Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Δεν έχω τέτοια σχέση με το καμαρίνι (μου). Όταν ήμουν μικρή και έμπαινα στα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών τα χάζευα και έβλεπα κάτι απ’ την προσωπικότητα τους, αλλά εμείς παίζουμε συχνά σε άλλο θέατρο κάθε βράδυ και μοιραζόμαστε το καμαρίνι μας και με άλλες παραστάσεις, όποτε δεν φτιάχνεται αυτή η οικεία σχέση.

Πιο όμορφο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Το αμάξι μου στο “Roadtrip 3” μακράν. Και το παγκάκι μας στο “Δουργούτι IslandHotel”.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Θυμάμαι πάντα τον ενθουσιασμό της Άννας Κόκκινου όταν μπήκαμε στο καμαρίνι της στο Ηρώδειο.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου είχαμε τα καμαρίνια μας, αλλά λόγω σκηνής μπαίναμε πριν την παράσταση όλοι σε ένα χώρο 2 επί 6! Εννέα άτομα τελείως υπέροχα διαφορετικοί χαραχτήρες σε έναν τόσο περιορισμένο χώρο λίγο πριν την παράσταση ήταν ό,τι πρέπει για ευτράπελα. Κι εγώ έπρεπε να μπαίνω πιο νωρίς στη σκηνή και με έτρωγε η περιέργεια για το τι έχανα από το ζέσταμα, τις κουβέντες και τα αστεία που άφηνα πίσω μου.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Μια βαθιάανάσα. 

Η Κύνθια Βουκουβαλίδου υπογράφει τη σκηνοθεσία και παίζει μαζί με τη Μαίρη Λογοθέτη στο “sMOTHERed”, μία παράσταση για την αθάνατη και ανυπέρβλητη ελληνίδα μάνα, κάθε Παρασκευή στις 21:30 στο θέατρο ΜΠΙΠ.