Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα το «Κουκλόσπιτο μέρος  Δεύτερο», σε σκηνοθεσία Μανώλη Δούνια  Κύριο

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου

Άννα Μαρία: -Νόρα; 

Νόρα: -Εγώ είμαι!  

Μ’ αυτή την άμεση στιχομυθία, ο Λούκας Ναθ εισάγει άμεσα τον θεατή στο θέμα της κωμωδίας του, με τίτλο «Το Κουκλόσπιτο-Μέρος Δεύτερο», που σκηνοθετεί - για πρώτη φορά στην Ελλάδα - ο Μανώλης Δούνιας στο θέατρο Άνεσις. 

Η Νόρα του Ίψεν επιστρέφει στο σπίτι, όπου μια νύχτα έκλεισε πίσω της την πόρτα και εγκατέλειψε τον άνδρα και τα παιδιά της. Σαν άλλος πολυμήχανος Οδυσσέας αναγνωρίζεται, όχι από τον πιστό της σκύλο αλλά από την πιστή της φίλη Άννα Μαρία, που αυτές  τις δύο δεκαετίες έμεινε πίσω για να φροντίζει όσους εκείνη εγκατέλειψε εν μια νυκτί.  

Ο Μανώλης Δούνιας, ο οποίος ανακάλυψε, μετέφρασε και σκηνοθέτησε το έργο του πολυβραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα, επιλέγει μια δυνατή τετράδα ηθοποιών και καταφέρνει να αναδείξει το ακριβές στίγμα του έργου. Δεν επικεντρώνεται σ’ ένα ρηχό και φθαρμένο φεμινιστικό κίνημα, αλλά βάζει σε πρώτο πλάνο τις ανθρώπινες σχέσεις. 

 Δημιουργώντας μια παράσταση- κέντημα, ένα ψυχογράφημα που μοιάζει να επιβεβαιώνει μια φράση της Χαρούλας Αλεξίου από το θεατρικό της «Χειρόγραφο» (ανέβηκε το 2016, σε κείμενα της ίδιας και σκηνοθεσία του Γ. Νανούρη), «Κανείς δεν φταίει, είμαστε όλοι μωρά». Στη σκηνή του Άνεσις, λοιπόν, ένιωθα ότι  παρακολουθούσα τις ιστορίες τεσσάρων μωρών, όλα αθώα, όλα τόσο πονεμένα και θυμωμένα.  

Στην ιστορία εγκατάλειψης του Ίψεν,  το σκάνδαλο δεν είναι ότι η Νόρα έφυγε, το σκάνδαλο είναι ότι δεν έφυγε για κάποιον άλλον άνδρα, έφυγε για εκείνη.  

Μπορεί το έργο του Ίψεν, όταν γράφτηκε ο 1879 να προκάλεσε διεθνή σάλο, αλλά ακόμη και σήμερα, 142 χρόνια μετά, πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι θα έκριναν παράλογη τη συμπεριφορά μια αντίστοιχης Νόρας. Γεγονός που στα δικά μου μάτια αποδεικνύει, όχι μόνο ποια παραμένει η θέση της γυναίκας, ακόμα και σε αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και πως κάποια στερεότυπα θα ζουν και θα βασιλεύουν όσοι αιώνες και αν περάσουν.  

Kouklospito2 marilena anastasiadou photography

Ο ίδιος ο Ίψεν είχε δηλώσει: «Πρέπει να αποποιηθώ την τιμή ότι ενσυνείδητα εργάστηκα για τα δικαιώματα των γυναικών. Δεν είμαι καν σίγουρος  για το ποια πραγματικά είναι τα δικαιώματα των γυναικών. Για μένα υπάρχει το ζήτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Και αν διαβάσετε τα έργα μου προσεκτικά, θα το αντιληφθείτε αυτό. Παρεμπιπτόντως, είναι βεβαίως επιθυμητό να λυθεί το ζήτημα των γυναικών. Αυτό όμως δεν είναι ολόκληρο το αντικείμενό μου. Έργο μου υπήρξε η απεικόνιση της ανθρώπινης ύπαρξης». * 

 Η σκηνοθεσία, στοχοπροσηλωμένη στις ερμηνείες, βρίθει συμβολισμών, έχοντας ως συμμάχους της το έξυπνο σκηνικό του Δημήτρη Πολυχρονιάδη, φωτισμένο εξαιρετικά από τον Νίκο Βλασσόπουλο και τα υψηλής αισθητικής κοστούμια της Εύας Νάθενα. 

