Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

«Πριν ξεκινήσω για τον κόσμο, ανάσανα έναν αέρα που μύριζε αλλιώς».

Η Κολομβιανή καλλιτέχνις, Έμμα Ρέγιες, ξεδιπλώνει την απίστευτη αυτοβιογραφία της μέσα από τις επιστολές, που έστελνε στον φίλο της Χερμάν Αρσινέγας. Εκείνος, συγκλονισμένος από τις επώδυνες αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας, δείχνει τα κείμενα στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο οποίος ενθάρρυνε τη Ρέγιες να συνεχίσει το γράψιμο. Η αλληλογραφία κράτησε ως το 1997. Σ' αυτό το διάστημα, ο Αρσινέγας κατάφερε να πάρει την έγκριση της Έμμα Ρέγιες, προκειμένου να εκδώσει τις επιστολές αυτές μετά τον θάνατό της (το 2003, στο Μπορντό, 83 ετών).

Έτσι, το βιβλίο οι «Αναμνήσεις δι' αλληλογραφίας» (εκδ. Ίκαρος, μτφρ. Μαρίας Παλαιολόγου), με μια γραφή ξεχωριστή, για την εντιμότητα και την απουσία κάθε επιτήδευσης, είναι από τα πιο συγκλονιστικά αυτοβιογραφικά κείμενα της πρόσφατης λατινοαμερικανικής πεζογραφίας, σύμφωνα με την εφημερίδα «Semana». Το καλύτερο βιβλίο των τελευταίων ετών στην Κολομβία, η αφήγηση μιας ζωής πέρα από τα όρια, πέρα από κάθε φαντασία.

Η Ρέγιες αφηγείται τις αντιξοότητες των παιδικών της χρόνων στην Κολομβία στις αρχές του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στη Μπογκότα το 1919. Μεγάλωσε χωρίς γονείς και ταυτότητα. Η γυναίκα, που την είχε υπό την επίβλεψή της, την εγκατέλειψε μαζί με την αδερφή της σ' ένα μοναστήρι, από όπου και δραπέτευσε κάνοντας ωτοστόπ. Χωρίς αυτολύπηση, με ευφυΐα ενηλίκου και ματιά κοριτσιού, καταφέρνει να μεταδώσει, με ακρίβεια, στον αναγνώστη τα συναισθήματά της.

Η Μαρία Πρωτόπαππα, στην έκτη σκηνοθετική της δουλειά, διασκευάζει το βιβλίο της Κολομβιανής ζωγράφου, δημιουργώντας έναν μονόλογο εξαιρετικής ροής με αρετές απεύθυνσης και ζωντανού λόγου, που καθηλώνουν.

Παράλληλα, ανεβαίνει μόνη στη μικρή, αλλά τόσο φιλόξενη, Β΄ σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, για να μας υπενθυμίσει μέσα στο συνονθύλευμα από ποιοτικές, δήθεν ποιητικές και «με άποψη» παραστάσεις που παρακολουθούμε, το τόσο απλό κι ουσιαστικό, που έχουμε χάσει: τις ρίζες του θέατρου. Μια εξαιρετική ηθοποιός ερμηνεύει στη σκηνή και, με πηγαία συγκίνηση, σε παρασύρει με την ιστορία της.

Η Πρωτόπαππα γίνεται το παιδάκι στη Μπογκοτά, το οποίο παίζει στις χωματερές και ματώνει τα γόνατά του. Ένα παιδί, που, αντί για κούκλες, διασκεδάζει με το να αδειάζει το καθίκι της τουαλέτας και να φτιάχνει ήρωες με λάσπες. Ένα τετράχρονο, που βιώνει βαθιά την αδικία κι όταν ο ενήλικος εαυτός του λέει: «τότε κατάλαβα πως είναι ένα παιδί τεσσάρων ετών, να μπορεί να μη θέλει να ζει…» σε κάνει να σπαράζεις για όλα τα παιδιά του κόσμου. Ένα κοριτσάκι, που δεν γνώρισε αγάπη και γονείς.

Όλα αυτά, χωρίς ίχνος μελοδραματισμού, αλλά με μια πηγαία αλήθεια, μια γνήσια συγκίνηση, που βγαίνει αβίαστα.

Ντυμένη μ’ ένα γαλάζιο κουστούμι, σαν μια μαγική νιφάδα, μια νεράιδα σε μουσικό κουτί, ζωντανεύει, στην αποτελούμενη μόνο με βελούδινες κόκκινες κουρτίνες σκηνή, έναν ολόκληρο κόσμο, αυτόν της Κολομβίας των αρχών του 20ου αιώνα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα Λατινοαμερικάνικου μυστικισμού και Καθολικής αυστηρότητας.

Όσο το παιδάκι μεγαλώνει, ο μεγάλος του σύμμαχος το όνειρο, το εγκαταλείπει. Έτσι κι η μαγική νιφάδα σιγά-σιγά, αποδομείται από την ίδια την ηθοποιό επί σκηνής (κουστούμια – σκηνικά: Μαρία Πανουργιά)

Μ’ αυτό το στοιχείο του ονείρου, συνδιαλέγεται πολύ η σκηνοθεσία, προτάσσοντας την παιδικότητα, την αγνότητα της ψυχής, την αφέλεια και τη φαντασία κι επιτυγχάνοντας εξαιρετικά, όμως, τις μετακινήσεις στο χρόνο (flashback) με έξυπνες σκηνοθετικές λύσεις, όπως είναι η χρήση της σκιάς και του φωτός (φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης), καθώς και τα ενδιάμεσα μουσικά χαλιά. Η παράσταση σε κερδίζει, αδιαμφησβήτητα, λόγω της αμεσότητάς της. Η Μαρία Πρωτόπαππα είναι σαν να καταθέτει την ιστορία στον κάθε θεατή προσωπικά κι αυτό είναι ένα θεατρικό δώρο, που δεν το ξεχνάς εύκολα.

Στην παράσταση δεν γίνεται λόγος για τα έργα και την πορεία της ζωγράφου, για τις σπουδαίες συναντήσεις της (συγχρωτίστηκε με καλλιτέχνες, όπως ο Ντιέγκο Ριβέρα και διανοούμενους, όπως η Έλσα Μοράντε και ο Αλμπέρτο Μοράβια), για την προσωπική της ζωή (υπήρξε σύζυγος του γλύπτη Μποτέρο πριν παντρευτεί τον Ζαν Περομάτ, τον γιατρό που την κουράρησε στο πλοίο, που την έφερε στην Ευρώπη), για το γεγονός ότι έγινε προστάτιδα των κολομβιανών ζωγράφων, που την αποκαλούσαν «μεγάλη μαμά» τους.

Πρωταγωνίστρια είναι μόνο η μικρούλα Έμμα κι όλα όσα πέρασε στην παιδική της ηλικία. Η ενήλικη καλλιτέχνις μοιάζει να απουσιάζει. Αν, όμως, ρίξει κανείς μια απλή ματιά στα έργα της θα τη βρει εκεί, παρούσα. Τι σπουδαιότερο από μια παράσταση, με την οποία σου «συστήνεται», με έναν τόσο γλυκό τρόπο, μια καλλιτέχνιδα;

emma pinakas

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία