Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Περιμένοντας...το εμβόλιο, όπως τον Γκοντό! Κύριο

Από την Τόνια Τσαμούρη 

Το 2020 μας έχει εγκαταλείψει πλέον. Το 2021 από την άλλη, έχει έρθει πλέον για τα καλά, επιφορτισμένο με ελπίδες, ευχές, αλλά και, καλά κρυμμένους, ενδόμυχους φόβους για την πορεία του. Στο μεταξύ, ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής για την εξέλιξη της πανδημίας. Έχω την εντύπωση ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα κρατάει την αναπνοή της προσδοκώντας την πολυπόθητη επιστροφή στην…καθημερινότητα. Εν τω μεταξύ, η προχθεσινή εισβολή στο Καπιτώλιο, καθώς και η σφοδρή κακοκαιρία που πλήττει την Ευρώπη, ένα πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα στην Ινδονησία τις προάλλες, αλλά και μια φίλη μου που ετοιμάζεται να γεννήσει στα τέλη του μήνα, αποτελούν αδιάσειστη απόδειξη ότι ενώσο περιμένουμε το εμβόλιο… η γη συνεχίζει να γυρίζει και να συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά.

Αναπόφευκτα, στο μυαλό μου λοιπόν έρχονται οι μπεκετικοί ήρωες, Εστραγκόν και Βλαντιμίρ. Το κοινό παρακολουθεί τους δύο ήρωες του Περιμένοντας τον Γκοντό να προσπαθούν να βρουν κάτι για να περάσουν την ώρα τους, μέχρι να έρθει ο Γκοντό. Όσο εξελίσσεται το έργο, καταλαβαίνουμε ότι κανείς από τους δυο τους γνωρίζει τον Γκοντό, δεν τον έχουν ξανασυναντήσει, αλλά δεν είναι και καθόλου σίγουροι για το πότε και για το αν θα έρθει. Είναι όμως απολύτως σίγουροι ότι η ενδεχόμενη έλευσή του θα τους έβγαζε από το τέλμα τους, θα τους γέμιζε το κενό που νιώθουν και θα τους άλλαζε τη ζωή. Ενώ λοιπόν οι δύο άνδρες περιμένουν να εμφανιστεί ο Γκοντό, και παραπονιούνται ότι στη μέχρι τώρα ζωή τους δεν συμβαίνει κάτι, παρακολουθούμε μια σειρά γεγονότων να λαμβάνουν χώρα: ο Εστραγκόν και ο Βλαντιμίρ χωρίζονται και ξανασυναντιούνται, αλλά στο μεσοδιάστημα μαθαίνουμε ότι ο ένας έχει ξυλοκοπηθεί από κάποιους αγνώστους˙ εμφανίζονται οι Πότζο και Λάκι με τους οποίους μιλούν για αρκετή ώρα οι δύο βασικοί ήρωες και στη συνέχεια αποχωρούν και ξαναεμφανίζονται οι Πότζο και Λάκι, αλλά αυτή τη φορά τους βλέπουμε αλλιώτικους, ενώ οι Βλαντιμίρ και Εστραγκόν δεν θυμούνται καν ότι τους έχουν δει˙ έρχεται ένα μικρό παιδί για να ενημερώσει τους Εστραγκόν και Βλαντιμίρ ότι δεν θα έρθει ο Γκοντό˙ έχουν βγει φύλλα στο ξερό δέντρο. Παρόλες τις αλλαγές, τόσο στους ανθρώπους, όσο και στην ίδια τη φύση, οι δύο ήρωες συνεχίζουν να νιώθουν αδρανείς και άδειοι, αφοί ισχυρίζονται ότι δεν συμβαίνει κάτι στη ζωή τους.

En attendant Godot Festival dAvignon 1978 f22

Από την παράσταση "Περιμένοντας τον Γκοντό"σε  σκηνοθεσία του Otomar Krejca, Φεστιβάλ Αβινιόν, 1978

 

Ο Μπέκετ, ανάμεσα στα θέματα που θίγει στο έργο του, σχολιάζει την κυκλικότητα του χρόνου, αλλά και την καθημερινή ρουτίνα στη ζωή των ανθρώπων. Διαβάζοντας ξανά το έργο, κατά τη διάρκεια αυτής της δεύτερης καραντίνας, συνειδητοποιώ ότι ο συγγραφέας είναι, και πάλι, πιο επίκαιρος από ποτέ, αποδεικνύοντας περίτρανα την διαχρονικότητα του έργου του. Ο χρόνος, βασικό συστατικό όχι μόνον της μπεκετικής δραματουργίας, αλλά της ανθρώπινης ζωής εν γένει, κυλάει ανεξάρτητα της ύπαρξής μας. Όσο λοιπόν εμείς περιμένουμε, ευχόμαστε ή απευχόμαστε, αδρανούμε, ο χρόνος κυλάει από την κλεψύδρα του καθενός μας. Αυτές οι σκέψεις ομολογώ ότι σχεδόν με στοιχειώνουν, εδώ και αρκετό καιρό. Συνειδητοποίησα ότι ενώ περιμένω να επιστρέψω στην πολυπόθητη καθημερινότητά μου (την οποία, συχνά-πυκνά, βλαστήμαγα στο παρελθόν), μια νέα καθημερινότητα έχει επιβληθεί στη ζωή μου. Και, είτε το θέλω, είτε όχι, πρέπει να συμπορευτώ με αυτήν για κάποιο διάστημα. Ιδανικά, σταματώντας να βλαστημώ την όποια καθημερινότητα και ρουτίνα μου. Επειδή απλούστατα, δεν μου φταίνε αυτές αν εγώ βαριέμαι, δυστυχώ, νιώθω ανία ή τέλμα. Έτσι, και με αφορμή τον νέο χρόνο, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τον χρόνο μου, αντί να περιμένω κάτι που δεν ξέρω πότε θα έρθει και αν θα μου επιστρέψει αυτά που μου πήρε. Μπορεί βέβαια και να μου φέρει καινούρια, καλά ή και δεινά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, αποφάσισα να πάρω τον χρόνο «στα χέρια μου» και να είμαι ενεργή και όχι παθητική στη διαχείρισή του. Το μόνο που ζητώ από τον νέο χρόνο, είναι να είμαστε υγιείς!

 

Διαβάστε επίσης:

Είδα Το «Περιμένοντας Τον Γκοντό», Σε Σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία