Η Άννα Αθανασιάδη αποτελεί παράδειγμα καλλιτέχνη που όταν έχει ταλέντο, έχει δουλέψει σκληρά με τη συμπαράσταση των γονιών της κι έχει τον παράγοντα τύχη με το μέρος της, μπορεί να πετύχει αυτό που ονειρεύεται. Με καταγωγή από καλλιτεχνική οικογένεια, καθώς αδελφή της γιαγιάς της ήταν η περίφημη χορεύτρια Λίντα Άλμα, παντρεμένη με τον ηθοποιό Μάνο Κατράκη και γιαγιά της η Ηώ Θεοφίλου, μια από τις πρώτες τραγουδίστριες - ηθοποιούς του Αττίκ στην Μάντρα, η οποία με το ψευδώνυμο Κίττυ Άλμα, έπαιξε στο θέατρο μέχρι που παντρεύτηκε τον παππού της κι έκανε οικογένεια. Η Άννα από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε ρυθμική γυμναστική με την παρότρυνση των γονιών της, σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου, και πέρασε τις εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού παίρνοντας το πτυχίο της. Από το 2004, μια «σημαδιακή χρονιά για τη χώρα μας», όπως μου είπε. Εργάζεται επαγγελματικά, ως χορεύτρια, σε μουσικές σκηνές και στο θέατρο κι εξελίχθηκε στη σημαντικότερη χορογράφο της γενιάς της. «Mama Mia», «Annie», «Οικογένεια Adams», «Μελωδία της ευτυχίας», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Charlie Chaplin», είναι μερικές από τις θεατρικές παραστάσεις τις οποίες χορογράφησε επιτυχημένα. Συναντηθήκαμε, λίγο πριν το Πάσχα, στο ιστορικό Θέατρο Ακροπόλ, κατά τη διάρκεια της παράστασης «Jesus Christ Superstar», απολαμβάνοντας τη μουσική από την αίθουσα πίνοντας τον καφέ μας στο φιλόξενο φουαγιέ.

Άννα πόσο σε επηρέασε η θεία σου η Λίντα Άλμα στο να ασχοληθείς με το χορό;

Ήταν το πρότυπό μου. Είχε μια καριέρα μοναδική! Δεν πρόλαβα να τη δω να χορεύει, την έζησα στο σπίτι ως θεία, με τις συμβουλές της και τις εμπειρίες της. Όσο περισσότερο ψάχνεις να βρεις αυτό που θαυμάζεις, ανακαλύπτεις άλλες πτυχές του χαρακτήρα, της καριέρας και της προσωπικότητας αυτού του ανθρώπου. Αυτό που ζηλεύω στη θεία μου είναι τα ταξίδια που έκανε λόγω του ταλέντου της. Δεχόταν προτάσεις από πολλές πόλεις του εξωτερικού για να χορέψει με τον παρτενέρ της τον Γιάννη Φλερύ, με τον οποίο χόρεψαν σε όλες τις μεγάλες θεατρικές επιτυχίες της εποχής τους. Φαντάσου ότι ήρθε η Εντίθ Πιαφ στην Ελλάδα, την είδε και ζήτησε να πάνε τουρνέ στο εξωτερικό. Μοιράστηκαν, μάλιστα, το ίδιο καμαρίνι. Καταστάσεις που, σήμερα, δεν είναι απίθανο να συμβούν, αλλά είναι κι αρκετά δύσκολο.

Δυσκολεύτηκες στα πρώτα σου επαγγελματικά βήματα;

Δυσκολεύτηκα, πήγαινα συνεχώς σε ακροάσεις, στην αρχή με στήριξαν πολύ οι γονείς μου οικονομικά, πέρασα όλα αυτά που περνάει κάθε νέος. Από μια δασκάλα άκουσα ότι δεν είμαι φτιαγμένη για να γίνω χορεύτρια και να ασχοληθώ με κάτι άλλο, γατί τρώω τη θέση κάποιου ανθρώπου με περισσότερο ταλέντο από εμένα. Δε γνωρίζω αν το είπε έξυπνα για να με πεισμώσει ή αν ήταν από κακεντρέχεια. Το αποτέλεσμα ήταν να με πεισμώσει. Δεν ξέρω αν ίσχυε, αλλά το έκανα να μην ισχύει. Απέδειξα τόσο στους γύρω μου, όσο και στους δασκάλους μου και συμμαθητές μου πως η καριέρα μου πήγε καλά, τελικά. Γενικώς, ήμουν από τους ανθρώπους, τους οποίους, πάντα, θα έπαιρναν στην ακρόαση. Εμφανιζόμουν στην ακρόαση κι οι υπόλοιποι μου έλεγαν γιατί ήρθες πάλι. (γελάει)

Βρισκόμαστε σε ένα ήρεμο, πια, περιβάλλον μετά τις αντιδράσεις, τις οποίες δημιούργησε μια μικρή ομάδα ανθρώπων τον πρώτο καιρό των παραστάσεων. Τι συναισθήματα σου άφησε όλη αυτή η ιστορία;

Ήμουν πολύ θυμωμένη με τα γεγονότα. Θέλησαν να καταστρέψουν την παράστασή μας, το κτίριο του θεάτρου, άρα και την περιουσία των ιδιοκτητών. Προσπάθησαν να επιβάλουν την άποψη τους, με λεκτικές επιθέσεις, στους θεατές και στους εργαζομένους. Σέβομαι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να έχει την άποψή του και να κατακρίνει, αλλά αφού πρώτα δει την παράσταση. Κανείς τους δεν την είδε. Ευτυχώς, στην πορεία υποθέτω κατάλαβαν το λάθος τους, ότι, δηλαδή, η παράστασή μας δεν ήταν βλάσφημη, όπως τη θεωρούσαν κι αποχώρησαν. Έτσι, μπορέσαμε ήρεμα και με επιτυχία να συνεχίσουμε τις παραστάσεις.

Πως ξεκίνησε η συνεργασία σου με τη Θέμιδα Μαρσέλλου;

Η Θέμιδα είναι μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Ήρθε σε μια στιγμή που νόμιζα πως θα μείνω εκτός χώρου. Είχε υπάρξει μια παρεξήγηση με κάποιον άνθρωπο του χώρου κι είχα βρεθεί μπλεγμένη, ότι κάτι είχα πει χωρίς, όμως, να ισχύει. Τελείως τυχαία, έμαθα πως γινόταν μια κλειστή ακρόαση. Πήγα, έβαλα τα δυνατά μου, νομίζω το εξέπεμπα πόσο ήθελα να με πάρουν, και τα κατάφερα κι έτσι χόρεψα στο Fame. Προτού ολοκληρωθούν οι παραστάσεις μού έγινε η πρόταση να χορογραφήσω το Αnnie. Και η μια παράσταση ακολούθησε την άλλη.

Πως είναι η σχέση σου μαζί της;

Είναι ουσιαστική φίλη. Δεν μοιράζεται εύκολα, εμπιστεύεται δύσκολα, όλοι θέλουν να είναι δίπλα της, με συγκινεί πολύ που με έχει επιλέξει να είμαι ανάμεσα στους φίλους της. Καταλαβαινόμαστε, υπάρχει χημεία μεταξύ μας, δουλεύουμε πολύ καλά μαζί. Είναι σημαντική η σχέση μεταξύ σκηνοθέτη και χορογράφου. Άρρηκτα συνδεδεμένοι συνεργάτες. Τη λατρεύω τη Θέμιδα, όποιος πει κάτι για εκείνη θα με βρει μπροστά του.

Πόσο εύκολο ήταν να χορογραφήσεις το Νίκο Μουτσινά, τον οποίο είδαμε, για πρώτη φορά, να χορεύει;

Ο Νίκος έχει μια έντονη προσωπικότητα, αλλά δεν έφερε αντίρρηση πουθενά. Εγώ δε σου κρύβω πως στην αρχή τον φοβόμουν λίγο, δεν είχαμε γνωριστεί. Σκεφτόμουν πως είναι ένας επαγγελματίας με την άποψή του, τις ιδέες του, με τη γνώση του τι ακριβώς θέλει να κάνει κι απορούσα πως θα γίνει αυτό που εγώ θέλω κι η Θέμιδα μου είχε ζητήσει. Τελικά, συναντηθήκαμε τρία μυαλά κι ο Νίκος με άκουσε. Είναι πολύ καλός χορευτής, δε ξέρω αν του είχε δοθεί η ευκαιρία να το δείξει. Το σώμα του ακολουθεί, του έδειχνα μια φορά και τα έκανε. Είναι χαρισματικός, γελάω μαζί του, περνάω υπέροχα. Είμαι πολύ ευχαριστημένη από την παράσταση αυτή. Από την πρεμιέρα, που την είδα ως θεατής, μου άρεσε πάρα πολύ!

Έχεις χορογραφήσει για τις ανάγκες των μιούζικαλ και τραγουδιστές. Ποια είναι η δυσκολία που αντιμετώπισες;

Όλα ξεκινούν από το πόσο αντιλαμβάνονται πως πρέπει να εμπιστεύονται τον χορογράφο. Η πρώτη μου συνεργασία με τραγουδιστή σε παράσταση που χορογράφησα ήταν με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, ο οποίος είναι ένας καλλιτέχνης που δεν έχουμε συνηθίσει να χορεύει. Ο Μιχάλης με εμπιστεύτηκε, δούλεψε σκληρά, ακόμη και πριν από την πρόβα, μόνοι μας, μετά την πρόβα, με τη βοηθό μου κι ήταν υπέροχος στην παράσταση. Έκανε άλματα! Η Δέσποινα Βανδή, μια τραγουδίστρια που την έχουμε δει σε show να χορεύει, να κινείται, να τρέχει κι όμως άκουσε ένα πιτσιρίκι, γιατί μπροστά της είμαι ένα πιτσιρίκι, που ήρθα να τη χορογραφήσω σε μια σημαντικότατη στιγμή της καριέρας της. Βρέθηκε για πρώτη φορά να παίζει στο θέατρο. Θέλω να πω, πως δεν αρκεί να χορογραφήσω κάτι που έχω σκεφτεί, αλλά μέσα από τα βήματά μου να βγάλω τα καλά κομμάτια του εαυτού τους, να δω τις δυνατότητες τους και να λάμψουν στη σκηνή.                

Μιας κι ανέφερες το Αnnie, είχες ανέβει στη σκηνή, τη δεύτερη χρονιά των παραστάσεων, κι ως ηθοποιός.

Την πρώτη χρονιά ήμουν η χορογράφος και χορεύτρια. Τη δεύτερη χρονιά, όταν αποχώρησαν η Ιωάννα Πηλιχού κι ο Αργύρης Αγγέλου, πήραμε το ρόλο της Λίλυ εγώ κι ο Γιάννης Σαβιδάκης του Ρούστερ. Κάναμε και δύσκολα πράγματα με το Γιάννη. Καταφέραμε να βγάλουμε άλλους χαρακτήρες στους ήρωες που υποδυθήκαμε. Οι δικοί μας ήταν πιο αλάνια, πιο νυχτερινοί τύποι. Με αυτή την παράσταση βίωσα την υπέρτατη χαρά. Να υπάρχω στη σκηνή, να παίζω σε μιούζικαλ, το οποίο είχα χορογραφήσει εγώ και να παίζω με την Άννα Παναγιωτοπούλου, την οποία θαύμαζα!

Δεν ήταν, όμως, η πρώτη φορά που υπήρξες στη σκηνή ως ηθοποιός. To 2009 έπαιξες στην κλασική κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά, «Η Χαρτοπαίχτρα». Πως προέκυψε η συνεργασία σου με τον Τάκη Ζαχαράτο;

Βρισκόμουν στο θέατρο Μπάνμπιγκτον σε πρόβες για μια παράσταση και πέφτω πάνω στον Τάκη τη στιγμή που έφευγε. Είχα ακούσει ότι θα έπαιζε τη χαρτοπαίχτρα κι είχε κλείσει όλο το καστ, αλλά έψαχνε μια κοπέλα για ένα ρόλο. Χωρίς να γνωριζόμαστε τον ρωτάω αν κάνει ανοιχτή ακρόαση. Με ρώτησε «μπορείς να πεις ένα μονόλογο;» του απάντησα «τι μονόλογο; εγώ χορεύτρια είμαι». Με πήγε στον σκηνοθέτη τον Βασίλη Μυριανθόπουλο, ο οποίος μου έδωσε κάτι να διαβάσω, ανέβηκα στη σκηνή και μετά από δυο μέρες με πήρε τηλέφωνο ότι πήρα το ρόλο. Ο Τάκης είναι πολύ έξυπνος. Γνωρίζει ποιους έχει δίπλα του, και τι μπορεί να πάρει από τις δυνατότητες του καθενός. Θυμάμαι πόσο πολύ δοτικός ήταν όλο εκείνο το διάστημα. Επίσης πολύ κεφάτος, πείραζε τους συνεργάτες του ακόμη και πάνω στη σκηνή! Ήταν πραγματικά καταπληκτικός ως Ρένα!

