Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Είναι γεγονός ότι θα βιώσουμε την πιο δύσκολή καλοκαιρινή περίοδο των τελευταίων χρόνων και μαζί με εμάς και το ελληνικό θέατρο. O φόβος της πανδημίας που προκάλεσε ο νέος ιός, ο οποίος είναι άγνωστο πότε θα μας εγκαταλείψει, οδήγησε στην υιοθέτηση μέτρων για την προστασία των θεατών που απαιτούν πληρότητα 40% ακόμη και στους ανοιχτούς χώρους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί παραγωγοί να ακυρώσουν τις προγραμματισμένες παραστάσεις τους.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε αυτή την πρωτόγνωρα δύσκολη συγκυρία το θέατρο συνεχίζει να είναι εκτός… εντατικής, να δημιουργεί και να εμπνέει, με τις μικρές ή μεγάλες οικονομικές θυσίες από όλους τους συντελεστές να στηρίζουν το εκάστοτε εγχείρημα.

Από το Εθνικό Θέατρο

Οι δύο παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου θα είναι σίγουρα στην καλοκαιρινή θεατρική ατζέντα. Οι παραστάσεις θα κάνουν πρεμιέρα στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου αλλά και σε κάποια ακόμη επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα της χώρας.

Όσον αφορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός, οι παραστάσεις θα παίζονται τρεις μέρες (Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή).

Στις 17 Ιουλίου, όπως όλα δείχνουν, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης θα σκηνοθετήσει στην παλαιότερη σωζόμενη αρχαία τραγωδία του Αισχύλου, τους «Πέρσες», στην οποία και θα πρωταγωνιστεί.

Στο αργολικό κοίλον θα δούμε ακόμη τη Λυδία Κονιόρδου και τους: Αργύρη Ξάφη, Αργύρη Πανταζάρα, Γιάννο Περλέγκα, Κωνσταντίνο Γαβαλά, Δημήτρη Παπανικολάου, Λαέρτη Μαλκότση, Βασίλη Αθανασόπουλο κ.ά.

Το επόμενο τριήμερο (24-26/7), ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία μεγάλης κλίμακας στην Επίδαυρο, όπου θα παρουσιάσει την «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, με τη Βίκυ Σταυροπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στην πρώτη της εμφάνιση σε αττική κωμωδία, αλλά και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Στον εκλεκτό θίασο θα απολαύσουμε ακόμη τους: Στεφανία Γουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιάννη Κότσιφα, Στέλιο Ιακωβίδη, Βίκυ Βολιώτη, Νίκο Ψαρά, Μάνο Βαβαδάκη κ.ά.

Από το Κ.Β.Θ.Ε

Ένας ακόμη Αριστοφάνης θα… προσγειωθεί, πιθανότατα τον Αύγουστο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Γιάννης Ρήγας θα δώσει φτερά στους «Όρνιθες». Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Ταξιάρχης Χάνος και ο Χρήστος Στέργιογλου, πλαισιωμένοι από πολυπληθή θίασο ηθοποιών και χορευτών.

Άλλες παραγωγές

Ο Γιάννης Κακλέας μετά την ματαίωση του «Ορέστη» του Ευριπίδη, που θα σκηνοθετούσε για το Φεστιβάλ Αθηνών ετοιμάζεται να συναντήσει και πάλι τον Μπέκετ και το κλασικό αριστούργημα «Περιμένοντας τον Γκοντό» με μια υπέροχη τετράδα πρωταγωνιστών: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Άρης Σερβετάλης και Ορφέας Αυγουστίδης. Η παράσταση θα ανέβει σε ανοιχτά θέατρα σε όλη την Ελλάδα.

Η πρεμιέρα αναμένεται στις 15 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων, στο Βύρωνα.

Μπορεί η πανδημία να έριξε πολύ γρήγορα αυλαία και στο θέατρο Ζίνα, όπου ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης παρουσίαζε με επιτυχία το έργο της Κάρολ Κριπ :«Προσοχή, ο φίλος δαγκώνει» αλλά ο πρωταγωνιστής μαζί με τους Ναταλία Δραγούμη, Ευαγγελία Μουμούρη και Μέμο Μπεγνή –στη θέση του Κρατερού Κατσούλη‒ θα βγουν σε περιοδεία από τα μέσα Ιουλίου, ξεκινώντας από τα ανοιχτά θέατρα της πρωτεύουσας.

Σε μια παλιότερη επιτυχία τους θα επιστρέψουν ο Σπύρος Πούλης και ο Σπύρος Σπαντίδας, ο δεύτερος μάλιστα σε αυτή την εκδοχή θα υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για την κωμωδία «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω» του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ο θίασος θα κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με αφετηρία τα αθηναϊκά ανοιχτά θέατρα στα μέσα Ιουλίου.

