Το «Mistero Buffo» (Κωμικό Μυστήριο) γράφτηκε το 1969 ως ένας προσωπικός μονόλογος του ίδιου του συγγραφέα (Ντάριο Φο) και στην συνέχεια έγινε παγκόσμια περιοδεία με την σύζυγό του Φράνκα Ράμε. Συγκεκριμένα παίχτηκε σ’ όλη την Ευρώπη, τον Καναδά και την Λατινική Αμερική από το 1969 έως το 1999. Παντού σημείωσε τεράστια επιτυχία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες! Αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και δημοφιλή θεάματα στο μεταπολεμικό ευρωπαϊκό θέατρο και η παρουσίασή του στην Ιταλία οδήγησε το Βατικανό στο να το καταγγείλει ως «το πιο βλάσφημο έργο στην ιστορία του θεάτρου».

Πρόκειται ουσιαστικά για μια σειρά σύντομων μονολόγων με θέματα, που προέρχονται από τα βιβλικά απόκρυφα και δημοφιλείς ιστορίες της ζωής του Χριστού. Ο τίτλος του έργου είναι δανεισμένος από το «Mystery-Bouffe» του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι.

Ο Ντάριο Φο (Βραβείο Νόμπελ, 1997) μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων σε κείμενα, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται τραγικωμικά, με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα.

Στην πρώτη σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη στο θέατρο Άνεσις, όπου έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση μαζί με τον Γεράσιμο Σκαφίδα, το «Μίστερο Μπούφο» θα παιχτεί ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, ιδιαίτερα κοστούμια και περίτεχνους φωτισμούς. Κάθε παράσταση θα περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση. Έξι ηθοποιοί ντυμένοι με δικά τους παλιόρουχα μας εισάγουν με σαφήνεια, καθαρότητα και χιούμορ στην ιστορία των λειτουργικών δραμάτων του Μεσαίωνα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ:

Τον Μεσαίωνα οι ιερείς για να αυξήσουν την προσέλευση των πιστών και να εντείνουν την θρησκευτική κατάνυξη έβαζαν απλούς ανθρώπους να αναπαριστούν σκηνές από τις Γραφές και τις ζωές των Αγίων. Στην αρχή εντός του ναού κι έπειτα πάνω σε άρματα στους δρόμους της πόλης. Όμως η συγκίνηση ήταν μεγάλη, συχνά δυσβάσταχτη κι έτσι δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους κωμικές σφήνες. Η επιτυχία των κωμικών αυτών «παρενθέσεων» ανάγκασε τους ιερείς να αναθέσουν τη δουλειά στους «επαγγελματίες» ηθοποιούς της εποχής, τους γελωτοποιούς. Τα κείμενα που χρησιμοποιούσαν οι γελωτοποιοί όμως, δεν ήταν πάντα αρεστά στον κλήρο, περιείχαν συχνά σκληρή, αλλά πλάγια κριτική στις πρακτικές της εκκλησίας και μιλούσαν για τον καθημερινό μόχθο των ανθρώπων και την σχέση τους με το Θεό μέσα από παρομοιώσεις με σκηνές των Γραφών που όλοι είχαν ακούσει. Τα κείμενα αυτά έπεσαν στα χέρια του Φο, ο οποίος κάνοντας μια δημιουργική ανασύνθεση και αναδεικνύοντας τους αντιήρωες κάθε ιστορίας, τα παρουσίασε στο «Μίστερο Μπούφο».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Συγγραφέας: Ντάριο Φο

Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά-Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα

Πρωτότυπη Μουσική: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος

Επιμέλεια Κίνησης: Φαίδρα Νταϊόγλου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανθούλα Ευκαρπίδου

Οργάνωση Παραγωγής: Εύα Πολυχρονιάδου, Σοφία Κούρου

Παίζουν: (Βάση ταλέντου) Jerome Kaluta, Ελίνα Μάλαμα, Δαυίδ Μαλτέζε, Αρετή Πασχάλη, Μαρία Πετεβή, Νίκος Πουρσανίδης

Φωτογραφίες:  Αγγελικη Κοκκοβέ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: 20 Δεκεμβρίου

Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη στις 9 μ.μ.

Εισιτήρια:

16 ευρώ κανονικό

12 ευρώ μειωμένο (μαθητές, φοιτητές, πολύτεκνοι, εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι)

10 ευρώ (ανέργων, ΑΜΕΑ & ομαδικό άνω των 10 ατόμων)

Διάρκεια: 99 λεπτά & 666 δευτερόλεπτα

Θέατρο Άνεσις, τηλ. 2107718943

Λεωφόρος Κηφισίας 14, Αθήνα, 11526

Πρόσβαση στο θέατρο Άνεσις

Μετρό: Στάση Αμπελόκηποι

Λεωφορείο: 550, Α7, Β5, Ε14

Αμάξι: Parking (Κομοτηνής 2, Μενεμένη 11526)

Χρέωση 5€ με την επίδειξη του εισιτηρίου της παράστασης

Προπώληση:

VIVA.GR

Παραγωγή: People Presents / People Entertainment Group

Καλλιτεχνική επιμέλεια: ΜΥΘΩΔΙΑ

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Το κλασσικό έργο της αμερικανικής δραματουργίας Οι μάγισσες του Σάλεμ του Άρθουρ Μίλλερ ανεβάζουν η καλλιτεχνική εταιρεία ΜΥΘΩΔΙΑ σε συνεργασία με τα ΑΘΗΝΑΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ και την People Entertainment σε μια παράσταση αξιώσεων. Πρωταγωνιστές της παράστασης είναι οι Νικήτας Τσακίρογλου, Άκης Σακελλαρίου, Ρένια Λουιζίδου, Ιωάννα Παππά, Γιάννης Καλατζόπουλος, Μελίνα Βαμβακά και Γεράσιμος Σκαφίδας. Ένα έργο για το φανατισμό, τις προκαταλήψεις, τις ψευδείς διαδόσεις –που σήμερα θα μπορούσαμε να τα μεταφράσουμε ως fake news- και τα πάθη των απαίδευτων ανθρώπων. Πρόκειται για μια ιστορία φαινομενικά ξένη μα μπορεί να λειτουργήσει ως μεταφορά των όσων δούμε τα τελευταία χρόνια, όπου ο φανατισμός, η στρεβλή δικαιοσύνη, η μισαλλοδοξία και η αγανάκτηση του κόσμου από κοινωνικά ανισότιμες πολιτικές δίνουν και παίρνουν.

«Η Δοκιμασία» ή «Οι Μάγισσες του Σάλεμ» αποτελούν μια διαχρονική καταγγελία των δεισιδαιμονιών, των προκαταλήψεων και του φανατισμού. Ο Μίλερ μέσα από το έργο του κατακρίνει την καταπάτηση πολιτικών ελευθεριών και εισάγει τον όρο «κυνήγι μαγισσών» στον 20ο αιώνα. Ο ίδιος εξηγεί: «Όταν η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη ο φόβος παίρνει υπόσταση. Οι άνθρωποι του Σάλεμ έβλεπαν τον εαυτό τους σαν κάτοχο μιας ανώτερης αλήθειας. Αν το φως αυτής της αλήθειας έσβηνε, πίστευαν πως θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου. Όταν έχετε έναν ιδεολογικό κόσμο που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αγνό, είναι φυσικό να τείνετε προς τα άκρα». Ο Μίλερ ανέβασε το 1953 στο Μπρόντγουεϊ το έργο «The Crucible», κερδίζοντας βραβείο Tony. Στόχο είχε να καταγγείλει την αντικομμουνιστική υστερία που επικράτησε στις ΗΠΑ την εποχή του μακαρθισμού και οδήγησε στην φυσική και ηθική εξόντωση απλών πολιτών, ιδεολόγων και εκπροσώπων του πνευματικού κόσμου. Το κείμενο αναφέρεται σε μια πραγματική ιστορία: στην δίκη των μαγισσών που έγινε στο χωριό Σάλεμ της Μασαχουσέτης το 1692. Πρόκειται ένα περιστατικό που οδήγησε στην καταδίκη και εκτέλεση 20 κατοίκων με την κατηγορία της μαγείας. Ο κεντρικός ήρωας Τζον Πρόκτορ, με αφορμή ένα προσωπικό σφάλμα – μια συζυγική απιστία – καθίσταται ύποπτος σ’ έναν κόσμο δογματικών. Υπόθεση: Το 1692 στο Σάλεμ, η Άμπιγκεϊλ, ερωτεύεται παράφορα έναν μεγαλύτερό της παντρεμένο άνδρα, τον Τζον Πρόκτορ. Εκείνος όμως την απορρίπτει και διαλέγει να μείνει στο πλάι της συζύγου του. Έτσι, εκείνη μαζί με άλλες κοπέλες του χωριού του κάνουν μάγια για να τον φέρουν πίσω. Οι κάτοικοι του Σάλεμ τις ανακαλύπτουν και οι γυναίκες κινδυνεύουν να θανατωθούν ως μάγισσες. Η Άμπιγκεϊλ κατηγορεί την σύζυγο του αγαπημένου της ως υποκινήτρια των μεταφυσικών πράξεων, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μία δίκη με καταστροφικές συνέπειες για όλους.

Η παράσταση

Ο Νικορέστης Χανιωτάκης μετράει ήδη στη φαρέτρα του μια σειρά από παραστάσεις που αγαπήθηκαν από το κοινό. Με τις Μάγισσες του Σάλεμ, νομίζω «ανεβαίνει επίπεδο», δουλεύοντας πάνω σ’ ένα πολύ απαιτητικό επίπεδο με προσοχή, σκηνοθετική καθαρότητα και χοροθεατρική μαεστρία. Ήδη από τις πρώτες σκηνές της παράστασης δίνεται το στίγμα της παράστασης, με τις «μάγισσες» να κάνουν την τελετή τους για να κερδίσουν την αγάπη των αντρών που επιθυμούν αλλά και να βλάψουν τις ερωτικές τους αντίζηλους. Άψογη η κίνηση της Αντιγόνης Γύρα, που αναπαριστά το νεανικό δαιμονισμό των τελετών στο δάσος, για τον οποίο θα κατηγορηθούν στη συνέχεια οι γυναικείοι χαρακτήρες του έργου.

Με το άνοιγμα της αυλαίας, δεσπόζει το υπερυψωμένο σταυροειδές σκηνικό της Αρετής Μουστάκα, που λειτουργεί άλλοτε ως δάπεδο, άλλοτε ως δικαστήριο κι άλλοτε ως τραπεζαρία. Εκτιμώ πάντα όταν το σκηνικό συνομιλεί δημιουργικά με τη δραματουργία και αποτελεί τη βάση της σκηνοθεσίας. Εντυπωσιακά και τα κοστούμια της Χριστίνας Πανοπούλου, με φανερή την κυριαρχία του μαύρου, δηλωτικού του ζοφερού σκότους που περιγράφεται στο έργο αλλά και της σκοτεινής θρησκευτικότητας που εκδηλώνεται. Περίτεχνα τα φορέματα που φοράει η πρωταγωνίστρια Ρένια Λουιζίδου, ενώ σε συνδυασμό με τα κεριά, τους φωτισμούς της Χριστίνας Θανάσουλας και τη μουσική του Γιάννη Μαθέ, δημιουργείται μια επιβλητική ατμόσφαιρα.

Ο θίασος της παράστασης δεν αργεί να «μαγεύσει» το κοινό, με την φιγούρα του Δικαστή Ντάνφορθ (Νικήτας Τσακίρογλου) και την Άμπιγκεϊλ να πρωτοστατούν. Η επιβλητική παρουσία του Νικήτα Τσακίρογλου στο φόντο της σκηνής, από το πρώτο λεπτό της παράστασης μέχρι το τέλος ως αφηγητή και με το μακρόχρονο δικαστήριο όπου δικάζει κι άρα έχει τον κυριότερο λόγο, είναι το μεγάλο ατού της παράστασης. Παρά τα επώνυμα ονόματα της διανομής, το βάρος της δραματουργίας, πέφτει πάνω στην Ιωάννα Παππά και τις νεαρές ηθοποιούς που υποδύονται τις «μάγισσες»: Κατερίνα Νικολοπούλου, Ισιδώρα Δωροπούλου, Μαρία Μοσχούρη, Αντουανέτα Παπαδοπούλου και Δανάη Ομορεγκιέ Νεάνθ. Με την έντονη και παραφυσικά φορτισμένη κίνηση, τον συντονισμό των σωμάτων τους σ’ ένα μεγαλύτερο πλέγμα, τη σύνδεσή τους με πρόσωπα σε θέση ισχύος και τις καθοριστικής σημασίας ομολογίες τους, αποτελούν τον πυρήνα του έργου. Η Ιωάννα Παππά με την πλούσια και πολυσυλλεκτική θεατρική της καριέρα, αποτελεί την ιδανική πρωταγωνίστρια για τις Μάγισσες του Σάλεμ, με τη χαρισματική κίνηση και τα εκφραστικά της μέσα. Ανακαλούμε δύο από τις σημαντικές της ερμηνείες σε προηγούμενες παραστάσεις, Οδός Πολυδούρη και Μιράντα, όπου η τεχνική ερμηνεία ήταν πιο έντονη. Ο ρόλος της Άμπιγκεϊλ ακροβατεί ανάμεσα στην ηθική και την ανηθικότητα, στο φως και το σκοτάδι, στον αγνό έρωτα και το ζοφερό σκοτάδι της ζήλιας.

Αξιοπρόσεκτη η ερμηνεία του Άκη Σακελλαρίου ως Τζον Πρόκτορ και η σκηνική του χημεία με την Παππά (Άμπιγκεϊλ), με την οποία είχαν συνεργαστεί και στις Βάκχες το καλοκαίρι που μας πέρασε (εκεί ως Διόνυσος και Τειρεσίας). Στις πρώτες του σκηνές ο Άκης Σακελλαρίου φαίνεται ιδιαίτερα δυνατός και κυριαρχικός, ενώ στην εξέλιξη της πλοκής κλονίζεται, αλλά δεν παραιτείται παρά την επικείμενη καταδίκη του. Τη σύζυγό του, Ελισάβετ Πρόκτορ, υποδύεται η Ρένια Λουιζίδου, η οποία, κατά τη γνώμη μου, είναι περισσότερο συναισθηματική και μονοδιάστατη από όσο απαιτεί ρόλος. Τον δικαστικό κύκλο συμπληρώνουν επιτυχώς ο Γιάννης Καλατζόπουλος, ο Γεράσιμος Σκαφίδας, η Μελίνα Βαμβακά κι ο Θώμας Γκάγκας.

Με δυο λόγια, η παράσταση Οι μάγισσες του Σάλεμ είναι μια εμπορική δουλειά που έχει να δώσει πολλά περισσότερο από τα «ονόματα» που πρωταγωνιστούν: μια μεγάλη δραματουργία και μια δυνατή αισθητική απόδοση αυτής. Ο Νικορέστης Χανιωτάκης, αυτή τη φορά κερδίζει το στοίχημα και σηκώνει το βάρος του έργου που ανέλαβε με αισθητική και σκηνοθετική σχολαστικότητα.

Υ.Γ. Παρά τα μέτρα του Covid, στη συγκεκριμένη παράσταση θα ήταν απαραίτητο το διάλειμμα τόσο για υποβοήθηση της δραματουργίας όσο και για αποσυμφόρηση του θιάσου και του κοινού. Είναι τόσο πυκνογραμμένο έργο που στέκεται αν όχι αδύνατο, πολύ δύσκολο να το παρακολουθήσεις για 2 ώρες και 15 λεπτά αδιάλειπτα.

Η καλλιτεχνική εταιρεία ΜΥΘΩΔΙΑ αναζητά γυναίκες ηθοποιούς ερμηνευτικής ηλικίας 17-25 ετών για την παράσταση «Οι μάγισσες του Σάλεμ» του Άρθουρ Μίλερ που θα παρουσιαστεί σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας την θεατρική περίοδο 2020-2021 (από αρχές Νοεμβρίου από Τετάρτη έως Κυριακή) σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. 

Η επιλογή για την συμμετοχή στην ακρόαση θα γίνει με βάση τα βιογραφικά των ηθοποιών, αναλόγως με τις ανάγκες της διανομής. 

Οι ενδιαφερόμενες θα πρέπει να στείλουν ένα βιογραφικό σημείωμα μαζί με τουλάχιστον δύο αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.  με την ένδειξη «Ακρόαση Μάγισσες». 

Τα βιογραφικά θα γίνονται δεκτά έως και την Κυριακή 19 Ιουλίου 2020. 

Η ακρόαση θα γίνει την επόμενη εβδομάδα και όσες συμμετέχουν θα ειδοποιηθούν το συντομότερο δυνατόν με απαντητικό e-mail για τις λεπτομέρειες.

Διαβάστε επίσης:

Ο Γεράσιμος Και Ο Νικορέστης Δεν Πήραν Ούτε Ένα Ευρώ Επιχορήγηση (Συνέντευξη)

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

«Αυτό το συναίσθημα είναι έξω απ’ αυτόν τον κόσμο. Γιατί να μην έχω το δικαίωμα να το ζήσω, επειδή δεν μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει;».     

Ο Εντουαρντ Αλμπι, έφυγε από τη ζωή πριν τρία χρόνια, στα 88 του χρόνια. Θεωρείται από πολλούς ο διάδοχος του Τενεσί Ουίλιαμς και του Ευγένιου Ο'Νιλ, ο συγγραφέας που έφτανε στα μύχια της ψυχής της αμερικανικής οικογένειας για να την εκθέσει. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ήταν εκείνος, που έβαλε σε νέο πλαίσιο το  μεταπολεμικό αμερικανικό θέατρο.

Ακόμα κι όσοι δεν γνωρίζουν τον σπουδαίο συγγραφέα, σίγουρα ξέρουν το κλασικό, πλέον, αριστούργημά του «Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» (1963), την ναυαρχίδα των τριάντα έργων του.  Έργο, το οποίο ανεβαίνει, πολύ συχνά, στη χώρα μας κι είναι γνωστό στο ευρύ κοινό από την ομώνυμη ταινία του 1966, σε σκηνοθεσία Μάικ Νίκολς με τους Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Ρίτσαρντ Μπάρτον. Το 2008, μάλιστα,  το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία στην 67η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Αντίθετα μ’ αυτό του το έργο η «Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» , έργο που γράφτηκε πολύ αργότερα το 2000, έχει παρουσιαστεί ελάχιστες φορές στην Ελλάδα, ενώ στην Κύπρο παρουσιάζεται για πρώτη φορά από τις 8 Φεβρουαρίου στο Θέατρο «Διόνυσος» σε σκηνοθεσία Μάριου Μεττή.

Ο λόγος είναι πασιφανής: τι έχει να πει μια ιστορία μ’ έναν πετυχημένο αρχιτέκτονα, ο οποίος κατά τη διάρκεια ενός ευτυχισμένου γάμου, 23 χρόνια παντρεμένος και μ’ ένα παιδί στην εφηβεία, ερωτεύεται ξαφνικά και κεραυνοβόλα μια γίδα;

Και, φυσικά, αυτό το πολύ πρώτο επίπεδο του έργου είναι σίγουρα μια μεγάλη δυσκολία κι ένα φρενάρισμα στην απόφαση οποιουδήποτε να το ανεβάσει. Γιατί σε μια πρώτη ανάγνωση το έργο  πραγματεύεται ένα πολύ αντισυμβατικό και «προκλητικό» θέμα, κάτι που φαινομενικά δοκιμάζει τις ηθικές αντοχές του κοινού.

 Ο Νικορέστης Χανιωτάκης, όμως,  κι η καταπληκτική ομάδα των ηθοποιών του κατάφεραν να το απογειώσουν, αποδομώντας το κείμενο  και  φανερώνοντας τους απίστευτους συμβολισμούς και τις αλληγορίες του μ’ έναν τρόπο που απέχει από κάθε είδους διδακτισμό.

Ο νεαρός σκηνοθέτης, έχοντας γοητευτεί από το έργο του Άλμπι από την εποχή που ήταν σπουδαστής στο Θέατρο Τέχνης, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, αναλαμβάνει και την καλοδουλεμένη μετάφραση του έργου.

Παρουσιάζει την ιστορία μέσα σ’ ένα γυάλινο δωμάτιο – κουτί – κλουβί – στούντιο, όπως απαιτούν κι οι σκηνοθετικές οδηγίες του ίδιου του συγγραφέα, που σχεδίασε η Αρετή Μουστάκα. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να εστιάσει ακόμα καλύτερα στις δράσεις αλλά και τις σχέσεις, που εξελίσσονται στη γνωστή μας μακρόστενη σκηνή του θεάτρου Θησείον.

Ειδικά, οι πρώτες σειρές, βιώνουν σε απόσταση αναπνοής τα τεκταινόμενα με βάζα να εκτοξεύονται  στην πλεξιγκλάς κατασκευή σε απόσταση αναπνοής από τη θέση τους.

Το σκηνικό είναι βασικός συντελεστής της παράστασης, μέσα σ’ αυτό θα βρούμε τον Μάρτιν του Νίκου Κουρή με την είσοδό μας στο χώρο. Ο ήρωας είναι ο μόνος που δεν βγαίνει ποτέ από εκεί, έτσι το αίσθημα του εγκλεισμού, δημιουργεί μια θεατρική συνθήκη που επιτρέπει την ενσυναίσθηση του κοινού. Το πρόβλημα του ήρωα είναι τόσο μεγάλο και σημαντικό, ώστε δεν μπορεί λεπτό να αποδράσει από αυτό. Αντίθετα η σύζυγός του (Λουκία Μιχαλοπούλου), ο γιος του (Μιχαήλ Ταμπακάκης) κι ο φίλος του (Γιάννης Δρακόπουλος) μπαίνουν και βγαίνουν από τον κόσμο του φέρνοντας και κάτι διαφορετικό μέχρι την κάθαρση του φινάλε.

Το έργο έχει τον υπότιτλο «σημειώσεις για τον ορισμό της τραγωδίας», γεγονός που δείχνει την άμεση σχέση του με το αρχαίο δράμα, καθώς το κοινό αφού δοκιμάσει ένα τόσο ευρύ φάσμα συναισθημάτων – ελέου και φόβου – βιώνει την κάθαρση μ’ ένα πτώμα επί σκηνής, το οποίο σέρνεται από τα χέρια του δράστη. Γνωστό σκηνικό σε πολλές τραγωδίες, κυρίως, του Ευριπίδη.

Μεγάλη επιτυχία της σκηνοθεσίας οι εναλλαγές από το δραματικό στο κωμικό στοιχείο κι οι σωστές δόσεις ρεαλιστικού, πρωτοποριακού και σουρεαλιστικού ανεβάσματος.

Ο ίδιος ο Άλμπι δήλωνε: «Λέω στους φοιτητές μου: «Αν θέλεις να μάθεις κάτι για τη δομή ενός θεατρικού έργου, άκου τα πρελούδια και τις φούγκες του Μπαχ». Ανακάλυψα την κλασική μουσική στα οκτώ μου και νομίζω ότι έμαθα από τη δομή της μουσικής τη φύση της δομής ενός δράματος. Συχνά θεωρώ τον εαυτό μου συνθέτη». Σ’ αυτή την παράσταση, λοιπόν, έχουμε εξαιρετικούς συντελεστές για την εκτέλεση μιας σπουδαίας παρτιτούρας.

Ο Νίκος Κουρής , σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του τα τελευταία χρόνια, έχει χτίσει έναν χαρακτήρα απόλυτα πειστικό και τραγικό μέσα στα αδιέξοδά του. Η σκληρότητα κι η τρυφερότητα του ήρωα φλερτάρουν με τη χυδαιότητα και τη βαθιά απελπισία.

Ενώ, παράλληλα, η μπλαζέ του περσόνα με χάρισμα στην ειρωνεία, αναδεικνύει εύστοχα το ιδιαίτερο, εγκεφαλικό χιούμορ του έργου.

Η Λουκία Μιχαλοπούλου είναι σπουδαία στον ρόλο της Στέβης. Όλη της η ερμηνεία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, συνοψίζεται στη στιχομυθία με τον άνδρα της: «Γιατί δεν βάζεις τα κλάματα;», τη ρωτάει. «Γιατί  είναι πολύ σοβαρό για να κλάψω». Η Μιχαλοπούλου καταφέρνει να δώσει στη σύζυγο του Μάρτιν, όλες τις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων μέσα σε μια συνύπαρξη θυμού, αγάπης, πόνου, απογοήτευσης, δυναμισμού και ευαλωτότητας. Εξαιρετική και σπουδαία επαγγελματίας, αν σκεφτεί κανείς ότι κλήθηκε να ερμηνεύσει τον ρόλο μετά από αντικατάσταση μόλις ένα μήνα πριν την πρεμιέρα.

Η ηθοποιός, πριν την είσοδο της στο πλέξιγκλας, ρωτάει επίμονα: «Τι ώρα έρχονται;» και κρατά τα πλαστικά άνθη με τα οποία στη συνέχεια θα γεμίσει τον χώρο για «να φωτίσει το φόντο», όπως θα πει στον Μάρτιν.

Εδώ, αναδεικνύεται μοναδικά κι η τραγική ειρωνεία του έργου, η σύζυγος θέλει να φωτίσει τον σύζυγο με ψεύτικα λουλούδια, όπως ακριβώς είναι κι η σχέση τους, που στηρίζεται σε σαθρές βάσεις.

Παράλληλα, επιλέγει  (Ranunkulus) νεραγκούλες, ένα φυτό που ονομάζεται και βατράχι, διότι απαιτεί υγρά εδάφη για την ανάπτυξή του και που έχει για «εχθρό» του τα σαλιγκάρια, γιατί  στις αρχές της άνοιξης κι όταν υπάρχει υψηλή υγρασία, δημιουργούν ακανόνιστα εκτεταμένα φαγώματα στα φύλλα. Έτσι, η κανιβαλική όψη της συνύπαρξης του ζευγαριού επιβεβαιώνεται και μ’ έναν ασυνείδητο τρόπο στις επιλογές της καθημερινότητάς του.

Ακριβής κι απολύτως παρόν στη σκηνή ο Ρος του Γιάννη Δρακόπουλου, ενώ ο Μιχαήλ Ταμπακάκης είναι πολύ καλός στον ρόλο του έφηβου, ομοφυλόφιλου γιού, αλλά σε κάποιες κορυφώσεις είναι εμφανής η θεατρική του απειρία. Πιστεύω ότι με την εξέλιξη των παραστάσεων θα φαίνεται όλο και λιγότερο.

Ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα, ενδιαφέρουσα η μουσική του Γιάννη Μαθές, με ένα βουκολικό στοιχείο αλλά και σασπένς θρίλερ. Μαζί με το σκηνικό η Αρετή Μουστάκα υπογράφει και τα καλόγουστα κουστούμια.

Ο Άλμπι σε συνέντευξή του στην «Guardian» το 2004, δήλωνε: «Όλα τα θεατρικά έργα, αν κανένα από αυτά είναι καλό, κατασκευάζονται για να διορθώνουν τα πράγματα. Αυτή είναι η δουλειά του συγγραφέα: να κρατά τον καθρέφτη μπροστά στους ανθρώπους. Δεν είμαστε απλώς διακοσμητικοί, ούτε κι ευχάριστοι» και μπορώ να πω ότι η παράσταση στο Θέατρο Θησείον τηρεί τα λεγόμενά του.

Δείτε την!

Είδα Το «Master Class», Σε Σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου 

H παράσταση "Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια"(σημειώσεις για τον ορισμό της τραγωδίας)του Έντουαρντ Άλμπι αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις 4 Φεβρουαρίου στο Θεάτρο Θησείον.Ο σκηνοθέτης Νικορέστης Χανιωτάκης έχει ήδη ανακοινώσει την παράσταση στη συνέντευξη Τύπου, που πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Θησείον στις 28 Σεπτεμβρίου. 

Τότε ο σκηνοθέτης είχε αναφερθεί στην Ελένη Ράντου, η οποία αναμενόταν να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση. Τελικά η ίδια αποχώρησε και τον ρόλο θα αναλάβει η Λουκία Μιχαλοπούλου. Ο υπόλοιπος θιάσος παραμένει σταθερός με τους: Νίκο Κουρή, Γιάννη Δρακόπουλο και Μιχαήλ Ταμπακάκης.

Η Ελένη Ράντου συνεχίζει τις παραστάσεις της στο θέατρο Διάνα με την Τζασμίν

Μια νέα εποχή ξεκινάει για το θέατρο «Θησείον, Ένα Θέατρο Για Τις Τέχνες», καθώς η καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία (Νικορέστης Χανιωτάκης και Γεράσιμος Σκαφίδας) αναλαμβάνει τα ηνία του ιστορικού χώρου.

Μέσα σ’ ένα αισιόδοξο κλίμα με θετική ενέργεια και πολλά χαμόγελα, πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη Τύπου, την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου. Μπορεί ο καιρός να ήταν βροχερός αλλά το φρέσκο και πλούσιο ρεπερτόριο του θεάτρου, μας κάνει να ελπίζουμε ότι ένα φωτεινό ουράνιο τόξο θα κάνει την εμφάνισή του, στο στενό της Τουρναβίτου.

Με μότο τους τη φράση του Μπέρτολτ Μπρέχτ: «Αφήστε έξω τις προκαταλήψεις σας και φέρτε μέσα τις ιδέες σας» οι δύο άνδρες, υποδέχθηκαν στη σκηνή τους νέους, αλλά και καταξιωμένους καλλιτέχνες που θα παρακολουθήσουμε στις έντεκα, συνολικά, παραστάσεις.

Ο Γεράσιμος Σκαφίδας δήλωσε πως: «η απόκτηση μιας σταθερής στέγης είναι ένα άλμα για τη Μυθωδία» και συμπλήρωσε: «Η γενιά μου έχει ανάγκη να πάρει ρίσκα, δεν πιστεύουμε ότι είμαστε μια χαμένη γενιά».

Ενώ ο Νικορέστης Χανιωτάκης συμπλήρωσε: «Συνεργαζόμαστε με καλλιτέχνες που πριν μερικά χρόνια αποτελούσαν άπιαστο όνειρο για εμάς. Τους βλέπαμε και τους θαυμάζαμε».

Ο τελευταίος υπογράφει και τις δύο εφηβικές παραστάσεις της σεζόν για το Θησείον. Η πρώτη με τίτλο: «Η μουσική που σταμάτησε τον πόλεμο» θα συνεχιστεί για δεύτερη χρονιά μετά την περσινή της επιτυχία και το «Συρματόπλεγμα», έργο που έγραψε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, θα κάνει πρεμιέρα την Κυριακή (30/9).

«Μετά τον Θεοδωράκη θέλουμε οι έφηβοι να γνωρίσουν και τον Λοΐζο» επισήμανε ο Νικορέστης Χανιωτάκης μ’ αφορμή τις μουσικές των δύο παραστάσεων.

Εκείνος όμως, θα υπογράψει και τη σκηνοθεσία στη μεγάλη παραγωγή του θεάτρου, η οποία επιχορηγείται και από το Υπουργείο Πολιτισμού και δεν είναι άλλη από τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» του Μ.Μπρέχτ .(πρεμιέρα2/11)

Στο κλασικό αριστούργημα θα απολαύσουμε επί σκηνής έναν αξιόλογο θίασο με την Λήδα Πρωτοψάλτη «να βγαίνει, και φέτος, μετά από 47 χρόνια έξω από το θέατρο Στοά», όπως δήλωσε και η ίδια «για να συναντηθεί με νέους συναδέλφους και να δει πόσο πάθος έχουν».

Η σπουδαία ηθοποιός αναφέρθηκε, συγκινημένη, στα χρόνια που φοίτησε στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης με δάσκαλό τον Κάρολο Κουν αλλά και σ’ άλλες σπουδαίες προσωπικότητες που τη διαμόρφωσαν και που σήμερα λείπουν από το ελληνικό θέατρο.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Κωνσταντίνος Κάππας, Μπέτυ Αποστόλου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος και Βαλέρια Δημητριάδου. Οι ηθοποιοί θα παίζουν ζωντανά επί σκηνής τη μουσική που συνέθεσε για την παράσταση, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Στο δεύτερο μισό της σεζόν, θα δούμε και τη «Γίδα» του Έντουαρντ Άλμπι, που έχει μεταφράσει από το έτος των εξετάσεων της δραματικής σχολής ο Νικορέστης Χανιωτάκης και από τότε ήθελα να το ανεβάσει. Τώρα, όπως όλα δείχνουν βρήκε και την ιδανική διανομή με την Ελένη Ράντου (που τα τελευταία χρόνια μόνο για τη «Φιλουμένα» έπαιξε εκτός του θεάτρου Διάνα), τον Νίκο Κουρή, ο οποίος δήλωσε ενθουσιασμένος που θα συνεργαστεί μαζί της και τους Γιάννη Δρακόπουλο και Μιχαήλ Ταμπακάκη. (πρεμιέρα 14/1)

Η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη θα σκηνοθετήσει την παράσταση «Θα ονειρεύεσαι πάλι μια καινούργια φορεσιά», βασισμένη στον «Οδοιπόρο» του Παναγιώτη Σούτσου με τους: Μαρία Κίτσου, Δημήτρη Δρόσο, Μαρία Μαμούρη και Θεοδωσία Σαββάκη. (πρεμιέρα3/10)

Ο Δημήτρης Μπογδάνος έρχεται στο Θησείον με δύο παραγωγές, την επανάληψη της πετυχημένης παράστασης «Ορφέας και Ευριδίκη», (από 1/10) με τους Ευθαλία Παπακώστα και Μάρκο Παπαδοκωνσταντάκη, που ανέβηκε πέρσι για πρώτη χρονιά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και το έργο του ΜαρκΖαν Ζερμέν «Ένα μάθημα χορού» με τη Βίκυ Παπαδοπούλου και τον Γιωργή Τσαπουράκη. (πρεμιέρα 29/10)

Η Αλίκη Δανέζη Knutsen σκηνοθετεί το «Reigen-Δέκα λόγοι για το σεξ» του Άρτουρ Σνίτσλερ, το οποίο είναι γνωστό στη χώρα μας, με τον τίτλο «Ερωτικό Γαϊτανάκι». Η ίδια δήλωσε: «Το έργο μας δίνει τη δυνατότητα για αρκετό πειραματισμό. Φαίνεται απλό, αλλά είναι αινιγματικό». Το έχει διασκευαστεί για δύο ηθοποιούς, έτσι στη σκηνή θα δούμε τη Δανάη Σκιάδη και τον Νίκο Πουρσανίδη.

Το σκηνοθετικό της ντεμπούτο θα κάνει τον Ιανουάριο(14/1), η Ανοιξία Μπουντζιούκα διασκευάζοντας το μυθιστόρημα του Κνουντ Χάμσουν «Η Πείνα». Στην παράσταση με τίτλο «Στη σκιά της πείνας» θα δούμε τους: Γιώργο Βουρδάμη-Μαυρογένους, Βασιλική Σουρρή και Νίκο Φλεσιόπουλο.

Ο Βαγγέλης Κοσμίδης και η παρέα του μας δίνουν «Rendez-vous?»από τις 8 Μαρτίου με μια μεταμεσονύχτια παράσταση- πάρτι. Ένας μουσικός και έξι νέοι ηθοποιοί παρευρίσκονται σ’ αυτή τη συνάντηση και μας αφηγούνται ιστορίες από τα δικά τους ραντεβού. Το υλικό για την δραματουργία αντλήθηκε, όπως μας αποκάλυψε ο σκηνοθέτης της παράστασης, από πραγματικές ιστορίες που έχουν βιώσει τα μέλη της ομάδας.

Τέλος, μια παράσταση που προσεγγίζει το πολύ ευαίσθητο θέμα της άνοιας και την ανάγκη των πασχόντων για επικοινωνία είναι οι «Μενεξένες και ζουμπούλια» που έχει ήδη κάνει πρεμιέρα στο Θησείον. Το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι του Νότη Παρασκευόπουλου και στη σκηνή παρακολουθούμε τους: Γιάννη Αννούση, Μαρίνα Κουτρούμπα, Μάνο Κωστή, Κωνσταντίνα Μαλτέζου, Πετρούλα Μαντζουκίδου και Τάσο Τζιβίσκο.

Διαβάστε αναλυτικά όλο το ρεπερτόριο εδώ:

«Μενεξέδες και ζουμπούλια»

(Μια παράσταση γι' αυτό που μένει)

Πρεμιέρα: 21/9/2018

Παραστάσεις:

κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 19.00

Από 24 Σεπτεμβρίου για 10 παραστάσεις

Στην αίθουσα αναμονής κάποιου αεροδρομίου και με αφορμή την καθυστέρηση της πτήσης τους, πέντε ηλικιωμένοι επιδίδονται σε ένα περίτεχνο γαϊτανάκι αναμνήσεων, ξεδιπλώνοντας τις ζωές μιας ολόκληρης γενιάς μέσα από τη δουλειά, τα ταξίδια, τους μεγάλους έρωτες και τα παιδικά τους χρόνια. Το "Μενεξέδες και Ζουμπούλια" είναι μια αισιόδοξη παράσταση για την ομορφιά του τέλους και τη σπουδαιότητα της αρχής, για την καθημερινότητα της άνοιας και την ανάγκη για επικοινωνία.

Λίγα λόγια για το έργο

Τα τελευταία χρόνια, μέσα από γόνιμες συνεργασίες και την πολύτιμη στήριξη Κοινωφελών Οργανισμών, η εταιρεία μας υλοποιεί ένα πρόγραμμα ψυχαγωγίας για ανθρώπους που φιλοξενούνται σε γηροκομεία.

Το 2016 ξεκινήσαμε να πραγματοποιούμε με δική μας πρωτοβουλία μία πιο ενδελεχή έρευνα στις ιστορίες που έχουν να μας διηγηθούν οι άνθρωποι που φιλοξενούνται στα γηροκομεία, ψήγματα μιας Ελλάδας που αφήνουμε πίσω μας. Αυτό το σύγχρονο μουσείο ιστορίας επιλέξαμε να διατηρήσουμε, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό άγραφων ιστοριών που ζουν πίσω από την καταγεγραμμένη ιστορία μεταφέροντας στη θεατρική σκηνή αυτούσιες τις μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων δίνοντάς τους βήμα, σε ένα αφιέρωμα στα χρόνια που πέρασαν και στις απλές καθημερινές στιγμές που τόσο εύκολα προσπερνάμε. Αυτό που καθιστά το συγκεκριμένο εγχείρημα ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως οι άνθρωποι που μοιράστηκαν μαζί μας τις ιστορίες και τις σκέψεις τους βρίσκονται σε ανοϊκές καταστάσεις, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Μέσα από την παράστασή μας, προσεγγίζουμε με ιδιαίτερη προσοχή το ζήτημα της στερεοτυπικής εικόνας που έχουμε για την Τρίτη Ηλικία σε μια προσπάθεια να την απενοχοποιήσουμε και ταυτόχρονα να αφυπνίσουμε την κοινή γνώμη για τις εκφυλιστικές ασθένειες του εγκεφάλου, ένα πεδίο για το οποίο η ορθή ενημέρωση είναι το πρώτο βήμα. Η παράσταση ενέχει όλα τα κωμικά στοιχεία και το χιούμορ με το οποίο οι ηλικιωμένοι μπόλιασαν τις ιστορίες που μας διηγήθηκαν και αφήνει μία γεύση γόνιμου προβληματισμού και αισιοδοξίας. Με όχημα τη δύναμη που έχει το θέατρο να ευαισθητοποιεί και να δημιουργεί κοινωνικό αντίκτυπο, στόχος μας είναι η πρωτοβουλία μας αυτή να ενθαρρύνει τον διάλογο και να χαράξει ακόμη ένα μονοπάτι προς την κοινωνική ευαισθητοποίηση αναφορικά με τις ασθένειες που σχετίζονται με τη γήρανση.

Η παράσταση υλοποιείται με δωρεά από το ΤΙΜΑ Κοινωφελές Ίδρυμα, καθώς και την υποστήριξη των πρότυπων Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων "Άκτιος" και "Νέα Θάλπη" και την πολύτιμη συμβολή των Διευθυντών τους, καταξιωμένων Ψυχολόγων/Γεροντολόγων Δρ Κωστή Προύσκα και Δρ Δημήτρη Καμπανάρο. Επιπλέον, η παράσταση χαίρει της υποστήριξης της FIX Hellas, της Οινοποιίας Ainos Wines και της ελληνικής εταιρείας αναψυκτικών και χυμών Λουξ.

