Το 2016 σε λίγα εικοσιτετράωρα θα είναι παρελθόν. Λίγο πριν από την εκπνοή του χρόνου ζητήσαμε από αγαπημένους μας ηθοποιούς να φτιάξουν τα δικά τους «Αλφαβητάρια» της χρονιάς που πέρασε, κάνοντας έτσι, με τη βοήθεια των είκοσι τεσσάρων γραμμάτων μια μικρή ανασκόπηση στο 2016.
Αλφαβητάρια, αισιόδοξα, απαισιόδοξα, με χιούμορ, με παιγνιώδη διάθεση, με σκέψεις, με προβληματισμούς για όλα όσα βιώνουμε. Λέξεις και φράσεις της καθημερινότητας αλλά και σπουδαία γνωμικά θα περάσουν από την οθόνη σας…
Και μπορεί όλοι να είμαστε διαφορετικοί, όμως αυτή η χρονιά είχε έναν κοινό συντελεστή δυσκολίας… Αυτό μόνο θα σας πω και θα σας αφήσω να παίξουμε το καθιερωμένο μας παιχνίδι. Ποια λέξη λοιπόν είναι κοινή στα περισσότερα αλφαβητάρια;
Οι σκέψεις της Λένας Παπαληγούρα για την χρονιά που πέρασε:
Α-νάγκη. Τόσοι άνθρωποι γύρω μας πεινάνε που κρυώνουν. Θυμώνω και θλίβομαι. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά το 2017 να μην υπάρχει άνθρωπος που να χρειάζεται να κοιμάται στο δρόμο, κανένας άνθρωπος που να πεινάει.
Β-ιασύνη. Όλο τρέχω να προλάβω και όλο αργώ. Τι βάσανο
Γ-ιατί; Γιατί; Γιατί; Από παιδί όλο ρωτάω
Δ-ιάβασμα. «Επικίνδυνος οίκτος» του Στέφαν Τσβάιχ. Υπέροχη αναγνωστική εμπειρία.
Ε-λπίδα. Με νύχια και με δόντια παλεύω να τη διατηρήσω. Είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνάω το πρωί.
Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου.
Ή-λιος. Φως.
Θ-έατρο. Η δουλειά μου, που με ζορίζει, αλλά με γεμίζει χαρά.
Ι-στός. Εύκολο το μπέρδεμα, δύσκολο το ξεμπέρδεμα.
Κ-αλοκαίρι. Κρατάω καλά φυλαγμένες τις στιγμές του καλοκαιριού. Τον ήλιο και τη θάλασσα. Στα ζόρια και στις κακοκαιρίες με κάνουν δυνατή.
Λ-ένα Παπαληγούρα.
Μ-αρζαβέλ. Ο πρωταγωνιστής του έργου του Ευγένιου Λαμπίς, που κάνουμε αυτή τη στιγμή πρόβα. Ο Μαρζαβέλ και το ζωτικό του ψεύδος.
Ν-ερό. Μεγάλη και μόνιμη ανάγκη για να ξεδιψάσω.
Ξ-έρω. Δεν ξέρω, αλλά παλεύω να μάθω.
Ο-υρανός. Όταν τον κοιτάζω, γαληνεύω.
Π-αραμύθι. Όσο και αν μεγαλώνω τα παραμύθια τα έχω ανάγκη.
Ρ-οή. Την αναζητώ διαρκώς, στη σκηνή και στη ζωή μου.
Σ-ιωπή. Άλλοτε με ηρεμεί, άλλοτε με τρομάζει.
Τ-αξίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα έχω πάντα ανάγκη.
Ύ-πνος. Ξυπνώντας ένα πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα, έπειτα από έναν ταραγμένο ύπνο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο έντομο (Φραντς Κάφκα).
Φ-ωνή. Αγαπώ το θέατρο που δίνει χώρο, χρόνο και φωνή σε όσους δεν τα έχουν στη ζωή τους.
Χ-άος. Το χάος μέσα και γύρω μου.
Ψ-υχή. Ταξιδεύει διαρκώς.
Ω-ραίος. Αυτός που έρχεται στην ώρα του.
Οι σκέψεις της Λουκίας Μιχαλοπούλου για την χρονιά που έφυγε:
Α -Αλαζονεία ..αποφάσισα πως είναι η λέξη που με ενοχλεί περισσότερο
Β-Βουτιές στην θάλασσα..στον εαυτό μου ..
Γ-Γαλήνη..λέγεται η ηρωίδα που παίζω στην ταινία LIve Better.
Δ-Δουλειά..γιατί αλλιώς δε γίνεται.
Ε-Ελλάδα..χωρίς προοπτική.
Ζ-Ζωή,όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία ευτυχία ..
Η-Ήλιος..,το καλοκαίρι..θάλασσα απρόβλεπτη ..μου λείπει.
Ι-Ίωση κάνεις δεν γλιτώνει.
Κ-Καλοσύνη συνάντησα ανθρώπους που γλύκαναν την ψυχή μου.
Λ-Λουκία το όνομά μου αρχίζω να το συμπαθώ...
Μ-Μανούλα την αγαπάμε κ ας μας εκνευρίζει
Ν-Νεράιδες είναι μια από τις κοριτσίστικες αγάπες μου έχω συλλογή ..
Ξ-Ξιφασκία θέλω να ξεκινήσω..
Ο-Όπερα μ' αρέσει να ακούω τα πρωινά που ξυπνάω άκεφη..
Π-Πατέρας μου λείπει...
Ρ-Ράκος αισθάνομαι τον τελευταίο μήνα....
Σ-Σούρουπο η αγαπημένη μου ώρα..
Τ-Ταινίες με μανία βλέπω και χάρηκα που μόλις τελείωσα γυρίσματα για 2 ταινίες που πιστεύω πολύ..
Υ-Υπνοςςς είμαι σε φάση που θέλω να κοιμάμαι πολύ..
Φ-Φόβος πάντα στο πλάι μου..
Χ-Χωρισμός η λέξη που με διαλύει..
Ψ-Ψώνια η αμαρτία μου...
Ω-Ωροσκόπος ιχθύς με δίδυμος είμαστε τέσσερις ζωή να χουμε......καλή χρονιά!
Οι σκέψεις του Βασίλη Παλαιολόγου για την χρονιά που έφυγε:
Α-Αφθονία....(σε)....να τα έχουμε όλα!!!
Β-Βιώματα...μόνο έτσι ζούμε πραγματικά!!!
Γ-Γιατί;...(το) δεν έχει πάντα απάντηση.
Δ-Δεκτικοί πρέπει να είμαστε.
Ε-Ευτέλεια....καλό είναι να την αποφεύγουμε.
Ζ-ΖΩΗ μου!
Η-Ηθική...ας την κρατήσουμε ακέραια!!!
Θ-Θ Ε Ω Ν Η ....μου λείπει!!!
Ι-Ιδανικά (τα)...σε υψηλό επίπεδο.
Κ-Κέφι...αμείωτο να είναι.
Λ-Λεφτά...καλοδεχούμενα.
Μ-Μοιράζομαι...σημαντικό για υγιής κοινωνίες.
Ν-Νίκες....οι μικρές καθημερινές, κερδίζουν τους πολέμους.
Ξ-Ξεγνοιασιά....είναι απαραίτητη.
Ο-Όραμα...αλίμονο αν δεν έχουμε.
Π-Πίστη...σε ότι θέλει ο καθένας.
Ρ-Ρήξεις...μπορεί να συμβούν μπορεί και όχι.
Σ-Σκεπτόμενοι άνθρωποι...ζουν ανάμεσά μας.
Τ-Τέλος...κάποια στιγμή έρχεται
Υ-Υπομονή...τεράστια αρετή.
Φ-Φως στις ζωές μας.
Χ-Χαρούμενες στιγμές.
Ψ-Ψυχές...γύρω μας.
Ω-Ω ...ανεστραμμένο συμβολίζει τη μονάδα ηλεκτρικής αγωγιμότητας.
Οι σκέψεις της Ράνιας Παπαδάκου για την χρονιά που έφυγε:
Α-"Ανάγκη...τι μυτερή βελόνα"! που λέει κ ο Shakespeare . Όλα φωτίστηκαν διαφορετικά,μέσα από το πρίσμα της"ανάγκης".Συγχωροχάρτια στον εαυτό μας κ στους άλλους
Β -Βαλίτσες ! Πολλές ετοιμάστηκαν μέσα στη χρονιά που έφυγε.Στην πραγματικότητα ή στη σκέψη,η τάση φυγής ήταν πιο έντονη από ποτέ.
Γ -Γελαστή κ γελασμένη, αυτή ήταν η αίσθηση μου, παραφράζοντας του στίχους του 'Αλκη Αλκαίου.
Δ-Δύναμη :Μ'αρέσει πολύ αυτό του Jimi Hendrix : "Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη,ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη".
Ε-Έρωτας,αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο !!! Το απόλυτο ξόρκι
Ζ -Ζόρι ! Παντού ! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή κ να αγκομαχάει...
Η- Ήττα . Προσπαθώ να την αντιμετωπίζω πάντα σαν κάτι προσωρινό,άλλωστε πάντα πίστευα οτι η ήττα κ η νίκη είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος τελικά,αν επικεντρωθείς στις λεπτομέρειες.
Θ- Θαύματα .Συντάσσομαι με τον Αntoine de Saint- Exupery που λέει οτι τα πραγματικά,κάνουν λίγο θόρυβο. Το πιστεύω ακράδαντα
Ι- Ιδιοκτησία. Βασανισμένη,πολύπαθη λέξη κ έννοια .
Κ-Καλοσύνη ! Τόσο αφοπλιστική κ ερωτεύσιμη ! Μόνο αυτήν αναζητώ πια στους ανθρώπους
Λ- Λόγια !!!! Χωρίς συγκεκριμένα ...
Μ- Μουσική. Φροντίζω κ επενδύω μουσικά έστω κ νοερά τις στιγμές μου κ ευτυχώς ακόμα τη βάζω πάντα δυνατά κ εκτονώνομαι
Ν-Ναυάγια : Κυριολεκτικά κ μεταφορικά ασκούσαν παιδιόθεν πάνω μου,μια ακατανίκητη έλξη
Ξ-Ξανά : Μου βγάζει μια αισιοδοξία, μια δύναμη κ μια ελπίδα αυτή η λεξούλα
Ο-Ομορφιά : Σαν τον Βaudelaire κ εγώ ,δε μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς ,στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία .
Π- Πάθος. Αλλιώς γιατί ;;;
Ρ-Ρατσισμός. Δεκάδες μικροί εμφύλιοι παντού,καθημερινά,γύρω μας,τόσο κοντά μας,σε τόσες πτυχές της καθημερινότητας μας που είναι σοκαριστικό κ τρομακτικό.
Σ-Σοκολάτα . Η παυσίπονη !!! Βοήθεια μας...
Τ-Τώρα. Έχοντας μια τάση να σέρνω πολύ παρελθόν μαζί μου,προσπαθώ να εξοικειωθώ μαζί του κ να το εκτιμήσω.
Υ-Ύλη. Υπερεκτιμημένη .Υπέρβαση . Αυτά τα τρία μαζί !!!
Φ-"Φαίνεσθαι ". Πόσες θυσίες,πόσα θύματα στο βωμό του...
Χ- Χαρά !!! Ανάγκη κ ευχή !!!
Ψ-Ψέματα. Τα ζωτικά τα δικά σου τα πιο επικίνδυνα
Ω-Ώπα . Στο παρκάρισμα, στις συναλλαγές,αλλά κυρίως στο κέφι για να κάνουμε φινάλε αισιόδοξο...
Οι σκέψεις της Άνδρη Θεοδότου για την χρονιά που έφυγε:
Α-Αγκαλιά
Β-Βράδια δύσκολα
Γ-Γιαγιά αντίο
Δ-Διώνη-Δημήτρης
Ε-Ελλάδα κράτα γερά
Ζ-Ζωή να έχουμε
Η-Ησυχία στο πλατό
Θ-Θεσσαλονίκη at Christmas time
Ι-Ιδιαιτερότητες ...
Κ-Κύπρος!!!!!
Λ-Λίγη αγάπη παραπάνω
Μ-Μπάμπαλη στο καμαρίνι
Ν-Νέα σχέδια
Ξ-Ξύπνημα νωρίς, πολύ νωρίς
Ο-Οικογένεια
Π-Πρόβες,πρόβες....
Ρ-Ρρρρ (όπως στα κόμιξ)
Τ-Τρέχουμε τώρα
Υ-Υπομονήηηη
Χ-Χέρια φιλικά
Ψ-Ψωμί της μαμάς το Χειμώνα
Ω-Ώρες ατέλειωτες μαζί τους
Οι σκέψεις του Αλέξανδρου Καλπακίδη για την χρονιά που πέρασε
Α –Αλληλεγγύη: Είναι αυτό που θα μας κρατήσει όρθιους.
Β – Βλακεία: Πρέπει να την καταπολεμήσουμε.
Γ- Γέλιο: Το χάσαμε! Πρέπει να αντισταθούμε.
Δ- Δυσκολία: Δεν υπάρχει!
Ε- Ελλάδα: Όταν λέω Ελλάδα, Ελλάδα! Στην υγειά μας ρε!!
Ζ- Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια.
Η- Ήλιος: Μην μου τον σκιάζετε.
Θ-Θεοί: Πόσοι πια…???!!!
Ι- Ιμπεριαλισμός: Αυτός μας έφαγε!
Κ- Κουβέντα: Μου λείπει!
Λ- Λευτεριά: Τι ωραία λέξη!
Μ- Μίσος: Είδαμε αρκετό την χρονιά που πέρασε. Ας ελπίσουμε να δούμε λιγότερο την χρονιά που έρχεται.
Ν- Νίκη: Η νέα μου θεατρική δουλειά για το 2017! Βλέπε ΄΄Νίκη του Χρήστου Χωμενίδη΄΄
Ξ- Ξένος: Όλοι ξένοι είμαστε.
Ο- Ομορφιά: Μέσα στην ψυχή μας.
Π-Παγκάκι: Η παράστασή μας!!!
Ρ- Ρατσισμός: Άνοδος…Γιατί;
Σ-Στωικός: Παραμένω!
Τ- Ταξίδι: Καλοκαίρι του 2016: Φιλαδέλφεια, Ατλάντικ Σίτυ, Ουάσιγκτον, Νέα Υόρκη. Τέλεια!!
Υ- Ύμνος: Στην ζωή!
Φ- Φώτα: Πολλά στην σκηνή.
Χ- Χαρά: Το Θέατρο!
Ψ- Ψέμα: Μακριά από εμάς.
Ω-Ωχ!!!
Οι σκέψεις της Κίττυ Παϊταζόγλου για την χρονιά που πέρασε:
Α- Aνάγκη και Αφοσίωση : Ο,τιδήποτε μου φαίνεται αληθινό και άξιο, πάντα βλέπω να ξεπηδάει από μιαν ανάγκη. Και μιαν αφοσίωση.
Β- Βαριέμαι: Τους μεγάλους μονολόγους, την αυτολύπηση, την απολυτότητα. Τον εαυτό μου, όταν κολλάει εμμονικά σε κάτι.
Γ- Γνώμες: Πήξαμε στις γνώμες. Λόγια που δεν αναλαμβάνουν ευθύνη. Μόνο οι πράξεις έχουν νόημα.
Δ-Διαψεύσεις: Πολιτικές. Ηθικές. Συναισθηματικές. Μαζεύτηκαν αρκετές φέτος.
Ε –Ελλάδα: Δεν ξέρω πότε σε αυτή την -κατά τ’άλλα υπέροχη- χώρα θα μπορέσουμε να κάνουμε σταθερά βήματα προς κάτι, κι όχι μονίμως νευρωτικά, κυκλοθυμικά και αποσπασματικά.
-Έμπνευση: Δεν ξέρεις πότε θα έρθει, μα πρέπει κάθε μέρα να παλεύεις να είσαι εκεί μήπως και έρθει.
Ζ- Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι.
Η-Ηθοποιός: «Αυτός που παλεύει να συναντηθεί με κάτι που δεν υπάρχει. Κάτι νεκρό»
-Ήρωες: Όλοι όσοι ρισκάρουν. Αληθινά ρισκάρουν.
Θ- Θαύματα: Πιστεύω πολύ στα μικρά, καθημερινά θαύματα (μα και στα μεγάλα και ανεξήγητα)
Ι-Ιστορίες: Όταν όλα έχουν ειπωθεί, μένει ο τρόπος και ο χρόνος που λέγονται οι ιστορίες για να μας αγγίξουν ξανά.
Κ- Κάφκα: «..Πήραμε τη ζωή μας λάθος», μόνο που «δεν αλλάξαμε ζωή». Το είδε όλο το παράλογο του κόσμου μας. Νιώθω χαρά μεγάλη που συμμετέχω στην παράσταση αυτή της «Δίκης» του Κάφκα, στο Θέατρο Πόρτα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Λ- Λάθη: Με αυτά προχωράμε μπροστά. Όχι με τα σωστά. Με τα λάθη και τις απώλειες.
Μ-Mαρία: Aγαπημένη φίλη και φωτεινό πρότυπο για πολλά πράγματα.
-Mαλακότητα: Έχω μια έμφυτη αγωνία για όλα, μαθαίνω όμως τελευταία πώς να μπαίνω μαλακά στα πράγματα. Στη ζωή. Και στην τέχνη.
Ν-Ντροπές: Συνεχείς. Κοριτσίστικες και ενήλικες.
Ξ- Ξενοφοβία: Όλα ξεκινούν από την έλλειψη παιδείας και επιστρέφουν σε αυτή.
Ο-Ομάδα: Νομίζω μόνο με το «μαζί» μπορεί να γίνει κάτι. Στην ομάδα δε σημαίνει ότι ισοπεδώνονται οι προσωπικότητες, ίσα-ίσα, καθένας φέρνει τον εαυτό του στα καλύτερά του και μαζί με τον άλλον τον πάει ακόμα πιο πέρα. Όταν έχεις κοινούς κώδικες, εμπιστοσύνη, τότε ρισκάρεις να εκτεθείς κι άλλο. Να εκτεθείς μαζί με τον άλλον.
Π-Πατάρι Πρότζεκτ (Patari Project): Η απόδειξη του πώς το «μαζί» μπορεί να δημιουργήσει μαγεία.
Ρ-Ρουτίνα: Καταλαβαίνω πια πως, ίσως, έχει μια γλύκα και μια ασφάλεια.
Σ-Σύνορα: Aνοιχτά.
Τ-Τέχνη: Λέει κάπου ο Σεφέρης πως «η Τέχνη είναι μια απέραντη αλληλεγγύη». Σε αυτό θέλω να προσθέσω: Aν όχι έτσι, τότε ας το αφήσουμε καλύτερα.
-Tαξίδια: Στην Αργεντινή. Στο Βιετνάμ. Στις λίμνες στον Καναδά. Μελλοντικοί αγαπημένοι προορισμοί.
Υ-Υγεία: Ένα καθόλου αυτονόητο αγαθό.
Φ-Φως: Να κοιτάς με φως ακόμα και το πιο βαθύ σκοτάδι.
Χ-Χιούμορ: Σχετικοποιεί και παρηγορεί. Ενίοτε. Το ψάχνω πολύ στους ανθρώπους.
Ψ- Ψάχνω: Άρα κάποια στιγμή θα βρω κιόλας.
Ω- Ώπα!: Έτσι, χωρίς λόγο, για να τελειώσουμε περήφανα και με χαρά!
Οι σκέψεις της Εύας Οικονόμου- Βαμβακά για την χρονιά που έφυγε:
Α-Ανέφικτο, για αυτό που τελικά ενεργοποιείς πάντα όλες σου τις δυνάμεις.
Β-Βρικόλακας. Μικρός. Ο Ρούντιγκερ. Όταν ήμουν μικρή ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο και αν με ρωτούσες τι θα γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα «μικρός βρικόλακας» και τρόμαζα τον κόσμο.
Γ-Γόνατο. Σημείο ευαίσθητο του σώματος, αν δεν το προσέξεις σε αφήνει συχνά πίσω.
Δ-Δρόμος. Πορεία προς κάτι. Φυγή.
Ε-Έρωτας. Δικαιωματικά.
Ζ-Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις.
Η-Ήλιος. Γιατί το φως του είναι βασικός συντελεστής της ανθρώπινης ευτυχίας.
Θ-Θέατρο. Επίσης δικαιωματικά. Έχει βαφτίσει για πάντα τα Θ μου, εξορίζοντας ακόμα και τη Θάσο και το Θάνατο από αυτά.
Ι-Ίμερος. Μυθικός θεός του έρωτα, η αγάπη του κληρονομιά από το μπαμπά μου.
Κ-Καλοκαίρι. Μετράς πάντα 9 μήνες ανάποδα για να έρθει. Το τέλος του χρόνου και ας βρίσκεται στο μέσο του.
Λ-Λωτός. Μυστήριο φρούτο. Από όλες τις απόψεις.
Μ-Μαύρο. Χιόνι. Δε θα μπορούσε αλλιώς. Η παράστασή μας - κάθε νιφάδα του αγάπη.
Ν-Νησί. Ο τόπος μου, η Θάσος.
Ξ-Ξανά. Δεύτερη ευκαιρία. Δε θα πάψω ποτέ να τη ζητάω.
Ο-Όλο. Ολοκληρωμένο, τελειωμένο, άπληστο και άψογο.
Π-Πόρτα. Έξοδος, είσοδος, αλλαγή επιπέδου. Τελευταία… και θέατρο.
Ρ-Ρακούν. Το γνωστό. Που βοηθάει στην κατανάλωση γλυκών.
Σ-Σφυρίχτρα. Η λέξη που έβαζα πάντα στην κρεμάλα και δεν την έβρισκε κανείς.
Τ-Τρόπος. Μέθοδος. Μονοπάτι που δύναται ασφαλώς ή επισφαλώς να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Υ-Υπερ -θεματίζω, -βάλλω, -αναλύω. Όλα στον υπερ-θετικό.
Φ-Φιμπονάτσι. Η αγαπημένη μου ακολουθία. Ό,τι πιο γοητευτικό έχω συναντήσει.
Χ-Χτένα. Σύμμαχος. Θα ήθελα να γνωρίσω τον εφευρέτη της.
Ψ-Ψάρι. Δεν ξέρω γιατί αυτό, τα φοβάμαι και λίγο.
Ω-Ώρα. Περνάει, χάνεται, πάντα θες μια ή και πολλές παραπάνω.
Οι σκέψεις της Μαρίας Τζάνη για την χρονιά που έφυγε:
Α-Αγάπη:Πήρα και έδωσα το 2016 και το «κατάλαβα» περισσότερο από τις άλλες χρονιές.
Β- Βαρεμάρα: Βαρέθηκα λιγότερο από κάθε άλλη χρονιά.
Γ-Γάτος: Ένα χρόνο παρέα με τον γάτο μου τον Μπιρμπίλη.
Δ-Διακοπές: Πήγα στην Σχοινούσα με τους φίλους μου. Τέλεια!
Ε- Εξωγήινοι Ούτε φέτος δεν ήρθαν.
Ζ- Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη.
Η-Ήλιος: Φωτοσύνθεσα όσο γινόταν.
Θ-Θάλασσα: Πολλά μπάνια.
Ι- Ικανοποίηση: Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσα.
Κ- Κρήτη: Πήγα στο σπίτι μου πολλές φορές.
Λ- Λάθη: Καλά, κάθε χρόνο έκανα, κάνω και θα κάνω.
Μ-Μάθημα: Ένα μάθημα ήταν για μένα όλο το 16’, άσε που αντάλλαξα και πολλά μαθήματα.
Ν-Ντιβάνι: η ιντερνετική μου εκπομπή “Στο Ντιβάνι με την Τζάνη”
Ξ-Ξυπνητήρι:Κάθε πρωί χτυπάει να πάω να παίξω στο «Σέρλοκ Χόλμς και το γαλάζιο ρουμπίνι»
Ο-Ομοιοπαθητική: Βρήκα την υγειά μου!
Π-Πόρτες: Άνοιξαν καινούργιες.
Ρ-Ραβδί: Να είχα ένα μαγικό να πραγματοποιούσα όνειρα ανθρώπων
Σ-Συνεργασίες: Δούλεψα παρέα με ωραίους ανθρώπους.
Τ-Ταξίδια: Δεν πήγα στο εξωτερικό,θα πάω το 2017
Υ- Ύπνος: Άρχισα να κοιμάμαι νωρίς
Φ-Φροντίδα: Το 2016 με φρόντισα!
Χ-Χάρος: Πήρε πολύ κόσμο φέτος.
Ψ- Ψέμματα:Αλήθεια δεν είπα ούτε ένα!
Ω-Ώρα: Δεν βλέπω την ώρα να έρθει το 2017 να δω τι θα μας φέρει…
Οι σκέψεις της Αρκαδίας Ψάλτη για την χρονιά που πέρασε
Α -αμνήμονας άμμος
Β -βάτραχος
Γ-γιόλο
Δ-δάσος
Ε-έρημος
Ζ-ζάφτι
Η-ήλιος
Θ-θόλος
Ι-ικέτης
Κ-καπέλο
Λ-λάφυρο λούνα παρκ
Μ-μάρτυρας
Ν-ναός
Ξ-ξίφος
Ο-όπερα
Π-πειρατής
Ρ-ρόσο αντίκο
Σ-σιρόπια
Τ-τυφλά
Υ-υφαντό
Φ-φύτρο
Χ-χιόνι
Ψ-ψηλά
Ω-ωκεανός που θα βγω
Οι σκέψεις της Νάνσυ Μπουκλη για την χρονιά που έφυγε:
Α- Αλησµονώ και χαίροµαι
Β- Bios
Γ- Γεµάτη
Δ- Δέκα β.
Ε- Εδώ παρόν
Ζ- Ζω Ή
Η- ΉλιοςΉλιοςΉλιος
Θ- Θέλετε να χορέψοµε Μαρία;
Ι- Ιρίακολακ
Κ- ΚιΚ µπόξινγΚ
Λ- Λευκάδα
Μ- Μουσική
Ν- Ντι Τζέι
Ξ- Ξξξξ
Ο- Όλα
Π- Περί φύσεως
Ρ- Ρωτώντας πας στην πόλη
Σ- Συντονίζ.ω,ονται,µος
Τ- Τώρα
Υ- Υπόθεση
Φ- Φωτιά
Χ- Χωρίς
Ψ- Ψέµµατα
Ω- Ωραία!
Οι σκέψεις του Χρήστου Καρασαββίδη για την χρονιά που έφυγε:
Α - Αγάπη: χωρίς αυτό, ούτε ανάσα
Β - Βία: στις ζωές, στις σχέσεις, στους δρόμους. Γιατί;
Γ - Γυναίκες: η έμπνευση
Δ - Δημιουργία: οφείλουμε να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο μας
Ε - Ερωτευμένο θέατρο: το ωραιότερο είδος θεάτρου
Ζ - Ζωή: ωραία
Η - Ηθοποιός: επάγγελμα κι όχι χόμπι
Θ - Θράσος: καλώς εννοούμενο, χρειάζεται πίστη στις ικανότητές μας
Ι - Ιδέες: αμέτρητες
Κ - Κάπνισμα: δυστυχώς δυσκολεύομαι πολύ να το μειώσω
Λ - Lolita Reversed: διασκευάζω ελεύθερα και σκηνοθετώ την ιστορία της Λολίτας του Ναμπόκοφ, απόν Απρίλιο, για την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και υπόσχομαι πως θα καταθέσω ένα διαφορετικό θέατρο.
Μ - Μυαλό: επιθετικό κι αποκλίνον
Ν - Νομίζω: γενικώς
Ξ - Ξενοφοβία: Είναι ντροπή μας
Ο - Όραμα: μαζί με τον έρωτα, οι δυο λόγοι που ζούμε
Π - Περσινές Βροχές: ο μονόλογος που έγραψα και σκηνοθέτησα, η πρώτη μου ολοκληρωτική δημιουργία, η αρχή των πάντων, η παράσταση που νιώθω τρομερά περήφανος για το κάθε της δευτερόλεπτο
Ρ - Ρίσκο: σε οτιδήποτε
Σ - Σκηνοθεσία: δημιουργική, αλλιώς δεν έχει νόημα οτιδήποτε
Τ - Ταλέντο: το νέο
Υ - Υποκριτική: επιστήμη
Φ - Φωνές: διαφορετικές κι απαραίτητες για να πάμε μπροστά
Χ - Χωρισμοί: συμβαίνουν
Ψ - Ψυχή: όταν λείπει από μια παράσταση, αποκλείεται να είναι καλή
Ω - Ώριμος: δεν είμαι
Οι σκέψεις της Άρτεμις Γρύμπλα για την χρονιά που πέρασε:
Α-χ. Αχ, 2016.
Β-αχ. Βαχ, 2016.
Γ-γάτα, η τελευταία μαύρη. Του Ευγένιου Τριβιζά, στο Θέατρο Άλφα Ιδέα. Το 2016 ένωσε ξανά την αγαπημένη γατοπαρέα και μας χάρισε μοναδικές στιγμές εντός και εκτός σκηνής.
Δ-δίαιτα. Άλλη μια χρονιά φεύγει χωρίς πετυχημένη δίαιτα.
Ε-εκδρομή. Τη ζητάω επίμονα ολόκληρο το 2016. Μια εκδρομή δεν μου χαρίστηκε, αλλά με αισιοδοξία κοιτάω το χάρτη και σχεδιάζω το 2017.
Ζ-ζαβολιές. Το 2016 ήταν γεμάτο από αυτές, ευτυχώς.
Η-ήθελα. Το 2016 ήθελα να… αλλά αποχαιρετάμε το δαιμονισμένο έτος και μαζί την αναβλητικότητα. Ελπίζω.
Θ-θεία. Έγινα θεία! Κλασική Ελληνίδα θεία, με τρέλα και υστερία. Το πρώτο μου ανίψι είναι το πιο όμορφο και έξυπνο μωρό του κόσμου. Δείχνω τις φωτογραφίες της συνέχεια σε όλους, τις έχω ντέσκοπ, μπακγκράουντ, στο κινητό, στο πορτοφόλι, στο ψυγείο, και δεν χάνω ευκαιρία για ρουφηχτά φιλιά σε χεράκια και μπουτάκια.
Ι-Improv/λατινικό μεν, αλλά καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να έρθει στην επιφάνεια από τότε που το Improv μπήκε δυναμικά στη ζωή μου. Μία αποκάλυψη του 2016 που χρωστάω σε αγαπημένους φίλους και με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε γέλια μέχρι δακρύων κάθε Κυριακή βράδυ!
Κ-ουίντα. Το σπίτι που φτιάξαμε για μπαρ ή το μπαρ που έγινε σπίτι. Κυριαρχεί σε κάθε κάπα, σε κάθε μέρα και κάθε μπίρα, με τη ζεστασιά, τη χαρά και τις στιγμές που μας προσφέρει
Λ-λάθη. Γεμάτο λάθη αλλά και λαμπρές στιγμές.
Μ-μελομακάρονα. Το 2016 θα μείνει στην προσωπική μου ιστορία ως η πρώτη και ελπίζω τελευταία χρόνια που έφαγα ολόκληρο το ταψί με τα μελομακάρονα που έφτιαξα.
Ν-Ναι και. Η βασική αρχή του Improv ήρθε και προσγειώθηκε στη ζωή μου σαν κεραυνός. Λέμε ναι σε ό,τι μας έρχεται και βάζουμε δίπλα ένα και, συνεχίζοντας. Βασική οδηγία πάνω και κάτω από τη σκηνή.
Ξ-απλίνι. Όλα τα Ξ οδηγούν στο μοναδικό σκυλί που με συντροφεύει και το 2016 κλείσαμε έναν καταπληκτικό χρόνο παρέα, από τότε που με περιμάζεψε από τον δρόμο και κουρνιάσαμε στο λευκό μου καναπέ, με αποτέλεσμα τίποτα πια να μην είναι το ίδιο. Αποκορύφωνα η αλλαγή του χρώματος του καναπέ, που είναι λευκός μόνο στις μακρινές αναμνήσεις.
Ο-ΟΡΕΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟ, η λέξη μου στις περισσότερες εκπνοές.
Π-αντρειά. Το 2016 ήταν έτος γάμων. Γάμοι έγιναν, γάμοι σχεδιάστηκαν, γάμοι, γάμοι παντού! Το 2016, επίσημο έτος παντρειάς.
Ρ-αντεβού. Η μεγάλη μου αποτυχία: δεν κατάφερα να είμαι στην ώρα μου ούτε σε ένα.
Σ-υνεργάτες. Η χρονιά φεύγει και με βρίσκει πολύ πλουσιότερη σε όμορφες συνεργασίες και αγαπημένους συνεργάτες, τους οποίους ελπίζω να ξανασυναντήσω σύντομα.
Τ-ραγωδία. Η λέξη που είπα πιο συχνά μέσα στη χρονιά.
Υ-στέρνια Τήνου. Επιστροφή για λίγο στο μαγικό νησί με τις αγαπημένες μου φίλες. Δύο μέρες όαση μέσα στη χρονιά, με κοκτέιλ και αλμύρα.
Φ-ίλοι και φιλιά. Συντροφιά στις δύσκολες και στις όμορφες μέρες
Χ-ριστίνη. Το 2016 ανήκει εξ ολοκλήρου στην ανιψιά μου που ήρθε στη ζωή το Φεβρουάριο και έκτοτε στολίζει τις μέρες μας και κρατά στα μικροσκοπικά χοντροχεράκια της τις καρδιές μας.
Ψ-ιτ κοπελιά. Αυτή η μάστιγα και το 2016.
Ω-ριμότητα. Το 2016 μου πρόσφερε τη γνώση ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές χρονιές. Όσο μεγαλώνεις τόσο τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.
Η λέξη ΖΩ-ΖΩΗ νίκησε και φέτος, γιατί όσο δύσκολες και αν είναι οι χρονιές μας, η ζωή πάντα θα μας ξεπερνά!
Γιατί πολύ απλά τελικά «Ζωή: (είναι) ωραία» ή «Ζω Ή» και ας μην κάνουμε «Ζ-ζάφτι» πολλά. Ακόμα και αν δεν τηρούμε την υπόσχεση ότι «Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη». Γιατί τελικά τι είναι και η ζωή; «Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις». Με άλλα λόγια «Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι» και όμως «Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια» και δυστυχώς «Ζ-Ζόρι! Παντού! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή και να αγκομαχάει...», αλλά ερωτεύεσαι και λες «Ζ-ΖΩΗ μου!» και μπορεί και να τη λένε «Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου» και μετά πάλι «Ζωή, όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία, ευτυχία» Στο φινάλε όμως;
«Ζ-Ζωή να έχουμε» και με«Ζαβολίες» να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Το 2017 να δημιουργήσετε το αλφαβητάρι που ονειρεύεστε και σας αξίζει!
Δραστήρια και πολυτάλαντη θυσίασε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα στη δικηγορία για χάρη της υποκριτικής. Παιδί του θεάτρου Τέχνης, συνεργάζεται, σχεδόν κάθε χρόνο με τις σκηνές του. Φέτος την απολαμβάνουμε και στο θέατρο Πόρτα και το υπέροχο «Μαύρο Χιόνι» του Κώστα Φιλίππογλου. Λίγο οι γιορτές, λίγο το κλίμα του Μπουλγκάκοφ αποφασίσαμε να τα πούμε σ’ ένα πιο γιορτινό και χιονισμένο τοπίο… στην Πεντέλη!
Ένα ανολοκλήρωτο και αυτοβιογραφικό έργο του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Πώς δουλέψατε πάνω σε αυτό; Πώς σας επηρέασαν τα επίθετα «ανολοκλήρωτο» και «αυτοβιογραφικό»;
Νομίζω πως η δυσκολία δεν έγκειται τόσο στα επίθετα όσο στο ουσιαστικό. Μυθιστόρημα. Στις 29 Σεπτέμβρη που ξεκινήσαμε πρόβες είχαμε στα χέρια μας ένα υπέροχο βιβλίο 280 σελίδων και κάποιες ωραίες σκόρπιες ιδέες. Μέσα σε εννέα βδομάδες το βιβλίο αυτό δεν μετατράπηκε απλώς σε θεατρικό αλλά σε παράσταση. Δουλέψαμε πολύ και σε επίπεδο συγγραφής. Είχαμε βέβαια μαζί μας και μια πολύ έμπειρη δραματολόγο, τη Δ. Κονδυλάκη, που μας βοήθησε ιδιαίτερα. Μας έβαζε συχνά σε τροχιά όταν από ενθουσιασμό παρεκκλίναμε. Ωστόσο για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διαδικασία. Και μετά, κοιτώντας πίσω, νιώθεις παντοδύναμος. Αυτή η παράσταση, εκτός από τα αναρίθμητα πράγματα που μου έμαθε, μου άνοιξε νέους ορίζοντες, με αποτέλεσμα να βλέπω σχεδόν όλα τα διηγήματα ως εν δυνάμει θεατρικά έργα με έναν πολύ πρακτικό και δημιουργικό τρόπο.
Τα επίθετα δηλαδή δε σας επηρέασαν καθόλου;
Αυτοβιογραφικά πιστεύω πως είναι όλα τα έργα. Είναι τόσο δεμένα με την ύπαρξη του δημιουργού τους. Εμπεριέχουν εν μέρει τις εμπειρίες του, τις φαντασιώσεις του, τις αποστροφές του. Νομίζω πως το στοίχημα θα ήταν κάποιος κάποτε να γράψει ένα μη αυτοβιογραφικό έργο. Τώρα ότι το δικό μας έχει και τα διαπιστευτήρια του αυτοβιογραφικού συνέβαλε στην έρευνα που έπρεπε να κάνουμε προκειμένου να το κατανοήσουμε. Και κάπως έτσι ο –σχεδόν άγνωστός μας– Μπουλγκάκοφ κυριάρχησε στις μέρες μας. Το ανολοκλήρωτο από την άλλη θεωρώ πως σε φέρνει αντιμέτωπο με ένα δίλημμα. Κάνεις μαζί του όλο το ταξίδι και κάπου –λίγο μετά τη μέση σε εμάς– σε αφήνει. Και, έχοντας τη φόρα από όλα όσα έχουν προηγηθεί, μπαίνεις στον πειρασμό να συνεχίσεις, να δώσεις εσύ το τέλος που πιστεύεις πως ο έως τώρα συνοδοιπόρος σου θα έδινε. Και εκεί υπεισέρχεται η λογική, η οποία σου υπενθυμίζει ότι μάλλον δεν έχεις το δικαίωμα να βάλεις τελεία σε ό,τι κάποιος άλλος επινόησε αλλάζοντας την τελική μορφή του. Και αυτή η μάχη δεν τελειώνει ποτέ. Ωστόσο νομίζω πως όλα τα μεγάλα έργα τελειώνουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με άρση.
«Αυτοκτόνησε ένας συγγραφέας και θα σας πω την ιστορία του». Αυτή η εναρκτήρια φράση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας ή κάνω λάθος;
Σε όλη την παράσταση ακολουθούμε την πορεία αυτού του συγγραφέα ώσπου να φτάσει στο σημείο να αυτοκτονήσει. Και ενώ ως γεγονός φαντάζει τραγικό, το κείμενο του Μπουλγκάκοφ ξεχειλίζει από μαύρο χιούμορ. Σπάνια συναντάς αυτή την οπτική. Όταν ξεκινήσαμε πρόβες, δεν ξέραμε σε τι παράσταση θα οδηγηθούμε. Αφεθήκαμε λοιπόν ελεύθεροι στα ερεθίσματα του κειμένου και αόρατα γλιστρήσαμε στη μαύρη κωμωδία. Άλλωστε, όπως είχαμε καταλήξει, ο Μπουλγκάκοφ βάζει τον ήρωά του να αυτοκτονήσει για να μπορέσει ο ίδιος, κάνοντας την ίδια διαδρομή, να παραμείνει στη ζωή. Και αυτό από μόνο του έχει κάτι βαθιά αισιόδοξο.
Οι περιπέτειες ενός συγγραφέα πόσο κοντά πιστεύεις πώς είναι στις περιπέτειες ενός ηθοποιού;
Οι περιπέτειες του συγκεκριμένου συγγραφέα είναι πολύ κοντά στις περιπέτειες ενός ηθοποιού, καθώς, όντας δημιουργικός και αντισυμβατικός, προσπαθεί να εισχωρήσει σε ένα κατεστημένο που δεν του ταιριάζει και συνθλίβεται από αυτό. Δεν δέχεται να κάνει συμβιβασμούς και το πληρώνει.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Κώστα Φιλίππογλου;
Μαγική. Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Και είναι τέλειο να το νιώθεις αυτό στο «ταμείο», όταν έχει ήδη συμβεί και είσαι μακριά από την αρχική παρόρμηση και τον ενθουσιασμό μιας νέας συνεργασίας. Είναι εκπληκτικός άνθρωπος ο Κώστας. Πολύ εμπνευσμένος, δημιουργικός και –σπάνιο στο χώρο μας– εξαιρετικά γενναιόδωρος. Σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, να θες να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό. Ίσως οφείλεται στο ότι πριν από ηθοποιός και σκηνοθέτης είναι και δάσκαλος. Πολύ τυχεροί αυτοί που συναντά στο δρόμο του… Όμως και όλη η ομάδα ήταν υπέροχη. Σπάνια έχεις την ευκαιρία να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους με τέτοια ενέργεια. Να χαίρεσαι για όσα δίνεις και για όσα παίρνεις. Νομίζω πως είναι μια συνεργασία που θα τη θυμάμαι για πολύ πολύ καιρό. Νιώθω –και ας μην πιστεύω στον Θεό– ευλογημένη.
Πρόσφατα είχες μια εμπειρία από το Βασιλικό Θέατρο της Χάγης με τη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία του Δ. Γεωργαλά; Τι αποκόμισες;
Πάρα πάρα πολλά! Καταρχήν πρώτη φορά συμμετείχα σε παράσταση αρχαίου δράματος. Ήταν μοναδική εμπειρία. Είναι τελείως διαφορετικός ο κώδικας δουλειάς, άλλα τα μεγέθη, και ας ήταν σκηνοθετημένη για κλειστό χώρο. Τα όπλα που έχεις αναπτύξει για να διαχειριστείς το θέατρο δωματίου είναι εκεί σχεδόν ανενεργά. Πρέπει να μεγαλώσεις, να αποκτήσεις άλλη βαρύτητα. Η ερμηνεία σου είναι προϊόν συνθετικής αφαίρεσης και αυτό είναι ταυτόχρονα προκλητικό και δύσκολο. Νομίζω όμως πως τα καταφέραμε πολύ καλά. Ο Δημήτρης, παρακινούμενος από ένα μοναδικό ένστικτο, έστησε μια παράσταση στέρεα, όμως πολύ σύγχρονη. Και αισθητικά υπέροχη. Χωρίς να θυσιάσει τίποτε από την ουσία της, της έδωσε άλλους τόνους, την έκανε να αφορά ουσιαστικά. Και, μολονότι σε ελληνική γλώσσα, κατάφερε να κερδίσει το ολλανδικό κοινό. Ήμασταν και στις τρεις παραστάσεις sold out και, αν δεν έπρεπε να γυρίσουμε άμεσα πίσω, θα μπορούσαμε να δώσουμε και άλλες.
Θα υπάρξει συνέχεια;
Ελπίζουμε. Είναι μια πολύ ξεχωριστή παράσταση και θα ήταν κρίμα να είναι τόσο θνησιγενής. Να αρχίσει τελειώνοντας με τρεις παραστάσεις στη Χάγη. Συζητάμε με τους ανθρώπους της Ολλανδίας για μια μικρή περιοδεία στο εξωτερικό, αν και πιστεύω πως όλοι ευχόμαστε κάποια στιγμή να βρει χώρο και στην Ελλάδα. Θεωρώ πως θα είχε μεγάλη απήχηση.
Είσαι απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης και διατηρείς δεσμούς με αυτό, συνεργαζόμενη σχεδόν κάθε χρόνο. Φέτος σε βλέπουμε πάλι σε εφηβική παράσταση. Πόσο εύκολα αντιλαμβάνονται οι νέοι τον Τσέχωφ;
Θεωρώ το Θέατρο Τέχνης λίγο σαν οικογένεια. Δουλεύω σε αυτό από το δεύτερο έτος της σχολής και στις δύο χρονιές που έλειψα από τους κόλπους του το αίσθημα ήταν λίγο περίεργο. Δένομαι κάπως και συναισθηματικά. Εδώ και τέσσερα χρόνια με πρωτοβουλία του Κωστή Καπελώνη και με έναν πυρήνα αποφοίτων του Θεάτρου Τέχνης έχουμε στήσει την Εφηβική Σκηνή του Θεάτρου Τέχνης. Ήταν νομίζω κάτι που έλειπε, να τοποθετήσει το θέατρο στο επίκεντρο τον έφηβο και να οργανώσει παραστάσεις ειδικά γι’ αυτόν, φέρνοντάς τον μάλιστα σε ένα χώρο ιστορικό όπως είναι το Υπόγειο, συστήνοντάς του ένα νέο γι’ αυτόν κόσμο. Είναι ειδικό κοινό οι έφηβοι, δύσκολο. Λένε πάντα την αλήθεια. Δεν σου χαρίζονται, δεν έχουν μυηθεί ακόμη στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό που συναντάς στους μεγάλους. Οπότε μόνο με ειλικρίνεια μπορείς να τους αντιμετωπίσεις.
Φέτος για πρώτη φορά το έργο που ανεβάζουμε δεν ανήκει σε αυτό που θα λέγαμε εφηβικό ρεπερτόριο. Αρχικά φοβόμουν πολύ την ενασχόληση με έναν τόσο κλασικό και μεγάλο συγγραφέα, αλλά περιέργως τα παιδιά το παρακολουθούν με τεράστια προσήλωση και ενδιαφέρον. Είναι νομίζω η έμπρακτη εφαρμογή της έννοιας του κλασικού, του ουσιαστικά διαχρονικού.
Υπάρχει κάποιος ρόλος ή συνεργασία που ονειρεύεσαι;
Νομίζω ονειρεύομαι περισσότερο συνεργασίες παρά ρόλους. Θεωρώ το θέατρο την πλέον ομαδική δουλειά και πιστεύω πως τελικά έχει μεγαλύτερη σημασία με ποιους συμπορεύεσαι παρά το τι κάνεις. Οι συναντήσεις με τους ανθρώπους είναι αυτές που σε εξελίσσουν. Οι ρόλοι είναι απλώς οι αφορμές.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια
Όσες φορές έκανα σχέδια σε αυτόν το χώρο ανατράπηκαν… Το έχω αποδεχτεί, οπότε εμπιστεύομαι το απρόβλεπτο. Αν μπορούσα να ευχηθώ κάτι και να πιάσει, θα ήταν οι άνθρωποι που με ενέπνευσαν και με εξέλιξαν να ξαναβρεθούν στο δρόμο μου…
Φωτογράφιση για το Texnes-plus Μάριος Θεολόγης
Η Εύα πρωταγωνιστεί στο "Μαύρο Χιόνι" στο Θέατρο Πόρτα και στην εφηβική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης«Η Ζωή είναι Ωραία» (Οδηγός Ευδαιμονίας από τον Τσέχωφ)
Είδα
Video
