Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τιμώντας τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τα 113 χρόνια από τη γέννηση της Διδώς Σωτηρίου, παρουσιάζει την παράσταση Ματωμένα Χώματα. Το εμβληματικό έργο της νεοελληνικής λογοτεχνίας, που αγαπήθηκε από γενιές και γενιές Ελλήνων, μεταφέρεται στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, με έναν θίασο εξαιρετικών ηθοποιών.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Κώστας Καζάκος και Σταύρος Σβήγκος.

Η Διδώ Σωτηρίου γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας στις 18 Φεβρουαρίου 1909, μεγάλωσε στη Σμύρνη και βίωσε η ίδια τον διωγμό.  Πρόσφυγας η ίδια, κατέφθασε στην Ελλάδα όπου αργότερα αναδείχθηκε σε κορυφαία μορφή της Αντίστασης. Υπήρξε παθιασμένη δημοσιογράφος και πολυβραβευμένη συγγραφέας. Με τα μυθιστορήματά της (Οι νεκροί περιμένουν, Κατεδαφιζόμεθα, Η εντολή) καθώς και με τις μελέτες, τα δοκίμια και τα βιβλία που έγραψε για εφήβους, η Διδώ Σωτηρίου άφησε έντονο το στίγμα της στην ζωή της χώρας μας. Τα Ματωμένα Χώματα εκδόθηκαν το 1962 και αποτελούν ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα ελληνικά μυθιστορήματα, με 423.000 αντίτυπα και 107 επανεκδόσεις. Αποσπάσματά του έχουν συμπεριληφθεί στα ανθολόγια του Δημοτικού και του Γυμνασίου.

Η παράσταση

Η ζωή του Μικρασιάτη Μανώλη Αξιώτη, που αφηγείται τις δοκιμασίες του στα Ματωμένα Χώματα, μεταφέρεται στην κεντρική σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Με έντονο το στοιχείο της μνήμης, και μέσα από μία έντονη αλληλουχία αφηγήσεων και σκηνών, ο θεατής παρακολουθεί τη ζωή του ήρωα από την ήρεμη αγροτική ζωή στο χωριό Κιρκιντζέ, στα απάνθρωπα τάγματα εργασίας Αμελέ Ταμπουρού, το σκληρό μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ και το προσφυγικό ταξίδι στην Ελλάδα. «Θηρίο είν’ ο άνθρωπος», μονολογεί ο ήρωας, για να περιγράψει όχι μόνο το πόσα μπορεί να αντέξει, αλλά και το πόσα φριχτά μπορεί να πράξει.

Σημειώνει ο σκηνοθέτης, Γιώργος Παλούμπης: 

Καθώς έφυγαν και οι τελευταίοι αυτόπτες μάρτυρες της Μικρασιατικής καταστροφής, μαζί τους έφυγαν και οι ζωντανές μαρτυρίες των γεγονότων. Για πολλούς σύγχρονους ανθρώπους – ειδικά τους νεότερους – εκείνα τα γεγονότα αποτελούν πληροφορίες, ημερομηνίες και ονόματα γραμμένα σε κάποια βιβλία ιστορίας. Το τι πραγματικά βίωσαν οι άνθρωποι εκείνον τον καιρό, είναι ελάχιστοι σήμερα αυτοί που βρίσκονται σε θέση, μέσα στο σύγχρονο τρόπο ζωής, να το νιώσουν και να το καταλάβουν.

Τα σπουδαία «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου είναι μια σημαντική κληρονομιά ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Το μυθιστόρημα μεταφέρει τον αναγνώστη στην πραγματικότητα της εποχής εκείνης, με τον αέρα, τους ήχους, τις μυρωδιές, τις εικόνες της καθημερινότητας των διαφόρων εθνικοτήτων που ζούσαν στα παράλια της Μικράς Ασίας, όπως επίσης και τον πόνο, τη βία και τις αδυσώπητες συνθήκες του πολέμου. Μέσα από τον κεντρικό αφηγητή του βιβλίου, τον Μανώλη Αξιώτη, ερχόμαστε κοντά στους ανθρώπους εκείνων των ημερών, στα απίστευτα συμβάντα που βίωσαν και στην εσωτερική τους μάχη για τις αξίες της ζωής. Στιγμές αδικίας, προδοσίας, εκμετάλλευσης και στυγνής βαρβαρότητας περνούν καταιγιστικά στο ανάγνωσμα, καθώς και στιγμές βαθιάς φιλίας, κατανόησης και αγάπης.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης

Θεατρική προσαρμογή: Γιώργος Παλούμπης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος

Σκηνικά:: Νατάσσα Παπαστεργίου

Κοστούμια: Έλενα Γιαννίτσα, Νατάσσα Παπαστεργίου

Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας

Μουσική σύνθεση: Κώστας Νικολόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Λόξας

Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Σιαβίκη

Βοηθός ενδυματολόγου: Τζούλια Κατζηλέλη

Οργάνωση παραγωγής: Χρυσαντίνα Κούλουμπου

Διεύθυνση & εκτέλεση παραγωγής: Τάκης Γεώργας, Γιώργος Γεώργας

Παίζουν:

Κώστας Καζάκος, Σταύρος Σβήγκος, Αντίνοος Αλμπάνης, Θάνος Αλεξίου, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Νεφέλη Δούκα, Τζένη Κόλλια, Φώτης Λαζάρου, Δάφνη Λιανάκη, Ευθύμης Ξυπολητάς, Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Κώστας Φυτίλης, Aντώνης Χρήστου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη 7μμ
Πέμπτη 9μμ
Παρασκευή 9μμ
Σάββατο 6μμ & 9μμ
Κυριακή 7μμ

Τιμές εισιτηρίων:

Διακεκριμένη ζώνη: 30€ / Μειωμένο: 25€
Α’ ζώνη: 25€ / Μειωμένο: 20€
Β’ ζώνη: 20€ / Μειωμένο: 15€
Γ’ ζώνη: 15€ / Μειωμένο: 10€

Προπώληση:
Ταμείο Θεάτρου: 210 4143 310

viva.gr:https://www.viva.gr/tickets/theater/matomena-chomata/

ticketservices.gr: https://www.ticketservices.gr/event/matomena-xomata/

artinfo.gr: https://artinfo.gr/

Tο αριστούργημα του Χάρολντ Πίντερ Πάρτυ Γενεθλίων έρχεται τον Νοέμβριο στην Αίθουσα Θεάτρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Άλκηστη Ζιρώ, Φώτη Θωμαΐδη, Γιάννο Περλέγκα, Γιάννη Στεφόπουλο και Αθηνά Τσιλύρα.

Ο σπουδαίος Άγγλος θεατρικός συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ έγραψε το Πάρτυ Γενεθλίων το 1957. Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά δεν έχει πάψει να θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα και πιο αντιπροσωπευτικά έργα της πρωτοπορίας. Συμπεριλαμβάνεται στο παγκόσμιο θεατρικό ρεπερτόριο, καθώς μέσα σ’ αυτό περιγράφεται όλη η κοσμοθεωρία του Πίντερ για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση του ατόμου.

Ένας τρόπος να δούμε τις λέξεις είναι να πούμε πως είναι ένα τέχνασμα για να καλυφθεί η γύμνια.
(Χάρολντ Πίντερ)

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

«Ένα έργο που αιωνίως θα ουρλιάζει υπόκωφα την επιθυμία για έναν καλύτερο κόσμο»

Η "Κωμωδία της Απειλής" είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τα έργα του Πίντερ με πιο χαρακτηριστικό του "είδους" το Πάρτυ Γενεθλίων. Σίγουρα ο όρος αυτός καλύπτει δύο από τα βασικότερα στοιχεία του έργου: Το χιούμορ και την απειλητική ατμόσφαιρα. Παρ' όλα αυτά δεν πιστεύω ότι μπορεί να περιοριστεί το έργο σε χαρακτηρισμούς όπως κωμωδία ή θρίλερ. Στο Πάρτυ Γενεθλίων ο Χάρολντ Πίντερ παρασύρει τον θεατή σε έναν κόσμο πολύ οικείο και ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνο. Τίποτα δεν είναι σίγουρο, τίποτα δεν μένει ανακουφιστικά σταθερό. Οι χαρακτήρες συστήνονται με κάποια δεδομένα τα οποία στη συνέχεια αναιρούνται. Γεγονότα, ονόματα, τόποι και χρόνοι του παρελθόντος φαντάζουν όλα ρευστά. Η ταυτότητα του καθενός, αρχίζει να μοιάζει ρευστή, όπως ίσως και η ίδια η ανθρώπινη φύση. Αυτό το στοιχείο του έργου, λοιπόν, του προσδίδει και προέκταση μάλλον υπαρξιακή.

Η ιστορία βέβαια είναι δομημένη με εντελώς σταθερούς και κλασικούς κανόνες. Ένα σπίτι, κάποιοι ήρωες ζουν εκεί και κάποια άγνωστα πρόσωπα έρχονται και φέρνουν τα πάνω κάτω. Το παρόν του έργου συμβαίνει ομαλά και γραμμικά χωρίς αναχρονισμούς σε δράση και γεγονότα. Καθώς εξελίσσονται οι τρεις πράξεις του έργου, ο θεατής έχει την αίσθηση ότι παρακολουθεί ένα αστυνομικό θρίλερ. Δύο μυστηριώδεις άγνωστοι έρχονται να συλλάβουν έναν ένοικο με αινιγματικό παρελθόν. Ο συγγραφέας όμως φαίνεται να μην ενδιαφέρεται για κάποια αποκάλυψη ή λύση ενός γρίφου. Μέσα στον ρευστό αυτό κόσμο που δημιουργεί, ενδιαφέρεται μάλλον περισσότερο για το δίπολο θύτη - θύματος παρουσιάζοντας άλλοτε υπαινικτικά και άλλοτε φανερά μια έντονη επιβολή εξουσίας. Μια επιβολή από άνθρωπο σε άνθρωπο, από ένα ισχυρό κατεστημένο σε έναν πιθανό αποστάτη, από μια αδιόρατη εξουσία πάνω στους πάντες. Τον αφορά ο άνθρωπος μέσα στο παιχνίδι της εξουσίας όπου οι συσχετισμοί πολλές φορές αλλάζουν: Ο θύτης γίνεται το θύμα και το ανάποδο. Κοιτάζοντας μέσα από αυτό το πρίσμα, θα χαρακτήριζα το έργο βαθιά πολιτικό.

Και τελικά τι έργο είναι; Θα έλεγα ότι είναι όλα αυτά μαζί. Θα έλεγα, πως είναι ένα έργο που αιωνίως θα ουρλιάζει υπόκωφα την επιθυμία για έναν καλύτερο κόσμο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνικά - Κοστούμια: Νατάσσα Παπαστεργίου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Bασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου
Φωτογραφίες: Νίκος Ρέσκος
Βίντεο: Θωμάς Παλυβός

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Άλκηστις Ζιρώ, Φώτης Θωμαΐδης, Γιάννος Περλέγκας, Γιάννης Στεφόπουλος, Αθηνά Τσιλύρα.

Παραγωγή: Performing Arts & Entertainment LTD
Διεύθυνση παραγωγής: Τάκης Γεώργας
Επικοινωνία: Άννα Θεοδόση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. κ.6977605271

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη με Κυριακή
Από 10/11/2021 έως 16/01/2022
Τετάρτη & Κυριακή 7μμ
Πέμπτη & Παρασκευή 9μμ
Σάββατο 8μμ

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Α’ ζώνη: 25€ / Μειωμένο: 20€
Β’ ζώνη: 20€ / Μειωμένο: 15€

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: VIVA.GR - TICKETSERVICES.GR - ARTINFO.GR
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 2109213310
https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/party-genethlion/

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης Πειραιώς 206,Ταύρος, Τηλ.: 2103418550

Το βραβευμένο θεατρικό έργο «Αξύριστα Πηγούνια» του Γιάννη Τσίρου («Άγριος Σπόρος», «Αόρατη ‘Ολγα», «Τα Μάτια Τέσσερα») το οποίο τιμήθηκε με το A΄ βραβείο νέου συγγραφέα το 2004 από το ΥΠΠΟ, παρουσιάζεται από το Σάββατο 24 Οκτωβρίου - μετά από μια απόλυτα επιτυχημένη σεζόν- αυτή τη φορά στο Θέατρο Μικρό Χόρν, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη.

Στο φετινό ανέβασμα του έργου, στο ρόλο του Σάββα θα είναι ο Γιώργος Πυρπασόπουλος και στους ρόλους του Κυριάκου, του Μαρινάκη και της Ιρίνας, θα δούμε και πάλι τους Ηλία Βαλάση, Στέλιο Δημόπουλο και Μαρία Νεφέλη Δούκα, αντίστοιχα.

Για το έργο:

Το σημαντικό αυτό θεατρικό κείμενο, 13 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα* και πάνω από 20 μετά την πρώτη του γραφή, αποδεικνύεται πιο σύγχρονο και πιο επίκαιρο από ποτέ. Η ανθρώπινη εκμετάλλευση, η κατάσταση των μεταναστών, η σεξιστική αντιμετώπιση της γυναίκας, η οικονομική ανισότητα και οι σχέσεις εξουσίας - τα ζητήματα που θίγει το έργο - έχουν μάλλον διογκωθεί στις μέρες μας, παρά αμβλυνθεί. Τα «Αξύριστα Πηγούνια» έρχονται μετά από δέκα και πλέον χρόνια, που η χώρα μας ζει καθοριστικές εξελίξεις, για να προβληματίσουν και να συγκινήσουν, σαν να μιλούν για το εδώ και το τώρα.

Τα «Αξύριστα Πηγούνια» είναι ένα ρεαλιστικό, κοινωνικό δράμα με υπαρξιακές και ποιητικές προεκτάσεις. Μέσα από το χιούμορ και το έντονο σασπένς παρακολουθούμε χαρακτήρες «αληθινούς» και οικείους μας, με τις αδυναμίες, τις ενοχές, τη γοητεία, τη γελοιότητα, την τρυφερότητα καθώς και τη σκληρότητα τους.

Τα μυστικά τους προοδευτικά αποκαλύπτονται και μαζί τους ξετυλίγεται κομμάτι-κομμάτι το κουβάρι της ιστορίας μέχρι το καθηλωτικό φινάλε. Πρόκειται για άντρες εγκλωβισμένους που ξεγυμνώνονται ψυχικά απέναντι στο αντικείμενο του πόθου τους, γίνονται θύτες μιας γυναίκας αλλά και θύματα της ίδιας τους της αντρικής φύσης. Ανίκανοι να διαχειριστούν το πάθος τους έρχονται σε επαφή με το κρυμμένο, τρομακτικό τους πρόσωπο.

