Φωτογραφίες: Γιώργος Στεργιόπουλος

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Έχω πάντα ένα σταυρό και φωτογραφία της κόρης μου και του άντρα μου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

 Δεν το έχω ζήσει ακόμα… Συνήθως στεγάζονται κι άλλοι θίασοι και είναι δύσκολο να διαμορφώσεις ένα καμαρίνι των ονείρων σου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

 Όταν δούλεψα στο θέατρο Αλίκη, μετά το θάνατό της, το καμαρίνι της έμεινε άθικτο. Το κοιτούσα και το θαύμαζα γιατί ήταν όλα όπως τα άφησε…… Με το εκλεπτυσμένο και φίνο γούστο της. Τα πολυτελή κουστούμια της και κυρίως τη λάμψη της. Λες και ήταν ακόμη εκεί….

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

 Η ωραιότερη ανάμνηση που έχω από καμαρίνι , είναι από το θέατρο Καρέζη. Όταν κάναμε το έργο «Ο Θάνατος και η κόρη» του Αριελ Ντόρφμαν σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου. Μου έδωσε ένα καμαρίνι που είχαν φιλοξενηθεί σπουδαίοι ηθοποιοί! Ένοιωθα την αύρα τους και με έπιανε δέος, συγκίνηση αλλά και η ανάγκη να φανώ επαρκής.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Η προσευχή μου

Η Ηρώ Μουκίου πρωταγνιστεί στην παράσταση «Ανθισμένες Μανόλιες» στο Θέατρο Χυτήριο – Σημείο Πολιτισμού. Πρεμιέρα Τρίτη 29 Ιουλίου και από Κυριακή 11 Ιουλίου και κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00