Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Νατάσα Παπαμιχαήλ: «Περιμένουμε τη στιγμή που θα γυρίσουμε στον φυσικό μας χώρο που είναι το θέατρο» Κύριο

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

φωτογραφίες: Χριστίνα Δενδρινού 

Το έργο του Γιάννη Σκαραγκά «Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα», σκηνοθετεί η Νατάσα Παπαμιχαήλ στο θέατρο OLVIO. Μπορεί οι πρόβες να ξεκίνησαν μέσα στην πανδημία αλλά κάπου ελλόχευε η ελπίδα ότι η παράσταση θα έκανε κανονικά την πρεμιέρα της. Δυστυχώς η εξέλιξη δεν έδωσε αυτό το περιθώριο στους συντελεστές. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας όμως η δουλειά τους θα βρει τους αποδέκτες της.

Παρ΄όλα αυτά όπως μου επισημαίνει η Νατάσα ο στόχος είναι η παράσταση να παρουσιαστεί και στο φυσικό της περιβάλλον: "Αγαπάμε το αποτέλεσμα και θέλουμε να το μοιραστούμε όπως το ονειρευτήκαμε."  σημειώνει χαρακτηριστικά.

Η ίδια μας μίλησε για το δεύτερο σκηνοθετικό της εγχείρημα, τη σχέση των ηρώων με τον ποιητή Ρούμπερτ Μπρούκ, τη νέα συνθήκη με τα κλειστά θέατρα. Η Νατάσα Παπαμιχαήλ δηλώνει "Αέναα ατελής μαθήτρια με στιλ" και ίσως σ' αυτές τις λέξεις κρύβεται και το μυστικό της επιτυχίας της. 

 

papamixail texnes plus

 

 

Είναι η δεύτερη σκηνοθετική σας απόπειρα. Τι σας οδήγησε και πάλι στην καρέκλα του σκηνοθέτη;

 Μία ανεξήγητη εσωτερική ανάγκη για έκφραση και δημιουργία. Διαβάζοντας το έργο του Γιάννη Σκαραγκά, γεννήθηκαν μέσα μου συναισθήματα και εικόνες που έγιναν εμμονή και κατάλαβα πως αυτή την ενέργεια έπρεπε να την αξιοποιήσω. Μετά την πρώτη σκηνοθετική μου απόπειρα ξεκίνησε για εμένα ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ένα ταξίδι ζωής και γνώσης.
 
 Γιατί επιλέξατε το έργο του Γιάννη Σκαραγκά;
 
Ο Γιάννης είναι ένας νέος διανοούμενος. Ο τρόπος που χειρίζεται την ελληνική γλώσσα και τα βαθιά ποιητικά στοιχεία που κρύβονται μέσα στον ρεαλιστικό τρόπο γραφής των κειμένων του, με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή. Το έργο "Αυτοί που περπατούν στα Σύννεφα" είναι ένα βαθιά υπαρξιακό έργο. Με αφορμή τη σύντομη ζωή του ποιητή Ρούπερτ Μπρούκ, θίγει τις βαθύτερες ανησυχίες του ανθρώπου. Τον φόβο του για τον θάνατο, την αγωνία του ν' αφήσει το δικό του στίγμα πίσω του, τη σημασία της ποίησης στη ζωή απέναντι στη βίαιη καθημερινότητα.
 
 Προσωπικά τι σας συγκινεί στο κείμενο;
 
Με συγκινούν άνθρωποι του έργου που πραγματοποιούν ένα δικό τους ταξίδι αναζήτησης προορισμού. Με τις γοητευτικές τους ατέλειες τα πρόσωπα, είναι οι αντιήρωες της κάθε εποχής, που ένα τυχαίο γεγονός τους έφερε αντιμέτωπους με τα συναισθήματά τους. Ο ποιητής Ρούπερτ Μπρούκ γίνεται η αφορμή για να ομολογήσουν τις προσωπικές τους αλήθειες.
 papamixail 2 texnes plus
 
 Ξεκινήσατε τις πρόβες σας με την ελπίδα ότι θα παρουσιάσετε το έργο στο θέατρο τελικά η πρεμιέρα σας θα γίνει διαδικτυακά. Πόσο άλλαξε αυτό τη διαδικασία των προβών αλλά και τη σκηνοθετική σας ματιά;
 
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι τρέχουσες συνθήκες δεν κατάφεραν να αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο τη θεατρική ματιά του έργου. Ενώ το τοπίο ήταν πολύ "θολό", η ανάγκη όλων μας ήταν η παράσταση. Ακόμα και η ημέρα της βιντεοσκόπησης ήταν σαν την επίσημη πρεμιέρα μας, όπου θεατές μας ήταν οι άνθρωποι στις κάμερες. Κρατήσαμε με συνέπεια τη σύμβαση αυτή. Ηθοποιοί στη σκηνή και κοινό στην πλατεία.
 
 Υπάρχουν σκέψεις να ανέβει κανονικά η παράσταση από το φθινόπωρο;
 
Περιμένουμε τη στιγμή που θα γυρίσουμε στον φυσικό μας χώρο που είναι το θέατρο. Αυτό αγαπάμε όλοι. Τη διάδραση την ώρα της παράστασης, τη σχέση που δημιουργούμε με το κοινό στο εδώ και τώρα. Την καλή ή την κακή ενέργεια που θα πάρουμε από τον κόσμο και το πώς εκείνη την ώρα θα την αξιοποιήσουμε. Δουλέψαμε 15 άνθρωποι πάρα πολύ για την παράσταση και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Αγαπάμε το αποτέλεσμα και θέλουμε να το μοιραστούμε όπως το ονειρευτήκαμε.
 
 Κοινός άξονας του έργου μοιάζει να είναι ο φιλέλληνας Βρετανός ποιητής Ρούπερτ Μπρουκ. Αν και πέθανε μόλις 28 ετών το έργο του έγινε πηγή έμπνευσης για πολλούς. Η ζωή του έγινε ταινία, στίχοι του μελοποιήθηκαν από τους Pink Floyd και υλικό του τροφοδοτεί ακόμη μυθιστορήματα.Γνωρίζοντας τον καλύτερα γιατί πιστεύετε ότι έχει επηρεάσει και εμπνεύσει τόσο πολύ;
 
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που φέρουν μια ανεξήγητη ομορφιά και καταλήγουν να μας μαγεύουν. Ο Ρούπερτ Μπρουκ ήταν ένας από αυτούς και σε συνδυασμό με την ανείπωτη ομορφιά του και το ταλέντο σαν ποιητής άφησε πίσω του ένα πολύ δυνατό στίγμα. Η στάση του απέναντι στη ζωή αλλά και η γραφή του αντέχουν στο χρόνο, καθώς η πηγή τους είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι αυτή που μας κάνει να ταυτιζόμαστε και μας χαρίζει έμπνευση. Η σύντομη ζωή του και το άδικο τέλος της, συνοψίζεται στη φράση του Γιάννη Σκαραγκά, "ότι σημαντικό έζησε, είχε γίνει κάτω απ' αυτά τα σύννεφα... κι αυτό που πάντα θεωρούσε προορισμό ήταν απλώς μια άλλη θέα."
 
 Διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου της παράστασης: «Κάποιεςστιγμές αυτοί οι άνθρωποι κατεβαίνουν βαθιά στον απώτερο εαυτό τους και ανακαλύπτουν μαύρα, μα λαμπερά διαμάντια που δεν αφορούν πια το Εγώ αλλά το Όλον». Πόσο εφικτό στη σημερινή κοινωνία είναι να λειτουργήσουμε ως όλον;
 
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας είναι οι παγωμένες καρδιές. Τα συναισθήματα είναι οδηγοί για τις επιλογές μας. Όλοι έχουμε μέσα μας φως και σκοτάδι, και τα δύο χρήσιμα. Η πορεία μας εξαρτάται από το τι επιλέγουμε να καλλιεργήσουμε. Αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε ν αγαπήσουμε και τους άλλους, άρα δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε για το κοινό καλό που έτσι κι αλλιώς είναι και δικό μας. Πρέπει να συνδεθούμε με αυτά που νιώθουμε για να φτάσουμε στην προσωπική μας αλήθεια. Αυτή η αλήθεια είναι η ελευθερία που χρειαζόμαστε για να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας.
 
Οι ήρωες του έργου μέσα από τη σχέση τους με τον Ρούπερτ Μπρουκ, βρίσκουν αυτό που χρειάζονται για να συνδεθούν με το συναίσθημά τους.
 
 Στο OLVIO φαίνεται να έχει δημιουργηθεί ένας καλλιτεχνικός πυρήνας -μια ομάδα καλλιτεχνών με τους οποίους ξανασυνεργάζεστε μετά το “Υπόγειο ”αλλά έχετε δουλέψει και πάλι μαζί ως χορογράφος. Υπάρχει κάποια κοινή καλλιτεχνική γλώσσα και αν ναι ποια είναι αυτή;
 
Πράγματι οι άνθρωποι- καλλιτέχνες είναι ο πυρήνας που χρειάζεται ένας χώρος για να ανθίσει. Όπως χρειάζονται και οι σταθεροί συνεργάτες, για να χτιστεί με τον καιρό ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας.
 
Η δημιουργία μιας κοινής καλλιτεχνικής γλώσσας χρειάζεται πολύ χρόνο και τριβή. Τολμώ να πω με χαρά πως αχνοφαίνεται μια τέτοια δυνατότητα. Με ενδιαφέρει πολύ η χοροθεατρική προσέγγιση στα έργα που αναλαμβάνω και όλοι οι συνεργάτες είναι πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν αυτή την ιδέα. Ομολογώ, πως παρά τις δύσκολες συνθήκες της χρονιάς, όλοι βάλαμε τα δυνατά μας και δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας για αυτό το αποτέλεσμα.
papamixail 3 texnes plus
 
 Βλέπετε σήμερα γύρω σας ανθρώπους να περπατούν στα σύννεφα;
 
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοί και εν δυνάμει περιπατητές. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε πως το μέλλον δεν είναι άλλο, από το παρόν που χτίζουμε εμείς οι ίδιοι για να περπατήσουμε πάνω του.
 
 Κλειστά θέατρα για πολλούς μήνες τώρα. Τι σας λείπει περισσότερο;
 
Η ροή, η ζωή. Τα χαμόγελα των ανθρώπων. Οι ατελείωτες ώρες δουλειάς πριν από την πρεμιέρα, οι συνεργάτες που θα τσακωθούμε και μετά θ' αγαπηθούμε, οι θεατές που θα φορέσουν τα αγαπημένα ρούχα τους και θα μας τιμήσουν. Όλα εξίσου σημαντικά.
 
 Τι σας κάνει να χαμογελάτε και τι σας εξοργίζει στην καθημερινότητά σας;
 
Το χαμόγελό μου είναι η κόρη μου. Με εξοργίζει η αδικία.
 
 Αν σας λέγαμε να παρουσιάσετε τον εαυτό σας με πέντε λέξεις. Ποιες θα ήταν αυτές;
 
Αέναα ατελής μαθήτρια με στιλ.
 
papamixail 4 texnes plus 
 
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

του Γ. Σκαραγκά

H νέα παραγωγή του θεάτρου OLVIO με ένα εξαίρετο καστ συντελεστών, διαθέσιμη on demand κλείστε τη θέση σας μέσω viva. 

Διαθέσιμο από 16/4 - 16/5

  Κείμενο: Γιάννης Σκαραγκάς

 Σκηνοθεσία: Νατάσα Παπαμιχαήλ
 
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Θεόδωρος Λεμπέσης
 
Σκηνικά - Κοστούμια: Βαγγέλης Ζιλέλης
 
Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης
 
Χορογραφίες - Κίνηση: Νατάσα Παπαμιχαήλ, Νέλλη Σούρλα
 
 
 Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά):
 
Έλενα Αρβανίτη
Χριστίνα Δενδρινού
Καλλιόπη Καραμάνη
Δημήτρης Μαύρος
Ηλίας Μπαγεώργος
Γιούλη Μπανούση
Χριστόδουλος Στυλιανού
Ιωάννα Μαυρέα (φωνή)
 
Τσέλο - αυτοσχεδιασμοί: Αναστάσης Μισυρλής

 

Πολυμέσα

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία