Από τη Γιώτα Δημητριάδη

«Ό,τι κάνεις μονάχα μένει, ό,τι έκανες καλό ή κακό»

Στη σκηνή της Φρυνίχου, στο θέατρο Τέχνης, ζωντανεύει μια παράσταση αφιερωμένη στη ζωή και τα τραγούδια της ρεμπέτισσας Μαρίκας Νίνου, σε κείμενα και σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη και του Γιάννου Περλέγκα.

Η Μαρίκα Νίνου γεννήθηκε έναν αιώνα πριν, το 1922, πάνω στο βαπόρι «Ευαγγελία», που έφερνε την οικογένεια Αταμιάν στον Πειραιά, γι’ αυτό και ο καπετάνιος τής έδωσε το όνομα Ευαγγελία. Ορφανή από πατέρα, κατέληξε με τη μητέρα και τα αδέρφια της στην Κοκκινιά.

Τα φωνητικά της προσόντα φάνηκαν από μικρή ηλικία. Μάλιστα, μετά από προτροπή του δασκάλου της, έμαθε και μαντολίνο.

Το1939 παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικ Μεσροπιάν και, ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε ο γιος τους, ο Οβανές (ο Γιαννάκης). Ωστόσο, το 1946 ο Μεσροπιάν έφυγε για την Αρμενία, εγκαταλείποντας για πάντα την οικογένειά του.

Στη συνέχεια γνώρισε τον ακροβάτη και θιασάρχη Νίνο Νικολαΐδη με τον οποίο έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής της, χωρίς ποτέ να παντρευτούν.

Το καλλιτεχνικό της όνομα «Μαρίκα» το πήρε από τη μάνα του Νίνο, που θαύμαζε τη Μαρίκα Κοτοπούλη και το Νίνου από τον Νίνο. Έτσι, η Ευαγγελία Αταμιάν έγινε Μαρίκα Νίνου.

Ο Νίνο τη μύησε στον κόσμο των ακροβατικών, οι δυο τους ήταν ντουέτο με το όνομα «Ντούο Νίνο», μέχρι που στο σχήμα προστέθηκε και ο γιος της και έτσι μετονομάστηκε σε «δυόμιση Νίνο». Στις παραστάσεις η Μαρίκα συνήθιζε να λέει και μερικά τραγούδια.

Κάπως έτσι την ανακάλυψε ο Πέτρος Κυριακός και τη γνώρισε στον Μανώλη Χιώτη, ο οποίος την πρωτολανσάρισε δισκογραφικά τον Ιούνιο του 1948.

Στην ιστορία όμως έμεινε η θρυλική της συνεργασία με τον Τσιτσάνη, που ήταν βραχεία λόγω των πολλών τσακωμών τους. Το ντουέτο εμφανίστηκε με επιτυχία και στην Κωνσταντινούπολη.

Λίγα χρόνια αργότερα, η Νίνου πήγε μόνη της στη Νέα Υόρκη για να εξοικονομήσει χρήματα για τον αδερφό της που νοσούσε με καρκίνο. Την ίδια αρρώστια είχε και εκείνη στη μήτρα, από την οποία δυστυχώς και κατέληξε σε ηλικία μόλις 35 ετών.

Μόνο οκτώ χρόνια τραγούδησε η Νίνου και κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της και να ερμηνεύσει αξέχαστα τραγούδια - από τα «Καβουράκια» και την «Ταμπακιέρα», μέχρι το «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα». Πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου του 1957 και την έθαψαν στο Σχιστό της Νεάπολης, πλάι στον αδερφό της Μπαρκέβ Αταμιάν, που είχε αποβιώσει δύο χρόνια νωρίτερα. Στη διαθήκη της άφηνε το σπίτι της στον γιο της αλλά ο Νίνο την καταπάτησε, πούλησε το ακίνητο και άφησε το αγόρι στο δρόμο.

 

Αυτά είναι μερικά από τα ομολογουμένως λίγα βιογραφικά στοιχεία που γνωρίζουμε για την τραγουδίστρια.

Η Μαριάννα Κάλμπαρη και ο Γιάννος Περλέγκας, αξιοποιώντας όλη τη σχετική βιβλιογραφία αλλά και μαρτυρίες, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αξιοποιώντας υπέρ της ακόμη και τα κενά που υπάρχουν για τη ζωή της τραγουδίστριας και υφαίνοντας πλάι τους ένα πέπλο μυστηρίου. Παράλληλα, αποφεύγοντας κάθε είδος διδακτισμού, δίνονται πληροφορίες τόσο για το ιστορικό υπόβαθρο της εποχής όσο και για την ιστορία του ρεμπέτικου.

«Τα ρεμπέτικα, τα άσματα των απλών πληγωμένων ανθρώπων μιλούσαν για την αγάπη και την εγκατάλειψη», θα μας πουν εν χορώ οι ηθοποιοί.

Αξιοποιώντας όλο τον χώρο της σκηνής, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια παράσταση που πάλλεται και ταξιδεύει τον θεατή από την αρχή μέχρι το τέλος με οχήματα την πρόζα, τη μουσική και το τραγούδι, επιτυγχάνοντας μια φυσική ροή με ικανοποιητικές δόσεις συγκίνησης, που δεν εκβιάζουν με ευκολίες το θυμικό του κοινού.

Στο έργο γίνονται αναφορές και για τη θέση της γυναίκας που εκείνη την εποχή έπρεπε να συμπορευθεί με τον τρόπο των ανδρών, γι’ αυτό και «μόνο το μάτι και η φωνή έπαιρνε φωτιά, ποτέ το υπόλοιπο σώμα».

Μεγάλη επιτυχία της συγκεκριμένης δουλειάς είναι το καστ των ηθοποιών που ερμηνεύει τους ρόλους, αφηγείται την ιστορία και τραγουδάει εξαιρετικά.

Στον ομώνυμο ρόλο, η Βερόνικα Δαβάκη που συμπωματικά πριν λίγους μήνες έκανε το ντεμπούτο της στην ελληνική δισκογραφία, με τη διασκευή του αρμένικου τραγουδιού «Αmbedz Gorav». Πέραν τούτου, είναι παλιά γνώριμη της Νίνου, καθώς το 2015 τραγούδησε το ρεπερτόριό της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, στην παράσταση «Μαρίκα» των Nocebo AC.

Με την ερμηνεία της καταφέρνει να δώσει υπόσταση στον χαρακτήρα, προσδίδοντάς του γήινα στοιχεία, χωρίς να χάσει στιγμή τις μυθικές του διαστάσεις.

Αρμοστός στον ρόλο του Τσιτσάνη ο Γιάννος Περλέγκας, αν και λιγότερο τολμηρός στην εκφορά της χαρακτηριστικής προφοράς του συνθέτη.

Εξαιρετικής ευαισθησίας οι γυναικείες παρουσίες που ερμηνεύει η Ευγενία Αποστόλου. Υπέροχη και στα τραγούδια της παράστασης.

Με ενέργεια και αμεσότητα στη σκηνή παρουσιάζεται ο Μάνος Στεφανάκης.

Ενδιαφέρουσα και η οπτική του Δημήτρη Μαγγίνα στον ρόλο του Νίνου Νικολαΐδη.

Στα συν της σκηνοθεσίας και η αξιοποίηση των δεξιοτεχνών μουσικών (Αυγερινή Γάτση, Στράτος Γκρίντζαλης και Μπάμπης Παπαδημητρίου), στην εξέλιξη της ιστορίας, μέσω της επιτυχημένης ενσωμάτωσής τους στην παράσταση.

Μοναδική ένσταση η συνεχής παρουσία της πολύ καλής ακροβάτισσας Χριστίνας Σουγιουλτζή, που με τα ακροβατικά της αποσπά την προσοχή του θεατή από σημαντικές σκηνές της παράστασης. 

Απλό αλλά πρακτικό και καλοφτιαγμένο το σκηνικό της Λουκίας Χουλιάρα, εμπνευσμένο από τα ξύλινα κιβώτια που μετέφεραν τα πλοία, όπως και το «Ευαγγελία» που γεννήθηκε η Νίνου. Καλαίσθητα και τα κοστούμια της. 

Συνολικά, η παράσταση «Μαρίκα Νίνου - Σαν άστρο», χωρίς να είναι αγιογραφία της Αρμένισσας τραγουδίστριας, καταφέρνει να γνωρίσει τη σπουδαία ρεμπέτισσα στις νεότερες γενιές και να δημιουργήσει μια γλυκιά νοσταλγία στις παλιότερες.

 

Το Lamington είναι ένα λαχταριστό γλυκό, πολύ δημοφιλές στη μακρινή Αυστραλία.

Ακούγεται εξωτικό, αλλά στην πραγματικότητα φτιάχνεται από απλά υλικά. Και η συνταγή του, είναι επίσης απλή. Φτάνει κανείς να την βρει και να προσπαθήσει να την φτιάξει…

Μήπως έτσι δε συμβαίνει και με την ίδια την αγάπη; Το έργο του Βαγγέλη Δουκουτσέλη, είναι μια συγκινητική ιστορία ενηλικίωσης, για ένα κορίτσι από τη Ρουμανία, που έχει μεταναστεύσει με τους γονείς του στην Ελλάδα και για ένα αγόρι από την Ελλάδα, του οποίου οι γονείς έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Ο «Φώτης» και η «Λουμινίτσα» (Φωτεινή στα ρουμάνικα) μοιράζονται το ίδιο «σκοτάδι» καθώς γνωρίζουν καλά τι σημαίνει να νιώθεις μόνος, ξένος, διαφορετικός. Όπως γνωρίζουν ότι για να αντέξεις τη ζωή πρέπει να ονειρεύεσαι αλλά και να μοιράζεσαι τα όνειρα και τα μυστικά σου.

Όταν λοιπόν αυτά τα δύο παιδιά συναντηθούν, δε θα βρουν απλώς παρηγοριά το ένα στο άλλο: θα νιώσουν ότι είναι φτιαγμένα το ένα για το άλλο. Όσο όμως είναι κανείς μικρός/μικρή, δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει ένα συναίσθημα τόσο μεγάλο και πολύτιμο. Ούτε έχει την ελευθερία να το βιώσει όπως επιθυμεί. Ο Φώτης και η Λουμινίτσα θέλουν να φτιάξουν lamington και να το δοκιμάσουν για πρώτη φορά μαζί: έτσι αντιλαμβάνονται την αγάπη. Μόνο που η «μοίρα» έχει τα δικά της σχέδια…

Η παράσταση ζωντανεύει την ιστορία σε έναν χώρο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, που δεν είναι παρά το ίδιο το θέατρο: ο μαγικός τόπος όπου όλα μπορούν να ειπωθούν και τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Το Lamington του Βαγγέλη Δουκουτσέλη διακρίθηκε στο διαδικτυακό σεμινάριο Θεατρικής Γραφής του ΔΘΠ στο πλαίσιο των δράσεων Μόνοι μαζί και επιβραβεύεται με το ανέβασμά του στη Σκηνή Ω.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Πίνα Κούλογλου
Φωτογραφίες: Alex Kat
Παίζουν: Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Σκηνή Ωμέγα

Τιμές εισιτηρίων
14 ευρώ (γενική είσοδος)
10 ευρώ ( Ανέργων, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Πέμπτη, Παρασκευή, 21.30
Σάββατο 20.00
Κυριακή 18.00 και
από 5/1
Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή : 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή : 21:30
Επιπλέον παραστάσεις Δευτέρα 27/12 και Δευτέρα 3/1 στις 19:00
Εκτός από Παραμονή Χριστουγέννων και Παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Πωλήσεις εισιτηρίων:
Ταμείο ΔΘΠ: Ηρώων Πολυτεχνείου 32 (μέσα στο κτίριο του ΔΘΠ ) – Τ:
2104143310

Ώρες ταμείου:
Δευτέρα , Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη 10.00 -14.00 και 18.00- 21.00
Σάββατο 16.00-21.00
Κυριακή 18.00-21.00
Τρίτη κλειστό

Από τη  Μυρτώ Παπαιωάννου

Η παράσταση εντάσσεται στο πρόγραμμα 2021 του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

«Το γεφύρι της Άρτας», η γνωστότατη αυτή ιστορία που γνωρίζουμε μέσα από το ελληνικό δημοτικό τραγούδι για την αδικοχαμένη γυναίκα του πρωτομάστορα, αλλά και ακόμη τρεις ιστορίες για τις «ατυχήσασες» λυγερές της παράδοσης, για πήρε σάρκα και οστά το καλοκαίρι αυτό, σε μια εποχή όπου η συζήτηση για τη γυναικεία κακοποίηση και καταπίεση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη και σε πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Αμπατζή, η ομάδα του Θεάτρου Τέχνης έδωσε ένα συγκινητικό αποτέλεσμα. Η παράσταση μάλιστα πρωτοανέβηκε στις 20 Ιουλίου στο ίδιο το Γεφύρι της Άρτας και συνέχισε με λίγες ακόμη στάσεις.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Το έργο μέσα από μια δραματοποιημένη αφήγηση αρχικά μας παρουσιάζει σε τρεις πράξεις τις ιστορίες των λυγερών του Κάτω Κόσμου, ιστορίες βγαλμένες από την παράδοση, όπου κάθε μια από αυτές τις γυναίκες βασανίστηκε και θανατώθηκε για τις επιταγές της κοινωνίας, για ένα κούτελο καθαρό, για να καταλήξει στην τελευταία πράξη: στη γυναίκα του γεφυριού της Άρτας. Είναι ιστορίες γνωστές στο κοινό, καθώς έχουν διαβαστεί και έχουν τραγουδηθεί μέσα στα χρόνια.

Η πρώτη όμορφη μικρή λυγερή μαχαιρώθηκε από τον αρραβωνιαστικό της γιατί φημολογήθηκε στο χωριό ότι έδωσε το μαντήλι της σε κάποιον άλλον με αποτέλεσμα να ατιμώσει το όνομά του. Η δεύτερη κοπέλα ατίμωσε το όνομα της οικογένειάς της, επειδή χάρισε δύο ρόδα σε έναν ξένο. Έτσι η μάνα της, ο πατέρας της, τα αδέρφια της και τα ξαδέρφια της, δεν μπόρεσαν ν ανεχτούν τέτοια ντροπή. Τη λοιδόρησαν, και τη χτύπησαν μέχρι θανάτου. Στο γνωστό μοιρολόι το κορίτσι ρωτούσε κι απορούσε από τον Κάτω Κόσμο, αν τη σκέφτονταν οι δικοί της, αλλά ήταν μάταιο.

Πάρτε με, αντρειωμένοι μου, να βγω 'ς τον Πάνω κόσμο,
να πάω να ιδώ τη μάννα μου ως χλίβεται για μένα.
-Κόρη μου, εσένα η μάννα σου 'ς τη ροϋγα κουβεντιάζει.
-Να ιδώ και τον πατέρα μου πως χλίβεται για μένα.
-Κόρη μου, κι' ο πατέρας σου 'ς το καπελειό ειν' και πίνει.
-Να πάω να ιδώ ταδέρφια μου πως χλίβονται για μένα.
-Κόρη μου, εσέν' ταδέρφια σου ριχτούνε το λιθάρι.
-Να ιδώ και τα ξαδέρφια μου πως χλίβονται για μένα.
-Κόρη μου, τα ξαδέρφια σου μέσ' 'ς το χορό χορεύουν

Η τρίτη η λυγερή τόλμησε να καυχηθεί και είναι αμαρτία για μία γυναίκα να περηφανεύεται. Είπε με χαρά και τόλμη ότι κανείς άνδρας μέχρι τότε δεν είχε μπορέσει να την κατακτήσει. Στο άκουσμα μιας τέτοιας είδησης, ένας άντρας δεν μπορούσε να μείνει άπραγος. Έψαξε και βρήκε την όμορφη κοπέλα κάτω από μία μηλιά, άρπαξε με τη βία όλη της νιότη τα κάλλη και τη χάρη της και έτσι έχοντας πράξει το καθήκον του τη φύτεψε κάτω από τη μηλιά εκείνη.

 

 

Η τελευταία λυγερή δεν είναι άλλη παρά η γυναίκα του Γεφυριού της Άρτας, η γυναίκα του πρωτομάστορα.

"Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα."

Είναι γνωστό μέσα από τη λαϊκή μας παράδοση από τα αρχαία χρόνια ότι για να φτιαχτεί ένα μεγάλο έργο χρειάζεται κάποια θυσία και πολλές φορές ανθρωποθυσία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η κατασκευή του γεφυριού ήταν ένα μεγάλο έργο και ο πρωτομάστορας έπρεπε να το εκτελέσει. Κι ο άντρας είναι για μεγάλα έργα όπως επαναλαμβάνεται στο έργο από την αρχή του. Κάποιος όμως πρέπει να μένει στα μετόπισθεν..Καθώς λοιπόν το γεφύρι καθημερινά χτιζόταν όμως το βράδυ γκρεμιζόταν, ίσως η κατάρα που έδερνε το γεφύρι έπρεπε να λυθεί. Ύστερα από τις προτροπές και τις πιέσεις των υπολοίπων μαστόρων για να μη χαθεί και ο κόπος τους και να γίνει το πολυπόθητο έργο, αποφάσισε να τη θυσιάσει την όμορφη γυναίκα του. «Μια γυναίκα οφείλει να θυσιάζεται». Ο πρωτομάστορας την ξεγέλασε ώστε να τη ρίξει μέσα κι ύστερα όλοι μαζί την τσιμέντωσαν. Συγκλονιστικό το σημείο εκείνο της προσπάθειας όλων των υπολοίπων να αφήσουν τελευταίο το ένα της στήθος για να μπορεί μέχρι και την ύστατη τη στιγμή να δίνει γάλα στο μωρό της. Η γυναίκα του πρωτομάστορα στην αρχή δεν μπορούσε να πιστέψει τι συνέβαινε, κι όταν συνειδητοποιεί ότι τη σκοτώνουν για αυτό το καταραμένο γεφύρι πεθαίνει, και σαν ένα φάντασμα πια, μια αιωρούμενη κατατρεγμένη νύφη, καταριέται όποιον περάσει πάνω από το γεφύρι, να πεθαίνει. Στο τέλος όμως πείθεται από τις φωνές που την παρακαλάνε να ανακαλέσει, γιατί συλλογίζεται τον αδερφό της και αποσύρει την κατάρα της.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Παρακολουθήσαμε την παράσταση στο Βεάκειο θέατρο. Στο κέντρο σκηνής ήταν τοποθετημένη μια ψηλή σκαλωσιά ως φόντο, το μοναδικό σκηνικό της παράστασης που θα εξυπηρετούσε στα ακροβατικά και στα αριστερά αυτής οι δύο μουσικοί που με το σαντούρι και το σαξόφωνο έμελλε να μας εντυπωσιάσουν με τη μουσική τους.

Η Μαριάννα Κάλμπαρη ανέλαβε τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία και τη δραματουργία της παράστασης, πετυχαίνοντας και στα τρία ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Η δουλειά της με τους ηθοποιούς καθόλη τη διάρκεια της σκηνικής τους παρουσίας ήταν φανερά επιμελημένη. Το κείμενο με τις δικές της προσθήκες ήταν καίριο, έδενε φυσικά στη συνεχή αλλαγή ρόλων, κι αυτό ήταν δύσκολο εγχείρημα. Οι ηθοποιοί επίσης είχαν έναν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας γιατί κινούνταν συνεχώς στον χώρο και τραγουδούσαν παράλληλα.

Τη μουσική διδασκαλία των ηθοποιών και την υπέροχη σύνθεση ανέλαβε ο Θοδωρής Αμπατζής, χωρίς τον οποίο θα ήταν δύσκολο να αναδειχθεί το έργο. Οι μουσικοί Στέλλα Αραμπατζόγλου( σαξόφωνο) και Ιωάννα Ρήγα (σαντούρι) έπαιξαν εξαιρετικά και έντυσαν με τους παραδοσιακούς τους ήχους την παράσταση . Από την ομάδα των τεσσάρων ηθοποιών ξεχώρισε η ερμηνεία και η μελωδικότητα της Αμαλίας Τσέκουρα και του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Ήταν μια ομάδα που λειτουργούσε δεμένα, με εξαίρεση την τραγουδιστική ερμηνεία της Κατερίνας Λυπηρίδου, που ακουγόταν πολύ πιο δυνατά και σκληρά από τις υπόλοιπες φωνές και συχνά σε έβγαζε από το κλίμα. Η γυναίκα του Πρωτομάστορα στην παράσταση εκπροσωπείται από μια νέα γυναίκα στα λευκά, που χτυπά ένα ταμπούρλο (Μαριλένα Μόσχου) και μια γυναίκα, ντυμένη στα κόκκινα ,η Χριστίνα Σουγιουλτζή, η οποία μέσα από τις χορευτικές και ακροβατικές της ικανότητες σε όλη τη διάρκεια του έργου, κρεμώμενη σε σκοινιά και κόκκινα και λευκά πανιά, έδινε νόημα σε κάθε φράση των ηθοποιών. Ζωντάνευε στα μάτια μας κάθε λυγερή που μέσα από αυτόν τον κυκεώνα κυνηγητού και μίσους τραυματίζεται και βουτάει ξανά και ξανά στον Κάτω Κόσμο.. Μαζί με τους μουσικούς, έκλεψε την παράσταση.

Η λυγερή που θυσιάζεται, η αδικοχαμένη γυναίκα που κάθε φορά θυσιάζεται για τους άλλους, γίνεται βορά, βρίσκεται στα τραγούδια της λαϊκής μας παράδοσης αλλά όχι μόνο. Είναι παρούσα σε κάθε κοινωνία που υποτιμά, βιάζει και κακοποιεί τις γυναίκες με κάθε πρόσχημα.

 

 

«ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ»

και οι Λυγερές του Κάτω Κόσμου

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στον φυσικό της χώρο, στο Γεφύρι της Άρτας, στις 20 και 21 Ιουλίου στο πλαίσιο του θεσμού «Όλη η Ελλάδα, ένας πολιτισμός». Κατόπιν, έρχεται στην Αθήνα για μια παράσταση, στις 29 Ιουλίου, στο Ανοιχτό Θέατρο του Κολωνού, στο πλαίσιο του προγράμματος ‘Ο Δήμος Αθηναίων στηρίζει τον πολιτισμό’. Προπώληση για την παράσταση της Αθήνας στο Το λινκ : https://www.viva.gr/tickets/theatre/anoixto-kolonou/to-gefyri-tis-artas

Οι επόμενοι σταθμοί της περιοδείας, η οποία θα πραγματοποιηθεί σε επιλεγμένα μέρη της Ελλάδας, θα ανακοινωθούν προσεχώς.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η πιο άγρια «αδικοθανατισμένη» από τις «αδικοθανατισμένες» νέες γυναίκες, όλες εκείνες τις «λυγερές του Άδη» που συναντάμε στα δημοτικά τραγούδια, είναι χωρίς άλλο η λυγερή της παραλογής του Γεφυριού της Άρτας ή αλλιώς «του Πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα». Εκείνη που ποτέ δε ρωτήθηκε αν θα δεχόταν να χτιστεί ζωντανή για να στεριώσει το περίφημο γεφύρι που θα έφερνε την πολυπόθητη πρόοδο στην κοινωνία. Εκείνη που με δόλο παρασύρθηκε και θυσιάστηκε, όπως συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, σε εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη.

Η διάσημη παραλογή του «Γιοφυριού της Άρτας» μας δίνει την αφορμή να μιλήσουμε για τα ήθη που υποχρεώνουν τη γυναίκα να καταπνίγει και να θυσιάζει τις επιθυμίες της αλλά και την ίδια τη ζωή της στο βωμό του πατριαρχικού συστήματος. Ενός κοινωνικού συστήματος με στερεοτυπικούς ρόλους από τους οποίους κανένα φύλο δεν μπορεί να ξεφύγει. Ενός κόσμου όπου η κοινωνία θέτει αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς με συγκεκριμένο κώδικα «τιμής». Ενός κόσμου σκοτεινού και βίαιου όπου η «αρετή» ισοδυναμεί με αδικία και θυσίες, η «ντροπή» ξεπλένεται με αίμα, ο άντρας πρέπει να διαφεντεύει και η γυναίκα να υπηρετεί. Ενός κόσμου μακρινού

ή μήπως ακόμα κοντινού…;

Τον κόσμο αυτό, όπως αποτυπώνεται στην παραλογή του Γεφυριού της Άρτας αλλά και σε πολλά ακόμα δημοτικά τραγούδια, ζωντανεύουμε μέσα από ένα θέαμα που συνδυάζει την αφήγηση με τη ζωντανή μουσική, το τραγούδι, το χορό και την ακροβασία. Έμπνευση για τη φόρμα που ακολουθείται στην παράσταση είναι ο «παντόμιμος», η μεικτή δραματική φόρμα που γεννήθηκε μετά την παρακμή του αρχαίου ελληνικού δράματος, μακρινοί απόγονοι του οποίου θεωρούνται και οι παραλογές.

Η βία κατά των γυναικών με αποκορύφωμα τις γυναικοκτονίες που συνεχίζουν να μαστίζουν την κοινωνία μας ακόμα και σήμερα, προέρχονται από βαθιά ριζωμένες στην παράδοση και στη συνείδηση όλων μας προκαταλήψεις και στερεότυπα. Οι πρόσφατες αντιδράσεις της κοινωνίας στα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας, δείχνουν ότι ο διάλογος για τον σεξισμό, το μισογυνισμό και τις διακρίσεις κάθε είδους, έχει επιτέλους ανοίξει.

Η παράσταση είναι αφιερωμένη σε όλες τις «λυγερές του Κάτω Κόσμου», τις νέες γυναίκες του χτες αλλά και του σήμερα που έχασαν μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά τη ζωή τους εξαιτίας του φύλου τους.

TAYTOTHTA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Δραματουργία-σκηνοθεσία-σκηνογραφία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση/μουσική διδασκαλία: Θοδωρής Αμπαζής

Κοστούμια-φροντιστήριο: Σοφία Αρβανίτη-Φλώρου

Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή

Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου

Ειδική συνεργασία στο φωτισμό της παράστασης στην Άρτα: Κώστας Μπλουγουράς

Βοηθός σκηνοθέτη-οργάνωση παραγωγής: Μαριλένα Μόσχου

Βοηθός φωτιστή: Στέβη Κουτσοθανάση

Κατασκευή σκηνικού: Σταύρος Μάνεσης

Συνεργασία στο σχεδιασμό σκηνικού: Χριστίνα Σουγιουλτζή

Εκτέλεση παραγωγής: Δώρα Χουρσανίδου

Υπεύθυνος περιοδείας: Φώτης Σπύρος-Long Vehicle Productions

Υπεύθυνος επικοινωνίας-προβολής: Άρης Ασπρούλης

Συνεργάτις επικοινωνίας-προβολής: Ειρήνη Λαγουρού

Φωτογραφίες promo: Γιώργος Καλφαμανώλης

Σκηνοθεσία Promo video - trailer: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ - DISTINCTIVE GR / Μοντάζ video - trailer: ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΤΣΟΚΩΣΤΑΣ - CINEPHOTO.GR

Παίζουν (αλφαβητικά):

Κατερίνα Λυπηρίδου, Βασίλης Μαυρογεωργίου,

Θοδωρής Σκυφτούλης, Αμαλία Τσεκούρα

Συμμετέχει: Μαριλένα Μόσχου

Χορός-ακροβατικά: Χριστίνα Σουγιουλτζή

Ζωντανή μουσική εκτέλεση:

Στέλλα Αραμπατζόγλου (σαξόφωνο)

Ιωάννα Ρήγα (σαντούρι)

Ευχαριστούμε:

Τον οίκο Vera Paul και τη Βέρα Μπεκιάρη για την παραχώρηση του νυφικού.

Την κατασκευαστική εταιρεία ACT+ για την παραχώρηση του χώρου της φωτογράφισης και τα ΙΕΚ ΟΜΗΡΟΣ για το μακιγιάζ της φωτογράφισης.

 

Παραστάσεις: 

20 & 21 Ιουλίου 2021 στο Γεφύρι της Άρτας

Ώρα έναρξης: 20.15

29 Ιουλίου στο Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού 

Ώρα έναρξης: 21.00

Η παράσταση εντάσσεται στο πρόγραμμα 2021 του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. 

Με την υποστήριξη του ΟΠΑΝΔΑ

H προκράτηση θέσης είναι υποχρεωτική.

Αναλυτικό πρόγραμμα και κρατήσεις θέσεων στο digitalculture.gov.gr

Για περισσότερες πληροφορίες συμβουλευτείτε την ιστοσελίδα: https://digitalculture.gov.gr/  

  

Σημειώνουμε ότι οι θεατές θα πρέπει να τηρούν τις οδηγίες και συστάσεις της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων COVID-19 του Υπουργείου Υγείας για την ασφαλή προσέλευση στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία, σύμφωνα με τις ισχύουσες Κ.Υ.Α..

  

Για λόγους ασφαλείας και για την αποφυγή καθυστερήσεων και συνωστισμού, συνιστάται η έγκαιρη προσέλευση, 1 – 1,5 ώρα πριν από την έναρξη της εκδήλωσης. 

Μετά την έναρξη, η είσοδος δεν θα επιτρέπεται. 

 

Μ’ ένα τραγούδι, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια άνοιξε η σημερινή (19/9) συνέντευξη Τύπου του Θεάτρου Τέχνης. «Υπάρχουν κάτι βάσανα, βαριά σαν την πατρίδα...» μας τραγούδησαν τα παιδιά της σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Ένα τραγούδι, το οποίο έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης μ’ αφορμή τις «Εκκλησιάζουσες». Μια παράσταση που μετά την επιτυχία της στο Ηρώδειο, επιστρέφει για τέσσερις βραδιές στη Φρυνίχου (26,27,28 και 29 Σεπτεμβρίου).

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, επιλέχθηκε ένας στίχος για το μότο της σεζόν και τώρα ήταν η σειρά του Οδυσσέα Ελύτη και ενός στίχου από το Άξιον Εστί: «Ο καθείς και τα όπλα του». Ο νομπελίστας ποιητής, διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς με το θέατρο. 

Μ’ αφορμή αυτό, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης, Μαριάννα Κάλμπαρη, θυμήθηκε τόσο τα κολλάζ του Οδυσσέα Ελύτη αλλά και τα κολλάζ του Καρόλου Κουν, τα οποία χαρακτήρισε ως:«Μικρά έργα Τέχνης, που εμπεριέχουν όλη την ευαισθησία του Κουν»

Στην 5^η της χρονιά στο τιμόνι, του θεάτρου, η Μαριάννα Κάλμπαρη είναι περήφανη για τις συνεργασίες, τις οποίες «παλεύουμε με κάθε τρόπο», όπως δήλωσε.

«Έχουμε υπογράψει ένα μνημόνιο με θέμα την επανάσταση με τέσσερα θέατρα της Ιταλίας». Το παρόν στη συνέντευξη Τύπου έδωσε ο πρέσβυς της Ιταλικής Πρεσβείας, Efisio Luigi Marras, οποίος χαιρέτησε τη συνεργασία δηλώνοντας ότι «Σήμερα είμαι εδώ για να υπογραμμίσω ότι ο πολιτισμός είναι ένας σημαντικός φάρος και οφείλουμε να τον κάνουμε όσο γίνεται πιο φωτεινό για να μας καθοδηγήσει στην ανοιχτή θάλασσα...»

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι  έχει εκδοθεί ένα βιβλίο με έργα Ελλήνων συγγραφέων, στην ιταλική γλώσσα, για την προώθηση της ελληνικής δραματουργίας στη γειτονική χώρα. 

Παράλληλα το θέατρο έχει ξεκινήσει μια συνεργασία με την Εθνική Λυρική σκηνή αλλά και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης.

«Τα περιφερειακά θέατρα είναι ένας γίγαντας που κοιμάται...Είμαστε μόνο εμείς και το κοινό,είναι μια μάχη» δήλωσε, ο Λευτέρης Γιοβανίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης.

Παράλληλα, το θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη θα είναι το σπίτι του Θεάτρου Τέχνης στην συμπρωτεύουσα και εκεί θα παρουσιαστούν πολλές περσινές επιτυχίες.

 

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ

                                                Πρόγραμμα 2019-2020

                                           "Ο καθείς και τα όπλα του"

                                                                                    Οδυσσέας Ελύτης

                                      ΜΕΤΑΚΛΗΣΕΙΣ

ITALIAN FOCUS στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ

4 ΘΕΑΤΡΙΚA ΕΡΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑ, στο πλαίσιο της ελληνοϊταλικής πλατφόρμας Τempo Forte και με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού Ιταλίας, του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών και  της Ιταλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα:

“MACBETTU”, κείμενο-σκηνοθεσία: Alessandro Serra, SARDEGNA TEATRO

“POLVERE”, κείμενο-σκηνοθεσία: Saverio La Ruina, SCENA VERTICALE

“MIRACOLO”, κείμενο-σκηνοθεσία: Giuseppe Massa, TEATRO DELLA CITTÀ

“PENELOPE”, κείμενο-σκηνοθεσία: Matteo Tarasco, SCENA NUDA                                  1-7 Οκτωβρίου (ΦΡΥΝΙΧΟΥ-ΥΠΟΓΕΙΟ-ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ)

Aντίστοιχα θα παρουσιαστούν στην Ιταλία οι παραγωγές του Θεάτρου Τέχνης :

“ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ “, Ζενέ, σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη (30 Νοεμβρίου-Festival dei Miti Contemporanei) και “ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ”, Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη (6 Δεκεμβρίου-TEATRO DELLA CITTÀ).

WHEN WE WENT ELECTRONIC , Caitlin Saylor Stephens

Σκηνοθεσία: Μeghan Finn

Μετάκληση από το ΤΗΕ ΤΑΝΚ theatre της Νέας Υόρκης

13-14 Ιουνίου-ΦΡΥΝΙΧΟΥ

    ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Στο πλαίσιο της νέας, μακροπρόθεσμης συνεργασίας του Θεάτρου Τέχνης με την Εθνική Λυρική Σκηνή που εγκαινιάστηκε μέσω του κύκλου οperetta restart με την παράσταση “ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ-Αριστοφάνη - Η λαϊκή οπερέτα” (πρεμιέρα 9/9 Ηρώδειο), παρουσιασιάζονται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων :

"ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ-Αριστοφάνη - Η λαϊκή οπερέτα"

Μετάφραση-λιμπρέτο-μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Παίζουν: Σοφία Φιλιππίδου, Χριστόφορος Σταμπόγλης, Σταμάτης Κραουνάκης, Ιωάννα Μαυρέα, Κατερίνα Λυπηρίδου, Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Ερατώ Αγγουράκη, Πίνα Κούλογλου, Τερέζα Καζιτόρη, Ματίλντα Τούμπουρου

Ζωντανή μουσική : Βασίλης Ντρουμπογιάννης, Βάιος Πράπας, Γιώργος Ταμιωλάκης, Δημήτρης Ανδρέου

Συμπαραγωγή: ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ- ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

26-27-28-29 Σεπτεμβρίου - ΦΡΥΝΙΧΟΥ

"ΤΟ ΝΕΚΡΟ ΝΕΡΟ"

Παράσταση βασισμένη στον κύκλο τραγουδιών «Η ωραία μυλωνού»

του Φραντς Σούμπερτ

Σκηνοθεσία - δραματουργία: Θέμελης Γλυνάτσης

Τενόρος: Χρήστος Κεχρής, Πιάνο: Τίτος Γουβέλης

Συμπαραγωγή: ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ- ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Με την υποστήριξη της Αυστριακής Πρεσβείας

Μάιος 2020 -ΦΡΥΝΙΧΟΥ

ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ

To ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ και το ΔΗΠΕΘΗ ΚΟΖΑΝΗΣ συνεργάζονται και “ανταλλάσσουν” στις σκηνές τους δύο παραγωγές: “Ανθρωποφύλακες”, Κοροβέση-σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη στο ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ (Μάρτιο) και “Τριαντάφυλλο στο στήθος”, Ουίλιαμς- σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη, στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ-Υπόγειο (Ιανουάριο)

ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΑΛΙΑ, Θεσσαλονίκη

Στο πλαίσιο της σταθερής συνεργασίας που εγκαινιάζεται ανάμεσα στα δύο θέατρα, παρουσιάζονται στη Θεσσαλονίκη έως το Δεκέμβριο 2019 οι παραστάσεις του ITALIAN FOCUS: "Polvere", "Miracolo","Penelope" και οι παραγωγές του Θεάτρου Τέχνης: “Οθέλλος”, Σαίξπηρ-σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, “Οι δούλες”, Ζενέ- σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, "σια﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽Miracolo""Penelope"ας.- Hroon Polytechniou 32, Piraeus'Ολο σπίτι, κρεββάτι κι εκκλησία", Ράμε-Φο-σκηνοθεσκος﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽Γ.χειμων Entertainmen               hniou 32, Piraeusίαία Κωστή Καπελώνη, “Ανθρωποφύλακες”, Κοροβέση- σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη.

Το 2020 θα παρουσιαστούν και άλλες παραγωγές του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ.

                             ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

"Ο ΓΛΑΡΟΣ", Άντον Τσέχωφ

Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος

Παίζουν: Γιώτα Φέστα, Θανάσης Μιχαηλίδης, Έφη Γούση, Γιώργος Βεργούλης, Γκαλ. Α Ρομπίσα, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Στέλιος Νίνης, Ζωή Ιωαννίδη, Αρτέμης Χαραλαμπίδης, Γιάννης Κοντός, Λάμπρος Γραμματικός.  

Συμπαραγωγοί: Θέατρο του Νέου Κόσμου, Pan Entertainment         Πρεμιέρα: 16 Οκτωβρίου 2019 -ΦΡΥΝΙΧΟΥ (Τετάρτη-Κυριακή)

"ΡΙΤΕΡ,ΝΤΕΝΕ,ΦΟΣ", Τόμας Μπέρνχαρντ

Σκηνοθεσία: Μαρία Πρωτόπαππα

Με τους: Στεφανία Γουλιώτη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Αργύρη Ξάφη

Συμπαραγωγοί: Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Θέατρο του Νέου Κόσμου, KART productions

Πρεμιέρα: 18 Οκτωβρίου 2019-ΥΠΟΓΕΙΟ (Τετάρτη-Κυριακή)

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

ΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

"ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ"

Κείμενο-σκηνοθεσία-ερμηνεία: Βασίλης Παπαβασιλείου

Πρεμιέρα: 14 Δεκεμβρίου-ΦΡΥΝΙΧΟΥ (Σάββατο-Κυριακή)

"ΗΛΕΚΤΡΑ", Σοφοκλή

Δραματουργία-Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης

Παίζουν: Εβελίνα Παπούλια, Ελένη Μπούκλη, Λένα Μποζάκη, Δημήτρης Μανδρινός, Νίκος Τσολερίδης, Τάσος Κορκός, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Δώρα Ξαγορ

       ﷽Χρήστος Γεω               hniou 32, Piraeusάρη, Κατερίνα Δημάτη, Άρης Μπινιάρης.

Μουσικός: Χρήστος Γεωργόπουλος

Παραγωγή: Performing Arts and Ententainment Ltd

Πρεμιέρα: 23 Ιανουαρίου 2020-ΦΡΥΝΙΧΟΥ (Τετάρτη-Κυριακή)

"ΕΝΤΜΟΝΤ", Ντέηβιντ Μάμετ

Μετάφραση-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Παίζουν: Γιάννος Περλέγκας, Δημήτρης Πασσάς, Μανώλης Αφολαγιάν, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Δημήτρης Μαγγίνας, Μαριλένα Μόσχου

Πρεμιέρα: 30 Ιανουαρίου 2020- ΥΠΟΓΕΙΟ (Τετάρτη-Κυριακή)

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

"ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ", Στήβεν Χόκινγκ

Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη

Παίζουν: Ηλίας Μελέτης, Δημήτρης Πασσάς

Πρεμιέρα: 24 Φεβρουαρίου 2020- ΦΡΥΝΙΧΟΥ (Δευτέρα-Τρίτη)

"EVERYBODY DIES YOUNG"

Δραματουργία-σκηνοθεσία: Γιώργος Βαλαής

Παίζουν: Εύη Σαουλίδου, Ελίνα Ρίζου, Φιντέλ Ταλαμπούκα, Θοδωρής Πεντίδης, Γιώργος Βαλαής

Συμπαραγωγή: One plant productions-Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουνμενες﷽﷽﷽﷽﷽ωγθοuctions-               hniou 32, Piraeus

Πρεμιέρα: 24 Απρίλιου 2010 -ΥΠΟΓΕΙΟ (Πέμπτη-Κυριακή)

μενες﷽﷽﷽﷽﷽ωγθοuctions-               hniou 32, PiraeusΗ παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

"ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ"

Παράσταση βασισμένη στα κείμενα: "Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας"του Χανς Μάγκνους Εντσεσμπέργκερ και το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ "Φόρος τιμής στην Καταλωνία"

Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης

Παίζουν: Μάνος Βαβαδάκης, Στέλλα Βογιατζάκη, Χαρά Μάτα-Γιαννάτου,

Κατερίνα Ζησούδη, Κατερίνα Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος

Πρεμιέρα: 30 Απριλίου 2020-ΦΡΥΝΙΧΟΥ (Πέμπτη-Κυριακή)

                   ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ 2ηΧΡΟΝΙΑ

                       

"Η ΦΑΛΑΚΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ", Ιονέσκο

Σκηνοθεσία: Σοφία Μαραθάκη

Παίζουν: Μάριος Παναγιώτου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου, Μαρία Παρασύρη, Σοφία Μαραθάκη, Κωνσταντίνος Μωραἴτης

Συμπαραγωγή : Ομάδα ΑΤΟΝΑλ- Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού

Πρεμιέρα: 21 Οκτωβρίου-ΦΡΥΝΙΧΟΥ (Δευτέρα-Τρίτη)

"ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ", Ζενέ (3η χρονιά)

Μετάφραση-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Παίζουν: Κάτια Γέρου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Μαριάννα Κάλμπαρη

Πρεμιέρα: 21 Οκτωβρίου-ΥΠΟΓΕΙΟ (Δευτέρα-Τρίτη)

"ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ", Περικλή Κοροβέση

Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης

Παίζουν: Νέστωρ Κοψιδάς, Θεοδώρα Γεωργακοπούλου, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Ελένη Ζαχοπούλου, Άρης Λάσκος

Πρεμιέρα: 16 Δεκεμβρίου-ΥΠΟΓΕΙΟ (Δευτέρα-Τρίτη)

"ΟΘΕΛΛΟΣ", Σαίξπηρ

Σκηνοθεσία: Χάρης Φραγκούλης

Παίζουν: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντόπουλος, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Δήμητρα Στυλιανού, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κορνήλιος Σελαμσής, Μιχάλης Τιτόπουλος

Συμπαραγωγή: Ομάδα KURSK-Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού

Πρεμιέρα: 24 Φεβρουαρίου-ΥΠΟΓΕΙΟ (Δευτέρα-Τρίτη)

                        ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ, ΕΦΗΒΟΥΣ, ΠΑΙΔΙΑ

Από 12+ετών

"ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ" (# mia mera xwris)

Κείμενο-σκηνοθεσία: Εύα Οικονόμου- Βαμβακά

Παίζουν: Βαγγέλης Αμπατζής, Δημήτρης Μαγγίνας, Μαριλένα Μόσχου, Ναταλία Πελέκα

Η παράσταση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ

Πρεμιέρα 3 Νοεμβρίου-ΥΠΟΓΕΙΟ ( Κυριακή και πρωϊνές και                        σε χώρους σχολείων)

"ΝΑ ΒΓΩ ΛΙΓΑΚΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ"

Κείμενο-σκηνοθεσία: Ηλίας Κουνέλας

Παίζουν: Ιφιγένεια Γρίβα, Στεφανία Σαμαρά, Μπλερίμ Δαμπιράι

Πρεμιέρα 15 Νοεμβρίου-ΥΠΟΓΕΙΟ (Δευτέρα-Τρίτη και πρωϊνές)

Για 5-12 ετών

"ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ", Εκτόρ Μαλό

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Δεγαϊτης

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Κατερίνα Μηλιώτη, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Μάριος Κρητικόπουλος, Φοίβος-Μαρίνος Σαμαρτζής,      Τάσος Προβιάς, Μαρία Αρζόγλου, Σταύρος Καραμπάτσος

Πρεμιέρα 3 Νοεμβρίου-ΦΡΥΝΙΧΟΥ (Κυριακή και πρωϊνές)

                           ΦΕΣΤΙΒΑΛ-ΔΡΑΣΕΙΣ

-ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2019

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Σίσσυ Παπαθανασίου

22-24 Σεπτεμβρίου -ΦΡΥΝΙΧΟΥ

-ΚΕΘΕΑ RELOAD O.4 -

Οι δράσεις του ΚΕΘΕΑ στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

22-26 Σεπτεμβρίου- ΥΠΟΓΕΙΟ

-200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ;

Για τρίτη σεζόν το επιτυχημένο πρόγραμμα με επιστημονικές και καλλιτεχνικές δράσεις με αφορμή την 200στή επέτειο της Επανάστασης.

Υπεύθυνη επιστημονικού προγράμματος: Καλή Κυπαρέ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ στο στήθος”, του υ Τ.ίσση

Υπεύθυνη καλλιτεχνικούέ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ στο στήθος”, του υ Τ. προγράμματος: Μαριάννα Κάλμπαρη

Εκδηλώσεις : ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ -ΜΑΡΤΙΟΣ- ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020

-"ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑΕΙ"

Το Θέατρο Τέ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ στο στήθος”, του υ Τ.έχνης Καρόλου Κουν βγαίνει στο δρόμο και σε χώρους μη θεατρικούς, προκειμένου να μιλήσει μέσα από σύντομης διί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ι οι θεματικές των υποάρκειας θεατρικά δρώμενα, για σημαντικά κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά ζητήματα που μας απασχολούν. Πρώτη δράση: 25 Νοεμβρίου 2019, “Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών”

 

Όπως μας έχει συνηθίσει, τα τελευταία χρόνια, το Θέατρο Τέχνης εμπνέεται για το πρόγραμμά του από τον στίχο κάποιου ποιητή. Μετά την περσινή φράση του Γιώργου Σεφέρη από τον «Γέροντα στην ακροποταμιά» και την προπέρσινη  του Γιάννη Σκαρίμπα από τη «Φαντασία», σειρά έχει φέτος η προφητική φράση, του πρόσφατα εκλιπόντος, Μάνου Ελευθερίου «Αχ πόσα ακόμα μας επιφυλάσσει το παρελθόν»…

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα νοσταλγίας κινήθηκε κι η συνέντευξη Τύπου, η οποία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου στη σκηνή της Φρυνίχου.

Μετά από ένα ολιγόλεπτο one man show από τον ηθοποιό και μουσικό Κωνσταντίνο Ευστρατίου, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη, έχοντας στο πλευρό της τους περισσότερους σκηνοθέτες των φετινών παραγωγών, παρουσίασε το πρόγραμμα  για τη σεζόν 2018 - 2019, που περιλαμβάνει δώδεκα νέες παραγωγές, τέσσερις επαναλήψεις, μια παράσταση στην παιδική σκηνή, ένα φεστιβάλ Αναλόγιου νεοελληνικών έργων και πολλές άλλες  ενδιαφέρουσες δράσεις.

Η ίδια εξήγησε τον λόγο της επιλογής του συγκεκριμένου στίχου ως μότο της φετινής σεζόν,λέγοντας: «συνδέεται με το ίδιο το θέατρο, που έχει βαθιά σύνδεση με το παρελθόν, καθώς λειτουργεί από το 1942. Όμως, αγωνία μας και μέλημά μας είναι το τώρα κι η συνέχειά του».

 «Η περσινή χρονιά ήταν δύσκολη οικονομικά και για εμάς και για τα περισσότερα θέατρα. Συνεχίζουμε να είμαστε ένα θέατρο θεσμικό, όμως δεν έχουμε  βοήθεια από την πολιτεία! Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις ένα θέατρο ρεπερτορίου και να έχεις το μυαλό σου στο ταμείο», δήλωσε η Μαριάννα Κάλμπαρη αναφερόμενη στην οικονομική κατάσταση του θεάτρου.

Αυτή η οικονομική δυσπραγία οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα μοντέλο συνεργασιών και συμπαραγωγών και για τη φετινή σεζόν – μετά την περσινή συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο. Φέτος, δύο  από τις μεγάλες παραγωγές («Οι Παλιοί Καιροί» και  οι «Βρικόλακες») πραγματοποιούνται σε συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου.  Ενώ  το «Να ντύσουμε τους γυμνούς» θα είναι κι αυτό μια συμπαραγωγή  με την LEAD IN arts (Αντώνης Περιστεράκος), το Χαιρετ-ε, το ΔηΠεΘε Κοζάνης και το  Εν τω άμα. Παράλληλα, γίνονται ανοίγματα και στην περιφέρεια με σκοπό να ταξιδέψουν οι παραστάσεις και εκτός Αθηνών.

 

Η Μαριάννα Κάλμπαρη ανακοινώνει το πρόγραμμα της Θεατρικής Τέχνης για τη δεκαετία του 2018-2019

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου θα έχει φέτος τριπλή παρουσία στη σκηνή της Φρυνίχου με δύο επαναλήψεις του («Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου και «Relax…my notis») και μια νέα παράσταση, «Τους ζυγούς λύσατε» σε δικό του κείμενο. Πρόκειται, ουσιαστικά, όπως μας είπε: «Για τη συνέχεια της ιστορίας του Φωκίωνος Καπνίδη, του τρόφιμου του ΑΑΨΟΥ (Άσυλο Ανιάτως Ψεκασθέντων Ολικής Υστερήσεως)». Θυμίζουμε ότι τον ήρωα τον γνωρίσαμε στο «Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή, θα πεις κι ένα τραγούδι» μέσα από έναν σπουδαίο μονόλογο που μας παρουσίασε στην ίδια σκηνή πριν λίγα χρόνια.

Ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο οποίος σκηνοθετεί για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης, θα ανεβάσει στο Υπόγειο τους «Παλιούς καιρούς» του Πίντερ. Ο ίδιος, αυτοσαρκαζόμενος ομολόγησε: «Γενικά με τον Πίντερ δεν τα πηγαίνουμε πολύ καλά, είναι λιγάκι αυτοκτονικό αυτό που κάνω…», ενώ επηρεασμένος από το κλίμα της νοσταλγίας, αναπόλησε τους έξι μήνες που βρέθηκε στο Υπόγειο, ως ηθοποιός, όταν στην αναβίωση των «Ορνίθων» μοιραζόταν τις ίδιες θέσεις με τον Βασίλη Παπαβασιλείου.

Ο Χάρης Φραγκούλης κι η ομάδα KURSK παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή πάνω στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ. Ο ίδιος δήλωσε, μεταξύ άλλων, για τη δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα στη σκηνή του Τέχνης: «Σ’ αυτό το έργο με συγκινεί το θέμα της βούλησης και το θέμα της γραμμικότητας του χρόνου. Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά γι’ αυτό το κείμενο, αλλά στέκομαι, κυρίως, σ’ αυτούς τους δύο άξονες».

Μερικές από τις πιο ευτυχισμένες θεατρικές του στιγμές, όπως μας αποκάλυψε, ο Γιάννος Περλέγκας έχει ζήσει στη σκηνή της Φρυνίχου, αναφερόμενος στη συνεργασία του με τον Βασίλη Παπαβασιλείου στο «Relax…My Notis». Στην ίδια σκηνή θα μας παρουσιάσει, από την καρέκλα του σκηνοθέτη, το «Να ντύσουμε τους γυμνούς» του Λ. Πιραντέλλο.

Την «Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Ευγενίου Ιονέσκο θα παρουσιάσει η Σοφία Μαραθάκη, η οποία δήλωσε: «Ζούμε προσπαθώντας να βρούμε νόημα. Ο Ιονέσκο έρχεται να μας πει, ότι δεν υπάρχει νόημα».

Ο Θοδωρής Γράμψας, που αυτοσκηνοθετείται στη «Δεσποινίδα Μαργαρίτα» του Ρομπέρτο Ατάιντε, αναφέρθηκε στον λόγο που επέλεξε ένα γυναικείο ρόλο, «μερικές φορές πρώτα επιλέγουμε κάτι και μετά ψάχνουμε το γιατί…»

Η Ράνια Παπαδάκου, απουσία του Κωστή Καπελώνη, μίλησε για το έργο «Όλο σπίτι, κρεβάτι και εκκλησία» των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε, τονίζοντας πόσο τραγικά επίκαιρο είναι, καθώς αναφέρεται στη βία, τη καταπίεση και τη σεξουαλική επανάσταση της γυναίκας.

Ο Μάνος Βαβαδάκης, για την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά στο Θέατρο Τέχνης, επέλεξε το βιβλίο – ορόσημο του Περικλή Κοροβέση «Ανθρωποφύλακες», το οποίο αναφέρεται στα 7 χρόνια της δικτατορίας της Χούντας και τα βασανιστήρια των Συνταγματαρχών.

Μια παράσταση, που θα παρακολουθήσουν κι οι έφηβοι τα πρωινά είναι αυτή της Γιολάντας Μαρκοπούλου. Η σκηνοθέτις καταπιάνεται με το σκηνικό ανέβασμα του αριστουργηματικού βιβλίου του Κοσμά Πολίτη «Eroica» και δηλώνει: «επιστρέφουμε στο παρελθόν για να δούμε πως ενηλικιωθήκαμε».

Οι Θεόδωρος Γράμψας, Γιολάντα Μαρκόπουλου, Μάνος Βαβαδάκης, Ράνια Παπαδάκου και Δημήτρης Δεγαίτης μιλούν για τις παραστάσεις τους.

 

 

 

Απόντες από τη συνέντευξη Τύπου, αλλά έντονα παρόντες στο φετινό πρόγραμμα οι: Νίκος Μαστοράκης και Δημήτρης Καρατζάς. Ο πρώτος επαναλαμβάνει την εξαιρετική παράσταση «Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα», κι αναμετριέται με τον κόσμο του Έντεν Φον Χόρβατ παρουσιάζοντάς μας τις «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης», που αναμένουμε από πέρσι.

Ενώ ο Δημήτρης Καρατζάς παρουσιάζει για δεύτερη φορά στο Υπόγειο τους «Βρικόλακες» του Ίψεν.

«Οι Δούλες» του Ζαν Ζενέ σε σκηνοθεσία Μαρίαννας Κάλμπαρη θα επαναληφθούν στο Υπόγειο τον Ιανουάριο. Από τον Οκτώβρη στη Φρυνίχου η καλλιτεχνική διευθύντρια θα μας παρουσιάσει κι ένα έργο του Μολιέρου, που δεν ανεβαίνει συχνά στη χώρα μας σ’ αντίθεση με τη Γαλλία, πρόκειται για τον «Ζωρζ Νταντέν: Ο άναυδος σύζυγος».

Ούτε όμως, οι μικροί μας φίλοι θα μείνουν παραπονεμένοι αυτή τη σεζόν, καθώς ο Δημήτρης Δεγαϊτης επανέρχεται με μια παράσταση που αγαπήσαμε πολύ τον «Αλλαντίν» σε διασκευή της Άνδρης Θεοδώτου.

Από αύριο και μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου παρουσιάζεται για 15^η χρονιά το «Αναλόγιο Festival» για το οποίο η καλλιτεχνική του διευθύντρια Σίσσυ Παπαθανασίου δήλωσε: «Η δουλειά που έχουμε κάνει τόσα χρόνια φαίνεται να αποφέρει καρπούς», αναφερόμενη στους σημαντικούς καλλιτέχνες του εξωτερικού, οι οποίοι θα επισκεφτούν τη χώρα μας, στο πλαίσιο της διοργάνωσης, αλλά και στις παρουσιάσεις της Ελλάδας στα ξένα φεστιβάλ κάνοντας γνωστά τα έργα Ελλήνων συγγραφέων.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε μια πρωτοβουλία του Θεάτρου Τέχνης, που θα δώσει την ευκαιρία στο κοινό να δει, για πρώτη φορά επί σκηνής, τόσους πολλούς επιστήμονες (Μ. Ευθυμίου, Βαλατσού Δέσποινα, Άντα Διάλλα, Νάσο Βαγενά, Ευριπίδη Γαραντούδη κ.α) διαθέσιμους να συνομιλήσουν μαζί του. Ο λόγος για το τριετές «200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης: Ποια είναι η σύγχρονη Ελλάδα;» που επιμελείται επιστημονικά, η Καλή Κυπαρίσση. Στο ίδιο πλαίσιο θα παρουσιαστούν δύο θεατρικά αναλόγια της επαναστατικής περιόδου κι η συνέχεια της δράσης "21 καλλιτέχνες συναντώνται με 21 ήρωες της Επανάστασης" (που πέρσι εγκαινιάστηκε με την επιτυχημένη συνάντηση του Βασίλη Παπαβασιλείου με τον Καποδίστρια). Παράλληλα, θα προκηρυχτεί και διαγωνισμός θεατρικού έργου, με θέμα σχετικό με το πρόγραμμα.

 

Διαβάστε παρακάτω το αναλυτικό πρόγραμμα μ 'όλες τις παραστάσεις:

Υπόγειο

Πεσμαζόγλου 5 | Τηλέφωνο 2103228706

Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ ΙΙΙ ( ΕΠΠΑΝΑΛΨΗ )

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 3 Οκτωβρίου 2018

Από τις 3 Οκτωβρίου, το Θέατρο Τέχνης φέρνει ξανά στο Υπόγειο και για τρίτη συνεχή χρονιά τη μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία : « Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα» του Ζοέλ Πομμερά, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Η παράσταση που τόσο αγαπήθηκε από το αθηναϊκό κοινό, παρουσιάζεται με ανανεωμένη διανομή και για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων.

Μικρές ιστορίες-εικόνες που μιλούν με μελαγχολία, σκληρότητα, μεταφυσική διάθεση αλλά και πολύ χιούμορ για την αδιέξοδο της αγάπης. Της αγάπης που δεν κατάφερε να επανενώσει ποτέ πραγματικά «τη Βόρεια με τη Νότια Κορέα». Της αγάπης που είναι αλληλένδετη με την απώλεια. Εραστές, σύζυγοι, οικογένειες, φίλοι ... Ακόμη και όταν καταφέρνουν να αγαπήσουν, συνειδητοποιούν ότι  «η αγάπη δε φτάνει».  Ίσως γιατί: « η αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη είναι μια εφεύρεση. Ένα παιχνίδι του μυαλού. Η αγάπη είναι ένα είδος αρρώστου που μας κάνει να κάνουμε πράγματα τρελά, επικίνδυνα ... »

Μετάφραση: Κάλμπαρη Μαριάννα
Σκηνοθεσία: Μαστοράκης Νίκος
Επιμέλεια σκηνικού: Λαγόπουλος Αλέξανδρος
Κοστούμια: Μπρέισγουελ Κλαιρ
Επιμέλεια Κίνησης: Παπαχρήστου Βάλια
Φωτισμοί: Κάλτσου Στέλλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Παίξτε (αλφαβητικά): Νίκος Αλεξίου, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Βίκυ Βολιώτη, Γεράσιμος Γκενατάς, Ιωάννα Μαυρέα, Κωνσταντίνα Τσακαλού, Νικόλας Χανακούλας. Συμμετέχει η Φαίη Μινωπέτρου-Κασιμάτη

EROICA , ΚΟΣΜΑ ΠΟΛΙΤΗ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 22 Οκτωβρίου 2018

 Η Eroica του Κοσμά Πολίτη, έργο-σταθμός της ελληνικής λογοτεχνίας που έθεσε για πρώτη φορά τις προβληματισμοί της νεανικής ηλικίας στη νεοελληνική γραφή, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο. Η Γιολάντα Μαρκοπούλου καθοδηγεί σκηνοθετικά μια ομάδα νέων ηθοποιών , που με άξονα τόσο την αφήγηση όσο και το διάλογο , μας καλούν σε μια διαχρονική «γιορτή» ενηλικίωσης με ήρωες που βρίσκονται στο μεταίχμιο ανάμεσα στην παιδική ηλικία και την εφηβεία και που έρχονται για πρώτη φορά αντιμέτωποι με το έρωτα και την θανάτωση.

Πώς να αλλάξει η αγάπη και πώς να μεταμορφώσει την απώλεια; Οι σχέσεις των ηρώων της EROICA καθορίζονται από το αναπάντητο ερώτημα για το νόημα της ζωής και από μια σειρά από απροσδόκητες εμπειρίες. Αλλαγές και συναισθήματα που ενώνουν ή χωρίζουν για πάντα. Αντιμετωπίζοντας τον καθένα με την προσωπική του μεταμόρφωση, προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι κάθε τι που μέχρι χθες έμοιαζε με ένα παιχνίδι παιχνιδιού, το χρόνο μετατρέπει αυτό στην πραγματικότητα. Μια ανεμερή εποχή φτάνει στο τέλος της; Πώς η αξία της κάθε στιγμής, το ρίσκο, η ματαιίωση, η αποχώρηση, αλλά και η αποκαλυπτική δύναμη της ερωτικής επιθυμίας διαμορφώνουν τους εχθρούς;

Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκόπουλου

Δραματουργία: Ελένη Τριανταφυλλοπούλου

Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μεξης

Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας

Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Μαυραγάνη

Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιλιναίου

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά                                                                             

Παίξτε (αλφαβητικά): Θέμης Θεοχάρογλου, Ιφιγένεια Καραμητρου, Ελεάνα Καύκαλα, Νικόλας Μίχας, Ευθαλία Παπακώστα, Θάνος Τσακαλίδης

Συμμετέχουν οι μαθητές της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν: Παρί Σκαρτσολιά, Αλέξανδρος Σκουρλέτης.

ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, ΧΑΡΟΛΝΤ ΠΙΝΤΕΡ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 29 Νοεμβρίου 2018

Το πιο αινιγματικό, πολυσήμαντο -και γι»ίσως ΚΑΙ ΑΥΤΟ Το ΠΙΟ συναρπαστικό- έργο ΤΟΥ Χάρολντ Πίντερ Παλιοί ΚΑΙΡΟΙ  ανεβάζει ο Γιάννης Χουβαρδάς ΣΤΟ Υπόγειο ΤΟΥ Θεάτρου Τέχνης, στην πρώτη συνεργασία του ως σκηνοθέτη με το θέατρο που ίδρυσε ο Κάρολος Κουν , έχοντας κοντά του τους σταθερούς συνεργάτες του, με τους οποίους έχει συνυπογράψει σημαντικές παραστάσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά και με άλλους με τους οποίους επανενώνεται μετά από καιρό. 

Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Μόνη μου φιλοδοξία για την συγκεκριμένη παράσταση είναι να καθοδηγήσω τους συνεργάτες μου με τέτοια διακριτική ακρίβεια, ώστε το αριστούργημα του Πίντερ να εμφανιστεί σταδιακά από μόνο του σε όλη του την πολυπλοκότητα, όπως μια φωτογραφία που ξεκινάει να αχνοφαίνεται μέσα στο υγρό λύση, στη συνέχεια παίρνει ολοκαθαρή μορφή μπροστά στα μάτια μας, και παρόλα αυτά αυτά παρουσιάζονται ακόμα πιο μυριστικά από πριν ».

Αλλά τι είναι τα αλήθεια τα  Παλιοί καιρόι ;

Αρχή.

Μια αγροικία που έχει μετατραπεί σε σπίτι. Φθινόπωρο. Νύχτα. Χαμηλό φως. Διακρίνονται τρεις φιγούρες. Ο Ντίλι χτίστηκε βαθιά στον αλεξίπτωτο, ακίνητος. Η Κέιτ κουλουριασμένη σ 'ένα καναπέ, ακίνητη. Η Άννα στέκεται στο παράθυρο, κοιτάζει έξω.

Παλιοί καιροί. Ή μήπως νέοι; Τότε ή όχι τώρα; Ένας άνδρας και δύο γυναίκες ή μήπως ένας άνδρας και η γυναίκα, η ίδια, η τότε και η τώρα, αυτή και η ίδια; Ένας ζευγάρι και ένας φίλος από τα παλιά ή ένα γυναικείο ζευγάρι και ο παρείσακτος άνδρας; Δύο ζωντανό και ένα νεκρό, δύο ζωντανές και ένα νεκρό ή όλοι νεκροί; Γεγονότα που έχουν συμβεί και ανακαλούνται στη μνήμη ή που δεν έχουν συμβεί ποτέ, αλλά καθώς ανακαλούνται στη μνήμη γίνονται πραγματικότητα;

Λευκό που πονάει. Πάγος. Διαφάνεια. Συμμετρία. Σιωπή. Μοναξιά. Αγώνα κυριαρχίας και κτήσης. Αποπλανήσεις, παραπλανήσεις. Κλόπες. Απάτες. Παγκίδες. Η γλώσσα που κρύβεται δεν έχει και κοκάλα τσακίζει. Γρίφοι. Τριγμοί στο πάτωμα. Όνειρα στα όρια του εφιάλτη, παράξενα ελκυστικά όμως. Η άγνωστη και η σκοτεινή του γοητεία. Μαγνητικός ερωτισμός τερατώδους ψυχραιμίας. Αστεία για να περάσει η ώρα που δεν περνάει ούτε με αστεία. Ελεγχος μυαλού. Ένα (θανάσιμα επικίνδνο) παιχνίδι για δύο: κατανοητό. Αλλά για τρεις; Ποιός είναι με ποιόν; Ποιός χειραγωγεί ποιόν; Ποιός θα πάρει για τον άνθρωπο; Μεγάλοι, ανεξέλεγκτα αισθήματα που ξεπηδάνε από πολύ βαθιά, μόλις φτάνουν στην επιφάνεια γίνονται πειραματικά ακωνισμένα και σφάζουν με το βαμβάκι. Και μετά το χαμόγελο. Η πιο φρίχτη μορφή βίας, η παθητική. Η φύση της μνήμης. Μας πάω πίσω σε πράγματα που έχουν πράγματι συμβεί στο παρελθόν ή δημιουργεί μια πλασμένη, ανύπαρκτη πραγματικότητα από ψύγματα αλήθειας, φόβων και ανεκπλήρωτων επιθυμιών; Και, πάνω από όλα, ο τρόμος δεν μπορεί να βρεθεί στην λάθος πλευρά της ιστορίας. Ή μήπως της Ιστορίας;

Παρατεταμένη σιωπή. 
Τα φώτα αναβουν απότομα και εκτυφλωτικά.
Ο Ντίλι στη σοφίτα.
Η Άννα ξαπλωμένη στο καναπέ.
Η Κέιτ κάθεται στο καναπέ.

Τέλος.

ΥΓ. Προσωπική συγγραφή. Ο Γιάννης Χουβαρδάς αισθάνεται ιδιαίτερη συγκίνηση που θα ξαναβρεθεί ως σκηνοθέτης στο ίδιο θέατρο που ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία πριν από σαράντα δύο χρόνια ως ηθοποιός , μάλιστα ανεβάζοντας ΚΑΙ ΓΙΑ Πρώτη ΦΟΡΑ Πίντερ ΣΤΟΝ ίδιο χώρο που ΟΙ Παλιοί ΚΑΙΡΟΙ  πρωτοανέβηκαν ΣΤΗΝ Ελλάδα Η. Και εξαιρετική χαρά που θα ξανασυναντήσει με τρεις από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς της γενιάς τους, και πολύ αγαπημένοι του.

Μετάφραση : Έρι Κύργια

Σκηνοθεσία : Γιάννης Χουβαρδάς

Σκηνικά : Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια : Ιωάννα Τσάμη

Σχεδιασμός φωτισμού : Στέλλα Κάλτσου

Σχεδίαση βίντεο : Παντελής Μακκά

Βοηθός σκηνοθέτη : Μαριλένα Μόσχου

Παίξτε (αλφαβητικά): Μαρία Κεχαγιόγλου, Χρήστος Λούλης, Μαρία Σκουλά

* Συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου

ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ, ΖΑΝ ΖΕΝΕ ( ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ )

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 7 Ιανουαρίου 2019

Το έργο-μύθος του Ζαν Ζενέ που ανέβηκε πέρσι στη σκηνή του Υπογείου, 50 ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του στον ίδιο χώρο, παρουσιάζεται σε επανάληψη για 10 μόνο παραστάσεις.

Η υπόθεση με λίγα λόγια έχει ως εξής: Δύο υπηρέτριες καταστρώνουν την εξόντωση της λατρεμένης αλλά και απόλυτα μισητής τους Κυρίας. Τα αφελή σχέδια τους αποτυγχάνουν και στρέφονται εναντίον τους. 

Τι είναι όμως αυτό που κάνει το έργο του Ζενέ να ανεβαίνει τόσο συχνά στην παγκόσμια σκηνή από το 1947 που γράφτηκε μέχρι τις μέρες μας; Σίγουρα: “Δεν πρόκειται για ένα έργο που θέλει να υπερασπιστεί τη μοίρα της τάξης των υπηρετών. Υπάρχει συνδικάτο που ασχολείται με τα ζητήματα αυτών των ανθρώπων. Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία...» διευκρινίζει ο ίδιος ο Ζενέ.                       

Οι δούλες, είμαστε εμείς. Με τα μικρά και μεγάλα μας όνειρα, τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας και στους άλλους, την απελπισμένη ανάγκη μας να δραπετεύουμε από την πραγματικότητα, να φαντασιωνόμαστε μια άλλη ζωή από αυτή που ζούμε. Εμείς που ζηλεύουμε αυτό που δεν έχουμε και βασανιζόμαστε γιατί ξέρουμε ότι δε θα το αποκτήσουμε ποτέ. Εμείς που νιώθουμε φόβο, μίσος αλλά και λατρεία απέναντι στην εξουσία. Εμείς που δεν τολμάμε να ζήσουμε αληθινά.

Οι Δούλες είναι οι αντι-ηρωΐδες της τραγωδίας των ημερών μας. Και η Κυρία τους είναι η φτηνή θεά που ορίζει τη μοίρα τους. Που σκηνοθετεί τη ζωή τους. Καμμία μεγαλειώδης κάθαρση σε αυτή τη σύγχρονη τραγι-κωμωδία. Ανθρώπινες στιγμές μόνο. Σκληρές, τρυφερές, αστείες, βίαιες, συγκινητικές. Και πάνω απ΄όλα, μια βαθιά ανάγκη για «παιχνίδι» μέχρι τελικής πτώσης. Αυτή την ανάγκη που κινεί το ίδιο το θέατρο και κρατά ζωντανή την επιθυμία μας να καταφεύγουμε σε αυτό είτε ως δημιουργοί, είτε ως κοινό. Αναζητώντας αυτό το «κάτι» που η ζωή επιμένει να μας κρύβει.

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Συνεργάτης στη Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου

Δραματολόγος παράστασης:  Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Σκηνικά-Κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη

Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς

Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου

Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός σκηνοθέτη- Εκτέλεση παραγωγής: Μαριλένα Μόσχου

Επεξεργασία ήχου- Β βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Ευστρατίου

Παίζουν (αλφαβητικά): Κάτια Γέρου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Μαριάννα Κάλμπαρη

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ, ΕΝΤΕΝ ΦΟΝ ΧΟΡΒΑΤ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 20 Φεβρουαρίου 2019

Η πολυαναμενόμενη νέα παράσταση του Νίκου Μαστοράκη ανεβαίνει τον Φεβρουάριο του 2019 στο Υπόγειο. Το αριστούργημα του Χόρβατ παρουσιάζεται από μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών και με ζωντανή μουσική και τραγούδια.

‘Τίποτε δε της δίνει τόσο την αίσθηση του άπειρου όσο η βλακεία”
Η νεαρή Μαριάννε θέλει να αντισταθεί στην ανοησία του κόσμου που την περιβάλλει. Προσπαθεί να ξεφύγει από το τέλμα της καθημερινότητας, διαλύει τον αρραβώνα που της έχει επιβάλει ο πατέρας της και ρισκάρει τη ζωή της ακολουθώντας ένα γοητευτικό τυχοδιώκτη που ζει από τον ιππόδρομο. Όμως, πολύ σύντομα μέσα από ένα δύσβατο οδοιπορικό και πολλές άτυχες περιπέτειες θα οδηγηθεί εξαντλημένη, και πάλι στην αγκαλιά του πρώην αρραβωνιαστικού της: ό,τι πεισματικά και ηρωικά προσπάθησε να αποφύγει, της απονέμεται στο τέλος ως νομοτελειακή δικαιοσύνη, ενώ γύρω της η ανοησία συνεχίζει να βασιλεύει θριαμβευτικά. Η δράση του έργου τοποθετείται χρονικά την περίοδο του μεσοπολέμου λίγο πριν την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη. Το πολιτικό σκηνικό μέλλεται να αλλάξει δραματικά, οι άνθρωποι όμως  προς το παρόν ζουν ευτυχισμένοι στην ηθελημένη άγνοιά τους – χορεύοντας, φλερτάροντας και φλυαρώντας άσκοπα, ενώ το τέρας του φασισμού παραμονεύει απειλητικά.

Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης

Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλλη

Κοστούμια: Ιφιγένεια Νταουντάκη

Μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Παίζουν (αλφαβητικά): Νίκος Αλεξίου, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Δημήτρης Δεγαϊτης , Βασίλης Μαγουλιώτης, Ιωάννα Μαυρέα, Αλέξανδρος Σωτηρίου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Νικόλας Χανακούλας, Νίκος Χατζόπουλος κ.ά.

*Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

ΟΘΕΛΛΟΣ, ΣΑΙΞΠΗΡ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 25 Φεβρουαρίου 2019

Ο Χάρης Φραγκούλης και η ομάδα KURSK παρουσιάζουν τη δική της εκδοχή πάνω στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ.

Ο της είπε: Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό;

Ο της: Όχι τίποτα 

Ο της πάλι: Μα δε μπορεί κάτι θα μπορούμε 

Ο της: Όχι δε μπορούμε

Ο της ξανά: Σίγουρα;

Ο της: Ναι σίγουρα

Ο της τώρα: Ωχ βλέπεις στο βάθος τα φωτάκια;

Ο της: Ωχ ναι τα βλέπω 

Ο της: Τρεμοπαίζουν 

Ο της: Ναι τρεμοπαίζουν 

Ο της: Γιατί κλαις;

Ο της: Δεν ξέρω

     

Σκηνοθεσία: Χάρης Φραγκούλης

Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Πανουργιά

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος

Φωτισμοί: Manu Tilinski 

Βοηθός σκηνοθέτη: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου

Παίζουν (αλφαβητικά): Ασπασία-Μαρία Αλεξίου, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντόπουλος, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κατερίνα Λούβαρη-Φασόη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κορνήλιος Σελαμσής, Μιχάλης Τιτόπουλος.

*Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

Η ΦΑΛΑΚΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ, ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΙΟΝΕΣΚΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 6 Μαϊου 2019

Η Σοφία Μαραθάκη και η Ομάδα Θεάτρου ΑΤΟΝΑλ παρουσιάζουν το έργο που ουσιαστικά καθιέρωσε το θέατρο του παραλόγου.

Γραμμένο το 1948, το έργο Η φαλακρή τραγουδίστρια μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς σατιρίζει θέματα όπως η ισοπέδωση της ατομικής ταυτότητας, η καθολική αποξένωση και η αυτοματοποίηση της συμπεριφοράς. Η υπόθεση του έργου, διαδραματίζεται σ’ ένα αγγλικό αστικό σαλόνι όπου το ζεύγος Σμιθ συναντά το ζεύγος Μάρτιν, λίγο πριν εισβάλλει στην κουβέντα η υπηρέτρια του σπιτιού αλλά και ένας απρόσκλητος πυροσβέστης.

Με όχημα την ανεπάρκεια των λέξεων, ο συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο περιγράφει την καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας και επιτίθεται σ’ ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση. Παρωδώντας και χλευάζοντας την απολιθωμένη γλώσσα, βασικά προτείνει την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.

Η παράσταση επιδιώκει να αναδείξει το παράλογο και το σουρεαλιστικό στοιχείο του σύγχρονου κόσμου της και την καθολική αδυναμία της γλώσσας ως μέσο επικοινωνίας συναισθημάτων και ιδεών.  Με εφαλτήριο τον Βιτγκενστάιν που λέει ότι: τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου, στόχος είναι να διερευνηθεί η ανάγκη του ανθρώπου να ονομάζει τα πάντα και να τα κατηγοριοποιεί για να τα κατανοήσει. Τα θέματα της μνήμης και της αμνησίας, της κοινοτοπίας των λέξεων, της σύγκρουσης ανάμεσα στο περίκλειστο σπίτι και στον εξωτερικό κόσμο είναι πανανθρώπινα και διαχρονικά. Η λοξή ματιά του Ιονέσκο που επικεντρώνεται στο ελάχιστο και το μεγεθύνει ταιριάζει ιδιαίτερα στο πεδίο σκηνικής έρευνας της ομάδας ΑΤΟΝΑλ.

Μετάφραση: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνοθεσία: Σοφία Μαραθάκη

Δραματολόγος παράστασης:  Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Σκηνογραφία:  Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Επιμέλεια κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού

Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Τζαβάρας

Παίζουν (αλφαβητικά): Θανάσης Δόβρης, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Μαρία Παρασύρη, Κων/νος Παπαθεοδώρου, Σοφία Μαραθάκη κ.ά.

*Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

~.~

Φρυνίχου

Φρυνίχου 14 | Τηλέφωνο 2103222464

ANALOGIO FESTIVAL

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 21 έως 27 Σεπτεμβρίου 2018

Το Φεστιβάλ Αναλόγιου νεοελληνικών έργων σε καλλιτεχνική διεύθυνση Σίσσυς Παπαθανασίου, φιλοξενείται και φέτος στο Θέατρο Τέχνης. Το Analogio Festival υποστηρίζεται από το Υπουργείου Πολιτισμού

RELAX… MYNOTIS, ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ)

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 1 Οκτωβρίου 2018

Το  έργο του Βασίλη Παπαβασιλείου για τρίτη χρονιά και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Ένας ηθοποιός μεγάλος, όχι μόνο σε ηλικία αλλά και σε αξία, υπαγορεύει τη διαθήκη του σε έναν βοηθό συμβολαιογράφου. Είναι ο 35ος συμβολαιογράφος, μέσα σε σαράντα χρόνια, που αναλαμβάνει αυτήν τη δουλειά. Είναι ολοφάνερο ότι ο ηθοποιός έχει μιαν έμμονη προσήλωση στην ιδέα της διαθήκης.

Έτσι ξεκινά το "RELAX...". Σαν ένα ταξίδι μέσα στον νεοελληνικό χρόνο που οδηγεί άλλοτε στον Άδη και άλλοτε στο Υπερπέραν. Παραστάτες σ΄αυτό το ταξίδι είναι δύο μορφές του νεοελληνικού πανθέου που εμφανίζονται όχι ως φυσικές παρουσίες αλλά ως ενεργά φαντάσματα. Προκύπτει έτσι μια συνάντηση μεταξύ μεγάλων ανδρών σε μια χώρα κατά τα άλλα μικρή. ΄Ισως αυτή η χώρα, που μοιάζει σήμερα ακινητοποιημένη, τίποτα να μη χρειάζεται τόσο πολύ όσο ένα ταξίδι ή την ιδέα έστω ενός ταξιδιού...

Μέγας χορηγός του "RELAX..." είναι ο ανεξάρτητος φορέας "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ Α.Ε.".

Σκηνοθεσία : Βασίλης Παπαβασιλείου

Σκηνογραφία : Κώστας- Ηρακλής Γεωργίου

Φωτισμοί : Ελευθερία Ντεκώ

Καλλιτεχνική συνεργάτις - Εκτέλεση παραγωγής : Νικολέτα Φιλόσογλου

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Παίζουν: Βασίλης Παπαβασιλείου & Γιάννος Περλέγκας

ΕΛΕΝΗ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ)

ΠΡΕΜΕΡΑ 3 Οκτωβρίου 2018

«Η Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου, στη σκηνική ενσάρκωσή της από τον Βασίλη Παπαβασιλείου, ξαναγεννιέται  και φέτος ξανά επιστρέφει, όπως πάντα,  σαν φόρος κατάφασης στη δύναμη της ποίησης, του θεάτρου και της ζωής.

Έχοντας ήδη πίσω της 150 παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,  « Η Ελένη» ξαναρχίζει το ταξίδι της στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν στην οδό Φρυνίχου, Το σχέδιο της παράστασης «Η Ελένη» έχει τις ρίζες του στη θεατρική βραδιά που παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 1999 στην Πνύκα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, με τίτλο «Ο κύριος Γιάννης Ρίτσος». 

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου λέει για το κείμενο:

Oι αρχαιόθεμοι «γυναικείοι μονόλογοι» της «Τέταρτης Διάστασης». Τα κομμάτια αυτά παίζονται από γυναίκες ηθοποιούς με λαμπρά συνήθως αποτελέσματα (προσωπικά μου έχει τύχει να θαυμάσω κάποια από τα αποτελέσματα αυτά), τα οποία όμως παραπέμπουν μοιραία στον κλειστό κόσμο του «ψυχολογικού θεάτρου». Η ταύτιση του φύλου του ερμηνευτή με το φύλο της θεατρικής «περσόνα», είναι υπεύθυνη, κατά τη γνώμη μου, γι’ αυτή την παραπλανητική αναγωγή. Γιατί παραπλανητική; Μα γιατί ο Ρίτσος είναι πολύ πιο κοντά στον αρχαίο συνάδερφό του παρά στον Τένεση Ουίλιαμς. Θα’ λεγε κανείς ότι ο Ουίλιαμς είναι γι’ αυτόν η αφετηρία, για να αναπλεύσει τον ποταμό του θεάτρου και να συναντήσει τον Ευριπίδη. Το θέατρο του Ρίτσου είναι ένα θέατρο γλώσσας και ιδεών. Το ανθρώπινο πάθος , είτε τη «γυναικεία» ψυχή αφορά είτε την «ανδρική», φωτίζεται στοργικά και συνάμα ανελέητα ως έρμαιο μιας υπέρτερης διαπλοκής δυνάμεων, που φέρουν τα ωραία ονόματα Πόθος, Δόξα, Ομορφιά, και συνθέτουν το δίχτυ της Μοίρας μας.

Στους μονολόγους του Ρίτσου το πάθος δεν εκτίθεται ως άμεσο βίωμα, αλλά ως αναδρομή. Όχημα αυτής της αναδρομής είναι η γλώσσα. Κάτι περισσότερο : η γλώσσα και το παιχνίδι της είναι η μόνη ταυτότητα των ηρώων του. Η κατά συνθήκη ονομασίες Αίας , Ορέστης, Ελένη κτλ. δε σηματοδοτούν ατομικές οντότητες αλλά κόμπους του Μύθου, ή μ’ άλλα λόγια της ακατάλυτης δύναμης του Απρόσωπου που εξυφαίνει, που πλέκει τη μικρή ζωή του καθενός μας. Τι άλλο έκανε η αρχαία τραγωδία;

Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου

Σκηνογραφία: Μαρί-Νοέλ Σεμέ

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Καλλιτεχνική συνεργάτις- Εκτέλεση παραγωγής: Νικολέτα Φιλόσογλου

Παίζουν: Βασίλης Παπαβασιλείου και Νίκος Σακαλίδης

ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΑΤΑΫΝΤΕ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 9 Οκτωβρίου 2018

Το Θέατρο Τέχνης και η Εταιρεία Θεάτρου Πράξη Επτά, παρουσιάζουν το έργο του  Ρομπέρτο  Ατάϋντε «Δεσποινίς Μαργαρίτα» - Miss Margarida’s Way.

Η Δεσποινίς Μαργαρίτα είναι μια σύνθετη και ενδιαφέρουσα θεατρικά προσωπικότητα. Διδάσκει και εκπαιδεύει τα παιδιά, με αυταρχικό και βίαιο τρόπο, για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύστημα. Συγχρόνως όμως, ειρωνεύεται κι απαξιώνει το σύστημα που η ίδια εκπροσωπεί. Η Δεσποινίς Μαργαρίτα,  υποτιμά, λοιδορεί, τιμωρεί και εκφοβίζει τους μαθητές της, τα παιδιά της έκτης δημοτικού, που συγχρόνως τα αγαπά. Γιατί ουσιαστικά αγαπάει τον εαυτό της, όταν ήταν κι εκείνη παιδί “...γιατί και η Δεσποινίς Μαργαρίτα ήταν άνθρωπος...” όπως λέει και η ίδια.

Ένα εμβληματικό έργο της παγκόσμιας δραματουργίας, το οποίο ο συγγραφέας εμπνεύστηκε και έγραψε κάτω από τη βαριά σκιά του δικτατορικού καθεστώτος της Βραζιλίας.

Ο μονόλογός της είναι ένα μάθημα πολιτικό. Ένα σχόλιο πάνω στην εξουσία. Έχει ανέβει σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Στην Ελλάδα το έργο ανέβηκε πρώτη φορά το 1975 σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη και την αξέχαστη Έλλη Λαμπέτη στον ομώνυμο ρόλο.

Μετάφραση:  Κώστας Ταχτσής

Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια:  Θόδωρος Γράμψας

Σκηνικά – Κοστούμια:  Χριστίνα Κωστέα

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Δανάη Χριστοδούλου

Στο ρόλο της Δεσποινίδος Μαργαρίτας ο Θόδωρος Γράμψας

Συμμετέχει η Στέλλα Τραγούδα

*Συμπαραγωγή με την Πράξη Επτά

ΖΩΡΖ ΝΤΑΝΤΕΝ: Ο ΑΝΑΥΔΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ, ΜΟΛΙΕΡΟΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 18 Οκτωβρίου 2018

Μια από τις λιγότερο παιγμένες και περισσότερο πικρές κωμωδίες του Μολιέρου ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης. Μια κωμωδία με κοινωνικο-πολιτική διάσταση που μιλάει παρ΄όλα αυτά για τον έρωτα. Ή για να είμαστε ακριβείς για τη δυστυχία της έλλειψής του.

Ο Ζωρζ Νταντέν έχει μείνει ά ν α υ δ ο ς  με το θράσος της γυναίκας του. Όχι μόνο τον περιφρονεί και τον απατά μπροστά στα μάτια του, αλλά τον βγάζει επιπλέον και τρελό όταν εκείνος τολμά να την κατηγορήσει στους γονείς της. Το δίκιο πνίγει τον Ζωρζ Νταντέν αλλά όσο κι αν προσπαθεί να το διεκδικήσει του είναι αδύνατο να το βρει. Φταίει που έκανε το λάθος να παντρευτεί μια γυναίκα κοινωνικά ανώτερή του; Φταίει που ο ίδιος αισθάνεται μειονεκτικά απέναντί της και απέναντι στην οικογένειά της; Φταίει που δεν ξέρει ν΄αγαπά; Το σίγουρο είναι ότι ο γάμος του Ζωρζ Νταντέν- όπως και κάθε "λάθος" γάμος - είναι η μεγαλύτερη πηγή δυστυχίας.

Το έργο του Μολιέρου-γραμμένο σε πρόζα-πρωτοπαρουσιάστηκε το 1668 κατά παραγγελία του βασιλιά. Σ΄εκείνη την πρώτη παράσταση, η κωμωδία παίχτηκε παράλληλα με ένα βουκολικό δράμα σε στίχους του Μολιέρου και μουσική του Λυλλύ, που εξυμνούσε τον αγνό, αληθινό, δυνατό έρωτα. Από τη μια παρουσιαζόταν δηλαδή η ιδανική μορφή του έρωτα-με όλα τα βάσανα και τον πόνο που μπορεί να γεννήσει- και από την άλλη η πεζή, αφόρητη πραγματικότητα ενός αταίριαστου γάμου. Στην παράστασή μας δε θα παρουσιάσουμε το βουκολικό δράμα...Θα επιχειρήσουμε όμως να βρούμε την αντιστοιχία του στο σήμερα. 

Μετάφραση-δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνικά-κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς

Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη

Βοηθός παραγωγής: Σοφία Αρβανίτη

Παίζουν (αλφαβητικά): Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Νέστωρ Κοψιδάς, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Μαγγίνας, Βασίλης Μαυρογεωργίου.

ΤΟΥΣ ΖΥΓΟΥΣ ΛΥΣΑΤΕ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 10 Νοεμβρίου 2018

Συνεχίζονται οι ασκήσεις θεατρικού ακτιβισμού του Βασίλη Παπαβασιλείου που ξεκίνησαν το 2015 στο Θέατρο της οδού Φρυνίχου

"Τρία χρόνια μετά το Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή, θα πεις κι ένα τραγούδι", ο Φωκίων Καπνίδης (Βασίλης Παπαβασιλείου) επιστρέφει στο Άσυλο Ανιάτως Ψεκασθέντων Ολικώς Υστερούντων (ΑΑΨΟΥ) και στον γνωστό τόπο του εγκλήματος "Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν" στην οδό Φρυνίχου.

Αυτή τη φορά δεν είναι ο βραβευμένος "Τρόφιμος της Χρονιάς" αλλά ο δαφνοστεφανωμένος "Ψεκασμένος" της οκταετίας".

Το Ίδρυμα γιορτάζει την έξοδο από τα μνημόνια και την είσοδο που;

Στο Διάστημα;

Στις Αγορές;

Στα Δυτικά Βαλκάνια;

Σ' αυτά και σε πλήθος άλλα ερωτήματα θα επιχειρήσει να απαντήσει ο Φωκίων σε μια εκδήλωση που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί παρά να έχει και ελαφρώς προεκλογικό χαρακτήρα.

Κείμενο-Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Βασίλης Παπαβασιλείου

Καλλιτεχνική συνεργάτις- Εκτέλεση παραγωγής: Νικολέτα Φιλόσογλου

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

ΟΛΟ ΣΠΙΤΙ, ΚΡΕΒΑΤΙ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΦΡΑΝΚΑ ΡΑΜΕ & ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 3 Δεκεμβρίου 2018

Ο Κωστής Καπελώνης σκηνοθετεί και ο Σταμάτης Κραουνάκης συνθέτει. Ένα θεατρικό έργο για την κατάσταση της γυναίκας και ιδίως τη σεξουαλική σκλαβιά της . Μια παράσταση που σχεδιάζεται  να ταξιδέψει ανά την Ελλάδα.

H κατάσταση της γυναίκας είναι παντού και πάντα ίδια. Γυναίκες, αδελφές, μητέρες, φίλες, με ανάγκη για αγάπη και σεβασμό. Μια κραυγή απόγνωσης και σημαία επανάστασης. Σεξουαλική δουλεία και εξέγερση στην κοινωνική και οικογενειακή καταπίεση. Το ισχυροαδύναμο φύλο ανά τους αιώνες. Ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Ένα έργο με λόγο καθημερινό και υπερβατικό που ακουμπάει στην καρδιά, αλλά δίνει γροθιά στο στομάχι. Όλοι μας σε όλες τις φράσεις. Τόσο τρομακτικά οικείο. Ένα υπέροχο κράμα, με δραματικό γέλιο και κωμικό δάκρυ.

Το έργο πρωτοανέβηκε το 1977, με τη Φράνκα Ράμε να παίζει όλους τους ρόλους. Έκτοτε παίζεται συνεχώς σε όλο τον «πολιτισμένο» κόσμο.

Συγγραφείς: Φράνκα Ράμε & Ντάριο Φο

Μετάφραση: Αχιλλέας Καλαμάρας

Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνικά και κοστούμια: Έλλη Λιδωρικιώτη

Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Στρατηγοπούλου

Παίζουν (αλφαβητικά):  Αντωνία Καμπάκου, Τζένη Κόλλια, Γιάννα Μαλακατέ, Ράνια Παπαδάκου    

ΝΑ ΝΤΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΜΝΟΥΣ, ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 15 Δεκεμβρίου 2018

Ο Γιάννος Περλέγκας επιστρέφει ως σκηνοθέτης στη σκηνή όπου πραγματοποίησε την πρώτη του σκηνοθεσία, για να παρουσιάσει αυτή τη φορά το κλασικό αριστούργημα του Λουίτζι Πιραντέλο.

