Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Μα φυσικά και νοιάζομαι: Το "μεγαλείο" της ανθρώπινης κακίας στο Netflix Κύριο

Η Ρόζαμουντ Πάικ διαθέτει ,πλέον, μία χρυσή σφαίρα ως πολύτιμο αξεσουάρ πάνω από το αμερικάνικο τζάκι της κι εμείς καταδικασμένοι στις τηλεοπτικές μας οθόνες επικροτούμε απόλυτα την δίκαιη αυτή βράβευση. Μία βράβευση που πραγματοποιήθηκε για την απολαυστική ερμηνεία της στην ταινία «Μα Φυσικά και Νοιάζομαι» του J. Blakeson.

Πρόκειται για μια ταινία tribute στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο ως αυτονόητη πράξη κι επαγγελματική αποκατάσταση. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος αφηγείται, εδώ, την ιστορία μίας κατ’ επίφαση φροντίστριας ηλικιωμένων και κατ’ επάγγελμα ξεζουμίστριας των λογαριασμών τους. Ο J. Blakeson καταφέρνει ένα ιδιότυπο κωμικό δοκίμιο επάνω στην διαχρονική πηγή και τον αναπόδραστο αυτοσκοπό του κακού, το χρήμα, και στην νέμεση που ίσως, τελικά, μοιραία να ακολουθεί. Διαθέτει ,μάλιστα, ένα στιβαρό σενάριο με σαφείς αναφορές στον Τζάρμους και στους Αδερφούς Κοέν που καταφέρνει να μιλήσει ανοιχτά για το περίφημο money makes the world go round χωρίς ηθικοπλαστικές περιστροφές κι αναίτιες κοινωνικοπολιτικές συστολές. Ενώ, φέρνει τον πυρήνα του ζητήματος στο πραγματικό σήμερα της αέναης αναζήτησης μιας «καλής» ζωής.

i care a lot1 texnes plus

Σκηνοθετικά, ο Blakeson, δεν αποχωρίζεται τις Κοεν-ικές του αναφορές, καταφέρνοντας, όμως, να τις ανανεώσει με έναν νέο-ποπ φρέσκο αέρα. Και μας χαρίζει, τελικά, ένα κόσμο φλούο χρωμάτων και κακών ανθρώπων με μία εσάνς από ‘80s και μια ουσία από αισθητικά μοντέρνο σινεμά. Χτίζοντας, λοιπόν, μία διακριτή αισθητική, τα επόμενα βήματα του αναμένονται με ατόφια ανυπομονησία.

Η Πάικ διαθέτει ως άξιο σύμμαχο τον Πίτερ Ντίκλατζ στον ρόλο του μαφιόζου ανταγωνιστή της πρωταγωνίστριας της. Και η ταινία δείχνει να βασίζει μεγάλο μέρος της γοητείας της -και- στην χημεία μεταξύ δύο διαφορετικών πλην απόλυτα ταιριαστών ηρώων.

Συμπερασματικά, η ταινία επενδύοντας στην κωμική της χροιά, μοιάζει ανά στιγμές να αγνοεί την πρόκληση συναισθήματος και να μην καταφέρνει να εισχωρήσει στα ενδότερα των κινηματογραφικών μας ψυχών. Πρόκειται, όμως, για ένα ευθύβολο και αισθητικά καινοτόμο σχόλιο επάνω σε μια κοινωνία που (μας) σαπίζει.

3/5