Σου λείπει που δεν χορεύεις πια στη σκηνή;

Ναι μου λείπει. Από μικρή ηλικία ήθελα να γίνω χορογράφος. Πάντα μου άρεσε να βγάζω τις χορογραφίες, όταν χορεύαμε με τις φίλες μου όταν ήμασταν κοριτσάκια. Στην πορεία μεγαλώνοντας μου είχε γίνει ανάγκη. Χόρεψα 15 χρόνια και έγινα χορογράφος, μάλλον νωρίς σε σχέση με την ηλικία που συνήθως γίνονται χορογράφοι. Δεν το αποκλείω να χορέψω ξανά, θα το ήθελα αλλά όχι να με χορογραφήσω, το δοκίμασα κι είναι πολύ δύσκολο.

Από όσο γνωρίζω, επόμενη χορογραφία σου θα απολαύσουμε στο περίφημο μιούζικαλ Ματίλντα σε σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου. Σε τι στάδιο βρίσκεται η προετοιμασία;

Είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί το αγαπώ πολύ αυτό το μιούζικαλ. Έχουν ξεκινήσει οι οντισιόν για να βρούμε τη Ματίλντα και τους συμμαθητές της. Μετά το Πάσχα θα γίνει ο δεύτερος γύρος ακροάσεων με τα επικρατέστερα παιδιά για να καταλήξει η διανομή των παιδιών, τα οποία θα υποδυθούν τους ρόλους. Θα παρουσιαστεί από το ΘΕΑΜΑ ΑΚΡΟΠΟΛ περίπου στα τέλη του Οκτώβρη. Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε!

Υπάρχει κάποιο άλλο μιούζικαλ που σου αρέσει και θα ήθελες να χορογραφήσεις;

To Ηairspray. Μου αρέσει πολύ αυτή εποχή, έχει καταπληκτική μουσική. Μου αρέσει πολύ ο ρυθμός του Rock and Roll. Επίσης, θέλω να κάνω κι ένα δικό μου έργο, με κείμενα που γράφω αυτή την περίοδο με έναν συνεργάτη μου. Θα κάνω τις χορογραφίες και θα το σκηνοθετήσω. Θα είναι τύπου Show Burlesque. Προς το παρόν, βρισκόμαστε σε αναζήτηση χώρου και συντελεστών.

Μου εκμυστηρεύτηκες, ότι αυτή την περίοδο ασχολείσαι με το άνοιγμα της δικής σου σχολής στο Κολωνάκι. Ποια ανάγκη σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

Ως χορεύτρια συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν σχολές, στις οποίες το μάθημα είναι πολύ καλό, αλλά αφορά ερασιτέχνες. Δεν υπάρχουν σχολές που να μπορείς να διδαχθείς ένα άλλο είδος χορού, εκτός από μπαλέτο και σύγχρονο, σε ένα επαγγελματικό επίπεδο. Νομίζω λείπει από την Ελλάδα ένας τέτοιος χώρος. Με ολιγομελή τμήματα ούτως ώστε ο δάσκαλος να μπορεί να σε προσέχει, να σου μάθει ένα νέο είδος χορού. Να έχει πράγματα που χρειάζεται ένας perfomer, ακόμα και hip hop, jazz, pilates, trx, yoga. Οι χορευτές έχουν ανάγκη να τα μάθουν, οικονομικά και σε ένα χώρο με καταρτισμένους ανθρώπους.

Απευθύνεσαι μόνο σε επαγγελματίες;

Θα υπάρχουν και παιδικά τμήματα, γιατί στόχος μου είναι να δημιουργήσω ένα ρεύμα ανθρώπων που από μικρή ηλικία θα αγαπήσουν το μουσικό θέατρο. Απευθύνομαι και σε ερασιτέχνες κι επαγγελματίες, με τμήματα αρχάριων γενικού επιπέδου σε όλα τα είδη. Πιστεύω ότι κι οι επαγγελματίες πρέπει να εξελίσσονται. Δεν αρκεί να βρίσκει κανείς δουλειά. Για αυτό και θα υπάρξει τμήμα σκηνικής μάχης με τον ηθοποιό Νίκο Ιωαννίδη που το έχει σπουδάσει, φωνητική με τον Βασίλη Αξιώτη, θα υπάρχει ειδικό τμήμα χορού για άτομα με νοητικές και κινησιολογικές δυσκολίες, κι η ομάδα μου Dance on stage (Ιουλίτα Μωσαΐδου, Μυρτώ Σχοινοπλοκάκη, Μανώλης Θεοδωράκης, Ελένη Κυριακίδη, Κωνσταντίνος Φρίγγας), που την αγαπώ και την πιστεύω πολύ, γιατί είναι όλοι τους εξαιρετικοί χορευτές.