Στην όμορφη αυλή του Θεάτρου Από Κοινού, στο Γκάζι, η Ελένη Γερασιμίδου θα παρουσιάσει μια παράσταση- οικογενειακή υπόθεση μαζί με τον Αντώνη Ξένο και την Αγγελική Ξένου. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική επιθεώρηση σε κείμενα του Δημήτρη Χαλιώτη, με τίτλο "Μένουμε...ταπί". Στο θίασο θα δούμε και τον Ανδρεά Βελέντζα.  Οι πρόβες έχουν ήδη ξεκινήσει και η πρεμιέρα αναμένεται για τα μέσα Ιουλίου. 

Η Νέα Παράσταση Των VASISTAS Έρχεται Σε 2 Εκδοχές

Οι Vasistas και η Αργυρώ Χιώτη επιστρέφουν με την παράσταση «No Man Is An Island Entire Of Itself», που θα παρουσιαστεί αρχικά στις 22, 23 και 24 Μαΐου ως ζωντανή παράσταση-performance μέσω της ιστοσελίδας emst.gr, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2020.

Ενώ στα τέλη Ιουνίου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την παράσταση ως live-art έργο στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Εκεί θα δούμε ζωντανά τους πέντε ηθοποιούς της ομάδας: Ειρήνη Κουμπαρούλη, Έκτορα Λιάτσο, Ρίτα Λυτού, Κώστα Σεβδαλή και Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη.

Η Αργυρώ Χιώτη που συνυπογράφει για μια ακόμη φορά με τον Ευθύμη Θέου σημειώνει για την παράσταση: «Δεν θεωρούμε ότι η ψηφιακή παράσταση μπορεί να συγκριθεί ή να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα με την άμεση επικοινωνία ηθοποιών και θεατών. Μπορεί, όμως, να προτείνει μια άλλη ξεχωριστή παραστασιακή εμπειρία, που θα συνομιλήσει μετέπειτα με την παρουσίαση του έργου στον φυσικό του χώρο. Προσκαλούμε τους θεατές να παρακολουθήσουν τώρα την ψηφιακή παράσταση και κατόπιν την παράσταση στον χώρο του ΕΜΣΤ. Η σύγκριση των δυο εμπειριών πιστεύουμε ότι αξίζει να καταγραφεί».

Νίκος Καραθάνος, Όρνιθες του Αριστοφάνη

Live premiere: Κυριακή 19 Απριλίου στις 21:00

«Μια ησυχία, μια τόσο γλυκιά ησυχία.

Που μας κοιτάζει στα μάτια με το ωραίο της πρόσωπο – και μας χαμογελά.

Πόσο την αγαπώ την ησυχία.

Ακούστε.»

- Αριστοφάνης, «Όρνιθες»

Μένουμε μέσα, αλλά το Ίδρυμα Ωνάση μάς ανοίγει ένα παράθυρο στον κινηματογράφο και φέρνει στις οθόνες μας μια ταινία σε πανελλήνια πρεμιέρα, πριν καν προβληθεί στις αίθουσες. Η ταινία «Όρνιθες (ή πώς να γίνεις πουλί)»του Μπάμπη Μακρίδη, η πρώτη κινηματογραφική ταινία σε παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση, «σπάει το αβγό της» και μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ, κάνει μια επίδειξη ελευθερίας, σαν αυτή που μόνο τα πουλιά μπορούν να βιώσουν. Την Κυριακή 12 Απριλίου στις 19:00 προσγειώνεται στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση και «φωλιάζει» εκεί έως την Τετάρτη 15 Απριλίου στις 19:00, προτού της επιτραπεί να ταξιδέψει και πάλι σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Μετά το τέλος της ταινίας, όπως συνηθίζεται στις φεστιβαλικές προβολές, ο σκηνοθέτης της ταινίας, Μπάμπης Μακρίδης, σας περιμένει για ένα ψηφιακό live Q&A. Μείνετε συντονισμένοι στην ψηφιακή αίθουσα του καναλιού και μάθετε τα πάντα για την ταινία που θα παρακολουθήσετε πρώτοι στην Ελλάδα.

Οι «Όρνιθες (ή πώς να γίνεις πουλί)» είναι μια υβριδική ταινία, στα όρια του ντοκιμαντέρ, της μυθοπλασίας και της πολιτικής φαντασίας. Και μέσα στο ελεύθερο πνεύμα της, δεν μπορούσε παρά να γίνει και η πρώτη ελληνική ταινία που κάνει πρεμιέρα όχι στις αίθουσες, που είναι ο φυσικός της χώρος, αλλά στο YouTube. Οι «Όρνιθες» του κινηματογραφιστή Μπάμπη Μακρίδη –δημιουργού του “L” (Sundance Film Festival 2012) και του «Οίκτου» (“Pity”, Sundance Film Festival 2018, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2019)– είναι μια ταινία για την πτήση και την πτώση, για την ανθρώπινη ανάγκη να πετάμε, για τον φόβο του ύψους, τον ίλιγγο, την ουτοπία, την ελευθερία, τους θεούς και τον άνθρωπο.

Η ταινία εμπνέεται από τον αρχετυπικό μύθο του Αριστοφάνη και των «Ορνίθων», την παράσταση του Νίκου Καραθάνου και τους συντελεστές της, κινηματογραφώντας τους εκτός σκηνής, σε πραγματικούς χώρους και φυσικά τοπία – από τα λιβάδια ηφαιστειακής λάβας στην Ισλανδία έως τα υψίπεδα της Παταγονίας και από την Times Square έως τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Τα πάντα συμβαίνουν σε ένα σύμπαν ρευστής «καθημερινότητας», ανάμεσα σε ανθρώπους του θεάτρου, ορνιθολόγους και θυμόσοφους ερημίτες, που –όλοι τους– ονειρεύονται πως πετούν.

Ένα φιλμ-εγχειρίδιο φυγής, μια ταινία για την παρατήρηση των πουλιών, όπου τα πουλιά είναι στην πραγματικότητα άνθρωποι.

Ανοίξτε το παράθυρο, δείτε μια κινηματογραφική πρεμιέρα στο https://www.youtube.com/onassisfoundationchannel και ονειρευτείτε ότι πετάτε.

Συντελεστές

Σενάριο & Σκηνοθεσία: Μπάμπης Μακρίδης

Διεύθυνση Παραγωγής: Ισαβέλλα Αλωπούδη

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Κωνσταντίνος Κουκουλιός

Ήχος: Λέανδρος Ντούνης, Στέφανος Ευθυμίου

Μοντάζ: Μάριος Κλεφτάκης

Μουσική: The Little Thieves

Μουσική Παράστασης: Άγγελος Τριανταφύλλου

Οργάνωση Παραγωγής: Αμάντα Λιβανού

Εμφανίζονται: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Βασιλική Δρίβα, Νίκος Καραθάνος, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Έκτορας Λιάτσος, Χρήστος Λούλης, Γρηγορία Μεθενίτη, Κώστας Μπερικόπουλος, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Στράτος Παπαδάκης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Φοίβος Ριμένας, Μιχάλης Σαράντης, Γιάννης Σεβδικαλής, Άρης Σερβετάλης, Έλενα Τοπαλίδου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Χάρης Φραγκούλης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Παραγωγή: Ίδρυμα Ωνάση / Με τη συνεργασία της Neda Film

Βασισμένο στους Όρνιθες του Αριστοφάνη, σε θεατρική διασκευή Γιάννη Αστερή και Νίκου Καραθάνου

Διεθνείς Πωλήσεις: New Europe Film Sales

Διαβάστε περισσότερα

Η παραγωγή της ταινίας, με τη συνεργασία της Neda Film της Αμάντας Λιβανού, ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2018. Τα βασικά γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη), την Ισλανδία (Ρέικιαβικ και ενδοχώρα) και την Αργεντινή (Παταγονία), ενώ λίγα γυρίσματα έγιναν και στις Γαλλικές Άλπεις, το Κάιρο, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Βελιγράδι.

Η ταινία έχει ήδη πάρει μέρος στο Work in Progress του φεστιβάλ Les Arcs, τον Δεκέμβριο του 2018, όπου προβλήθηκε ένα 8λεπτο απόσπασμά της.

Η ταινία παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στις 28 Ιανουαρίου 2020 στο Τμήμα Voice του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ (προβολές έως και 1η Φεβρουαρίου 2020).

Η ελληνική πρεμιέρα της ταινίας είχε προγραμματιστεί να γίνει στο διεθνές πρόγραμμα Film Forward του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2020, αλλά το φεστιβάλ αναβλήθηκε λόγω του κορωνοϊού.

Η ταινία συνοδεύει τη θεατρική παράσταση Όρνιθες, σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου, όπου παίζεται. Η παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση έκανε πρεμιέρα στην Επίδαυρο τον Αύγουστο του 2016, κατέκτησε τη Νέα Υόρκη τον Μάιο του 2018, όπου παρουσιάστηκε στον κανονικό προγραμματισμό του St. Ann’s Warehouse στο Μπρούκλιν, ενώ πρόσφατα ταξίδεψε στο Σαντιάγο της Χιλής, στο πλαίσιο του διεθνούς φεστιβάλ Santiago a Mil (17-20 Ιανουαρίου 2020).

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη

Ο Μπάμπης Μακρίδης γεννήθηκε στην Καστοριά. Αποφοίτησε από τη Σχολή Κινηματογράφου Σταυράκου. Το 2005, η πρώτη μικρού μήκους ταινία του, «Ο Τελευταίος Φακίρης», απέσπασε το βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Το “L”, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, συμμετείχε σε μερικά από τα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του πλανήτη, όπως στο Sundance, στο Ρότερνταμ και στο Κάρλοβι Βάρι, ενώ κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στο Molodist Film Festival στο Κίεβο. Ακολούθησε ο «Οίκτος», που έκανε επίσης παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance 2018, στο τμήμα World Cinema Dramatic Competition. Η ταινία συνέχισε τη φεστιβαλική πορεία της με ευρωπαϊκή πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και, κατόπιν, προβλήθηκε σε πολλά άλλα σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όπου κέρδισε αρκετά βραβεία (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α΄ ανδρικού ρόλου).

Ψηφιακό κανάλι Ιδρύματος Ωνάση

Το ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση εκπέμπει και μοιράζεται στιγμές, εικόνες, συζητήσεις, ήχους, συναισθήματα. Sold-out παραστάσεις, podcasts, εκπαιδευτικά προγράμματα, virtual κινηματογραφικές πρεμιέρες, online μαθήματα, secret συναυλίες. Μια Στέγη σε κάθε σπίτι, σε ένα σημείο που δεν υπάρχει στον χάρτη, για να διασκεδάζει, να επιμορφώνει, να ενώνει, να ανοίγει συζητήσεις. Κάθε μέρα υπάρχει κάτι διαφορετικό, διαθέσιμο χωρίς αντίτιμο ή χρονικό περιορισμό.

Fb page: https://www.facebook.com/birdsthemovie/

https://www.onassis.org/el/news/national-movie-premiere-birds-or-how-to-be-one-by-babis-makridis

«Kαι σεις παιδιά του έρωτα να γίνετε, να βγάλετε φτερά, να τα ξαναγαπήσετε όλα».

Οι Όρνιθες σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, λίγο πριν πετάξουν με προορισμό τη Χιλή και το μεγαλύτερο φεστιβάλ της Λατινικής Αμερικής, καταλαμβάνουν για δύο μέρες την Κεντρική Σκηνή της Στέγης, σε μια σύμπραξη Ελλήνων και Βραζιλιάνων ηθοποιών.

Αυτή η παράσταση ποτέ δεν ήταν απλώς μια παράσταση. Έμοιαζε, πάντα, με το σκηνικό της: ένα πλωτό νησί, κάπου μεταξύ ελληνικής αμμουδιάς και Αμαζονίου, γεμάτο πεύκα και τροπική βλάστηση, το οποίο ταξιδεύει πέρα από τόπους και χρόνους, εθνικά σύνορα, πολιτείες και πολιτεύματα. Μετά την πρεμιέρα στην Επίδαυρο, το 2016, οι Όρνιθες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου πέταξαν έως το St. Ann’s Warehouse του Μπρούκλιν, όπου και συνέβη το πρωτοφανές: μια ελληνική παραγωγή ανακηρύχτηκε από το Vulture του “New York Magazine” στις δέκα καλύτερες του 2018.

Τώρα, ανανεωμένη στο έπακρο, εξελίσσεται για άλλη μια φορά, και με μια ταινία του Μπάμπη Μακρίδη –εμπνευσμένη από αυτήν– και ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα να τη συνοδεύει. Οι Όρνιθες ενώνουν τη βραζιλιάνικη ομάδα χορού Passinho Carioca, από τις φαβέλες του Ρίο, με τους Νίκο Καραθάνο, Χρήστο Λούλη, Βασιλική Δρίβα, Έκτορα Λιάτσο, Κώστα Μπερικόπουλο, Κωνσταντίνο Μπιμπή, Amalia Bennett, Γιάννη Σεβδικαλή, Άγγελο Τριανταφύλλου, να περιστοιχίζονται πλέον από τους Αμαλία Μουτούση, Στεφανία Γουλιώτη, Θανάση Αλευρά, Κλέλια Ρένεση και Μάρθα Φριντζήλα και φυσικά, τους μουσικούς επί σκηνής.

