Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Γεώργιος Δροσίνης: ένα αφιέρωμα στον δημιουργό της «Ανθισμένης αμυγδαλιάς»

Ο Γεώργιος Δροσίνης ήταν ποιητής, πεζογράφος και ένας από τους εκπροσώπους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Ακολούθησε δημοσιογραφική και ακαδημαϊκή καριέρα. Ήταν παρατηρητής της φύσης και αρεσκόταν στη στιχουργική απεικόνιση της ειδυλλιακής ζωής. Υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας, διάνθισε το περιεχόμενο των κειμένων του με στοιχεία από την ελληνική λαογραφία, που τόσο αγαπούσε.

Ο Γεώργιος Δροσίνης γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1859 σε ένα αρχοντικό της Πλάκας. Οι γονείς του, Χρήστος Δροσίνης και Αμαλία Πετροκόκκινου, ήταν εύποροι και είχαν καταγωγή από το Μεσολόγγι. Προσέφεραν πολλά στην Ελληνική Επανάσταση. Ο παππούς του, μάλιστα, Γιώργης Καραγιώργης, σκοτώθηκε στην Έξοδο του Μεσολογγίου το 1826. Επίσης, ο προπάππους του, Καπετάν-Αναστάσης, ήταν γνωστός πρωτοκλέφτης στην περιοχή των Αγράφων.

Ο Δροσίνης ξεκίνησε να σπουδάζει Νομικά, σύντομα όμως και με παρότρυνση του Νικόλαου Πολίτη, μεταπήδησε στη Φιλοσοφική. Το 1885 μετέβη στη Γερμανία για να φοιτήσει Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, της Δρέσδης και του Βερολίνου.

drosinis

Τρία χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα, οπότε και ανέλαβε επικεφαλής του φιλολογικού περιοδικού «Εστία» και αργότερα των «Εθνική Αγωγή», «Μελέτη», και «Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος».

Διατέλεσε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας. Ίδρυσε το Γραφείο Σχολικής Υγιεινής και καθιέρωσε τη γιορτή της Σημαίας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Διευθυντής Γραμμάτων και Τεχνών στο Υπουργείο Παιδείας (1913-1923), ασχολήθηκε με το Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών. Παράλληλα, υπήρξε μέλος του «Συλλόγου προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων», συγκρότησε τη «Σεβαστοπούλειο Εργατική Σχολή» και κατέστη αρωγός του «Οίκου Τυφλών». Το 1926 αναγορεύτηκε ακαδημαϊκός.

Ήταν υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας, την οποία και χρησιμοποιούσε στα ποιήματα και τα πεζά του κείμενα, τα οποία ήταν κατά βάση ηθογραφικά. Επηρεάστηκε από τους Γάλλους εκπροσώπους του Παρνασσισμού. Υπήρξε λάτρης της λαογραφίας και συχνά πραγματευόταν την αγροτική ζωή. Πέραν τούτων, συνέγραψε και παραμύθια. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Ιστοί Αράχνης», εκδόθηκαν το 1880. Η ποίησή του, όπως έχει επισημάνει ο Λίνος Πολίτης, διαπνεόταν από ανθρώπινη αξιοπρέπεια και εμμονή στη λεπτομέρεια. Κάποια ποιήματά του μελοποιήθηκαν, με το γνωστότερο να είναι «Η μυγδαλιά».

«Ἐκoύνησε τὴν ἀνθισμένη μυγδαλιὰ
μὲ τὰ χεράκια της
κι ἐγέμισε ἀπὸ ἄνθη ἡ πλάτη, ἡ ἀγκαλιὰ
καὶ τὰ μαλλάκια της.

Ἄχ! χιονισμένη σὰν τὴν εἶδα τὴν τρελλὴ
γλυκὰ τὴ φίλησα,
τῆς τίναξα τὰ ἄνθη ἀπ᾿ τὴν κεφαλὴ
κι ἔτσι τῆς μίλησα:

-Τρελλὴ νὰ φέρεις στὰ μαλλιά σου τὴ χιονιὰ
τὶ τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θὲ νὰ ῾ρθεῖ ἡ βαρυχειμωνιά,
δὲν τὸ στοχάζεσαι;

Τοῦ κάκου τότε θὰ θυμᾶσαι τὰ παλιὰ
τὰ παιχνιδάκια σου,
κοντὴ γριούλα μὲ τὰ κάτασπρα μαλλιὰ
καὶ τὰ γυαλάκια σου.»

Το συγκεκριμένο ποίημα συνεγράφη από τον Δροσίνη αφότου επέστρεψε από τις σπουδές του στη Γερμανία. Σε μια επίσκεψη στο σπίτι των θείων του στα Πατήσια, ήρθε σε επαφή με τη δεκαεξάχρονη ξαδέρφη του, Δροσίνα. Ανοίγοντας το παράθυρο, ο Δροσίνης παρατηρούσε την κοπέλα που καθόταν κάτω από ένα ανθισμένο δέντρο. Ξάφνου, η Δροσίνα κούνησε το δέντρο και τα άνθη την «έλουσαν». Η εικόνα αυτή ενέπνευσε τον ποιητή. Εν συνεχεία, το 1882, «Η μυγδαλιά» δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ραμπαγάς». Ο Γεώργιος Κωστής, ράφτης στο επάγγελμα, συνέθεσε τη μουσική, όντας επιστρατευμένος. Έκτοτε, το τραγούδι έγινε γνωστό σε όλο το στράτευμα και μετέπειτα αποτέλεσε τον «ύμνο»
των ρομαντικών και των ερωτευμένων της εποχής.

Ο Γεώργιος Δροσίνης βραβεύτηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων, ενώ το 1947 προτάθηκε από το ελληνικό κράτος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο εν τέλει απονεμήθηκε  στον Γάλλο Αντρέ Ζιντ.

Απεβίωσε στην Κηφισιά στις 3 Ιανουαρίου 1951, όπου και κατοικούσε. Ο Δήμος Κηφισιάς ανέλαβε την αναπαλαίωση του οικήματος, που από το 1991 φιλοξενεί τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και από το 1997 το «Μουσείο Δροσίνη».

ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΡΟΣΙΝΗ

Εργογραφία

Συλλογές

Ιστοί Αράχνης (1880)

Σταλακτίται (1881)

Ειδύλια (1884)

Αμάραντα (1890)

Γαλήνη (1902)

Φωτερά Σκοτάδια (1914)

Κλειστά βλέφαρα (1918)

Θα βραδυάζη (1923)

Η πεντάμορφη (1924)

Το μοιρολόγι της όμορφης (1927)

Είπε (1932)

Φευγάτη χελιδόνα (1936)

Σπίθες στη στάχτη (1940)

Λαμπάδες (1947)

Πεζογραφία

Αγροτικαί επτιστολαί (1882)

Διηγήματα και αναμνήσεις (1886)

Το ανθισμένο ξύλο (1948) 

Έρση (1922)

Σκόρπια φύλλα της ζωής μου (1940)

Aμαρυλλίς (1886)

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία