Τρίτη 18 Ιουνίου, ώρα 7 το απόγευμα. Ο ήλιος έχει αρχίσει να φλερτάρει με τη δύση του. Στέκομαι μπροστά από το άγαλμα της Αθηνάς στο Πεδίο του Άρεως.

 

Μαζί μ’ άλλους έχουμε κάνει κράτηση για την περιπατητική παράσταση, ένα Bootcamp, το «Ερπετό γλυκόπικρο» της Άτζελας Δεληχάτσιου.

 

Με έπιασε δέος με τον εντυπωσιακό χώρο του πάρκου, όπου και περιπλανηθήκαμε στη συνέχεια και απολαύσαμε μια παράσταση για τον έρωτα, τη δυσκολίας της γυναικείας φύσης να προσαρμοστεί στα χτυπήματά του, αλλά και τα συναισθηματικά μονοπάτια που διανύει μια γυναίκα. Έτσι σ’ αυτή την περίπτωση το πάρκο και η ομορφιά της φύσης δένουν απόλυτα με την ιστορία και θυμίζουν ακόμα και την πρωτόπλαστη Εύα.

 

Κάθε κομμάτι του πάρκου ήταν σχεδιασμένο να μας μεταφέρει ψυχοσωματικά σε μια συναισθηματική κατάσταση και ομολογώ οι έξι περφόρμερς αλλά και συνδημιουργοί Κατερίνα Δρακοπούλου, Κατερίνα Κλειτσιώτη, Μάγδα Κρυσταλλινού, Ιωάννα Κυρίτση, Βασιλική Νομίδου, Νατάσσα Νταϊλιάνη, Δήμητρα Σκέμπη μπόρεσαν να κάνουν ακριβώς αυτό!

 

 

  Το κοινό παρακολουθεί την ιδιότυπη δοκιμασία μιας ομάδας γυναικών κατά τη διάρκεια μιας περιπατητικής περφόρμανς χτισμένης πάνω στην ποίηση της Σαπφούς, της Μάτσης Χατζηλαζάρου και της Τζένης Μαστοράκη.

Η παράσταση όμως, δεν κέντρισε μόνο τα δικά μας βλέματα αλλά και των περαστικών, οι οποίοι δεν μπορούσαν παρά να σταματήσουν και να παρακολουθήσουν τις φιγούρες που κινούνταν υπό την φωνητική υπόκρουση αρχαίων αποσπασμάτων από την Σαπφώ αλλά και ερωτικά αποσπάσματα των Μάτση Χατζηλάρου και Τζένη Μαστοράκη.

 

Μέσα από την σωματική αλληλεπίδραση, αλλά και τον ποιητικό, ερωτικό λόγο μπόρεσαν πραγματικά να μετατρέψουν τα Πεδίο του Άρεως σε μια αρένα συναισθημάτων, καταστάσεων και προσωπικών βιωμάτων για τον καθέναν μας ξεχωριστά.

 

Νομίζω όλοι μας φύγαμε προβληματισμένοι, γεγονός που αποδεικνύει ότι η παράσταση κατάφερε αγγίξει ευαίσθητες χορδές μας.