Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Μικροδιήγημα 3: Ice Skating Κύριο

Γνώρισα μια κοπέλα που κάνει διδακτορικό στο Ελσίνκι, την λένε Γιοχάνα και είναι από την Αθήνα. Πριν πάει στο Ελσίνκι ταξίδευε δύο χρόνια στην Ευρώπη. Μου είπε ότι ήθελε να διασπείρει κάτι που δεν ήταν ιός. Μετά συζητήσαμε για την Βαρκελώνη και για έναν κοινό μας γνωστό που ήταν παντρεμένος, αλλά τα είχε κρυφά με μια κοπέλα από την Βουλγαρία που έμενε στη Βαρκελώνη. Ο κοινός μας γνωστός περνούσε ,κάθε χρόνο, εκεί μαζί της περίπου δύο εβδομάδες. Τρώγανε κάθε μέρα τάπας. Μέχρι να τα σιχαθούνε.

Ήθελα να την ρωτήσω αν στο Ελσίνκι κάνουνε ice skating αλλά μου διέφευγε η λέξη στα Ελληνικά. Ήθελα να της πω ότι μ’ αυτό το ψοφόκρυο αν δεν κάνουνε ice skating θα πρέπει σίγουρα να αρχίσουνε να. Ήθελα, μάλιστα, να της προτείνω να ανοίξει ένα δικό της γηπεδο για ice skating όπου θα προσέφερε στους κατακόκκινους κουρασμένους Φινλανδούς ice skaters γύρο χοιρινό και ρετσίνα με κόκα κόλα. Δεν κατάφερα, όμως, να θυμηθώ ποτέ την λέξη στα ελληνικά. Η πτήση της Γιοχάνα έφυγε και εγώ δεν έμαθα ποτέ αν οι Φινλανδοί ασχολούνται με αυτό το ευεγενές άθλημα.

Σήμερα, έχοντας περάσει ακριβώς εικοσιδύο μέρες μέσα στο σπίτι μου, ξύπνησα με την φωνή του Αλέξη Κωστάλα στο μυαλό μου να μιλάει για διπλά και τριπλά λουπ. Ενώ, ξαφνικά την ώρα που έτρωγα ένα κομμάτι τυρόπιτα με κατίκι και ανθότυρο φώναξα δυνατά «Καλλιτεχνικό Πατινάζ».

Η Γιοχάνα είναι ακόμα στο Ελσίνκι. Νομίζω πως τώρα θα έχει ερωτευτεί έναν Φινλανδό με κόκκινα αυτιά. Θα έχουνε στην πυλωτή του σπιτιού τους ένα γήπεδο για ice skating. Το Φινλανδικό κούριερ θα τους φέρει αύριο την μηχανή για τον γύρο και η Γιοχάνα την ώρα που θα τρώει τα λιπάκια θα προσπαθεί να του πει πως αυτό στα ελληνικά λέγεται καλλιτεχνικό πατινάζ.