Για δύο μόνο μέρες, στις 29 και 30 Δεκεμβρίου, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης παρουσιάζεται η νέα εκδοχή της παράστασης που έλαβε αποθεωτικές κριτικές και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού: «Θέαμα και ήχος που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στη Νέα Υόρκη» (New York Times), «Ένα εορταστικό, σαρωτικό καρναβάλι των αισθήσεων» (Vulture), τόσο φρέσκια, τόσο καίρια και τόσο επίκαιρη σαν να γράφτηκε σήμερα (Theater Pizzazz), τόσο ελληνικό που γίνεται καθολικό (Exeunt Magazine).

Επόμενος σταθμός για τους ελληνοβραζιλιάνικους Όρνιθες, αμέσως μετά την Αθήνα και τη Στέγη, είναι το διεθνές φεστιβάλ της Λατινικής Αμερικής στη Χιλή, Santiago a Mil, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης και, μάλιστα, διπλής. Γιατί η παράσταση θα παιχτεί σε ένα από τα εμβληματικά θέατρα του Σαντιάγο, στο Teatro Municipal de las Condes, και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που τη συνοδεύει θα παρουσιαστεί σε έναν ανοιχτό χώρο, έξω από την πρωτεύουσα, με ελεύθερη είσοδο για τους κατοίκους των γειτονικών κοινοτήτων, σε μια πόλη που «βράζει» λόγω της κοινωνικής κρίσης που οδήγησε σε συγκρούσεις που κρατούν εδώ και σχεδόν δύο μήνες. Το νόημα της παράστασης των Ορνίθων, μακριά από τείχη και εχθρότητες, δεν μπορεί παρά να είναι οικουμενικό και απαραίτητο στη Χιλή το 2020.

Αυτή είναι, εξάλλου, η φιλοσοφία του περίφημου φεστιβάλ που, εδώ και 25 χρόνια, από το 1994, έχει παρουσιάσει 1.065 θεάματα από τη Χιλή και περίπου 500 από άλλες 25 χώρες του κόσμου, μπροστά σε 11.825.830 θεατές, τόσο στο Σαντιάγο όσο και σε 15 ακόμη πόλεις, κοινότητες και γειτονιές της Χιλής. Μεταξύ άλλων καλλιτεχνών, έχουν παρουσιάσει εκεί τα έργα τους οι Pina Bausch, Ariane Mnouchkine, Royal de Luxe, Robert Wilson, Christoph Marthaler, Jan Fabre, Krystian Lupa, Ivo van Hove, Romeo Castellucci, Lemi Ponifasio και Thomas Ostermeier.

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιάννης Αστερής 

Σκηνοθεσία: Νίκος Καραθάνος 

Διασκευή: Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Αστερής

Σκηνικά & Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου 

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής

Κίνηση: Amalia Bennett

Ερμηνεύουν: Douglas Alves de Paula, Θανάσης Αλευράς, Στεφανία Γουλιώτη, Βασιλική Δρίβα, Νίκος Καραθάνος, Έκτορας Λιάτσος, Χρήστος Λούλης, Αμαλία Μουτούση, Amalia Bennett, Κώστας Μπερικόπουλος, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Tuany Nascimento, VN Dançarino Brabo, André Oliveira DB, Marlon Brando de Oliveira Santos, Κλέλια Ρένεση, Γιάννης Σεβδικαλής, Άγγελος Τριανταφύλλου, Μάρθα Φριντζήλα

Παίζουν ζωντανά οι μουσικοί: Σοφία Ευκλείδου, Μιχάλης Καταχανάς, Δημήτρης Κλωνής, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Δημήτρης Τίγκας, Άγγελος Τριανταφύλλου

