Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Στο καμαρίνι μου έχω πάντα νερό, καφέ, καλλυντικά, το κείμενο μου, σημειωματάριο, ένα μαγικό τσαντάκι για «παν ενδεχόμενο» και κάποιο προσωπικό αντικείμενο που το έχω συνδέσει με το ρόλο.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Θα αναφέρω δύο πολύ «ωραία» καμαρίνια!! Ήταν γεμάτα αγάπη, προσωπικές και αληθινές στιγμές!

Το καμαρίνι που μοιραστήκαμε με την πολυαγαπημένη μου Ιωάννα Μυλωνά, την άλλη Έμιλυ της παράστασης μας, πριν δύο χρόνια στο θεατρικό βαγόνι Τρένο στο Ρουφ («Το Τελευταίο Τραίνο»/ομάδα Δοκιμή) και το καμαρίνι στο θέατρο Φούρνος που φιλοξένησε εμένα και τις τόσο αγαπημένες και ξεχωριστές μου φίλες, Σταυρούλα Θωμοπούλου, Ιουλία Ριζοπούλου και Αλκμήνη Σταθάτου («Heart attack», «Έγκλημα στη Negromikele», «The Swing Girls»/ομάδα Non sense).

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Θεωρώ ότι το καμαρίνι δεν είναι ο χώρος, όσο οι άνθρωποι που το γεμίζουν, οι συνάδελφοι που τις περισσότερες φορές γίνονται και φίλοι. Οι κουβέντες, οι αγωνίες, τα δάκρυα, τα γέλια, η στήριξη, το μοίρασμα, η κατανόηση…

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Η μεγάλη και ζεστή αγκαλιά και το βλέμμα της επιβεβαίωσης και της συγκίνησης, ενός πολύ σημαντικού για μένα ανθρώπου, που του οφείλω πολλά…

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Συγκέντρωση, χαλάρωση, ενέργεια, μία προσωπική σκέψη… Και φύγαμε!!