Τα λόγια είναι περιττά για την προσωπική παράσταση "Mute" του Γιώργου Χρυσοστόμου. Μετά από απανωτά sold out σε κλειστά και ανοιχτά θέατρα και μετά από ένα χρόνο θεατρικού mute, η «προφητική» παράσταση πατάει play και επανέρχεται δριμύτερη.

Η χειροποίητη, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία παράσταση – στοίχημα που πέτυχε!- του Γιώργου Χρυσοστόμου, βγαίνει ξανά από την παύση ή μάλλον την καλοκαιρινή ραστώνη κι επιστρέφει για λίγες μόνο παραστάσεις σε επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα της Αττικής και όχι μόνο.

Ένας άνθρωπος που κυνηγά το μυαλό του, ένας άνθρωπος που αρνείται τις λέξεις. Μια πολυκατοικία. Ένας μαέστρος, ένας ηλικιωμένος, ένας φοβιτσιάρης, ένας γυμναστής, ένας σεξομανής, ένας γκαντέμης... Τι τους συνδέει; Είναι ένας ή περισσότεροι; Κάποτε όλα διαλύονται· οι λέξεις έρχονται απρόσμενα. Μια παράσταση με μουσική χωρίς μουσικούς, με λέξεις χωρίς λέξεις. Μια παράσταση που κάποιος τολμά να ανοίξει την πόρτα του δωματίου του και να δείξει τι πραγματικά υπάρχει μέσα σε αυτό.

MUTE. 1998 Θεσσαλονίκη. Μπλε βαμμένο δωμάτιο. Συγκάτοικος με τρεις αγνώστους. Ένα cd player. Ενα mini disk. Κανένα κινητό τηλέφωνο. Μουσική με ακουστικά στ’ αυτιά. Το αριστερό δεν δουλεύει. Μονοφωνικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια ακρόασης τζαζ κομματιού γεννήθηκε ο Μαέστρος. Και άλλοι ήρωες που παρέα με τον εφευρέτη τους δεν τραγουδήσανε ποτέ. Ούτε στη χαρά, ούτε στον πόνο. Λαχτάρα για μουσική, φόβος για τραγούδι όμως. Οι ήρωες αυτοί βγήκανε να δουλέψουνε βαθιά στη νύχτα. Για να φάει ψωμί ο εφευρέτης. Με σοφία η Σοφία θα τα βγάλει όλα αυτά στο φως. Που θα το σχεδιάσει η άλλη Σοφία. Και με τα φώτα της Φωτεινής θα γεννηθούνε κι άλλα, που θα τα πάρει ο ήλιος της Ηλιάνας και θα τα απογειώσει για να πετάξουν όλοι μαζί πάνω στης Μαγδαληνής το σκηνικό. Τα λόγια είναι περιττά.

Με εκτίμηση

Γιώργος Χρυσοστόμου

Συντελεστές της παράστασης

Ιδέα: Γιώργος Χρυσοστόμου

Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου, Γιώργος Χρυσοστόμου

Δραματουργία: Juan Ayala

Σκηνικά-κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη

Σχεδιασμός φωτισμών: Σοφία Αλεξιάδου

Βοηθός σκηνοθέτη - κίνηση: Ηλιάνα Γαϊτάνη

Παίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου

Αναλυτικό πρόγραμμα παραστάσεων

Τρίτη 31 Αυγούστου: Κηποθέατρο Παπάγου
Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου: Βεάκειο Θέατρο Πειραιά
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου: Τεχνολογικό και Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου: Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης "Δ.Κιντής"
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου: Δημοτικό Θέατρο "Αλέξης Μινωτής" Αιγάλεω
Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου: Θέατρο Νταμάρι "Αλίκη Βουγιουκλάκη" Βριλήσσια
Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου: Θέατρο Ορέστης Μακρής Χαλκίδα
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου: Αμφιθέατρο Θαν.Βέγγος - Κορυδαλλός
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου: Κηποθέατρο Νίκαιας
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου: Θέατρο Βράχων "Μ.Μερκούρη" Βύρωνας

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 60 λεπτά

Ώρα έναρξης: 21:00

Τιμές εισιτηρίων:

18€ κανονικό

15€ μειωμένο (ισχύει για φοιτητές, ανέργους, άτομα άνω των 65 ετών, ΑΜΕΑ)

Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται

https://www.viva.gr/tickets/theatre/periodeia/mute-summer-2021/

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Την προηγουμένη εβδομάδα, έκανε πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, μια βωβή παράσταση με ερμηνευτή τον Γιώργο Χρυσοστόμου.

Η ιδέα της παράστασης «Mute» γυρόφερνε το μυαλό του αναγνωρισμένου ηθοποιού εδώ και αρκετά χρόνια, ενώ φέτος κατάφερε να βρει το φως της σκηνής. Το concept είναι πως ένας ηθοποιός/performer αφήνει ελεύθερο το εκφραστικό του σώμα σε διάφορες συνθήκες που υποδεικνύονται από το μουσικό περιβάλλον. Επί μια ώρα, ο ηθοποιός περνάει από τη μια συνθήκη στην άλλη, άλλοτε συνειρμικά, άλλοτε χωρίς κάποια λογική σύνδεση.

Την σκηνοθεσία της παράστασης συνυπογράφουν ο ηθοποιός και η Σοφία Πάσχου, ενώ η δραματουργία της παράστασης φαίνεται να συνδιαμορφώνεται κάθε βράδυ επί σκηνής. Αν ακουγόταν κείμενο καθόλη τη διάρκεια της παράστασης, τότε θα είχαμε μια συρραφή σκηνών, με χαρακτήρες κάθε ηλικίας, ένα έργο Παραλόγου. Ο Χρυσοστόμου όμως τολμά να κάνει ένα μονόλογο βωβού θεάτρου με έντονη σωματικότητα, μιμική, μια κούκλα σεξουαλικής ηδονής και έντονα μουσικά περιβάλλονται που εναλλάσσονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Η Σοφία Πάσχου μεταφέρει τις εμπειρίες από την ομάδα Patari Project, αυτή τη φορά σ’ έναν μόνο ερμηνευτή, και οι δύο τους παίζουν με την συνθήκη του περιορισμού σ’ ένα μικρό εμβαδόν σκηνής. Ο Χρυσοστόμου, δεινότατος ηθοποιός (εξαίρετος στο Mistero Buffo, στο Mojo και στο Πέτρες στις τσέπες του), υποβάλει τον εαυτό του σε μία συνθήκη συνεχούς άσκησης επί σκηνής, με μια αξιοζήλευτη σωματικότητα. Περνάει από τον ένα χώρο στον άλλο, σε μια εγκαταστημένη σκαλωσιά σαν ένα παιδί που εξερευνά τον κόσμο. Μέσα σε όλες αυτές τις συνθήκες, από βρέφος σε μέλος συγκροτήματος, από εθισμένο στις selfies σε γονιό που θρηνεί τον χαμό των παιδιών του κι από ένα πάρτι καραόκε σε επιθετικό τρομοκράτη, κυριαρχεί η πιο καθολική γλώσσα, αυτή του σώματος.

Το ενδιαφέρον της παράστασης έγκειται καταρχάς στο ερμηνευτικό φαινόμενο που λέγεται Γιώργος Χρυσοστόμου. Ο Χρυσοστόμου ανήκει σ’ εκείνους τους λίγους αξιοζήλευτους ηθοποιούς, που ανοίγουν τον ερμηνευτικό τους καμβά κάθε φορά σα να είναι ένας καινούργιος κόσμος και ορίζουν μόνοι τους τις δυνατότητές τους για να τις αψηφήσουν ή να τις επαναδιατυπώσουν σε μία επόμενη δουλειά. Ο ηθοποιός σαν ένας ερμηνευτικός χαμαιλέοντας ντυμένος στην εξαιρετικής ποιότητας και εμπνεύσεως στολή (σκηνικά-κοστούμι Μαγδαληνή Αυγερινού)

Σε δεύτερο επίπεδο, το ενδιαφέρον τοποθετείται στην ίδια τη δραματουργία, αφού εκτείνεται σ’ ένα εύρος συνθηκών και προσώπων, που μπορούν να ειδωθούν προσωπικά από τον κάθε θεατή. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως παρά την ιδιαίτερη φύση του εν λόγω μονολόγου, η παράσταση ήταν γεμάτη, με θεατές να κάθονται μέχρι και στα σκαλιά του θεάτρου. Επίσης, βίωσα έντονη την εμπλοκή του κοινού σε αυτού που παρακολουθούσε.

Στο φινάλε της παράστασης, ο ηθοποιός είχε την ελευθερία/σκηνική οδηγία να μιλήσει για 3 λεπτά απνευστί για ό,τι ήθελε να μιλήσει χωρίς να υπάρχει δομημένο γραμμένο κείμενο. Σε αυτό το σημείο φάνηκε η αγωνία του ηθοποιού να πει κάποια πράγματα που βίωσε κατά τη διάρκεια της παράστασης ή κατά τη δημιουργίας της, και η άρθρωση του λόγου μετά από σιωπή μιας ώρας ήταν μια μαγική θεατρική στιγμή.

Η παράσταση «Mute» των Γιώργου Χρυσοστόμου και Σοφίας Πάσχου είναι μια out of the box performance, που μπορεί να έχει τις ρίζες της σε γνώριμα υλικά, όπως την Παντομίμα, το σωματικό θέατρο και το θέατρο κούκλας, αλλά όλα μοιάζουν να παίρνουν το σχήμα τους για πρώτη φορά, πάνω στο ερμηνευτικό σώμα που λέγεται Γιώργος Χρυσοστόμου. Η παράσταση μου έδωσε τη χαρά της επαφής μ’ ένα ακατέργαστο διαμάντι, το πρωτογενές θέατρο, που χρειάζεται απλώς έναν ηθοποιό κι ένα κοινό.

Ένας άνθρωπος που κυνηγά το μυαλό του, ένας άνθρωπος που αρνείται τις λέξεις. Μια πολυκατοικία. Ένας μαέστρος, ένας ηλικιωμένος, ένας φοβιτσιάρης, ένας γυμναστής, ένας σεξομανής, ένας γκαντέμης... Τι τους συνδέει; Είναι ένας ή περισσότεροι; Κάποτε όλα διαλύονται· οι λέξεις έρχονται απρόσμενα. Μια παράσταση με μουσική χωρίς μουσικούς, με λέξεις χωρίς λέξεις. Μια παράσταση που κάποιος τολμά να ανοίξει την πόρτα του δωματίου του και να δείξει τι πραγματικά υπάρχει μέσα σε αυτό.

MUTE. 1998 Θεσσαλονίκη. Μπλε βαμμένο δωμάτιο. Συγκάτοικος με τρεις αγνώστους. Ένα cd player. Ενα mini disk. Κανένα κινητό τηλέφωνο. Μουσική με ακουστικά στ’ αυτιά. Το αριστερό δεν δουλεύει. Μονοφωνικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια ακρόασης τζαζ κομματιού γεννήθηκε ο Μαέστρος. Και άλλοι ήρωες που παρέα με τον εφευρέτη τους δεν τραγουδήσανε ποτέ. Ούτε στη χαρά, ούτε στον πόνο. Λαχτάρα για μουσική, φόβος για τραγούδι όμως. Οι ήρωες αυτοί βγήκανε να δουλέψουνε βαθιά στη νύχτα. Για να φάει ψωμί ο εφευρέτης. Με σοφία η Σοφία θα τα βγάλει όλα αυτά στο φως. Που θα το σχεδιάσει η άλλη Σοφία. Και με τα φώτα της Φωτεινής θα γεννηθούνε κι άλλα, που θα τα πάρει ο ήλιος της Ηλιάνας και θα τα απογειώσει για να πετάξουν όλοι μαζί πάνω στης Μαγδαληνής το σκηνικό. Τα λόγια είναι περιττά.

Με εκτίμηση

Γιώργος Χρυσοστόμου

Συντελεστές της παράστασης

Ιδέα: Γιώργος Χρυσοστόμου

Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου, Γιώργος Χρυσοστόμου

Δραματουργία: Juan Ayala

Σκηνικά-κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού

Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη

Σχεδιασμός φωτισμών: Σοφία Αλεξιάδου

Βοηθός σκηνοθέτη - κίνηση: Ηλιάνα Γαϊτάνη

Παίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου

ΧΩΡΟΣ

Κεντρική Σκηνή

Από 17.10.2019 - 19.01.2020

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 65 λεπτά

ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ

Από 17/10 έως 24/11

Τετάρτη 21:00

Πέμπτη 21:00

Παρασκευή 21:00

Σάββατο 18:30

Κυριακή 21:30

Από 6/12 έως 19/1

Τετάρτη 18:30

Παρασκευή 21:15

Σάββατο 18:30

Κυριακή 21:15

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Τετάρτη-Παρασκευή

Κανονικό 15€

Μειωμένο 12€

Σάββατο-Κυριακή

Κανονικό 18€

Μειωμένο 15€

Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται

https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-neou-kosmou/mute/

 

 

Ύστερα από πέντε μήνες καθημερινών sold out στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, η παράσταση Πέτρες στις τσέπες του, ένα απολαυστικό ρεσιτάλ εναλλαγής ρόλων με τον Μάκη Παπαδημητρίου και τον Γιώργο Χρυσοστόμου, ταξιδεύει το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα.

 

Μια «κωμικοτραγωδία» που εκτυλίσσεται στο Κέρι της Ιρλανδίας, όπου κινηματογραφείται μια χολυγουντιανή υπερπαραγωγή. Ο Τσάρλι κι ο Τζέικ είναι δυο ντόπιοι βοηθητικοί ηθοποιοί, δηλαδή extras… δηλαδή κομπάρσοι… δηλαδή οι άνθρωποι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα… και συμμετέχουν στην ταινία. Το ίδιο και ο Σων. Που αυτοκτόνησε. Έβαλε πέτρες στις τσέπες του κι έπεσε στο νερό. Κρίμα.

 

Ο ψεύτικος κόσμος του Χόλυγουντ σε σύγκρουση με τη σκληρή πραγματικότητα μιας επαρχιακής πόλης, μέσα από τα μάτια 2 ανθρώπων, μέσα από τις ζωές 15 χαρακτήρων, μέσα από την απαξίωση και την καταξίωση, μέσα… μαζικής ενημέρωσης και μεταφοράς. Κρίμα.

 

Εμείς είδαμε την παράσταση.Διαβάστε την κριτική του Δημήτρη Χαλιώτη εδώ. 

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη 

Σκηνοθεσία: Γιώργος Χρυσοστόμου, Μάκης Παπαδημητρίου

Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη 

Επιμέλεια Κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βίντεο: Όλγα Μπρούμα

Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σύρμω Κεκέ

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Χρυσοστόμου 

 

 

 

Σταθμοί Περιοδείας

• Σαβ. 1/7  Ηλιούπολη   Δημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής)   

• Κυρ. 2/7    Βύρωνας    Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη 

• Δευ. 3/7   Χαλάνδρι    Θέατρο Ρεματιάς

• Τρί. 4/7  Παπάγου Δημοτικό Κηποθέατρο   

• Τετ. 5/7    Βόλος    Θερινό Δημοτικό Θέατρο Μελίνα Μερκούρη 

• Παρ. 7/7    Καρδίτσα    Ανοιχτό Θέατρο Μητρόπολης  

• Κυρ. 9/7    Γρεβενά    Υπαίθριο Θέατρο Καστράκι   

• Δευ. 10/7    Γιαννιτσά    Ανοιχτό Θέατρο Γιαννιτσών

• Τρι. 11/7    Έδεσσα    Θέατρο Γαβαλιώτισσας  

• Τετ. 12/7    Καβάλα    Ανοιχτό Θέατρο Φρουρίου Καβάλας 

• Πεμ. 13/7    Κομοτηνή    Θερινό Δημοτικό Θέατρο

• Παρ. 14/7    Αλεξανδρούπολη    Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης

• Κυρ. 16/7    Δράμα    Πέτρινο Θέατρο - Φαράγγι Πετρούσας

• Δευ. 17/7    Κιλκίς    Θέατρο Λόφου

• Τρι. 18/7    Σέρρες    Αμφιθέατρο ΤΕΙ

• Τετ. 19/7    Βέροια    Θέατρο Άλσους Μελίνα Μερκούρη

• Πεμ. 20/7    Πτολεμαΐδα    Ανοιχτό Θέατρο Πάρκου Εκτάκτων Αναγκών

• Παρ. 21/7    Πλαταμώνας    Κάστρο Πλαταμώνα

• Τρι. 25/7    Ρέθυμνο    Θέατρο "Ερωφίλη"

• Τετ. 26/7    Χανιά    Θέατρο Ανατ. Τάφρου

• Πεμ. 27/7- Παρ. 28/7    Ηράκλειο    Κηποθέατρο Μ. Χατζιδάκις

• Σαβ. 29/7    Ηράκλειο    Ανοιχτό δημοτικό θέατρο, Αρκαλοχώρι

• Δευ. 7/8    Πάρος    Θέατρο Λευκών

• Τρι. 8/8    Τήνος    Φεστιβάλ Τήνου

• Τετ. 9/8    Άνδρος    Ανοιχτό Θέατρο Χώρας Άνδρου

• Πεμ. 17/8    Ζάκυνθος    Υπαίθριο Θέατρο Ζακύνθου

• Παρ. 18/8    Αργοστόλι    Αύλειος Χώρος ΞΕΝΙΑ

• Σαβ. 19/8    Ληξούρι    Αύλιος χώρος 1ου Δημοτικού σχολείου

• Δευ. 21/8    Αρχαία Ολυμπία    Θέατρο Φλόκα

• Τρι. 22/8    Τρίπολη    Θέατρο Άλσους Αγίου Γεωργίου

• Πεμ. 24/8 & Παρ. 25/8    Καλαμάτα    Θέατρο Κάστρου

• Δευ. 28/8    Αίγιο    Υπαίθριο Θέατρο Αιγιαλείας Γ. Παππάς

• Τρι. 29/8    Πρέβεζα    Δημοτικό Κηποθέατρο "Γιάννης Ρίτσος"

• Τετ. 30/8    Άρτα    Θέατρο Κάστρου

• Πεμ. 31/8    Γιάννενα    Υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ - Φρόντζου

• Δευ. 11/9    Λάρισα Κηποθέατρο Αλκαζάρ

• Τρί. 12/9    Τρίκαλα Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο

• Τετ. 13/9    Λελέικα Υπάτης Τόπος Τεχνών Χώρα

• Παρ. 22/9 - Κυρ. 24/9 & Παρ. 29/9- Κυρ. 1/10   Θεσσαλονίκη    Θέατρο Αριστοτέλειον

 

Τιμές Εισιτηρίων

Προπώληση: 11 & 13 ευρώ

Την ίδια μέρα στα Ταμεία του Θεάτρου: 13 & 15 ευρώ

 

Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται 

 

 

 

 

 

Μία παράσταση που, χωρίς να αγνοεί το χιούμορ του έργου, αναδεικνύει και τα βαθύτερα κοινωνικά του στοιχεία.

 

«Να πούμε την ιστορία μας όπως εμείς θέλουμε» λέει ο Τζέικ στον Τσάρλι λίγο πριν το τέλος του έργου. Το «Πέτρες στις τσέπες του» της Μαρί Τζόουνς είναι ένα έργο που προσφέρει απλόχερα το γέλιο, αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Απέχει παρασάγγες από μία απλή φαρσοκωμωδία. Δεν υπήρξε ποτέ μία τέτοια, έστω και αν πλασάρεται έτσι επικοινωνιακά κάποιες φορές. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα βαθιά κοινωνικό έργο.

«Το περιεχόμενο αυτού του έργου είναι η πλέον αιχμηρή κριτική για τη νέο-καπιταλιστική-πολιτιστική μηχανή. Πίσω από τα γέλια και τα αστεία υπάρχει η εικόνα μίας βιομηχανίας (συμβαίνει να είναι το Χόλλυγουντ, αλλά θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε μεγάλη επιχείρηση) που σαγηνεύει και εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους μετατρέποντας τις ζωές τους σε πρώτη ύλη για κέρδος , αφού πρώτα τις αγοράζει και έπειτα τους τις ξαναπουλάει υποτιμημένες» σημειώνει εξαιρετικά εύστοχα ο Μαρκ Φίσερ στην κριτική του για το έργο στον Guardian το 2012.

Οι δύο κεντρικοί ήρωες του «Πέτρες στις τσέπες του» είναι δύο κομπάρσοι, που εργάζονται με ελάχιστα λεφτά σε μία χολλυγουντιανή υπερπαραγωγή. Είναι δύο απλοί άνθρωποι αφημένοι στη μοίρα τους μέχρι τη στιγμή που αποφασίζουν να πάρουν την τελευταία στα χέρια τους. Αποφασίζουν να κάνουν ταινία τη ζωή τους έτσι όπως είναι και όχι έτσι όπως επιτάσσει η βιομηχανία του θεάματος. Μέσα από τα μάτια τους καταρρέει κομματάκι κομματάκι όλη αυτή η ιλουστρασιόν βιτρίνα που προτάσσει το σύστημα για να κρύψει την ασχήμια του. Όλος αυτός ο μηχανισμός που χρησιμοποιεί ως γρανάζια του ανθρώπινες ζωές κάνοντας τους πλύση εγκεφάλου ότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Ο Τζέικ και ο Τσάρλι λοιπόν ανακαλύπτουν ότι έχουν.

Το έργο της Τζόουνς δεν είναι σοφαροφανές, ούτε δήθεν. Ξεχειλίζει από χιούμορ. Ένα χιούμορ όμως που δαγκώνει. Το γελοίο και το αστείο του πράγματος προκύπτει από το γεγονός ότι δύο ηθοποιοί αναλαμβάνουν να υποδυθούν μία πλειάδα από ετερόκλητους ήρωες. Πίσω από αυτή τη σύμβαση όμως η ίδια η ιστορία του έργου δεν είναι καθόλου αστεία. Ένα τσούρμο άνθρωποι δουλεύουν σαν σκλάβοι για να προκύψει μία λαμπερή υπερπαραγωγή, που ποτέ πραγματικά δεν θα δουν ούτε θα νιώσουν κομμάτι της. Άλλοι σωπαίνουν, άλλοι ελπίζουν, άλλοι θυσιάζονται, άλλοι παραιτούνται και άλλοι πεθαίνουν. Κυριολεκτικά. Όπως ο Σον, ένας νεαρός κατεστραμμένος από τις ουσίες (που το ίδιο το σύστημα του πρόσφερε απλόχερα), που μια μέρα βάζει πέτρες στις τσέπες του και βουτάει στο ποτάμι.

Ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου κατανόησαν βαθιά τον πυρήνα του έργου. Έφτιαξαν λοιπόν μία παράσταση – δεν παίζουν μόνο, αλλά και αυτοσκηνοθετούνται – που, χωρίς να χάνει το ανατρεπτικό χιούμορ της, ανέδειξε τα dark στοιχεία του έργου και την αιχμηρή κοινωνική κριτική που ασκεί. Μέσα στο χάρτινο ασπρόμαυρο σκηνικό της Μαγδαληνής Αυγερινού (εξαιρετική ιδέα που παραπέμπει ευθέως στο χάρτινο σύμπαν του Χόλλυγουντ, αλλά και ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος) κράτησαν σκηνοθετικά και υποκριτικά το μέτρο, δεν υπέκυψαν σε υπερβολές και μπαλαφάρες παρά σε ελάχιστα σημεία και σκιαγράφησαν ορθώς πιο καρτουνίστικα  τον ψεύτικο κόσμο της showbiz και αυτούς που τον εκπροσωπούν και πιο ρεαλιστικά τους δύο κεντρικούς ήρωες που υποδύονται, τον Τζέικ και τον Τσάρλι.

 

«Και βλέπουμε μόνο αγελάδες, όλη η οθόνη είναι πήχτρα στις αγελάδες… αγελάδες παντού και στη μέση όλα αυτά τα ψαγμένα αθλητικά παπούτσια, καθώς βουλιάζουν μέσα στη λάσπη και τα σκατά των αγελάδων» λέει Τσάρλι στο τέλος του έργου κι ενώ οι δύο ήρωες αρχίζουν να ξαναγράφουν το σενάριο της ταινίας τους όπως οι ίδιοι θέλουν. «Ναι ρε… Αγελάδες… μεγάλες, παχιές, σαλιάρικες αγελάδες. Και σκατά». Μπλακάουτ. Το «Πέτρες στις τσέπες του» είναι έργο που σε κάνει να γελάς. Αλλά αν το ξανασκεφτείς καλύτερα θα έπρεπε να κλαις.