Εθνικό Θέατρο: Χωρίς Φόβο Αλλά Με Πάθος Και Μια Νέα Θερινή Σκηνή!
Στεφανία Γουλιώτη: «Στις Πρόβες Διαλύομαι Γνωρίζοντας Τον Εαυτό Μου»
Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
Συνέντευξη στον Κώστα Β. Ζήση
Φωτογραφίες Τζίνα Σκανδάμη
Ήταν πέρσι την Άνοιξη, όταν βρέθηκα σε μια πρόβα νέων παιδιών για μια παράσταση που ετοιμαζόταν με αφετηρία και διαδρομή την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή. Εκεί γνώρισα τον Γιώργο Ματζιάρη, τον άνθρωπο πίσω από αυτό το «Σχόλιο για την Ηλέκτρα» (όπως ονόμασε και την παράσταση). Νέο παιδί, στο οποίο αμέσως διακρίνεις την αφοσίωση στη δουλειά του και την έγνοια του όχι απλά να σταδιοδρομήσει σε αυτήν αλλά να εντρυφήσει στο μεδούλι της, να την μελετήσει, να την προάγει.
Ο Γιώργος αναμφισβήτητα, σε κερδίζει σχεδόν αποκλειστικά με την ίδια τη δουλειά του, και ίσως με το μάλλον ντροπαλό και συνεσταλμένο κοινωνικό φέρεσθαι του. Το «Σχόλιο για την Ηλέκτρα» του, ήταν πράγματι ένας συλλογισμός που γέννησε διαδοχικά ερωτήματα και που εξελίχθηκε σε πραγματική σπουδή πάνω στην αρχαία αυτή τραγωδία και την ερμηνεία της, Και κάτω από αυτό το πρίσμα, είναι αυτή η μελέτη που σε συνεπαίρνει, όταν βλέπεις την ανάδυση νέων δημιουργών εν τη γεννέση τους, νέων ανθρώπων που κάτι έχουν να πουν, κάτι να εξελίξουν.
Φέτος το καλοκαίρι, ξεχωρίζει η ερμηνεία του ως μέλος του Χορού, στην «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου από το Εθνικό Θέατρο. Και αυτό, είναι μια καλή αφορμή να τα ξαναπούμε ενάμιση χρόνο μετά, και να μιλήσουμε για την Λυσιστράτη, την Ηλέκτρα αλλά και για τη διαμορφωμένη από πανδημία και καραντίνα κατάσταση στο θέατρο.
Να ξεκινήσουμε από τα γνωστά τετριμμένα. Πόσο πολύ ήθελες να γίνεις ηθοποιός;
Δεν ήταν μία σκέψη που είχα από παιδί, ήρθε κάπως απότομα και σχεδόν αιφνιδιάστηκα κι εγώ. Άρχισα να αφήνομαι μέσα σ’ αυτό γιατί ήταν κάτι άγνωστο, με τρελή αδρεναλίνη και χαρά. Το θέατρο με βοήθησε να ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος, να νιώσω ότι πάω κάπου παρακάτω. Είμαι τρομερά εσωστρεφής, με περιόδους της ζωής μου να ντρέπομαι να πω και «καλημέρα». Αν δεν υπήρχε όλη αυτή η έκθεση για να με ξαναφέρνει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα, ενδεχομένως να είχα κοινωνικά θέματα.
Υπάρχουν ενεργά κριτήρια για τη δουλειά που θα συμμετάσχει ένας νέος ηθοποιός σήμερα ή ο βιοπορισμός είναι στην πραγματικότητα το ένα και μοναδικό;
Το να μπορείς να βιοπορίζεσαι στις μέρες μας και ειδικά σε αυτό το χώρο δεν είναι αυτονόητο. Φυσικά και το πώς θα αμειφθείς παίζει σημαντικό ρόλο στις επιλογές που θα κάνεις, αλλά δεν είναι ο μόνος παράγοντας που θα με κάνει να θέλω να είμαι σε κάποια δουλειά. Είναι μία προσωπική επιλογή ως προς το τι εκπτώσεις είσαι διατεθειμένος να κάνεις και μέχρι που θέλεις να πας. Είχα έναν δάσκαλο στη σχολή που μας έλεγε «να μην πείτε ψέματα στον εαυτό σας γι’ αυτά που θέλει να κάνει. Σε όλους τους άλλους δεν πειράζει, πείτε όσα θέλετε. Εσείς όμως πρέπει να ξέρετε». Προσπαθώ να το ακολουθώ αυτό και να μη χάνω τη μπάλα, όσο δύσκολο κι αν είναι.
Πώς έχει πλέον διαμορφωθεί ο χώρος του θεάτρου κάτω από τις νέες συνθήκες πανδημίας και καραντίνας; Θα υπάρξει επιστροφή στην προηγούμενη αποκαλούμενη «κανονικότητα»;
Δεν είμαι σίγουρος πια για το τι σημαίνει «κανονικότητα» έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Το θέατρο και οι άνθρωποί του πειθαρχήσαμε σε οποιοδήποτε μέτρο αναγγέλθηκε για να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας προστατεύοντας τους εαυτούς μας, αλλά και τους θεατές. Για όλους μας είναι πρωτόγνωρη η συνθήκη της πανδημίας, δεν καταλαβαίνω γιατί χωριζόμαστε σε διάφορα στρατόπεδα ο ένας απέναντι απ’ τον άλλο. Δεν καταλαβαίνω όλη αυτή τη βία που δέχεται ο πολιτισμός και κυρίως το θέατρο. Δε μπορώ να σου πω πως είναι ό,τι πιο ευχάριστο για κάποιον να κάνει πρόβες με μάσκα (για μένα τουλάχιστον), αλλά από τη στιγμή που έχει συμβεί κάτι που μας ξεπερνάει, οφείλουμε να προσαρμοστούμε και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε όσο πιο προσεκτικά γίνεται, κάτι το οποίο κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε. Δεν καταλαβαίνω πως ξαφνικά μπαίνει ένα ΣΤΟΠ χωρίς κάποια αποζημίωση σε παραγωγές που ξεκίνησαν με επιμονή, σκληρή δουλειά και προσπάθεια μέσα σε όλο αυτό το πρωτόγνωρο για όλους μας καλοκαίρι. Υπάρχουν στιγμές που νομίζω ότι παίζω σε κάποια ταινία φαντασίας. Εδώ κολλάς, εκεί όχι και τελικά στο θέατρο είναι μαζεμένος όλος ο ιός ενώ σε κάποια ταβέρνα όχι; Ενώ σε αεροπλάνο; Σε πλοίο; Στο δρόμο; Πρέπει η πολιτεία να αναλάβει δράση για τον κάθε τομέα χωριστά, να πάρει αποφάσεις και όχι να μας πετάει στα μούτρα μόνο ατομικές ευθύνες. Είναι θέμα μέτρων προστασίας και κάποια στιγμή αυτό πρέπει να ακουστεί και να το καταλάβουμε. Το θέατρο παίρνει μέτρα αυστηρά γιατί θέλει να επιβιώσει κι αυτό και οι εργαζόμενοί του. Δεν είμαστε κάτι βλάκες που απλώς θέλουμε να κάνουμε το ψώνιο μας κι ας νοσήσουμε όλοι πάνω σ’ αυτό το βωμό. Είναι γελοίο! Με τα μέχρι τώρα δεδομένα είναι σα να μας οδηγούν σε ένα τεράστιο λουκέτο. Για ποιο μέλλον του θεάτρου λοιπόν, μπορούμε να συζητήσουμε; Υπάρχει; Κάποιος πρέπει να σκεφτεί και να πράξει σοβαρά πια γι’ αυτό. Να πάρει μία ευθύνη! Δεν επιτρέπεται να χτυπάμε άλλο την κλειστή πόρτα του υπουργείου και αυτό να αδιαφορεί.
Παίζεις στην «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου. Ο Αριστοφάνης, έχει να πει «πράγματα» στον σημερινό άνθρωπο;
Είχα πολύ μεγάλο πρόβλημα (νόμιζα τουλάχιστον) με τον Αριστοφάνη. Με είχα πείσει ότι δε μου αρέσει κι αυτό είχε να κάνει με τον τρόπο που έβλεπα να ανεβαίνουν τα έργα του. Ξεκίνησα να ασχολούμαι περισσότερο μαζί του μέσα στην καραντίνα εξαιτίας των προβών που θα ακολουθούσαν για την παράσταση. Ο Οδυσσέας είναι ένας τρομερά ευφυής καλλιτέχνης, ο οποίος άνοιξε ωραίους δρόμους. Συνειδητοποίησα πόσο αφυπνιστικό και βαθιά πολιτικό πρόσωπο ήταν ο Αριστοφάνης, από τον τρόπο που έγραψε και το πώς παρομοίαζε τα πράγματα. Είναι σαν να χρησιμοποιεί παραβολές για να σε αφήσει να αποφασίσεις τι θέλεις να κάνεις και ποια θέση να κρατήσεις μέσα στην πολιτεία. Είναι τρομακτικά επίκαιρος. Υπάρχουν στιγμές που με συγκινεί πολύ ο λόγος του.
Η θέση της γυναίκας, έχει αλλάξει πολύ από την εποχή του Αριστοφάνη;
Φαινομενικά έχει αλλάξει, όχι τόσο ουσιαστικά όσο θα έπρεπε. Οι γυναίκες καλούνται να επιβιώσουν σε μία τόσο βίαιη κοινωνία που τις έχουμε κυριολεκτικά διαλύσει. Είναι σαν να τις περιμένουμε στη γωνία για να κάνουν λάθη ώστε να επιβεβαιωθούμε. Τις έχουμε πανικοβάλει στο να πρέπει να είναι συνέχεια καλές και αψεγάδιαστες και να μπορούν μάλιστα να το αποδεικνύουν αυτό. Προσωπικά τη θέση και τη στάση τους στην κοινωνία τη θαυμάζω και πιστεύω πως θα πρέπει να τις εμπιστευόμαστε στο να πράττουν περισσότερο. Ίσως καλυτερεύσουν τα πράγματα. Είναι τρομερά έξυπνες κι αυτό είναι πολύ χρήσιμο για την κοινωνία.
Πρώτη φορά στην Επίδαυρο. Αληθεύει ότι ο ηθοποιός όταν παίζει σε αυτό το θέατρο αισθάνεται φορτισμένος με επιπλέον ευθύνη και ενέργεια;
Άκουσα διάφορα πράγματα σχετικά με όλα αυτά. Για το πόσο τέρας είναι ο χώρος της Επιδαύρου και ότι πρέπει να είσαι κάπως και όλα αυτά τα κλισέ. Η αλήθεια είναι πως την πρώτη μέρα στη διαδρομή από τα καμαρίνια μέχρι το θέατρο είχαν παγώσει τα άκρα μου, ένιωθα ότι θα εξαϋλωθώ από το άγχος. Και μόλις μπήκα στο θέατρο έφυγαν όλα, ξαφνικά. Είναι τόσο ωραία η ενέργεια αυτού του θεάτρου, τόσο φιλόξενη, σαν μια μεγάλη αγκαλιά, που μόνο χαρά σου δημιουργεί. Ήταν πολύ όμορφη και συγκινητική στιγμή μέσα στην όλη συνθήκη της πανδημίας. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν σαν φως μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι που περνάμε.
Έχοντας στο ενεργητικό σου μια πραγματικά εύστοχη σύγχρονη ανάγνωση της τραγωδίας «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, πως θεωρείς πως πρέπει να στέκεται ένας δημιουργός του καιρού μας απέναντι στο αρχαίο δράμα;
Δεν είναι εύκολο να το απαντήσεις αυτό. Η Ηλέκτρα ήταν μία δουλειά που την αγάπησα πάρα πολύ κι αν μου δινόταν η ευκαιρία θα την ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Από την άλλη σκέφτομαι ότι ήταν κάτι που συνέβη και μπορεί να μην ξανασυμβεί ποτέ, κανείς δεν το ξέρει αυτό. Δεν υπάρχει συνταγή ή κόλπο για να δημιουργηθεί κάτι ωραίο . Η συγκυρία, οι συναντήσεις, πιστεύω ευθύνονται για το όποιο αποτέλεσμα. Ασχολήθηκα δύο χρόνια μόνο με το κείμενο. Διάβασα κι έψαξα πράγματα για να απαντήσω τα ερωτήματα που έθετα πρώτα σε μένα. Να βρω τι θέλω να πω και να μπορέσω να το επικοινωνήσω όσο πιο καθαρά μπορώ στους συνεργάτες μου και στη συνέχεια στον κόσμο. Νιώθω πολύ τυχερός και ευγνώμων για όλους όσους ήρθαν και δούλεψαν σ’ αυτή τη δουλειά, αλλά ειδικά για τον Φώτη (σ.σ. Κουτρουβίδη) και τον Κωνσταντίνο (σ.σ. Γιουρνά). Αγάπησαν και στήριξαν τόσο πολύ αυτή τη διαδρομή και τον τρόπο δουλειάς, που αυτό για μένα είναι το πιο συγκινητικό κομμάτι κι αυτό που κρατάω από την Ηλέκτρα, άσχετα με το πόσο άρεσε ή όχι.
Τραγωδία το χειμώνα – Αττική κωμωδία το καλοκαίρι. Θεωρείς ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση και αντίθετοι κώδικες στα δύο αυτά είδη του αρχαίου δράματος;
Δε νομίζω ότι υπάρχουν κώδικες ή τρόποι ανεβάσματος ανάλογα με το είδος. Και στην Ηλέκτρα υπάρχει πολύ χιούμορ. Τα κείμενα είναι που δίνουν συνέχεια ένα υλικό προς εξερεύνηση και σε κάνουν να επιστρέφεις σ’ αυτά για να τα αφηγηθείς με έναν άλλο τρόπο. Αυτό είναι και το ωραίο. Έπιασα να δω κάτι που ήθελα από την Ηλέκτρα πριν λίγο καιρό και μόλις το ξαναδιάβασα είπα « Αχ ρε γαμώτο θα το έκανα διαφορετικά, τώρα!». Αν μπεις στη διαδικασία να τα διαβάσεις χωρίς να τους επιβάλεις πράγματα, θα αρχίσουν να σου χαρίζονται όλα απλόχερα. Εγώ τουλάχιστον αυτό κατάλαβα από τη μικρή εμπειρία που είχα.
Η ακμή της ελληνικής μυθοπλασίας στην τηλεόραση τον τελευταίο χρόνο, θεωρείς ότι είναι πρόσκαιρο φαινόμενο , μια «μόδα» που θα περάσει;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ιδέα στο τι γίνεται στο χώρο της τηλεόρασης και το πώς λειτουργεί. Την τηλεόρασή μου την έχω συνδεδεμένη με τον υπολογιστή για να βλέπω κάποια πράγματα που θέλω. Παρόλα αυτά βρίσκω πολύ θετικό το γεγονός ότι οι παραγωγές επενδύουν και πάλι στην ελληνική μυθοπλασία. Σίγουρα υπάρχουν πολύ καλοί σεναριογράφοι εκεί έξω. Τώρα αν αυτό θα κρατήσει δεν το ξέρω.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον
Για να σου είμαι ειλικρινής φοβάμαι να κάνω οποιοδήποτε σχέδιο αυτή τη στιγμή. Είναι μία ιδιαίτερη συνθήκη, η οποία συνέχεια μεταβάλλεται λόγω της εξέλιξης της πανδημίας. Υπήρξαν αρκετές ακυρώσεις σε όσα ήταν να κάνω μέχρι τώρα, που πλέον αφήνομαι στη ροή. Αν όμως όλα πάνε καλά και οι αρμόδιοι φορείς αποφασίσουν επιτέλους για το πώς θα λειτουργήσουν (και αν) οι θεατρικές σκηνές, και αφού το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο ανακοίνωσε την παραγωγή-κι αυτό είναι προς τιμήν του γιατί το έκανε για να διασφαλίσει τους ανθρώπους που πρόκειται να εργαστούν σ’ αυτό- θα είμαι στον Ταρτούφο του Μολιέρου, που θα σκηνοθετήσει η Ελένη Βλάχου. Η Ελένη είναι μία υπέροχη ηθοποιός που θαυμάζω και εκτιμώ πολύ. Ήταν από τις συναντήσεις που ήθελα πολύ να μου συμβεί. Θέλω να είμαι αισιόδοξος για όσα έρχονται, να μπορούμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι και υγιείς μέσα σε όλο αυτό, ψυχικά και σωματικά.
Οι δυο καλοκαιρινές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και σε θέατρα της περιφέρειας, θα ολοκληρώσουν τον κύκλο τους στο Σχολείον της Αθήνας (Πειραιώς 52 Μοσχάτο). Δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο αθηναϊκό κοινό να γνωρίσει την ανοιχτή σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Σημειώνεται επίσης ότι οι παραστάσεις των Περσών (22 &23 Σεπτεμβρίου) στο Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας αποτελούν την εναρκτήρια εκδήλωση των επετειακών εκδηλώσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού για τη συμπλήρωση 2.500 ετών από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη μάχη των Θερμοπυλών.
-
Πέρσες του Αισχύλου
1 Σεπτεμβρίου - Θέατρο Δεξαμενής, Κορωπί (με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής)
6 Σεπτεμβρίου – Θέατρο Πέτρας
Εισιτήρια: www.ticketservices.gr & tickets.public.gr& καταστήματα Public)
9 - 13 Σεπτεμβρίου - Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παπά
15 & 16 Σεπτεμβρίου - Θέατρο Βράχων Εισιτήρια: www.ticketservices.gr & tickets.public.gr& καταστήματα Public)
22 & 23 Σεπτεμβρίου - Ευριπίδειο Θέατρο, Σαλαμίνα
1, 2, 3, 4 Οκτωβρίου - Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παπά
-
Λυσιστράτη του Αριστοφάνη
5 & 6 Σεπτεμβρίου – Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά
16 έως 27 Σεπτεμβρίου (εκτός 21 & 22/9) Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά
Προπώληση εισιτηρίων για τις παραστάσεις στο Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου (κτίριο Τσίλλερ, Δευτέρα - Παρασκευή 9:00 - 15:00), στο www.ticketservices.gr και στο tickets.public.gr
Ωράριο λειτουργίας ταμείων στο Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παπά: 17:00 - 22:00 (κατά τις ημέρες παραστάσεων)
-
Πέρσες (472 π.Χ.)
Υπόθεση
Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για τον στρατό τους που επιχειρεί εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής αποστολής.
Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στο χαμό.
Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του Ξέρξη, αρχηγού της εκστρατείας, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά.
Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.
Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού, που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς.
Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου, ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης
Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος
Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: ΝουρμάλαΉστυ
Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά
Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, Αγγελος Παναγόπουλος
Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη
Διανομή
Βασίλισσα: Λυδία Κονιόρδου
Άγγελος: Αργύρης Πανταζάρας
Δαρείος: Νίκος Καραθάνος
Ξέρξης: Αργύρης Ξάφης
Χορός
Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους,
Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Λαέρτης Μαλκότσης, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις
Μουσικός (λύρα): Γιώργος Μαυρίδης
Φωτογράφος παράστασης: ΜαριλέναΑναστασιάδου
-
Λυσιστράτη ( 411 π.Χ.)
Υπόθεση
Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη του πελοποννησιακού πολέμου, η Αθήνα και η Σπάρτη συνεχίζουν έναν πόλεμο που φαίνεται να μην έχει τέλος. Οι ανθρώπινες απώλειες και οι καταστροφές βαίνουν αμείωτες και από τις δύο πλευρές, ενώ κάθε προσπάθεια ειρήνης έχει αποτύχει. Η Αθηναία Λυσιστράτη όμως δεν απελπίζεται και προτείνει ένα ανορθόδοξο σχέδιο για την παύση των εχθροπραξιών.
Μαζί με τη Λαμπιτώ, την επικεφαλής των γυναικών της Σπάρτης, κηρύσσουν πάνδημη και αυστηρή σεξουαλική αποχή των γυναικών, με στόχο να οδηγήσουν τους άντρες των δύο αντιμαχόμενων πλευρών σε συνθηκολόγηση και σύναψη ειρήνης.
Η Λυσιστράτη ενισχύει το σχέδιό της εμποδίζοντας την πρόσβαση των ανδρών στο δημόσιο ταμείο, που φυλάσσεται στην Ακρόπολη, εγκαθιστώντας εκεί μια ομάδα φρούρησης από ηλικιωμένες γυναίκες.
Παρά τις ποικίλες κωμικές αντιδράσεις, τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, το ειρηνευτικό σχέδιο φαίνεται να αποδίδει καρπούς και η στρατηγική της Λυσιστράτης αποδεικνύεται αποτελεσματική.
Η ειρήνη δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνισή της με τη μορφή μιας νέας και όμορφης γυναίκας, της Συμφιλίωσης, που θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα των εορτασμών μέσα στην Ακρόπολη.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Σκηνικά: ΟλγαΜπρούμα
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Κατερίνα Πολέμη
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Στυλιανίδη
Βοηθός Σκηνογράφου: Ηρώ Κορωνίδη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Άελλα Τσιλικοπούλου
Διανομή (αλφαβητικά)
Χορός Ανδρών: Πάρης Αλεξανδρόπουλος
Λαμπιτώ: Βίκυ Βολιώτη
Καλονίκη: Στεφανία Γουλιώτη
Χορός Ανδρών: Βαγγέλης Δαούσης
Γυναίκα Δραπέτης, Χορός Γυναικών: Δάφνη Δαυίδ
Σπαρτιάτης: Στέλιος Ιακωβίδης
Πρόβουλος: Γιάννης Κότσιφας
Βοιωτή, Χορός Γυναικών: Νεφέλη Μαϊστράλη
Χορός Ανδρών: Γιώργος Ματζιάρης
Κορίνθια, Χορός Γυναικών: Ελπίδα Νικολάου
Μυρρίνη: Αγορίτσα Οικονόμου
Λυσιστράτη: Βίκυ Σταυροπούλου
Κινησίας: Νίκος Ψαρράς
Συμμετέχει ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Διαβάστε επίσης:
Είδα Τη «Λυσιστράτη», Σε Σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου
Eίδα Τους «Πέρσες», Σε Σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη
9+1 ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΕΡΜΗΝΕΥΣΑΝ ΤΗΝ ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Της Τόνιας Τσαμούρη
Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη χαρακτηρίζονται από την επιθυμία για φυγή από την πραγματικότητα προς έναν φαντασιακό κόσμο που ομοιάζει με μία ουτοπία που, ευκταίο θα ήταν, να είναι αληθινή. Η αρχαία κωμωδία στόχο είχε να στιγματίσει τα κακώς κείμενα, αφενός και αφετέρου, να προτρέψει τους Αθηναίους της εποχής να αλλάξουν συμπεριφορά οδεύοντας προς μία ιδανική κοινωνία.
Η Λυσιστράτη, γραμμένη το 411 π.Χ., αποτελεί ορόσημο στην κωμωδιογραφία, καθώς πριν τον ρόλο της Λυσιστράτης αποτυπώνονταν είτε μυθολογικές μορφές, είτε γυναίκες που σχετίζονταν με σημαντικούς άνδρες (βλ. A Guide to Ancient Greek Drama). Η σημασία αυτού του ρόλου αποτυπώνεται από την παραστασιογραφική ιστορία του στην Ελλάδα. Σημαντικές γυναίκες ηθοποιοί έχουν ερμηνεύσει τον Αριστοφανικό ρόλο της Λυσιστράτης, καθώς επίσης και τους ρόλους των Κλεονίκης, Μυρρίνης και Λαμπιτώς, που την συνοδεύουν στις περιπέτειές της.
Από τις πλέον αξιοσημείωτες παρουσίες, αυτή της Μαίρης Αρώνη στον ομώνυμο ρόλο, με την νέο-εμφανιζόμενη Τζένη Καρέζη, στο ρόλο της Μυρρίνης, το 1957 (Εθνικό Θέατρο, Σκηνοθεσία: Αλέξης Σολομός). Η μεγάλη επιτυχία της παραστάσης φαίνεται από τις τρεις επαναλήψεις της κατά τα επόμενα χρόνια.
Θύελλα αντιδράσεων αποτυπώνει η κριτικογραφία της εποχής, όταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη κατέβηκε στην Επίδαυρο για να ερμηνεύσει την Λυσιστράτη. Σκηνοθετημένη και αυτή από τον Αλέξη Σολομό (Προσκήνιο Αλέξη Σολομού), θεωρήθηκε από μερίδα των κριτικών, ότι «επάτησε με ακρίβεια επάνω στα ‘κλασικά’ χνάρια που άφησε ο ηγεμονικός βηματισμός της κ. Μαίρης Αρώνη και δεν τα πρόδωσε» (Τάσος Λιγνάδης, Η Καθημερινή, 9/7/1986).
Μερικά χρόνια αργότερα (1994), ερμηνεύει την ανατρεπτική Αριστοφανική ηρωίδα η Τζεραλντίν Τζέιμς σκηνοθετημένη από τον Πήτερ Χολ (The Peter Hall Company), σε μια παράσταση που δεν κέρδισε τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών.
Το 2002, στην ορχήστρα της Επιδαύρου εμφανίζεται η Μίρκα Παπακωνσταντίνου έχοντας στο πλάι της την Ελένη Γερασιμίδου στο ρόλο της Κλεονίκης, σκηνοθετημένες από τον Γιώργο Μιχαλακόπουλου (Θέατρο Διαδρομή).
Αλλά και την χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004, το Εθνικό Θέατρο επέλεξε την Λυσιστράτη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, η οποία στη συνέχεια περιόδεψε στο εξωτερικό. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η Λυδία Κονιόρδου, με την Ελένη Καστάνη στο ρόλο της Κλεονίκης.
Η Λυσιστράτη του Κ.Θ.Β.Ε. σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη, το 2007, έφερε στο θέατρο του Ασκληπιού την Ρένια Λουιζίδου, η οποία είχε κοντά της τις Μίνα Αδαμάκη και Δάφνη Λαμπρόγιαννη, στους ρόλους της Κλεονίκης και της Μυρρίνης, αντίστοιχα.
Το 2014, την σκυτάλη παίρνει η Μαρία Καβογιάννη έχοντας στο πλάι της της Καίτη Κωνσταντίνου (Κλεονίκη) και την νεοεμφανιζόμενη Νάντια Κοντογεώργου στο ρόλο της Λαμπιτώς. Την σκηνοθεσία είχε ο Τσεζάρις Γκραουζίνις (Λυκόφως-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου).
Μολονότι δεν είναι Επιδαύρια, αξίζει να αναφερθεί η, κατά Μιχάλη Κακογιάννη, Λυσιστράτη, με την Μάγια Μόργκενστερν στον ομώνυμο ρόλο, τον χειμώνα του 2005 (Ο.Μ.Μ.Α.)
Τέλος, δεν είναι λίγες οι φορές, που είδαμε άνδρες να υποδύονται τον ρόλο της Λυσιστράτης, ακολουθώντας τις επιταγές του αρχαίου ελληνικού θέατρου, στο οποίο όλους τους ρόλους τους ερμήνευαν μόνον άνδρες. Μεταξύ τους, μπορούν να αναφερθούν ο Θύμιος Καρακατσάνης (ερμήνευσε δύο φορές την Λυσιστράτη), ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και ο Γιάννης Μπέζος.
Φέτος, τον ρόλο της Λυσιστράτης πρόκειται να ερμηνεύσει η Βίκυ Σταυροπούλου. Αγαπητή ηθοποιός από το κοινό, κατεβαίνει στην Επίδαυρο σκηνοθετημένη από τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Στους ρόλους της Κλεονίκης, της Μυρρίνης και της Λαμπιτώς οι Στεφανία Γουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου και Βίκυ Βολιώτη, αντίστοιχα. Η παράσταση θα ανέβει στο αρχαίο θέατρο του Πολυκλείτου στις 31 Ιουλίου, 1 & 2 Αυγούστου 2020.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-
Γεωργουσόπουλος, Κώστας-Ομάδα Θεατρολόγων. Επίδαυρος: Το Αρχαίο Θέατρο, οι Παραστάσεις. εκδ. Μίλητος, 2001.
-
Storey, Ian C. & Arlene Allan, A guide to Ancient Greek Drama. Maldene: Blackwell Publishing, 2005.
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία μεγάλης κλίμακας στην Επίδαυρο με μια αγαπημένη κωμωδία του Αριστοφάνη. Η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου με μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών θα κάνει πρεμιέρα στις 31 Αυγούστου στο αργολικό θέατρο. Οι φωτογραφίες και το βίντεο της παράστασης μαρτυρούν μια αισθητική που αν μη τι άλλο θα έχει ενδιαφέρον.
Η Λυσιστράτη γράφτηκε το 411 π.Χ., μια χρονιά που η πόλη-κράτος της Αθήνας βρίσκεται στη δυσκολότερη καμπή της, εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου. Η Σικελική Εκστρατεία έχει καταλήξει σε πανωλεθρία και ο Αλκιβιάδης έχει αυτομολήσει στην πλευρά των Σπαρτιατών, οι οποίοι, οχυρωμένοι στη Δεκέλεια, επιτίθενται με σφοδρότητα στους Αθηναίους. Εντός των τειχών, η κατάσταση είναι εξίσου ζοφερή, καθώς οι πολιτικοί τριγμοί οδηγούν σε αποδυνάμωση την Εκκλησία του Δήμου και οι ολιγαρχικοί κάνουν έντονη την παρουσία τους.
Υπόθεση
Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη του πελοποννησιακού πολέμου, η Αθήνα και η Σπάρτη συνεχίζουν έναν πόλεμο που φαίνεται να μην έχει τέλος. Οι ανθρώπινες απώλειες και οι καταστροφές βαίνουν αμείωτες και από τις δύο πλευρές, ενώ κάθε προσπάθεια ειρήνης έχει αποτύχει. Η Αθηναία Λυσιστράτη όμως δεν απελπίζεται και προτείνει ένα ανορθόδοξο σχέδιο για την παύση των εχθροπραξιών.
Μαζί με τη Λαμπιτώ, την επικεφαλής των γυναικών της Σπάρτης, κηρύσσουν πάνδημη και αυστηρή σεξουαλική αποχή των γυναικών, με στόχο να οδηγήσουν τους άντρες των δύο αντιμαχόμενων πλευρών σε συνθηκολόγηση και σύναψη ειρήνης.
Η Λυσιστράτη ενισχύει το σχέδιό της εμποδίζοντας την πρόσβαση των ανδρών στο δημόσιο ταμείο, που φυλάσσεται στην Ακρόπολη, εγκαθιστώντας εκεί μια ομάδα φρούρησης από ηλικιωμένες γυναίκες.
Παρά τις ποικίλες κωμικές αντιδράσεις, τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, το ειρηνευτικό σχέδιο φαίνεται να αποδίδει καρπούς και η στρατηγική της Λυσιστράτης αποδεικνύεται αποτελεσματική.
Η ειρήνη δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνισή της με τη μορφή μιας νέας και όμορφης γυναίκας, της Συμφιλίωσης, που θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα των εορτασμών μέσα στην Ακρόπολη.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης
Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Σκηνικά: Ολγα Μπρούμα
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Κατερίνα Πολέμη
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Στυλιανίδη
Βοηθός Σκηνογράφου: Ηρώ Κορωνίδη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Άελλα Τσιλικοπούλου
Διανομή (αλφαβητικά)
Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Βίκυ Βολιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Βαγγέλης Δαούσης, Δάφνη Δαυίδ, Στέλιος Ιακωβίδης, Γιάννης Κότσιφας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιώργος Ματζιάρης, Ελπίδα Νικολάου, Αγορίτσα Οικονόμου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Βίκυ Σταυροπούλου, Νίκος Ψαρράς.
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία μεγάλης κλίμακας στην Επίδαυρο με μια αγαπημένη κωμωδία του Αριστοφάνη. Η Λυσιστράτη γράφτηκε το 411 π.Χ., μια χρονιά που η πόλη-κράτος της Αθήνας βρίσκεται στη δυσκολότερη καμπή της, εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου. Η Σικελική Εκστρατεία έχει καταλήξει σε πανωλεθρία και ο Αλκιβιάδης έχει αυτομολήσει στην πλευρά των Σπαρτιατών, οι οποίοι, οχυρωμένοι στη Δεκέλεια, επιτίθενται με σφοδρότητα στους Αθηναίους. Εντός των τειχών, η κατάσταση είναι εξίσου ζοφερή, καθώς οι πολιτικοί τριγμοί οδηγούν σε αποδυνάμωση την Εκκλησία του Δήμου και οι ολιγαρχικοί κάνουν έντονη την παρουσία τους.
Υπόθεση
Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη του πελοποννησιακού πολέμου, η Αθήνα και η Σπάρτη συνεχίζουν έναν πόλεμο που φαίνεται να μην έχει τέλος. Οι ανθρώπινες απώλειες και οι καταστροφές βαίνουν αμείωτες και από τις δύο πλευρές, ενώ κάθε προσπάθεια ειρήνης έχει αποτύχει. Η Αθηναία Λυσιστράτη όμως δεν απελπίζεται και προτείνει ένα ανορθόδοξο σχέδιο για την παύση των εχθροπραξιών.
Μαζί με τη Λαμπιτώ, την επικεφαλής των γυναικών της Σπάρτης, κηρύσσουν πάνδημη και αυστηρή σεξουαλική αποχή των γυναικών, με στόχο να οδηγήσουν τους άντρες των δύο αντιμαχόμενων πλευρών σε συνθηκολόγηση και σύναψη ειρήνης.
Η Λυσιστράτη ενισχύει το σχέδιό της εμποδίζοντας την πρόσβαση των ανδρών στο δημόσιο ταμείο, που φυλάσσεται στην Ακρόπολη, εγκαθιστώντας εκεί μια ομάδα φρούρησης από ηλικιωμένες γυναίκες.
Παρά τις ποικίλες κωμικές αντιδράσεις, τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, το ειρηνευτικό σχέδιο φαίνεται να αποδίδει καρπούς και η στρατηγική της Λυσιστράτης αποδεικνύεται αποτελεσματική.
Η ειρήνη δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνισή της με τη μορφή μιας νέας και όμορφης γυναίκας, της Συμφιλίωσης, που θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα των εορτασμών μέσα στην Ακρόπολη.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης
Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Σκηνικά: Ολγα Μπρούμα
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Κατερίνα Πολέμη
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Στυλιανίδη
Βοηθός Σκηνογράφου: Ηρώ Κορωνίδη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Άελλα Τσιλικοπούλου
Διανομή (αλφαβητικά)
Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Βίκυ Βολιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Βαγγέλης Δαούσης, Δάφνη Δαυίδ, Στέλιος Ιακωβίδης, Γιάννης Κότσιφας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιώργος Ματζιάρης, Ελπίδα Νικολάου, Αγορίτσα Οικονόμου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Βίκυ Σταυροπούλου, Νίκος Ψαρράς.
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή
Διαβάστε επίσης:
Αν έβαζε ένα τίτλο ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης, στη χθεσινή (4/6) συνέντευξη Τύπου, αυτός θα ήταν, όπως δήλωσε στους πολιτιστικούς συντάκτες: «Προθέσεις-Θέσεις-Αντιθέσεις». Τίτλος, πραγματικά ταιριαστός, σε μια εποχή αβεβαιότητας, με την πανδημία να έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.
«Το Εθνικό δεν αγάπησε ποτέ την αδράνεια. Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να παραμείνουμε δραστήριοι χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαστε θαυματουργή ομάδα. Είμαστε, όμως, μια έντιμη ομάδα, έχουμε την ευκινησία για να βγούμε από την στενωπό και ό,τι αυτή επέφερε. Και θα είμαστε αρκούντως εφευρετικοί για ν’ αρχίσουμε να ξαναχτίζουμε όσα γκρεμίστηκαν. Δεν πρέπει κανείς να κινείται φοβικά ή χωρίς ελπίδα για το μέλλον» τόνισε.
Έτσι, ο μεγαλύτερος θεατρικός οργανισμός της χώρας, ετοιμάζει δύο παραγωγές για την Επίδαυρο και τρεις ακόμη παραστάσεις στους αρχαιολογικούς χώρους στα πλαίσια του «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» που οργανώνει το Υπουργείο Πολιτισμού. Γι' αυτές τις τρεις δράσεις οι ημερομηνίες και ο τόπος διεξαγωγής δεν είναι ακόμη γνωστές. Καθώς, όπως επισήμανε ο Δημήτρης Λιγνάδης, χρειάζεται ιδιαίτερη οργάνωση και συνεννόηση πολλών διαφορετικών φορέων.
Για τους «Πέρσες» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη και τη «Λυσιστράτη» σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλος οι ημερομηνίες έχουν κλειδώσει, για την πρώτη παράσταση (24-26 Ιουλίου) και για τη δεύτερη (31 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου).
Για πρώτη φορά λοιπόν, λόγω των μέτρων οι παραστάσεις στην Επίδαυρο θα παίζονται και Κυριακή. «Μια απόφαση που δεν πάρθηκε αναίμακτα...», όπως τόνισε ο Δημήτρης Λιγνάδης εξηγώντας το διαδικαστικό κομμάτι που αφορά τις πληρωμές και τις συμβάσεις των εργαζομένων.
Η καλή είδηση αυτής της «συνάντησης», όπως αρέσει στον κ. Λιγνάδη να χαρακτηρίζει τις συνεντεύξεις Τύπου, είναι η λειτουργία της θερινής σκηνής του Εθνικού Θεάτρου που δρομολογείται να ξεκινήσει στα τέλη Ιουλίου και με πρώτη παράσταση την «Λυσιστράτη». Το θέατρο των 1.200 θέσεων θα φιλοξενήσει το καλοκαίρι του 2020 μόλις 500 άτομα. Η κατασκευή του γίνεται με την ευγενική χορηγία του ιδρύματος Λάτση.Η θερινή σκηνή θα βρίσκεται στο διατηρητέο βιομηχανικό συγκρότημα της Πειραιώς 52, στο Σχολείον της Ειρήνης Παππά εκεί που τα τελευταία χρόνια στεγάζεται η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Όσον αφορά τις παραγωγές που «τις έφαγε η μαρμάγκα της καραντίνας», όπως είπε χαριτολογώντας ο Δημήτρης Λιγνάδης υπάρχει πρόθεση να συνεχιστούν. Αν και αποτελούν το πρόγραμμα της προηγούμενης διοίκησης, όπως επισήμανε με νόημα...
Πιο συγκεκριμένα είπε: «Πρόθεση μας είναι οι παραστάσεις που ήταν στο να ανέβουν, να ανέβουν κι αυτές. Αυτό γίνεται για λόγους ηθικής, υπάρχουν άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά. Πολλοί θα πουν “καλά ρε φίλε θα τρέξεις τις παραστάσεις που έτρεχαν πέρσι;” Ναι, θα τις υποστηρίξω. Είναι παραστάσεις που έχουν πληρωθεί, άνθρωποι που έχουν κοπιάσει. Επίσης, αυτές οι παραγωγές είναι έτοιμες. Η πρόθεση μας είναι να συνεχιστούν. Περιμένουμε να συμφωνήσουν οι σκηνοθέτες να προσαρμοστούν στους νέους κανόνες υγειονομικών μέτρων. Ο λόγος για τις παραστάσεις “Η κυρία του Μαξίμ”, “Φεγγάρι από χαρτί” και όλες οι άλλες».
Όσον αφορά το οικονομικό πλήγμα της πανδημίας, οι απώλειες στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου, θα είναι μεγάλες. Όπως εξήγησε, η αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια, Ερι Κύργια: «Μέχρι πέρυσι ένα sold out στην Επίδαυρο έφερνε έως και 300.000 ευρώ έσοδα ενώ φέτος οι πιο αισιόδοξοι υπολογισμοί δεν ξεπερνούν τις 120.000 εσόδων από κάθε παραγωγή». Συνυπολογίζοντας κανείς και τα χαμένα έσοδα των μηνών του lockdown που υπολογίζονται γύρω στα 450 χιλιάδες ευρώ.
Τελευταία, αλλά όχι λιγότερη σημαντική είναι η είδηση που αφορά την παιδική παράσταση της Σοφίας Βγενοπούλου «Υπάρχουν Μονόκεροι» για την οποία μάλιστα σύντομα θα ανακοινωθεί και ακρόαση.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής ήθελε να ερωτηθεί, αλλά κανένας δημοσιογράφος δεν του έδωσε την ευκαιρία όπως μας είπε, και για την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού και της υπουργού πολιτισμού στην πρώτη ανάγνωση των «Περσών» και για όλα όσα ακούστηκαν. Ξεκαθάρισε λοιπόν: «Δεν δέχομαι την παραμικρή αμφισβήτηση για συνάδελφο μου ότι δεν είπε αυτά που έπρεπε εκεί που έπρεπε. Οι ερωτήσεις που τέθηκαν στον πρωθυπουργό και την υπουργό κάλυψαν από το Α έως το Ω των ζητημάτων κι αυτό έγινε παρουσία 35 ατόμων. Υπάρχει, άλλωστε, και το ολόκληρο σχετικό βίντεο στη διάθεση του Εθνικού»
Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω όλες τις πληροφορίες για τις καλοκαιρινές παραγωγές:
AΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
· ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΡΕΙΠΙΑ
Η Ελλάδα με τα μάτια των ξένων ταξιδιωτών (16ος - 19ος)
Σύνθεση / Επιμέλεια Κειμένου: Στέφανος Καβαλλιεράκης, Άγγελος Κουτσολαμπρόπουλος Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Λήδα Μανιατάκου
Κίνηση / Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου
Διανομή (αλφαβητικά)
Πάρις Θωμόπουλος, Ελευθερία Πάγκαλου, Βασίλης Παπαδημητρίου, Νατάσσα Σφενδυλάκη, Αινείας Τσαμάτης, Δήμητρα Χαριτοπούλου
· ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Μετάφραση-Διασκευή: Γιάννης Λιγνάδης
Ιστορική Τεκμηρίωση-Επιμέλεια: Ανδρονίκη Μακρή
Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου
Κοστούμια / Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικολέτα Φιλόσογλου
Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης
Διανομή (αλφαβητικά)
Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μάνος Βαβαδάκης, Κώστας Κοράκης, Άγγελος Μπούρας, Κατερίνα Πατσιάνη
· ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ του Γ. Βιζυηνού (στην αγγλική γλώσσα)
Σκηνοθεσία: Δανάη Ρούσσου
Ερμηνεία: Ρένα Κυπριώτη
Σύνθεση μουσικής: Νίκος Κυπουργός
Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα
Συνεργάτιδα στη δραματουργία: Ειρήνη Βουρλάκου
ΠΕΡΣΕΣ του Αισχύλου
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Παρασκευή 24, Σάββατο 25 και Κυριακή 26 Ιουλίου
Οι Πέρσες (472 π.Χ) είναι το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και ταυτόχρονα ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μία από τις πιο καθοριστικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποτελεί το θέμα της τραγωδίας του Αισχύλου, ο οποίος πήρε μέρος σ’ αυτήν.
Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση ενώ ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον με οδηγό την αλαζονεία ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας με την έπαρσή του θεούς και ανθρώπους.
Υπόθεση
Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για το στρατό τους που έχει εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής επιχείρησης.
Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στο χαμό.
Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του αρχηγού της εκστρατείας Ξέρξη, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό
της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά.
Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.
Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς.
Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή, αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος, μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Θ.Κ. Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης
Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Διανομή (αλφαβητικά)
Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Νίκος Καραθάνος, Λυδία Κονιόρδου, Κώστας Κουτσολέλος, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας,
Λαέρτης Μαλκότσης, Αργύρης Ξάφης, Αργύρης Πανταζάρας, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις.
ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ του Αριστοφάνη
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Παρασκευή 31 Ιουλίου
Σάββατο 1 και Κυριακή 2 Αυγούστου
Η Λυσιστράτη γράφτηκε το 411 π.Χ. Μια χρονιά που η πόλη–κράτος της Αθήνας βρίσκεται στη δυσκολότερη καμπή της εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου. Η Σικελική εκστρατεία έχει καταλήξει σε πανωλεθρία και ο Αλκιβιάδης έχει αυτομολήσει στην πλευρά των Σπαρτιατών, οι οποίοι οχυρωμένοι στη Δεκέλεια επιτίθενται με σφοδρότητα στους Αθηναίους. Εντός των τειχών η κατάσταση είναι εξίσου ζοφερή καθώς οι πολιτικοί τριγμοί οδηγούν σε αποδυνάμωση την Εκκλησία του Δήμου, και οι ολιγαρχικοί κάνουν έντονη την παρουσία τους.
Ο Αριστοφάνης παρουσιάζει τη Λυσιστράτη στα Λήναια του 411 π.Χ., μεταφέροντας τη γυναίκα, από τον «Οίκο» στο «Δήμο» όπως θα κάνει αργότερα και στις Εκκλησιάζουσες, και προσφέροντάς της τη δυνατότητα πολιτικής δράσης για όσα αφορούν στο σπίτι αλλά και στην πόλη της.
Η Λυσιστράτη, που μπορεί να «λύσει στρατούς», σίγουρα μπορεί να φτιάξει τη δική της «ουτοπία». Και κάπως έτσι ο Αριστοφάνης μέσω της κωμωδίας του κλείνει το μάτι στην πολιτική, προτείνοντας μια λύση που βρίσκεται «έξω από τα καθιερωμένα».
Υπόθεση
Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη του πελοποννησιακού πολέμου, η Αθήνα και η Σπάρτη συνεχίζουν έναν πόλεμο που φαίνεται να μην έχει τέλος. Οι ανθρώπινες απώλειες και οι καταστροφές συνεχίζονται αμείωτες και από τις δύο πλευρές, ενώ κάθε προσπάθεια ειρήνης έχει αποτύχει. Η Αθηναία Λυσιστράτη όμως δεν απελπίζεται και προτείνει ένα ανορθόδοξο σχέδιο για την παύση των εχθροπραξιών.
Μαζί με την Λαμπιτώ, την επικεφαλής των γυναικών από τη Σπάρτη, κηρύσσουν πάνδημη και αυστηρή σεξουαλική αποχή των γυναικών, με στόχο να οδηγήσουν
τους άντρες και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών σε συνθηκολόγηση και σύναψη ειρήνης.
Η Λυσιστράτη ενισχύει το σχέδιο της εμποδίζοντας την πρόσβαση των ανδρών στο δημόσιο ταμείο, που φυλάσσεται στην Ακρόπολη, εγκαθιστώντας εκεί μια ομάδα φρούρησης από ηλικιωμένες γυναίκες.
Παρά τις ποικίλες κωμικές αντιδράσεις τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών το ειρηνευτικό σχέδιο φαίνεται να αποδίδει καρπούς και η στρατηγική της Λυσιστράτης αποδεικνύεται αποτελεσματική.
Η ειρήνη δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνισή της με τη μορφή μιας νέας και όμορφης γυναίκας, της Συμφιλίωσης, που θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα των εορτασμών μέσα στην Ακρόπολη.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης
Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Σκηνικά: Ολγα Μπρούμα
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Κατερίνα Πολέμη
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Στυλιανίδη
Διανομή (αλφαβητικά)
Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Βίκυ Βολιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Βαγγέλης Δαούσης, Δάφνη Δαυίδ, Στέλιος Ιακωβίδης, Γιάννης Κότσιφας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιώργος Ματζιάρης, Ελπίδα Νικολάου, Αγορίτσα Οικονόμου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Βίκυ Σταυροπούλου, Νίκος Ψαρράς.
Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Είναι γεγονός ότι θα βιώσουμε την πιο δύσκολή καλοκαιρινή περίοδο των τελευταίων χρόνων και μαζί με εμάς και το ελληνικό θέατρο. O φόβος της πανδημίας που προκάλεσε ο νέος ιός, ο οποίος είναι άγνωστο πότε θα μας εγκαταλείψει, οδήγησε στην υιοθέτηση μέτρων για την προστασία των θεατών που απαιτούν πληρότητα 40% ακόμη και στους ανοιχτούς χώρους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί παραγωγοί να ακυρώσουν τις προγραμματισμένες παραστάσεις τους.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε αυτή την πρωτόγνωρα δύσκολη συγκυρία το θέατρο συνεχίζει να είναι εκτός… εντατικής, να δημιουργεί και να εμπνέει, με τις μικρές ή μεγάλες οικονομικές θυσίες από όλους τους συντελεστές να στηρίζουν το εκάστοτε εγχείρημα.
Από το Εθνικό Θέατρο
Οι δύο παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου θα είναι σίγουρα στην καλοκαιρινή θεατρική ατζέντα. Οι παραστάσεις θα κάνουν πρεμιέρα στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου αλλά και σε κάποια ακόμη επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα της χώρας.
Όσον αφορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός, οι παραστάσεις θα παίζονται τρεις μέρες (Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή).
Στις 17 Ιουλίου, όπως όλα δείχνουν, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης θα σκηνοθετήσει στην παλαιότερη σωζόμενη αρχαία τραγωδία του Αισχύλου, τους «Πέρσες», στην οποία και θα πρωταγωνιστεί.
Στο αργολικό κοίλον θα δούμε ακόμη τη Λυδία Κονιόρδου και τους: Αργύρη Ξάφη, Αργύρη Πανταζάρα, Γιάννο Περλέγκα, Κωνσταντίνο Γαβαλά, Δημήτρη Παπανικολάου, Λαέρτη Μαλκότση, Βασίλη Αθανασόπουλο κ.ά.
Το επόμενο τριήμερο (24-26/7), ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία μεγάλης κλίμακας στην Επίδαυρο, όπου θα παρουσιάσει την «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, με τη Βίκυ Σταυροπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στην πρώτη της εμφάνιση σε αττική κωμωδία, αλλά και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Στον εκλεκτό θίασο θα απολαύσουμε ακόμη τους: Στεφανία Γουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιάννη Κότσιφα, Στέλιο Ιακωβίδη, Βίκυ Βολιώτη, Νίκο Ψαρά, Μάνο Βαβαδάκη κ.ά.
Από το Κ.Β.Θ.Ε
Ένας ακόμη Αριστοφάνης θα… προσγειωθεί, πιθανότατα τον Αύγουστο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Γιάννης Ρήγας θα δώσει φτερά στους «Όρνιθες». Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Ταξιάρχης Χάνος και ο Χρήστος Στέργιογλου, πλαισιωμένοι από πολυπληθή θίασο ηθοποιών και χορευτών.
Άλλες παραγωγές
Ο Γιάννης Κακλέας μετά την ματαίωση του «Ορέστη» του Ευριπίδη, που θα σκηνοθετούσε για το Φεστιβάλ Αθηνών ετοιμάζεται να συναντήσει και πάλι τον Μπέκετ και το κλασικό αριστούργημα «Περιμένοντας τον Γκοντό» με μια υπέροχη τετράδα πρωταγωνιστών: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Άρης Σερβετάλης και Ορφέας Αυγουστίδης. Η παράσταση θα ανέβει σε ανοιχτά θέατρα σε όλη την Ελλάδα.
Η πρεμιέρα αναμένεται στις 15 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων, στο Βύρωνα.
Μπορεί η πανδημία να έριξε πολύ γρήγορα αυλαία και στο θέατρο Ζίνα, όπου ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης παρουσίαζε με επιτυχία το έργο της Κάρολ Κριπ :«Προσοχή, ο φίλος δαγκώνει» αλλά ο πρωταγωνιστής μαζί με τους Ναταλία Δραγούμη, Ευαγγελία Μουμούρη και Μέμο Μπεγνή –στη θέση του Κρατερού Κατσούλη‒ θα βγουν σε περιοδεία από τα μέσα Ιουλίου, ξεκινώντας από τα ανοιχτά θέατρα της πρωτεύουσας.
Σε μια παλιότερη επιτυχία τους θα επιστρέψουν ο Σπύρος Πούλης και ο Σπύρος Σπαντίδας, ο δεύτερος μάλιστα σε αυτή την εκδοχή θα υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για την κωμωδία «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω» του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ο θίασος θα κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με αφετηρία τα αθηναϊκά ανοιχτά θέατρα στα μέσα Ιουλίου.
Στην όμορφη αυλή του Θεάτρου Από Κοινού, στο Γκάζι, η Ελένη Γερασιμίδου θα παρουσιάσει μια παράσταση- οικογενειακή υπόθεση μαζί με τον Αντώνη Ξένο και την Αγγελική Ξένου. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική επιθεώρηση σε κείμενα του Δημήτρη Χαλιώτη, με τίτλο "Μένουμε...ταπί". Στο θίασο θα δούμε και τον Ανδρεά Βελέντζα. Οι πρόβες έχουν ήδη ξεκινήσει και η πρεμιέρα αναμένεται για τα μέσα Ιουλίου.
Η Νέα Παράσταση Των VASISTAS Έρχεται Σε 2 Εκδοχές
Οι Vasistas και η Αργυρώ Χιώτη επιστρέφουν με την παράσταση «No Man Is An Island Entire Of Itself», που θα παρουσιαστεί αρχικά στις 22, 23 και 24 Μαΐου ως ζωντανή παράσταση-performance μέσω της ιστοσελίδας emst.gr, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2020.
Ενώ στα τέλη Ιουνίου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την παράσταση ως live-art έργο στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Εκεί θα δούμε ζωντανά τους πέντε ηθοποιούς της ομάδας: Ειρήνη Κουμπαρούλη, Έκτορα Λιάτσο, Ρίτα Λυτού, Κώστα Σεβδαλή και Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη.
Η Αργυρώ Χιώτη που συνυπογράφει για μια ακόμη φορά με τον Ευθύμη Θέου σημειώνει για την παράσταση: «Δεν θεωρούμε ότι η ψηφιακή παράσταση μπορεί να συγκριθεί ή να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα με την άμεση επικοινωνία ηθοποιών και θεατών. Μπορεί, όμως, να προτείνει μια άλλη ξεχωριστή παραστασιακή εμπειρία, που θα συνομιλήσει μετέπειτα με την παρουσίαση του έργου στον φυσικό του χώρο. Προσκαλούμε τους θεατές να παρακολουθήσουν τώρα την ψηφιακή παράσταση και κατόπιν την παράσταση στον χώρο του ΕΜΣΤ. Η σύγκριση των δυο εμπειριών πιστεύουμε ότι αξίζει να καταγραφεί».
Mε μήνυμά του στη σελίδα του στο Facebook, ο Φοίβος Δεληβοριάς, έκανε γνωστό ότι αποσύρει τη μουσική που του είχε ανατεθεί να γράψει για την παράσταση "Λυσιστράτη" που είναι στο πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με χώρο διεξαγωγής την Επίδαυρο, ως απάντηση στην υπουργό πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και όσα δήλωσε εκείνη σε συνέντευξή της στην Athens Voice.
"ΓΙΑ ΤΗ «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» Αγαπητοί φίλοι, θέλω λίγο την προσοχή σας. Όλοι ξέρουν πόσο σημαντικό είναι για μένα -και για όλους τους συναδέλφους μου- το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων και η ευτυχής στέγαση του ελληνικού και του ξένου ρεπερτορίου κάτω από έναν ενιαίο αυτοδιαχειριζόμενο φορέα. Το πόσο δραματικό θα ήταν να μείνουμε χωρίς δικαιώματα εν μέσω πανδημίας, το περιέγραψα κι εδώ-και δεν το έκανα από μόνος μου, απο κάποιου τύπου μελοδραματική ή «ηρωϊκή» διάθεση. Λόγω λοιπόν του ότι με εξέλεξαν πρόεδρο οι συνάδελφοι στην πορεία προς αυτό το σκοπό -δίνω όλο τον προσωπικό μου χρόνο τις μέρες αυτές εκεί. Έτυχε τον χειμώνα του 2019, ο αγαπημένος φίλος Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος να μου αναθέσει τη μουσική στη «Λυσιστράτη» του Εθνικού φέτος το καλοκαίρι.Δέχτηκα με χαρά, ο θίασος και η μετάφραση- στην πρώτη μας συνάντηση τον περασμένο Φεβρουάριο- έχουν πραγματικά τη μαγεία του οράματος του σκηνοθέτη. Με πολύ μεγάλη χαρά έμαθα πως η παραγωγή θα ανέβει κανονικά στην Επίδαυρο και με όλη μου την καρδιά σας προτρέπω να τη δείτε, θα είναι μια πολύ συγκινητική στιγμή ξανανταμώματος του ταλαιπωρημένου μας κόσμου με την αρχαία του σταθερά. Δυστυχώς, δεν θα μπορέσω εγώ ή η μουσική μου να είμαστε εκεί. Θα έβλαπτε κάτι τέτοιο την αφοσίωσή μου τόσο στον αγώνα για τη δημιουργία της ΕΔΕΜ, αλλά και την αφοσίωσή μου στην τόσο απαιτητική αυτή μουσική εργασία. Ενημέρωσα ήδη το Εθνικό και τον σκηνοθέτη για την απόφασή μου. Και στη «Λυσιστράτη» θα πάω πρώτος και καλύτερος-ως θεατής."
Θυμίζουμε ότι η Υπουργός είχε δηλώσει στην εν λόγω συνέντευξη:
Και ο Φοίβος Δεληβοριάς εκφράστηκε δημόσια δηλώνοντας τη βαθιά του απογοήτευση για το τοπίο που διαμορφώθηκε.
Εγώ χαίρομαι που ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει αναλάβει τη μουσική σε παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, που θα δούμε φέτος στην Επίδαυρο.
Ο Πέτρος Φιλιππίδης θα ζωντανέψει ένα μεγάλο συμβολικό και πολιτικό πρόσωπο της παγκόσμιας κωμωδίας, τη «Λυσιστράτη», έργο παιγμένο το 411 π.Χ. στα Λήναια, μια από τις γιορτές προς τιμήν του Διονύσου. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και η Ναταλία Τσαλίκη θα αναμετρηθούν, με το πρώτο και ίσως καλύτερο ζευγάρι που γέννησε η κωμική ψυχή ποτέ (Κινήσιας-Μυρρίνη), που στάθηκε προπομπός και σημείο αναφοράς για τη μετέπειτα δημιουργία όλων των κωμωδιογράφων μέχρι τις μέρες μας. Ο Γιάννης Μπέζος στο ρόλο του Πρόβουλου, μιας προσωπικότητας της ήδη παρηκμασμένης Αθήνας της εποχής, προσωπικότητα που δυστυχώς παραμένει αναγνωρίσιμη, αναλαμβάνει και τη σκηνοθεσία της παράστασης που θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα. Η μουσική (Κωστής Μαραβέγιας) και η χορογραφία-κίνηση (Ελπίδα Νίνου), αναπόσπαστα κομμάτια της σκηνικής πραγμάτωσης της Αττικής κωμωδίας, αποτελούν δύο ισχυρότατους πυλώνες της παράστασης. Το αξιοπρόσεκτο και ενδιαφέρον της «Λυσιστράτης», πέρα από τον τερματισμό του πολέμου με όχημα τη σεξουαλική αποχή και την κατάληψη του δημοσίου ταμείου, είναι η επικράτηση ενός πανελληνίου αισθήματος. Μεγάλο ζητούμενο για την εποχή που παρουσιάζεται το έργο, ενώ παράλληλα ο Πελοποννησιακός Πόλεμος καλά κρατεί. Τα μεγάλα έργα έχουν αντίπαλο το χρόνο. Κατά κανόνα τον νικούν. Η Λυσιστράτη συνδυάζει σε ένα πρόσωπο τη σοφία με τον ερωτισμό. Τη σκέψη με το όνειρο. Καλό παράδειγμα για τους μοντέρνους καιρούς μας.
Το έργο:
Η Αθηναία ηρωίδα συλλαμβάνει την απόλυτη ιδέα: να συνασπιστεί με τις γυναίκες της πόλης της, της αντιπάλου Σπάρτης, αλλά και άλλων πόλεων, και να διαμηνύσουν στους άντρες πως αν δεν φροντίσουν για την ειρήνη, θα προχωρήσουν σε σεξουαλική αποχή. Με επικεφαλής την ίδια, η Αθηναία Κλεονίκη, η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ, η Μυρρίνη και δεκάδες άλλες γυναίκες, αφού προσπερνούν τις αρχικές αντιρρήσεις τους, αναλαμβάνουν δράση, προχωρώντας παράλληλα σε αποκλεισμό του δημόσιου ταμείου που χρηματοδοτεί τις πολεμικές επιχειρήσεις. Οι άντρες φυσικά, με επικεφαλής τον Πρόβουλο, περνούν στην αντεπίθεση και ξεκινά η αψιμαχία αρχικά και η ανταλλαγή επιχειρημάτων στη συνέχεια. Όλοι αγγίζουν και ξεπερνούν τις αντοχές τους σε αμφότερα τα στρατόπεδα, μέχρι που η εμφάνιση της καλλονής Συμφιλίωσης οδηγεί σε αμοιβαίους συμβιβασμούς και, τελικά, σε αίσιο τέλος.
| ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017 | ||||||
| ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ | ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ | ΤΙΜΕΣ | ||||
| ΙΟΥΛΙΟΣ 2017 | ||||||
| ΠΕΜΠΤΗ 6/7 | ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΙΚΑΙΑΣ | 20€ -15€ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ 15€ | ||||
| ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/7 | ΒΥΡΩΝΑΣ - ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ | 20€ - 15€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 8/7 | ΠΑΠΑΓΟΥ - ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ | 20€ - 15€ | ||||
| ΚΥΡΙΑΚΗ 9/7 | ΠΑΠΑΓΟΥ - ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ | 20€ - 15€ | ||||
| ΔΕΥΤΕΡΑ 10/7 | ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ- ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ | 20€ - 15€ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ 15€ | ||||
| ΤΡΙΤΗ 11/7 | ΒΕΑΚΕΙΟ | 20€ - 15€ | ||||
| ΤΕΤΑΡΤΗ 12/7 | ΑΙΓΙΟ - ΘΕΑΤΡΟ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΠΑΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΕΜΠΤΗ 13/7 | ΓΙΑΝΝΕΝΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Ε.Η.Μ. ΦΡΟΝΤΖΟΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/7 | ΠΡΕΒΕΖΑ - ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ | 20€ -15€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 15/7 | ΚΑΒΑΣΙΛΑ -ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ( ΚΑΒΑΣΙΛΑ) | 20€ - 15€ | ||||
| ΚΥΡΙΑΚΗ 16/7 | ΦΛΟΚΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΟΚΑ | 20€ - 15€ | ||||
| ΔΕΥΤΕΡΑ 17/7 | ΣΠΑΡΤΗ - ΘΕΑΤΡΟ ΣΑ'Ι'ΝΟΠΟΥΛΕΙΟ | .-- | ||||
| ΤΡΙΤΗ 18/7 | ||||||
| ΤΕΤΑΡΤΗ 19/7 | ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΕΜΠΤΗ 20/7 | ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/7 | ΡΕΘΥΜΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΡΩΦΙΛΗ ΦΟΡΤΕΤΖΑ | 20€ - 15€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 22/7 | ΧΑΝΙΑ - ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ | 20€ - 15€ | ||||
| ΚΥΡΙΑΚΗ 23/7 | ||||||
| ΔΕΥΤΕΡΑ 24/7 | ΚΑΛΑΜΑΤΑ - ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ | 20€ - 17€ | ||||
| ΤΡΙΤΗ 25/7 | ΑΡΓΟΣ - ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΟΥΣ | 20€ - 15€ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ 15€ | ||||
| ΤΕΤΑΡΤΗ 26/7 | ΣΟΦΙΚΟ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΛΥΓΕΙΑΣ | 20€ - 15€ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΣΟΦΙΚΟΥ 15€ ΓΙΑ ΔΗΜΟΤΕΣ | ||||
| ΠΕΜΠΤΗ 27/7 | ΚΙΑΤΟ - ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΘΗΚΕΣ Α.Σ.Ο. | 20€ - 15€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 29/7 | ΩΡΩΠΟΣ | |||||
| ΚΥΡΙΑΚΗ 30/7 | ΒΟΛΟΣ - ΘΕΡ. ΔΗΜ. ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΛΟΥ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ | 20€ - 15€ | ||||
| ΔΕΥΤΕΡΑ 31/7 | ΒΕΡΟΙΑ - ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΥΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ | 20€ - 15€ | ||||
| ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017 | ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ | |||||
| ΤΡΙΤΗ 1/8 | ΑΜΦΙΠΟΛΗ - ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΤΕΤΑΡΤΗ 2/8 | ΚΟΜΟΤΗΝΗ - ΘΕΡΙΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΕΜΠΤΗ 3/8 | ΘΕΑΤΡΟ ΟΙΚΟΠΑΡΚΟ "ΑΛΤΙΝΑΛΜΑΖΗ" - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | 20€ - 17€ | ||||
| ΠΡΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ "ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ" ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΔΟ ΚΟΝΔΥΛΗ | ||||||
| ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/8 | ΦΙΛΙΠΠΟΙ- ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ | 20€ - 15€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 5/8 | ΜΟΥΔΑΝΙΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΩΝ ΜΟΥΔΑΝΙΩΝ | 20€ - 15€ | ||||
| ΚΥΡΙΑΚΗ 6/8 | ΔΙΟΝ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝ | 20€ - 15€ | ||||
| ΔΕΥΤΕΡΑ 7/8 | ||||||
| ΤΡΙΤΗ 8/8 | ΧΑΛΚΙΔΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΤΕΤΑΡΤΗ 9/8 | ΟΙΝΙΑΔΕΣ - ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΟΙΝΙΑΔΩΝ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΕΜΠΤΗ 10/8 | ΠΑΤΡΑ - ΡΩΜΑΙΚΟ ΩΔΕΙΟ | 23€ - 17€ | ||||
| ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/8 | ΠΑΤΡΑ - ΡΩΜΑΙΚΟ ΩΔΕΙΟ | 23€ - 17€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 12/8 | ΗΛΙΔΑ - ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΗΛΙΔΑΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΚΥΡΙΑΚΗ 13/8 | Ν. ΜΑΚΡΗ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ Ν. ΜΑΚΡΗΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΤΕΤΑΡΤΗ 23/8 | ΔΕΛΦΟΙ - ΘΕΑΤΡΟ ΦΡΥΝΙΧΟΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΕΜΠΤΗ 24/8 | ΚΑΡΔΙΤΣΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/8 | ΓΡΕΒΕΝΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ | 20€ - 15€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 26/8 | ΚΑΣΤΟΡΙΑ - ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΥΝΟΥ | 20€ - 17€ | ||||
| ΚΥΡΙΑΚΗ 27/8 | ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ - ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑΣ | 20€ - 17€ | ||||
| ΔΕΥΤΕΡΑ 28/8 | ΕΔΕΣΣΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΑΒΑΛΙΩΤΙΣΣΑΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΤΡΙΤΗ 29/8 | ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ | 20€ - 15€ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ 15€ | ||||
| ΤΕΤΑΡΤΗ 30/8 | ΣΕΡΡΕΣ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ | 20€ - 15€ | ||||
| ΠΕΜΠΤΗ 31/8 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2017 | ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ | |||||
| ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/9 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ | 20€ - 15€ | ||||
| ΣΑΒΒΑΤΟ 2/9 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ | 20€ - 15€ | ||||
Συντελεστές:
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνοθεσία - Απόδοση: Γιάννης Μπέζος
Στίχοι: Πέτρος Φιλιππίδης
Μουσική: Κωστής Μαραβέγιας
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκορού
Χορογραφίες - Κινησιολογία: Ελπίδα Νίνου
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς
Βοηθός χορογράφος: Ζωή Πολυχρονιάδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ντένια Στασινοπούλου
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη
Παίζουν:
Πέτρος Φιλιππίδης (Λυσιστράτη), Βλαδίμηρος Κυριακίδης (Κινησίας), Ναταλία Τσαλίκη (Μυρρίνη) και ο Γιάννης Μπέζος (Πρόβουλος).
Παίζουν επίσης:
Δανάη Μπάρκα, Ελευθερία Μπενοβία, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη,
Κατερίνα Μισιχρόνη, Δάφνη Δαυίδ, Ντένια Στασινοπούλου, Χριστίνα Σπατιώτη,
Γιώργος Γιαννακάκος, Παναγιώτης Κατσώλης, Στέλιος Ιακωβίδης,
Θάνος Κοντογιώργης, Γιώργος Κατσής, Σταύρος Μαρκάλας, Γιάννης Ζαράγκαλης.
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
www.viva.gr, 11876, καταστήματα Seven Spots, MediaMarkt, Reload, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης και σε όλο το δίκτυο συνεργατών της Viva
Ο Πέτρος Φιλιππίδης θα ζωντανέψει ένα μεγάλο συμβολικό και πολιτικό πρόσωπο της παγκόσμιας κωμωδίας, τη «Λυσιστράτη», έργο παιγμένο το 411 π.Χ. στα Λήναια, μια από τις γιορτές προς τιμήν του Διονύσου. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και η Ναταλία Τσαλίκη θα αναμετρηθούν, με το πρώτο και ίσως καλύτερο ζευγάρι που γέννησε η κωμική ψυχή ποτέ (Κινήσιας-Μυρρίνη), που στάθηκε προπομπός και σημείο αναφοράς για τη μετέπειτα δημιουργία όλων των κωμωδιογράφων μέχρι τις μέρες μας. Ο Γιάννης Μπέζος στο ρόλο του Πρόβουλου, μιας προσωπικότητας της ήδη παρηκμασμένης Αθήνας της εποχής, προσωπικότητα που δυστυχώς παραμένει αναγνωρίσιμη, αναλαμβάνει και τη σκηνοθεσία της παράστασης που θα ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα από τις αρχές Ιουλίου. Η μουσική (Κωστής Μαραβέγιας) και η χορογραφία-κίνηση (Ελπίδα Νίνου), αναπόσπαστα κομμάτια της σκηνικής πραγμάτωσης της Αττικής κωμωδίας, αποτελούν δύο ισχυρότατους πυλώνες της παράστασης. Το αξιοπρόσεκτο και ενδιαφέρον της «Λυσιστράτης», πέρα από τον τερματισμό του πολέμου με όχημα τη σεξουαλική αποχή και την κατάληψη του δημοσίου ταμείου, είναι η επικράτηση ενός πανελληνίου αισθήματος. Μεγάλο ζητούμενο για την εποχή που παρουσιάζεται το έργο, ενώ παράλληλα ο Πελοποννησιακός Πόλεμος καλά κρατεί. Τα μεγάλα έργα έχουν αντίπαλο το χρόνο. Κατά κανόνα τον νικούν. Η Λυσιστράτη συνδυάζει σε ένα πρόσωπο τη σοφία με τον ερωτισμό. Τη σκέψη με το όνειρο. Καλό παράδειγμα για τους μοντέρνους καιρούς μας.
Το έργο:Η Αθηναία ηρωίδα συλλαμβάνει την απόλυτη ιδέα: να συνασπιστεί με τις γυναίκες της πόλης της, της αντιπάλου Σπάρτης, αλλά και άλλων πόλεων, και να διαμηνύσουν στους άντρες πως αν δεν φροντίσουν για την ειρήνη, θα προχωρήσουν σε σεξουαλική αποχή. Με επικεφαλής την ίδια, η Αθηναία Κλεονίκη, η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ, η Μυρρίνη και δεκάδες άλλες γυναίκες, αφού προσπερνούν τις αρχικές αντιρρήσεις τους, αναλαμβάνουν δράση, προχωρώντας παράλληλα σε αποκλεισμό του δημόσιου ταμείου που χρηματοδοτεί τις πολεμικές επιχειρήσεις. Οι άντρες φυσικά, με επικεφαλής τον Πρόβουλο, περνούν στην αντεπίθεση και ξεκινά η αψιμαχία αρχικά και η ανταλλαγή επιχειρημάτων στη συνέχεια. Όλοι αγγίζουν και ξεπερνούν τις αντοχές τους σε αμφότερα τα στρατόπεδα, μέχρι που η εμφάνιση της καλλονής Συμφιλίωσης οδηγεί σε αμοιβαίους συμβιβασμούς και, τελικά, σε αίσιο τέλος.
Συντελεστές:Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνοθεσία - Απόδοση: Γιάννης Μπέζος
Στίχοι: Πέτρος Φιλιππίδης
Μουσική: Κωστής Μαραβέγιας
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκορού
Χορογραφίες - Κινησιολογία: Ελπίδα Νίνου
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς
Βοηθός χορογράφος: Ζωή Πολυχρονιάδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ντένια Στασινοπούλου
Make up φωτογραφίας: Make up Lab by Giannis Marketakis
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη
Παίζουν:
Πέτρος Φιλιππίδης (Λυσιστράτη), Βλαδίμηρος Κυριακίδης (Κινησίας), Ναταλία Τσαλίκη (Μυρρίνη) και ο Γιάννης Μπέζος (Πρόβουλος).
Παίζουν επίσης:
Δανάη Μπάρκα, Ελευθερία Μπενοβία, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, Κατερίνα Μισιχρόνη, Δάφνη Δαυίδ, Ντένια Στασινοπούλου, Χριστίνα Σπατιώτη, Γιώργος Γιαννακάκος, Παναγιώτης Κατσώλης, Στέλιος Ιακωβίδης,
Θάνος Κοντογιώργης, Γιώργος Κατσής, Σταύρος Μαρκάλας, Γιάννης Ζαράγκαλης.
πρώτη δημοσίευση στο texnes-plus.blogspot.gr 6/8/16
"Στον Μηνά"
Δεκαπέντε γυναίκες ντυμένες(;) περπατούσαν, συγχρονισμένα, με μικρά, σχεδόν ανεπαίσθητα, βηματάκια προς στο κοίλον του αργολικού θεάτρου. Μια πιανίστρια με εντυπωσιακό καπέλο φρούτων έπαιζε τις πρώτες νότες.
Οι νότες συνέχισαν να ακούγονται...
Μπλέκονταν μάλιστα με τον γκιώνη της Επιδαύρου. Τα βηματάκια έγιναν όλο και πιο θαρραλέα. Οι γυναίκες πλησίασαν προς τα διαζώματα. Κάποια στιγμή το σύνολο έσπασε σε κομμάτια σαν όστρακο, άνοιξε και παρουσιάστηκε στη θυμέλη η Λυσιστράτη.
Ήταν εκεί «Μια γυναίκα μόνη». Το πρώτο επεισόδιο είχε ξεκινήσει...
Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός σκηνοθέτησε μια Λυσιστράτη τολμηρή, με άποψη, σύγχρονη, και κατάφερε να ξεπεράσει κάποιους σκοπέλους του έργου, που πολλές φορές οδηγούν στο λαϊκισμό, στην απλοϊκότητα και στο φτηνό χιούμορ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπέροχη σκηνή, που μας χάρισε ο σκηνοθέτης, όταν βιώσαμε τη νύχτα μαζί με τις γυναίκες στην Ακρόπολη. Εκεί, για πρώτη φορά, δεν είδαμε, αλλά ακούσαμε, μυρίσαμε, νιώσαμε.
Ακούσαμε τις νότες του πιάνου, μυρίσαμε τα πεύκα της Επιδαύρου και απολαύσαμε τον ξάστερο ουρανό. Το σκηνικό της φύσης αγκάλιασε μία από τις πιο χιουμοριστικές σκηνές του έργου, που συνήθως το υπερπαίξιμο και η ανάγκη των σκηνοθετών να την αναδείξουν οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα.
Επιτυχία της παράστασης ήταν και η έντονη αίσθηση της λειψανδρίας. Η εξαιρετική τετράδα των Γιάννη Βογιατζή, Θέμη Πάνου, Χάρη Τσιτσάκη και Γιώργου Μπινιάρη έδινε στους θεατές να καταλάβουν εμπράκτως ότι τα δεινά του πολέμου ήταν ικανά να κινητοποιήσουν τις γυναίκες με τέτοιο τρόπο.
Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε τη Σικελική Εκστρατεία (415-413 π.Χ.), ενάμιση χρόνο πριν διδαχτεί το έργο του Αριστοφάνη, κατά την οποία «οὐδὲν [έστι] ὅ,τι οὐκ ἀπώλετο» («δεν έμεινε τίποτε που να μη χαθεί»), όπως έγραψε ο Αλιμούσιος Θουκυδίδης και είπε κάποια στιγμή από το μικρόφωνο η Αθηνά Μαξίμου.
Ο Μαρμαρινός επέλεξε για Λυσιστράτη τη Λένα Κιτσοπούλου και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Η ερμηνεία της είχε μέτρο, εσωτερικότητα, ενδιαφέρουσες διακυμάνσεις και μοναδικές πινελιές της ξεχωριστής προσωπικότητάς της.
Εύστοχα τα σχόλια για τις γυναίκες που ερωτεύονται με «ανώμαλο» τρόπο και οι αναχρονισμοί που χρησιμοποιήθηκαν από τον Χίτλερ μέχρι το βιαστή Παπαχρόνη. «Έστειλε κανένας άντρας γράμματα στη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη;» αναρωτήθηκε.
Σε κάποια σημεία βέβαια διαφάνηκε και ο χαρακτηριστικός «κιτσοπουλισμός», που άλλοι λατρεύουν και άλλοι λατρεύουν να μισούν, χωρίς ωστόσο να αλλοιωθεί το σκηνοθετικό στίγμα του Μαρμαρινού. Αυτό συνέβη σε άλλες παραστάσεις στο παρελθόν, όπως στο Βυσσινόκηπο του Νίκου Καραθάνου.
Από την άλλη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι, ενώ όλες οι κυρίες της παράστασης εμφανίστηκαν γυμνές στη σκηνή, η πρωτεργάτισσα της επανάστασης κράτησε τα μισά της εσώρουχα. Μάλιστα ήταν τοποθετημένη στο πλάι αριστερά και δίπλα της παρέμειναν σε κάποια σώματα μερικά καλσόν, όπως και στη δεξιά πλευρά, για να τονιστεί το γυμνό σώμα στο κέντρο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν έντονη η απουσία, καθώς και ο δυναμισμός στη σκηνή.
Ο χορός (Gemma Carbone, Αθηνά Δημητρακοπούλου, Λένα Δροσάκη, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Άννα Κλάδη, Σοφία Κόκκαλη, Λενιώ Λιάτσου, Ειρήνη Μαρκή, Αθηνά Μαξίμου, Ελένη Μπούκλη, Ηλέκτρα Νικολούζου, Αγλαΐα Παππά, Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Σκουλά, Έλενα Τοπαλίδου) ήταν μοναδικός.
Διαλεγμένες μία μία, πρωταγωνίστριες στο σύνολό τους, οι καλλιτέχνιδες ήταν σπουδαίες και λειτούργησαν ως σύνολο και όχι ως άθροισμα, με συντονισμό και ομοιογένεια στα φωνητικά μέσα, επεξεργασμένο ρυθμικό λόγο και κινησιακή όρχηση (κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος).
Ξεχώρισαν η Κλεονίκη και ο Σπαρτιάτης της Ευαγγελίας Σαρακατσάνη, όπως και η Μυρρίνη της Μαρίας Σκουλά.
Στην παράσταση δεν δόθηκε έμφαση στον αγώνα λόγων μεταξύ Λυσιστράτης και Πρόβουλου. Αντίθετα η σκηνοθετική ματιά του Μαρμαρινού ήθελε τον Αιμίλιο Χειλάκη έναν Πρόβουλο-μαριονέτα που δεν έβγαζε λέξη! Προσέγγιση που είχε τουλάχιστον ενδιαφέρον. Την ωραία φωνή του ηθοποιού ακούσαμε στον Κινησία του, μια στέρεη κωμική φιγούρα.
Το αίσιο τέλος, η νίκη των γυναικών και το τέλος του πολέμου, που επισφραγίστηκε με ένα συμπόσιο αποδόθηκαν στην παράσταση με το σύνθημα «Πιες» και τις γυναίκες να γίνονται ένα με τους άντρες και να κάνουν προπόσεις. Προπόσεις που θα θέλαμε όλοι μας να πούμε, προπόσεις που μας συγκίνησαν πολύ...
«Στον άντρα μου»
«Σ’ αυτόν που θέλω ν’ ρθει»
«Σ’ αυτούς που λείπουν»
«Στον Μηνά» (Χατζησάββα, στον οποίο ήταν αφιερωμένη και η παράσταση...)
«Σε όλα τα επίθετα του έρωτα»
Και σε πολλά ακόμη....
Με έμπνευση, φαντασία και πολύ ταλέντο δημιούργησε τα κοστούμια η Μαγιού Τρικεριώτη. Πρακτικά και καλαίσθητα ήταν τα σκηνικά του Γιώργου Σαπουντζή. Εντυπωσιακοί οι φωτισμοί του Thomas Walgrave. Πληρέστατη μουσική πρόταση από τον Δημήτρη Καμαρωτό.
12 Σεπτεμβρίου, Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο
16 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Βράχων
19 Σεπτεμβρίου, Ηλιούπολη, Θέατρο Αλσους «Δημήτρης Κιντής»
21 Σεπτεμβρίου, Νέα Σμύρνη, Θέατρο Αλσους
24 Σεπτεμβρίου, Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Είδα
Video
