Η Ομορφιά της Ύπαρξης

Ο Ρόι Άντερσον επιστρέφει ,5 χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, με την «Ομορφιά της Ύπαρξης» για να μείνει, για άλλη μια φορά, απόλυτα πιστός στο ποιητικό του όραμα για ένα κινηματογράφο υπαρξιακό μακριά  από τις τετριμμένες φόρμες περί γραμμικών αφηγήσεων.

Εδώ, ο Άντερσον, μας χαρίζει εικόνες βγαλμένες από τους χειρότερους εφιάλτες Βαλκάνιων και Μεσογειακών λαών για ένα κόσμο που συνεχίζει να υπάρχει χωρίς χαμόγελο και με την αλλοτρίωση να φοράει τη μάσκα της αδιαφορίας του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Με ένα σενάριο που δε γνωρίζει από Α που καταλήγουν σε Ω, αλλά μόνο από εικόνες με ψήγματα κινητικότητας βουτάει στα άδυτα ενός κόσμου γεμάτου φυσική ομορφιά. Ηλιοβασιλέματα, χιονονιφάδες, βουνά και θάλασσες κάνουν την εμφάνιση τους, για να παραμείνουν, όμως, αόρατα στο δυτικό άνθρωπο που έχει προ πολλού καταφέρει να καταστρέψει την ίδια την ομορφιά της ύπαρξης του και να τη μεταμορφώσει σε διεκπεραιωτικό πέρασμα από τον πλανήτη, με απόλυτο κέντρο την ευημερία του εαυτού του.

Κι αν πρόκειται για μια ταινία με ποιητικό βάθος, με άρτιες ερμηνείες και με εκφραστικά μέσα που χώνονται στο μεδούλι της ύπαρξης, η στατικότητα αυτή και η παντελής απουσία δράσης, της στερούν κομμάτια από την ψυχή της κι από τη συγκίνηση που προκαλούν αναπόδραστα τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει.

3,5/5