκαλιά και τρελαίνεται η καρδιά στη σκέψη αυτή...

Αυτά ήθελα να σου γράψω .Δώσε χαιρετίσματα στη συντροφιά σου και σε όσους από τους δικούς μας συναντάς εκεί και πες τους ότι τους θυμόμαστε κι ότι τους αγαπάμε...

Εδώ κι ένα χρόνο, Χρύσα μου , έχω φορές φορές την αίσθηση ότι -ακόμα κι αν δεν φαίνεται καθαρά - όλοι εμείς, ένας ολόκληρος λαός,
στεκόμαστε με συγκίνηση ,όρθιοι, σε μια παραλία
και με το χέρι σε στάση γλυκού αποχαιρετισμού,
χαιρετίζουμε τα σύννεφα που γίνατε
, ψηλά στον ουρανό,
κουνώντας πέρα δώθε, απαλά, το χέρι...