Βοηθός Σκηνοθέτις: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου 

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Μπιτούνη

Βοηθός Σκηνογράφου: Μυρτώ Λάμπρου

Ηχολήπτης Παράστασης: Κωστής Παυλόπουλος

Βοηθός Παραγωγής: Τζέλα Χριστοπούλου

Hair Design: Χρόνης Τζήμος 

Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά

Υπεύθυνος Σκηνής: Γιάννης Κρητικός

Κατασκευή Δέντρων: Σωκράτης Παπαδόπουλος

Κατασκευή Σκηνικού: Lazaridis Scenic Studio, Σωκράτης Παπαδόπουλος

Ειδικές Κατασκευές Κοστουμιών: Δέσποινα Μακαρούνη, Σωκράτης Παπαδόπουλος

Μετάφραση στα αγγλικά: Ορφέας Απέργης

Εκτέλεση Παραγωγής: POLYPLANITY Productions Γιολάντα Μαρκοπούλου & Βίκυ Στρατάκη

Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Συγγρού 107

29-30 Δεκεμβρίου 2019

Κεντρική Σκηνή

Κυριακή 12:00, Δευτέρα 17:00

Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια

Έναρξη γενικής προπώλησης: 6 ΔΕΚ 2019, 17:00

Κανονικό: 7, 15, 25, 35, 40 €

Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 12, 20, 30, 35 €

Παρέα 10+ άτομα: 10, 18, 28, 32 €

Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €

Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 €

Συνοδός ΑμεΑ: 7, 10€

Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@onassis.org

https://www.onassis.org/el/whats-on/the-birds-by-aristophanes

Η παράσταση του Νίκου Καραθάνου, οι «Όρνιθες», η γνωστή κωμωδία του Αριστοφάνη, παίζεται από τις 2 Μαΐου μέχρι και τη Κυριακή 13 Μαΐου στο St. Ann's Warehouse στο Μπρούκλιν.

Η παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2016 από την Επίδαυρο, φαίνεται πως έχει κλέψει ήδη τις εντυπώσεις και στην άλλη πλευρά του ατλαντικού και έχει ενθουσιάσει με τη σουρεαλιστική ματιά της πάνω στην αριστοφανική κωμωδία.

Ο κριτικός θεάτρου των New York Times Μπεν Μπράντλεϊ έγραψε μια διθυραμβική κριτική. Γράφει χαρακτηριστικά: «Οι Όρνιθες χαρίζουν εικόνες και ήχους που δεν θα βρείτε πουθενά σ’ αυτή την πόλη» .

Ενώ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις ερμηνείες του Αρη Σερβετάλη και του Χρήστου Λούλη αλλά και στη μουσική του Αγγελου Τριανταφύλλου, ο Μπεν Μπράντλεϊ λέει χαρακτηριστικά: «αν πιστεύατε ότι «Τα πουλιά» του Χίτσκοκ ήταν τρομακτικά, οι «Όρνιθες» του Καραθάνου οδηγούν τον σουρεαλισμό σε ένα νέο επίπεδο». Τόνισε επίσης πόσο διασκέδασε το πολύχρωμο σύμπαν της παράστασης, με όλα αυτά τα αλλόκοτα πουλιά να θυμίζουν παιδιά των λουλουδιών που επαναστατούν για ένα καλύτερο αύριο.

Παράλληλα και η κριτική της Σάρα Χόλντρεν για το Vulture του New York Magazine είναι εξίσου θερμή, με τίτλο: «Οι Όρνιθες του Αριστοφάνη τρελάθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».

«Είναι μια παράξενη, πρόστυχη κωμωδία, 400 χρόνια παλιότερη από τον Ιησού, αλλά γεμάτη με αλληγορίες που ακόμα αναγνωρίζουμε και μας απασχολούν» γράφει η κριτικός.

Την παράσταση της Κυριακής (13/5) μπορούμε να παρακολουθήσουν ζωντανά στις 23:59 τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδας) από την οθόνη του υπολογιστή μας, συντονισμένοι στο site της Στέγης : http://www.sgt.gr/gre/SPG2148

Πρώτη δημοσίευση στο http://texnes-plus.blogspot.gr/ στις 22/8/16

«Θέλω να ζήσω εκεί όπου ο πιο μεγάλος ‘‘μπελάς’’ είναι ο φίλος που σε συναντά στο δρόμο και σε καλεί στο σπίτι του γιατί αρραβωνιάζει το γιο του και έχει τραπέζι».

Ένα δάσος μέσα στο δάσος και το κοίλον την Επιδαύρου ήταν έτοιμο να υποδεχτεί την παράσταση. Τα φώτα έσβησαν και η πιο μαγική στιγμή είχε φτάσει. Το ατελείωτο μουρμουρητό έδωσε τη θέση του στην ιερή σιωπή. Το σκηνικό φωτίστηκε μοναδικά. Ένα πουλάκι πέρασε πεταχτά από το σύννεφο που δημιούργησε η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου σαν να καλωσόριζε και αυτό μαζί με το κοινό τούς ηθοποιούς στον τόπο του. Προφητικό το γρήγορο φτερούγισμά του, καθώς λίγο αργότερα η Επίδαυρος πλημμύρισε πουλιά!

Οι Όρνιθες του Καραθάνου ήταν άνθρωποι, αλλά από τα σώματά τους ξεπετάγονταν χρωματιστά φτερά. Ήταν άνθρωποι, αλλά είχαν φωνές αηδονιών, όπως η Νατάσσα Μποφίλιου. Λικνίζονταν στην ορχήστρα της Επιδαύρου σαν κύκνοι. Είχαν συγχρονισμό αποδημητικών πτηνών (καλοδουλεμένη κίνηση από την Αμάλια Μπένετ). Βρέχονταν άφοβα από τις σταγόνες της ξαφνικής μπόρας, αφού με το πρώτο τίναγμα τα φτερά τους θα στέγνωναν. Αγαπούσαν το πιο μικρό ξερόκλαδο, την παπαρούνα ,το χαμομήλι, το γκαζόν, γιατί τα έτρεφε.

