Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Ό,τι μου είναι απαραίτητο για την εκάστοτε παράσταση. Πάντα έχω μαζί μου μία τσάντα με τα πράγματα που χρησιμοποιώ καθημερινά στις πρόβες, τα βιβλία που διαβάζω κ.λπ. Και φυσικά το φορτιστή μου.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο. β) Με ποιους συναδέλφους.
α) Το καμαρίνι στο Φεστιβάλ Αθηνών. Είχε μέχρι και ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα, χυμό κ.ά.
β) Στην παράσταση που παίζω τώρα στο Bios, «Είσαι ένα κτήνος, Βίσκοβιτς». Μοιράζομαι το καμαρίνι με την ομάδα μου (4Frontal) και τους AbOvo. Ο συνδυασμός είναι εκρηκτικός.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Το πιο ωραίο καμαρίνι το έχω δει στον ύπνο μου. Έχει κρεβάτι και καρέκλα μασάζ.
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Σε μια παράσταση που παίζαμε παλαιότερα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μια μέρα ήρθε μια κυρία και χωρίς να πει τίποτα, μες στα δάκρυα, άρχισε να μας αγκαλιάζει.
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Στην παράσταση «Είσαι ένα κτήνος, Βίσκοβιτς» μαζευόμαστε πριν ξεκινήσουμε και κάνουμε μια ομαδική αγκαλιά, σαν τα «ζντο» που κάναμε προτού παίξουμε μπάλα, και γεμίζουμε ενέργεια!
Ο Σταύρος Γιαννουλάδης συμμετέχει στην παράσταση «Είσαι ένα κτήνος, Βίσκοβιτς» και από τις 26 Ιανουαρίου 2017 θα συνεργαστεί με τους 4Frontal και τον Παντελή Δεντάκη στην παράσταση «Σοφία Λασκαρίδου, μία αγάπη μεγάλη».
