Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Καλλυντικά (αν και πάντα κάποια συνάδελφος ξέρει να βάφεται καλύτερα από εμένα και με αναλαμβάνει!) νερό, διάφορα αντικείμενα που αφορούν την παράσταση και το δαχτυλίδι μου, το γούρι μου. Το αφήνω πίσω πριν βγω στη σκηνή και είναι το πρώτο πράγμα που φοράω όταν επιστρέφω.

Το πιο όμορφο καμαρίνι που είχα ποτέ.
Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Μεγάλο, έχει τα πάντα, αρχοντικό. Και φυσικά το καμαρίνι μας τώρα στο Θέατρο Αργώ μου αρέσει πολύ. Το μπουντουάρ είναι ξύλινο σαν από άλλη εποχή και όποτε μπαίνω έχω μια αίσθηση, σαν να είμαι σπίτι μου.

Το ωραιότερο καμαρίνι που έχω δει στη ζωή μου.
Για μένα το ωραίο δεν έχει να κάνει με το πού αλλά με το ποιον. Τα ωραιότερα καμαρίνια έγιναν ωραία όταν με τους συνεργάτες μου είμαστε ομάδα, έχουμε γίνει ένα σαν αδέρφια. Δε μας νοιάζει αν ντυνόμαστε ή ξεντυνόμαστε μπροστά στους άλλους, δεν προσέχουμε πως είμαστε ή τι λέμε. Τότε το καμαρίνι γίνεται πανέμορφο. Ευτυχώς τώρα, με το Ντέστινυ, έχω ένα πανέμορφο καμαρίνι.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Όποτε συμβαίνει αυτό που περιέγραψα παραπάνω, που το «γλυκό πέτυχε», όλες οι στιγμές
είναι ωραίες. Δεν μπορώ να περιγράψω κάτι συγκεκριμένο είναι κυρίως μια αίσθηση, πως
εκεί που πας είναι το σπίτι σου.

Το τελευταίο πράγμα - κίνηση - σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Τέσσερις βαθιές εισπνοές και εκπνοή με «σσσς» και καθαρίζω τελείως τη σκέψη μου, δεν σκέφτομαι τίποτα μετά μόνο αυτό που έχω να κάνω, που είμαι πάνω στη σκηνή. Η Εμμανουέλλα μένει πίσω στο καμαρίνι και με περιμένει να επιστρέψω.

Η Εμμανουέλλα Κοντογιώργου πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο στη γλυκόπικρη κωμωδία «Ντέστινυ» του Άκη Δήμου, που παρουσιάζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο A Small Argo full of Art, σε σκηνοθετική επιμέλεια της Χρύσας Καψούλη.