Η νεαρή και θελκτική Ερσίλια Ντρέι είναι η γκουβερνάντα της μικρής κορούλας του Πρόξενου της Ιταλίας στην Σμύρνη. Η ζωή της θα μπορούσε να ονομαστεί ευχάριστη, εξαιρουμένων των συνεχών επιπλήξεων που υφίσταται από την γυναίκα του Πρόξενου, ενός μάλλον βδελυρού χαρακτήρα.

Ένας νεαρός αξιωματικός του Ναυτικού, ο Φράνκο Λασπίγκα, διερχόμενος από την Σμύρνη, ερωτεύεται και αρραβωνιάζεται την Ερσίλια. Τα κάλλη της νεαρής γκουβερνάντας όμως, δεν αφήνουν ασυγκίνητο ούτε τον Πρόξενο Γκρόττι – ο οποίος της εξομολογείται και της επιβάλλει τον έρωτά του. Το συγκεκριμένο πάθος περιπλέκει τα πράγματα και ωθεί την Ερσίλια να παραμελήσει τα καθήκοντά της ως γκουβερνάντα.

Ένα απόγευμα, αποσπάται η προσοχή της και η μικρή κόρη του Πρόξενου, που έπαιζε στο μπαλκόνι του σπιτιού της, πέφτει και σκοτώνεται. Η μητέρα του δύστυχου κοριτσιού, η οποία ανακαλύπτει ταυτοχρόνως τον παράνομο δεσμό του συζύγου της με την Ερσίλια, καταγγέλει την γκουβερνάντα στον αρραβωνιαστικό της κι εκείνος την εγκαταλείπει κι αρραβωνιάζεται μιαν άλλη. Εγκαταλελειμμένη, απόβλητη, χωρίς δουλειά, η Ερσίλια αποφασίζει να αυτοκτονήσει πίνοντας δηλητήριο.

Ο μυθιστοριογράφος Λουντοβίκο Νότα, ενθουσιασμένος με τον ρόλο που διαδραματίζει η δυστυχισμένη Ερσίλια σε αυτό το δράμα, την παίρνει υπό την προστασία του, όταν εκείνη βγαίνει από το νοσοκομείο, στο οποίο μεταφέρθηκε μετά το απονενοημένο της διάβημα…

Στέκεται κανείς αμήχανος μπροστά στην πλοκή του έργου του σπουδαίου Ιταλού συγγραφέα, που μοιάζει σαν περιγραφή βραζιλιάνικου σήριαλ σε σελίδες τηλεοπτικού περιοδικού. Το σίγουρο είναι πως είναι εξαιρετικά εύκολο να αποδώσουμε κι εμείς τις ρυτίδες που συνήθως προσάπτει η εποχή μας στο σύνολο του έργου του Πιραντέλλο.

Οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συμπεριφορές των προσώπων, η ασάφεια των κινήτρων τους, η αποτυχία τους να εκφράσουν τι τους συμβαίνει, η συνεχής αβεβαιότητα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, η διαρκής αυτοϋπονόμευση των ηρώων, η ανεπάρκεια της γλώσσας, όλες αυτές οι παράμετροι, σαφώς συνηγορούν στην άποψη ότι ο Πιραντέλλο περιγράφει μια απογυμνωμένη, απόλυτα δυστυχισμένη ανθρωπότητα, που έχει χάσει κάθε ψευδαίσθηση ατομικής συγκρότησης. Όμως αυτός ο δαιμόνιος θεατράνθρωπος μοιάζει να δοκιμάζει συνεχώς τα όρια των ηρώων του: πιάνει μια αποστροφή του λόγου τους ή έναν αναστεναγμό τους, και τα διογκώνει για τη δική του ευχαρίστηση της αφήγησης˙ επιπλέον μοιάζει να προσφέρει στους ηθοποιούς που θα ενσαρκώσουν τα πρόσωπά του την χαρά και την αποθέωση της θεατρικότητας – ένα ατελείωτο παλαντζάρισμα ανάμεσα στην απόλυτη τραγικότητα και την κατάφωρη κωμικότητα, μόνο και μόνο για τη χαρά της υπόδυσης.

Μια γκροτέσκα μασκαράτα για την αποτυχία της ζωής, για τα δυσδιάκριτα όρια της αλήθειας και του ψέματος της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Μετάφραση: Ελένη Γεωργίου – Γιάννος Περλέγκας

Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας

Κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα

Σκηνικά: Γεωργία Μπούρα

Κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Παίζουν (αλφαβητικά): Θανάσης Δήμου, Μάγδα Καυκούλα, Στέργιος Κοντακιώτης, Γιάννος Περλέγκας, Μαρία Πρωτόπαππα, Εύη Σαουλίδου, Θάνος Τοκάκης

* Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

** Μια συμπαραγωγή με τις : LEAD IN arts (Αντώνης Περιστεράκος), Χαιρετ-ε, ΔηΠεΘε Κοζάνης και  Εν τω άμα

ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ, ΕΡΡΙΚΟΣ ΙΨΕΝ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 22 Φεβρουαρίου 2019

Ο Δημήτρης Καραντζάς καταπιάνεται για δεύτερη φορά με τον κόσμο του Ερρίκου Ίψεν στο Θέατρο Τέχνης. Αυτή τη φορά με τους Βρικόλακες στη σκηνή της Φρυνίχου.

 Στους Βρικόλακες, ο Ίψεν –με μια δομή που θυμίζει αρχαία τραγωδία– προσπαθεί να διερευνήσει το δικαίωμα του ανθρώπινου όντος στην ευτυχία. Σε μια κοινωνία υποταγμένη σε απαρχαιωμένες ιδέες και ηθικές, η Έλεν Άλβινγκ προσπαθεί να ορθώσει το ανάστημά της και να απαλλαγεί από οτιδήποτε στοιχειώνει τη ζωή της, προτείνοντας έναν εντελώς ριζοσπαστικό τρόπο ζωής απαλλαγμένο από ιδιότητες. Σ’ αυτή της την απόπειρα θα έρθει σε σύγκρουση με τις αδιάλλακτες και τιμωρητικές θεωρίες του Πάστορα Μάντερς και με την ίδια της τη ζωή και τις ενοχές της μέσα από την αντιμετώπιση της ασθένειας του γιου της Όσβαλντ. Οι «βρικόλακες» του παρελθόντος και του παρόντος κατά την εξέλιξη του έργου κατακλύζουν το σπίτι και οδηγούν στην αναπόφευκτη καταστροφή των πάντων. Το τέλος του έργου βρίσκει τα πρόσωπα βουτηγμένα στο σκοτάδι του νου τους, να παρακαλάνε για μια «ανύψωση» στον ήλιο. Ο Ίψεν εξυφαίνει ένα εντελές αριστούργημα για την αέναη και απελπιστικά επαναληπτική και αναπόδραστη μοίρα του ανθρώπου. Η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει αυτό ακριβώς το εγκλωβιστικό σχήμα, σε ένα σύστημα αλληλεξαρτητικών σχέσεων και αέναης κίνησης, σε ένα περιβάλλον (ηχητικό και σκηνογραφικό) στοιχειωμένο από παιδικές μνήμες.

Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Σύμβουλος στη Δραματουργία: Θεοδώρα Καπράλου

Σκηνικά: Κλειώ Μπομπότη

Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Επιμέλεια κίνησης: Τάσος Καραχάλιος

Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννα Παπαγεωργίου

Παίζουν (αλφαβητικά): Ακύλλας Καραζήσης (Πάστορας Μάντερς) , Ιωάννα Κολλιοπούλου (Ρεγκίνε), Κώστας Μπερικόπουλος (Έγκστραντ) Μιχάλης Σαράντης (Όσβαλντ). Στο ρόλο της Κυρίας Άλβινγκ η Ρένη Πιττακή

*Συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου

ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ, ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 6 Μαΐου 2019

Ο Μάνος Βαβαδάκης, στην πρώτη του συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης παρουσιάζει το βιβλίο ορόσημο του Περικλή Κοροβέση.

άνθρωπος (ο) το έμβιο ον που ανήκει στα πρωτεύοντα θηλαστικά και διαφέρει από τα υπόλοιπα όντα τής τάξης του λόγω τής ικανότητας του να παράγει έναρθρο λόγο και αφηρημένες σκέψεις, έχει συνείδηση τής δύναμης και τής αυτοτέλειας του και τη δυνατότητα ηθικών κρίσεων. [ΕΤΥΜ. αρχ., αβεβ. ετύμου, πιθ. < *άνδρ-ωπος < άνήρ, ανδρός + -ωπός  με τη σημ. ≪ο έχων ανδρική όψη, αυτός που μοιάζει με άνδρα≫, όπου άνδρας σημαίνει γενικότερα τον άνθρωπο].

φύλακας (ο/η) 1. πρόσωπο που φρουρεί, που επιτηρεί κάτι 2. ο προστάτης, ο υπερασπιστής. [ΕΤΥΜ < αρχ. φύλαξ, -ακος, με επίθημα -αξ (πβ. κ. κόλαξ, σκύλ-αξ), αβεβ. ετύμου].

χούντα (η) 1. ομάδα πολιτικών και στρατιωτικών που καταλαμβάνουν την εξουσία με πραξικόπημα και επιβάλλουν με τη δύναμη των όπλων δικτατορικό καθεστώς 2. Χούντα (η) η δικτατορία που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το 1967 ώς το 1974. [ΕΤΥΜ. < ισπ. junta, ουσιαστικοπ. θηλ. τού επιθ. junto ≪ενωμένος, συνδεδεμένος≫ < λατ. junctus, μτχ. τ. τού ρ. jungere ≪ενώνω, συνδέω≫].

Οι Ανθρωποφύλακες του Περικλή Κοροβέση αποτελούν βιβλίο ορόσημο, αφού είναι η πρώτη μαρτυρία που τυπώθηκε και κυκλοφόρησε διεθνώς κάνοντας γνωστή την πρακτική βασανισμών που ακολουθούσε το καθεστώς το συνταγματαρχών έναντι των αντιφρονούντων. Η σκληρότητα της περιγραφής των βασανισμών ισορροπεί με την λογοτεχνική αφήγηση του Κοροβέση, απόρροια της καλλιτεχνικής του ιδιότητας.

Η διττή ταυτότητα του Κοροβέση, αγωνιστή και ηθοποιού, γίνεται εφαλτήριο να αναμοχλεύσουμε τις σκληρές δοκιμασίες εξευτελισμού και βίας που υπέστη μέρος του λαού, πρακτική που ακόμα και σήμερα, έστω και ως αστείο, επιδοκιμάζεται από πολιτικούς και πολίτες, και να εξετάσουμε την καλλιτεχνική παραγωγή και τη θέση των καλλιτεχνών την περίοδο της Επταετίας. Πώς η τέχνη χειραγωγήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για τον αποπροσανατολισμό της ελληνικής κοινωνίας και πώς το κιτς έγινε η νέα εικόνα του ελληνικού πολιτισμού, τη στιγμή που οι φωνές της αντίστασης πάλευαν ακόμα να δημιουργούν.

Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης

Διασκευή: Άνδρη Θεοδότου

Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα

Επιμέλεια φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου

Παίζει ο ηθοποιός Νέστωρ Κοψιδάς

~.~

Παιδική Σκηνή

ΑΛΑΝΤΙΝ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 21 Οκτωβρίου 2018

Ο ΑΛΑΝΤΙΝ επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης μετά το 2010 όπου πρωτοπαρουσιάστηκε από την ίδια ομάδα συντελεστών με εξαιρετική επιτυχία (παίχτηκε για 2 συνεχόμενες σεζόν). Το γνωστό παραμύθι από τις Χίλιες και μια νύχτες παρουσιάζεται σε μορφή μιούζικαλ.

Μια «παραμυθένια» παράσταση με πολύ χιούμορ, κέφι, μουσική και τραγούδια. Μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους που έγραψε τη δική της ιστορία. Με τους σταθερούς συνεργάτες της Παιδικής Σκηνής Δημήτρη Δεγαϊτη (σκηνοθεσία) και Άνδρη Θεοδότου(κείμενο) σε μια από τις καλύτερες  στιγμές τους.

Για παιδιά μέχρι 12 ετών. Κάθε Κυριακή και πρωϊνές παραστάσεις για σχολεία

Διασκευή : Άνδρη Θεοδότου

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Δεγαϊτης

Σκηνικά-κοστούμια: Πάρις Μέξης

Μουσική: Νίκος Τσέκος

Κίνηση: Λία Τσολάκη

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Παίζουν : Δημοσθένης Φίλιππας, Δημήτρης Σαμόλης, Λήδα Καπνά, Κωσταντίνος Ευστρατίου, Δημήτρης Δεγαΐτης, Χαρά Κοροπλή, Ελευθερία Παγκάλου, Αγαθάγγελος Χατζημιχαήλ, Μιχάλης Μελίσσης, Κωσταντίνος Τσίτσιος.

~.~

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ

1. ΤΡΙΕΤΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: «200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ; ».

Το Θέατρο Τέχνης συνεχίζει το εγχείρημα που εγκαινιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στις 26 Μαρτίου 2018.

Έτσι κατά την καλλιτεχνική περίοδο 2018-19 και μέχρι το Μάρτιο του 2021, το Θέατρο Τέχνης θα συνεχίσει να μελετά, να εξερευνά και να γιορτάζει το 1821 με αφορμή την επικείμενη επέτειο των 200 χρόνων της Επανάστασης. Του ιστορικού γεγονότος που διαμόρφωσε τη σύγχρονη Ελλάδα. 

Αυτή τη σύγχρονη Ελλάδα αναζητούμε να κατανοήσουμε ξεκινώντας από τη στιγμή της γέννησής της. Εργαλεία μας: τόσο η επιστημονική γνώση όσο και η καλλιτεχνική δημιουργία. Στόχος μας:  να γίνει το Θέατρο Τέχνης ένας χώρος αληθινής συνάντησης, διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων και ιδεών. Ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης αλλά και γνώσης. Ένας χώρος συνομιλίας ανάμεσα στην επιστήμη και την τέχνη, ανάμεσα σε εκείνους που βρίσκονται πάνω και κάτω από τη σκηνή. Γιατί ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε είναι η αναζήτηση. 

Υπεύθυνη επιστημονικού προγράμματος : Καλή Κυπαρίσση

Υπεύθυνη καλλιτεχνικού προγράμματος: Μαριάννα Κάλμπαρη

Η εναρκτήρια εκδήλωση του αφιερώματος πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 26 Μαρτίου 2018 με το παρακάτω πάνελ:

Πασχάλης Κιτρομηλίδης, καθηγητής πολιτικών επιστημών. Πανεπιστήμιο Αθηνών 

Θέμα:  Ο Διαφωτισμός και η ιδεολογική προετοιμασία της Επανάστασης

Βασιλική Σειρηνίδου, επικ. καθηγήτρια ιστορίας του νέου ελληνισμού. Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Θέμα: Ελληνική οικονομία και κοινωνία πριν την Επανάσταση.

Όλγα Κατσιαρδή-Hering, καθηγήτρια ιστορίας του νέου ελληνισμού. Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Θέμα: Ιστοριογραφία της Ελληνικής Επανάστασης

Ακολούθησε συζήτηση και στη συνέχεια  performance με 21 συγγραφείς που έγραψαν και παρουσίασαν οι ίδιοι (σε σκηνοθετική επιμέλεια Ανδρέα Φλουράκη) 21 κείμενα με θέμα την Επανάσταση.

Το 2019, στο επιστημονικό μέρος του προγράμματος, θα παρουσιαστούν οι εκδηλώσεις:

-1821 «Οι δύσκολες πλευρές ενός πολυμέτωπου αγώνα»

Τρεις τρίωρες συναντήσεις με την καθηγήτρια ιστορίας νέου ελληνισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Ευθυμίου

-Μνήμη και αρχεία

Συμμετέχουν: Βαλατσού Δέσποινα, δρ. ιστορίας ΕΚΠΑ, Κέντρο Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες

Ιουλία Πεντάζου, δρ. αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ιστορικός & επιμελήτρια με ειδίκευση στο σχεδιασμό ψηφιακών εφαρμογών

Άντα Διάλλα, αναπληρώτρια καθηγήτρια ευρωπαϊκής ιστορίας ΑΣΚΤ 

Ιωάννα Λαλιώτου, αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας, τμ. ΙΑΚΑ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Έλλη Δρούλια, ιστορικός, Βιβλιοθήκη της Βουλής

Στόχος αυτού του πάνελ είναι να σκεφτούμε τι είναι ιστορική μνήμη και κυρίως να αναρωτηθούμε κατά πόσο οι διαδικασίες συγκρότησης αρχείων και αρχειακών συλλογών (με ό,τι αυτό σημαίνει για τις απαραίτητες επιλογές ως προς το τι διασώζεται και τι αφήνεται στη λήθη) επηρεάζουν την ιστορική μας μνήμη για το παρελθόν, ιδίως σήμερα στο πλαίσιο των ψηφιακών τεχνολογικών εξελίξεων και των νέων δεδομένων που αυτές διαμορφώνουν.

-Από τη Μητέρα Μεγαλόψυχη στη Μητριά Πατρίδα

Δύο αιώνες ύστερα από την Επανάσταση του 1821 ο αναστοχασμός μας για το γεγονός που σηματοδότησε την εθνική αποκατάσταση του νεότερου ελληνισμού ως κρατικής οντότητας μπορεί να συνοψιστεί στη φράση: Από τη «Μητέρα Μεγαλόψυχη» του Διονυσίου Σολωμού στη «Μητριά Πατρίδα» του μεταπολεμικού ποιητή Μάρκου Μέσκου. Στόχος της εκδήλωσης είναι να αναπτυχθούν όψεις αυτού του αναστοχασμού: Ποιά ήταν η μακρά πορεία που διένυσε η ελληνική ποίηση από τα χρόνια της Επανάστασης μέχρι σήμερα, θεματοποιώντας τον αγώνα που κατέληξε στην εθνική παλλιγενεσία· ποια ήταν η προπαρασκευή της Επανάστασης στο ιδεολογικό πλαίσιο του ελληνικού διαφωτισμού· ποια ήταν, επίσης, η προπαρασκευή της κατά τον αιώνα που προηγήθηκε της Επανάστασης στις κοινότητες ελλήνων λογίων σε ευρωπαϊκά αστικά κέντρα που απευθύνουν εκκλήσεις υπέρ της ανεξαρτησίας των Ελλήνων· τέλος, πώς η Επανάσταση, τα γεγονότα και τα πρόσωπά της, μπορούν να αξιοποιηθούν ως μυθοπλαστικό υλικό της σύγχρονης πεζογραφίας. 

Στην εκδήλωση συμμετέχουν οι:

Νάσος Βαγενάς, ομότιμος καθηγητής θεωρίας και κριτικής της λογοτεχνίας, Ε.Κ.Π.Α.

Ευριπίδης Γαραντούδης, καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Ε.Κ.Π.Α.

Ισίδωρος Ζουργός, πεζογράφος

Γιάννης Ξούριας, επίκουρος καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Ε.Κ.Π.Α.

Το καλλιτεχνικό μέρος του προγράμματος 2019 περιλαμβάνει :

-Δύο αναλόγια θεατρικών έργων της επαναστατικής περιόδου

- Τη συνέχεια της δράσης"21 καλλιτέχνες συναντώνται με 21 ήρωες της Επανάστασης" (που πέρσι εγκαινιάστηκε με την επιτυχημένη συνάντηση του Βασίλη Παπαβασιλείου με τον Καποδίστρια)

-Την προκήρυξη διαγωνισμού θεατρικού έργου με θέμα σχετικό με το πρόγραμμα

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το Θέατρο Τέχνης αναμένει προτάσεις των φίλων του στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος. Όποιος φίλος του Θεάτρου Τέχνης επιθυμεί να προτείνει κάποια ιδέα ή δράση σχετική με το θέμα «200 χρόνια από την Επανάσταση. Ποιά είναι η σύγχρονη Ελλάδα», μπορεί να την απευθύνει στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

1. ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 3 ΕΥΡΩ 

Η φετινή προσφορά με εισιτήρια των 3 ευρώ θα πραγματοποιηθεί στις δύο σκηνές μας στις

3 Οκτωβρίου, ημέρα έναρξης της "Επανένωσης της Βόρειας με τη Νότια Κορέα" (ΥΠΟΓΕΙΟ) και της "Ελένης" (ΦΡΥΝΙΧΟΥ). 

Θα ανακοινωθούν σύντομα οι ώρες και οι όροι της αγαπημένης πλέον "γιορτής" που σηματοδοτεί την έναρξη της καλλιτεχνικής περιόδου στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ. 

1. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΕUREXIT, ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

28    Σεπτεμβρίου 2018, ΦΡΥΝΙΧΟΥ

Το Θέατρο Τέχνης και το Ελληνογερμανικό Θέατρο της Κολωνίας (DEUTSCH  GRIECHISCHES  THEATER  KÖLN  e. V.) συνεργάζονται για πρώτη φορά και παρουσιάζουν για μία και μοναδική παράσταση, την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στη σκηνή της Φρυνίχου, το έργο «Eurexit» του Κώστα Παπακωστόπουλου με ελληνικούς υπέρτιτλους, το οποίο παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία την περασμένη σεζόν στο Θέατρο Bauturm της Κολωνίας,. Τρεις Έλληνες και τρεις Γερμανοί ηθοποιοί επί σκηνής, αναζητούν το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης και τη θέση της χώρας μας μέσα σε αυτή, σε ένα έργο εμπνευσμένο από τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου.

Παίζουν: Lisa Sophie Kusz, Stephanie Meisenzahl, Στέλλα Βαϊνόγλου, Stephanie Meisenzahl, Αναστασία Αβενίδου, Βασίλης Ναλμπάντης, Thomas Franke, Lisa Sophie Kusz

ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ, ΣΑΙΞΠΗΡ

    24 Νοεμβρίου 2018, Bova, Reggiο Calabria

To Θέατρο Τέχνης ταξιδεύει στην Ιταλία, στο Φεστιβάλ Miti Contemporanei  στο Reggio Calabria  με τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ που ανέβηκε τον Απρίλιο του 2018 με μεγάλη επιτυχία για 28 παραστάσεις στην σκηνή της οδού Φρυνίχου. Η σκηνοθεσία είναι της Νατάσας Τριανταφύλλη, ενώ όλους τους βασικούς ρόλους ερμηνεύει ο Ρένος Χαραλαμπίδης πλαισιωμένος από τον εξαιρετικό κρουστό Πέτρο Κούρτη, και την Ελεάνα Γεωργούλη επί σκηνής.  Την πρωτότυπη μελωδία της παράστασης συνέθεσε ο ιταλός διεθνούς φήμης μουσικός Ludovico Einaudi. Η παράσταση επιλέχθηκε από την καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Teresa Timpano στο πλαίσιο της πρώτης ελληνοϊταλικής πλατφόρμας καλλιτεχνικών διευθυντών φεστιβάλ και θεάτρου που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 24 έως τις 27 Μαΐου 2018 από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού σε συνεργασία με τη Γενική Διεύθυνση Παραστατικών Τεχνών του Υπουργείου Πολιτισμού της Ιταλίας. Παρουσίαση στις 24 Νοεμβρίου 2018, στο Bova, Reggio Calabria.

 

«Μήδεια» του Ευριπίδη – Η Βαρβαρότητα του Έρωτα

«Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια, από καταγωγή και από έρωτα» γράφει στον πρόλογο της μετάφρασής του ο Γιώργος Χειμωνάς. Δύο όψεις έχει ο έρωτας: τη «βάρβαρη», τη βυθισμένη στον πόνο και στο σκοτάδι αλλά και την ονειρική, την ηδονική, την ιδανική. Μέσα από το μύθο της Μήδειας όπως αυτός παρουσιάζεται στο έργο του Ευριπίδη αλλά και μέσα από ένθετα στα στάσιμα του έργου κείμενα και ποιήματα αρχαιοελληνικής γραμματείας, η παράσταση του Θεάτρου Τέχνης επιθυμεί να μιλήσει για το ανεξήγητο του έρωτα. Γι’ αυτό το «μέγα κακό που σπαράζει τους ανθρώπους». Για τον πόθο που είναι δεμένος με τον πόνο, για τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης που δίνονται για να καταπατηθούν, για την προδοσία, την εκδίκηση, την καταστροφή. Γι’ αυτό το τρομακτικό πέρασμα από το φως στο σκοτάδι της βαρβαρότητας του έρωτα. Γιατί «δεν υπάρχει οργή πιο φοβερή και αθεράπευτη από αυτήν που γεννιέται ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν αγαπηθεί».

Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από έργα αρχαίων συγγραφέων όπως Θεόκριτου Ειδύλλια (μετάφραση Ιωάννη Πολέμη), Αρτεμίδωρου Ονειροκριτικά, Πλούταρχου Ερωτικός, Πλάτωνος Συμπόσιο κ.ά. (μετάφραση-απόδοση Μαριάννας Κάλμπαρη και Έλενας Τριανταφυλλοπούλου).

 

 

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

Χορογραφία: Μαρίζα Τσίγκα

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Δραματολόγος παράστασης: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Α΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη

Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μαρία Παπαδοπούλου

Βοηθός σχεδιαστή φωτισμών: Στέβη Κουτσοθανάση

Αγγλικοί υπέρτιτλοι: Λεωνίδας Καρατζάς

Παίζουν: Μαρία Ναυπλιώτου (Μήδεια), Χάρης Φραγκούλης (Ιάσονας), Αλεξάνδρα Καζάζου (Βάρβαρη), Φωτεινή Μπαξεβάνη (Τροφός), Θεοδώρα Τζήμου (Γλαύκη), Σύρμω Κεκέ & Ιωάννα Μαυρέα (Γυναίκες της Κορίνθου), Κωνσταντίνα Τάκαλου (Άγγελος), Αλέξανδρος Μυλωνάς (Κρέοντας), Γεράσιμος Γεννατάς (Αιγέας)

Συμμετέχουν τέσσερις σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και τέσσερις μουσικοί.

Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Δωδώνη | 22 & 23 Ιουλίου | Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης

Καβάλα | 25 Ιουλίου | Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων

Θεσσαλονίκη | 27 Ιουλίου | Θέατρο Δάσους

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου  | 4 & 5 Αυγούστου

 

 

Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός 

ότι το παλιό πεθαίνει και το νέο 

δεν μπορεί να γεννηθεί: σ’αυτό το μεσοδιάστημα 

εμφανίζονται τα πιο ποικίλα νοσηρά φαινόμενα. 

Antonio Gramsci: Quaderni del carcere, Q3 §34

 

Το έργο ορόσημο του σουρρεαλιστικού κινήματος «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» (Ροζέ Βιτράκ-1928) που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα από τον Κάρολο Κουν κατά την περίοδο 1973-74, ανεβαίνει και πάλι στο Θέατρο Τέχνης και πρώτη φορά παγκοσμίως με τη μορφή μουσικού έργου.

 

Ο Βικτώρ, είναι ένα “παρά φύσιν έξυπνο”, υπερανεπτυγμένο εννιάχρονο αγόρι που καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει τίποτα. Την ημέρα των γενεθλίων του, αυτό το μέχρι σήμερα παιδί-υπόδειγμα με την προδιαγεγραμμένη “καριέρα μοναχογιού” της αστικής τάξης, αποφασίζει να “τινάξει το σπίτι του στον αέρα”. 

 

Αποκαλύπτοντας τη μοιχεία του πατέρα του, ο Βικτώρ θα ξεσκεπάσει με βίαιο τρόπο όλη την υποκρισία και τη σαπίλα της οικογένειας αλλά και της τάξης του.  Θα σπείρει την καταστροφή. Αλλά θα καταστραφεί και ο ίδιος. Γιατί θα συνειδητοποιήσει ότι έχει ήδη “μολυνθεί” από το περιβάλλον του. Και ότι είναι πολύ μικρός και ανίκανος ν΄αλλάξει οτιδήποτε γύρω του. Πόσο αλήθεια λυτρωτικός μπορεί να είναι ο θάνατος για ένα εννιάχρονο παιδί που συνειδητοποιεί ότι δεν έχει νόημα να ζήσει άλλο…; 

 

Με όχημα τη φράση του Γκράμσι: “Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί”, η παράσταση επιθυμεί μέσα από τη μεγάλη δύναμη της μουσικής αλλά και το άγριο χιούμορ, την τρέλα και τη συγκίνηση αυτού του κορυφαίου έργου, να μιλήσει για το βίαιο τέλος της αθωότητας. Για την κίνδυνο των ψευδαισθήσεων. Για την επανάσταση που πνίγεται μέσα στην ίδια την πηγή της. Για τη νέα γενιά που θέλει ν΄αλλάξει τον κόσμο, αλλά νιώθει ότι είναι πολύ αργά για να το κάνει. Και δεν ξέρει πώς να το κάνει…

 

Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας.

 

Λιμπρέτο, Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Δραματoλόγος παράστασης: Πλάτων Μαυρομούστακος

Σκηνικά- Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Χορογραφίες: Μαρίζα Τσίγκα

Σχεδιασμός Φωτισμών:  Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη

Video Teaser: Φραγκίτσα Κατωγυρίτη

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

 

 

Διανομή (με σειρά εμφάνισης):

 

Βικτώρ: Σταμάτης Κραουνάκης

Λιλή: Χάρης Φλέουρας

Εσθήρ: Φωτεινή Μπαξεβάνη

Αιμιλία/ Ιντά: Φένια Παπαδόδημα

Κάρολος:  Χρήστος Γεροντίδης

Θηρεσία: Μαρία Τζάνη

Αντουάν: Γεράσιμος Γεννατάς

Στρατηγός: Κωνσταντίνος Ευστρατίου

 

Συμμετέχουν: 

Βασιλίνα Κατερίνη

Μάριος Κρητικόπουλος

Βασίλης Παπαδημητρίου

Κώστας Κουτρούλης

 

Μουσική Διεύθυνση, πιάνο: Βασίλης Ντρουμπογιάννης

Κιθάρες, Κρουστά: Βάϊος Πράπας

 

***

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 20.15

 

Τιμές εισιτηρίων:

Πέμπτη: ενιαία είσοδος 10 ευρώ | Παρασκευή: 15 ευρώ, 10 ευρώ μειωμένο, 8 ευρώ ανεργίας

Σάββατο: 18 ευρώ, 12 ευρώ μειωμένο | Κυριακή:  16 ευρώ, 12 ευρώ μειωμένο

 

 

[Το μουσικό έργο]

 

Λιμπρέτο, Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

 

Πρεμιέρα 

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία

 

Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν

Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης)

τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732

προπώληση: www.viva.gr

 

v