Οι Όρνιθες του Καραθάνου ήταν μια φανταστική ομάδα ηθοποιών που τα έδωσαν όλα επί σκηνής και χαιρόσουν να τους απολαμβάνεις. Στο αργολικό θέατρο φώλιασαν ταλέντο, τεχνική, γνώση και έμπνευση.

Το δίδυμο Καραθάνος-Σερβετάλης υποδύθηκαν τις δύο ανθρώπινες φιγούρες, τον Πεισθέταιρο και τον Ευελπίδη, με μέτρο, εσωτερικότητα, αλλά και εντυπωσιακή σκηνική εγρήγορση. 

Αρης Σερβετάλης-Νίκος Καραθάνος

Ο Χρήστος Λούλης, αγνώριστος στο ρόλο του Τυρέα, θύμιζε μάλλον τον Γιάννη Σερβετά και έδωσε ρεσιτάλ στη σκηνή του καλέσματος των πουλιών. Ένα φοβερό τρίο, οι Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μαρία Διακοπαναγιώτου και 'Εμιλυ Κολιανδρή, επιτέθηκε στους εχθρούς της Νεφελοκοκκυγίας βγάζοντας το μανιφέστο του. Ο σκηνικά γοητευτικός Άγγελος Παπαδημητρίου εμφανίστηκε σαν συγγενής που έφερε γλυκά σε βαφτίσια. Η βασίλισσα Ελισάβετ Αλίκη Αλεξανδράκη κρατούσε πεισματικά την τσάντα της. Ένας τρυποκάρυδος –αυτό και αν ήταν πουλί!– κυριολεκτικά πετούσε και τον απέδωσε μοναδικά ο Μιχάλης Σαράντης

Ο Μιχάλης Σαράντης

Η κιτς θεά Ίρις, με καρναβαλικό κοστούμι από τη Βραζιλία, βίωσε με απίστευτη υστερία το δράμα των θεών μπροστά στα μάτια των θεατών και δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια της από τη λιωμένη τούρτα στο πρόσωπο της Γαλήνης Χατζηπασχάλη. Ο Γιάννης Κότσιφας ήταν συγκινητικός και ανθρώπινος ως θεός Προμηθέας. Μια εντυπωσιακή κότα, το μοναδικό πτηνό με αληθινά φτερά, η Φωτεινή Μπαξεβάνη, σε μια σκηνή από δεύτερη διάσταση διέκοψε τον Ευελπίδη από την περιγραφή των βασανιστηρίων με το επικό «Σκάσε». Επίσης, πολύ καλοί ήταν οι Έκτορας Λιάτσος, Κωνσταντίνος Μπιμπής και Φοίβος Ριμένας σε ρόλους πουλιών και θεών. Ο Νίκος Καραθάνος είχε στη διάθεσή του μια ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών που κατάφερε να την απογειώσει ερμηνευτικά.

Επέλεξε όμως να εμπλουτίσει το θίασό του με τον πιο ιδανικό πατέρα των θεών, βάζοντας στη θέση του Δία τον Γιάννη Σεβδικαλή, που έχασε και τα δύο του πόδια σε ατύχημα, θέλοντας έτσι να στείλει μήνυμα ότι τα όνειρα δεν ακρωτηριάζονται. Ότι υπάρχουν και τα φτερά της ψυχής. Σήμερα ο Γιάννης μοιράζει τα μετάλλια που κερδίζει στους αγώνες σε ανθρώπους που αγαπά! Ο γύρος της ορχήστρας που μας χάρισε, συνδεδεμένος συγκυριακά και με τη συναισθηματική φόρτιση των αγώνων στο Ρίο, ήταν μια ανατριχιαστική στιγμή. 

Η αηδόνα του δεν ήταν ηθοποιός, ήταν η Βασιλική Δρίβα, μια γυναίκα που δεν ψήλωσε πολύ και την έβγαλε από τη φωλιά της ο Τυρέας, ο Χρήστος Λούλης, την τοποθέτησε στη θυμέλη και εκείνη ντυμένη σαν πριγκιποπούλα ξεκίνησε να μιλά για τα πουλιά, για τον έρωτα, για την ευτυχία... φώναξε δυνατά «Αγάπη- τσίου-τσίου!» και καταχειροκροτήθηκε. Στο σημείο αυτό βέβαια η λεπτή γραμμή με το μελό μάλλον χάθηκε λιγάκι... Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Καραθάνος συνεργάζεται με τη Δρίβα, καθώς την είδαμε και στη «Σαλώμη», μόνο που τότε δεν είχε τόσο μεγάλο μονόλογο και η παρουσία της ήταν περισσότερο συμβολική. Εδώ, μετά την ιστορία που διηγήθηκε, παρέμεινε στο χορό των Ορνίθων και υπήρχαν στιγμές που προκαλούσαν μάλλον αμηχανία, καθώς μεταφερόταν από αγκαλιά σε αγκαλιά. 

Βασιλική Δρίβα- Γιάννης Σεβδικαλής

 Στην παράσταση συμμετείχε και η Νατάσσα Μποφίλιου και τις περισσότερες φορές έγινε ένα με το χορό των πουλιών. Χόρεψε ακόμα και γυμνόστηθη κάτω από την μπόρα. Τα τραγούδια που ερμήνευσε συνολικά ήταν μόλις τρία. Ένα κομμάτι μάλιστα συνδέθηκε εξαιρετικά με την ιστορία του πουλιού-Κατσιωλέα, που δεν είχε χώμα να θάψει τον πατέρα του. «Στρώσε χώμα να ριζώσει το τραγούδι μου». Ένα ξένο κομμάτι έγινε μοναδικό μουσικό χαλί σε μια σκηνή ορνιθομαχίας και το τελευταίο παρηγοριά στον πληγωμένο Προμηθέα. 

Γενικότερα όμως η παράσταση δεν είχε μουσική ταυτότητα. Ήταν λίγο από όλα. Ακούσαμε σχεδόν όλους τους ήχους, από ραπ, ζεϊμπέκικο (με τον Άγγελο Παπαδημητρίου να κάνει στροφές πάνω από την Αγγελική Δρίβα), ηλεκτρικές κιθάρες, αλλά μελωδία δεν μας έμεινε. Είναι αυτή η αίσθηση όταν σηκώνεσαι από τη θέση σου, κατηφορίζεις σιγά σιγά, αυτές οι πέτρες και έρχονται μαζί με τα συναισθήματα και τις πρώτες σκέψεις στο νου, οι νότες της παράστασης σε συνοδεύουν μέχρι την έξοδο. Εδώ μάταια πίεζε το μυαλό τη γλώσσα να μετακινηθεί μήπως και παραγάγει κάποιον ήχο.

Ο Νίκος Καραθάνος εμπλούτισε τη «Νεφελοκοκκυγία» του με πάρα πολλά ευρήματα και ιδέες, κάνοντάς τη αρκετές φορές υπερφίαλη. Η διάρκεια της παράστασης (2 ώρες και 15 λεπτά) θα μπορούσε να ήταν σίγουρα μικρότερη. Επίσης άλλαξε, πέραν όλων των άλλων, το φινάλε του έργου. Δεν είδαμε πουθενά τη γαμήλια ένωση του Πεισθέταιρου με τη θεά Βασιλεία. Παρακολουθήσαμε ένα φινάλε, δικής του έμπνευσης, με ένα μαγικό πάρτι μεταξύ θεών, πουλιών και ανθρώπων και μια εντυπωσιακή τεράστια φωτεινή λευκή σφαίρα να στροβιλίζεται στο κέντρο του αργολικού κοίλου και όλους να χορεύουν σε ξέφρενους ρυθμούς. Η απόπειρα φαντασίωσης της γαμήλιας ένωσης από το σκηνοθέτη σε ένα νεανικό beach party κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι ήταν καίρια μεταφορά, καθώς δυναμικός και κρίσιμος παράγοντας συγγραφής ενός θεατρικού έργου είναι όχι μόνο οι απόψεις και το ταλέντο του δημιουργού του, αλλά και η άποψη που ο συγγραφέας πιστεύει πως θα είχε το κοινό του. Δύσκολα λοιπόν σήμερα το happy end σηματοδοτείται με ένα γάμο.

Παρά τις όποιες διαφωνίες μας και τις πάρα πάρα πολλές φλυαρίες της, η παράσταση στο σύνολό της κέρδισε το κοινό. Ήταν σαν να ήθελες να σου δώσει κάποιος πολλά φιλιά και να σε γεμίσει και λίγα σάλια μέσα στο πάθος του... Τι θα έκανες; Τον άφηνες να σε φιλήσει.

* Η παράσταση θα παρουσιαστεί ξανά για 5 παραστάσεις τον Σεπτέμβριο στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών στις 17, 18, 21, 22, & 23 Σεπτεμβρίου 2016.