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης ξανασυνεργάζεται με το συγγραφέα Γιάννη Τσίρο («Αόρατη Όλγα», Εθν. Θέατρο 2011) και με την εμπειρία του στο ανέβασμα σύγχρονων ρεαλιστικών ελληνικών έργων, δημιουργεί μια δυνατή παράσταση της συγκεκριμένης ιστορίας.

Υπόθεση:

Τρεις άντρες, υπάλληλοι ενός νοσοκομείου, εργάζονται καθημερινά στην υπηρεσία τους στην υπόγεια πτέρυγα. Από τους πάνω ορόφους δέχονται και στη συνέχεια ταξινομούν, φροντίζουν και φυλάνε προσωρινά ανθρώπους που δεν κατάφεραν να επιζήσουν. Ακολουθούν μια ρουτίνα με τυπικές διαδικασίες. Απόψε όμως «έρχεται» μια γυναίκα να ταράξει τη νεκρή τους πραγματικότητα. Τα μυστικά, οι αποκαλύψεις και οι συγκρούσεις θα φέρουν στο φως τις αδυναμίες και τα ταπεινά τους ένστικτα. Ακολουθεί το έγκλημα, η εκδίκηση, η ενοχή και όταν φτάσει το πρωί δε θα είναι τίποτα ίδιο.

Διανομή: Γιώργος Πυρπασόπουλος

Ηλίας Βαλάσης
Στέλιος Δημόπουλος
Μαρία Νεφέλη Δούκα

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνικά/Κουστούμια: Νατάσα Παπαστεργίου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Σχεδιασμός Ήχου: Αντρέας Μιχόπουλος

Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ

*Το έργο έχει ξαναπαιχτεί με μεγάλη επιτυχία από το 2006 και για δύο σαιζόν στο Θέατρο «Πόρτα» σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, το Γεράσιμο Σκιαδαρέση, τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και τη Λαμπρινή Αγγελίδου.

Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων:
Τετάρτη, Κυριακή: 20:00
Πέμπτη & Παρασκευή: 21:00
Σάββατο: 18:00 & 21:00

Διάρκεια παράστασης: 90’
Τιμή εισιτηρίου: 18 Ευρώ, viva.gr
Θέατρο : Μικρό Χόρν, Αμερικής 10 Aθήνα

Από τη Μυρτώ Παπαϊωάννου

Με την έναρξη της νέας χρονιάς παρακολούθησα ένα συνταρακτικό δράμα - μια σύγχρονη τραγωδία στο Από Μηχανής Θέατρο. Παρακολουθώντας την, ήρθα αντιμέτωπη με μια ιστορία πιο επίκαιρη από ποτέ, η οποία μου έδωσε μια γερή δόση αλήθειας και αφύπνισης.

Πρόκειται για τα «Αξύριστα πηγούνια», το βραβευμένο έργο του Γιάννη Τσίρου (Α΄ βραβείο νέου συγγραφέα το 2004 στο διαγωνισμό του ΥΠΠΟ). Ο συγγραφέας του « Άγριου Σπόρου» και «Αόρατης 'Oλγας» συνεχίζει να μας ταρακουνά με τον τρόπο γραφή τους και τα ψυχογραφήματα των χαρακτήρων του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ασκώντας κριτική στην ερωτική διαγωγή των ανδρών,προσπαθεί να ερευνήσει την ανδρική ματιά και τον τρόπο που λειτουργεί ένας άνδρας όταν συναντηθεί με μια γυναίκα και πιο συγκεκριμένα με μια γυναίκα κοινωνικά πιο αδύναμη από τον ίδιο.

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης συνεργάζεται για δεύτερη φορά μετά την «Αόρατη Όλγα»(παράστασταση που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο και χάρισε στην Λένα Παπαληγούρα το βραβείο Μελίνα Μερκούρη το2013) με τον συγγραφέα Γιάννη Τσίρο, σε ένα σύγχρονο έργο, γεμάτο κοινωνικές, πολιτικές και υπαρξιακές διαστάσεις, μια γροθιά στο στομάχι όλων όσοι ξεχνούμε, εθελοτυφλούμε, ή απλώς προσπερνούμε τις κοινωνικές ανισότητες, τη θέση των γυναικών, την εκμετάλλευση και συχνά απανθρωποίηση των οντοτήτων που συχνά μας είναι «αόρατες».

ΥΠΟΘΕΣΗ

Τρεις άνδρες, εργάζονται ως υπάλληλοι στην υπόγεια πτέρυγα ενός αθηναϊκού νοσοκομείου και είναι υπεύθυνοι για την αναγνώριση, ταξινόμηση και την φροντίδα όσων νεκρών ανθρώπων καταλήγουν στη μονάδα τους. Οι δύο από αυτούς μάλιστα έχουν μεγάλη εμπειρία στην εργασία αυτή. Ένα βράδυ όμως, η νεκρή κοπέλα που θα βρεθεί στην πτέρυγά τους, θα αλλάξει τα πάντα, καθώς όλοι σχετίζονταν μαζί της με κάποιον τρόπο. Εκείνο το βράδυ θα είναι καταλυτικό και για τους τρεις, καθώς οι αποκαλύψεις, τα συναισθήματα, τα ένοχα μυστικά ,θα φέρουν συγκρούσεις και κρίσεις, κι όλοι οι συσχετισμοί θα διαρρηχθούν , κλονίζοντας τον κόσμο τους. Μετά από εκείνο το βράδυ, η ζωή τους δε θα είναι πια η ίδια.

Η παράσταση ξεκινά με μια εντυπωσιακή γυναίκα να χορεύει αισθησιακά, αφαιρώντας τα ρούχα της, δημιουργώντας ένα ερωτικό κλίμα που πολύ σύντομα αποδομείται με μεγάλη σκηνοθετική μαεστρία στη δεύτερη σκηνή, καθώς όλο το έργο διαδραματίζεται στον θάλαμο όπου κρατούνται και φυλάσσονται πτώματα, ένα μέρος αποκρουστικό, κρύο και θλιβερό. Μέσα από τις διαδικασίες ρουτίνας, τους σκληρούς διαλόγους και την κινησιολογία των ηθοποιών, παρακολουθούμε μια σκληρή πραγματικότητα. Η φαινομενικά σκηνοθετική λιτότητα ήταν το στοίχημα στην παράσταση αυτή, καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο μπόρεσε να αναδειχθεί πλήρως η απογυμνωμένη αλήθεια του σώματος και της ψυχής.

Οι ερμηνευτές Αντώνης Κρόμπας και Ηλίας Βαλάσης έγιναν ένα με το ρόλο τους. Ο πρώτος ως υπεύθυνος της πτέρυγας, «ασκώντας την εξουσία» απέδωσε άριστα το ρόλο του «σωστού και ηθικού οικογενειάρχη» και υπαλλήλου, του άνδρα που φαινομενικά τα έχει όλα υπό έλεγχο, κρύβοντας όμως μια ταυτότητα γεμάτη αδυναμίες και πάθη, που καθώς οι ώρες περνούν αποδεικνύεται όλο και πιο ακραία και σκοτεινά. Ο Ηλίας Βαλάσης ιδανικός στο ρόλο του αποκλίνοντος φτωχού και αλκοολικού υπαλλήλου, με ωμό ρεαλισμό μας ξεδιπλώνει έναν χαρακτήρα βγαλμένο από την ελληνική κοινωνία που γνωρίζουμε όλοι, συγκεντρώνοντας πολλά χαρακτηριστικά του θύτη και θύματος, έχοντας μια προβληματική νοοτροπία που τον βυθίζει ολοένα και περισσότερο στην καταστροφή.

Σε μικρότερους αλλά σίγουρα καίριους ρόλους ο Στέλιος Δημόπουλος αποδίδει δυναμικά το ρόλο του τρίτου νεότερου υπαλλήλου, που διαφοροποιεί αισθητά τη θέση του από τους άλλους δύο άνδρες ως προς τη νοοτροπία, αναδεικνύει μια πιο ανθρώπινη πλευρά, αποσκοπώντας βέβαια κι εκείνος στο συμφέρον του.

Η Μαρία Νεφέλη Δούκα εμφανίζεται λιγότερο, αλλά η παρουσία της είναι καταλυτικής σημασίας για το έργο. Συγκεντρώνει πολλά κομβικά χαρακτηριστικά που την οδηγούν στο να είναι το αντικείμενο του πόθου των τριών ανδρών αλλά ταυτόχρονα και το πρόσωπο της απόλυτης εκμετάλλευσης, ακριβώς επειδή αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο. Η ομορφιά της την βυθίζει ακόμα περισσότερο στο σκοτάδι του σεξισμού, του ρατσισμού, της υποβάθμισής της ως ανθρώπινο πλάσμα. Η αρχική εντυπωσιακή της εμφάνιση πολύ στοχευμένα δημιουργεί σεξουαλικές προεκτάσεις για το γυναικείο σώμα, για να έρθει να τις αποδομήσει με τον πιο σκληρό τρόπο στο τέλος, μια κοπέλα απλή, φτωχή που μας κοιτάζει στα μάτια, καθώς ψάχνει να γίνει κι αυτή ορατή.

Τα σκηνικά και κοστούμια της Νατάσας Παπαστεργίου μας έφεραν ακριβώς εκεί όπου έπρεπε να βρεθούμε. Σε έναν νοσοκομειακό κρύο θάλαμο με φορεία και νεκρά σώματα, όπου οι υπάλληλοι κάνουν ακολουθούν τη ρουτίνα της δουλειάς τους. Τα φώτα (Βασιλης Κλωτσοτήρας) συνετέλεσαν κι αυτά στην έμφαση του σκοτεινού και ψυχρού κλίματος, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η παράσταση κατακλύζεται από αγωνία καθώς εκτυλίσσεται η υπόθεση, μαύρο χιούμορ γιατί πρόκειται για γεγονότα δραματικά, σκληρές εικόνες και πολλά εναλλασσόμενα συναισθήματα, καταλήγοντας σε κοινωνικό προβληματισμό. Η πατριαρχία, η ελληνική οικογένεια «πρότυπο», ο σεξισμός, οι μετανάστες που χάνουν την ταυτότητά τους στον ξένο τόπο, η εκμετάλλευση και οι ανθρώπινες αδυναμίες είναι διαποτισμένα στο εξαιρετικό αυτό έργο, που δεν σου επιτρέπει να το ξεχάσεις.

Διαβάστε επίσης:

«Μελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη

Aπό 10 Μαϊου στη Σκηνή Νίκος Κούρκουλος

Το Εθνικό Θέατρο ολοκληρώνει το εξαιρετικά επιτυχημένο πρόγραμμα της Σκηνής «Νίκος Κούρκουλος», με το ανέβασμα του έργου του Αλέξη Σταμάτη «Μελίσσια», το οποίο θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, από τις 10 Μαϊου.

Ο βραβευμένος πεζογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης παραδίδει μια ανάγλυφη ακτινογραφία των προβληματικών οικογενειακών σχέσεων που προκαλεί η παρουσία μιας μητέρας πρωταρχικής φιγούρας – μιας βασίλισσας μέλισσας.

Σ’ ένα αστικό σπίτι κάπου στα βόρεια προάστια της Αθήνας, στα Μελίσσια, η ιδιοκτήτρια υποδέχεται τους πιο κοντινούς της ανθρώπους: την κόρη της με τον σύζυγό της, τον γιο της και μια νεαρή κοπέλα, που όταν αποκαλύπτει την ταυτότητά της αλλάζει τα δεδομένα της οικογενειακής συνεύρεσης. Η συγγραφική ιδιότητα της κατάκοιτης ιδιοκτήτριας, της Αγάπης, δημιουργεί την αίσθηση πως, ό,τι διαδραματίζεται μεταξύ τους, είναι επινοημένες ιστορίες που βγαίνουν από τα χειρόγραφα των βιβλίων της.

Το κείμενο παρουσιάστηκε με επιτυχία σε μορφή αναλογίου το 2012 στις Αναγνώσεις του Εθνικού Θεάτρου.

Ταυτότητα Παράστασης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης

Σκηνικά-Κοστούμια: Νατάσσα Παπαστεργίου

Μουσική: Νίκος Κυπουργός

Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας

Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου

Διανομή (αλφαβητικά):

Αγάπη: Μπέτυ Αρβανίτη

Ανέστης: Νίκος Αρβανίτης

Κυριάκος: Κώστας Βασαρδάνης,

Ειρήνη: Μαρία Κεχαγιόγλου

Ιρις: Νεφέλη Κουρή

Aντρας: Νίκος Χατζόπουλος

Σημείωση: 9 Μαϊου, στις 21:00, preview παράστασης με γενική είσοδος 12€

Φωτογράφος παράστασης: Ανδρέας Σιμόπουλος

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Η εταιρεία θεάτρου Ma non troppo και ο Γιώργος Παλούμπης, μετά από δύο άκρως επιτυχημένες δουλειές ( «Τα Λουλούδια στην Κυρία» και «Χαρτοπόλεμος»), συνεργάζονται εκ νέου, σε ένα καινούριο νεοελληνικό κείμενο και μια παράσταση συγκρούσεων και κωμικοτραγικών ανατροπών.

Το έργο «170 τετραγωνικά» του Γιωργή Τσουρή, με άξονα το εδώ και το τώρα της Ελλάδας, ξεδιπλώνει μια ιστορία με πολύ αγωνία, χιούμορ και σκληρό ρεαλισμό, που καταλύει επί σκοπού τις διακριτές γραμμές ανάμεσα σε δράμα και κωμωδία. Μια τραγωδία «για όλη την οικογένεια», με πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας και καταστάσεις ακραίες και συνάμα αναγνωρίσιμες. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο σπεσιαλίστας του νεοελληνικού ρεαλισμού Γιώργος Παλούμπης. Τα πρόσωπα υποδύονται οι ηθοποιοί: Αμαλία Αρσένη, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Άννα Πατητή και ο Γιωργής Τσουρής.

Το έργο θα παρουσιαστεί στο Από Μηχανής Θέατρο, την άνοιξη του 2019, από 15 Μαρτίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο, για 12 μόλις παραστάσεις.

Λίγα λόγια για το έργο:
Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, ο θάνατος του πατέρα, ξαναφέρνει κάτω από την ίδια στέγη δύο αδερφές που έμεναν μακριά. Σκληρές αντιθέσεις και διαφωνίες, δημιουργούν μια έκρυθμη κατάσταση ανάμεσα στη μικρή εγκυμονούσα αδερφή, τον σύντροφό της και τη μεγάλη αδερφή, η οποία επιστρέφει στο σπίτι μετά από πολυετή απουσία με σκοπό να το πουλήσει. Μια απογευματινή επίσκεψη - βόμβα, θα φέρει αντιμέτωπους όλους τους αντιήρωές μας με το παρελθόν, το παρόν και κυρίως το μέλλον τους, και θα εκτροχιάσει με κωμικό και απρόσμενο τρόπο την ήδη ασταθή πορεία τους. Κρυμμένα μυστικά, απανωτές ανατροπές και εκκωφαντικές αποκαλύψεις συνθέτουν έναν οικογενειακό συναισθηματικό ντέρμπυ κορυφής, σε ένα «ρινγκ»

170 τετραγωνικών μέτρων. Πόσα νομίζεις ότι ξέρεις για τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους; Ποιος θα μείνει όρθιος στο τέλος; Το αίμα νερό δε γίνεται, αλλά όταν το αίμα βράζει…

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Γιωργής Τσουρής
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Παλούμπης – Βάλια Παπακωνσταντίνου
Μουσική – Video εγκατάσταση: Γιωργής Τσουρής
Σκηνικά: Κωνσταντίνα Μαρδίκη – Έλλη Παπαδάκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτης: Γιωργής Τσουρής
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Άρτεμις Βαλτάτζη
Φωτογραφίες: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου – Γεωργία Παναγοπούλου
Βοηθός παραγωγής: Θεοδώρα Πατητή
Οργάνωση Παραγωγής: MA NON TROPPO*

Ηθοποιοί:
Αμαλία Αρσένη
Βάλια Παπακωνσταντίνου
Αντώνης Τσιοτσιόπουλος
Άννα Πατητή
Γιωργής Τσουρής

Παραστάσεις:
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, 15/3 μέχρι 20/4
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Τιμές εισιτηρίων:
13 ευρώ κανονικό
10 ευρώ φοιτητικό, άνω των 65, και ΑΜΕΑ
5 ευρώ ατέλεια

Προπώληση εισιτηρίων:
Online: TICKET365
Και στο ταμείο του θεάτρου τηλ. 210 523 2097

Από Mηχανής Θέατρο, Πάνω Σκηνή
Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, Αθήνα
Τηλ.: 210 523 2097

* Η Εταιρία Θεάτρου MA NON TROPPO ιδρύθηκε το 2012 από τον Γιωργή Τσουρή και τη Βάλια Παπακωνσταντίνου και δραστηριοποιείται θεατρικά στην Αθήνα. Δίνοντας βάση στο νεοελληνικό κείμενο, αναζητεί τρόπους να μιλήσει μέσα από το σήμερα για ζητήματα διαχρονικά, κρίσιμα για τον άνθρωπο σαν άτομο αλλά και για την Ελλάδα σαν συλλογικό υποκείμενο. Το 2014 παρουσίασε στο Από Μηχανής Θέατρο την παράσταση «Τα Λουλούδια στην κυρία» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, ενώ το 2017 με τον ίδιο σκηνοθέτη, σημείωσε τεράστια επιτυχία με την παράσταση «Χαρτοπόλεμος», αρχικά στο Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης και μετέπειτα στο Θέατρο Γκλόρια Μικρό για δύο σαιζόν. Το καλοκαίρι του ’17 παρουσίασε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών την παράσταση « Ο Αλαβροστοισειώτης» σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου.

Από Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Όταν πάτε σπίτι όλοι
να προσέξετε
όλα γίνονται Μορμόλης
για να παίξετε.

Ο Μορμόλης του Ράινερ Χάχφελντ ανέβηκε στο ‘’θέατρο Γκριπς’’ της πρώην Δυκής Γερμανίας το 1969. Ένα έργο που δείχνει μια στροφή στο παιδικό θέατρο δίνοντάς του κοινωνικές προεκτάσεις. Η Συντεχνία του Γέλιου από την άλλη πλευρά έχει ‘’προϊστορία’’ σε αυτό το είδος θεάτρου για παιδιά, όπου μέσα από το πρίσμα του γέλιου και μέσω νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με σύγχρονες αλήθειες.

45 χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου ο Μορμόλης επιστρέφει! Ήταν συγκινητικό ότι μπροστά μου καθόταν μια κυρία η οποία είχε δει την πρώτη παράσταση με τον γιο της και τώρα έφερνε τον εγγονό της…Γιατί ο Μορμόλης είναι πάντα επίκαιρος αφού τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και οι μεγάλοι πάντα…μεγάλοι. Αν και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για τους μεγάλους, όπως το ζεύγος Χαζοπέτρου που στο τέλος δείχνουν να αντιλαμβάνονται πλήρως τους ‘’κανόνες του παιδικού παιχνιδιού’’.

Ο Μορμόλης είναι ουσιαστικά το παιχνίδι των παιδιών, η φαντασία τους, και η σκηνοθεσία οφείλει να γίνει με όρους θεατρικού παιχνιδιού και αποστασιοποίησης. Οι σκηνοθέτες Γιώργος Παλούμπης και Βασίλης Κουκαλάνι πέτυχαν με την σκηνοθεσία τους να διατηρήσουν τη λεπτή ισορροπία μεταξύ παράδοσης (μιλάμε για ένα έργο μισού αιώνα) και σύγχρονης οπτικής.

Σε αυτό βοήθησαν πάρα πολύ θεωρώ τα σκηνικά και τα κουστούμια των Αλεξάνδρα Σιάφκου και Αριστοτέλη Καρανάνου, τα οποία παραπέμπουν στη δεκαετία του 1970 και ταυτόχρονα θυμίζουν παιδικό παιχνίδι όπου όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να μεταμορφωθούν.

Τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού δεν χρειάζονται καμία ιδιαίτερη μνεία από εμένα. Το ‘’Μπράβο’’ του και η ανταμοιβή του είναι οι χιλιάδες παιδικές φωνές που έχουν τραγουδήσει τον Μορμόλη όλα αυτά τα χρόνια.

Η ομάδα των ηθοποιών με τα απολύτως απαραίτητα σκηνικά και κουστούμια, χωρίς υπερβολές και με πολλή φαντασία κατορθώνει να μας μεταφέρει από την αρχική ρομαντική ατμόσφαιρα του παραμυθιού στο σύγχρονο παιδικό κόσμο. Όμορφες ερμηνείες, αρμονική συνεργασία και ευχάριστο κλίμα που παρασύρει τους θεατές στα μυστικά της παιδικής ηλικίας.Βασιλική Διαλυνά, Βάσια Λακουμέντα, Φώτης Λαζάρου, Θέμος Σκανδάμης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και Αντώνης Χρήστου δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής!

Ο Μορμόλης δεν είναι παρά η φαντασία των παιδιών. Είναι ό, τι αυτά θέλουν να είναι. Αρχικά ένα κουτί και μετά ένα μπουρί σόμπας. Ο Μορμόλης είναι το παιχνίδι αυτοπροσώπως. Παιχνίδι ο Μορμόλης, παιχνίδια και εμείς για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

• Ακούμε: Αυτήν την φορά θα πρωτοτυπήσουμε. Η πρώτη δραστηριότητα δεν είναι για τα παιδιά, αλλά για τους γονείς. Παιδιά από τον παιδικό σταθμό ακόμα, το νηπιαγωγείο και το δημοτικό ξέρουν τον Μορμολη απέξω, γι’ αυτό προσοχή: Για να μην πάτε απροετοίμαστοι στην παράσταση ξανακούστε το cdτου Γιάννη Σπανού με τα τραγούδια του Μορμόλη.

• Ζωγραφική: Είτε ξέρετε την ιστορία του Μορμόλη, είτε όχι, μπορείτε πριν την παράσταση να προσπαθήσετε να τον φανταστείτε. Πώς είναι αυτός ο Μορμόλης που τόσο ανακατεύει τις ζωές των μεγάλων; Πώς φαντάζονται τα παιδιά σας αυτό το πλάσμα με το περίεργο όνομα; Ζωγραφίστε τον και αν νιώθει μόνος του ίσως να μπορούσατε να του φτιάξετε κι άλλον έναν Μορμόλη για παρέα. Άλλωστε και στο τέλος του έργου ο Μπουρίνιας θα μας χαρίσει και δυο και τρεις και τέσσερις Μορμόληδες!

ΜΕΤΑ…

• Για μεγαλύτερες ομάδες/ εμψυχωτές: Στον Μορμόλη όλες οι παρεξηγήσεις συμβαίνουν γιατί οι μεγάλοι αδυνατούν να συλλάβουν ότι ο Μορμόλης είναι ένα κουτί. Για να μην γίνετε λοιπόν κι εσείς σαν τον κύριο και την κυρία Χαζοπέτρου σας προτείνουμε ένα παιχνίδι όπου όλα είναι άλλο από αυτό που φαίνονται να είναι… ΜΕ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ. Ο εμψυχωτής φέρνει μερικά αντικείμενα, π.χ. μια ομπρέλα, ένα παπούτσι, ένα ύφασμα κ.τ.λ. Ζητάει από τα μέλη της ομάδας να δείξουν διάφορες χρήσεις του αντικειμένου μεταμορφώνοντάς το σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Μπορούν επίσης να προσθέσουν μια μικρή φράση για να κάνουν πιο φανερή τη νέα χρήση, π.χ. μια προτεταμένη ομπρέλα δεν είναι απαραίτητα ένα ξίφος, αλλά γίνεται συνοδευόμενη από το ‘’Κύριε, είστε έτοιμος να υπερασπιστείτε την τιμή σας;’’. Με τον ίδιο τρόπο οι ομάδες θα πρέπει μετά να κάνουν ένα σύντομο αυτοσχεδιασμό χρησιμοποιώντας όλα τα αντικείμενα που έχει φέρει ο εμψυχωτής. Για κάτι πιο ανταγωνιστικό θα μπορούσε ένα παιδί να είναι ο κριτής (ή και ο εμψυχωτής για μικρότερα παιδιά). Οι υπόλοιποι παίκτες χωρίζονται σε δυο ομάδες, την ομάδα Α και την ομάδα Β. Οι δυο ομάδες κάθονται αντικριστά και έχουν την πλάτη τους γυρισμένη στον κριτή. Ο κριτής τοποθετεί ένα αντικείμενο καθημερινής χρήσης στη μέση. Όταν χτυπήσει τα χέρια του οι δυο ομάδες γυρνάνε και βλέπουν το αντικείμενο. Όταν το δουν ένας παίκτης από την ομάδα Α παίρνει το αντικείμενο και το χρησιμοποιεί με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Για παράδειγμα, εάν είναι ένα κουτάλι, το χρησιμοποιεί σαν κιθάρα. Ο κριτής προσπαθεί να μαντέψει ως τι χρησιμοποιεί το αντικείμενο. Όταν ο κριτής το βρει, τότε ένας παίκτης από την ομάδα Β έρχεται και χρησιμοποιεί με ένα διαφορετικό τρόπο το αντικείμενο, π.χ. σαν οδοντόβουρτσα. Όταν ο κριτής μαντέψει σωστά ο παίκτης γυρίζει πίσω στην ομάδα του κι έρχεται ένας άλλος παίκτης πάλι από την ομάδα Α. Το παιχνίδι συνεχίζεται με το ίδιο αντικείμενο έως ότου κάποια ομάδα να μην μπορεί να βρει μια άλλη χρήση για το αντικείμενο. Τότε ανακηρύσσεται νικήτρια η άλλη ομάδα. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τρία διαφορετικά αντικείμενα. Οι ομάδες πρέπει να προσπαθούν να χρησιμοποιούν όσο καλύτερα γίνεται το αντικείμενο ώστε ο κριτής να μαντεύει σωστά. Αν ο κριτής δεν μπορεί να μαντέψει τότε σημαίνει ότι η ομάδα έχασε.

• Παιχνίδι φαντασίας: Γυρνώνας στο σπίτι βρείτε τον δικό σας Μορμόλη. Τι θα μπορούσε να γίνει Μορμόλης αυτό το Σαββατιάτικο απόγευμα και τι θα σας έλεγε; Είναι σίγουρο πώς ό,τι σας πει ο Μορμόλης είναι πολύ σημαντικό, γιατί στην ουσία είναι αυτό που σας λέει το παιδί σας. Γι’ αυτό να τον ακούτε τον Μορμόλη!

            Το τραγούδι που δέχτηκε το πιο ηχηρό χειροκρότημα ήταν το ‘’Με πιάνει το παράπονο και κλαίω’’. Ίσως γιατί ακόμα κι εμείς οι παρεξηγημένοι μεγάλοι αντιλαμβανόμαστε ότι λέμε περισσότερα ‘’ΜΗ’’ από όσα θα θέλαμε κι επιβάλλουμε περισσότερα ‘’ΠΡΕΠΕΙ’’ από όσα πραγματικά πιστεύουμε. Είναι σίγουρο ότι αγαπάμε τα παιδιά μας και τα ακούμε, απλώς ίσως μερικές φορές η βιασύνη της καθημερινότητας δε μας αφήνει να κάνουμε όσα θα θέλαμε και πέφτουμε στην παγίδα της ευκολίας των ‘’πρέπει και μη’’. Τι θα γινόταν όμως αν αφήναμε για λίγο τον Μορμόλη να μπει στην ζωή μας, να την ανακατέψει και να την πασπαλίσει με λίγη ζαβολιά και πολύ διασκέδαση; Και τότε όλοι οι φράχτες, μεταφορικοί και κυριολεκτικοί θα καταρρεύσουν!

Με πιάνει το παράπονο και λέω
δε θα ‘ρθει κάποτε η στιγμή
να ρίξουν τα παιδιά τους φράχτες
κάτω να μπουν και να χαρούν τη γη

 Διαβάστε επίσης:

Γιώργος Παλούμπης:«Δεν Αντέχω Τους Εγωκεντρισμούς Που Εμφανίζονται Με Τη Μορφή Μιας Δήθεν Ανασφάλειας Και Έχουν Ως Στόχο Να Τραβήξουν Την Προσοχή»

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Ο Στέλιος Δημόπουλος ανήκει στη dream-team της παράστασης «Εθνικός Ελληνορώσων» που συνεχίζεται για δεύτερη σεζόν, με επιτυχία, στο Από Μηχανής Θέατρο.

Στο έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, το οποίο σκηνοθέτησε μοναδικά ο Γιώργος Παλούμπης, ο Στέλιος ερμηνεύει τον ρόλο του Μανώλη «ένα ρόλο σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς. Των παιδιών του μαζί τα φάγαμε. Των παιδιών που γαλουχήθηκαν με ενοχικό σύνδρομο ότι αυτά έφταιγαν. Των παιδιών που από πτυχιοθήρες εν μια νυκτί τους ενημέρωσαν ότι δουλειές δεν υπήρχαν και ότι θα βάζαν τα πτυχία στον κ@λo τους. Μέλος των οποίων είμαι και εγώ», όπως μας επισημαίνει ο ίδιος.

Σ’ ένα time-out της παράστασης είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του και όπως θα συνειδητοποιήσετε και εσείς ο Στέλιος δεν μασάει τα λόγια του , τολμά να μας εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του και εύχεται «καλή χώνεψη» σ’ όποιον σοκάρεται με την αλήθεια.

Επέστρεψες στο θέατρο μετά από ένα ατύχημα με τη μηχανή. Τι αποκόμισες από αυτή τη δύσκολη εμπειρία;

Το ατύχημα με βρήκε σε μια περίοδο τρομακτικής σωματικής και πνευματικής πίεσης. Το πόδι μου κινδύνευσε 3 φορές για ακρωτηριασμό και πέρασα από την απόλυτη υπερδραστηριότητα στην απόλυτο αδράνεια με μπόνους έναν έξω-σκελετό και κάπου 14 βίδες που διαπερνούσαν το κορμί μου. Όταν ένας υποτυπωδώς σκεπτόμενος άνθρωπος αντιληφθεί στην ουσία του την τυχαιότητα του να είσαι ζωντανός, το λιγότερο που μπορεί να συμβεί είναι η απόλυτη αναθεώρηση της βιοθεωρίας του για τη ζωή. Στο ατύχημα αυτό χρωστάω την απόλυτη ωρίμανση μου κατά μια δεκαετία.

Γιατί πιστεύεις ότι η παράσταση «Εθνικός Ελληνορώσων» κέρδισε το παιχνίδι με το κοινό και συνεχίζεται για δεύτερη σεζόν;

Ο Εθνικός Ελληνορώσων είναι ένα σπουδαίο νεοελληνικό κείμενο. Είναι ένα κείμενο που επιχειρεί να εξερευνήσει το ζήτημα της νεοελληνικής διπολικότητας. Της άρνησης του να μπορείς να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου αντί να μεταβιβάζεις την ευθύνη σε κάποιον άλλο. Την άρνηση της προσωπικής ευθύνης. Το φαινόμενο του πως ένας οικογενειάρχης είναι ικανός να κερατώνει τη σύζυγο του και την ίδια στιγμή να είναι ο πρώτος που φρίττει όταν το θέμα της απιστίας «σκάει» στο τραπέζι.

Βρίσκεις κοινά σημεία με τον ρόλο σου; Αν, ναι ποια είναι αυτά;

Η Στέλλα Άντλερ έλεγε ότι πάντα ο ρόλος είναι μεγαλύτερος από τον ηθοποιό. Ο Μανώλης είναι ένας ρόλος σύμβολο μια ολόκληρης γενιάς. Των παιδιών του μαζί τα φάγαμε. Των παιδιών που γαλουχήθηκαν με ενοχικό σύνδρομο ότι αυτά έφταιγαν. Των παιδιών που από πτυχιοθήρες εν μια νυκτί τους ενημέρωσαν ότι δουλειές δεν υπήρχαν και ότι θα βάζαν τα πτυχία στον κ@λο τους. Μέλος των οποίων είμαι και εγώ.

Είθισται να θεωρούμε ότι οι ανδρικές φιλίες κρατάνε περισσότερο και έχουν πιο γερές βάσεις. Στο έργο όμως βλέπουμε ότι και σ’ αυτές τις σχέσεις υπάρχουν πολλά απωθημένα και ανταγωνισμοί. Εσύ πως βιώνεις τη φιλία μεταξύ ανδρών;

Θα ήταν γενίκευση και λάθος να μιλήσουμε για ανωτερότητα της ανδρικής σε σχέση με τη γυναικεία φιλία. Φιλία κατ’ εμέ είναι όταν μπορείς χωρίς να το σκέφτεσαι να τρως σφαίρα για τον άλλο/η. Εγώ για τους φίλους μου πεθαίνω.

«Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένας σκηνοθέτης που δεν προσπαθούσε να καπηλευτεί την τέχνη του και να γα@@ γκομενάκια» Έγραψες στα social media για τον Γιώργο Παλούμπη. Πώς ήταν η συνεργασία σας;

 Ας μην κρυβόμαστε. Η αντιστοιχία του «βύσμα-πολιτικός» είναι το «σκηνοθέτης θα σε φτιάξω – ηθοποιός θα σου κάτσω». Όλοι μας έχουμε βιώσει το φασισμό του να κρίνεται η υποκριτική σου απόδοση με γνώμονα του πόσα κομπλιμέντα κάνεις και το πόσες μπυρίτσες πίνεις μετά την πρόβα. Αυτό ισχύει για αγόρια και κορίτσια. Δόξα το Θεό σε αυτό, το σύστημα είναι ακριβοδίκαιο. Μεγαλύτερος θρήνος κατά την άποψη μου σε αυτό τον κλάδο είναι ότι καθημερινά χάνονται ταλέντα τα οποία αρνούνται να υποκύψουν στο παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Ταλέντα που θα μπορούσαν να επαναπροσδιορίσουν τη θεατρική εξίσωση. Έχουμε γεμίσει πολιτικώς ορθά καλά παιδιά, ηθοποιούς του ΝΑΙ σε όλα. Ηθοποιούς που από φόβο του να μην μείνουν στην απέξω ξέχασαν την ιερή αποστολή του να αλλάξουν τον κόσμο. Μπερδέψαμε τον ηθοποιό με το διασκεδαστή. Ο Παλούμπης λοιπόν -και όχι επειδή είναι σκηνοθέτης μου- είναι ένας άνθρωπος μάλαμα. Ένας άνθρωπος που όταν τον φώναξαν να παραλάβει το βραβείο σκηνοθεσίας το μοιράστηκε με τον Τσιοτσιόπουλο και όλη την ομάδα μας. Ένας άνθρωπος που στα σεμινάριά του ποτέ δεν επέτρεψε σε κανέναν να τον γλύψει. Ένας άνθρωπος που εμπιστεύτηκε το ρόλο ενός χαρακτήρα που παίζει μπάσκετ σε έναν ηθοποιό που κανείς δεν ήξερε αν θα ξαναπερπατήσει. Η συνεργασία μας ήταν εξαιρετική. Είναι σπουδαίος άνθρωπος ο Γιώργος και ναι δεν καπηλεύεται την τέχνη του. Τώρα για όποιον σοκάρεται με την απλή διατύπωση της αλήθειας, καλή χώνεψη.

 Έχεις συνεργαστεί με σκηνοθέτες που «καπηλεύονταν» την τέχνη τους;

Όχι και ούτε πρόκειται. Με ξέρουν, τους ξέρω και είμαστε σε πόλεμο.

Ποιες είναι οι χαρές που ζεις μέσα στο θέατρο;

Ο Τσιοτσιόπουλος, ο Αλεξίου, ο Παπαδημητράτος, ο Σταμουλακάτος και ο Φυτίλης είναι άνθρωποι που χουν ζήσει το underground στην πλάτη τους. Είναι εδώ που είναι με τις πλάτες τους και με τον ιδρώτα τους. Τους θαυμάζω και τους σέβομαι. Και είναι μεγάλη τιμή από μια ομάδα σαραντάρηδων με τέτοια πορεία και τέτοιες επιλογές ζωής να αναγνωρίζουν έναν 35άρη σα δικό τους. Αυτό με κάνει χαρούμενο και ως ηθοποιό και ως άνθρωπο.

  Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεσαι;

     Ο Μάκμπεθ.

 Επόμενα επαγγελματικά σχέδια.

Βγάζουμε δίσκο με τη μπάντα που τραγουδάω τους Granny Goes Mad και ετοιμάζουμε με το Δημήτρη Γεωργαλά τη Μήδεια που παίχτηκε στο Εθνικό θέατρο της Χάγης και δεν προλάβαμε να μεταφέρουμε στην Ελλάδα ποτέ λόγω του ατυχήματος.

Η παράσταση «Εθνικός Ελληνορώσων» παίζεται από τις 26/9 κάθε Τετάρτη στις 18:00, Σάββατο στις 18:00 & Κυριακή στις 21:30 στο Από Μηχανής θέατρο.

Οι φωτογραφίες είναι του Πάτροκλου Σκαφιδά.

Στο Από Μηχανής Θέατρο θα παρουσιαστεί από το Σάββατο 14 Απριλίου και κάθε Σάββατο και Κυριακή το έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.

Εδώ και τρία χρόνια, σε μια γειτονιά σε μια άκρη του δήμου της Αθήνας, στο Ελληνορώσων, έξι φίλοι γύρω στα σαράντα, μαζεύονται, μια φορά τον μήνα, για ένα “μπασκετάκι”. Το ραντεβού συνήθως πέφτει Σάββατο - εκεί, κατά το απογευματάκι - στο ίδιο πάντα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ. Το κάνουν όπως λένε “για να ξεσκουριάζουν” … και να πίνουν μετά καμιά μπύρα χωρίς ενοχές. Και σήμερα το ίδιο. Συναντήθηκαν, είπαν τα νέα τους, έκαναν το ζέσταμά τους, πήραν την μπάλα στα χέρια και το παιχνίδι άρχισε. 

Ο Εθνικός Ελληνορώσων είναι μία κωμωδία, για τα παιδιά μιας γειτονιάς που λένε ότι μεγάλωσαν, για πρησμένους αστραγάλους, για πληγές που έκλεισαν και για άλλες που μείναν ανοιχτές. Ένα έργο για ξεχειλωμένες φανέλες, ξεφούσκωτες μπάλες και εγκλήματα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Εξ’ αμελείας και μη.

“Όταν ο άντρας φτάνει στα σαράντα, πρέπει να αρχίσει να προσέχει”

Michael Jordan

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος          

Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Γιώργος Παλούμπης

Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Κοστούμια: Ομάδα Boudoir

Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας

Ηχητική επιμέλεια: Ανδρέας Μιχόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μιχάλης Ζαχαρίας

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Σχεδιασμός Αφίσας: Θωμάς Παπάζογλου

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος

Μια παραγωγή του Από Μηχανής Θεάτρου

-          Από τις 14 Απριλίου κάθε Σάββατο στις 21:15 & Κυριακή στις 17:15

-          Θέατρο Από Μηχανής, Ακαδήμου 13, τηλέφωνο: 210.5232097, www.amtheater.gr

-          Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 13€

Φοιτητικό & άνω των 65: 10€

Ανέργων: 8€

Ατέλεια: 5€

-          Προπώληση εισιτηρίων στο τηλέφωνο 210. 5232097 και στο www.viva.gr/tickets/

Ένα εξαιρετικό νεοελληνικό κείμενο, που ευτύχισε στο ανέβασμά του. 

Αν αναρωτιέστε τι σχέση έχουν η Candy-Candy με το παλιό βάζο της θείας, ένα σπίτι στο σφυρί μ’ έναν πλασιέ με κατσαρολικά, τρία αδέρφια με μια κρέμα που γυαλίζει πόμολα και όλοι μαζί με μια αυτοκτονία και δύο φόνους δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε την εξαιρετική παράσταση «Χαρτοπόλεμος». 

Το σπάνιας ευαισθησίας κείμενο του Βαγγέλη Ρωμνιού μας φέρνει αντιμέτωπους με την Ελλάδα του σήμερα και με την πολύπαθη γενιά των τριαντάρηδων, που ανώριμη ακόμη να διαπραγματευτεί τα εσωτερικά τραύματα της οικογενειακής ζωής, μη έχοντας ουσιαστικά μάθει να ξεπιπιλά το δάχτυλο από το στόμα, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την αδηφάγα πραγματικότητα. Με μια Ελλάδα τελείως διαφορετική από αυτή που μας έμαθαν ότι θα βρούμε μεγαλώνοντας. 

Μόνο ευλογία θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την ανακάλυψη τέτοιων έργων και τον δημιουργικό συγκερασμό τους με μια καλλιτεχνική ομάδα που καταφέρνει να τα αναδείξει πλήρως, όπως στη συγκεκριμένη παράσταση, τόσο από σκηνοθετικής, όσο και από υποκριτικής πλευράς. 

 Ο Γιώργος Παλούμπης  με την ρεαλιστική ανάγνωση του έργου, πήγε κατ’ ευθείαν στον πυρήνα, «χρωμάτισε» ακόμη περισσότερο την αλήθεια του κειμένου δίνοντας στο χιούμορ μια πηγαία φυσικότητα και απέφυγε κάθε σοβαροφάνεια για να τονίσει, ακριβώς το σοβαρό που κρύβεται πίσω από κάθε τραγικό  γεγονός. 

 Παράλληλα, οδήγησε με μοναδική μαεστρία και τους πέντε ηθοποιούς του στο χτίσιμο ολοκληρωμένων και πολυδιάστατων χαρακτήρων που χαίρεσαι να παρακολουθείς και να ανακαλύπτεις, γιατί προβάλλουν ένα οικείο σου κομμάτι, κάτι που έχεις βιώσει.

Αποσπάσματα από παιδικές σειρές των 80’ς λειτουργούν σαν συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στις σκηνές, γλυκές αναμνήσεις , που ξετρυπώνουν από το ασυνείδητο σαν σωτήριες λέμβοι. 

Ο θίασος δίνει τον καλύτερο του εαυτό επί σκηνής, με μοναδική ενέργεια οι ηθοποιοί ακροβατούν εντυπωσιακά, ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, έχοντας χτίσει ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους. 

Τα τρία αδέρφια Γιωργής Τσουρής, Βαγγέλης Ρωμνιός, Παύλος Πιέρρος καταφέρνουν να πείσουν για το κοινό παρελθόν και τα βιώματα. Συγκρούονται, αλληλοαγαπιούνται, αλληλοκατασπαράζονται αλλά η ανάμνηση μιας μόνο μελωδίας μπορεί να τους ενώσει. Συγκινητικά αληθινοί και οι τρεις τους. 

Η Βάλια Παπακωνσταντίνου διαχειρίζεται με αξιοσημείωτο σκηνικό ενδιαφέρον το «ανήκω –δεν ανήκω» στην οικογένεια δίνοντας την εντύπωση μιας εσωτερικής πάλης που ελλοχεύει αέναα. 

Ο Φοίβος Ριμένας σαρώνει στη σκηνή ως πλασιέ, γνήσια κωμική φλέβα. 

Στον «Χαρτοπόλεμο» νιώθεις πραγματικά ότι οι λέξεις, οι αλήθειες των μηνυμάτων τους, χτυπούν στους τοίχους και σε γρονθοκοπούν. Εκεί, που γελάς με την ψυχή σου, ξαφνικά, το χαμόγελό σου παγώνει. Ο μικρός χώρος του θεάτρου άλλωστε επιτείνει την συναισθηματική ένταση. Από τις πιο έντονες θεατρικές συγκινήσεις της σεζόν. Μη την χάσετε!

Για λίγες παραστάσεις:

Δευτερότριτα (8/5- 9/5, 15/5 - 16/5, 22/5- 23/5) στο θέατρο «Ιλίσια- Βολανάκης»