Το έργο "Μενεξέδες και Ζουμπούλια" θα παρουσιαστεί στο "Θησείον - ένα θέατρο για τις τέχνες", τη διοικητική και καλλιτεχνική διεύθυνση του οποίου αναλαμβάνουν για τη θεατρική σεζόν 2018-2019, η καλλιτεχνική εταιρεία "Μυθωδία" (Νικορέστης Χανιωτάκης, Γεράσιμος Σκαφίδας ) .

Ταυτότητα της παράστασης

Κείμενο - Σκηνοθεσία:  Νότης Παρασκευόπουλος

Κατηγορία Έργου: Κοινωνικό

Κίνηση:                Γιάννης Πολύζος

Σκηνικά: Μυρσίνη Μανέτα

Επιμέλεια Κοστουμιών: Κωνσταντίνα Μαλτέζου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Ζαΐρης

Κατασκευή Κοστουμιών: Ευαγγελία Τσιούνη

Κατασκευή Σκηνικού:    Γεράσιμος Μαλτέζος

Φωτογραφίες-Βίντεο:   Γιώργος Χαρίσης

Οπτική Επικοινωνία:      Νίκος Γαζετάς

Ηθοποιοί:           

Γιάννης Αννούσης

Μαρίνα Κουτρούμπα

Μάνος Κωστής

Κωνσταντίνα Μαλτέζου

Πετρούλα Μαντζουκίδου

Τάσος Τζιβίσκος

Κρατήσεις: 210 3255444 & 693 6159929

Προπώληση Εισιτηρίων: www.ticketservices.gr

Παραστάσεις:Από 24 Σεπτεμβρίου

κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 19:00

για 10 μόνο παραστάσεις.

Διάρκεια: 75 λεπτά

Τιμές Εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 12€

Μαθητικό/Φοιτητικό, Πολυτέκνων,

ΑΜΕΑ, άνω των 65, Ανέργων: 10€

Ειδική τιμή:        10€ γενική είσοδος

για αγορές ως 20 Σεπτεμβρίου

Οργάνωση Παραγωγής: seveneleven ομάδα θεάτρου

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Λήδα Ασλανίδου

«Ορφέας και Ευρυδίκη »

Μετά τη sold out επιτυχία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου,

η παράσταση Ορφέας & Ευρυδίκη του Δημήτρη Μπογδάνου

μεταφέρεται για 8 μόνο παράστασεις στο Θέατρο θησείον.

από Δευτέρα 1 Οκτωβρίου

έως και Τρίτη 23 Οκτωβρίου

* μια παράσταση για όποιον πεθαίνει να πεθαίνει από έρωτα

Το πιο απαρηγόρητο love story όλων των αιώνων ζωντανεύει σε μια σπαρακτική ποιητική αφήγηση για την ατόφια, οικουμενική, διαμπερή αγάπη που κάθε εμβληματικό ή καθημερινό ερωτευμένο ζευγάρι πεθαίνει να ζήσει.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος ανα-παριστά έναν άλλο "Άλλο Κόσμο" που διατηρεί με καθαρότητα και ευαισθησία το παραμυθένιο και συγκινησιακό φορτίο του μύθου των διαχρονικών εραστών, αλλά ταυτόχρονα στέκει ωμά στο σήμερα λες και η Ιστορία ξανασυνέβη προχθές, σε λίγο, τώρα ή αύριο. Η βία και το απροσδόκητο επανεξετάζονται μέσω μίας διάφανης, λιτής, απογυμνωμένης οπτικής, άλλοτε τρυφερής κι άλλοτε άγριας και θνητής, παρασέρνοντας τον θεατή στο θεοσκοτεινό ταξίδι του ανυπόμονου αοιδού που με την Αγάπη του κερδίζει για λίγο τον Άδη και με τον "Άδη" του χάνει για πάντα την Αγάπη.

Όλα τα σύμβολα, οι οιωνοί και οι πυξίδες υποδεικνύουν ξανά και ξανά την ίδια στιγμή, την ίδια στιγμή, την ίδια στιγμή, εκείνο το αγύριστο νανοδευτερόλεπτο όπου οι μοίρες κάνουν οριστικά στροφή, γκρεμίζοντας την ελπίδα για κάθε Ορφέα και κάθε Ευρυδίκη που αρνούνται να πειθαρχήσουν στο σκοτάδι.

Ποιος είπε πως δεύτερη ζωή δεν έχει; Έχει αν το θέλεις πολύ. Αν όμως δεν χειριστείς με σεβασμό τη δεύτερη ζωή στον Έρωτα, παραμονεύει και δεύτερος θάνατος. Κι αν ο Έρωτας στέκει μόνο έτσι, μόνο "μέχρι θανάτου"; Αντέχεις να τον ξαναζήσεις;

Από 1 έως 23 Οκτωβρίου 2018

κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15

Διάρκεια 65 λεπτά

Εισιτήρια στο ticketservices.gr και τα ταμεία του θέατρου

Σκηνοθεσία & Δραματουργική επιμέλεια

Δημήτρης Μπογδάνος

Πρωταγωνιστούν

Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης & Ευθαλία Παπακώστα

Σκηνικά-κοστούμια

Λυδία Κοντογιώργη

Φωτισμοί

Σάκης Μπιρμπίλης

Ειδικός Συνεργάτης

Ιωάννα Νασιοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη

Κωνσταντίνος Κουνέλλας

Συντονισμός παραγωγής

Μαρία Δημητρίου

Επικοινωνία

Μαρία Τσολάκη

Φωτογραφίες

Γιάννης Ζάχος

Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου από τον Δεκέμβριο του 2017 έως τον Μάιο του 2018 σε συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου και την αμέριστη υποστήριξη του κ. Μίλτου Σωτηριάδη.

Εταιρεία Θεάτρου "Θέρος"

«Θα ονειρεύεσαι πάλι μια καινούργια φορεσιά»

(Οδοιπόρος, Παναγιώτη Σούτσου)

Από Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

και για 20 παραστάσεις

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Δύο γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, συζητούν μέσα στη νύχτα. Οι ήχοι της τις αποσυντονίζουν.

Ένας άντρας παλεύει με το παρελθόν του και τις επιλογές του.

Μια όμορφη γυναίκα, κάθεται στη σιωπή.

Ο νεκρός εραστής της ζει και βρίσκεται στο ίδιο μέρος με εκείνη.

Αυτό που υπήρξαν κάποτε και οι τέσσερις έχει καταστραφεί. Φαιδροί και παράταιροι μέσα στις παλιές στολές τους, σχεδιάζουν με ελπίδα το θάνατο τους σα να ονειρεύονται πάλι μια καινούρια φορεσιά.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο Οδοιπόρος είναι το πρώτο ποιητικό έργο του Αθηναϊκού Ρομαντισμού, γραμμένο το 1831, τη χρονιά που δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Αυτή η σύμπτωση, δεν αποτελεί παρά μόνο την αρχή μιας σειράς συμπτώσεων, που δένουν το έργο σφιχτά με την ίδια τη ζωή του Παναγιώτη Σούτσου, καθιστώντας το, 187 χρόνια μετά, στα μάτια του σημερινού αναγνώστη και θεατή, μια ασυνείδητη βιογραφία.

Ο Οδοιπόρος είναι ο εξιδανικευμένος Παναγιώτης Σούτσος και η Ραλού η εξιδανικευμένη ερωμένη της εφηβείας του. Σ' όλη του τη ζωή ο Σούτσος θα επεξεργάζεται τον Οδοιπόρο και θα τον επανεκδίδει (1842, 1851, 1864), σε μια ανάγκη του να αποτελέσει το έργο του αυτό, ένα ακλόνητο επιχείρημα της ζωής του και των επιλογών του. Κάθε επανέκδοση του έργου, θα παρουσιάζει αλλαγές στη γλώσσα, για να υπερασπιστεί ο ίδιος τη στροφή του στις πιο ακραίες αρχαϊστικές τάσεις. Ο ποιητής βλέπει στον Οδοιπόρο ένα σπουδαίο ήρωα της ελληνικής επανάστασης του οποίου οι αγώνες παραγνωρίστηκαν απο το νεο ελληνικό κράτος. Όπως και στον εαυτό του. Στη Ραλού βλέπει την πιστή ερωμένη για την οποία δόθηκαν όλες οι μάχες. Όπως, δηλαδή, και στην πραγματική Ραλού. Οι δυο ήρωές του θα πεθάνουν αγκαλιά εναν ένδοξο θάνατο από τα ίδια τους τα χέρια.

Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Σούτσος δεν υπήρξε ουδέποτε σπουδαίος ήρωας της ελληνικής επανάστασης, και δεν έμεινε πιστός σε ιδέες και απόψεις. Και η πραγματική Ραλού δεν τον αγάπησε ποτέ. Γι' αυτό, διαβάζοντας σήμερα τον Οδοιπόρο, στην πράξη την αυτοχειρίας μπορεί να δει κανείς τον Παναγιώτη Σούτσο να θανατώνει τη δυνατότητα του εαυτού του να είχε γίνει κάποιος άλλος.

Αυτός που πεθαίνει στον Οδοιπόρο, είναι ο Παναγιώτης Σούτσος ο έντιμος πολιτικός, ο ριζοσπαστικός ποιητής, ο ανεξάρτητος δημιουργός που δεν ακολουθεί τακτικισμούς στο έργο του. Στη θέση του μένει ζωντανός, ο Παναγιώτης Σούτσος που θα αλλάξει τρεις φορές πολιτική στάση, που θα κατηγορηθεί για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, που θα υποδαυλίσει τη γλωσσικό ζήτημα, που θα αλλοιώσει το ίδιο του το έργο, ώσπου να πεθάνει τελικά το 1868, και να κηδευτεί δημοσία δάπανη.

Αυτό όμως ο Σούτσος δεν το γνώριζε το 1831, ότι δηλαδή στο πρόσωπο του ήρωά του, σκοτώνει την καλύτερη μελλοντική εκδοχή του εαυτού. Κι αυτή η εν αγνοία του βιογραφική ταυτότητα του Οδοιπόρου, είναι που ανοίγει το ενδεχόμενο σε πολλαπλές αναγνώσεις του.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία, Δραματουργία, Σχεδιασμός φωτισμών: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη

Σκηνικά-Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου

Παίζουν: Μαρία Κίτσου, Δημήτρης Δρόσος, Μαρία Μαμούρη, Θεοδοσία Σαββάκη

Στην παράσταση περιέχεται κείμενο του Γιώργου Πρεβεδουράκη

Βοηθός Σκηνοθέτης: Ισαβέλλα Μαργάρα

Καλλιτεχνικός σύμβουλος: Αθανάσιος Μυλωνόπουλος

Φωτογραφίες: Γιώργος Βαλσαμής

Βίντεο: Βασίλης Κεκάτος

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Άρης Άσπρούλης

Συμπαραγωγή: Εταιρία Θεάτρου "Θέρος", Lead-In Arts

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Πρεμιέρα: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

Πότε: Τετάρτη με Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:00

Περίοδος παραστάσεων: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018 - Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Για 20 παραστάσεις

«REIGEN Δέκα διάλογοι για το Σεξ»

του Άρτουρ Σνίτσλερ

Από 19 Οκτωβρίου 2018

Η Stefi & Lynx Productions παρουσιάζει στο "Θησείον-Ένα θέατρο για τις τέχνες" σε σκηνοθεσία και μετάφραση της Αλίκης Δανέζη Knutsen, το πολυσυζητημένο έργο του Αυστριακού Άρτουρ Σνίτσλερ "REIGEN-Δέκα διάλογοι για το Σεξ", που έγινε γνωστό στην Ελλάδα με τον τίτλο "Το Γαϊτανάκι του Έρωτα". Η πρεμιέρα είναι προγραμματισμένη για τις 19 Οκτωβρίου.

Ένα έργο για το σεξ και τις ανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις που αλλάζουν μορφή, μέσα από τις ιστορίες δέκα ζευγαριών. Όλους τους ρόλους υποδύονται η Δανάη Σκιάδη και ο Νίκος Πουρσανίδης, μέσα από ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων και συνεχών εναλλαγών.

Μια περίτεχνη σκυταλοδρομία ερωτικών συνευρέσεων, όπου οι ήρωες κινούνται πέραν της κοινωνικής τους θέσης και της οικονομικής και οικογενειακής τους κατάστασης, δημιουργώντας ένα κύκλο διαδοχικών ιστοριών, που σκιαγραφούν το πορτρέτο μιας ολόκληρης κοινωνίας.

To "REIGEN" γράφτηκε το 1897, εκδόθηκε το 1903 και στη συνέχεια απαγορεύτηκε ως προκλητικό και αιρετικό. Χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια για να ανέβει για πρώτη φορά στη σκηνή.

Ακόμα και ο Φρόιντ παραδέχθηκε πως ο Σνίτσλερ, "καίτοι δεν διέθετε τα επιστημονικά εργαλεία, έψαυσε τα μύχια της σεξουαλικότητας".

Σε έργα του Άρτουρ Σνίτσλερ βασίστηκε το σενάριο σημαντικών ταινιών όπως το "Eyes Wide Shut" του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, "360" του Φερνάρντο Μεϊρέγιες κ.α.

Την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Blaine Reininger (Tuxedomoon).

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αλίκη Δανέζη Knutsen

Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης

Μουσική: Blaine Reininger

Κίνηση: Στέλλα Δημητρακοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ράνια Πολυχρονάκη

Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργίνα Γερμανού

Κατασκευή κοστουμιών: Μαρία Σιαφάκα

Διεύθυνση παραγωγής: Βάσια Υφαντή

Βοηθός παραγωγής: Πέτρος Αγγελόπουλος, Aναστασία Γεωργοπούλου

Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη

Παραγωγή: Stefi & Lynx Productions

ΠΑΙΖΟΥΝ: Δανάη Σκιάδη, Νίκος Πουρσανίδης

Φωτογραφίες προώθησης: Bill Georgoussis

Σχεδιασμός αφίσας: Φίλιππος Βασιλειάδης

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Παρασκευή, 19.00

Σάββατο και Κυριακή, 21.15

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Παρασκευή

Κανονικό: 12 ευρώ, Μειωμένο 10 ευρώ

Σάββατο και Κυριακή

Κανονικό: 15 ευρώ, Μειωμένο: 12 ευρώ

«Ένα μάθημα χορού»

Ώρα να χορέψεις με την καρδιά σου.

Όχι με τα πόδια σου.

του Μαρκ Σαν Ζερμέν

σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου

Μετά τις sold out παραστάσεις Mon Petit Prince και Ορφέας & Ευρυδίκη, ο Δημήτρης Μπογδάνος επιστρέφει με μία δραματικά αστεία και τραγικά ειλικρινή κομεντί για το ερώτημα που δεν παύει ποτέ να χορεύει στο μυαλό σου: Τι θα πει νορμάλ; Και μετά από πόσες στροφές θα πάψει επιτέλους να σε νοιάζει;

Μια ταλαντούχα χορεύτρια αποχαιρετά την καριέρα της στο Broadway εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού. Ένας καθηγητής γεωφυσικής με σύνδρομο Άσπεργκερ της προσφέρει 2.153 δολάρια για ένα μάθημα χορού. Η Βίκυ Παπαδοπούλου και ο Γιωργής Τσαμπουράκης ζωντανεύουν μία "χορογραφία" που ξεκινά από απλές κινήσεις αλλά καταλήγει σε μία σύνθετη σπουδή πάνω στις επίπονες κοινωνικές αναπηρίες και τις συναισθηματικές αγκυλώσεις. Ματαιώσεις, μοναξιά, συμπληρωματικότητα, αυτοσαρκασμός και έρωτας από το πουθενά. Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω, σε ένα ντουέτο τόσο αδέξιο φαινομενικά μα τόσο απροσδόκητα αρμονικό. Ίσως τελικά το μόνο που χρειάζεται για να μπουν όλα στη θέση τους είναι να ξεχάσεις τις φιγούρες που μέχρι σήμερα σου δίδαξε εντατικά η κοινωνία, να απαρνηθείς τα σόλο και με παρτενέρ τη μοναδικότητά σου να αποδεχθείς ότι η ζωή είναι ένας χορός που μαθαίνεται βήμα-βήμα.

Έρχεται από 29 Οκτωβρίου και για 12 μόνο παραστάσεις.

Σκηνοθεσία

Δημήτρης Μπογδάνος

Μετάφραση

Αντώνης Γαλέος

Πρωταγωνιστούν

Βίκυ Παπαδοπούλου & Γιωργής Τσαμπουράκης

Σκηνικά & Κοστούμια

Λυδία Κοντογιώργη

Κινησιολογία

Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Βοηθός Σκηνοθέτη

Γιάννης Λατουσάκης

Φωτογραφίες

Γιάννης Ζάχος

Παραγωγή

Visionartt / Κ.Ξενόπουλος & Π. Παρασκευοπούλου

από 29 Οκτωβρίου 2018 κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15 για 12 μόνο παραστάσεις.

«Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν»

σε μετάφραση-σκηνοθεσία

Νικορέστη Χανιωτάκη

και μουσική

Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Λίγα λόγια για το έργο

Τρυφερό, αστείο όσο και σκληρό, ρομαντικό όσο και ρεαλιστικό, "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν" αποτελεί το έργο του Μπρεχτ, με τις περισσότερες απευθύνσεις στο κοινό, με τις περισσότερες τομές στην δράση του. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν πολλαπλούς ρόλους, παραμένουν διαρκώς στη σκηνή συνθέτοντας ένα βουβό θίασο, που σχολιάζει και υπογραμμίζει τα δρώμενα επί σκηνής.

Επίσης, ερμηνεύουν ζωντανά την μουσική και τα τραγούδια της παράστασης.

Δεν πρόκειται για διδακτικό έργο. Στο κέντρο του βρίσκεται ένα ηθικό πρόβλημα: Μπορεί ο καλός να επιβιώσει σε μια κοινωνία διεφθαρμένων;

"Πως μπορείς να είσαι καλός όταν όλα γύρω σου είναι τόσο ακριβά;"

(Σεν Τε)

Κεντρική θέση κατέχουν από τη μία ο έρωτας, ως μια σαρωτική δύναμη που υπερβαίνει την λογική της ηρωίδας, από την άλλη η μητρότητα, που φέρνει την ηρωίδα αντιμέτωπη με την πιο ακραία εκδοχή της σκληρότητάς της - για να σώσει το παιδί της υιοθετεί ένα ακόμη σκληρότερο προφίλ. Η έγκυος Σεν Τε, στην πιο αδίστακτη στιγμή της μεταμόρφωσής της, γίνεται ο Σουί Τα.

Τους εμβληματικούς ρόλους του έργου ενσαρκώνουν:Πέγκυ Τρικαλιώτη, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Γεράσιμος Σκαφίδας, Κωνσταντίνος Κάππας, Μπέτυ Αποστόλου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Βαλέρια Δημητριάδου.

Στον ρόλο της Ιδιοκτήτριας Μι Τσου η Λήδα Πρωτοψάλτη.

Υπόθεση

Στο έργο "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν" (γραμμένο την περίοδο 1930-1941, κατά τη διάρκεια της εξορίας του Μπρεχτ στη Σκανδιναβία), τρεις θεοί έρχονται στη γη, με σκοπό να βρουν αρκετούς καλούς ανθρώπους που να ζουν με αξιοπρέπεια, ώστε να δικαιολογήσουν την θεϊκή ύπαρξή τους και να διατηρηθεί ο κόσμος ως έχει. Έπειτα από πολλές δυσκολίες, εντοπίζουν τον μοναδικό καλό άνθρωπο, μια πόρνη στην επαρχία Σετσουάν της Κίνας, τη Σεν Τε.

Οι θεοί την ανταμείβουν με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι εκείνη ανοίγει ένα μικρό καπνοπωλείο. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τους συμπολίτες της, που την εκμεταλλεύονται, η Σεν Τε εφευρίσκει ένα alter ego, έναν "φανταστικό" ξάδελφο, τον σκληρό Σουί Τα, παίρνοντας τη μορφή του, όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν. Πόσο καιρό, όμως, θα αντέξει να παίζει αυτόν τον διπλό ρόλο;

Συντελεστές

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Δραματολογική συνεργασία - Απόδοση Στίχων: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου

Σκηνικά - Κοστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη

Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ενορχηστρώσεις/ Μουσική διδασκαλία: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου

Οργάνωση και Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Γεωργοπούλου

Βοηθός παραγωγής: Έμα Μαυρέλη

Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Προβολή - Επικοινωνία: Brainco S.A. (υπεύθυνη project: Σταυρούλα Κεντιέ)

Ημέρες / ώρες παραστάσεων

Από Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018 έως 27 Ιανουαρίου 2019, κάθε

Τέταρτη / 19:00

Πέμπτη / 21:15

Παρασκευή / 21:15

Σάββατο / 19:00

Κυριακή / 19:00

*Επιπλέον παραστάσεις:

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου

Τρίτη 1 Ιανουαρίου

Διάρκεια

120 λεπτά (με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων

ΤΕΤΑΡΤΗ & ΠΕΜΠΤΗ

Κανονικό: 16 ευρώ

Μειωμένο (φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι): 12 ευρώ

ΟΑΕΔ: 10 ευρώ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΣΑΒΒΑΤΟ - ΚΥΡΙΑΚΗ

Κανονικό: 18 ευρώ

Μειωμένο (φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι): 14 ευρώ

ΟΑΕΔ: 10 ευρώ

ΕΙΔΙΚΗ ΤΙΜΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ: 14 ευρώ (έως την προηγούμενη ημέρα κάθε παράστασης)

*Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ

Πωλήσεις

- "θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ"

Τουρναβίτου 7, Αθήνα (Ψυρρή)

Στο ταμείο του θεάτρου 18:00 - 21:00 (ανοικτό ΜΟΝΟ τις ημέρες των παραστάσεων)

- Ticket Services

on-line: https://www.ticketservices.gr/ event/o-kalos-anthropos-tou-se tsouan-theatro-thiseion

τηλεφωνικά: 210-7234567

εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39 - Στοά Πεσμαζόγλου

- Public

on-line: http://tickets.public.gr/event /o-kalos-anthropos-tou-setsoua n-theatro-thiseion

από όλα τα καταστήματα PUBLIC

«Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» του Έντουαρντ Άλμπι

Το τελευταίο έργο (2003) του βραβευμένου με τέσσερα Πούλιτζερ Αμερικάνου συγγραφέα θεωρείται ένα από τα κορυφαία και πιο τολμηρά του. Ένας επαγγελματικά άκρως επιτυχημένος οικογενειάρχης, χωρίς να πάψει να αγαπάει την γυναίκα του, ερωτεύεται την Σύλβια, η οποία τυχαίνει να είναι... γίδα! Ένας δημοσιογράφος και φίλος της οικογένειας το "καρφώνει" στην σύζυγο και στον γιο του, με αποτέλεσμα η μία ακραία αντίδραση να φέρει την άλλη, μέχρι το συναρπαστικό φινάλε. Η "Γίδα", έργο με έντονο χιούμορ, εκρηκτικούς χαρακτήρες, πανέξυπνους διαλόγους, σκληρότητα αλλά ταυτόχρονα μεγάλη τρυφερότητα, υποδεικνύει όχι μόνο το μέλλον των έως τώρα παραδοσιακών δομών της κοινωνίας, αλλά και τα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά - Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα

Πρωτότυπη μουσική - Επιμέλεια ήχων: Γιάννης Μαθές

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

παίζουν

Ελένη Ράντου,

Νίκος Κουρής,

Γιάννης Δρακόπουλος,

Μιχαήλ Ταμπακάκης

από 14 Ιανουαρίου 2019

Δευτέρα & Τρίτη 21:15

«Στη σκιά της πείνας»

Η παράσταση, Στη σκιά της πείνας, θα αντλήσει το υλικό της, και ως προς το λόγο και ως προς τη δράση, από το μυθιστόρημα, Η Πείνα(Sult,1890) του Κνουτ Χάμσουν. Τρεις ηθοποιοί επιχειρούν να παρακολουθήσουν και να αφηγηθούν την ιστορία ενός μοναχικού συγγραφέα-ανθρώπου, που αποφασίζει να θέσει τον εαυτό του σε μια διαδικασία πειράματος. Επιλέγει να μπει στη θέση αυτών που παλεύουν για την καθημερινή τους επιβίωση. Προσπαθεί να υπάρξει μέσα από τα ελάχιστα και έρχεται αντιμέτωπος, με τη σωματική και ψυχική πείνα, τόσο του ίδιου του εαυτού, όσο και της ίδιας του της πόλης, στην οποία περιφέρεται σαν ζωντανός νεκρός ανάμεσα στις σκιές της.

Διασκευή - Σκηνοθεσία: Ανοιξιά Μπουντζιούκα

Πρωτότυπη μουσική: Νικόλ Σουβατζή Ι Σκηνικά - Κοστούμια: Ολυμπία Σιδερίδου

Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη Ι Επιμέλεια video: Λουίζος Ασλανίδης

Συνεργάτις Δραματουργός: Μαγδαληνή Καραβάτση

Συνεργάτις Σκηνογράφου - Ενδυματολόγου: Αθανασία Τσουκαλά Ι Παραγωγή: Ekso Productions Ι Εκτέλεση παραγωγής: Λουίζος Ασλανίδης, Ανοιξιά Μπουντζιούκα

παίζουν

Γιώργος Βουρδαμής- Μαυρογένης,

Βασιλική Σουρρή,

Νίκος Φλεσιόπουλος

από 14 Ιανουαρίου 2019

κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 19.00

μόνο για 14 παραστάσεις

Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την Αιγίδα της Νορβηγικής Πρεσβείας και του Νορβηγικού Ινστιτούτου.

«Rendez - vous?»

Meat Me On Facebook

Με χαρά σας προσκαλούμε στα "πάρτι" που διοργανώνουμε στο θησείον -ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ.

Για να περάσουμε καλά. Να γνωριστούμε. Να μη μείνουμε μόνοι για μία ακόμα μέρα.

Νέοι άνθρωποι, οι σχέσεις τους, ένα party, μουσική, κοκτέιλ, χορός, τραγούδι, και...

τα social media.

Πρόκειται για ένα πάρτι, κι όπως σε κάθε πάρτι, κάποιοι άνθρωποι συναντιούνται

εκεί. Γνωρίζονται. Συζητούν. Πίνουν. Χορεύουν. Εκμυστηρεύονται. Μαλώνουν.

Φιλιούνται. Θέλουν να συνάψουν σχέσεις. Ψάχνουν να μην είναι μόνοι.

Έξι ηθοποιοί και ένας μουσικός παρευρίσκονται σ' αυτήν την συνάντηση, και

μας αφηγούνται ιστορίες από πραγματικά ραντεβού, δικά τους ή άλλων. Η

παράσταση επικεντρώνει την προσοχή της στο προσωπικό, μικρό βίωμα,

επιθυμώντας να το καταστήσει οικουμενική πιθανότητα. Προσπαθεί να κατανοήσει τις

ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων -και συγκεκριμένα των νέων- στη σημερινή εποχή:

την ανάγκη του νέου ανθρώπου να μοιραστεί με τον άλλον τη σάρκα, την ψυχή του,

αλλά και το φόβο του απέναντι στη μοναξιά.

Μέσα από την καθομιλουμένη ωμή γλώσσα και τον κυνισμό της

καθημερινότητας, στόχος είναι να ξεπροβάλλει η ποίηση.

Οι θεατές είναι αναπόσπαστο μέρος αυτού του πάρτι. Είναι προσκεκλημένοι.

Κάθονται πάνω στη σκηνή, κυκλώνοντας τους ηθοποιούς. Ο χαμηλός και ο

πολύχρωμος φωτισμός, η ρυθμική μουσική μπιτ, η εικόνα ενός μπαρ, τους

υποβάλλουν σε αυτήν την αίσθηση του βυθίσματος στα ένστικτα της συνενοχής.

Πάνω από τα κεφάλια όλων υπάρχουν δύο οθόνες που προβάλλουν τη σελίδα του

Rendez-vous? στο Facebook. Μια ακόμα παράσταση εκτυλίσσεται εκεί ταυτόχρονα.

Μια παράσταση από αναρτήσεις, φωτογραφίες, απευθείας μεταδόσεις. Ηθοποιοί και

θεατές συμμετέχουν και στις δύο την ίδια στιγμή. Τα social media δρουν ως μία

εναλλακτική, ψηφιακή πραγματικότητα, το ίδιο υπαρκτή με την κανονική. Εκεί το εγώ, κατασκευάζεται λεπτομερώς για να είναι όπως επιθυμεί να φαίνεται . Ο άλλος γίνεται

πιο προσιτός. Η ζωή δείχνει διαφορετική και ωραία.

Με πόσους έχεις πάει;

Τι σημαίνει σχέση σήμερα;

Υπάρχει κάτι που διαρκεί;

Υπάρχει το "φυσιολογικό";

Έχουμε μείνει μόνο εγώ και εσύ, να κοιτιόμαστε;

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Κοσμίδης

Δραματουργία: Χάρης Ηλιάδης, Ματίνα Παγουλάτου Ι Σκηνογραφία - φωτισμοί: Βαγγέλης Μαρούλης Ι Μουσική: Μάριος Μορφίδης Ι Οργάνωση παραγωγής: Νίκος Μαυράκης/ TooFarEast Productions Ι Βοηθός σκηνοθέτη: Στέλλα Ψαρουδάκη

παίζουν

Νικόλας Ανδρουλάκης,

Έκτορας Γασπαράτος,

Εμμανουέλα Κοντογιώργου-Οικονόμου,

Βαγγέλης Κοσμίδης,

Μαριέλα Ντούμου,

Αντιγόνη Σταυροπούλου,

Χριστίνα Χειλά Φαμέλη

από 8 Μαρτίου 2019

Παρασκευή & Σάββατο

στις 23:45

Και 2 εφηβικά έργα.

Το Μουσείο Μπενάκη, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ενώνουν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τις δυνάμεις τους στο πλαίσιο του θεάτρου για παιδιά παρουσιάζοντας "Το Συρματόπλεγμα" και ένα σημαντικό έργο της ελληνικής λογοτεχνίας ("Η μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο").

Δημιουργούν μια "μεταφερόμενη σκηνή" που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε σχολείο να παρακολουθήσει την παράσταση σε όποια από τις τρεις σύγχρονες θεατρικές σκηνές επιθυμεί ή και σε χώρο του σχολείου.

«Το Συρματόπλεγμα»

του Νικορέστη Χανιωτάκη

με τα τραγούδια του Μάνου Λοΐζου

Μετά τις μεγάλες επιτυχίες "4 λεπτά & 12 δευτερόλεπτα" και "Η μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο", το θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ συνεχίζει την δραστηριοποίησή του στο θέατρο για νέους/εφήβους.

Η παράσταση: Απευθύνεται σε παιδιά κι εφήβους από 12 έως 18 ετών και έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα καθώς τα παιδιά συναντούν το ιστορικό θέμα των γενοκτονιών, μεταδίδοντάς τους την αξία της ισότητας, της φιλίας και της παιδικής αθωότητας.

Υπόθεση: Κατά τη διάρκεια του πολέμου , ένα μικρό αγόρι, γεμάτο ενέργεια αποφασίζει να αγνοήσει τις προειδοποιήσεις της μητέρας του και να ανακαλύψει την περιπέτεια στο γειτονικό δάσος. Εκεί πίσω από ένα συρματόπλεγμα, συναντά ένα συνομήλικο αγόρια διαφορετικής καταγωγής. Το παιχνίδι θα νικήσει την έχθρα μεταξύ των λαών και μια εκπληκτική φιλία γεννιέται με απρόβλεπτες συνέπειες.

Συντελεστές:

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά: Έλλη Εμπεδοκλή / Κοστούμια: Αναστασία Σπάνθη

Μουσική Διδασκαλία - Ενορχηστρώσεις: Γιάννης Μαθές

Κίνηση: Μόνικα Κολοκοτρώνη / Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός σκηνοθέτη: Στέφανος Παπατρέχας / Προβολές: Ειρήνη Τηνιακού

Συμπαραγωγή: Μανόλης Σάρδης PRO4 & Καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία.

Παίζουν (αλφαβητικά): Μπέτυ Αποστόλου, Μαρία Δελετζέ, Γιάννης Καλατζόπουλος, Φάνης Μιλλεούνης, Ελισάβετ Μπούρα, Παύλος Παυλίδης, Γεράσιμος Σκαφίδας, Δημήτρης Σταματελόπουλος.

Διάρκεια: 90 λεπτά

Παραστάσεις για το κοινό

Κυριακές 14, 21 & 28 Οκτωβρίου 2018 16.00

«Η μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο» - 2η Χρονιά!

του Δημήτρη Σπύρου (συγγραφέας του "Ψύλλου")

με την μουσική του Μίκη Θεοδωράκη

Σ' ένα ορεινό χωριό της Αρκαδίας βλέπουμε, μέσα απ' τα μάτια των παιδιών, μια σημαντική περίοδο απ' την εξόριστη ζωή του "αιώνιου έφηβου" Μίκη Θεοδωράκη. Η μουσική του γεμίζει τις ψυχές των νέων, οι οποίοι αφήνουν τις πέτρες για να ακούσουν τις μελωδίες του, που έμελλαν να σημαδέψουν ολόκληρη την Ελλάδα. Μια ωδή στην ελευθερία, την ειρηνική συνύπαρξη και τις ξεχασμένες αξίες διανθισμένη από δημοτικά τραγούδια και την αυθεντική μουσική του Μίκη.

Η παράσταση: Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με μία ιστορική περίοδο για την Ελλάδα (1966-1974) και γνωρίζουν σημαντικές προσωπικότητες (Μ. Θεοδωράκης, Γ. Ρίτσος, Γ. Σεφέρης, Ο. Ελύτης κ.α.). Επίσης, βλέπουν πως ζούσαν οι συνομήλικοί τους πριν 40 χρόνια στην περιφέρεια, τι παιχνίδια έπαιζαν κτλ. Τέλος, ακούνε με συνοδεία ζωντανής μουσικής υπέροχα δημοτικά τραγούδια και αξέχαστες δημιουργίες του Μίκη ("Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ", "Άξιον Εστί", "Άρνηση", "Νύχτα μαγικιά" κ.α.). Η γλώσσα είναι αυθεντική και συντελεί στο να μεταφέρεται η ατμόσφαιρα της εποχής. Ο συγγραφέας μας υπενθυμίζει ξεχασμένους "άγραφους" νόμους... Οκτώ ηθοποιοί δημιουργούν μπροστά στους θεατές μία παράσταση με γρήγορο ρυθμό, περιπέτεια, αγωνία και πάρα πολλές αστείες αλλά και συγκινητικές σκηνές.

Υπόθεση: Στο Πετροχώρι (η γνωστή μας Ζάτουνα) τη δεκαετία του '60, εκτυλίσσονται ιδιότυπες, σκληρές και πολλές φορές ανελέητες μάχες στον πετροπόλεμο, με πρωταγωνίστριες την πάνω και την κάτω ρούγα. Ώσπου ο ερχομός ενός εξόριστου μουσικοσυνθέτη φέρνει τα πάνω κάτω στην κλειστή κοινωνία μέχρι που τα παιδιά παρατάνε τις πέτρες για να ακούσουν τις εξαίσιες μελωδίες που βγαίνουν απ' το πιάνο! Ο πετροπόλεμος, άγνωστος στους σημερινούς εφήβους, δεν ήταν απλώς ένα παιχνίδι. Είχε τους κανόνες και το τελετουργικό του, που τηρούνταν με ευλάβεια...

Συντελεστές:

Πρωτότυπο κείμενο: Δημήτρης Σπύρου

Θεατρική διασκευή - Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Μουσική Διδασκαλία - Ενορχηστρώσεις: Γιάννης Μαθές

Σκηνικά: Έλλη Εμπεδοκλή / Κοστούμια: Αναστασία Σπάνθη

Χορογραφίες: Μαργαρίτα Βαρλάμου / Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Κομνηνίδου

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα / Προβολές: Ειρήνη Τηνιακού

Παίζουν (αλφαβητικά): Μπέτυ Αποστόλου, Μαρία Δελετζέ, Γιάννης Καλατζόπουλος, Φάνης Μιλλεούνης, Ελισάβετ Μπούρα, Γεράσιμος Σκαφίδας, Δημήτρης Σταματελόπουλος.

Διάρκεια: 85 λεπτά

Συμπαραγωγή: Μανόλης Σάρδης PRO4 & Καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ:

θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ

Τουρναβίτου 7, Θησείο, Αθήνα

Το θέατρο βρίσκεται ανάμεσα στον ηλεκτρικό του Θησείου και την στάση Μετρό Μοναστηράκι.

Χωρητικότητα: 150 άτομα.

Αμφιθέατρο Μουσείου Μπενάκη

Πειραιώς 138

Το Μουσείο βρίσκεται πολύ κοντά στην στάση Μετρό Κεραμεικός.

Χωρητικότητα: 360 άτομα.

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Λεωφ. Ηρώων Πολυτεχνείου 32

Χωρητικότητα: 295 άτομα

Ένα ξεχωριστό έργο ανεβαίνει αυτόν τον Χειμώνα, Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Δανδουλάκη: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ, ένα μεταφυσικό, ψυχολογικό θρίλερ, με πρωταγωνιστή έναν συμβολαιογράφο που ταξιδεύει από το βικτοριανό Λονδίνο σε μια απομονωμένη εξοχική έπαυλη για να τακτοποιήσει μια υπόθεση κληρονομιάς. Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Susan Hill, "The Woman In Black" σε θεατρική προσαρμογή Stephen Mallatratt. 

Πρωταγωνιστούν ο Νίκος Κουρής και ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης. Σκηνοθετεί ο Νικορέστης  Χανιωτάκης

Υπόθεση: Βρισκόμαστε στην βροχερή Αγγλία, όταν ο Άρθουρ Κιπς με το βιβλίο του ανά χείρας σπεύδει σε έναν ταλαντούχο ηθοποιό της εποχής. Του ζητά να τον βοηθήσει στην αφήγηση της τρομαχτικής, αλλόκοτης και τραυματικής ιστορίας που σημάδεψε την ζωή του και τον οδήγησε στην απομόνωση. Δεν τον ενδιαφέρει να μάθει όλος ο κόσμος όσα βίωσε παρά μόνο οι δικοί τους συγγενείς και φίλοι. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να βγάλει από μέσα του τις εφιαλτικές στιγμές και να «ξαναβρεί τη γαλήνη της ψυχής του». Ο ηθοποιός θα ξεκινήσει δίνοντάς του μερικές βασικές συμβουλές γύρω από την υποκριτική τέχνη και στη συνέχεια ο ίδιος θα αναλάβει τον ρόλο του Κιπς στα νιάτα του. Ο Κιπς ωστόσο, θα είναι παρών, όπου χρειάζεται, ερμηνεύοντας πλήθος άλλων ρόλων. 

Όλα άρχισαν όταν για επαγγελματικούς λόγους χρειάστηκε να επισκεφθεί το Ιλ Μαρς, ένα απόμακρο μέρος της Αγγλίας. Ο Ηθοποιός προσπαθεί να βοηθήσει τον Κίπς, μέσω του θεάτρου, να βγάλει αυτό το φορτίο από πάνω του. Αλλά του είναι δύσκολο να πιστέψει πως αυτά τα γεγονότα όντως συνέβησαν, καθώς δεν πιστεύει σε φαντάσματα. Οι δυο τους αναπαριστούν όσα συνέβησαν στο παλιό αρχοντικό του Ιλ Μαρς, με τα σκοτεινά μυστικά και την μυστηριώδη παρουσία μιας γυναικείας φιγούρας, ντυμένης στα μαύρα, της οποίας η κάθε εμφάνιση σημαίνει θάνατο...

Λίγα λόγια για το έργο: Το βιβλίο της Σούζαν Χιλ “Η γυναίκα με τα μαύρα” κυκλοφόρησε το 1983 στην Μ. Βρετανία κι έγινε αμέσως “κλασικό”. Το 1989 παρουσιάστηκε η θεατρική προσαρμογή του Στίβεν Μάλατρατ στο West End του Λονδίνου, όπου παίζεται έως και σήμερα στο θέατρο Fortune. Στην Ελλάδα το είδαμε το 1992-93 από τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τον Δάνη Κατρανίδη στο θέατρο Ιλίσια. Το 2007-08, ο Δάνης Κατρανίδης το ανέβασε και πάλι με τον Γιώργο Κέντρο στο θέατρο Μέλι. 

Ταυτότητα της παράστασης: 

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

ΘΡΙΛΕΡ της Σούζαν Χιλ σε θεατρική διασκευή του Στίβεν Μάλατρατ

Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

Παίζουν:

Κιπς Νίκος Κουρής

Ηθοποιός Κωνσταντίνος Ασπιώτης