Τα χρώματα των κοστουμιών δεν είναι τυχαία. Για τη Νόρα επιλέγεται ένα σκούρο μοβ… η ίδια σιγά σιγά απλώνεται στον χώρο, τοποθετώντας σταδιακά ένα αξεσουάρ  ή ρούχο της στα σημεία που πριν είκοσι χρόνια υπήρχαν τα δικά της αντικείμενα. Μπορεί το πιάνο της να έχει φύγει αλλά αμέσως η ίδια αφήνει εκεί τα την εσάρπα της. Ένα «κομμάτι» της θα αφήσει και εκεί που πριν είκοσι χρόνια βρισκόταν ο αγαπημένος της κούκος. Δεν θα της φτάσουν όμως μόνο αυτά... Έτσι τα μοβ στοιχεία θα χυθούν σαν πετρελαιοκηλίδα σε κάθε γωνιά του σαλονιού.  Στο τέλος, ο ίδιος ο Τόρβαλντ θα βγάλει ένα μοβ βιβλίο από την καρδιά του και αφού το διαβάσει, θα το κάνει κομμάτια. Εκείνη θα φύγει ξυπόλυτη, μην έχοντας ανάγκη κανένα ρούχο πια. Η Νόρα θα ξαναεγκαταλείψει τον σύζυγό της, φεύγοντας από την ίδια πόρτα είκοσι χρόνια μετά και αφήνοντάς τον με τα παπούτσια στο χέρι.  

Ο Τόρβαλντ φορά καφέ- μπεζ αποχρώσεις, όπως το σκηνικό, ο ίδιος είναι ένα μ’ αυτό το σπίτι, δεν το άφησε ποτέ. Η κόρη του φορά πράσινο, σαν μια νέα κοπέλα που παίρνει από τις ρίζες του πατέρα της αλλά ανοίγει τα φτερά της στη ζωή… Η Έμι είναι αποφασισμένη να ζήσει.  

Το πιο δυνατό χαρτί της συγκεκριμένης θεατρικής δουλειάς είναι οι ερμηνείες.  

Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, σε μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του, δίνει ρέστα. Ο Τόρβαλντ του, συγκινεί και ξαφνιάζει. Ο ηθοποιός ισορροπεί με μοναδική μαεστρία ανάμεσα στα κωμικά και τα δραματικά στοιχεία του ρόλου. «Δεν ξέρω τι να κάνω, όταν είμαι κοντά σου, πώς να συμπεριφερθώ. Μου λείπεις, Νόρα», ομολογεί και είναι μια από τις πιο αληθινές φράσεις που μπορεί να ακούσει κάποιος στη ζωή του.  

Η Ναταλία Τσαλίκη, ηθοποιός που ποτέ δεν σε απογοητεύει, έχει δώσει μια άλλη οπτική στη Νόρα. Η ηρωίδα της παλεύει για τα ιδανικά της, γράφει βιβλία με ψευδώνυμο, διαθέτει οικονομική άνεση και έχει επιστρέψει μετά από δύο δεκαετίες, χωρίς καμία διάθεση απολογίας, αντίθετα γύρισε για να εξυπηρετήσει κάποιο δικό της συμφέρον. Παρ’ όλα αυτά, η Νόρα της δεν είναι μονοδιάστατη, δεν είναι μια πετυχημένη φεμινίστρια, είναι μια γυναίκα που ομολογεί: «Είναι πολύ δύσκολο να βρεις τη δική σου φωνή. Πόσα ψέματα λέμε για να κάνουμε τον άλλον να μας αγαπήσει;», και δεν μπορεί παρά να σε κάνει κομμάτια.  

Kouklospito3 marilena anastasiadou photography

Η Ντίνα Μιχαηλίδου, με πολλά χιλιόμετρα σε ρόλους ρεπερτορίου, δίνει μια ενδιαφέρουσα εκδοχή της γυναικείας υστερίας, που πηγάζει αυθόρμητα, σαν να βιώνεται πραγματικά επί σκηνής. Η ηθοποιός παίζει με τα μάτια και τις εκφράσεις της σε σημείο που μπορείς να την απολαύσεις ακόμη και στο mute.  

5mikri Kouklospito marilena anastasiadou photography

Η νεότερη της παρέας, η Δήμητρα Βήττα παρουσίασε μια Έμι, με τη δροσιά της νεότητας και την πίκρα της απόρριψης. Ένα κορίτσι που κοιτάζει κατάματα την ίδια της τη μητέρα και ομολογεί: «Τελικά μου βγήκε σε καλό που μ’ εγκατέλειψες». Η κόρη έχει αποφασίσει να πιστέψει στον γάμο, δεν είναι σαν τη μητέρα της. Για εκείνη, «Ένας κόσμος που δεν ρίχνεις άγκυρα πουθενά», δεν αξίζει τον κόπο.  

Η εμπνευσμένη μουσική του Λόλεκ χρησιμοποιήθηκε με μέτρο και πέτυχε τη συγκίνηση, χωρίς να την εκβιάζει.  

Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με μια σημαντική θεατρική στιγμή, ένα ευτυχές πρώτο ανέβασμα του έργου του Λούκας Ναθ στη χώρα μας, που τολμώ να πω ότι  θα μπει στη λίστα των καλύτερων παραστάσεων της χρονιάς.  

Ομιλία σε συμπόσιο προς τιμή του από τη Νορβηγική Εταιρεία για τα Δικαιώματα των Γυναικών στις 26 Μαΐου 1898. 

 

 

Διαβάστε επίσης:

 

Ντίνα Μιχαηλίδου:«Δεν Μπορούν Να Θεωρούν Τον Καλλιτεχνικό Χώρο Ένα Μάτσο Ηλιθίους»

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία